Kurucu Meclis Taslak Komisyonu 23.09.2012 Pazar günü, anayasanın yazılması için anayasanın ikinci maddesi hakkında yeniden geniş bir tartışmaya tanıklık etmiştir. Zira bazıları, "şeriatın ilkeleri" kelimesinin yorumlanmasındaki mevcut çelişkinin sorumluluğunu el-Ezher'e yüklemişlerdir. Buda kelimenin yorumunda; şeriatta sübutu ve delaleti kati olan hususların yorumunun, ilkeler de aynen şeriat anlamına gelmektedir şeklindeki yoruma aykırı olmasından dolayı olmuştur.

Anayasa Kurucu Meclis Komisyonu, 18.09 Salı günü, aynı şekilde yeni anayasadaki İslam şeriatıyla hükmedilmesinin yorumlanması hakkındaki tartışmaya da tanıklık etmiştir. Zira komisyonun bazı üyeleri, İslam şeriatı yada onun ilkeleriyle hükmedilmesi metninin yorumlanması bağlamında 1971 anayasasına yada 1980 anayasasına dönmeyi önermiştir. Nitekim el-Ezher, komisyonun genel kurul oturumunda, komisyonun temel bileşenleri içerisinde buna dair bir konsensüsün olmasının ardında referans olmayı reddetmiştir.

İster ikinci madde ilkeler yada şeriat hükümleri demiş olsun ister ilkeler kelimesi aynen şeriat anlamına gelmektedir yada kati olarak yorumlanmış olsun ister el-Ezher şeriat yada 71 anayasası ile hükmedilmesi manasının yorumuna referans olmuş olsun tüm bu tartışmalar şüphe götürmez bir şekilde kanıtlamaktadır ki şuan hazırlanan anayasa, hiçbir şekilde bu ümmetin akidesinden fışkıran İslamî bir anayasa olamaz. Zira ikinci madde, yasa koymak için İslamî olmayan diğer kaynakları onaylamakta olup bu şekilde de muhakeme olma noktasında Allah'a eş ve şirk koşulduğunu kanıtlamaktadır. Buda Allah Azze ve Celle'nin kabul etmediği bir durum olup bir Müslümanın da bunu kabul etmesi caiz değildir. Zira Allahuteala, şöyle buyurmaktadır: أَمْ لَهُمْ شُرَكَاءُ شَرَعُواْ لَهُمْ مِّنَ ٱلدِّينِ مَا لَمْ يَأْذَن بِهِ ٱللَّهُ وَلَوْلاَ كَلِمَةُ ٱلْفَصْلِ لَقُضِىَ بَيْنَهُمْ وَإِنَّ ٱلظَّالِمِينَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ "Yoksa onların, Allah'ın izin vermediği bir dini şeriat kılan ortakları mı var? Eğer erteleme sözü olmasaydı, derhal aralarında hüküm verilirdi. Şüphesiz zalimler için elim bir azap vardır." ^{[Şura 21]}

Aynı şekilde birinci madde de Mısır'daki yönetim sisteminin, cumhuriyet sistemi olduğunu açıklamaktadır. Halbuki İslam'daki yönetim sistemi, Hilafet Nizamı'dır. Beşinci madde ise yasa koyma yetkisi de dahil halkı otoritelerin kaynağı kılmaktadır. Halbuki İslam'da yasa koyma Allah'a aittir.

Bizler de tüm gücümüzle deriz ki; insanların ilişkilerinin düzenlenmesi için hükümler koymada insanlara bir yer yoktur. Zira onlar, şeri hükümlerle mukayyettirler. Zira Allahuteala, şöyle buyurmaktadır: إِنِ الْحُكْمُ إِلاَّ لِلّهِ "Hüküm sadece Allah'a aittir." ^{[Yûsuf 40]}

Ve şöyle buyurmaktadır: وَأَن احْكُمْ بَيْنَهُمْ بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ "Aralarında Allah'ın indirdikleri ile hükmet!" ^{[el-Mâide 49]}

Bundan dolayı anayasanın, Allah'ın kitabından, Resulünün sünnetinden ve bu ikisinin irşat ettiği sahabe icması ile şeri kıyastan alınması gerekmektedir. Dolayısıyla bu hususta ne insanların görüşünün ne çoğunluğun nede azınlığın bir etkisi vardır.

Müslüman Mısır halkının toplamının, nüfusun %90'nını temsil ettikleri bilindi gibi Mısır'ın İslam ile yönetilip onun İslam ülkelerinin anası olduğu da bilinmektedir. Dolayısıyla Mısır halkının üzerinde yürümesi gereken anayasanın, inanmış oldukları İslam akidesinden fışkıran İslamî anayasa olması gerektiği gibi bundan başkası üzerinde yürümeleri de caiz değildir. Dahası devletin organlarının da aynı şekilde akidelerinden fışkırması gerekmektedir.

Gerek Müslümanlar gerekse gayrimüslimler için adaleti, refahı ve onurlu bir yaşamı garantileyecek olan, Mısır halkının kendisiyle hükmedilmesi gereken bu İslamî anayasadır. Bundan dolayı Hizb-ut Tahrir, Müslümanların önüne İslam Devleti'nin Anayasa Tasarısı'nı koymuştur ki böylece onu etüt etsinler, onun hakkında tartışsınlar ve onun, gelecek olan Hilafet Devleti altında tatbik konumuna getirilmesi için hizib ile birlikte çalışsınlar. Bu maddelerin en önemli olanlarından bir bölüm aşağıdaki şekildedir:

Madde-1: İslamî akide, devletin esasıdır. Öyle ki devletin yapısında, cihazında veya muhasebesinde yahut devlet ile ilgili herhangi bir şeyde, İslamî akideyi esas kılmaktan başka bir şey var olamaz. İslamî akide aynı zamanda anayasa ve şeri kanunların da esasıdır. Öyle ki bunlardan herhangi biriyle ilgili herhangi bir şeyin İslamî akideden fışkırması haricinde var olmasına izin verilmez.

Madde-6: Devletin, yönetimde, yargıda, işlerin yürütülmesinde ya da benzeri konularda tebaları arasında ayrım yapması caiz değildir. Irk, din, renk ve benzeri özelliklere bakmadan herkese tek bir bakışla bakmalıdır.

Madde-13: Asıl olan, berat-i zimmettir. Bir kimse ancak mahkeme kararıyla cezalandırılır. Kim olursa olsun, herhangi bir kimseye işkence yapmak kesinlikle caiz değildir. Her kim bunu yaparsa cezalandırılır.

Madde-25: Hilafet, rıza ve seçime dayalı bir akittir. Hiç kimse bunu kabule zorlanamaz. Hiç kimse, Hilafet görevini üstlenecek kişiyi seçmeye de zorlanamaz.

Madde-97: Maslahatlar, daireler ve idareler bölümlerinin idare etme siyaseti; nizamda basitlik, işlerin infazında çabukluk ve idarecilerde kifayet bulunması üzerine kuruludur.

Madde-98: İster erkek ister kadın olsun, ister Müslüman ister gayrimüslim olsun, tabiyet taşıyan ve kifayeti olan herkesin; bir maslahata veya bir daireye veya bir idareye müdür olarak tayin edilme hakkı bulunduğu gibi buralarda memur olma hakkı da vardır.

Madde-105: Müslümanları görüş bakımından temsil eden ve Halife'nin kendilerine danıştığı şahıslar, Ümmet Meclisi'dir. Vilayetlerin ahalisini temsil eden şahıslar ise Vilayet Meclisleri'dir. Yöneticilerin zulmünü veya İslamî hükümlerin kötü tatbik edilmesini şikayet amacıyla gayrimüslimlerin de Ümmet Meclisi'nde bulunmaları caizdir.

Madde-119: Her erkek ve kadın, ahlakî tehlike içeren veya toplumu ifsat edici iş yapmaktan men edilir.

Madde-125: Fert fert tüm fertlerin bütün temel ihtiyaçlarının tam bir şekilde doyurulması garanti edilmelidir. Her ferdin, lüks ihtiyaçlarını mümkün mertebe en yüksek seviyede karşılamasına imkan verilmesi garanti edilmelidir.

Madde-153: Devlet, tabiyetini taşıyan herkes için iş bulmayı garanti eder.

Madde-164: Devlet bütün sağlık hizmetlerini herkes için ücretsiz temin eder. Fakat ücretle doktor tutmak ve ilaç satmak yasaklanmaz.

Madde-170: Öğretim müfredatının üzerine dayalı olduğu esas, İslam akidesi olmalıdır. Dolayısıyla eğitim materyalleri ile öğretim yöntemlerinin tamamı, öğretimde bu temelden hiçbir çıkış meydana gelmeyecek şekilde konulur.

Madde-186: Ümmetin Siyasî Meselesi; devletinin şahsiyetinin kuvvetinde, hükümlerinin güzel tatbikinde ve davetini dünyaya taşımayı sürdürmekte ifadesini bulan İslam'dır.

Madde-188: Daveti taşımak, dış siyasetin etrafında döndüğü eksen olmalıdır ve devletin tüm devletlerle olan ilişkisi de bu esas üzerine bina edilmelidir.

Hizb-ut Tahrir'in, aslında şerhleri ve tafsilî delilleriyle birlikte hazırlamış olduğu 191 maddelik anayasa maddelerinden bazıları işte bunlardır. Bu maddelerin tamamı, İslam akidesinden çıkarılmış olup içerisinde İslamî olmayan hiçbir şey bulunmadığı gibi bunlar, derhal tatbik edilmesi için hazırlanmıştır.

Hizb-ut Tahrir olarak bizler, İslam akidesi esası üzere olmayan bir anayasa koymak için çalışan herkesi uyardığımız gibi onları, Allah'ın dünya ve ahiretteki öfkesi noktasında da uyarırız. Dolayısıyla Batılı laik demokrasi esası üzere konulan tüm anayasalar, "İslam referanslı" olsalar bile İslam ile savaşan küfür sistemleridirler.

أَفَحُكْمَ الْجَاهِلِيَّةِ يَبْغُونَ وَمَنْ أَحْسَنُ مِنْ اللَّهِ حُكْمًا لِقَوْمٍ يُوقِنُونَ "Yoksa onlar hala cahiliye hükmünü mü istiyorlar. İnanan bir kavim için Allah'tan daha iyi hüküm veren mi vardır?" ^{[el-Maide 50]}

Hizb-ut Tahrir
Mısır Vilâyeti
Medya Bürosu Başkanı
Şerif Zâyid