آزادی بیان یکی از مولفه‏ ها و پایه‏ های اصلی دموکراسی-سرمایه‏داری است. برپایه ‏ی این آزادی هر فرد حق دارد که رأی، خواست‏ ها، اندیشه، عقیده و باورهای خود را به ‏گوش دیگران و خصوصاً اهل قدرت و مسئولین برساند. از دیدگاه تاریخی برای اولین ‏بار آزادی بیان در انقلاب کبیر فرانسه در سال 1789م توأم با دموکراسی-سرمایه‏داری به ‏میدان آمد و بعداً نهادینه گردید، و از آنجا به‏ کشورهای دیگر منتقل شد.
کشورهای قدرت ‏مند و استعمارگر وقتی سرزمینی را استعمار می ‏کنند آزادی بیان و دموکراسی را بحیث تحفه و دست آورد سترگ برای آن ملت تقدیم می ‏نمایند، حتی اگر ملت‏ ها از پذیرش آن اجتناب کنند به‏ زور تانک ‏و توپ بالای ‏شان می ‏‏قبولانند. گفته می ‏توانیم یکی از اهداف کشورهای استعمارگر؛ مانند: امریکا، فرانسه، انگلیستان و دیگر کشورهای غربی رسانیدن همین پدیده می‏ باشد.
آزادی بیان در دوران حکومت امان الله خان در این سرزمین تجربه گردید؛ ولی پایه‏ های خود را تاهنوز گسترش نداده بود که با احساسات گرم اسلامی مردم این سرزمین رو به‏ رو شده به ‏شکست مواجه گردید. با از بین رفتن حکومت امان الله، بار دیگر آزادی بیان بساط خود را از دامان افغانستان جمع نمود. در عوض حکومت‏ های خود کامه روی کار آمدند که خود مانع و سد بزرگ در سر راه این آزادی بودند.
سرانجام بعد از حمله امریکا در سال 2001م، و اشغال این سرزمین بار دیگر آزادی بیان مجال یافت تا درین کشور رشد و گسترش نماید، امروز به‏ گفته‏ ی کارشناسان به ‏غنامندی خود رسیده‏ است.
از آزادی بیان در افغانستان در حال تجلیل صورت می‏ گیرد که ده‏ ها و صدها مسلمان برای ابراز حق دینی و شرعی ‏شان در گوشه‏ های زندان انداخته می‏ شوند. آنهای ‏که می‏ خواهند از سرچشمه ‏ی زلال عقیده سیراب شوند و مشکلات یومیه خویش را از مجرای عقیده ‏شان حل کنند، صدای ‏شان هیچ وقت شنیده نمی ‏شود؛ برعکس آنهای‏ که مدام به ‏توهین و تحقیرعقاید و باورهای دیگران می ‏پردازند و به ‏اعتقادات دیگران می ‏تازند، از حق آزادی‏ شان استفاده می ‏کنند؛ مانند: روزنامه‏ ی «شارلی ابدو» که همه ساله به‏ ارزش‏ های اسلامی و خصوصاً پیامبر اسلام حضرت محمد صلی الله علیه وسلم توهین نموده، کاری کاتور آن‏ حضرت را رسم می ‏کند.
در جهان کنونی 5 ملیارد انسان زنده ‏گی می‏ کند که از آن ‏جمله 1,7 ملیارد آن مسلمان هستند. امروز مسلمانان در کشورهای مختلف من ‏جمله سوریه، فلسطین، برما و دیگر سرزمین ‏ها به‏ شدیدترین وضعیت از بین برده می ‏شوند و هیچ کس صدای ‏شان را نمی ‏شنود.
آزادی بیان حق آن خواهران مسلمان است که در زندان‏ های امریکا در گونتانامو، ابوغریب و بگرام بالای مسلمانان صدا می ‏زنند: "اگرما را از زندان نجات داده نمی‏ توانید، حداقل داروی ضد بارداری برای مان بفرستید که از سربازان نجس امریکایی باردار نشویم!" ولی امروز کسانی از این آزادی تجلیل می ‏کنند که خود بزرگ ‏ترین مانع برای بیان حق دیگران هست و نمی ‏خواهند صدای حق به‏ گوش‏شان رسانیده ‏شود. می ‎‏توان در این خصوص از جنایات امریکای ‏ها علیه مجاهدین و مبارزان راه حق و اسلام نام برد. مبارزین که برای حاکم شدن احکام الهی مبارزه می ‏کنند.
سرانجام آزادی بیان یکی از حربه ‏های است که دشمنان اسلام علیه اسلام و پخش و نشر ارزش‏ های اسلامی استفاده می ‏کنند و نمی ‏گذارند که مسلمانان به ‏ارزش ‏های ‏شان رسیده‏ گی نمایند.

فیصل سائس