Yahudi varlığının Gazze ve halkına karşı yürüttüğü canice soykırımın ve yardımların yavaşladığı Gazze kahramanlarının kararlılığının otuz altıncı gününde Arap ve Müslümanların yöneticileri “olağandışı acil durum zirvesi” düzenlediler. Riyad’da zirve yapılırken Yahudi varlığının tankları, hastaları öldürmek için Şifa Hastanesi’ni kuşatma altına alıyor, bebekler oksijen eksikliği nedeniyle kuvözlerde ölüyor ve savaş makinesi, sevgili Gazze Şeridi’nin her yerini yakıp yıkıyordu.

Olaylar karşısındaki küstahlık ve kabalığıyla, zayıflık ve rezil rüsvalığıyla, hayal kırıklığıyla bu zirve, gerçekten sıra dışı bir zirveydi. İnsanlar yıllar geçtikçe kınama, reddetme ve lanetleme sözcüklerine ve utanç verici zirvelerin sonuçlarına alışmışlardı. Katılımcılar, kendileri çaldılar kendileri oynadılar, hayal kırıklığı yaratan sözler sarf ettiler, sırayla olayları gazetecilerin anlattığı gibi anlattılar. Konuşmalarında “uluslararası hukuk”tan dem vurdular, uluslararası hukukun ihlal edilmesinden, her iki taraftan ölen “siviller” için yakınmayı da ihmal etmediler. Mübarek Toprak halkı ile gaspçı işgalcileri aynı kefeye koydular. Sözlerinden vurdumduymazlık, ihanet, korkaklık ve Amerika’ya bağlılık damlıyordu. Savaş ve soykırım topraklarında “insani yardım”dan söz ederek, savaşı durdurması için uluslararası topluma çağrıda bulundular! Hatta o kadar alçaklaştılar ki sanki Yahudi varlığını parayla, silahla destekleyen ve saldırıya doğrudan katılan Amerika ve uluslararası toplum değilmiş gibi Amerika’nın bunu yapmasını istediler. Sözünü ettikleri uluslararası toplumun düşmanın ta kendisi olduğunu bilmiyorlar mı? Gazze’yi ve halkını yok etmek için bu varlığı her türlü ölüm ve yıkım makinesiyle hava, deniz ve kara köprüsü sağlayan uluslararası toplum değil mi?

Sözlerinden ihanet ve komplo da damlıyordu. Temiz kanlar şelalesini, Amerika’nın tasfiye çözümlerinin yer aldığı kaseye akıtmaya çalıştılar. Blinken gibi iki devletli çözümden bahsettiler ve iki devletli çözümün katliamların tasfiye için kullanılmasından söz ettiler. Yıkım eli ortalığı kasıp kavururken yeniden inşadan, seçimlerden, dökülen kanlardan, bağışlardan, dilencilikten, paradan, can kayıplarından bahsedecek kadar küstahlaştılar. Sanki Yahudi varlığına katliamlarına devam et sinyali verdiler ve “Elimizde gelen bu” der gibiydiler. Yaptıkları ne kötü!

Milyonlarca asker, binlerce tank ve uçak emirleri altında olan iki milyarlık Müslüman dünyasının “liderlerinin” yapabilecekleri en fazla şey buydu. “Arap İslam Zirvesi” Arapların yiğitliğinden ve İslam’ın hamiyetperverliğinden yoksundu. Yöneticiler, bu ümmetin yozlaşmış devlet başkanları olduklarına dair kendi kendilerine tanıklık ettiler. Bunlar, bu ümmetin başına gelen en büyük felakettir, bütün şiddetine rağmen Gazze’nin başına gelen felaketten daha ağırdırlar. Bu zirvede ümmete, otoriteleri altında milyonlarca asker olmasına rağmen düşman karşısında bir hiç oldukları mesajını verdiler. Eğer ümmet, kendisinden haksızlığı def etmek istiyorsa, ilk önce kendisini zincire vuran ve katledilmesi için boynundan tutan bu yöneticilerden kurtulmalıdır.

İnsanlar için çıkarılmış en hayırlı ümmetin, yiğit, iman ve cesaret abidesi ümmetin başında böylesi korkak ve ajan liderlerin bulunması yakışık almaz. Ümmetin içinde Gazze kahramanları gibi kahramanlar var, içinde onlar gibi niceleri var. İslam ümmeti İslam akidesine, paraya, erkeklere, teçhizat ve nüfusa sahip. Dolayısıyla bu hain yöneticilerin ümmetin başında kalması haramdır. Ayrıca İslam ümmetinin bu insanlardan onlarcasına ihtiyacı yok. Böylesi yöneticilerin onlarcası, bu canavar varlığın on binlerce insanı şehit etmesini ve yaralamasını engelleyemedi. Ümmetin mümin adam özelliklerine sahip tek bir adama ihtiyacı var: Halifeye ihtiyacı var. Ve bir orduya ihtiyacı var, saldırganların dünyasını tedip edecek ve Allah o orduyla dinine yardım edecektir.

Bu konferansçı-komplocu yöneticilere gelince, tahtlarının bekasını takıntı haline getiren, Yahudi ve Hıristiyanları dost edinen bu yöneticiler Allah’ın izniyle pişman olup yok olmaya mahkumdurlar

وَمَن يَتَوَلَّهُم مِّنكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ إِنَّ اللهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ * فَتَرَى الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ يُسَارِعُونَ فِيهِمْ يَقُولُونَ نَخْشَى أَن تُصِيبَنَا دَائِرَةٌ فَعَسَى اللهُ أَن يَأْتِيَ بِالْفَتْحِ أَوْ أَمْرٍ مِّنْ عِندِهِ فَيُصْبِحُوا عَلَى مَا أَسَرُّوا فِي أَنفُسِهِمْ نَادِمِينَ“Ey iman edenler! Yahudileri ve Hristiyanları dost edinmeyin. Zira onlar birbirinin dostudurlar. İçinizden onları dost tutanlar, onlardandır. Şüphesiz Allah, zalimler topluluğuna hidayet etmez. İşte kalplerinde bir hastalık bulunanların, “Başımıza bir felaketin gelmesinden korkuyoruz” diyerek onların arasında koşup durduklarını görürsün. Ama Allah, yakın bir fetih veya katından bir emir getirir ve onlar içlerinde gizledikleri şeye (nifaka) pişman olurlar.” ^{[Maide 51-52]}