Uçsuz bucaksız alana yayılan Şam devrimi, cani Esed rejimini zor duruma düşürmüştü. Rejim, kendini nasıl savunacağını ya da kaçınılmaz devrilişini nasıl önleyeceğini bilememişti. Devrim, camilerden büyük şehirlere taşmış, rejimin devrilmesini talep eden kırsal bölgelerdeki köyler de devrime ortak olmuştular. Bunun üzerine kısa süre sonra rejim, kendisini savunmak ve devrimle mücadele için silaha başvurmak zorunda kalmıştı. Devrimin birinci yılında kalleş rejim, Şam’ın dörtte biri müstesna neredeyse bütün bölgelerde kontrolü kaybetmişti.

Bu sırada daha Şam halkı, rakip gruplar veya irtibatlı liderler, zehirli dolarlar, müzakereler ve ateşkeslerle tanışmamıştı. Zül ve ihaneti reddeden, evlatlarını ve halkını öldürme emrine karşı gelen subaylar ve askerler rejimin ordusundan teker teker ayrılmıştı. O gün devrim, Rabbi ile güçlü, destekçilerden bağımsız ve Şeri fetvalardan uzaktı. Kırmızı çizgiler ve benzeri hususlar nedir bilmiyordu. Allah’a güven içinde sabit adımlarla rejimi devirme yolunda adım adım ilerliyordu.

Gerek dost, gerekse düşman ülkelerin Şam halkına karşı kurduğu entrika artık bir sır değil. Ancak iyi bir gözlemci, iyi veya kötü niyetle olsun, bilerek ya da bilmeyerek olsun arkasında Amerika ve uluslararası toplumun olduğu kalleş rejime hizmet eden başka bir düşman türü daha olduğunu görür. Böylesi kimseler, devrimin politik ya da askeri liderliğini ele almayarak devrimi helake sürüklediler. Düşmana istedikleri şeyi altın tepside sundular. Eğer devrim grupları, geçen yedi yıl boyunca kendi aralarında savaşmamış olsaydı, aldığı silah ve asker desteğine rağmen rejim hiç nefes alamazdı. Bu gruplar arası savaşın temel muharriki, sponsor ülkeler ve liderlerin iktidar anlaşmazlığıdır. Ya da nüfuz, para ya da benzeri nedenlerdir. Oysa Hizb-ut Tahrir, bundan ve neden olacağı felaketlerden şiddetle sakındırmıştı. Öte yandan eğer grup liderleri, ateşkesi kabul etmemiş olsalardı, rejimi destekleyen ve suçlarına göz yuman ülkeler sponsorluğunda konferanslara katılmamış olsalardı, rejim Humus, Deraya, Zabadani, Madaya, Halep, Guta ve diğer kentleri abluka altına alamaz, halkı sürgün edemezdi. Keza halkına yalan söylemeyen bir lider olarak Hizb-ut Tahrir, bundan da şiddetle sakındırmış, ancak uyarısına alay ve istihza ile bazen de şek ve şüphe ile yaklaşılmıştı!

Evet, grup liderleri cani Esed rejimine hayal dahi edemeyeceği büyük hizmetler sundular. Siyasi uyanıklık yoksunu bu grupların, kendilerini tefrikaya düşüren hatta zaman zaman savaşmalarını sağlayan kirli siyasi parayı kabul etmeleri, onları sponsorların elinde bir maşa ve çıkarları doğrultusunda hareket ettirdikleri piyonlar haline getirdi. Hizb-ut Tahrir’in bu zehirli para uyarısı da keza alay ve istihza ile karşılandı!

Ey İslam’ın kalbi Biladu’ş Şam Müslümanları!

Haydut rejim, kuzeyi güneyden ayırmak ve sonra da Halep’i geri almak için önce Humus’u ele geçirdi. Ardından uluslararası toplum ve kuruluşların yanı sıra halklarına ve devrimlerine ihanet eden, devrim sabitelerinden ödün veren grup liderlerinin açık entrikasıyla Vadi Barada, Darıya, Barza ve son olarak da Doğu Guta gibi kırsal bölgelerden halkı sürgün ederek Şam çevresindeki tehlikeyi bertaraf etti. Şam zorbasına, kendisine sunulan bu güzellik, Şam halkı ve devrime yapılan kötülükten ötürü de grup liderleri ile onların eylem algoritmalarını belirleyenlere takdir ve tazim için şapka çıkarmak yaraşır. Onları karpuz çekirdeği gibi kenara atmak da Suriye halkına yakışır. Suriye halkı, bu yetim devrimin işini Allah’tan korkan ve İslam’ı uygulama sahasına koymak için çalışanlara havale etmelidir. Raşidi Hilafet projesi için politik liderliğini Hizb-ut Tahrir’e vermelidir ki devrim tekrar alevlensin. Yeniden “Allah için” sloganı yükselsin. Devirmek ve enkazı üzerine Raşidi Hilafet Devletini kurmak için Esed rejimine saldırsın. Allah Subhânehu ve Teâlâ şöyle buyurdu:

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا اسْتَجِيبُوا لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِيكُمْ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ وَأَنَّهُ إِلَيْهِ تُحْشَرُون“Ey iman edenler! Size hayat verecek şeylere sizi çağırdığı zaman, Allah’ın ve Rasûlü’nün çağrısına uyun ve bilin ki Allah, kişi ile kalbi arasına girer. Yine bilin ki, O’nun huzurunda toplanacaksınız.” ^{[Enfal 24]}