Batılı güçler, özellikle Amerika ve onların entelektüel ve siyasi ajanları, insanları kendi isteklerine göre yönettiği için İslam ümmeti karşısında demokrasiden daha iyi bir sistemin olmadığını sürekli iddia ederler. Yine onların iddialarına göre, insan hakları sadece demokrasi yoluyla korunabilir ve yöneticiler muhasebe edilebilir. Pakistan parlamentosu tarafından kabul edilen ve Yüksek Mahkeme tarafından da onaylanan askeri mahkeme kurulmasına ilişkin Yirmi Birinci Anayasa değişikliği demokrasinin açıkça başarısız olduğunu gösterir. Demokrasi, olağanüstü durumlarda yaygarasını yaptığı demokratik norm ve ilkeleri bir kenara atar. Demokrasi, çekinmeden insanların temel haklarını ihlal eder ve siyasi sorunlara ilişkin askeri çözümleri dayatmaya başlar. İster dünyanın en büyük demokrasisi Hindistan olsun, ister demokrasinin beşiği İngiltere olsun, isterse demokrasinin küresel bayraktarlığını yapan Amerika olsun, tüm demokrasiler, insan haklarını yok etmek için Terörle Mücadele Kanunu, 2001 Anti-Terörizm, Suç ve Güvenlik Yasası ve ABD Yurtseverlik Yasası gibi yasadışı yasalar yaparlar. Demokrasi, sadece insanların temel haklarını ihlal etmez, aksine “Bağımsız yargı” safsatasını ortaya atarak yargının yürütme üzerinde balans görevi görmesine, adalete ve yöneticilerin muhasebe edilebilirliğine engel olur.

Yirmi Birinci Anayasa değişikliği, aslında bir “Amerikan eylem planı” olan Ulusal Eylem Planı’nın önemli bir parçasıdır. Eylem Planı, İslam’ın uygulanmasına davet eden insanlara zulmetmek ve İslama daveti bastırmak için belirlenen bir plandır. İslami sistemin uygulanması için çaba ve gayret sarf eden samimi politikacılar, tutuklanıp Pakistan’ı Koruma Yasası gerekçe gösterilerek cezaevine atıldılar. Amerikan işgal güçlerine karşı cihat eden samimi Müslüman kabileler, askeri operasyonlar yoluyla elimine edildiler ya da askeri mahkemeler tarafından yargılandılar. Amerika’nın gündemini uygulamak ve onun pis işlerini yapmak için şimdi bu hainler, sözde terörizm ve aşırılık ile mücadeleyi bir kılıf olarak kullanıyorlar. Bildiğim kadarıyla devlet karşıtı faaliyetlerde bulunanları, vatandaşları öldürenleri, mezhep veya etnik nedenlerle Müslümanlar arasında fitne çıkaranları adalet karşısına çıkarmak için böyle yasadışı yasalara veya askeri mahkemelere gerek yoktur. Tüm bunlar, samimiyet ve ciddiyeti gerektiren bir açıklamaya muhtaçtır. Çünkü Amerikalı casuslar ve suikastçı Raymond Davis gibi gerçek bozgunculuk çıkaranların, yöneticiler ve onların haydut güvenlik güçleri tarafından korunduğunu herkes biliyor.

Demokrasi, ne insanlar için adaleti sağlayabilir ne de onların haklarını koruyabilir. Çünkü demokraside yöneticiler, kendi kişisel ya da sömürgeci efendilerinin çıkarlarına hizmet etmek için demokrasinin temel ilkelerine zıt yasalar yapmak için bir olayı istismar edebilirler. Hilafet, yöneticilerin, kendi kişiler çıkarlarını gerçekleştirmek için yasaları istedikleri gibi maniple edemeyecekleri tek sistemdir. Çünkü Hilafet Devletinin yasaları, Kuran ve sünnete dayanır. Olağanüstü durum ya da ulusal çıkarlar gibi elastiki ilkelere değil. Aynı şekilde Hilafet Devletinde yargı da sadece Kuran ve sünnetten çıkarılmış hükümlere göre yargıya varır. Dolayısıyla bu, gerçek anlamda yargıyı yürütmenin baskısından kurtaran yegâne sistemdir. İnsanların haklarını korur, yöneticilerin muhasebe edilmesine olanak tanır.

فَٱحْكُم بَيْنَهُم بِمَآ أَنزَلَ ٱللَّهُ وَلاَ تَتَّبِعْ أَهْوَآءَهُمْ عَمَّا جَآءَكَ مِنَ ٱلْحَقِّ

 “ Artık aralarında Allah’ın indirdiği ile hükmet; sana gelen gerçeği bırakıp da onların arzularına uyma.” ^{[Maide 48]}