Özbekistan Başbakanı Abdulla Aripov ve beraberindeki üst düzey heyet, çeşitli temaslarda bulunmak üzere Afganistan’ın başkenti Kabil’e geldi ve üst düzey hükümet yetkilileriyle bir araya geldi. Görüşmede Özbekistan ile Afganistan arasında ekonomi, ulaştırma, enerji ve ticaret alanlarında yaklaşık 2,5 milyar dolarlık 35 mutabakat zaptı imzalandı.

Afgan hükümeti Müslümanları, davet taşıyıcılarını ve Orta Asya’da İslam’ı hayata geçirmek için çalışan mücahitleri bastırmada aktif rol oynayan Özbekistan heyetini sıcak bir şekilde karşıladı. Dahası Özbekistan daha önce ABD ve NATO’ya hava üssü sağlamış ve Afganistan’ı işgal etmelerine yardımcı olmuştur. 20 yıllık işgal sırasında destekleyici rol oynamış kilit bölgesel bir aktördür. Bu nedenle ABD için Yahudi varlığı ne kadar önemliyse Özbekistan da o kadar önemlidir.

Bir zamanlar İslam ordusunun fethettiği ve Hilafetin hüküm sürdüğü, Buhari, Tirmizi ve Ebu Mansur El Maturidi gibi büyük alimlerin -Allah onlara rahmet etsin- İslami bir inanç atmosferi içinde yaşadığı bir ülke olan Özbekistan, bugün ne yazık ki zorba yöneticilerin yönetimi altındadır. İslam’ı yaşamak isteyen ülke halkına baskı yapıyorlar. Afgan hükümetinin Özbek heyetini sıcak bir şekilde karşılaması, bu zorba yöneticilere verdiği desteğin bir göstergesi. Oysa mevcut Afgan hükümetinin öncelikli görevi, her gün bu zalim yöneticilerin baskısına maruz kalan mazlum ümmeti savunmak olmalıdır. Orta Asya’daki Müslümanlar ve cihatçı gruplar, mücahitlerin Afganistan’da iktidara gelmesini memnuniyetle karşıladılar, sınırların kaldırılıp topraklarının özgürleştirilmesini umdular. Ancak mevcut Afgan rejiminin, Orta Asya’daki baskıcı diktatörlerle kurduğu yakın ilişki, bu umutları suya düşürmüş, siyasi ve ekonomik etkileşimleriyle tarihin yanlış tarafında, Orta Asya’daki Müslümanların değil baskıcı diktatörlerin tarafında yer aldığı algısını yaratmıştır.

Aslında Özbekistan, bağımsız siyasi ilişkiler kurabilecek veya büyük ölçekli ekonomik projeler yürütebilecek güçte değildir. Aksine ABD ve Rusya’nın Afganistan’daki sömürgeci hedeflerini güvence altına alan vasal bir devlettir. Özbekistan’ın bu vaatlerinin ve ekonomik projelerinin arkasında siyasi ve istihbarat hedefleri yatmaktadır. Afganistan yöneticileri, bölgesel ekonomik projeleri “kazan-kazan” olarak değerlendirseler de aslında onlara İslami perspektiften bakan biri, Afganistan’ın uzun vadede kaybetmesine yol açacağı için onları “kar ve zarar” penceresinden değerlendirecektir.

Büyük bir ekonomi inşa etmek İslami hükümlere aykırı değildir. Ancak ekonomide İslam temel alınmaz ve ekonomi tek öncelik olarak görülürse, bu durum devletin, kapitalist sisteme dönüşmesine neden olacaktır. Bahse konu politikalar, yöneticilerimizin İslami çözümleri gerçekçi bulmadıklarını, onları bir kenara bırakarak bunun yerine pragmatik ve faydacı politikaları tercih ettiklerini gösteriyor. Eğer mevcut yöneticiler, İslam’ın siyasi, ekonomik ve içtimai sistemleri hakkında net bir anlayışa sahip değillerse, Hizb-ut Tahrir’e ya da bu vizyon ve anlayışa sahip diğer İslami gruplara danışmalıdırlar. Aksi halde kafa karışıklığı yaratarak insanları yanıltmaya çalışmamalıdırlar. Çünkü zorba yöneticileri kırmızı halılarla karşılamak, Afganistanlı Müslümanların hak ile batıl, adil ile zorba arasını ayırt edememelerine neden olacaktır.

Yöneticiler, ancak Nübüvvet metodu üzere İkinci Raşidi Hilafetin kurulmasıyla İslam’ın uygulanacağını ve destekleneceğini ve İslam ümmetinin diğer milletlerden ayırt edileceğini idrak etmelidirler. Halife, İslam’a dayalı güçlü bir uygarlık inşa edecek ve zalimleri desteklemek yerine mazlumlara destek olmak için koşacaktır.

Allah, yalnızca Allah’tan yardım isteyenleri, İslam’ı uygulamak için sabırsızlananları ve siyasetlerinde takvayı temel alanları Hilafet Devleti ve dünya hükümranlığıyla onurlandıracak ve yeryüzünün mirasçıları haline geleceklerdir.

قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ اسْتَعِينُوا بِاللهِ وَاصْبِرُواْ إِنَّ الأَرْضَ لِلّهِ يُورِثُهَا مَن يَشَاء مِنْ عِبَادِهِ وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ “Allah’tan yardım isteyin ve sabredin. Şüphesiz ki yeryüzü Allah’ındır. Kullarından dilediğini ona vâris kılar. Sonuç sakınanlarındır.” ^{[Araf 128]}