Ortada çok acil yanıtlanması gereken sorular var. Ama iktidar yanıtlamaktan kaçmayı yeğliyor.

Suikastları kim tertip ediyor? Asker ve korumaları kim öldürüyor? Peş peşe turistleri kim öldürdü? Sonra terörden en çok kim nemalanıyor? Aşama aşama, sahne sahne terör ortamını kim hazırladı? Tunus’ta teröre inanan kesimler kim? Etkin aktörler niçin alelacele gizemli koşullarda tasfiye edildiler? Neden hep, bütün gerçeği ortaya çıkarabilecek yönetim mekanizmaları yok ediliyor? Terörizm konusunda onlarca şaşırtıcı sorular soran güvenlik güçlerine ve uzmanlara iktidarın vereceği yanıtlar nelerdir? Genelkurmay başkanı Muhammed Salih Hamdi neden böyle sıcak darbe ortamında emekliliğe sevk ediliverdi? Askeri çevreler tarafından saygınlığı olan ve böyle hassas bir makamda oturan birine birçok politikacı ve gazeteci tarafından hakaret edilmesine ve dil uzatılmasına neden izin verildi? Sonra Nesma kanalı sahibi Nebil Karavi, bazı politikacıların ilk anayasa darbesinden önce “Yirmi bin Tunuslu ölse de önemli değil” dediklerini aktarmadı mı? Sonra bu garip “akıllı” terörizm, tarih olmuş politikacıları nasıl tekrar ihya edebildi? Hesaba çekilmesi ve soru sorulması gereken bunlar iken bir anda soru soran, muhasebe eden, tavsiyede bulunanlar durumuna dönüşüverdiler? Diğer bir deyişle terör, darbe ve darbecilere nasıl hizmet edebildi? İçişleri Bakanlığı’nda basın toplantısı düzenleyen, ardından ellerini kollarını sallayarak çıkıp giden teröristlere pasaport verilirken, nasıl oluyor da bugün bu pasaportlar binlerce sıradan insanlara verilmiyor? Terörizm, baskı, korku yasaları, olağanüstü hal ve uluslararası antlaşmalar gibi diktatörce uygulamaları kısa sürede geri getirmek için iktidarın niçin cadı kazanı oluyor? Bu uygulamalar, ülkenin boyunu aşar. Ayrıca ülke ve halkı koruyan İslam’ın yüce hükümlerine de aykırıdır. Yani Tunus’un terör konusu nasıl uluslararası bir mesele haline gelebilir? Batılı ülkeler, nasıl bu ülkenin askerlerini, güvenlik güçlerini ve yargıçlarını sorgulayabilir? Onları uzun ve zorlu bir soruşturmaya tabi tutabilir? Libya ve Cezayir gibi komşu ülkeler, nasıl uluslararası düşman haline gelebilir? Aslında bu ülkeler, birlik mahallidir. Hepimiz, tek bir vücut gibiyiz. Buna aykırı her söz ve her eylem batıl ve suçtur.

İktidara diyoruz ki: Yeter artık sulandırıp bulandırdığın, oraya buraya kaçtığın... Terörü sadece araç ve vesileler ile sınırlandırmayı bırakın artık. Biz, “teröristlerin, radikallerin, kaçakçıların, selefilerin, Vandalların, sakallıların” ne ve kim olduklarını biliyoruz. Bunları hepsi, sanal ve çiğ hamurdur. Biz, gerçek aktörlerden bahsediyoruz. Terörizmin gerçek tertipçi ve beyin takımını istiyoruz.

Aziz devrimi boşa çıkarmak için Tunus’u terörle ilişkilendirenlerin sayıları dile alınamayacak kadar azdır? Sömürgeciliğin korkunç bölgesel planı bağlamında Tunus’u teröre itenler, Cezayir ile yaşanan korkutucu yeni vakıadan daha az korkunç değillerdir. Bunlar, terörle kaybolmuş haklarını arayan, ülkenin yağmalanmış servetinin nerede olduğunu soran halk hareketini susturmak istiyorlar. Bu hareket neredeyse yolsuzluğun tepesini devirmek üzeredir.

Herkesi yeniden uyanışa, neler yaşadığımızı unutmamaya, şiddetle muhasebe etmeye ve bu hassas sorun etrafında odaklaşmamaya davet ediyoruz. Kimse hakkın üstünde değildir. Halkın, ülkenin ve ümmetin akıtılan kanlarının hakları vardır. İlk hak da tüm gerçeği ortaya çıkarmaktır. Herkes bilsin ki, batıl üzerine inşa edilen şey de batıldır. İçimizde Tunus ile kumar oynayanları, halkını, devrimini ve ordusunu küçümseyenleri devirecek aklıselim birileri yok mu?

Biz, yeşillikler ülkesi Tunus halkı hakkında hüsnü zanda bulunuyoruz.