Lübnan'daki abes politika, yine daha fazla kan akıtarak sekiz kişinin ölümüne, onlarcasının yaralanmasına, gösteri kıvılcımlarına, yolların kesilmesine ve elektrik kesintisini protesto etmek için ortalığın ateşe verilmesine yol açtı. Fitnenin yakıtı ise, ayrımcılık ile birlikte bilhassa fırkacılık ve mezhepçilik kışkırtmasına müptela şahıslardır. Kurbanları ise, falan filân liderin peşinde giden hamasetli gençlerdir. Geçen gece tanık olduğumuz dehşet verici yeni tablo da, Lübnan iç savaşında temas hatları olarak bilinen ve salgın bir şer vâdeden hortlağın avdet etmesidir.

Bu fitnenin en beter görüntülerinden biri, siyâsî liderliğini kaybetmiş ordunun dostluğunu kazanmaya bel bağlamak veya kazanmak için yarışmaktır. Böylelikle ordu, içerisinde gerek subaylar, gerek diğer unsurlar bazında belirli düzeyde nüfuz ve dostluk sahibi çatışmacı tüm tarafların cazibe merkezi haline gelmiştir. Bu ülkedeki en tuhaf politik değişimlerden biri de, "Vatanî Ordu Doktrini" adında bir fırkanın oluşumu ve herkesin, kendi politikası ile "askerî kurumun" istikâmeti arasındaki eşgüdüm ile böbürlenmesidir. Oysa karşıt grup, bu kurumun tutumları karşısında homurdanmakta ve doktrinini değiştirmeye çağırmaktadır. Sonra görüntü ansızın değişmekte, o böbürlenenler üfleyip duran mızmızlara, bazen de keskin hasımlara, beri taraftan önceleri üfleyip duran mızmızlar da ordunun dostluğunu kazanmakla, vatanî çizgi ve bağımsızlıkla böbürlenen dostlara dönüşebilmektedir. Bu yalpalanmalar hızla sürerken, olan onca hamasetli gençlere ve mâsum insanlara olmakta, Lübnan, politika paranoyasına kurban edilmektedir. Muhâlefet ve Hükümet yanlılarının yükselttikleri sloganlara baktığınızda bunların, "vatanî birlik", "Lübnan'ın egemenliği", "anayasanın korunması", "iç barış" gibi sloganların çoğunda, yine yorumu ve uygulanma biçiminde dahi çekişme yaşanan "Arap Girişimi"nin maddelerinin uygulanması gerektiğinde hemfikir olduklarını görürsünüz. Oysa geçen gece yaşanan olayların, Arap Girişimi'ni sürdürme gündemi ile toplanan Arap Birliği Dışişleri Bakanları toplantısı ile eş zamanlı olarak patlak vermesi tesâdüf değildir. Şimdi akan bu kan seli, bu kıytırık çatışmaya değer mi hiç?! Lübnan'daki bu çatışan tarafların haşin ve hunhar tutumlarını gözlemleyen görür ki uğrunda birbirlerine girdikleri şey, hiçbir gerçek siyâsî projesi olmayan kesimlerin, örgütlerin yada liderlerin ölçülerine göre belirlenen maddî kazanç çatışmasından öte bir şey değildir. Oysa gelişmiş gerçek siyâset, insanların işlerini, falan yahut filan kesimden olmaları vasfıyla değil, insan olmaları vasfıyla gözetmeyi amaçlayan siyâsettir. Lübnan'daki çatışan tarafların yoksun oldukları şey, işte bu gelişmiş gerçek siyâsî tefekkürdür. O halde Allah'tan ittikâ edin, ey insanların canları ve kanları üzerinden birbirleriyle çatışanlar! Muhakkak ki bu canlar ve kanlar, sınırlar ötesinden gelen sinyallere göre dinip kabaran sizin bu ucuz çatışmanızdan çok daha kıymetlidir. Allahu Te'alâ şöyle buyurmuştur:  وَلَقَدْ كَرَّمْنَا بَنِي ءَادَمَ وَحَمَلْنَاهُمْ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَرَزَقْنَاهُمْ مِنَ الطَّيِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَى كَثِيرٍ مِمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِيلاً "Andolsun ki Biz, insanoğlunu kerîm kıldık. Onları, karada ve denizde taşıdık; kendilerine güzel güzel rızıklar verdik; yine onları, yarattıklarımızın birçoğundan cidden üstün kıldık." ^{[el-İsrâ 70]}