دعوت حزب‌التحریر بی‌غل و غش بوده و با قارقار کلاغ‌ها آلوده‌گی به آن راه نمی‌یابد

(ترجمه)

در مقاله‌ای که روزنامۀ شرق‌الاوسط روز چهار شنبه ۱۶ می ۲۰۱۸م با شمارۀ صدور ۱۴۱۴۴ تحت عنوان "گلوله باری اخیر تروریستی در پاریس هراس جرمن‌ها را در برابر افراطیت چیچینی‌ها به اثبات رساند" به نشر رسید، نویسنده‌ای به نام مجیدالخطیب ادعا نمود که در میان افراطیت اسلامی و افراطیت جناح راست جرمنی "مشابهت‌های آشکار" وجود دارد. هرچند این مقاله در مورد پشت صحنۀ گلوله باری اخیر تروریستی در پاریس و هراس مقامات جرمنی از راه‌اندازی عملیات افراطیون چیچینی در جرمنی و اروپا نوشته شده بود. اما نویسنده کجروی‌هایی را در مقاله‌اش انجام داده که نمی‌توان آن را نادیده گرفت. مخصوصاً زمانی‌که حزب‌التحریر را با احزاب نازی در جرمنی مرتبط می‌داند که بدون شک تهمت آشکار را در محتوای مقالۀ خود می‌گنجاند. او ادعا کرد که پژوهشگران جرمن شاهد "همکاری‌هایی میان شاخۀ حزب‌التحریر که در برلین موقعیت داشته و از جانب دولت تحریم شده است، و حزب راست ملی دموکراتیک جرمنی(NPD) بوده‌اند. در ادامۀ این مقاله که بیشتر همانند محتوای پیگیرانه عمل کرده است، به باور خودش در مورد سیمینار مشترک که در دانشگاه تکنالوژی برلین در میان این دو حزب  در بارۀ تمرکز روی جنگ به‌خاطر آزادی کویت برگزار شده بود، اشاره‌ای داشته است.

در این جای شکی نیست که این نویسنده چنین استدلال‌ها را بصورت عمدی مطرح کرده است، زیرا همه می‌دانند که حزب‌التحریر افتخارانه دعوت برای اعادۀ زنده‌گی اسلامی را به پیش برده و باوجود تمامی کمپاین‌های ناعادلانه و سرکوب کننده‌ای که در حق اعضای آن صورت گرفته و هنوز هم از طرف رژیم‌های ظالم در سرزمین‌های اسلامی با آن محکوم می‌شوند، بازهم هیچ‌گاه به اعمال مادی دست نبرده است. همه می‌دانند که طریقۀ حزب در پیش‌برد دعوت، استوار بر مبارزۀ فکری و سیاسی می‌باشد و به وضاحت استفاده از اعمال مادی(خشونت) را رد می‌کند. هر پژوهشگری که اندک‌ترین انصاف را داشته باشد، از این حقیقت چشم پوشی کرده نمی‌تواند. بنابر این ما در می‌یابیم که جادادن حزب‌التحریر از طرف این نویسنده در محتوای مقالۀ بی‌باکانۀ وی که در مورد افراطیت اسلامی و افراطیت جناح راست نوشته شده بود، یک عمل ناعادلانه بوده و هیچ عذری برای بی‌طرف بودن خود ندارد. برعلاوه، بحث افتضاح آمیز وی مبنی بر همکاری میان حزب‌التحریر و حزب ملی دموکراتیک جرمنی نیز بی‌اساس می‌باشد.

نویسنده از آن‌چه که بر توجیۀ این رابطۀ نامعقول دلیل آورده است، موضوع "سیمینار مشترک که در دانشگاه تکنالوژی برلین در میان این دو حزب روی تمرکز بالای جنگ به خاطر آزادی کویت" برگزار شده بود، می‌باشد. اما باید گفت که هیچ‌گاهی آن سیمینار مشترک نبوده بلکه نشستی بود که از جانب دفتر مطبوعاتی حزب‌التحریردر جرمنی در ماه اکتوبر ۲۰۰۲م، به منظور افشا‌سازی برنامه‌های امریکا دربارۀ حمله‌ بالای عراق(که در سال ۲۰۰۳م بوقوع پیوست)  برگزار شده بود؛ درحالی‌که نویسنده از آزادی کویت یادآوری کرده که هیچ‌گاهی چنین نبوده است. ورود به آن نشست برای همه آزاد بود و بعدها دانسته شد که اودو‌فویجت(Udo Voigt) رهبر حزب ملی دموکراتیک جرمنی و هارست ماهلر( Horst Mahler) مشاور وی، در آن نشست حضور یافته بودند. پس چگونه ممکن است حضور آن‌ها در جلسه‌ای که ورود همگان آزاد است، دال بر موجودیت همکاریی باشد که از جانب نویسنده ادعا شده است؟

مقاله در بخش دیگری ادعا کرده که مقامات جرمنی از چیچینی‌ها که از قبل آموزش اسلحه و جنگ را دیده‌اند، هراس دارند. اما این محتوا هیچ‌گاهی به معنی دخالت حزب‌التحریر در این امر نیست، حزب سیاسی که بر استوار بودن بالای طریقه‌اش مشهور است. پس این برخودر نویسنده جز کینه‌توزی چیزی دیگری بوده نمی‌تواند.

با توجه به کار ما در حزب‌التحریر، ما دعوت خود را با عزم استوار مطابق بر طریقۀ پیامبر صلی الله علیه وسلم به پیش می‌بریم. ما از قارقار کلاغ‌ها، پیروان دفاتر سیاه، اجیران و مکاری‌های دشمنان، رنجی را به خود راه نمی‌دهیم. الله سبحانه وتعالی دین‌اش را حمایت می‌کند هرچند کافران از آن ناخشنود شوند و هرچند ریاکاران از آن کراهیت داشته باشند.

داکتر عثمان بخاش

رئیس دفتر مطبوعات مرکزی حزب‌التحریر