Tunus’ta sömürgeciliğin yerleştirdiği düzene karşı patlak veren devrimin üzerinden on yıl geçti. Yozlaşmış bazı yüzler gitti, daha az suçlu ve çirkin yüzler geldi, ancak gerçeklik değişmedi, sistem düşmedi! Bunun nedeni, hastalık ve belanın yurdunda görülen teşhis yanlışlığıdır. Çünkü asıl sorun, yabancı etkisi ve ülkeyi kontrol eden kapitalist uygarlık düzeninde yatıyor. Yabancı etkisi, yozlaşmış ajanlar üretiyor, besliyor, yozlaşmış medyayı emirlerine amade kılıyor, kanun ve kararnameler ile onları koruyor, seçmenlerin iradesiyle oynayarak ve mali kurumların baskısıyla onları siyasi arenaya empoze ediyor. Yozlaşmış sistem ve yağmacılığın dizginleri ve aparatları Batı ve yabancı büyükelçilerin kontrolündedir. İnsanlar, bir ajanı devirdiğinde, Batı daha kötü birini getiriyor. Ümmetin bedenine zehrini kusan yılanın başı ile uğraşmak yerine kuyruğu ile oyalanmak büyük bir hatadır.

Bugün protestolar yenileniyor, beraberinde siyasi sınıfın (yöneticiler ve muhalefet) yanlış yönlendirmesi ve kuşatması da yenileniyor. Kendilerini Batının ve sömürgeci çıkarların en ideal hizmetkârı olarak sunmak için aralarında çatışıyorlar. Bazıları, karar mekanizmasına sıçramalarını sağlayan anayasal statüyü empoze etmek için, perde gerisinden bile olsa, protestoları destekliyorlar. Batılı düzenin bekçisi ve sömürgeci kurumların üst düzey görevlisi olmak için çalışıyorlar. Bazıları da protestoları ve protestocuları maskeli çeteler olarak tanımlıyor ve insanların devrime kalkıştığı yozlaşmış düzene sımsıkı yapışıyorlar. Düzen, ülkeyi dış borç yatağına dönüştürdü, ülkenin kalkınma ve doğru ekonomik gelişim kapasitesini felç eden ağır yük altına koydu. Yoksulluk, marjinalleşme, yaşam pahalılığı, işsizlik, tükenmiş umutlar, bölgesel eşitsizlik, sağlık ve eğitim hizmetlerinin kötüleşmesi gibi felaketleri miras bıraktı.

İnsanlar başıboş dolaşıp duruyor. Durumu değiştirmek istiyorlar ancak bunu nasıl yapacaklarını bilmiyorlar. 17 Aralık 2010’da insanların ayaklanmasına yol açan ve Batının, ülkedeki planlama, yasama ve uygulama hegemonyasını güçlendiren bir sistem üreten merkezi sebep, devrimcilerin, samimi ve uyanık siyasi liderlikten yoksun olmaları ve Batılı düzene alternatif bir uygarlık projesinin olmamasıdır. Bu yüzden protestocular, enerjilerini kısmi taleplerle tükettiler, özünden ziyade sorunun semptomlarıyla uğraştılar, değişim umudunu yitirdiler, dahası İslam’ı yönetişim ve yasamadan dışladılar.

Bugün köklü değişim, Tunus halkı için kaçınılmaz hale haline gelmiştir. Gerçekliği İslam’a dayalı olarak değiştirmek için çok çalışmaktan başka bir alternatif veya seçenek yoktur. Bu nedenle çabaların, Rabbine sadık, Şeriatına bağlı, sorunun aslını bilen, ülkemiz ve kaderimizle oynayan elleri kesmek için düşman ve hilelerinin farkında olan bir liderliğin arkasında toplanması gerekiyor. Ve sloganımız “Halk Allah’ın Şeriatını uygulamak istiyor.” olmak zorundadır. Allah Subhânehu ve Teâlâ şöyle buyurdu:

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَجِيبُوا لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِيكُمْ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ وَأَنَّهُ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ “Ey iman edenler! Size hayat verecek şeylere sizi çağırdığı zaman, Allah’ın ve Rasûl’ünün çağrısına uyun ve bilin ki Allah, kişi ile kalbi arasına girer. Yine bilin ki, O’nun huzurunda toplanacaksınız.” ^{[Enfal 24]}