Hizb-ut Tahrir / Lübnan Vilayeti Medya Bürosu Başkanı Ahmed El-Kasas Pazar günü 11 Aralık 2011 tarihinde  Beyyal-Beyrut'ta düzenlenen Arapça kitap fuarında ‘Ümmetin devrimi ve Batı'nın krizleri, bir imparatorluğun can çekişmesi ve bir hadaratın geri dirilişidir' başlıklı bir konuşma yaptı.

Konuşmacı Batı'da meydana gelen protestoların ve Arap bölgesinde var olan devrimlerin gerçeğiyle alakalı fikri, tarihi ve siyasi analiz yaptı. Her ikisinin ortak noktasının ise iki husus olduğunu vurguladı. Birincisi: insanların zulme karşı çıkmasını sağlayan tahriklerin beraberinde getirdiği acılar, ikincisi ise: insanın saygınlığını aşağılamalardır. Bu saygınlık Arap dünyasında; kendi halkına, yönetim kadrosuna hizmet eden bir köle muamelesi yapan baskıcı rejimler tarafından aşağılandı. Tabi ümmetin kimliğiyle hiçbir alakası olmayan, bozuk ve dışarıdan ithal edilmiş anayasaları ve kanunları uygulamaksa daha bir başka. Ayrıca bu saygınlık Batı'da da çılgın ve vahşi olan kapitalist rejim tarafından aşağılanmıştır. Bu rejimler servetlerin çoğunu insanların %2'sinden fazlasını bile temsil etmeyen mal canavarı olan mutlu azınlığın ellerinde tuttu. Tabi maddi değerin diğer insani, ahlaki ve ruhi değerlere galebe çalması ve diğer değerlerin ihmal edilmesi ise daha bir başka. Bu ise hayat ve saadet anlayışının sadece maddi menfaatten, maddi lezzet ve zevklerden en büyük payı almaktan ibaret olduğunu göstermekle olmuştur.

Ayrıca konuşmacı; acılardan doğan devrimler zalim durumun alternatifi olarak belli bir kültür ve ideolojik bir projeden beslenmediği sürece onun sonu ya başarısızlık, ya kullanılmak, ya fiyasko veyahut trajediler ve musibetler ile sonuçlanacaktır. İslam âlemindeki Arap dünyasında meydana gelen ümit dolu devrimler ile Batı'da kapitalizme karşı meydana gelen protestolar arasında yatan temel fark işte budur. Batı'da meydana gelen protestoların dikkat çekici hususu şudur ki, komünizm ideolojisi yıkıldıktan sonra meydana gelen bu protestoların; Batı'nın hadaratı olan kapitalizmin yerine alternatif nitelikli bir kültür ve ideolojik bir projeden destekli olmayışıdır. Böylece bu hareket ufku tıkanık ve büyük ölçüde ümitsiz bir harekettir. Şayet Batılı toplumların alternatif olarak siyasi bir projesi olsaydı, batılıların siyasi iradesini gerçekleştirmek için metod olarak kullandığı seçim proğramlarında bir şekilde konuşulurdu, belirirdi. Bu esasa göre bu gösterilerin iki temel delaleti vardır: Birincisi; kapitalist ekonomisini inkar edercesine reddetmek, ikincisi ise; Batılı demokrasisinin ve seçim oyununun bütün çıplaklığıyla açığa çıkmasıdır. O kadar ki batılılar bile yapılan seçimlerin, insanlara musallat olan yönetim kadrosuna daha sonuçlar belli olmadan sadece önceden belirlenen kişilere meşruiyet kazandırmak için bir aldatmaca olduğuna artık kanaat getirmişlerdir. Bu yönetim kadrosu ise Baronlar tabakası ve mal canavarlarından oluşmaktadır.

Arap bölgesinde cereyan eden devrimlere gelince; her ne kadar o ilk çıkışında acılardan kıvranan kesilmiş bir kurbana benzese de, ancak bu hareket gerçekte hayatın ölüme yüz tutmuş bir cesede geri gelmesi, sinir organının aktif olup kendi iradesini dile getirmeye başlamasıdır. Bütün bunlardan en önemlisi ise ümmet kendi geleceğini çizebileceğine ve kendi işlerini çekip çevirebileceğine muktedir olduğunu hissedip güven duygusunu geri kazandıktan sonra, kültürel ve ideolojik birikimlerine dönüp baktığında önünde İslam akidesinden fışkıran ve hayata bakış açısına uygunluk arz eden tastamam siyasi bir projenin bulunduğunu görür. Bu proje ise fikri, anayasal ve yargısal olan İslami siyasal projedir. İşte bu nedenledir ki Arap bölgesinde bulunan devrimler; sadece kitaplar arasında değil, ümit dolu gelecek ve bu ümmetin aydın evlatlarının zihinlerinde çizilen ufuklarla belirginleşmiştir, dedi.