Keşmir Dayanışma Günü’ne yaklaşılırken, geçtiğimiz yıldan bu yana işgal altındaki Keşmirli Müslümanları acaba nasıl bulacağız? 2018 Cammu ve Keşmir’deki son on yılın en ölümcül yılıydı. 160 sivil ve 267 direniş savaşçısı işgal Hindistan güçleri tarafından şehit edildi. Buna rağmen işgal altındaki Keşmirli Müslümanlar, işgale karşı haklı direnişlerini sürdürüyorlar. Hâlâ sabırla “Keşmir banayga Pakistan” (Keşmir Pakistan’ın olmalı) çağrısını yükseltmeye ve meydan okurcasına ölülerini Pakistan bayrağına sarmaya devam ediyorlar. Peki, Pakistan’ın askeri ve politik liderliği nerede? Dünyanın en büyük altıncı ordusunda yüzlerce, binlerce istekli ve kabiliyetli Müslüman askerler emrinde olanlar nerede? Zikre bile değmeyecek retorik açıklamalar yaparak kendilerini tatmin ediyorlar. Pakistan Dışişleri Bakanına gelince, sanki Pakistan, zayıf ve mazlumların yardımına koşmak için dünyanın en iyi ordusuna sahip değilmiş gibi Londra’da kapı kapı dolaşarak, Keşmir sorunu için “uluslararası toplum”dan yardım dileniyor.

Ey Pakistanlı Müslümanlar! Allah Subhânehu ve Teâlâ şöyle buyurdu:

وَمَا لَكُمْ لَا تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَٰذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا “Size ne oldu da Allah yolunda ve «Rabbimiz! Bizi, halkı zalim olan bu şehirden çıkar, bize tarafından bir sahip gönder, Rabbimiz! Halkı zalim olan bu şehirden bizi kurtar.” ^{[Nisa 75]} Ümmet, sömürgeci efendilerinin emirleri karşısında Allah Subhânehu ve Teâlâ’nın buyruğunu hiçe sayan yöneticiler tarafından yönetiliyor. İslam, Müslümanlara işgalle savaşmalarını emreder, ancak bu yöneticiler, efendilerini memnun etmek için bu savaşı “terörizm” olarak nitelendiriyor ve savaşçılardan silahlarını bırakmalarını ve uzun süre kendilerine zulmedenler ile masaya oturmalarını istiyor. İslam, işgal ordusunu orduyla bertaraf etmeyi emreder, ancak bu yöneticiler, askerlerimizden “sağduyulu” olmalarını talep ederken, kendileri Hindistan ile ilişkileri normalleştirerek ona her türlü olanağı sağlıyor. İslam, kâfirlerin Müslümanlar üzerinde söz sahibi olmalarını reddeder, ancak bu yöneticiler, ister Hindistan, ister Yahudi varlığı, isterse Amerikan haçlıları olsun, Müslümanlara karşı saldırılarda kilit rol oynayan “uluslararası toplum”dan yardım dileniyor. Zayıf ve mazlumların çığlıklarına güçlü kurtuluş ordularının seferberliği ile yanıt verebilmemiz için bizi etkileyen bu yanlışı düzeltmeliyiz. Nübüvvet metodu üzere Hilafetin yeniden kurulması için tanıdığımız tüm subaylardan nusret talep etmeliyiz. Ki bunların komutasında Keşmir’in kurtuluşunda zafer ya da şehadete ulaşabilelim.