Bugün ayrımcılık karşıtı politikalarından dolayı Hollanda’ya bir çağrıda bulunan BM, Hollanda’yı üye devletlerin imzaladığı ırkçılık karşıtı antlaşmalara bağlı kalmaya davet etti. Ayrımcılık karşıtı politikanın varlığı ve buna uyulup uyulmadığını denetlemek ne güzel bir şeydir. Ancak bu yolda duran büyük bir engel var. Taraflar ayrımcılık ilkesine sözde bağlıdır. Realite de ise durum tam bunun tersinedir.

Hollanda’da polis ve istihdam ayrımcılığı tarafından uygulanan etnik profilleme ve Zwarte Piet [Kara Peter, Aziz Nikolas’ın siyah tenli yardımcıları] konusunda uzun süredir hararetli bir tartışma söz konusudur. Hatta pek çok gazete, Zwarte Piet hakkında yapılan tüm haberler ile ilgili olarak “Zwarte Piet konusunda tartışma” başlığı altında özel bir kitapçık dahi hazırladı. Bu sıradan bir tartışma olarak kalmadı, aksine Zwarte Piet gösterileri polisin şiddet engeline bile takıldı. Ekonomik çıkar gözeten bazı mağazalar, Zwarte Piet ambalajlı malzemeleri raflara koyup koymamakta tereddüt ettiler. Zwarte Piet resimleri üzerinde biraz oynama yaptılar. Örneğin kalın dudaklar inceltildi, küpeler çıkartıldı. Burada bunu yapmak zorunda kaldılar, çünkü bu arada Halk Kültürü ve Maddi Miras Merkezi [VIE] Zwarte Piet dâhil Sinterklaas kutlamalarını Hollanda’nın maddi mirası olarak algılanması için harekete geçtiler.

Etnik profillemenin kötü yansımalarını da gördük. Örneğin polisin acımasız şiddeti sonucunda hayatını kaybeden Mitch Henriquez’in çarpıcı görüntüleri gibi. Ya da polis tarafından kötü muameleye maruz kalan 14 yaşındaki Faslı Ubeyde gibi. Yahut bir polis memuru tarafından motorun arkasına kelepçelendiği için bir kilometre koşmak zorunda kalan Almereli 13 yaşındaki esmer renkli bir çocuk gibi. 

OECD ve Eurostat tarafından açıklanan analiz rakamlarına göre, göçmenlerin istihdam olanakları hiçbir yerde Hollanda kadar kötü değil. Peki, bunun çaresi nedir? Hollanda Başbakanı Mark Rutte, il konseyi seçimleri sırasında “İşgücü piyasasındaki mevcut ayrımcılık politikası, hayatın ayrılmaz bir gerçeğidir ve böyle kabul edilmelidir” dedi ve “Mücadele etmek gerekir.” mesajını verdi.

Sonra vicdan azabı çeken BM’nin işlediği suçlara bakın. BM koruması altındaki Srebrenica’da boğazlamak için General Mladic komutasındaki Sırp güçlerine teslim edilen 8000 Bosnalı Müslüman erkeğe uygulanan soykırımdan bahsetmiyorum. Amerika ve diğer üye devletler tarafından Irak, Afganistan, Somali ve diğer birçok İslam ülkesinin işgal edilmesine yeşil ışık yakan BM özel kararlarından da söz etmiyorum. Ayrıca Siyonist varlık tarafından ayaklar altına alınan, ama buna rağmen hiçbir yaptırım uygulamayan çok sayıdaki BM kararlarından da bahsetmiyorum.

BM’nin Orta Afrika Cumhuriyeti’nde takındığı tavrın, bu kuruluşun hiçbir ahlaki pusulası olmadığını göstermek amacıyla yeterli bir örnek olduğuna inanıyorum. Bırakın ırkçılık ile mücadeleye yönelik bir ahlaki otorite olmasını. Çünkü Fransız BM “barış gücünün” geçtiğimiz Mayıs ayında başkent Bangui yakınındaki bir mülteci kampında, 10 çocuğa taciz ve tecavüz ettiği ortaya çıktığı halde BM, ilk etapta bunu örtbas etmeye çalıştı ve askerlerin kötü muamelesine karşı hiçbir eylemde bulunmadı. Kamuoyuna hiçbir zaman açıklanmayacağı korkusuyla İsveç BM çalışanı Anders Kompass’ın hazırladığı rapor Fransız yetkililerine sızınca, BM bu askerleri değil de gizli belgeleri sızdırdığı gerekçesiyle ilk olarak bu İsveçliyi görevden alması çok ilginçtir. Ayrımcılık ve ırkçılık gerçeğini incelemek ve tanımak için dürüstçe bir bakış sergileyerek gözler üzerinden perdeyi kaldırmanın zamanı gelmiştir. Bilinmelidir ki başarısız ayrımcılık politikası, diğer insanları köleleştirmek için kendi dışındaki dünyayı ötekileştiren bir ideoloji ile asla çözülemez. Oysa İslam, ırkçılığı yasaklayarak ve insanlığı Allah’ın birliği inancı üzerinde kardeş yaparak daha ilk günden itibaren bu meseleyi çözüme kavuşturdu.