(ترجمه)

در چند روز گذشته، شاه محمود قریشی وزیر خارجۀ پاکستان در یک مناظره‌ای که به تاریخ 27 سپتمبر 2018م در تلویزیون الجزیره به نشر رسید، با اشاره به مسئلۀ کشمیر گفت: «جنگ گزینه‌ای برای آزادسازی کشمیر نیست. هیچ راه‌حل نظامی در این مورد وجود ندارد و یگانه راه‌حل از طریق گفتگو‌های صلح‌آمیز می‌تواند ثمر بخش باشد.» در چند هفتۀ اخیر، حکام خائن پاکستان طبق دستور و ترغیب امریکا اقداماتی را از طریق منحرف ساختن افکار عامه در مورد توانائی دولت برای آزادسازی کشمیر از چنگال هندوهای مشرک روی دست گرفته اند .انجام این کار آن‌ها خیانت رهبری نظامی و سیاسی پاکستان به مسلمین و وفاداری‌شان را به آرزو‌ها و راه‌حل‌هایی که باداران غربی‌شان به آن‌ها دستور می‌دهند تا بر مشکلات ما افزوده شود، نشان می‌دهد. این حاکمان حیثیت ترجمان را برای باداران غربی‌شان دارند و جز سخن آن‌ها چیزی دیگری بر زبان نمی‌آورند. این رزالت آن‌ها امری‌ست که منجر به بهانه‌جوئی‌شان در خصوص حمایت از مسلمانان مظلوم این وادی می‌گردد که علی‌الرغم مظلومیت‌شان هندوهای مستبد اشغالگر را پس از شهادت "برهان وانی" به مبارزه طلب کردند.

اگر‌چه حکام پاکستان امروزه از نیروی قوی و گسترده‌ای برخوردار اند و پس از هفت دهه اشغال توانائی از پا در آوردن نیروهای اشغالگر را هندو را دارند؛ ولی با آن‌هم از راه‌اندازی یک قیام مسلحانه در کشمیر اباء می‌ورزند. این حاکمان حاضر به یک قیام مسلحانه در کشمیر نیستند؛ زیرا آن‌ها پیوسته گوش به فرمان بادار‌شان(امریکای غدار) اند که این قیام مسلحانه را "تروریزم" عنوان کرده است. این حاکمان از ترس این‌که مبادا جامعه جهانی، که هیچ علاقه‌ای بخاطر حل مسئله کشمیر ندارد، بالای‌شان قهر شود، حاضر نیستند تا دست به یک قیام مسلحانه بزنند. این بی‌علاقگی جامعۀ جهانی در خصوص حل مسئلۀ کشمیر ناشی از هشداری‌ست که توسط شورای امنیت سازمان ملل از طریق قطعنامه‌هایش در مورد مسئلۀ کشمیر، که بطور غیراجباری در فصل ششم منشور سازمان ملل به جای قطعنامه‌های اجباری و لازم الاجرا در فصل هفتم آن به نشر رسید، می‌باشد. این در حالی‌ست‌که حکام پاکستان این قطعنامه‌ها را به عنوان یک راه‌حل در مورد مسئلۀ کشمیر پیش‌کش می‌کنند؛ در حالی‌که خوب می‌دانند که ارزش این قطعنامه‌ها حتی ارزش اوراقی را ندارد که روی آن نوشته شده اند. الله سبحانه‌و‌تعالی می‌فرماید:

﴿أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ يَزْعُمُونَ أَنَّهُمْ آمَنُوا بِمَا أُنزِلَ إِلَيْكَ وَمَا أُنزِلَ مِن قَبْلِكَ يُرِيدُونَ أَن يَتَحَاكَمُوا إِلَى الطَّاغُوتِ وَقَدْ أُمِرُوا أَن يَكْفُرُوا بِهِ وَيُرِيدُ الشَّيْطَانُ أَن يُضِلَّهُمْ ضَلَالًا بَعِيدًا﴾

[نساء: ٦٠]

ترجمه: آیا ندیدی کسانی را که گمان می‌کنند به آنچه(از کتاب‌های آسمانی که) بر تو و بر پیشینیان نازل شده، ایمان آورده‌اند، ولی می‌خواهند برای داوری نزد طاغوت و حکّام باطل بروند؟! با این‌که به آن‌ها دستور داده شده که به طاغوت کافر شوند؛ امّا شیطان می‌خواهد آنان را گمراه کند و به بیراهه‌های دوردستی بیفگند.

جنگ برای حکام نخبۀ پاکستان گزینه‌ای برای آزادسازی کشمیر نیست؛ زیرا آن‌ها چنان دل‌باخته مفکورۀ غربی دولت-ملت شده اند که چشمان‌شان از دیدن حالت زار مسلمانان کشمیر اشغالی کور و گوش‌های‌شان از شنیدن صداهای مظلومانۀ آن‌ها کر شده اند؛ چون آن‌ها در آن طرف مرزهای‌ کاذب ساخته شده توسط استعمارگران انگلیسی گیر مانده اند. پس سؤال ما این است که اگر سریناگر، لاهور و اگر لاهور، سریناگر می‌بود باز هم جنگ را گزینه‌یی نمی‌پنداشتید؟ آیا بخاطر مرزهای جغرافیایی کاذب دست‌ساختۀ انگلیسی‌های کافر هنوز هم خشونت‌ها و قربانی‌های را که به قیمت خون مسلمانان کشمیر تمام شده است، نادیده می‌گیرید؟ رسول الله ﷺ می‌فرماید:

«مَا مِنْ امْرِئٍ يَخْذُلُ امْرَأً مُسْلِمًا فِي مَوْضِعٍ تُنْتَهَكُ فِيهِ حُرْمَتُهُ وَيُنْتَقَصُ فِيهِ مِنْ عِرْضِهِ إِلَّا خَذَلَهُ اللَّهُ فِي مَوْطِنٍ يُحِبُّ فِيهِ نُصْرَتَهُ وَمَا مِنْ امْرِئٍ يَنْصُرُ مُسْلِمًا فِي مَوْضِعٍ يُنْتَقَصُ فِيهِ مِنْ عِرْضِهِ وَيُنْتَهَكُ فِيهِ مِنْ حُرْمَتِهِ إِلَّا نَصَرَهُ اللَّهُ فِي مَوْطِنٍ يُحِبُّ نُصْرَتَهُ»

ترجمه: هر مسلمانی‌که دیگر مسلمانی را در جایی بی یار و یاور رها کند که مورد هتک حرمت قرار گرفته و بی‌عزت شود، الله(سبحانه‌و‌ تعالی) او را در چنین جایی‌که آرزومند مدد و کمک الهی است، تنها و بی‌یاور و مددکار قرار می‌دهد و هر مسلمانی‌که دیگر مسلمانی را در جایی‌که آبرو و حیثیتش مورد حمله قرار گرفته نصرت و یاری کند، الله(سبحانه‌و‌ تعالی) او را در چنین جایی‌که خواهان و آرزومند نصرت الهی باشد،  کمک و همکاری می‌کند.

جنگ گزینۀ آزادسازی کشمیر برای حکام نخبه پاکستان نیست، چون هنگامی‌که مسئلۀ حمایت از منافع امریکا در منطقه در قالب حمایت از جنگ امریکا و اهداف امریکایی در خصوص اشغال افغانستان مطرح شود، تانک و توپ رژیم مذکور منسجم شده و نیروهای ما به عنوان چوب سوخت در این جنگ "جنگ فتنه" استفاده می‌شوند؛ جنگی‌که پاکستان و منافع‌اش را به شدت متضرر می‌کند.

رژیم باجوا-عمران با وعده‌‍‌های دروغینی‌که ادعای عادی‌سازی روابط‌‌اش را با دولت هند می‌کند؛ بر چشم مردم خاک زده و آن‌ها را فریب می‌دهد. این رژیم از ما می‌خواهد تا به خاطر چشم‌انداز دست‌آورد‌های اقتصادی، مسلمانان کشمیر را بفروشیم. با انجام چنین امری، رژیم مذکور تماماً ارزش‌های اسلامی را نادیده گرفته و اهانت بزرگی را بر مسلمانان پاکستان روا می‌دارد که آن‌ها پیوسته بخاطر عقیدۀ اسلامی‌‌شان و اطاعت از الله و رسولش و آنانی‌که پیمان برادری‌شان را نسبت به هر دست‌آورد اقتصادی دیگر محکم‌تر بسته و ترجیح داده اند و تظاهرات‌های را انجام داده اند. با فراخوانی روابط با دولت هند، این رژیم فرزانگی و مبارزات خستگی‌ناپذیر نیاکان مارا که زندگی تحت حاکمیت هندوهای ظالم را رد نموده و ترجیح دادند که مسلمانان پاکستان در دیگر سرزمین‌ها به سر ببرند، نادیده می‌گیرد. بناءً وعده‌های رفاه اقتصادی جز یک امر دروغ و خیالی چیزی دیگری نیست. اتحادیۀ اروپا که متشکل از ملت‌های متمدن یهودی-مسیحی و عقیدۀ مشترک لیبرال دموکراسی و سرمایه‌داری می‌باشند، امروزه در یک ائتلاف اقتصادی به سر می‌برند و هرگز از پاکستان در خصوص مسئلۀ کشمیر حمایت نخواهند کرد؛ پس چگونه می‌توان انتظار داشت که دولت هند، که بر اساس قوانین کفری‌اش به عنوان روش زندگی حکم می‌کند، با مسلمانان پاکستان که پابند به زندگی اسلامی اند، به طور صلح‌آمیز زندگی کند؟ نخیر، یگانه راه در جهت صلح و رفاه این است؛ همان طوری‌که اسلام قرن‌ها بر شبه قاره هند حاکم بود، به همین شکل باید که تسلط اسلامی بالای آن‌ها دوباره سایه افگند.

ای مسلمانان پاکستان! هیچ تفاوتی در میان حکام فعلی و قبلی پاکستان نیست؛ بلکه همۀ آن‌ها بطور بی‌شرمانه‌ای در مقابل دولت هندو زانو زده اند. بناءً بر شماست تا با کار کردن در جهت تأسیس خلافت اسلامی برمنهج نبوت، تغییر واقعی را در پاکستان به ارمغان آورید؛ نظامی‌که خلیفه مسلمین جز اسلام چیزی دیگری را تطبیق نمی‌کند تا مردم در صلح و رفاه به سر برند. این امر بیانگر آنست که قدرت و سلطه در دستان امتی است که با تطبیق قوانین اسلامی منطقه و جهان را اداره می‌کند. بنابر این، هنگامی‌که سلطه آن تحت رهبری اسلام قرار داشته باشد، در واقع شبه قاره هند بزرگتر از این گونه چشم‌انداز صلح و رفاه اسلامی بوده نمی‌تواند؛ چون خلیفۀ اسلام هیچ پروایی نسبت به قوانین بین المللی، سازمان‌های بین المللی و مرزهای وستفالی ندارد. او کسی است که شما را به عزت و شرافتمندی رهبری نموده و با راه اندازی جهاد سازمان یافته توسط نیروهای مسلح پاکستان به آزادسازی کشمیر مبادرت ‌ورزیده و برای فتح هند بر اساس این بشارت رسول الله ﷺ دست به عمل می‌شود. رسول الله ﷺ می‌فرماید:

«وَعَدَنا رسولُ اللّـهِ صلى الله عليه وسلم غزوةَ الهند، فإنْ أدركتُها أُنْفِقْ نفسي ومالي، وإنْ قُتِلْتُ كنتُ أفضلَ الشهداء، وإنْ رجعتُ فأنا أبو هريرة الـمُحَرَّرُ»

ترجمه: رسول الله ﷺ وعده فتح هند را دادند و گفتند اگر در آن می‌بودم جان و مالم را فدا می‌کردم، و اگر کشته می‌شدم از جمله افضل الشهداء می‌بودم و اگر زنده برمی‌گشتم، ابوهریره آزاد شده می‌بودم.

دفتر مطبوعاتی حزب التحریر-ولایه پاکستان