جمعه, ۱۸ صَفر ۱۴۴۶هـ| ۲۰۲۴/۰۸/۲۳م
ساعت: مدینه منوره
Menu
القائمة الرئيسية
القائمة الرئيسية

د نېکمرغه لوی اختر د رارسېدو په مناسبت د حزب التحرير ـ ولايه افغانستان د مبارکۍ پيغام!

  • خپور شوی په سیاسي

"الله أكبر، الله أكبر، الله أكبر، لا إله إلا الله، الله أكبر، الله أكبر، ولله الحمد، الله أكبر كبيرًا، والحمد لله كثيرًا، وسبحان الله بكرة وأصيلا، لا إله إلا الله وحده، صدق وعده، ونصر عبده، وأعز جنده، وهزم الأحزاب وحده، لا إله إلا الله، ولا نعبدإلا إيَّاهُ، مُخْلِصِين له الدين ولو كره الكافرون، اللهم صل على سيدنا محمد، وعلى آل سيدنا محمد، وعلى أصحاب سيدنا محمد، وعلى أنصار سيدنا محمد، وعلى أزواج سيدنا محمد، وعلى ذرية سيدنا محمد وسلم تسليمًا كثيرًا"

د حزب التحرير ـ ولايه افغانستان مطبوعاتي دفتر د نېکمرغه لوی اختر د رارسېدو په مناسبت ټول اسلامي امت او په ځانګړي ډول د حزب التحرير امير شيخ عطاء بن خليل ابو الرشته او د حزب التحرير شبابو ته مبارکي وايي. له الله سبحانه و تعالی څخه غواړو چې زموږ ټول عبادات، صدقات، دعوت، مبارزه او قرباني په خپل دربار کې قبول کړي.

دا ځل بيا لوی اختر په داسې حال کې رارسېږي چې غير اسلامي نظم پر نړۍ سيوری غوړولی، اسلام غريب دی او مسلمانان له ګڼو فتنو سره لاس او ګريوان دي چې دوی ته يې د شرعي مکلفيتونو ترسره کول سخت کړي دي. په دې وروستيو کې شاهدان يو چې د سيکولر نظم په فساد ککړ مظاهر تر پخوا ډېر په نړۍ کې د خپرېدو په حالت کې دي. کلونه کېږي چې نړۍ د کفري مفکورو لکه ليبراليزم، نشنليزم، سکولريزم، بشري حقونو، ډيموکراټيکو ازاديو... له وبا سره مخ ده، خو په دې وروستيو کې د همجنس‌پالنې څپه او د بشر په فطرت کې لاسوهنه (د جنسيت تغير) نړۍ له نوي ګواښ سره مخ کړې ده. دغه پراخه وبا له غربي نړۍ څخه تر اسلامي نړۍ پورې د خپرېدو په حال کې ده. مسلمانان له فکري او جسمي پلوه خوندي نه دي. غربي دولتونه، ملګري ملتونه او نور سازمانونه يې د بشري حقونو او بشري مرستو تر نامه لاندې زموږ افکار او عقايد موخه ګرځوي او دغه راز مو ځانونه هم يوازې په دې خاطر چې مسلمانان یو، د دوښمن د بمونو او باروتو په واسطه په نښه کيږي. لا هم د فلسطين مسلمانان د نړۍ له تر ټولو شريرو انسانانو لخوا کړول کېږي. د سوريې مسلمانان له روسي بمونو او د ايران، ترکيې او نورو عربي هېوادونو د حکامو له خيانت څخه په امان کې نه دي. د هند مسلمانان د مودي د حکومت د توکمپاله او د هندوتوا خوځښت د سياستونو په ولکه کې دي. ايغوريان د چين د دولت تر اشغال او ربړونې لاندې دي. د روهنګيا مسلمانان په سيمه کې د سرپنا په ارمان لالهانده دي. پر اسلامي خاورو خاین حکام واکمن دي... او افغانستان هم د غربيانو تر سختو بندېزونو لاندې دی، ځکه غرب اندېښنه لري او غواړي دغه نوی په پښو درېدلی ظرفيت له پښو وغورځوي او تسليم يې کړي، تر څو په افغانستان کې اوسنی شته ځواک په سيمه کې د اسلام او اسلامي امت په ګټه ونه څرخي.

خو له دغو ټولو مصيبتونو سره سره بيا هم د اختر مراسم ترسره کوو او غواړو چې مسلمانان په دغو ورځو کې قربانۍ وکړي، خوښي او خوشالي وکړي او د خپل رب حکم پر ځای کړي؛ لکه څه ډول چې د ستونزو او مصبيتونو پر وړاندې يوازې د الله سبحانه و تعالی د رضايت په خاطر صبر کوي. نو موږ له ټولو مسلمانانو او په ځانګړې توګه د ځواک له څښتنانو غواړو چې د ژوندانه په ډګر کې د الله سبحانه و تعالی حکم معيار وګرځوي او په ځانګړې توګه د اسلامي ژوند د بېرته راګرځولو لپاره د خلافت دولت د تاسيس لپاره ګام پورته کړي. له شک پرته چې دا لار له ستونزو ډکه ده، خو خپل، خپل اسماعيل بايد يوازې د الله سبحانه و تعالی د رضا لپاره قرباني کړو او له هر هغه څه تېر شو چې د اسلام د تطبیق او د دعوت او جهاد له لارې يې نړۍ ته د رسولو په لار کې زموږ مخې ته خنډ کېږي. د قدرت، ثروت او شهرت لپاره خپلې غوښتنې او شهوتونه باید قرباني کړو، چې پايله يې هم په دنيا کې د اسلام د نصرت او سيکولر نړيوال نظم د زوال باعث کېږي او په اخرت کې به هم هغه نعمتونه چې نه ليدل شوي، نه يې په اړه اورېدل شوي او نه يې خوند څکل شوی، د هغو کسانو لپاره وي چې له الله سبحانه و تعالی سره پر خپل ميثاق (د اسلام حاکمول او نړيوالو ته يې د دعوت او جهاد له لارې لېږد) وفا کړې وي او ځان يې د هر ډول  بشري ميثاقونو له ولکې ـ چې د اسلام د تطبيق مانع کېږي ـ ازاد کړی وي.

مَّن كَانَ يُرِيدُ الْعَاجِلَةَ عَجَّلْنَا لَهُ فِيهَا مَا نَشَاءُ لِمَن نُّرِيدُ ثُمَّ جَعَلْنَا لَهُ جَهَنَّمَ يَصْلَاهَا مَذْمُومًا مَّدْحُورًا * وَمَنْ أَرَادَ الْآخِرَةَ وَسَعَىٰ لَهَا سَعْيَهَا وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَٰئِكَ كَانَ سَعْيُهُم مَّشْكُورًا { اسراء: ۱۸ – ۱۹}

ژباړه: څوک چې ژر تېرېدونکې دنيا (دا دنيا) غواړي، نو هغه اندازه چې د چا لپاره مو خوښه وي او اراده يې ولرو، ورته ورکوو، بيا دوزخ د هغه ځای ګرځوو چې په سوځوونکي اور کې به سوځي په داسې حال کې چې رټل شوی او شړل شوی به وي. او څوک چې اخرت (تلپاتې نړۍ) وغواړي او د هغې د ترلاسه کولو لپاره خپله ټوله هڅه او هاند وکړي، په داسې حال کې چې دی مومن وي، نو د دغو کسانو هڅې او کوښښونه منل شوي دي او بې بدله نه پاتې کېږي.

د حزب التحرير ـ ولايه افغانستان مطبوعاتي دفتر

د مطلب ادامه...

د الازهر ستر شیخ د یهودي دولت شتون تصدیقوي او د مسلمانانو پوځ د بیت المقدس او شاوخوا سیمو د ازادولو له وجیبې معافوي

  • خپور شوی په مصر

(ژباړه)

 د الازهر شیخ د ملګرو ملتونو له امنیت شورا وغوښتل چې د یوه خپلواک هېواد په توګه د فلسطین او د هغه د پلازمېنې په توګه د بیت المقدس په رسمیت پېژندلو لړۍ چټکه کړي. هغه همدارنګه له اقصی جومات څخه د ملاتړ پر اړتیا ټینګار وکړ چې هره ورځ تاوتریخوالی پکې کېږي. شیخ الطیب د ۲۰۲۳م کال د جون په ۱۴مه، چهارشنه امنیت شورا ته په خطاب کې وویل؛ «ما د فلسطین د مقدساتو؛ زما او ستاسو مقدساتو په اړه خبرې وکړې. زه د ظلم او استبداد او د فلسطین د خلکو پر وړاندې د نړیوالې ټولنې د چوپتیا په اړه خپله ژوره خواشیني ښیم.» (دنیا الوطن)

د فلسطین خاوره د خراج خاوره ده چې واک یې له ټول امت سره دی؛ یوه لوېشت ځمکه یې هم بل چاته نه شو پرېښودی. دا د ټول امت وجیبه ده چې د غاصبینو له منګولو یې خلاصه کړي؛ دا د فلسطین د ګاونډیو هېوادونو وجیبه ده چې په سر کې یې مصر دی. له امنیت شورا او نړیوالې ټولنې څخه د الازهر د شیخ غوښتنې په دې معنا دي چې د یهودي دولت شتون په رسمیت پېژني او د اسلامي هېوادونو پوځ د فلسطین او د هغه د مقدساتو له ازادولو معاف کوي. غربي استعماري بنسټونو، یهودي دولت په زهرو لړلي خنجر په توګه د امت په زړه کې رامنځته کړ او د امت د بياځلې وحدت مخه يې پرې ونیوله. هغوی د یهودي دولت اصلي ملاتړي دي چې د مزدورو رژیمونو په واسطه يې د امت له مستقیم قهر څخه ساتي؛ د مصر رژیم د خیانت په دغه رول کې تر نورو وړاندې دی.

د مصر خلک او پوځ د فلسطین د ازادۍ هیله لري او دا یوه مهمه او محوري موضوع ګڼي. دغه موضوع د هغوی په اسلامي عاطفو، ورورولۍ، له اسلامي عقیدې سره مینه او د اسلامی مقدساتو څخه د ساتنې غیرت کې ژوره ريښه لري؛ لکه د یوه مسلمان وینه تویول. د فلسطین ازادي د ټول اسلامي امت د پوخونو وجیبه ده؛ په ځانګړې توګه د مصر د پوځ چې د امت له ځواکمنو پوځونو دی او د جغرافیې له اړخه فلسطین ته نږدې دی. موږ ډاډه یو چې د مصر په پوځ کې ښه پرېمانه مخلصین شته چې د فلسطین ازادۍ ته تږي دي او ښه پوهیږي چې دا یې د امت، دین او وروڼو پر وړاندې وجیبه ده. د دوی پر وړاندې یوازینی خنډ، حاکم رژیم دی. نو د فلسطین ازادي د دغه رژیم په له منځه وړلو او د اسلامي دولت په تاسیس پورې تړلې چې اسلامي پوځونه نه یوازې د فلسطین، بلکې د ټولو اشغال شوو اسلامي خاورو د ازادولو لپاره بسیج کړي.

اې د کنانه پوځ مخلصینو: د فلسطین او د فلسطین د مظلومو خلکو ازادي ستاسو دنده ده او د دې په اړه به الله سبحانه و تعالی د قیامت په ورځ حساب درسره کوي. دغه رژیم چې تاسو د خپلې وجیبې له سرته رسولو راګرځوي، پر تاسو هېڅ واک نه لري. دغه رژیم په حقیقت کې نامشروع دی؛ د امت حاکمیت يې غصب کړی او د کفري نظام له لارې پر موږ حکومت کوي. د فلسطین د ازادۍ پر وړاندې لومړنی ګام د دغه رژیم را نسکورول دي. نو ستاسو اساسي دنده دا ده چې دغه رژیم یې له ټولو ابزارو او سمبولونو سره له بېخه ونړوئ او دولت د امت مخلصینو ته وسپارئ چې د نبوت پر منهج راشده خلافت د تاسیس او د ټول اسلام د پلي کولو وړتیا لري. دغه خلافت به نه یوازې د فلسطین، بلکې د ټولو اسلامي خاورو د آزادۍ لپاره پوځونه بسیج کړي. لویه ربه! ته دغه خلافت ژر راولې او موږ یې سرتېري او شاهدان کړې.

﴿وَالَّذِينَ آمَنُواْ وَهَاجَرُواْ وَجَاهَدُواْ فِي سَبِيلِ اللهِ وَالَّذِينَ آوَواْ وَّنَصَرُواْ أُولَئِكَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقّاً لَّهُم مَّغْفِرَةٌ وَرِزْق كَرِيمٌ

ژباړه: «کومو خلکو چې ایمان راووړ او د الله په لاره کې يې هجرت او جهاد وکړ، او کومو خلکو چې پناه ورکړه او نصرت یې ورکړ، له شک پرته هغوی حق مومنان دي، د هغوی لپاره بښنه او غوره رزق دی.» [انفال - ۷۴]

د حزب التحریر – ولایه مصر مطبوعاتي دفتر

۱۴۴۴هـ.ق، د ذوالقعدې ۲۶مه

۲۰۲۳م کال، د جون ۱۵مه

 

د مطلب ادامه...

څوک به په ایتوپیا کې د جوماتونو د ویجاړولو او د مسلمانانو د وژلو مخه ونیسي؟

خبر:

د جون په ۲مه د جمعې تر لمانځه وروسته، د ايتوپیا امنیتي ځواکونو د دغه هېواد په پلازمینه، آدیس آبابا کې د انور جامع جومات مخې ته درې مسلمانان ووژل. دغه پېښه د خلکو هغه لاریون پر مهال رامنځته شوه چې د حکومت له لوري د یوه جومات د ړنګولو او نورو د ړنګولو د پلان په غبرګون کې وشو. پولیسو د جومات مخې ته د راټولو شوو خلکو د خورولو لپاره اوښکې بهوونکی ګاز وکاراوه او پر هغوی یې ډزې وکړې. تر دغې پېښې یوه اونۍ وړاندې په همدغه سیمه کې یو بل لاریون هم شوی و، چې په ترڅ کې یې امنیتي ځواکونو دوه مسلمانان په ډزو ووژل، لسګونه نور یې ټپیان کړل او راپورونه وایي چې ۱۱۴ نور مسلمانان یې نیولي. د ځینو کسانو په وینا؛ دا چې امنیتي ځواکونو جومات محاصره کړی و، امبولانسونه تر ټپيانو نه شوی رسېدی چې روغتون ته یې ورسوي.

تبصره:

ایتوپیایي چارواکو په وروستیو میاشتو کې د ښاري پلان جوړولو د یوې لانجمنې پروژې د یوې برخې په توګه لږ تر لږه ۱۹ جوماتونه ویجاړ کړي؛ په دغه پلان کې د ښار په څنډه، ارومیه سیمه کې د څو ښاروالیو ادغام او په یاده سیمه کې د شګر په نامه یوه نوي ښار جوړول شاملېږي. حکومت ادعا کوي چې دغه کړنه به کورني اقتصاد ته وده ورکړي او آدیس آبابا به د سیلانیانو لپاره یو ډېر زړه راښکونکی ځای شي. د حکومت دغې پرېکړې چې د شګر ښار جوړولو لپاره ۳۰ نور جوماتونه هم ویجاړوي؛ د مسلمانانو غوصه راپارولې او د حکومت د دغې کړنې په غبرګون کې یې لاریونونه وکړل. د ایتوپیا د اسلامي چارو فدرالي عالي شورا د دغې کړنې د مخنیوي په هڅه کې لومړي وزیر، آبی احمد ته یو لیک واستاوه، خو چا غور پرې ونه کړ. په یاده پروژه کې دغه راز د کورونو او کاروبارونو ویجاړول شاملېږي چې د راپورونو له مخې، دا به د زرګونو کسانو د بې کورۍ سبب شي.

د ۲۰۲۲م کال په اپریل کې د ایتوپیا د شمالي ښار، ګوندر په شیخ الیاس هدیره کې د یوه مسلمان مشر د جنازې پر مراسمو برید وشو چې په ترڅ کې تر ۲۰ ډېر مسلمانان ووژل شول او څه باندې ۱۵۰ نور ټپیان شول. په یاده پېښه کې – چې عاملین یې افراطي عسویان وو- د مسلمانانو ملکیتونه هم لوټ شول. په ۲۰۱۹م کال، د مسلمانانو پر وړاندې د تاوتریخوالي یوه څپه کې د امهارا په موتا ښارګوټي کې هم پر ډیرو جوماتونو بریدونه وشول.

ایتوپیا یا حبشه د رسول الله صلی الله علیه وسلم په وخت کې د هغو مسلمانانو لپاره د امن ځای و چې  له ظلم او تېري څخه به د پناه په لټه کې وو. په دغه هېواد کې د افریقا یو تر ټولو زوړ جومات، د النجاشي جومات هم شته. په یاد هېواد کې اسلام اوږده مخینه لري چې تر پېړیو وړاندې رسېږي. په ایتوپیا کې تر ۲۵ ملیونو زیات مسلمانان دي چې د ټول نفوس درېیمه برخه جوړوي. خو نن ورځ دلته مسلمانان وژل کېږي او اسلامي مذهبي مرکزونه ویجاړېږي؛ دا ځکه چې دلته داسې حکومت، رهبري او داسې حاکم نشته چې د دغې بې عدالتۍ د مخنوي سیاسي اراده ولري؛ په داسې حال کې چې رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمايي:

«قَتْلُ الْمُؤْمِنِ أَعْظَمُ عِنْدَ اللَّهِ مِنْ زَوَالِ الدُّنْيَا»

ژباړه: «د الله (سبحانه و تعالی) پر وړاندې د یوه مومن قتل د ټولې دنیا تر ړنګېدو ډېر سخت دی»

موږ له غربي هیوادونو او ملګرو ملتونو څخه له تشې غندنې پرته د بل څه تمه نه لرو. موږ د اسلامي نړۍ له اوسنيو نظامونو او حکامو څه تمه نه لرو؛ دوی په وار وار ثابته کړې چې د مسلمانانو د وینې او اسلام حرمت ارزښت نه ورته لري.

نن ورځ پر ايتوپیا سربېره په هند، میانمار، فرانسه او د نړۍ په نورو هیوادونو کې، د مسلمانانو حقونه تر پښو لاندې کیږي؛ خو د ساتنې لپاره یې یوه ریښتینې اسلامي رهبري نشته. موږ داسې نه وو. پخوا به چې په هسپانیه، فلسطین، هند او نورو سیمو کې پر مسلمانانو ظلم کېده؛ خلافت به وردانګل، وینه به یې خوندي کوله او د ظالمانو له منګولو یې خلاصول. یوازې دغه دولت (خلافت) نړۍ به هر کونج کې له ظلم او زیاتي څخه د مسلمانانو د خلاصون او خوندیتوب لپاره سیاسي اراده او ځواک ولري؛ ځکه چې رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمايي:  

«وإنَّما الإمَامُ جُنَّةٌ يُقَاتَلُ مِن ورَائِهِ ويُتَّقَى به»

ژباړه: «امام (خلیفه) ډال دی، چې تر شا یې جګړه کېږي او خوندیتوب پرې ترلاسه کېږي.»

له کله راهیسې چې د ۱۹۲۴م کال د مارچ په ۳مه خلافت ړنګ کړل شو؛ په ټوله نړۍ کې مسلمانان د یتیمانو پشان دي؛ یوازې پرېښودل شوي او کوم سرپرست او ساتونکی نه لري.

کله چې د نبوت پر منهج خلافت بیا تاسیس شي؛ د مسلمانانو ځمکې، سرچینې، شتمنۍ او پوځ به سره یو کړي تر څو یو داسې زبر ځواک رامنځته کړي چې د هغو کسانو په زړونو کې ویره واچوي چې مسلمانانو ته د زیان رسولو، د هغوی پر دین د برید کولو او یا یې د مذهبي مرکزونو په نښه کولو جرات کوي. دغه دولت به د مسلمانانو او اسلام د ساتنې لپاره خپل د پام وړ سیاسي، اقتصادي، سټراټیژیک او پوځي ځواک وکاروي او د تشو خبرو پر ځای به هر څه په عمل کې وښيي. نو موږ په ایتوپیا او ټوله نړۍ کې پر خپلو وروڼو او خویندو غږ کوو چې له حزب التحریر سره ګډ کار وکړي، تر څو ژر تر ژره خلافت دولت بیا تاسیس کړو؛ له دې سره به د دغه امت لپاره د امنیت او خوندیتوب نوې دوره پیل شي.

ډاکټر نسرین نواز

د حزب التحریر مرکزي مطبوعاتي دفتر د ښځو برخې مشره

ژباړه: فریدون محتاط

د مطلب ادامه...

پوځ؛ د بدلون په اوسنۍ معادله کې ورک عنصر

  • خپور شوی په سیاسي

(ژباړه)

الله سبحانه وتعالی فرمايي:

﴿وَلَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِينَ (۱۷۱) إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنصُورُونَ (۱۷۲) وَإِنَّ جُندَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ [صافات: ۱۷۱-۱۷۳]

ژباړه: له خپلو لېږل شویو بندګانو سره موږ لا پخوا (په لوح محفوظ کې)  وعده کړې وه چې هرو مرو به له هغوی سره مرسته وشي. او همدا زموږ لښکر به ( پر کافرانو) برلاسی کېږي.

طبري وايې: زموږ ډله بریالۍ او غوره ده. هغه وايي: «هغوی زموږ د ګټې لپاره پر کفر برلاسي کیږي او د دې برعکس زموږ په زیان ده...». دا په دې معنی ده چې له لښکرونو پرته بریا نشته او له پوځونو پرته هېڅ بدلون نه راځي.

نن ورځ د خلافت تر ړنګېدو یوه پیړۍ وروسته د بدلون هیله لرو او له ماتې، ذلت، تسلیمۍ، د شتمنیو له لوټېدو، ځور او زیان لیدو، د خاورو بېلېدو، ښکېلاک او مقدساتو ته له سپکاوي ستړي شوي یو او بدلون راوستل راباندې لازمي چاره ده. بدلون هغه سنت دی چې الله سبحانه وتعالی په اوسنۍ نړۍ کې هغه ته شرایط، عنصرونه او ضوابط ټاکلي او هر کار همداسې دی؛ که غواړې له بدلونه ګټه واخلې، باید عنصرونه یې پوره شي.

 په ژوند کې چې کوم مادي ترکیبونه کارېږي، ټول عنصرونه او اجزاوې لري؛ لکه په پخلنځي کې خواړه چې څو خوړلو ته چمتو کیږي، عنصرونه او اجزاوې لري؛ که یې یو عنصر نه وي، ګټه یې کمه ده او ښه خوند هم نه کوي. نو د بدلون هغه پروسه چې رسول الله صلی علیه وسلم په مکه کې پیل کړه او د «اقرأ» لفظ په ویلو سره یې موږ ته د هغې پروسې نښې وټاکلې، همداسې ده. صحابه کرام یې په پټه د ارقم بن ارقم په کور کې راټولول او هغوی ته یې د الله سبحانه وتعالی دین ور زده کاوه؛ دا هماغه روزنه ده چې د بدلون اړین جز او عنصر ګڼل کېږي. لومړی یې نږدې خپلوان، طایفه او ملګري –چې له خلکو سره د فردي اړیکې مهم عنصر دی- دعوت کړل، بیا عمومي ډګر ته لاړ چې د نورو خلکو په منځ کې دعوت وکړي؛ دې ته د تفاعل، عامه فکر جوړولو او له خلکو سره د جمعي ارتباط او د هغوی د مخاطب کولو پروسه وايي. د کعبې دواړو خواوو ته یې د مسلمانانو له منځه دوې ډلې بېلې کړې چې اسلامي دعوت ښکاره کړي؛ د هرې ډلې مشري یې یوه ځیرک، هوښيار او نفوذ لرونکي کس ته ورکړه. لومړی حمزه بن عبدالمطلب او دويم عمر بن الخطاب؛ دواړو په یوه ځانګړي او د پام وړ انداز د کعبې طواف وکړ او له دې سره د بدلون معادلې اغېزناک عنصر پیدا شو چې د مبارزې پروسه ده. وروسته رسول الله صلی علیه وسلم د قریشو مشران او سرداران او شاوخوا قبیلې خپل مخاطب وګرځول چې د هغوی نصرت او ملاتړ ترلاسه کړي؛ د نصرت غوښتلو چاره یې تر شلو ځلو ډېره تکرار کړه چې ګوندې څوک نصرت ورکړي. دا دې لپاره وو چې د اسلام دعوت د مومن له ځواک سره ګډ شي او وکولی شي چې دعوت او دعوتګر وساتي او په داسې ځای کې اسلام پلی کړي چې په تاریخ کې لومړني اسلامي دولت د تاسیس لپاره تر ټولو غوره دی.

او امر (اسلام) تر هغه وخته نه بشپړېده، ترڅو د بدلون د پروسې دغه مهم عنصر چې دیارلس کاله د بدلون له پروسې ورک و - د «اقرأ» د نزول له وخته په منا کې د رسول الله او خزرج د سردارانو ترمنځ د عقبې تر دویم تړونه- نه وای چمتو شوی. وروسته له هغه الله سبحانه وتعالی مسلمانانو ته اجازه ورکړه چې د اسلامي دولت د تاسیس لپاره مدینې ته هجرت وکړي؛ دا هغه وخت و چې د بدلون په معادله کې دغه قاطع عنصر(نصرت) ترلاسه شو. البته پر دې سربېره نور عناصر هم وو؛ لکه فعاله کتله، تثقیف او روزنه، په ټولنه کې د مبارزې سخته پروسه تېرول (فکري ټکر او سیاسي مبارزه)، پر ځورونو او بې سرپناهۍ صبر، پر عقیده او مفاهیمو یې ثبات، د الله سبحانه و تعالی لپاره د نیت اخلاص، د معاملې او فرېب رد او پر دې پوره ډاډمن اوسېدل چې الله سبحانه و تعالی خپل دین ته نصر ورکوي؛ د خپل دعوت حاملین پر ځمکه ځایناستي کوي، دین یې قایموي او وېره یې په امن بدلوي.

اوس د بدلون په پروسه کې ورک عنصر د اسلام دعوت ته د مسلمانانو د داسې پوځ نصرت دی چې د بدلون ټول عناصر ولري. اوس پاتې خبره دا ده چې دعوت له ځواک سره یو ځای شي او یو ځل بیا په یوه اسلاي خاوره کې د نبوت پر منهج راشده خلافت تاسیس شي. وروسته بیا د نورو خاورو په یو ځای کېدو، په نوې بڼه خلافت اقامه شي؛ د مسلمانانو پوځونه سره یو موټی کړي او د اسلام دعوت، د دعوت او د الله سبحانه و تعالی په لار کې جهاد له لارې په درېیو پړاوونو کې ټولې نړۍ ته ورسوي؛ لومړی اسلام ته دعوت، وروسته له هغو کسانو څخه د جزیې غوښتنه چې دین نه مني او بیا د جزیې د رد په صورت کې د هغوی پر وړاندې جهاد او قتال.

د رسول الله صلی الله علیه وسلم دغه حدیث امام مسلم او د سنن نورو اصحابو (مؤلفينو) روایت کړی چې بریده بن حصیب اسلمي وايي:

«كَانَ رَسُولُ اللَّهِ ﷺ إِذَا أَمَّرَ أَمِيراً عَلَى جَيْشٍ أَوْ سَرِيَّةٍ أَوْصَاهُ فِي خَاصَّتِهِ بِتَقْوَى اللَّهِ وَمَنْ مَعَهُ مِنْ الْمُسْلِمِينَ خَيْراً، ثُمَّ قَالَ: اغْزُوا بِاسْمِ اللَّهِ فِي سَبِيلِ اللَّهِ، قَاتِلُوا مَنْ كَفَرَ بِاللَّهِ، اغْزُوا وَلَا تَغُلُّوا وَلَا تَغْدِرُوا وَلَا تَمْثُلُوا وَلَا تَقْتُلُوا وَلِيداً، وَإِذَا لَقِيتَ عَدُوَّكَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ فَادْعُهُمْ إِلَى ثَلَاثِ خِصَالٍ أَوْ خِلَالٍ، فَأَيَّتُهُنَّ مَا أَجَابُوكَ فَاقْبَلْ مِنْهُمْ وَكُفَّ عَنْهُمْ؛ ثُمَّ ادْعُهُمْ إِلَى الْإِسْلَامِ فَإِنْ أَجَابُوكَ فَاقْبَلْ مِنْهُمْ وَكُفَّ عَنْهُمْ ثُمَّ ادْعُهُمْ إِلَى التَّحَوُّلِ مِنْ دَارِهِمْ إِلَى دَارِ الْمُهَاجِرِينَ وَأَخْبِرْهُمْ أَنَّهُمْ إِنْ فَعَلُوا ذَلِكَ فَلَهُمْ مَا لِلْمُهَاجِرِينَ وَعَلَيْهِمْ مَا عَلَى الْمُهَاجِرِينَ فَإِنْ أَبَوْا أَنْ يَتَحَوَّلُوا مِنْهَا فَأَخْبِرْهُمْ أَنَّهُمْ يَكُونُونَ كَأَعْرَابِ الْمُسْلِمِينَ يَجْرِي عَلَيْهِمْ حُكْمُ اللَّهِ الَّذِي يَجْرِي عَلَى الْمُؤْمِنِينَ وَلَا يَكُونُ لَهُمْ فِي الْغَنِيمَةِ وَالْفَيْءِ شَيْءٌ إِلَّا أَنْ يُجَاهِدُوا مَعَ الْمُسْلِمِينَ. فَإِنْ هُمْ أَبَوْا فَسَلْهُمْ الْجِزْيَةَ فَإِنْ هُمْ أَجَابُوكَ فَاقْبَلْ مِنْهُمْ وَكُفَّ عَنْهُمْ. فَإِنْ هُمْ أَبَوْا فَاسْتَعِنْ بِاللَّهِ وَقَاتِلْهُمْ. وَإِذَا حَاصَرْتَ أَهْلَ حِصْنٍ فَأَرَادُوكَ أَنْ تَجْعَلَ لَهُمْ ذِمَّةَ اللَّهِ وَذِمَّةَ نَبِيِّهِ فَلَا تَجْعَلْ لَهُمْ ذِمَّةَ اللَّهِ وَلَا ذِمَّةَ نَبِيِّهِ وَلَكِنْ اجْعَلْ لَهُمْ ذِمَّتَكَ وَذِمَّةَ أَصْحَابِكَ فَإِنَّكُمْ أَنْ تُخْفِرُوا ذِمَمَكُمْ وَذِمَمَ أَصْحَابِكُمْ أَهْوَنُ مِنْ أَنْ تُخْفِرُوا ذِمَّةَ اللَّهِ وَذِمَّةَ رَسُولِهِ وَإِذَا حَاصَرْتَ أَهْلَ حِصْنٍ فَأَرَادُوكَ أَنْ تُنْزِلَهُمْ عَلَى حُكْمِ اللَّهِ فَلَا تُنْزِلْهُمْ عَلَى حُكْمِ اللَّهِ وَلَكِنْ أَنْزِلْهُمْ عَلَى حُكْمِكَ فَإِنَّكَ لَا تَدْرِي أَتُصِيبُ حُكْمَ اللَّهِ فِيهِمْ أَمْ لَا»

ژباړه: کله به چې رسول الله صلی الله علیه وسلم یوه پوځ یا سریې ته امیر ټاکه، هغه ته به یې سپارښتنه کوله چې د ځان او نورو ورسره مسلمانانو په حق کې الهي تقوا وکړي او دغه راز له خپلو ملګرو سره نیکې وکړي. بیا یې فرمایل: د الله په نامه او د هغه سبحانه و تعالی په لار کې جهاد وکړئ! له هغو کسانو سره وجنګېږئ چې کفر کوي! جهاد وکړئ او د غنیمت په مالونو کې خیانت مه کوئ! تړون مه ماتوئ!  وژل شوي کسان مه مثله کوئ (غوږونه، شونډې، پوزه او د بدن نور غړي یې مه پرې کوئ)! ماشومان مه وژنئ او کله مو چې له مشرک دښمن سره مخ شوئ، درېیو شیانو ته یې دعوت کړئ؛ که یې له دغو درېیو کوم یو ومانه، جګړه مه ورسره کوئ! لومړی یې اسلام ته دعوت کړه. که مسلمانان شول، اسلام یې ومانه، نو جګړه مه ورسره کوه. بیا د ځای بدلولو او مدینې ته د هجرت دعوت ورکړه؛ ورته ووایه چې که هجرت وکړي او مدینې ته راشي، د مهاجرینو له حقونو (غنیمت او نورو) به برخمن شي او د مهاجرینو مسولیتونه (جهاد او مبارزه) به یې هم پر غاړه وي. که یې مدینې ته د راتګ دعوت ونه مانه، ورته ووایه چې د هغو مسلمانانو پشان به چلند درسره وشي چې په دښتو او اطرافو کې اوسېږي او کوم احکام چې پر نورو مسلمانانو پلي کېږي، پر دوی به هم پلي شي. د جګړې په غنیمتونو او مالیاتو کې ونډه نه لري، مګر دا چې د مسلمانانو په څنګ کې جهاد وکړي. او که یې اسلام ونه مانه، جزيه ترې وغواړه. که یې د جزيې ورکړې ته غاړه کېښوده، ترې ویې منه او جګړه مه ورسره ورکوه! خو که یې د جزيې ورکړه هم رد کړه، نو له الله سبحانه و تعالی مرسته وغواړه او ورسره وجنګېږه! که دې د یوې کلا اوسېدونکي محاصره کړل او هغوی درنه وغوښتل چې د د الله او د هغه د رسول د تړون له مخې سوله کوي، مه یې منه، بلکې د ځان او خپلو ملګرو د تړون له مخې سوله ورسره وکړه؛ ځکه چې د هغوی له لوري ستاسو او ستا د ملګرو د تړون ماتول د الله سبحانه و تعالی او پيغمبر صلي الله علیه وسلم تړون ماتول اسانه دي. که دې د یوې کلا اوسېدونکي محاصره کړل، او درنه ویې غوښتل چې د الله سبحانه و تعالی له حکم سره سم له محاصره پای ته ورسوه، مه یې منه؛ بلکې تعهد وکړه چې د خپل حکم (خپل اجتهاد) له مخې به محاصره پای ته رسوې؛ ځکه ته نه پوهېږې چې حق ته رسېږې که نه او په ریښتیا د الله تعالی حکم پرې پلی کوې که نه.  

علقمه وايي چې دغه حدیث مې مقاتل بن حیان ته روایت کړ، هغه وویل: مسلم بن هیصم له نعمان بن مقرن او هغه له رسول الله صلی الله علیه وسلم څخه همداسې یو حدیث راته روایت کړی.

دا صریح حدیث دی چې استخلاف،  تمکین او امنیت د دعوتګرو د پوځ له ملاتړ پرته نه شي ترلاسه کېدی او نړیوالو ته د اسلام دعوت یوازي د تورو تر سیوري لاندې او د یوه داسې پوځ په برابرولو سره رسېږي، چې دښمن او د دښمن تر شا کسان ترې ووېرېږي. پر دې خبره باید د مسلمانانو د پوځونو، اسلامي علماوو، مخکښانو، اسلامي خوځښتونو او عامو خلکو سر خلاص وي.

﴿وَاللهُ غَالِبٌ عَلَى أَمْرِهِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ﴾. [یوسف: 21]

ژباړه: الله (سبحانه وتعالی) پر خپل کار برلاسی دی؛ خو ډېر خلک (د هغه پر پټ حکمت او تدبیر) نه پوهیږي.

لیکوال: شیخ عصام عمیر‌ة

د مطلب ادامه...

د نبیانو او رسولانو عليهم السلام ترمنځ توپیر

  • خپور شوی په فقهي

پوښتنه:

اسلام علیکم ورحمت الله وبرکاته

د «الشخصية الاسلامية» کتاب د نبیانو او رسولانو بحث لومړۍ برخه ۱۳۰ مخ کې راغلي چې:

«موسی علیه سلام نبي و، ځکه هغه ته شریعت ورکړل شوی و او د دې ترڅنګ رسول هم و، ځکه د هغه شریعت د هغه د خپل رسالت لپاره و. همدارنګه هارون علیه سلام هم نبي و، ځکه هغه ته هم شریعت ورکړل شوی، خو رسول ځکه نه و چې هغه ته ورکړل شریعت د هغه د رسالت لپاره نه و ، بلکې د ده شریعت د موسی علیه سلام د رسالت لپاره و.» 

په «الشخصية الاسلامية»کتاب کې د پورتنۍ خبرې او د قران کریم د لاندې ایتونو ترمنځ ـ چې هارون علیه سلام په ټولو تفسیرونو کې رسول او نبي یاد شوی ـ څنګه ارتباط ټینګ کړو؟ الله سبحانه وتعالی فرمایي:

[فَأْتِيَاهُ فَقُولا إِنَّا رَسُولا رَبِّكَ]

ژباړه: «هغه ته ورشئ او ورته ووایئ چې موږ ستا د رب له لوري را استول شوي (رسولان) یو» [طه:۴۷]

[فَأْتِيَا فِرْعَوْنَ فَقُولا إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ]

ژباړه: «فرعون ته ورشئ او ورته ووایئ چې موږ د کایناتو د رب له لوري را استول شوي (رسولان) یو» [الشعرأ:۱۶]

ځواب:

وعلیکم السلام ورحمت الله وبرکاته

لومړی: د نبي او رسول ترمنځ د توپیر په اړه د علماوو ترمنځ د نظر اختلاف دی؛ مثلاً:

۱. نبي هغه دی چې یوه دنده (مکلفیت) ورکړل شوی وي، خو د رسولو یا لېږد امر یې نه وي ورته شوی؛ که یې د رسولو امر ورته شوی وي، نو رسول دی. د ابن حجر عسقلاني په کتاب «فتح الباري» (۱۱/۱۱۲) کې راغلي دي: [د نبوت او رسالت اصطلاحات توپېر سره لري؛ د نبوت کلیمه له نبأ څخه اخیستل شوې، چې د «خبر شوي» معنی لري او خبر ګڼل کیږي. نو نبي د عرف له مخې منبأ يا هغه چاته ویل کېږي چې الله سبحانه وتعالی د هغه امر پر بنسټ چې د ده په تکلیف پورې اړوند او ضروري وي، معلومات ورکوي؛ خو که امر ورته شوی وي چې دا معلومات نورو ته ورسوي، نو نبي نه، بلکې رسول ګڼل کېږي. دې په کتو، هر رسول، نبي دی؛ خو هر نبي، رسول نه ګڼل کیږي. نبي او رسول په یوه امر، نبأ (نبوت) کې سره ګډ دي؛ خو په رسالت کې سره بېلېږي. نو که وويل شي چې فلانی رسول، دا ښيي چې هغه نبي او رسول دی او که وويل شي چې فلانی نبي دی، نو دا معنی نه لري چې هغه رسول هم دی...» 

۲. رسول  هغه دی چې د وحې د رسولو لپاره رالېږل شوی وي او یو کتاب هم ولري او نبي هغه دی چې په عمومي توګه د وحې رسولو لپاره رالېږل شوی وي. العیني په «البنایا شرح الهدایه» (۱/۱۱۶)کې وايي: [... د نبي او رسول ترمنځ توپير: رسول هغه دی چې کتاب ولري او د وحې د رسولو لپاره رالېږل شوی وي او پیغمبر هغه دی چې په عمومي توګه د وحې رسولو لپاره استول شوی وي؛ مهمه نه ده چې کتاب لري که نه، لکه یوشع علیه السلام؛ نو د نبي کلیمه د رسول په پرتله ډېره عامه ده. شیخ قوام الدین الترازي په خپله «شرحه» کې بیانوي؛ دی د «النھایة» له لیکوال څخه روایت کوي: رسول هغه نبي دی چې کتاب لري، لکه موسی علیه السلام؛ نبي هغه دی چې د الله په اړه خبر ورکوي او ممکن کتاب ونه لري، لکه یوشع علیه السلام. پیغمبر صلی الله علیه وسلم فرمایي: «عُلَمَاءُ أُمَّتِي كَأَنْبِيَاءِ بَنِي إِسْرَائِيلَ» ژباړه: (زما د امت علما داسې دي، لکه د بني اسرایلو نبیان.) پیغمبر صلی الله علیه وسلم داسې نه دي ویلي چې (د بني اسرایلو رسولان). شیخ اکمل الدین رحمة الله عليه د دوی پیروي وکړه او د دوی تر منځ یې داسې توپیر رامنځته کړ].

۳. «رسول هغه دی چې شریعت ورکړل شوی وي او تر څنګ یې امر ورته شوی وي چې نورو ته یې ورسوي؛ نبي بیا هغه دی چې د نورو رسولانو شریعت ورکړل شوی وي او د همغه شریعت د رسولو امر ورته شوی وي. رسول هغه چاته وايي چې پر ده د نازل شوي شریعت د رسولو یا لېږد امر ورته شوی وي او نبي هغه دی چې د نورو د شریعت د رسولو یا لېږد امر ورته شوی وي.» دا هغه نظر دی چې موږ یې غوره کوو او د «الشخصية الاسلامية»کتاب د لومړي ټوک د ورډ فایل په 35-38 مخونو کې مو توضیح کړی دی:

[نبیان او رسولان: نبي او رسول دوې مختلفې کلیمې دي؛ خو دا ګډ ټکی لري چې دواړو ته شریعت ورکړل شوی دی. د رسول او نبي توپیر دا دی چې لومړي ته یې د شریعت وحې شوې او د همدغه شریعت د خپرولو امر ورته شوی دی او  دویم یعنې نبي ته هم وحې شوې، خو د رسولانو د شریعت خپرولو او لېږد امر ورته شوی دی. په بل عبارت، رسول ته امر شوی چې خپل شریعت خپور کړي او نبي ته د نورو رسولانو د شریعت خپرولو امر شوی دی. [وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رَسُولٍ وَلَا نَبِيٍّ] ژباړه: «او اې محمده صلي الله عليه وسلم! تر تا وړاندې مو کوم رسول او نه نبي داسې نه دی لېږلی(چې له هغه سره دغه معامله نه وي شوې)». [حج: ۵۲] قاضي بيضاوي د الله سبحانه وتعالی د دغه قول په تفسیر کې وایي: «رسول د الله سبحانه وتعالی له بیا را ژوندي شوي یا نوي شریعت سره لېږل کیږي او دغه شریعت ته خلک رابولي؛ په داسې حال کې چې نبي د پخواني شریعت د تصدیقولو لپاره رالېږل کېږي.» نو موسی علیه السلام پر خپل رسالت مامور شوی و. د هغه ترڅنګ هارون علیه السلام که څه هم نبي یا پیغمبر و؛ خو رسول ځکه نه و چې شریعت یې د ده علیه السلام نه، بلکې د موسی علیه وسلم د رسالت لپاره و. دغه راز، محمد صلی الله علیه وسلم هم نبي و او هم رسول؛ ځکه چې شریعت ورکړل شوی و او دا شریعت یې د خپل رسالت لپاره و.] د نقل قول پای.

دغه نظر تر ټولو کره او د سموالي احتمال یې ډېر دی. د پیغمبر صلی الله علیه وسلم حدیث د نبي واقعیت او له رسول سره يې توپیر واضح کوي. د بیلګې په توګه له ابو حازم څخه روایت دی، هغه وايي چې: زه پینځه کاله له ابو هریرة سره وم، ما له هغه څخه واورېدل چې رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمایلي دي:

«كَانَتْ بَنُو إِسْرَائِيلَ تَسُوسُهُمْ الْأَنْبِيَاءُ كُلَّمَا هَلَكَ نَبِيٌّ خَلَفَهُ نَبِيٌّ، وَإِنَّهُ لَا نَبِيَّ بَعْدِي، وَسَيَكُونُ خُلَفَاءُ فَيَكْثُرُونَ. قَالُوا: فَمَا تَأْمُرُنَا؟ قَالَ: فُوا بِبَيْعَةِ الْأَوَّلِ فَالْأَوَّلِ؛ أَعْطُوهُمْ حَقَّهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ سَائِلُهُمْ عَمَّا اسْتَرْعَاهُمْ»

ژباړه: بني اسراییل نبیانو رهبري کول؛ کله به چې یو نبي وفات شو، بل به یې ځای ونیو. تر ما وروسته پیغمبر نشته، خو خلفاء به وي او هغوی به ډېر وي. ورته وویل شول: موږ ته څه امر کوئ! ویې فرمایل: له لومړي خلیفه سره پر بیعت وفا وکړئ او د خلفاوو حق ادا کړئ. الله سبحانه وتعالی له هغوی څخه د دوی د رعيت د چارو او حال پوښتنه کوي.

له دغه حدیث څخه معلومیږي چې بني اسرایل به نبیانو یا پیغمبرانو رهبري کول او لکه څنګه چې ښکاري او په حدیث شریف کې راغلي دي؛ دا د موسی علیه السلام له شریعت سره سم وو او په پورتني حدیث کې د حکومت کولو د موضوعاتو له اړخه د خلفاوو د کار څرنګوالی د بني اسرایلو د نبیانو له کار سره تشبیه شوی دی. لکه څنګه چې د بني اسرایلو نبیانو د موسی علیه السلام د شریعت له مخې خلک رهبري کول، همداسې خلفاء د محمد صلی الله علیه وسلم د شریعت له مخې مسلمانان رهبري کوي. د دې معنی دا ده چې د بني اسرایلو نبیان له نوي شریعت سره نه و استول شوي، بلکې د موسی علیه السلام د شریعت پیروي يې کوله. دغه حدیث شریف په ډاګه کوي چې نبي هغه دی چې وحې ورته کیږي او خلک هم ترې خبروي، خو خلکو ته نوی شریعت نه وړاندې کوي؛ بلکې د هغه رسول شریعت خپروي چې تر ده وړاندې راغلی و. له دې معلومیږي چې رسول هغه چاته ویل کیږي چې له ځان سره يې نوی شریعت راوړی وي او نور نبیان یې پیروي کوي؛ لکه د موسی علیه السلام او د بني اسرایلو د نبیانو په قضیه کې. پورتنی حدیث د رسول او نبي ترمنځ د توپير واقعیت ښيي.

دویم: د هارون علیه سلام واقعیت:

۱. لکه څنګه پورته مو چې د «الشخصية الاسلامية» کتاب څخه نقل قول کې وویل: [نو موسی علیه السلام پر خپل رسالت مامور شوی و. د هغه ترڅنګ هارون علیه السلام که څه هم نبي و؛ خو رسول ځکه نه و چې شریعت یې د ده علیه السلام نه، بلکې د موسی علیه السلام د رسالت لپاره و. دغه راز، محمد صلی علیه وسلم هم نبي و او هم رسول؛ ځکه چې شریعت ورکړل شوی و او دا شریعت یې د خپل رسالت لپاره و.] نو د هغه تعریف پر بنسټ چې د صحت احتمال یې ډېر دی، موږ پرېکړه کړې چې هارون علیه سلام نبي دی، خو رسول نه. ځکه چې هغه د موسی علیه السلام د شریعت پیروي کوله. شرعي نصوص داسې تصدیق کوي:

۲. د هغو دوو مبارکو ایتونو په اړه چې تاسو په پوښتنه کې ذکر کړي؛ په ځینو تفسیرونو کې د هغو تفسیر ګورو:

الف- [تفسیر النسفی (۲/۲۹۷، الشامله پخپله شمېره ورکړې):

[فَأْتِيَاهُ] «فرعون ته ورشئ» [فَقُولا إِنَّا رَسُولاَ رَبّكَ]  «ورته ووایئ، موږ ستا د رب له لوري استول شوي (رسولان) یو» دوی ورغلل او پیغام یې ور ورساوه او هغه څه یې ورته وویل، چې امر یې ورته شوی و.

[قَالَ فَمَن رَّبُّكُمَا يا موسى] «هغه وویل، اې موسی ستاسو (دواړو) رب څوک دی؟» دوی یې مخاطب کړل، وروسته یې له دوی څخه یو راوباله، ځکه چې د نبوت اصل موسی علیه السلام و او هارون علیه السلام یې پیروي کوله...]  

په تفسیر النسفي کې دا هم راځي (۲/ ۴۶۴، الشامله پخپله شمېره ورکړې):

[فَأْتِيَا فِرْعَوْنَ فَقُولا إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ] «فرعون ته ورشئ او ورته ووایئ، موږ د ټولو کایناتو د رب له لوري استول شوي (رسولان) یو» په دغه ایت کې رسول د اصطلاح په حيث د دواړو لپاره نه دی کارول شوی: [إِنَّا رَسُولاَ رَبّكَ] «په حقیقت کې، موږ ستا د رب له لوري استول شوي (رسولان) یو» ځکه چې رسول د «لېږل شوي» معنی هم ورکوي او د «پیغام» هم. نو ځینې وخت د هغه چا معنی ورکوي چې لېږل کېږي، نو اړتیا نشته چې په تثنیه بڼه راشي. دلته یې معنی «پیغام» دی، نو دا د یوه، دوو او جمع په وصف کې مساوي دی. یا دا چې دوی د یوه رسول پشان په شریعت کې سره متحد او همغږي دي. یا زه غواړم له موږ دواړو هر یو [أَنْ أَرْسِلْ] «چې ولېږم» نو د رسول په معنی کې د لېږلو معنی راځي او د دغې خبرې معنی هم پکې ده چې [مَعَنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ]  «له موږ سره بني اسرایل دي». د هغه موخه دا ده چې دوی پرېږدئ چې له موږ سره فلسطین ته لاړ شي او هغه د دوی استوګنځی و. دوی د ده تر دروازې راغلل، خو تر یوه کال پورې اجازه ورنه کړل شوه، تر هغې چې د دروازې ساتونکي وویل: دلته یو کس دی او ادعا کوي چې د کایناتو د رب له لوري استول شوی (رسول) دی. هغه وویل: را پرې یې ږدئ چې پرې وخاندو. په دې توګه دوی پیغام (رسالت) ورکړ او فرعون موسی علیه السلام وپیژانده ...]

ب- [تفسیر قرطبي ۱۳/۹۳):

د الله سبحانه وتعالی دا قول: [فَأْتِيَا فِرْعَوْنَ فَقُولا إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ] «فرعون ته ورشئ او ورته ووایئ، موږ د کایناتو د رب له لوري استول شوي (رسولان) یو» ابوعبیده وویل: رسول د پیغام (رسالت) او له هغه څخه د قدردانۍ په معنی دی. له موږ سره د کایناتو د رب پیغام دی. ابوعبیده ويلي: رسول د دواړو جوړه (دوو) او جمع معنی ورکوي. عربان وایي: «هذا رسولي ووكيلي، وهذان رسولي ووكيلي، وهؤلاء رسولي ووكيلي.» یعنې دا زما رسول او وکیل دی او دا دوه زما رسولان او وکیلان دي او دوی ټول زما رسولان او وکیلان دی. دا ډول الله سبحانه و تعالی فرمايي: [فَإِنَّهُمْ عَدُوٌّ لِي] «نو دوی زما دښمنان دي». او وویل شول: د دې معنی دا ده چې له موږ څخه هر یو د کایناتو د رب لخوا رسول (استول شوی) دی.]

ج- د دغو دوو ایتونو او نورو هغو ایتونو چې هارون علیه السلام د الإرسال (لیږل شوي) او رسالت (پیغام) له لفظونو سره پکې ذکر شوی و، تر څیړنې وروسته دا ښکاري چې د الإرسال (لیږل شوي) له کلیمې سره د هغه ذکر کول تل له موسی علیه سلام سره وو، یعنې دا چې له هغه څخه پیروي کوي، الله سبحانه وتعالی فرمایي: [ثُمَّ أَرْسَلْنَا مُوسَى وَأَخَاهُ هَارُونَ بِآيَاتِنَا وَسُلْطَانٍ مُبِينٍ] ژباړه: «بیا موږ موسی علیه السلام او د هغه ورور هارون علیه السلام له خپلو نښانو او څرګند دليل سره ولیږل»  [المومنون:۴۵]

[وَأَخِي هَارُونُ هُوَ أَفْصَحُ مِنِّي لِسَاناً فَأَرْسِلْهُ مَعِيَ رِدْءاً يُصَدِّقُنِي إِنِّي أَخَافُ أَنْ يُكَذِّبُونِ]

ژباړه: «او زما ورور هارون له ما څخه د ژبې زیات فصاحت لري، هغه له ما سره د مرستیال په توګه ولیږه، ترڅو هغه ما تاییدکړي، ځکه زه وېریږم چې دوی به ما درواغجن وګڼي.» [القصص:۳۴]

[وَإِذْ نَادَى رَبُّكَ مُوسَى أَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ * قَوْمَ فِرْعَوْنَ أَلَا يَتَّقُونَ * قَالَ رَبِّ إِنِّي أَخَافُ أَنْ يُكَذِّبُونِ * وَيَضِيقُ صَدْرِي وَلَا يَنْطَلِقُ لِسَانِي فَأَرْسِلْ إِلَى هَارُونَ * وَلَهُمْ عَلَيَّ ذَنْبٌ فَأَخَافُ أَنْ يَقْتُلُونِ * قَالَ كَلَّا فَاذْهَبَا بِآيَاتِنَا إِنَّا مَعَكُمْ مُسْتَمِعُونَ * فَأْتِيَا فِرْعَوْنَ فَقُولَا إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ * أَنْ أَرْسِلْ مَعَنَا بَنِي إِسْرَائِيل]

ژباړه: «او دوی ته هغه قصه واوروه چې کله ستا رب موسی علیه سلام ته وویل چې: هغه ظالم قوم ته ورشه.* د فرعون قوم ته. ایا دوی له الله څخه نه وېریږي؟ * هغه وویل: اې زما ربه! زه ویریږم چې هغوی به ما درواغجن وګڼي. *زما سینه تنګېږي او ژبه مې بندیږي. ته هارون علیه سلام ته رسالت ولیږه. *او پر ما باندې د دوی لخوا د یو جرم تور هم شته، له همدې امله زه وېریږم چې دوی به ما ووژني. * الله سبحانه وتعالی وفرمایل: تاسو دواړه زما له نښانو سره ورشئ، په حقیقت کې زه له تاسو سره یم او ستاسو هر څه اورم. * فرعون ته ورشئ او هغه ته ووایئ چې موږ د کایناتو رب د دې لپاره رالیږلي یو چې * ته بني اسرایل پرېږدې چې له موږ سره لاړ شي». [الشعرا:۱۰-۱۷]

[اذْهَبْ أَنْتَ وَأَخُوكَ بِآيَاتِي وَلَا تَنِيَا فِي ذِكْرِي * اذْهَبَا إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى * فَقُولَا لَهُ قَوْلاً لَيِّناً لَعَلَّهُ يَتَذَكَّرُ أَوْ يَخْشَى * قَالَا رَبَّنَا إِنَّنَا نَخَافُ أَنْ يَفْرُطَ عَلَيْنَا أَوْ أَنْ يَطْغَى * قَالَ لَا تَخَافَا إِنَّنِي مَعَكُمَا أَسْمَعُ وَأَرَى * فَأْتِيَاهُ فَقُولَا إِنَّا رَسُولَا رَبِّكَ فَأَرْسِلْ مَعَنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ وَلَا تُعَذِّبْهُمْ قَدْ جِئْنَاكَ بِآيَةٍ مِنْ رَبِّكَ وَالسَّلَامُ عَلَى مَنِ اتَّبَعَ الْهُدَى * إِنَّا قَدْ أُوحِيَ إِلَيْنَا أَنَّ الْعَذَابَ عَلَى مَنْ كَذَّبَ وَتَوَلَّى]

ژباړه: «ته او ستا ورور زما له نښانو سره ولاړ شئ او زما په یادولو کې لټي مه کوئ*. تاسو دواړه فرعون ته ورشئ، ځکه هغه سرکښه شوی دی. *له هغه سره په نرمۍ خبرې وکړئ، ښایي چې هغه نصیحت ومني او له الله سبحانه وتعالی څخه وویریږي. *دواړو وویل: اې زموږ ربه! موږ وېرېږو چې هغه به پر موږ ظلم وکړي او یا به لا ډېره سرکښي وکړي. * الله سبحانه وتعالی وفرمایل: مه وېرېږئ، زه له تاسو سره یم او هر څه وینم او اورم* هغه ته ورشئ او ورته ووایئ چې موږ ستا د رب لخو استول شوي یو، بني اسرایل له موږ سره تللو ته پرېږده او هغوی مه ځوروه. موږ تاته ستا د رب له نښانو سره راغلي یو او د هغه چا لپاره سلامتي ده، څوک چې له سمې لارې (هدایت) څخه پیروي کوي. * په حقیقت کې دا موږ ته وحې شوې ده چې د هغه کس لپاره سخت عذاب دی چې دا پیغام درواغ وګڼي او مخ ترې واړوي». [الطه: ۴۲-۴۸]

له پورتنیو ټولو نصوصو څخه ښکاري چې هارون علیه السلام د پیغام (رسالت) په وصف کې یوازې نه و؛ بلکې وصف د موسی او د هغه، دواړو علیهما السلام په اړه و. د دې معنی دا ده چې هارون علیه السلام د پیغام (رسالت) په وصف کې خپلواک نه و او نه دا وصف یوازې په ده پورې منحصر و.

د- خو کله چې هارون علیه السلام په قران کریم کې یوازې او په وصف کې خپلواک ذکر کیږي؛ رسول نه، بلکې نبي ورته ویل شوي او دا هغه وخت دی چې قران موسی علیه السلام ته د رسول او پیغمبر دواړو وصف تایید کړ؛ الله سبحانه وتعالی فرمایي:

[وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ مُوسَى إِنَّهُ كَانَ مُخْلَصاً وَكَانَ رَسُولاً نَبِيّاً * وَنَادَيْنَاهُ مِنْ جَانِبِ الطُّورِ الْأَيْمَنِ وَقَرَّبْنَاهُ نَجِيّاً * وَوَهَبْنَا لَهُ مِنْ رَحْمَتِنَا أَخَاهُ هَارُونَ نَبِيّاً]

ژباړه: «او په دغه کتاب کې د موسی علیه السلام یادونه وکړه. په حقیقت کې هغه غوره شوی و او هغه رسول او نبي و* او موږ پر هغه د طور غره له ښي اړخ څخه غږ وکړ او رانیژدې مو کړ او ډاډ مو ورکړ* او په خپله مهربانۍ مو د هغه ورور هارون نبي کړ او هغه ته مو د مرستیال په توګه ورکړ» [مریم: ۵۱-۵۳]

هغه د موسی علیه السلام په اړه وویل: [رَسُولًا نَّبِيًّا] «او هغه رسول او نبي و» [مریم:۵۱] تر دې وروسته د هارون علیه السلام لپاره قران کریم د رسالت وصف نه ثابتوي، خو نبوت يې ثابتوي: [أَخَاهُ هَارُونَ نَبِيّاً]  «د هغه ورور هارون د نبي په توګه.» [مریم:۵۳]. دا له موږ سره د دې مسلې په پوهېدو کې مرسته کوي چې موسی علیه السلام رسول او نبي دی، ځکه چې هغه ته نوی شریعت ورکړل شوی او د خپرولو او رسولو امر یې ورته شوی و. او هارون علیه السلام یوازې نبي دی، ځکه چې هغه د موسی علیه السلام پیروي کوله او امر ورته شوی و چې د کوم خپلواک او نوي شریعت له لرلو پرته د موسی علیه السلام پیغام او شریعت خپور کړي. د ابن کثیر په تفسیر کې د یادو ایتونو په اړه لاندې توضیحات راغلي دي:

[ابن کثیر تفسیر ۵/۲۳۷]:

... کله چې الله سبحانه وتعالی ابراهیم الخلیل یاد کړ او د هغه ستاینه یې وکړه، نو الکلیم یې یاد کړ او ویې فرمایل:

[وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ مُوسَى إِنَّهُ كَانَ مُخْلَصاً]

ژباړه: «او په دغه کتاب کې د موسی (علیه السلام) یادونه وکړه. په حقیقت کې هغه غوره شوی» [مریم:۵۱]

[وَكَانَ رَسُولا نَبِيّاً]

ژباړه: «او هغه رسول او پیغمبر و» [مریم:۵۱]

د ده لپاره دواړه صفتونه یوځای راغلي، ځکه چې دی له پینځو اولي العزم رسولانو څخه و. اولي العزم رسولان دا دي: نوح، ابراهیم، موسی، عیسی او محمد صلوات الله وسلامه عليهم وعلى سائر الأنبياء أجمعين. او دا قول چې:

[وَوَهَبْنَا لَهُ مِنْ رَحْمَتِنَا أَخَاهُ هَارُونَ نَبِيّاً] ژباړه: «او په خپله مهربانۍ مو د هغه ورور، هارون پیغمبر کړ او هغه ته مو د مرستیال په توګه ورکړ» [مریم:۵۳] یعنې: موږ د هغه غوښتنه او د خپل ورور په اړه د هغه شفاعت ومانه او په دې ډول مو هغه نبي کړ، لکه په نورو ایتونو کې چې راځي:

[وَأَخِي هَارُونُ هُوَ أَفْصَحُ مِنِّي لِسَاناً فَأَرْسِلْهُ مَعِيَ رِدْءاً يُصَدِّقُنِي إِنِّي أَخَافُ أَنْ يُكَذِّبُونِ]

ژباړه: «او زما ورور هارون علیه سلام له ما څخه د ژبې زیات فصاحت لري، هغه زما سره د مرستیال په توګه ولیږه، ترڅو هغه ما تایید کړي، ځکه زه ویریږم چې دوی به ما درواغجن وګڼي.» [القصص:۳۴]

الله سبحانه وتعالی فرمایي:

[قَدْ أُوتِيتَ سُؤْلَكَ يَا مُوسَى]

ژباړه: « اې موسی، څه دې چې غوښتل، درکړل شول» [الطه:۳۶]

الله سبحانه وتعالی فرمایي:

[فَأَرْسِلْ إِلَى هَارُونَ * وَلَهُمْ عَلَيَّ ذَنْبٌ فَأَخَافُ أَنْ يَقْتُلُونِ]

ژباړه: «ته هارون ته رسالت ولېږه. *او پر ما باندې د دوی لخوا د یوه جرم تور هم شته، له همدې امله زه وېرېږم چې دوی به ما ووژني.» [الشعرأ:۱۳-۱۴]

له همدې امله ځينو مخکینیو (سلفو) ویلي چې: په دې دنیا کې هېچا ته هم دومره لوی شفاعت نه دی ورکړل شوی، لکه د هارون علیه السلام لپاره د موسی علیه السلام شفاعت؛ چې هغه نبي شي. الله سبحانه وتعالی فرمایي: [وَوَهَبْنَا لَهُ مِنْ رَحْمَتِنَا أَخَاهُ هَارُونَ نَبِيّاً] «او په خپله مهربانۍ مو د هغه ورور، هارون پیغمبر کړ او هغه ته مو د مرستیال په توګه ورکړ» [مریم:۵۳] ابن جریر وایې: یعقوب موږ ته وویل چې، ابن علیه موږ ته له داوود او هغه له عکرمه څخه روایت کړی، چې هغه ويلي: ابن عباس رضی الله عنه وویل چې: د هغه قول [وَوَهَبْنَا لَهُ مِنْ رَحْمَتِنَا أَخَاهُ هَارُونَ نَبِيّاً] «او په خپله مهربانۍ مو د هغه ورور، هارون پیغمبر کړ او هغه ته مو د مرستیال په توګه ورکړ» [مریم:۵۳] هغه وویل: هارون علیه السلام تر موسی علیه السلام مشر و، خو هغه ته يې نبوت ورکړی و.]

۳. له پورته خبرو دا روښانه کېږي چې د نبي او رسول لپاره زموږ د تبني او غوره شوي تعریف له مخې موسی علیه السلام نبي دی، ځکه چې شریعت ورکړل شوی او د هغه د رسولو امر هم ورته شوی؛ دغه راز رسول هم دی، ځکه چې یو ځانګړی شریعت ورته ورکړل شوی و. هارون علیه السلام یوازې نبي دی، ځکه چې شریعت ورکړل شوی و؛ خو رسول نه دی، ځکه هغه شریعت چې ده ته ورکړل شوی چې خلکو ته یې ورسوي، په ده پورې ځانګړی نه و، بلکې هغه د ده د ورور موسی علیه السلام لپاره ځانګړی شوی شریعت و.

زموږ له انده همدغه نظر سم دی او موږ تبني کړی؛ الله سبحانه وتعالی پر هر څه تر ټولو ښه پوهېږي او حکیم ذات دی.

ستاسو ورور عطاء بن خليل أبو الرشتة

۱۲مه ۱۴۴۴ هجري کال، د شوال

د ۲۰۲۳ م کال، د مې، ۲مه

د مطلب ادامه...

د خلافت رڼا نشته او کشميري ځوانان د مخدره توکو په تيارو کې ورک دي

خبر:

بي بي سي د جون په ۵مه، په «کشمیر کې د مخدره توکو کارولو د خطرناک زیاتوالي» په اړه یو راپور خپور کړ. د هند تر کنټرول لاندې کشمیر کې د درملنې له یوازیني مرکز بهر ډير تنکي ځوانان لیدل کیږي، چې له خپلو والدینو سره په کتار کې ولاړ دي او د رواني او عصبي علومو له انسټیټیوټ IMHANS)) څخه درمل ترلاسه کوي چې بېرته روغ شي او د ساري ناروغیو د لېږد مخه ونیسي. په مارچ کې یوه فدرالي وزیر پارلمان ته وویل چې په جمو او کشمیر کې نیږدې یو ملیون خلک -چې د دغې سیمې د نفوس شاوخوا ۸ سلنه جوړوي- یو ډول مخدره توکي کاروي؛ لکه چرس، اپیوني توکي یا ارام بښونکي. متخصصین وايي چې دا د دندو د کمښت او د جګړې سیمه کې د اوسېدو په سبب پیدا شوو رواني ستونزو په ګډون ګڼ عوامل لري.

تبصره:

متخصصین وايي چې په دې سیمه کې د مخدره توکو ډېر کارول د دندو د کمښت او د جګړې سیمه کې د اوسېدو په سبب پیدا شوو رواني ستونزو په ګډون ګڼ عوامل لري. ښځې هم په زیاتېدونکې کچه په مخدره توکو روږدې کیږي او دا په سیمه کې د کورني جوړښت او د ماشومانو د راتلونکي لپاره لوی ګواښ دی. بله لویه ستونزه د دغې سیمې د قانون پلي کوونکو په منځ کې پراخ فساد او د مخدره توکو له کاروباریانو سره د دوی همکاري ده چې د هند او پاکستان تر منځ د جګړې له امله رامنځته شوي سیاسي کړکېچ لار ورته هواره کړې.

د دغې ټولنیزې ناروغۍ او لویې ستونزې درملنه هغه باثباته او ځواکمن سیسټم ته اړتیا لري، چې د چارو واک هغو جنایتکارانو او فاسدو سیاستوالو ته نه ورکوي چې د قدرت لپاره یوازینۍ انګېزه یې شخصي ګټې دي. مخدره توکي او مسکرات حرام دي او ان د «تفریحي» کارولو اجازه یې هم نشته؛ الله سبحانه و تعالی فرمایي:

[يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ إِنَّمَا الْخَمْرُ وَالْمَيْسِرُ وَالأَنصَابُ وَالأَزْلاَمُ رِجْسٌ مِّنْ عَمَلِ الشَّيْطَانِ فَاجْتَنِبُوهُ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ]

ژباړه: «اې مؤمنانو! بېشکه شراب، قمار، بتان او د فال نیولو غشي ټول ناولي او شیطاني کارونه دي، له هغو څخه ډډه وکړئ، ښايي چې بريالي شئ.»[مائده:۹۰]

خلافت دولت به د هغه هر اړخیز تعلیمي نظام ترڅنګ چې اسلامي شخصیتونه روزي او ایماني فضا رامنځته کوي؛ د مخدره توکو پر قاچاق او کارولو جدي بندیز ولګوي او عاملینو ته به یې سخته سزا ورکوي. د خلافت دولت اقتصادي نظام به د بیکارۍ او بې وزلۍ هغه اقتصادي ستونزې هم له منځه یوسي، چې په سیمه کې د فاسدو پالیسیو او ناسم مدیریت له امله رامنځته شوې. په سیمه کې د بشپړ اسلام له پلي کولو پرته د محدودو سرچینو لرونکو انجوګانو کار داسې دی لکه د سرطان پر دانه چې بنداژ لګوې؛ د خلکو هیڅ درد نه دوا کوي.

د حزب التحریر مرکزي مطبوعاتي دفتر لپاره

عمرانه محمد

د حزب التحریر مرکزي مطبوعاتي دفتر غړې

د مطلب ادامه...

د خصومتونو (شخړو) قاضي

په دې اړه ابوداوود په خپل سنن کې له علي رضی الله عنه څخه روایتوي:

عَنْ عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلَام قَالَ بَعَثَنِي رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِلَى الْيَمَنِ قَاضِيًا فَقُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ تُرْسِلُنِي وَأَنَا حَدِيثُ السِّنِّ وَلَا عِلْمَ لِي بِالْقَضَاءِ فَقَالَ إِنَّ اللَّهَ سَيَهْدِي قَلْبَكَ وَيُثَبِّتُ لِسَانَكَ فَإِذَا جَلَسَ بَيْنَ يَدَيْكَ الْخَصْمَانِ فَلَا تَقْضِيَنَّ حَتَّى تَسْمَعَ مِنْ الْآخَرِ كَمَا سَمِعْتَ مِنْ الْأَوَّلِ فَإِنَّهُ أَحْرَى أَنْ يَتَبَيَّنَ لَكَ الْقَضَاءُ قَالَ فَمَا زِلْتُ قَاضِيًا أَوْ مَا شَكَكْتُ فِي قَضَاءٍ بَعْدُ

ژباړه: له علي رضی الله عنه څخه روایت دی، چې هغه ویل؛ رسول الله صلی الله علیه وسلم یمن ته د قاضي په توګه ولېږلم، ما ورته وویل، اې د رسول الله! ته په داسې حال کې ما لېږې چې زه نوی ځوان یم او د قضاوت په برخه کې پوهه نه لرم. هغه وفرمایل، ډېر ژر به الله ستا زړه ته لارښوونه وکړي او ژبه به دې ثابته کړي، کله چې ستا پر وړاندې دوه متخاصم (شخړه کوونکي) کېني، نو هېڅکله (د هغوی تر منځ) فیصله مه کړه تر څو چې د دویم (خبرې) دې د لومړي کس د (خبرو) په څېر نه وي اورېدېلې، دا کار د قضاوت د څرګندتيا لپاره غوره دی. علي رضی الله عنه وفرمایل: له هغه وروسته زه تل قاضي وم او یا ویې فرمایل: له هغه وروسته زه په هېڅ قضاوت کې له دوه زړی نه شوم.

د خلکو تر منځ د خصومتونو (شخړو) پر مهال رسول الله صلی الله علیه وسلم هم پخپله قاضي پاتې شوی او هم یې د ځان په نیابت له مسلمانانو څخه نور کسان د قضاوت لپاره ګومارلي دي. لکه څنګه چې په پورتني حدیث کې بیان شوې، چې علي رضی الله عنه یې د یمن د قاضي په توګه وګوماره او علي رضی الله عنه او موږ ته یې دا راوښودله چې د خلکو تر منځ څنګه قضاوت کېږي. علي رضی الله عنه ته یې وویل: «کله چې ستا پر وړاندې دوه متخاصم کسان کېني، هېڅکله (د هغوی تر منځ) فیصله مه کړه، ترڅو دې چې د دویم کس (خبرې) د لومړي کس (د خبرو په څېر) نه وي اورېدلې» په دې ترتیب هغه څه چې موږ له دغه حدیث څخه زده کړي، په لاندې ډول دي:

1-      د خصومتونو په قضاوت کې د مدعي او مدعي‌علیه شتون اړین دی، ځکه همدا مدعي او مدعي علیه دي چې په یوه قضیه کې د مخاصمې دوه لوري ګڼل کېږي او له مدعي پرته هېڅ قضیه محاکمه شوې نه ده او هېڅ دعوه نه پر ځای کېږي.

2-       د محاکمې له مجلس او قضایي غونډې پرته هېڅ قضاوت نه کېږي؛ د قاضي پر وړاندې دواړو خواوو ته د مخاصمو کسانو کېناستل، په حقیقت کې هم د قضاوت د صحت شرط دی او هم د دعوی د طرفینو د اسنادو او مدرکونو د منلو شرط دی، ځکه کله چې دواړه مخاصم لوري د قاضي پر وړاندې حاضر نه وي، نو قضاوت د باور وړ نه دی. دواړه لوري باید په یوه واحده غونډه کې خپل دلیل بیان کړي او وروسته دې بیا قاضي د هغوی تر منځ حکم وکړي.

3-      د مدعي دلیل هغه دلیل دی چې د نوموړي ادعا تاییدوي او دا دلیل ځینې وخت لیکلی سند وي او یا د سند پر صحت باندې د شاهدانو شتون دی او یا د خصومت (شخړې) د موضوع پر واقعیت باندې شاهدي ورکول دي، خو دا په هغه صورت کې کېږي چې له مدعي سره په لیکلې بڼه سند نه وي. په دې اړه الله سبحانه وتعالی فرمایي:

{يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا تَدَايَنْتُمْ بِدَيْنٍ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى فَاكْتُبُوهُ وَلْيَكْتُبْ بَيْنَكُمْ كَاتِبٌ بِالْعَدْلِ وَلَا يَأْبَ كَاتِبٌ أَنْ يَكْتُبَ كَمَا عَلَّمَهُ اللَّهُ فَلْيَكْتُبْ وَلْيُمْلِلْ الَّذِي عَلَيْهِ الْحَقُّ وَلْيَتَّقِ اللَّهَ رَبَّهُ وَلَا يَبْخَسْ مِنْهُ شَيْئًا فَإِنْ كَانَ الَّذِي عَلَيْهِ الْحَقُّ سَفِيهًا أَوْ ضَعِيفًا أَوْ لَا يَسْتَطِيعُ أَنْ يُمِلَّ هُوَ فَلْيُمْلِلْ وَلِيُّهُ بِالْعَدْلِ وَاسْتَشْهِدُوا شَهِيدَيْنِ مِنْ رِجَالِكُمْ فَإِنْ لَمْ يَكُونَا رَجُلَيْنِ فَرَجُلٌ وَامْرَأَتَانِ مِمَّنْ تَرْضَوْنَ مِنْ الشُّهَدَاءِ أَنْ تَضِلَّ إِحْدَاهُمَا فَتُذَكِّرَ إِحْدَاهُمَا الْأُخْرَى وَلَا يَأْبَ الشُّهَدَاءُ إِذَا مَا دُعُوا وَلَا تَسْأَمُوا أَنْ تَكْتُبُوهُ صَغِيرًا أَوْ كَبِيرًا إِلَى أَجَلِهِ ذَلِكُمْ أَقْسَطُ عِنْدَ اللَّهِ وَأَقْوَمُ لِلشَّهَادَةِ وَأَدْنَى أَلَّا تَرْتَابُوا إِلَّا أَنْ تَكُونَ تِجَارَةً حَاضِرَةً تُدِيرُونَهَا بَيْنَكُمْ فَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَلَّا تَكْتُبُوهَا وَأَشْهِدُوا إِذَا تَبَايَعْتُمْ وَلَا يُضَارَّ كَاتِبٌ وَلَا شَهِيدٌ وَإِنْ تَفْعَلُوا فَإِنَّهُ فُسُوقٌ بِكُمْ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَيُعَلِّمُكُمْ اللَّهُ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ}

ژباړه: اې هغو کسانو چې ایمان مو راوړی دی! هرکله چې تاسو پخپلو منځونو کې تر ټاکلې مودې پورې راکړه ورکړه کوئ، نو هغه ولیکئ؛ باید یو کس يې په عدل سره ولیکي او هېڅ لیکوال باید له هغه ډول لیکلو څخه انکار ونه وکړي، چې الله تعالی ورته ښودلي دي. نو لیکنه او املا دې هغه څوک وکړي، چې حق ورباندې دی یعنې پور اخیستونکی او هغه دې له خپل رب څخه ووېرېږي او هر څه معامله چې شوې وي، په هغې کې دې کمی او زیاتی نه کوي. که چېرې پور اخیستونکی پخپله ناپوه او کمزوری وي یا املا نشي لیکلی، نو د هغه ملګری دې په پوره انصاف سره املا ولیکي. دوه کسه نارینه دې خپل شاهدان ونیسي او که چېرې دوه نارینه نه وو، نو یو نارینه او دوې ښځې دې شاهدانې ونیسي، داسې چې که یوه یې هېر کړي، هغه بله یې ور په زړه کړي؛ په حقیقت کې دا باید داسې کسان وي چې شاهدي یې ستاسو په منځ کې د منل کېدو وړ وي. کله چې شاهدانو ته د شاهدۍ وویل شي، نو هغوی باید انکار ونه کړي. که معامله وړه وي او که لویه، د هغې نېټه او سند لیکل بې اهمیته مه ګڼئ. د الله تعالی پر وړاندې دا چلن ستاسو لپاره ښه د انصاف کار دی، په دې توګه د شاهدۍ ورکولو په برخه کې اسانتیا راځي او له شک او شبهې څخه ستاسو مخنیوی کوي. که چېرې ستاسو تر منځ سوداګریزه راکړه ورکړه لاس په لاس وي، په دې صورت کې یې د نه لیکلو پروا نشته ده. مګر کله چې راکړه ورکړه کوئ، نو شاهدان ونیسئ؛ لیکونکی او شاهد باید ونه ځورول شي او که داسې وکړئ، نو ګناه کوئ. له الله تعالی څخه وډار شئ، الله تعالی تاسو ته سمه لاره در ښيي او الله تعالی پر هر څه پوه دی.

4-      د مدعي د ادعا او د دعوی د ردولو لپاره د مدعي‌علیه دلیل قسم کول دي، یعنې کله چې مدعي د خپلې دعوې د اثبات لپاره کوم دلیل ونه لري، په دې صورت کې قاضي له مدعي‌علیه څخه غواړي چې قسم وکړي، یعنې دا چې هغه دعوی او ادعا دروغ ده چې د نوموړي پر وړاندې شوې ده. لکه څنګه چې رسول الله صلی الله علیه وسلم په هغه حدیث چې ترمذي له وائل بن حجر څخه او هغه یې له خپل پلار څخه راویت کړی، داسې فرمایلي دي:

عن وَائِلِ بْنِ حُجْرٍ عَنْ أَبِيهِ قَالَ: جَاءَ رَجُلٌ مِنْ حَضْرَمَوْتَ وَرَجُلٌ مِنْ كِنْدَةَ إِلَى النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَ الْحَضْرَمِيُّ يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنَّ هَذَا غَلَبَنِي عَلَى أَرْضٍ لِي فَقَالَ الْكِنْدِيُّ هِيَ أَرْضِي وَفِي يَدِي لَيْسَ لَهُ فِيهَا حَقٌّ فَقَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ لِلْحَضْرَمِيِّ أَلَكَ بَيِّنَةٌ قَالَ لَا قَالَ فَلَكَ يَمِينُهُ قَالَ يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنَّ الرَّجُلَ فَاجِرٌ لَا يُبَالِي عَلَى مَا حَلَفَ عَلَيْهِ وَلَيْسَ يَتَوَرَّعُ مِنْ شَيْءٍ قَالَ لَيْسَ لَكَ مِنْهُ إِلَّا ذَلِكَ قَالَ فَانْطَلَقَ الرَّجُلُ لِيَحْلِفَ لَهُ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ لَمَّا أَدْبَرَ لَئِنْ حَلَفَ عَلَى مَالِكَ لِيَأْكُلَهُ ظُلْمًا لَيَلْقَيَ اللَّهَ وَهُوَ عَنْهُ مُعْرِضٌ.

ژباړه: وائل بن حجر له خپل پلار څخه روایت کوي، چې هغه ویلي دي: یو کس له حضرموت سیمې او بل کس له کنده سیمې څخه رسول الله صلی الله علیه وسلم ته راغلل، حضرمي وویل، اې رسول الله صلی الله علیه وسلم دغه کس زما ځمکه راڅخه اخیستې ده، کندي وویل، دا ځمکه چې له ماسره ده، زما خپله ده، هغه په دې ځمکه کې کوم حق نه لري، رسول الله صلی الله علیه وسلم حضرمي ته وفرمایل، ایا کوم دلیل لرې؟ هغه وویل نه. رسول الله صلی الله علیه وسلم هغه بل ته وفرمایل، ته باید قسم وکړې. حضرمي ورته وویل، اې رسول الله صلی الله علیه وسلم دغه کس فاجر دی، د هېڅ شي په کیسه کې نه دی او قسم ورباندې کوي او له هېڅ شي څخه مخ نه اړوي.  رسول الله صلی الله علیه وسلم ورته وفرمایل: ته پر دغه کس تر دې اضافه د بل څه حق نه لرې، کندي لاړ ترڅو قسم وکړي، کله یې چې مخ (د تګ په موخه) را وګرځاوه، رسول الله صلی الله علیه وسلم هغه بل ته وویل، که چېرې ستا پر مال قسم وکړي، پوه شه چې پر بې‌عدالتۍ یې قسم کړی او له الله تعالی سره به په داسې حال کې مخ شي، چې له ده څخه به مخ واړوي.

5-      مګر په اسلام او خلافت دولت کې چې ژر به د الله تعالی په مرسته راشي، محکمه څه ډول جوړېږي؟ محکمه به په هغه ډول جوړه شي، لکه څنګه چې حزب التحریر پخپل تبني شوي اساسي قانون کې بیان کړې ده:

6-       محکمه یوازې د هغه قاضي په واسطه جوړېږي، چې په قضاوت کې د فیصلې صلاحیت ولري. مګر دا هم روا ده چې له هغه سره یو او یا له یوه څخه ډېر قاضیان موجود وي، خو دوی یوازې د مشورې او رایې ورکولو صلاحیت لري، په دې توګه د هغوی رایه نشي کولی چې قاضي په قضیه کې پر حکم کولو مکلف کړي. ځکه دا د رسول الله صلی الله علیه وسلم کړنلاره ده، چې د یوې قضیې لپاره یې تر یوه ډېر قاضیان نه دي ګومارلي.

7-      دا روا ده چې په یوه ښار او یوه سیمه کې دې د قضاوت لپاره څو قاضیان وګومارل شي او دوی دې په هر ډول قضیو کې د قضاوت کولو صلاحیت ولري، خو کار یې باید په محکمو کې په جدا ډول وي او هره محکمه باید بېل قاضي ولري، چې یوې قضیې ته د رسېدو صلاحیت ولري. همدارنګه یوه قاضي ته روا دي چې په ټاکلو قضیو کې دې د قاضي په توګه وګومارل شي او له هغو قضیو پرته په نورو کې له قضاوت کولو څخه منعه شوی وي، یعنې د هغه لپاره خاص قضیې ځانګړې شوې دي، ځکه قاضي د قضاوت پرمهال د خلیفه نایب دی او پر دې اساس قضاوت کول د وکالت په څېر دي او قضاوت او وکالت توپیر نه سره لري، ځکه قاضي د خلیفه وکیل دی او دا چې خاص وکالت او عام وکالت دواړه روا دي، نو پر همدې اساس دا هم روا دي چې یو قاضي دې د خاصو قضیو لپاره وګومارل شي او همداسې بل قاضي دې د نورو قضیو لپاره وګومارل شي؛ ستونزه نه لري که په یوه ځای کې هم وي، مهمه دا ده چې په یوه محکمه کې یوازې یو قاضي حکم وکړي. همدارنګه له رسول الله صلی الله علیه وسلم څخه په یوه قضیه کې د قضاوت کولو نیابت شوی، لکه د عمرو بن عاص رضی الله عنه نیابت او همداسې د ټول ولایت په قضیو کې هم له رسول الله صلی الله علیه وسلم څخه نیابت شوی، لکه د علي بن ابي طالب رضی الله عنه نیابت، چې د یمن لپاره د قاضي په توګه وګومارل شو. دا هغه څه وو چې د قضاوت د خصوصي کولو او عمومي کولو پر جواز دلالت کوي.

8-      د قضیو درجه بندي کول او د همدغو درجو پر اساس او په بېلابېلو قضیو کې د قاضیانو د تخصص پر اساس د یو شمېر محکمو جوړول روا دي او دا هغه تنظیمات دي چې مسلمانانو په لومړیو وختونو کې ترسره کړي دي. همدارنګه ماوردي په خپل کتاب (احکام السلطاینه) کې وایي: ابو عبد الله الزبیري وویل: زموږ امیرانو به تل په بصره کې پر جامع جومات یو قاضي ګوماره، چې هغه ته به یې د جومات قاضي وايه، نوموړي قاضي به یوازې د دوه سوو درهمو، شلو دینارو او له هغو څخه په لږ مال کې حکم کاوه او له هغه موقف څخه به یې تېری نه کاوه، چې نوموړي ته ورکړل شوی و.

9-      په اسلام کې قضاوت کول په قضیو کې د حکم کولو له مخې یوه درجه لري. د اسلام په لومړیو او وروسته په خلافت دولت کې د استناف او تمییز محکمې نه وې، کله به چې قاضي خپل حکم وکړ، سمدستي به عملي شو او حکم یې د بل قاضي لخوا نه ماتېده، ځکه شرعي قاعده دا ده چې (یو اجتهاد د هغه په شان بل اجتهاد نه ماتوي).  

نو د داسې محکمو شتون روا نه دی، چې د نورو محکمو احکام مات کړي.

مګر ځینې حالتونه شته دي، چې په هغو کې د قاضي حکم ماتېږي او هغه عبارت دي له:

1-       کله چې قاضي د کفري احکامو پر اساس حکم وکړي، لکه څنګه چې رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمایي:

"من أحدث في أمرنا هذا ما ليس منه فهو رد"

ژباړه: څوک چې زموږ په امر کې داسې نوی شی رامنځته کړي، چې له دين څخه نه وي، نو مردود دی.

2-      کله چې قاضي پر داسې یوه عمل حکم وکړي، چې د کتاب، سنتو او د صحابه‌وو د اجماع له نص سره په قطعي توګه په ټکر کې وي، لکه څنګه چې ابوداوود له جابر رضی الله عنه څخه په دې اړه روایت کړی دی:

"أَنَّ رَجُلًا زَنَى بِامْرَأَةٍ فَأَمَرَ بِهِ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَجُلِدَ الْحَدَّ ثُمَّ أُخْبِرَ أَنَّهُ مُحْصَنٌ فَأَمَرَ بِهِ فَرُجِمَ"

ژباړه: یوه سړي له ښځې سره زنا کړې وه، نو د رسول الله صلی الله علیه وسلم په امر د دورې حد پرې جاري شو، وروسته معلومه شوه چې هغه محصن دی، نو رسول الله صلی الله علیه وسلم یې د سنګسارولو امر وکړ.

3-      کله چې قاضي یو حکم صادر کړي، خو د قضیې له واقعیت سره په ټکر کې وي، مثلاً د یوه کس د قصاص حکم وکړي، چې ګواکي قاتل دی، خو اصلي قاتل بیا وروسته معلوم شي. عبدارزاق په خپل تألیف کې له ابي حرب بن اسود دیلي څخه چې هغه یې له پلاره روایت کړی، وایي: عمر رضی الله عنه ته یوه ښځه راوستل شوه، چې زوی یې زیږولی و، په داسې حال کې چې له واده څخه یې شپږ میاشتې تېرې شوې وې، عمر رضی الله عنه غوښتل چې سنګسار یې کړي، مګر خور یې علي رضی الله عنه ته راغله او ویې ویل: عمر رضی الله عنه زما خور سنګساروي، که که په اړه یې کوم عذر لرې راته ویې وایه، علي رضی الله عنه وویل: عذر ورته شته دی، په دې سره هغې د تکبیر ناره وکړه، چې عمر رضی الله عنه هم واورېده. وروسته د عمر رضی الله عنه په لوري لاړه او ویې ویل، علي رضی الله عنه په دې باور دی چې زما د خور لپاره عذر شته دی، عمر رضی الله عنه په علي رضی الله عنه پسې کس ولېږه او ویې ویل: د هغې عذر څه دی؟ علي رضی الله عنه وویل: الله سبحانه وتعالی فرمایي:

"والوالدات يرضعن أولادهن حولين كاملين"

میندې باید خپلو اولادونو ته پوره دوه کاله شیدې ورکړي.

او ‌فرمايي:

"وحمله وفصاله ثلاثون شهرا"

او د حامله‌ګۍ او شیدو ورکولو تر ټولو کم وخت دېرش میاشتې دی ...

په دې توګه د حامله‌ګۍ وخت شپږ میاشتې او د مور له شیدو څخه د ماشوم د بېلېدو وخت څلورویشت میاشتې دی، وایي چې په دې سره عمر رضی الله عنه هغه ښځه پرېښوده.

په دې حالت او دې ته ورته حالتونو کې د قاضي حکم ماتېږي او د ماتولو حق یې یوازې د مظالمو له قاضي سره دی.

- په پای کې: ښه دا ده چې د مخاصمو (شخړه کوونکو) د دواړو اړخونو تر منځ له محاکمې وړاندې او وروسته هغوی ته نصیحت وشي. لکه څنګه چې مسلم په خپل صحیح کې له ام سلمه څخه روایتوي، چې رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمایي:

«إِنَّكُمْ تَخْتَصِمُونَ إِلَيَّ وَلَعَلَّ بَعْضَكُمْ أَنْ يَكُونَ أَلْحَنَ بِحُجَّتِهِ مِنْ بَعْضٍ فَأَقْضِيَ لَهُ عَلَى نَحْوٍ مِمَّا أَسْمَعُ مِنْهُ فَمَنْ قَطَعْتُ لَهُ مِنْ حَقِّ أَخِيهِ شَيْئًا فَلَا يَأْخُذْهُ فَإِنَّمَا أَقْطَعُ لَهُ بِهِ قِطْعَةً مِنْ النَّارِ»

ژباړه: تاسو ماته د مخاصمې (شخړې) د حل لپاره راځئ، په تاسو کې ځینې ښايي په ښه انداز  او چالاکۍ سره خبرې وکړي او زه د هغه څه پر اساس قضاوت وکړم، چې اورم یې. که ما یو چا ته د هغه د ورور د حق یوه برخه ورکړې وي، نو هغه دې نه اخلي، ځکه ما هغه ته د اور یوه ټوټه ورکړې ده.

 

د مطلب ادامه...

د افغانستان او ایران ترمنځ نښتې

  • خپور شوی په سیاسي

(ژباړه)

پوښتنه

د هلمند سیند د اوبو پر سر اوږدو شخړو په سبب د افغانستان او ایران ترمنځ اخ و ډب بیا زیات شوی. هلمند سیند د دواړو هېوادونو لپاره د اوبو اصلي سرچینه ده. دويچه ویله خبري وېبپاڼې د ۲۰۲۳م کال د جون په ۳مه خبر ورکړ چې: «د ایران او طالبانو سرحدي ځواکونو تېره اونۍ ګډې پولې ته نیږدې سخته نښته وکړه چې په پایله کې یې دواړو خواوو ته مرګ ژوبله واوښته. دغه نښته د دواړو خواوو ترمنځ د شخړو زیاتېدو نوې څپه ګڼل کېږي؛ دواړه اړخونه د نښتې د پيلولو پړه د یو بل پر غاړه اچوي. دا په داسې حال کې ده چې په دې وروستیو کې د هلمند (په ایران کې هیرمند ورته وایي) سیند د اوبو پر سر د کابل او تهران ترمنځ اختلاف زیات شوی. د یادولو وړ ده چې هلمند سیند د دواړو هېوادونو لپاره د اوبو اصلي سرچینه ګڼل کېږي.»

الجزیرې هم د ۲۰۲۳م کال د جون په لومړۍ نېټه په خپله وېبپاڼه کې د "ازویستیا" روسي ورځپاڼې په حواله ولیکل: «د افغانستان د کورنیو جګړو پر مهال د طالبانو له مخالفې ډلې "شمالي ټلوالې" د ایران د ملاتړ په سبب د ایران او طالبانو د حکومت ترمنځ اړیکو هسکې ټیټې لرلې. د اوبو پر سر ستونزو سربېره؛ دواړه هېوادونه مذهبي او سیاسي اختلاف هم لري. په ۱۹۷۳م کال کې د شوې هوکړې له مخې؛ افغانستان باید هر کال له دغه سیند څخه ۸۵۰ ملیونه متر مکعبه اوبه ایران ته ورکړي. دغه مسله واک ته د طالبانو تر رسیدو وروسته لا پېچلې شوې.»

پوښتنه دا ده چې چې د دواړو اړخونو ترمنځ د دغو ستونزو او نښتو سببونه څه دي؟ پایله به یې څه شي؟ بله دا چې ایا د نړۍ زبرځواکونه په دغو اختلافاتو کې لاس لري او هڅه کوي چې د خپلو استعماري پروژو پلي کولو لپاره ګټه ترې واخلي، که نه؟

ځواب

د دغو نښتو د سببونو د روښانه کولو لپاره او دا چې پایله به یې څه شي؛ لاندې مسایل څېړو:

۱. فارس خبري اژانس د ۲۰۲۳م کال د مې په ۲۷مه وویل: «د ایران او طالبانو سرحدي ځواکونه ګډې پولې ته نیږدې سره ښکېل شوي.» یاد اژانس د یوې باخبره سرچینې په حواله وویل چې «د ایران سرحدي ځواکونه او طالب وسله‌والو لفظي شخړه کړې او دا شخړه د دواړو لورو ترمنځ د ډزو د تبادلې سبب شوې. د ایران د کورني امنیت د عمومي قومندان مرستیال، قاسم رضايي په خپلو لومړنیو رسمي اظهاراتو کې وویل: «تهران له افغانستان سره پر پوله د هېڅ ډول نا خوښه پېښې اجازه نه ورکوي. طالبانو د افغانستان او ایران ترمنځ پر ګډه پوله څو ځله تېروتنې کړې. ګاونډیو دولتونه ته وایو چې زموږ پولې د دوستۍ دي او باید پر دغو پولو کومې نا خوښه او غمجنې پېښې ته اجازه ور نه کړو. طالب ځواکونو نن سهار د ایران لوري ته ډزې کړې او ایراني پوله‌ساتو هم غبرګون ښودلی. نښتې یو څه وخت ودرول شوې؛ خو په دې وروستیو کې بیا زیاتې شوې او تر اوسه دوام لري.» ده وویل چې د ایران د کورني امنیت عمومي قومندان، احمد رضا رادان پوله‌ساتو ځواکونو ته امر کړی چې پر پوله هر ډول سپکاوي او تېري ته جدي غبرګون وښيي» د ایران رسمي خبري اژانس "ایرنا" وویل: «د پوله‌ساتو او طالبانو ترمنځ د نن ورځې، ۲۰۲۳م کال د مې ۲۷مې نښتې په پایله کې دوه طالب ځواکونه وژل شوي او دغه راز د دوو ایراني ځواکونو د وژل کېدو او دوو نورو د ټپي کېدو سبب شوې.»

۲. د افغانستان د کورنیو چارو وزارت ویاند، عبدالنافع ټکور پر خپله ټویټر پاڼه ولیکل: «دوه تنه نن په نیمروز ولایت کې د نښتو په پایله کې ووژل شول؛ یو یې ایرانی او بل افغان دی؛ یو شمېر نور ټپیان شوي. د یادولو ده چې اسلامي امارت له ګاونډیو سره د نښتو پلوی نه دی.» (سرچینه: طلوع نیوز، ۲۰۲۳م کال د مې ۲۷مه). د افغانستان پولیسو د ۲۰۲۳م کال د مې په ۲۹مه ټینګار وکړ چې د افغانستان او ایران ترمنځ لار "د ورېښمو پل"، چې د ۲۰۲۳م کال د مې په ۲۸مه د نښتو په سبب څو ساعته تړل شوې وه، بیا پرانیستل شوه.  

دا ټول په دې معنی دي چې د دواړو هېوادونو ترمنځ د پولې پر سر وضعیت ماتېدونکی دی او هره لحظه د نوو نښتو امکان شته. په تېرو دوو کالو کې چې طالبان واک ته رسېدلي، د ایران او طالبانو ترمنځ تر ۱۰ ځلو ډېرې دا ډول نښتې شوې؛ دا ښيي چې د دواړو اړخونو ترمنځ دغه نښتې نیمه دایمي دي.

۳. د ایران او افغانستان ترمنځ د هلمند یا هیرمند سیند پر سر اختلافات زیات شوي. دغه اختلافات له پخوا وو؛ په ۱۹۷۳م کال کې د دواړو اړخونو ترمنځ یو هوکړه‌لیک لاسلیک شو چې له مخې یې افغانستان باید هر کال ایران ته له دغه سیند څخه ۸۲۰ ملیونه متر مکعبه اوبه ورکړي. خو ایران ادعا کوي چې هر کال یوازې دوه ملیونه متر مکعبه اوبه ورکول کېږي. نو ښکاري چې د دواړو اړخونو ترمنځ تر ټولو مهمه ستونزه اوبه دي چې پیل یې یوې نیمې پېړۍ وړاندې وخت ته رسېږي؛ هغه وخت چې انګلستان دواړه هېوادونه سره بېل کړل. د ایران د بهرنیو چارو وزارت مرستیال، موسوي د ۲۰۲۳م کال د مې به ۲۸مه پر خپله ټویټر پاڼه ولیکل: «باید ویښ وو؛ نن چې د زابل-نیمروز پر پوله څه وشول، په حقیقت کې د استعمارګرو د دسیسو دوام دی. که ګولډ سمېټ په خپل چل او فرېب په ۱۸۷۲م کال کې سیستان آباد ننني وضعیت ته راورساوه؛ باید پوه شو چې د نن ورځې وارثین یې غواړي ایران او افغانستان ړنګ کړي. زموږ خلک او د دواړو هېوادونو پوه کسان باید درک کړي چې هر ډول شخړه او نښته به د دواړو هېوادونو د سټراټېژۍ د زیانمنېدو په معنی وي.»

۴. نو د دغې کیسې پیل هغه وخت ته رسېږي چې دواړو هېوادونو د جنرال ګولډ سمېټ په رهبرۍ انګلستاني منځګړي پلاوي ته پناه یوړه؛ یاد پلاوي په ۱۸۷۱م کال کې د دواړو هېوادونو ترمنځ پوله رسمول پیل کړل او دغه کار یې په یوه کال کې بشپړ کړ. د افغانستان او ایران ترمنځ اوږده ګډه پوله ده چې د افغانستان، ایران او ترکمنستان ترمنځ د پولې مثلث کې له ذوالفقار تنګي پیلېږي او د افغانستان، ایران او پاکستان ترمنځ د پولې مثلث کې تر ملک سیاه غره پورې رسېږي؛ ټول ۹۴۵ کیلومتره کېږي.

د هلمند سیند د اوبو پر سر ستونزه له دغه ځایه پیل شوه؛ انګلستان د پولې د وېشلو پر وخت سیستان او بلوچستان سیمې له یو بله بېلې کړې او د درې واړو اسلامي هېوادونو "افغانستان، ایران او پاکستان" ترمنځ یې د دوامداره اختلافاتو پلمه رامنځته کړه؛ استعمارګرو دغه مکر په ټولو هغو اسلامي او نا اسلامي هېوادونو کې کړی چې اشغال کړي یې وو. انګرېزانو اشغال شوي هېوادونه ووېشل او له دې سره یې په وېشل شوو سیمو کې د نښتو او شخړو اور بل کړ. انګرېزانو د درې واړو هېوادونو ترمنځ دغه ټکي کې خپلواکي غوښتونکی خوځښت رامنځته کړ چې د انګلستان دسیسو او مداخلې ته لار هواره شي او درې واړو اړخونو ترمنځ د شخړو دوام ته پلمه وي؛ د دغو سیمو خلک یو بل ووژني او په پایله کې یې انګلستان خپل نفوذ وساتي او د دغو هېوادونو خلک په کمزوري حالت کې پرېږدي چې د انګلستان تر ولکې لاندې وي او که انګلستان خپل نفوذ له لاسه ورکړ، دغه خوځښت یې بېرته ورته ترلاسه کړي.

۵. د پولې دواړوو خواوو ته د دغو هېوادونو ترمنځ اختلاف دوام وکړ؛ په ځانګړي ډول کله چې په ۱۸۹۶م کال کې د هلمند سیند مسیر بدل شو. هلمند سیند شاوخوا ۱۱۵۰ کیلومتره اوږد دی؛ د افغانستان له څو ولایتونو او دغه شان د ایران له سیستان او بلوچستان ولایتونو –چې انګلستان د افغانستان، ایران او پاکستان ترمنځ ووېشل- تېرېږي، بلاخره له ایران سره ګډې بحيرې، هاومن ته رسېږي. په ۱۹۰۵م کال کې یو ځل بیا د افغانستان او ایران ترمنځ پوله رسم او د هلمند سیند اوبه ووېشل شوې؛ دا ځل دا کار انګرېز جنرال، هنري مکمهان وکړ. یاد جنرال شرط کېښود چې افغانستان پر هلمند سیند داسې بندونه نه شي جوړولی چې د ایران د اوبو سرچینو ته زیان ورسوي؛ دغه راز یې ایران ته امر وکړ چې یوازې د دغه سیند درېیمه برخه اوبه واخلي. افغانستان د امیر حبیب الله خان په وخت کې یاده پرېکړه ونه منله او ویې ویل چې یاده پرېکړه د ایراني لوري په ګټه شوې.

دغه اختلاف لسګونه کاله روان و؛ بېلابېل پرېکړه کوونکي پلاوي وټاکل شول، ګڼ هوکړه‌لیکونه لاسليک  شول او بېرته تر پښو لاندې شول.

د دواړو اړخونو ترمنځ شخړې په ۱۹۳۴ کې زیاتې شوې او پرېکړه یې وکړه چې د هغې معاهدې لسمې مادې ته مراجعه وکړي چې د دواړو لوریو ترمنځ په ۱۹۲۱ کې لاسلیک شوې وه. یاده ماده وايي: "برېتانیا به د پولې پر سر اختلافونو کې منځګړیتوب کوي". د دې پر ځای دواړو خواوو یوه ترکي پلاوي ته مراجعه وکړه چې په دې اړه پرېکړه وکړي؛ خو یاد پلاوی بریالی نه شو. بیا په ۱۹۳۶ او ۱۹۳۹ کې د دواړو لوریو ترمنځ خبرې اترې وشوې؛ ایران د کمال خان بند نیمې اوبه وغوښتې، خو افغاني لوري یاده غوښتنه رد کړه او دغه خبرې اترې هم ناکامې شوې. ورپسې د ۱۹۵۱ او ۱۹۵۸ کلونو خبرې اترې هم ناکامې شوې؛ بلاخره په ۱۹۷۳ کې دواړو لوریو هوکړه وکړه چې ایران ته به د دغو اوبو ۱۰ سلنه ورکول کېږي؛ خو د افغانستان پارلمان دغه پرېکړه تصویب نه کړه. په ۱۹۷۸ کې په افغانستان کې کمونیستانو کودتاه وکړه؛ هغوی دغه هوکړه په بشپړه توګه رد کړه؛ افغانستان د روسیې له لوري اشغال شو او د هلمند سیند د اوبو قضیه هم په خپل حال پاتې شوه.

۶. دغه موضوع د روسانو له ماتې، ګډ تړون او له افغانستانه یې له شرمناک وتلو؛ د مجاهدینو د حکومت له تشکیل او په لومړي ځل واک ته د طالبانو له رسيدو – ۱۹۹۶ تر ۲۰۰۱- وروسته وخت پورې هماغسې پاتې وه. بیا امریکا تېری وکړ او افغانستان اشغال شو؛ دغه وخت او په ځانګړي ډول د اشرف غني د حکومت پر مهال په ۲۰۱۴ کې هغه پرېکړه وکړه چې په ختیځ او لوېدیځ کې پر هغو سیندونو ابګردان بندونه جوړ کړي چې له افغانستان څخه سرچینه اخلي او پرته له دې چې افغانستان ته یې ګټه ورسېږي ګاونډیو هېوادونو ته ځي؛ دی بریالی شو چې ۴۹ بندونه جوړ کړي. په نیمروز ولایت کې له ایران سره پولې ته نیږدې کمال خان بند جوړولو ۴ کاله ونیول او په ۲۰۲۱ کې پرانیستل شو؛ دغه بند د افغانستان له اوبو څخه د ایران پر ونډه ډېر اغېز وکړ. اشرف غني په خپلو خبرو کې وویل چې که ایران د اوبو په بدل کې نفت ور نه کړي، نه غواړي چې ایران ته یې اوبه روانې وي.

کله چې د ۲۰۲۱م کال د اګېسټ په ۱۵مه طالبان بیا واک ته ورسېدل؛ ایران له دغه نوي حکومته وغوښتل چې د ۱۹۷۳م کال هوکړه‌لیک ته بیا وروګرځي. د یادولو وړ ده چې پخپله ایران هم له ګاونډیو هېوادونو سره ګډې اوبه لري او د اوسنیو استعماري وېشونو د دوام په صورت کې دغه ګډې اوبه د لا ډېرو ستونزو راولاړېدو سبب کېږي.

۷. د ایران ولسمشر، ابراهیم رییسي د ۲۰۲۳م کال د مې په ۱۸مه د سیستان او بلوچستان ولایت چابهار ښار ته په سفر کې د افغانستان حکامو ته خبرداری ورکړ او ویې ویل: «د هیرمند سیند حقابه د سیستان او بلوچستان سیمې د خلکو حق دی؛ په دې اړه معاهدې او هوکړه‌لیکونه صراحت لري.» ده په داسې حال کې چې د افغانستان حکامو ته یې خبرداری ورکاوه وویل: «د افغانستان حاکمان دې پوه شي چې دا یوه طبیعي مسله نه ده. دوی دې دغه مسله جدي ونیسي او موږ خبرداری ورکوو چې د پاکستان په سیستان او بلوچستان په سیستان کې خلکو ته د هیرمند سیند اوبو حق ژر تر ژره ورکړي.» ده زیاته کړه: «حکومت خپله ټوله هڅه کوي چې د عمان له بحر څخه اوبه د ایران ختیځ ته ورسوي، خو دغه پروژه وخت نیسي.» سرچینه: العالم ایران انټرنېټي پاڼه، ۲۰۲۳م کال د مې ۱۸مه)

د ایران "ایرنا" خبري اژانس په افغانستان کې د ایران د سفیر، حسن کاظمي په حواله لیکلي: «که ثابته شي چې په کجکي بند کې اوبه شته او طالبان د ایران ونډه نه ورکوي؛ نو طالبان یې باید مسولیت واخلي، هغه وخت به فرصت نه وي او د ایران حکومت پوهېږي چې څه ډول غبرګون وښيي.» (سرچینه: العربیه، د ۲۰۲۳م کال د مې ۲۵مه)

په افغانستان کې د دغه ایراني ډیپلوماټ له خبرو ښکاري چې ایران د دواړو هېوادونو ترمنځ د وضعیت د کړکیچن کولو خبرداری ورکوي. ایران پخوا د امریکا د شتون او د هغې د مزدورو حکومتونو پر وخت دا ډول خبرداري نه ورکول او له هغو حکومتونو سره یې اړیکې ښې وې؛ که څه هم د اوبو ستونزه له لسیزو راهیسې شته. نو د ایران د ولسمشر او نورو چارواکو ګواښونه او خبرداري ښيي چې د دواړو هېوادونو ترمنځ وضعیت ښه نه دی او ستونزې به همداسې زیاتې وي؛ تر هغه چې ایران د سیستان او بلوچستان سیمې د اوبو ستونزه حل کوي، لکه د ایران ولسمشر چې وویل چې حکومت یې له عمان بحر څخه د اوبو را رسولو باندې بوخت دی؛ دغه اوبه باید لومړی خوږې شي او پر کرنیزو ځمکو ووېشل شي.

داسې ښکاري چې ایراني مسولین غواړي له دغې قضیې په خپله ګټه کار واخلي او د افغانستان حکومت د دغې ستونزې د سبب په توګه وښيي؛ داسې چې هغوی له افغانستان څخه د راتلونکو اوبو مخه نیسي. د دې ترڅنګ باید ووایو چې یاده ستونزه تر یوې نیمې پېړۍ زیاته سابقه لري؛ د سیمې خلک دوی ته د دولت د نه پاملرنې او دولت لخوا د دوی د منزوي کېدو په سبب په ایران کې حاکم نظام ته په غوسه دي؛ په یاده سیمه کې څو ځله د نظام پر وړاندې اعتراضونه او خوځښتونه وشول او داسې کسان شته چې له ایران څخه د بېلتون غوښتونکي دي.

۸. د افغانستان اسلامي امارت ویاند، ذبیح الله مجاهد د ۲۰۲۳م کال د مې په ۲۷مه پر خپله ټویټر پاڼه ولیکل: « کابل پر خپلو ژمنو ولاړ دی؛ خو د سختو وچکالیو په سبب د اوبو کچه کمه شوې.» ده زیاته کړې: «د ایران له لوري په دې اړه نا مناسب اظهارات د دواړو هېوادونو ترمنځ اړیکې زیانمولی شي. نو ښه ده چې دا ډول څرګندونې ونه شي.» دا یو مناسب او له ګواښ پرته غبرګون دی؛ خو د مقابل لوري ګواښ ردوي او خبرداری ورکوي چې باید تکرار نه شي؛ هغه که د رییسي لخوا وي او که د نورو چارواکو. داسې ښکاري چې افغانستان له ایران سره د اړیکو خرابولو لېواله نه دی.

۹. د افغانستان او ایران ترمنځ پر پوله ګڼ سیندونه دي؛ لکه هلمند سیند، فراه سیند او هریرود سیند. کوچني سیندونه هم شته لکه؛ هاروت، خاش او بودايي؛ دا ټول له افغانستانه سرچینه اخلي او بلاخره پوزک او صبري بحیرو ته تویېږي چې د دواړو هېوادونو ترمنځ ګډې پولې شاوخوا موقعیت لري. هلمند سیند د سیستان د ځمکو د اوبو اصلي سرچینه ده او د سیستان او بلوچستان ولایت لپاره، چې له سختې او دوامدارې وچکالۍ کړېږي، د ژوند د رګ ارزښت لري.

داسې ښکاري چې د افغانستان سیندونه، په ځانګړي ډول هلمند سیند د دواړو هېوادونو ترمنځ اړیکو کې مهم جیو-سیاسي رول لري او افغانستان کولی شي اقتصادي او سیاسي موخو ته د رسېدو لپاره د اوبو له مسلې څخه پر ایران او دغه راز پر نورو هېوادونو د فشار د وسیلې په توګه ګټه واخلي؛ په ځانګړي ډول دې ته په کتو چې د دغو اوبو شاوخوا ۹۵ سلنه د افغانستان د ننه روانې دي.

۱۰. له دغو خبرو داسې پایله اخلو چې د یادې ستونزې بنسټ انګلستان د مسلمانانو په «تجزیه او وېش» اېښی؛ انګلستان د سیستان او بلوچستان سیمه په درېیو برخو ووېشله؛ یوه برخه د ایران خواته، بله د پاکستان او درېیمه د افغانستان خواته. دغه وېش د دې سبب شوی چې د یوې سیمې خلک د یوه سیند پر سر چې له همدغې سیمې سرچینه اخلي او په بله برخه کې یې تویېږي، د درېیو مخالفو لورو په توګه د یو بل پر وړاندې ودرېږي. په داسې حال کې چې که دغو درې‌ګونو سیمو یو اصل او اساس لرلی او لکه څنګه چې الله سبحانه و تعالی امر کړی، د یوه دولت تر چتر لاندې وی؛ دغه ستونزه به ډېره په اسانۍ د حل وړ وه.

د دغې ستونزې - چې تر پوځي شخړې ورسېده- حل تر هغه وخته ممکن نه دی، ترڅو د ایران او افغانستان په نامه دغه دولتونه او په اسلامي نړۍ کې ټول بشري دولتونه لرې نه شي او پر ځای یې یو دولت چې د اسلام پر اساس وي، تاسیس نه شي. دغه واحد اسلامي دولت به ټولو هغو نژادي، مذهبي او د پولې پر سر اختلافونو ته د پای ټکی کېږي چې بنسټ یې انګرېزانو اېښی! نو د ستونزې اساس د اسلامي ځمکو استعماري وېش دی؛ ټول مسلمانان تر نننه پورې د استعمار او د هغو د پایلو په اور کې سوځېږي. ځينو ایراني چارواکو یې یادونه کړې چې موږ پورته اشاره ورته وکړه.

د دغو ستونزو حللاره یوازې دا ده چې اسلامي ځمکې تر استعمار وړاندې بڼه غوره کړي او په یوه واحد دولت بدلې شي چې اساس یې اسلام وي؛ هغه دولت چې ټول اساسات، جزیات او اړخونه یې د ګران اسلام پر بنسټ وي؛ هغه وخت به ټولې اوبه په خپل ځای کې تویېږي او انسانان، حیوانات او نباتات به ښه پرې ماړه شي او د الله سبحانه و تعالی په خوښه به د ځمکو خیر او برکت زیات شي. دغه راز به د نفتو پانګه په سمه توګه او یو شان ټولو ته ورسېږي او په دې توګه به ټول خلک له الهي خیر او برکت څخه برخمن شي او د حنیف اسلام تر حاکمیت لاندې به د نېکمرغۍ او هوساینې احساس وکړي.

له دې پرته هر ډول حللاره به جزي او لنډمهاله وي او هغه ساعتي بم ته به ورته وي چې هره لحظه یې د چاودېدو احتمال وي. نو له ټولو اړخونو غواړو چې په پوره جدیت د نبوت پر منهج خلافت د تاسیس لپاره هڅې وکړي؛ خلافت به اسلامي ځمکې سره یوځای کړي، وحدت به ورکړي او مسلمانان به د اسلام په واسطه خپل ریښتینی عزت ترلاسه کړي او د وروڼو په توګه به د الله سبحانه و تعالی په بندګۍ بوخت وي.

دا هغه حللاره ده چې اسلام مو وربولي؛ هغه حللاره چې عزت، سرلوړي او ابرومندانه ژوند پکې دی! الله سبحانه و تعالی فرمایي:

﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَجِيبُوا للهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِيكُمْ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللهَ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ وَأَنَّهُ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ

ژباړه: «ای هغو کسانو چې ایمان مو راوړی! د الله او د هغه د رسول بلنې ته لبیک ووایئ چې کله پیغمبر تاسو ته د هغه څه پر لور بلنه درکړي چې تاسو ته ژوند بښونکی دی. او وپوهېږئ چې الله د انسان او د هغه د زړه ترمنځ حایل دی. او تاسو به د همغه لوري ته ورغونډ کړای شئ.» [انفال: ۲۴]

۱۴۴۴ هـ.ق کال د ذی القدې ۱۷مه

۲۰۲۳م کال د جون ۶مه

د مطلب ادامه...

محمد صلاح؛ د اسلامي امت ویاړلی شهید!

(ژباړه)

خبر:

په پراخه کچه د مصري شهید محمد صلاح یادونه، چې د «واقعي ویاړلي عرب» لقب یې ورکړ. (سرچینه: عربي ۲۱)

تبصره:

د کنانه مصر ـ صلاح الدین، قطز او بیبرس له خاورې ـ یو ځوان مسلمان سرتېري د غدارانو تړونونه او استعماري پولې تر پښو لاندې کړې، له یهودانو سره یې جګړه وکړه، پر شا نه ولاړ او د شهادت لوړې درجې ته ورسېد. الله تعالی دې پرې رحم وکړي!

دغه ځوان مسلمان سرتېری مسلمانانو ته ثابتوي او دوی ته وايي: «له خپلو پوځونو څخه مو هیلې له لاسه ورنه کړئ؛ ځکه موږ له تاسو څخه یو او تاسو له موږ څخه یئ! موږ ستاسو احساسات احساس کوو او پر غم مو خپه کېږو!»

دغه سرتېری مسلمانو ځوانانو ته وایي: «پر هغه څه بوخت شئ، چې دین او آخرت ته مو ګټه رسوي! د خالي ذهنونو له پیروانو او له هغه څه څخه چې د غرب رسنۍ او پيروان یې وایي لرې شئ!»

دغه ځوان مسلمان سرتېری اسلامي امت ته دا پیغام لري او دوی ته بلنه ورکوي، چې د ذلت ګرد له خپل ځان څخه لرې کړي او له هغو غدارو حکامو څخه پيروي ونه کړي، چې شپه او ورځ د یهودي رژيم په چوپړ کې سبا کوي.

موږ باید دغه پېښه په نظر کې ونیسو او لکه د سیسي او دې ورته رسنیو په څېر هغه له پامه ونه غورځوو او حقیقت یې جعل نه کړو.

الله سبحانه الله وتعالی دې د اسلامي امت پر ویاړلي اتل شهید محمد صلاح رحم وکړي!  

لیکنه: عبد العزیز المنیس

۱۴۴۴ هـ.ق کال، د ذی القعدې ۱۹مه

۲۰۲۳م کال، د جون ۸مه

ژباړه: فریدون محتاط

د مطلب ادامه...

«تر هرڅه وړاندې اقتصاد»؛ یوه حیله چې واکمنان خپله بې کفایتي پرې توجیه کوي

  • خپور شوی په پاکستان

(ژباړه)

د ۲۰۲۳م کال، د مې میاشتې په ۲۶مه، د پاکستان مالیې وزیر د نړیوالو مالي تعهداتو ترسره کولو لپاره د امریکا سفیر ته د پاکستان د عوایدو او لګښتونو اړوندو پلانونو په اړه معلومات ورکړل. د پاکستان چارواکي له خپل بادار څخه د تاییدۍ په ترلاسه کولو، اوس یوه بله استعماري بودیجه برابروي چې زموږ اقتصاد به نور هم کمزوری کړي. پر دې سربېره، کله چې له دغو حکامو څخه د اسلامي امت په مخ کې شته ستونزو په اړه پوښتنه کېږي؛ دوی وايي چې لومړی باید د اقتصادي ستونزو د حلولو له لارې خپل هېواد جوړ کړو. د کشمیر د نه ازادولو او د هند پر وړاندې جدي چلند نه کولو لپاره هم همدا پلمه کوي. دغه واکمنان ادعا کوي چې لومړی باید اقتصادي ثبات ته ورسېږو بیا مهم مسایل حل کړو. سره له دې چې زموږ د اقتصادي ستونزو اصلي سبب غربي استعمار دی؛ زموږ واکمنان له هغه څه پرته چې امریکا، د پيسو نړیوال صندوق او تر واشنګټن وروسته اجماع (هغه چې تر واشنګټن اجماع وروسته وشوه/ post-Washington Consensus) یې امر ورته کېږي؛ خلکو ته د وړاندې کولو لپاره هېڅ نه لري. نو د ناروغۍ له سبب څخه د درملنې غوښتنه بې عقلي نه ده؟ دغه بې عقلي هغه وخت په جنون بدلیږي چې زموږ د کړاوونو سبب هماغه زهر یو ځل بیا د درملو او «نسخو» په پوښ کې راکړي چې لومړی ځل کارول یې زموږ د اقتصادي ناورین سبب شول.

هغه کسان چې د اقتصادي ثبات په ترلاسه کولو کې مخلص دي؛ باید د پشتوانې نه لرونکې پیسې، سودي پورونه او مالي تامینات، د عامه سرچینو خصوصي کول، نړیوال بیرته راګرځیدونکي مالیات (یا قهقرايي مالیات چې ټیټ عاید لرونکې کورنۍ تر لوړ عاید لرونکو هغو ډېره مالیه ورکوي)، د خصوصي سکټور په رهبرۍ د پانګونې صنعت وده او بهرنۍ مستقیمه پانګونه روښانه کړي. دوی باید د دغو ستونزو ریښتینې حللاره هم روښانه کړي. دغه پالیسۍ نه یوازې دا چې زموږ د شتمنۍ او سرچینو د غلا کولو لپاره د استعمارګرو وسیلې دي؛ بلکې د الله سبحانه وتعالی او د هغه د وروستي پیغمبر صلی الله علیه وسلم له اوامرو ښکاره سرغړونه ده. په حقیقت کې، هغه چارواکي چې د "تر هر څه وړاندې اقتصاد" استدلال کوي، پر هغه لار نه دي روان چې د اقتصادي ثبات لامل کیږي. ځکه خو زموږ وضعیت کال په کال لا خرابېږي. څو چې دا ټولې لارې پرې نه ږدو او د الله سبحانه و تعالی له لوري ټاکل شوې مستقیمه لار باندې روان نه شو، وضعیت به همداسې د لا خرابېدو لوري ته روان وي.

د اقتصادي ثبات پر لوري لار له دې پیلېږي چې د اقتصادي چارو په ګډون، د ژوند په ټولو چارو کې اسلام پلی کړو. پیل یې له دې کېږي چې اسلامي اقتصادي پالیسۍ او سیاستونه د پانګوالو هغو ځایناستې کړو. اسلام دا الزامي کوي چې د کرنسۍ سټنډرډ سره او سپین زر وي؛ پر عایداتو مالیه، پر پلور مالیه او عمومي مالیه نه وي؛ په مالي تامین کې سود نه وي؛ عامه ملکیتونه لکه نفت او ګاز عامه پاتې شي؛ د پانګونې صنعت وده د دولت په رهبرۍ وشي او له مستقیمې بهرنۍ پانګونې خپلواکي ترلاسه کړو. یوازې اسلام کولی شي چې موږ د ډالرو له شر او زموږ پر اقتصاد د استعمار له واکمنۍ خلاص کړي؛ د دې تر څنګ اسلام له بېوزلو سره لویه مرسته کوي او کرنیز او صنعتي تولیدات پیاوړي کوي.

هغوی چې د اقتصادي خپلواکۍ په غوښتلو کې مخلص دي؛ باید پوه شي چې په دنیا او آخرت زموږ د بدبختیو د ختمولو یوازینۍ لار د خلافت له لارې د اسلام پلي کول دي. په حقیقت کې، له اسلام پرته راحت نشته؛ یوازې ستونزې او سخت ژوند دی. الله سبحانه وتعالی فرمايي:

[وَمَنْ أَعْرَضَ عَن ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنكًا وَنَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَعْمَى]

ژباړه: «او څوک چې زما له ذکر (د نصیحت له درس) څخه مخ واړوي، د هغه لپاره به په دنیا کې تنګ ژوند وي او د قیامت په ورځ به موږ هغه ړوند راپاڅوو.» [طه: ۱۲۴]

نو اې مسلمانانو! د نبوت پر منهج خلافت بیا تاسیس کولو لپاره له حزب التحریر سره ګډ کار وکړئ.

د حزب التحریرـ ولایه پاکستان مطبوعاتي دفتر

ژباړه: فریدون محتاط

د مطلب ادامه...
Subscribe to this RSS feed

اسلامي خاورې

اسلامي خاورې

غربي هېوادونه

ټول لینکونه

د پاڼې برخې