(ژباړه)

د ۲۰۲۳م کال، د جون په ۲۴مه «الیوم السابع» مصرۍ ورځپاڼې خبر ورکړ چې الازهر د صهیونیستي ترهګرې ادارې له لوري د فلسطین د نابلس ښار په سوېل کې د قرآن کریم د نسخو له څيرولو او سوځولو او همدا راز د فلسطین د لوېديځې غاړې د څو کلیو پر بې ګناه وګړو له برېدونو او د دوی د شتمنیو لوټلو سره سخت مخالفت وښود. د دغې وحشي ادارې لخوا دا ډول جنایتونه کول د حیرانتیا خبره نه ده. الازهر وویل چې دغې ادارې خلک، د دوی هېوادونه او ځمکې غصب کړې؛ د نړیوالې ټولنې پر وړاندې خپلو جنایتونو ته دوام ورکوي او نړۍ یې په مخنیوي کې ناتوانه ده. د دوی جنایتونه باید افشا او مخه یې ونیول شي. پر دغو جنایتونو سترګې پټول له دوی سره یو ډول لاس لرل دي؛ دا کار د توجیه وړ نه دی؛ دا د بشر پر وړاندې جنایت او د ټولو هغو نړیوالو قوانینو او تړونونو نقص دی چې دیني مقدساتو ته درناوی او د عبادت ازادي تضمینوي. الازهر ټینګار وکړ چې اوس د دغې ترهګرې ډلې پر وړاندې د یوه جدي عربي او اسلامي دریځ خپلولو وخت دی چې زموږ د فلسطیني وروڼو پر وړاندې یې ډېر ظلمونه کړي او لا یې کوي. الازهر زیاته کړې چې د دغې ترهګرې ډلې پر وړاندې مقابلې لپاره د خپلواک فلسطین – چې قدس شریف یې پلازمېنه وي- د تشکیل لپاره  چټکو او اجباري تدابیرو ته اړتیا ده.

د الازهر دریځ هماغه پخوانی او د مصري رژیم دریځ و؛ دا چې نړیواله ټولنه د یهودي دولت ملاتړې ده، پر وړاندې یې اقدام او  د اسلامي مقدساتو دفاع نه کوي. سربېره پر دې، الازهر د فلسطین – چې پلازمېنه یې قدس وي- هېواد رامنځته کولو لپاره د جدي عربي او اسلامي دریځ غوښونکی شو؛ یعنې د دوو هېوادونو حللارې په چوکاټ کې چې دا پخپله د امریکا له لوري وړاندیز شوې او مصري رژيم له لوري تصویب شوې حللاره ده. دغه حللاره پر کوچنیو هېوادونو د امت وېش ته رابلل دي؛ پرته له دې چې د فلسطين د مسلې اساسي او ریښتینې حللارې ته اشاره وشي او د اسلامي مقدساتو پر وړاندې هر راز سرغړونې او يا يې د حرمت تر پښو لاندې کولو ته قاطع ځواب وويل شي.

د فلسطین خاوره خراجي ده چې په ټول امت پورې اړه لري؛ هېڅوک یې باید چاته تسلیم یا پرې نه ږدي. د فلسطین مسله یوازې د فلسطین د خلکو نه، بلکې د ټول امت مسله ده او ازادول یې د ټول امت، په ځانګړې توګه ګاونډیو هیوادونو مسولیت دی. د یهودانو لخوا د قران کریم څيرولو او سوځولو او همدا راز د فلسطین د لوېديځې غاړې د څو کلیو پر بې ګناه وګړو د برېدونو او د دوی د شتمنیو د لوټلو په غبرګون کې باید د ټول امت په کچه اقدام وشي؛ باید د فلسطین د ازادولو او یهودي دولت له منځه وړلو لپاره پوځونه بسیج کړل شي. د فلسطین په مسله کې د غرب په خوښه مخته تلل له الله، پیغمبر او د فلسطین له هیلو سره خیانت دی.

اې د امت او په ځانګړې توګه په مصر او الازهر کې علماوو او شیوخو: ستاسو مسولیت هغه څه ته د امت رابلل دي چې پرې واجب دي؛ هغه دا چې مسلمانان د دوی ترمنځ بېلوونکې پولې له منځه یوسي او هغه نظامونه له بېخه وباسي چې پر دوی د اسلام پر بنسټ حکومتولي نه کوي. ستاسو مسولیت دې ته د امت رابلل دي چې د اسلامي دولت (راشده خلافت) په چوکاټ کې اسلام په هر اړخیز او بشپړ ډول پلی کړي. خلافت به خپل پوځ بسیج کړي چې د امت ټولې غصب شوې ځمکې بېرته ازادې کړي او مظلومان به له ظلمه خلاص کړي. هغه وخت به هېڅوک پر امت او د امت پر مقدساتو د برید جرات ونه شي کړی.  

اې د امت سرتېرو او پوځونو او په ځانګړې توګه د مصر پوځه: ستاسو دنده د یهودي دولت او دغو ګوډاګیو رژیمونو ساتنه نه ده چې پر تاسو حکومت کوي؛ بلکې ستاسو دنده له امت او د امت له مقدساتو ساتنه او د نبوت پر منهج راشده خلافت دولت کې د دین پلي کول دي. نو هغه څه وکړئ چې الله سبحانه وتعالی یې امر درته کړی؛ امت ته یې حاکمیت او اقتدار بیا را وګرځوئ چې الله سبحانه و تعالی درنه راضي شي؛ د صدیقینو په ډله کې مو وشمېري او له لاسه تللی عزت مو بېرته درکړي.

﴿وَالَّذِينَ آمَنُواْ وَهَاجَرُواْ وَجَاهَدُواْ فِي سَبِيلِ اللهِ وَالَّذِينَ آوَواْ وَّنَصَرُواْ أُولَئِكَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقّاً لَّهُم مَّغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ كَرِيمٌ﴾

ژباړه: «کومو خلکو چې ایمان راوړ او د الله تعالی په لاره کې یې هجرت او جهاد وکړ او هغه کسان چې د دوی مرسته او ملاتړ يې وکړ؛  همدوی ریښتیني مومنان دي. د هغوی لپاره بښنه او پرېمانه رزق دی) [انفال: ۷۴]

د حزب التحریر- ولایه مصر مطبوعاتي دفتر

۱۴۴۴ هـ.ق کال، د ذوالحجې ۸مه

۲۰۲۳م کال، د جون ۲۶مه

ژباړه: فریدون محتاط

(ژباړه)

پوښتنه:

السلام علیکم ورحمت الله وبرکاته!

ایا عیسی علیه السلام ته - چې پلار یې نه درلود- د قوم نسبت ورکول سم دي؟ دا خبره  د "نقض الفکری الغربی" کتاب په ۱۳۸مه پاڼه کې ذکر شوې. الله سبحانه وتعالی دې تاسو ته خیر او نصرت درکړي! انیس طرده له فلسطین څخه.

ځواب:

وعلیکم السلام و رحمت الله و برکاته!

تاسو چې د کومې مسلې پوښتنه کړې؛ د "نقض الفکری الغربی" کتاب په ۱۳۸مه پاڼه کې داسې راغلې: «الله سبحانه وتعالی یې له مخلوق سره د اړیکې کیفیت ټاکلی او واضح کړی دی؛ د همدې لپاره یې بشر ته رسولان استولي دي چې د دغو رسولانو له ډلې موسی علیه السلام خپل قوم ته استول شوی. عیسی علیه السلام خپل قوم ته او محمد صلی الله علیه وسلم ټولو خلکو ته.» پای.

تاسو پوښتنه کړې چې؛ په داسې حال کې چې د عیسی علیه السلام پلار نه و، ایا هغه ته د قوم نسبت ورکول سم دي؟ له دغې پوښتنې ستاسو اشاره هغه څه ته ده چې په «نقض الفکری الغربی الرأسمالی» کتاب کې ویل شوي چې «عیسی علیه السلام د خپل قوم لوري ته استول شوی.» داسې ښکاري چې ستاسو په اند د دغه کتاب خبره ناسمه او نامناسبه ده.

ستاسو پوښتنې ته د ځواب ویلو لپاره اړینه ده چې لاندې ماخذونو ته مراجعه وکړو:

۱. له لغوي اړخه:

- په لسان العرب (۴۹۶-۱۲) کې راغلي: «...له قوم څخه موخه د نارینه‌وو او ښځو جماعت دی او د ځینو په اند، قوم د ښځو نه، بلکې یوازې د نارینه‌وو جماعت ته ویل کیږي... د یوه کس له قوم څخه موخه د هغه لارویان او خپلوان دي...» پای.

- قاموس المحیط (۲۷۵-۳): «قوم؛ د نارینه‌وو او ښځو جماعت دی او یا یوازې د نارینه‌وو جماعت دی او یا دا چې په قوم کې ښځې د نارینه‌وو تر تبعیت لاندې دي. ...»

- الصحاح (مخ-۲۶۴): قوم؛ له قوم څخه موخه ښځې نه، بلکې نارینه دي او د دې لپاره قوم واحد او یا مفرد لفظ نه دی... الله سبحانه وتعالی فرمایي: ﴿لا يَسْخَرْ قومٌ من قوم﴾؛ یو قوم دې بل قوم نه مسخره کوي. بیا فرمايي: ﴿ولا نِساءٌ من نِساءٍ﴾؛ او نه دې ښځې نورې ښځې مسخره کوي. او په ډېرو ځایونو کې نارینه‌وو ته په خطاب کې ښځې د تبعیت له اړخه شاملېږي؛ ځکه چې د هر نبي په قوم کې ښځې او نارینه دواړه دي... .

نو قوم په لغت کې له ښځو پرته، د نارینه‌وو جماعت ته وايې او یا د یوه کس پلویان، خپلوان او کورنۍ. په دې کې شک نشته چې عیسی علیه السلام د خلکو یوه جماعت، یعنی بني اسرایلو ته، چې ښځې او نارینه دواړه پکې شامل وو، را استول شوی و. عیسی علیه السلام ته د قوم نسبت چې «قومه» ورته ویل شوي، دا نه لازموي چې عیسی علیه السلام دې هرو مرو له بني اسرایلو څخه پلار ولري. نو یو چا ته د قوم نسبت ورکول دې ته اړتیا نه لري چې دغه کس دې هرو مرو له دغه قوم څخه نسب ولري؛ بلکې د دغه نسبت د صحت لپاره، دا بسنه کوي چې یو کس د رسول په توګه یوه قوم ته ولېږل شي او هغه قوم یو جماعت یا د خلکو ډله وي چې رسول ورته لېږل شوی دی.

نو د «قوم» یوه معنا خپلوان او د کورنۍ غړي دي، خو قوم د جماعت او همدارنګه د پلویانو په معنی هم کارېږي چې د کس لپاره د دغه نسبت کارول، د نسب نیږدېوالي ته اړتیا نه لري.

۲. د قوم په اړه شرعي نصوص:

 په دې کې شک نشته چې د قوم کلیمه او عیسی علیه السلام ته د قوم نسبت په شرعي نصوصو کې روښانه ذکر شوی؛ الله سبحانه وتعالی فرمایي:

﴿وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ رَسُولٍ إِلَّا بِلِسَانِ قَوْمِهِ لِيُبَيِّنَ لَهُمْ﴾ [ابراهیم: ۴]

ژباړه: «موږ هېڅ پيغمبر نه دی لېږلی، مګر د خپل قوم په ژبه، تر څو هغوی ته (الهی احکام) روښانه کړي».

په دې کې شک نشته چې عیسی علیه السلام د خپل قوم، یعني بني اسرایلو لوري ته لېږل شوی. الله سبحانه وتعالی فرمایي:

﴿وَإِذْ قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ إِنِّي رَسُولُ اللهِ إِلَيْكُمْ ...﴾ [صف: ۶ ]

ژباړه:« او هغه وخت چې عیسی د مریم زوی وویل: اې بني اسرایلو، زه تاسو ته د الله له لوري رالېږل شوی پیغمبر یم. ...»

نو د دغو دوو مبارکو ایتونو له مخې د عیسی علیه السلام قوم، د بني اسرایلو قوم دی.

- بخاري په خپل صحیح کې له جابر ابن عبدالله رضي الله عنه څخه روایت کړی چې رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمایلي دي:

«أُعْطِيتُ خَمْساً لَمْ يُعْطَهُنَّ أَحَدٌ قَبْلِي نُصِرْتُ بِالرُّعْبِ مَسِيرَةَ شَهْرٍ وَجُعِلَتْ لِي الْأَرْضُ مَسْجِداً وَطَهُوراً فَأَيُّمَا رَجُلٍ مِنْ أُمَّتِي أَدْرَكَتْهُ الصَّلَاةُ فَلْيُصَلِّ وَأُحِلَّتْ لِي الْمَغَانِمُ وَلَمْ تَحِلَّ لِأَحَدٍ قَبْلِي وَأُعْطِيتُ الشَّفَاعَةَ وَكَانَ النَّبِيُّ يُبْعَثُ إِلَى قَوْمِهِ خَاصَّةً وَبُعِثْتُ إِلَى النَّاسِ عَامَّةً»

ژباړه: ماته پنځه شیان راکړل شوي چې تر ما وړاندې هېڅ پیغمبر ته نه دي ورکړل شوي. ماته د رعب یعنې وېرې په وسیله د یوې میاشتې مسیر (لرې والي) نصرت راکړل شوی. ځمکه راته د سجدې ځای او پاکه ګرځول شوې ده، نو که پر هر چا، هر چېرته د لمانځه وخت ورغئ، ویې دې کړي. همدارنګه زما لپاره غنیمتونه حلال شوي، په داسې حال کې چې تر ما وړاندې پیغمبرانو ته نه وو حلال. همدارنګه ماته شفاعت راکړل شوی. په همدې ډول تر ما وړاندې هر پیغمبر یوازې د خپل قوم لپاره رالېږل شوی دی؛ خو زه د ټول بشریت لپاره رالیږل شوی یم.

نو د رسول الله صلی الله علیه وسلم دغه قول: «كَانَ النَّبِيُّ يُبْعَثُ إِلَى قَوْمِهِ خَاصَّةً وَبُعِثْتُ إِلَى النَّاسِ عَامَّةً» ټولو قومونو ته شاملېږي او شک نشته چې عیسی علیه السلام خپل قوم ته رالېږل شوی و. د دغه حدیث له مخې، د عیسی علیه السلام پیروان د هغه قوم دی.

دغه راز له عربان بن ساریه سلمي څخه روایت دی چې ویلي يې دي: ما واوریدل چې رسول الله صلی الله علیه وسلم وفرمایل:

«إنِّي عَبْدُ اللَّهِ فِي أُمِّ الْكِتَابِ لَخَاتَمُ النَّبِيِّينَ وَإِنَّ آدَمَ لَمُنْجَدِلٌ فِي طِينَتِهِ وَسَأُنَبِّئُكُمْ بِتَأْوِيلِ ذَلِكَ دَعْوَةِ أَبِي إِبْرَاهِيمَ وَبِشَارَةِ عِيسَى قَوْمَهُ وَرُؤْيَا أُمِّي الَّتِي رَأَتْ أَنَّهُ خَرَجَ مِنْهَا نُورٌ أَضَاءَتْ لَهُ قُصُورُ الشَّامِ»

ژباړه: زه په ام الکتاب «لوح محفوظ» کې عبدالله ( د الله بنده) او خاتم الانبیاء شوم؛ هغه وخت ادم علیه السلام په خپله خټه کې وو. زه به د دغې مسلې تأویل،  زما په حق کې د خپل پلار ابراهیم دعا، قوم ته یې د عیسی علیه السلام زیری او د خپلې مور خوب تاسو ته بیانوم؛ هغې خوب لیدلی و چې له بدن څخه یې یوه رڼا وځي چې د شام قصرونه روښانه کړي.

دغه حدیث احمد په خپل مسند کې او حاکم په خپل مستدرک کې روایت کړی دی او ویلي یې دي چې دغه حدیث صحیح الاسناد دی.

له دغه حدیث څخه ښکاري چې رسول الله صلی الله علیه وسلم د عیسی علیه السلام قوم صریح ذکر کړی او عیسی علیه السلام ته یې د هغه نسبت ورکړی؛ لکه څنګه چې یې ویلي: «وَبِشَارَةِ عِيسَى قَوْمَهُ» دغه اشاره په حقیقت کې د الله تعالی دغه قول ته ده:

﴿وَإِذْ قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ يَابَنِي إِسْرَائِيلَ إِنِّي رَسُولُ اللهِ إِلَيْكُمْ مُصَدِّقاً لِمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَمُبَشِّراً بِرَسُولٍ يَأْتِي مِنْ بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ فَلَمَّا جَاءَهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ قَالُوا هَذَا سِحْرٌ مُبِينٌ﴾ [صف: ۶]

ژباړه:« او کله چې عیسی د مریم زوی وویل: اې بني اسرایلو، زه د الله له لوري رالېږل شوی پیغمبر یم، د هغه تورات تصدیق کوونکی یم چې له ما څخه مخکې رالیږل شوی؛ او د یوه پیغمبر زیری ورکوونکی یم چې له ما څخه وروسته به راځي نوم به یې احمد وي. خو کله چې هغه (محمد صلي الله علیه وسلم) له څرګندو نښانو سره هغوی ته راغی، نو دوی وویل: دا خو ښکاره جادو دی.»

د بیهقي تألیف دلائل النبوت کتاب (۵-۱۷) کې له حاتم بن ابی بلتعه څخه روایت شوی چې ویلي یې دي: «رسول الله صلی الله علیه وسلم زه د اسکندريې پاچا مقوقس ته ولېږلم او ویې ویل: له ما سره د رسول لله لیک و او د اسکندریې له پاچا سره مې ولیدل. هغه زه خپلې خواته وغوښتلم، زه ورغلم؛ خپل قوماندانان يې راغونډ کړي وو او ویې ویل: زه تاته خبره کوم له تا څخه غواړم چې خبره مې په غور سره واورې او پوه شې! ورته ومې ویل چې مهرباني وکړئ، وروسته يې وویل: د خپل ملګري په اړه راته ووایه، آیا هغه رسول نه دی؟ و مې ویل هو، هغه د الله رسول دی. ویې ویل: نو ولې يې خپل قوم ته ښېرا نه ده کړې؛ په داسې حال کې چې هغه يې له خپل ښار څخه بل ښار ته شړلی؟ ابو بلتعه وویل: ما يې په ځواب کې وویل: ایا ته د دې شاهدي نه ورکوې چې عیسی علیه السلام د الله رسول دی؟ نو کله چې د هغه قوم هغه ونیوه او غوښتل يې چې پر هغه غالب شي او هغه له منځه یوسي، ولې یې ښېرا ونه کړه چې الله سبحانه وتعالی هغوی هلاک کړي؟ تر دې چې الله سبحانه وتعالی هغه آسمان ته پورته کړ. هغه راته وویل: ته حکیم سړی یې او د یوه حکیم کس له لورې راغلی یې.»

ابن حاطب بن ابی بلتعه د رسول الله صلی الله علیه وسلم استازی و چي له مقوقس سره په استدلال کې یې وویل: «کله چې یې قوم هغه ونیوه او غوښتل يې چې هغه مغلوب کړي او له منځه یې یوسي، ولې یې ښېرا ورته ونه کړه چې الله سبحانه و تعالی هغوی هلاک کړي؟»

۳- نو دغو خبرو ته په کتو؛ زموږ په دغه خبره کې «و عيسى عليه السلام إلى قومه» عیسی علیه السلام ته د بنی اسرایلو قوم نسبت ورکول هېڅ ستونزه نه لري او په دې کې کوم خنډ نشته؛ ځکه چې بني اسرایل د عیسی علیه السلام پیروان وو او عیسی علیه السلام ورته رالېږل شوی و او دا چې پلار یې نه درلود، دا خبره د دغې اصطلاح په کارولو کې هېڅ کوم خنډ نه راولي؛ پورته مو دا خبره روښانه کړه.

همدارنګه قران کریم دې ته اشاره کوي چې د عیسی علیه السلام قوم شته:

﴿وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ رَسُولٍ إِلَّا بِلِسَانِ قَوْمِهِ لِيُبَيِّنَ لَهُمْ﴾ [ابراهیم: ۴]

ژباړه: «موږ  هېڅ پيغمبر نه دی لېږلی، مګر د خپل قوم په ژبه، تر څو هغوی ته (الهی احکام) روښانه کړي».

د رسول الله صلی الله علیه وسلم قول هم د عیسی علیه السلام قوم ثابتوي:

«كَانَ النَّبِيُّ يُبْعَثُ إِلَى قَوْمِهِ خَاصَّةً وَبُعِثْتُ إِلَى النَّاسِ عَامَّةً»

ژباړه: رسولان خپل خپل قوم ته لېږل کېدل؛ مګر زه ټول بشریت ته لېږل شوی یم.

هغه صلی الله علیه وسلم ان په صریح ډول عیسی علیه السلام ته د قوم نسبت کړی: «وَبِشَارَةِ عِيسَى قَوْمَهُ» يعنې قوم ته یې د عیسی زیری!

همدارنگه له مقوقس سره په استدلال کې د رسول الله صلی الله علیه وسلم استازی یا سفیر وایې: «فما له حيث أخذه قومه».

۴- نو په «نقض الفکرالغربی الرأسمالی» کتاب کې ویل شوې دغه خبره چې (وعيسى عليه السلام إلى قومه)، سمه خبره ده.

الله سبحانه و تعالی دې وکړي چې مسله درته روښانه شوې وي.

ستاسو ورور، عطاء ابن خلیل ابوالرشته

۱۴۴۴هـ.ق، د ذوالقعدې ۱۳مه

۲۰۲۳م کال، د جون ۲مه

(ژباړه)

بایډن امریکا ته د هند د لومړي وزیر تر رسمي سفر وړاندې د هند د متجاوز کولو جوړښت تایید کړ- د ۲۰۲۳م کال د جون په ۲۲مه امریکا ته د هند د لومړي وزیر په سفر کې هغه ته په کانګرېس کې د خبرو فرصت ورکړل شو؛ دا فرصت یوازې ډېرو نیږدې متحدینو ته ورکول کېږي. د ۲۰۲۳م کال د جون په ۵مه د امریکا د بهرنیو چارو وزارت ویاند وویل: «له هند سره زموږ ملګرتیا له هغو ملګرتیاوو ده چې ډېرې پایلې لري». په همدغه ورځ د امریکا دفاع وزارت وویل: «د امریکا دفاع وزیر، درېیم لویډ جي آسټین د جون له ۴مې تر ۵مې هند ته سفر وکړ چې اصلي دفاعي مشارکت پیاوړی کړي او واشنګټن ته د هند د لومړي وزیر تر سفر وړاندې په مهمو برخو کې همکاري پیاوړې کړي. دفاع وزیر د هند د ملي امنیت له سلاکار، اجیت دوال او د دغه هېواد له دفاع وزیر، راجنات سینګ سره وکتل.»

امریکا له چین او مسلمانانو سره د مقابلې لپاره هند پر یوه متجاوز دولت بدلوي. په ورته وخت کې امریکا له پاکستان سره له خپلې ملګرتیا د دې لپاره ګټه اخلي چې د هند د راپورته کېدو پر وړاندې خنډ نه شي. کله چې هند په زور کشمیر د ځان برخه کړ، امریکا د پاکستان حکامو ته امر وکړ چې څه اقدام ونه کړي او د اوربند تړون لاسلیک کړي. کله چې هند له چین سره پر ګډه پوله ښکېلېږي، امریکا د پاکستاني حکامو مخه نیسي چې له فرصته ګټه وا نه خلي او په دویمه جبهه کې د هند پر وړاندې د اشغال شوي کشمیر ازادولو لپاره کوم ګام پورته نه کړي.

هر پوه مسلمان پوځي پوهېږي چې هند د راپورته کېدو او پاکستان د کمزوري کېدو په حال کې دی؛ دا د سختې نهیلۍ سبب کېږي. په حقیقت کې دغه نهیلي د هغو کسانو لپاره حتمي ده چې ځان د امریکا له اتحاد او ملګرتیا بهر نه شي لیدلی. پاکستان چې څومره امریکا ته نیږدې وي؛ هومره کمزوری کېږي. د نهیلۍ دغه وضعیت مسلمان افسران اړباسي چې د یوازیني بدیل لپاره هڅه وکړي؛ دغه بديل اسلام او اسلامي خلافت دی.

د نبوت پر منهج خلافت به له استعمارګرو دولتونو سره ټول زیان‌راوړونکي ایتلافونه له منځه یوسي. خلافت به پنځه پنځوس اسلامي هېوادونه چې اوس د دولت-ملت په بڼه دي؛ د یوه خلافت دولت تر سیوري لاندې سره یوځای کړي. خلافت به د راشده خلافت پشان کار وکړي؛ اسلام به نوو هېوادونو ته یوسي او دښمنان به شاتګ ته اړ باسي.

اې مسلمانو پوځي افسرانو! په دې کې هېڅ شک نشته چې خلافت د وخت اړتیا ده. اوس هم ناوخته نه دی چې د خپلو دښمنانو د مخته تګ مخه ونیسو! په ورته وخت کې دا یوه اسلامي فریضه ده. د خلافت په فریضه کې هر ډول سستي کبیره ګناه ګڼل کېږي. پر دې سربېره، ستاسو دنده او مسولیت تر عامو مسلمانانو زیات دی. ملکي او عام مسلمانان باید د خلافت لپاره کار او دعوت وکړي؛ خو که هر څومره هڅه هم وکړي، یوازې یې غوښتنه کولی شي؛ عملاً خلافت نه شي تاسیسولی. خو تاسو جنګي خلک د انصارو رضي الله عنهم پشان یئ! ستاسو دنده دا ده چې عملاً فزیکي او مادي مرسته وکړئ او نصرت ورکړئ چې خلافت تاسیس شي! لکه انصارو رضي الله عنهم چې نصرت ورکړ او په مدینه منوره کې اسلامي دولت تاسیس شو.

دلته مسلمان افسر دا پلمه او عذر نه شي وړاندې کولی چې د پوځي او سیاسي رهبرۍ پر اطاعت مکلف دی. دغه عذر د قیامت په ورځ هم نه منل کېږي! دغه عذر او پلمه هغه د دوزخ له اور څخه نه شي ژغورلی. مسلمان افسران د دغې پلمې تر شا نه شي پټېدلی؛ ځکه چې رسول الله صلي الله علیه وسلم فرمايي:

«لا طَاعَةَ فِی مَعْصِیَةِ اللَّهِ إِنَّمَا الطَّاعَةُ فِی الْمَعْرُوفِ»

ژباړه: «د الله سبحانه و تعالی په نافرمانۍ کې د امير اطاعت نه شته؛ بلکې اطاعت یوازې په معروف کې دی.» (بخاري او مسلم)

په حقیقت کې؛ چېرته چې د انسانانو د خالق، الله سبحانه و تعالی امر وي او نافرماني یې کېږي؛ د هېچا یا هېڅ ډلې اطاعت نشته.

دلته هم مسلمان افسران دا ادعا نه شي کولی چې دا یې شخصي مسولیت نه دی! دا پلمه نه شي کولی چې نور څه نه کوي نو زه هم د څه کولو ته اړ نه یم. دا پلمه هم نه شي کولی چې کله نورو کار پیل کړ زه به یې هم وکړم. هر مسلمان افسر د اسلام وفادار ساتونکی دی. رسول الله صلي الله علیه وسلم فرمایي:

«أَلاَ أُنَبِّئُکُمْ بِلَیْلَةٍ أَفْضَلَ مِنْ لَیْلَةِ الْقَدْرِ- حارِسٌ حَرَسَ فِی أَرْضِ خَوفٍ لَعَلَهُ لَا یَرجِعُ إلَی أَهْلِهِ» (حاکم)

ژباړه: «تاسو ته د قدر له شپې غوره شپه ونه ښیم؟ دا هغه شپه ده چې یو ساتونکی د جګړې د سیمې ساتنه کوي او باوري نه دی چې بېرته کور ته ځي که نه.» (حاکم)

اما اوزاعي رحمةالله علیه فرمايي: «کان یقال ما من مسلم إلا وهو قائم علی ثغرة من ثغر الإسلام، فمن استطاع ألا یؤتى الإسلام من ثغرته فلیفعل» یعنې «وویل شول چې هېڅ مسلمان نشته مګر دا چې د اسلام په پولو کې ولاړ وي؛ نو هر څوک چې غواړي د اسلام د کمزوري کېدو یا پر اسلام د برید مخه ونیسي، باید دا کار وکړي.» نو کله چې مسلمان افسر ويني چې اسلام ته د اوښتونکي زیان مخه نیولی شي، لاس په کار کېږي. که اړ شي د دښمن د مخته تګ پر وړاندې په یوازې ځان درېږي. که مناسب کسان پیدا کړي، نور د دغه کار لپاره ګوماري. څه چې ورسره وي، اخلي یې او پر الله په توکل سره اقدام کوي! خپله ټوله هڅه کوي چې له کومې ملامتۍ او پلمې پرته یې له رب سره د هغه د رحمت لپاره وګوري!

البته مسلمان افسر دا ادعا نه شي کولی چې عمل کول یې له وسه نه دي پوره ځکه ښايي مال او ځان ته یې زیان ورسېږي؛ ځکه چې د خلافت تاسیس د مرګ او ژوند مسله ده. دغه مسله قرباني غواړي؛ هغه قرباني چې مسلمان پوځي افسر یې په خپل مناسب ځای کې کوي. رسول الله صلي الله علیه وسلم خبرداری ورکړی چې:

«إِذَا تَبَایَعْتُمْ بِالْعِینَةِ، وَ أَخَذْتُمْ أَذْنَابَ الْبَقَرِ، وَ رَضِیتُمْ بِالزَّرْعِ، وَتَرَکتُمُ‌الجِهَاد، سَلَّطَ‌اللَّهُ عَلَیْکُمْ ذُلًّا لَا یَنْزِعُهُ حَتَّی تَرْجِعُوا إِلَی دِینِکُمْ»(ابن تیمیه ابو داود)

ژباړه: «کله چې په راکړه ورکړه او سوداګرۍ بوخت شئ؛ د خپلو غواګانو لکۍ ونيسئ (په چوپانۍ بوخت شئ)، يا په خپل زراعت او کرکيله راضي شئ؛ په داسې حال کې چې جهاد مو پرېښی وي. نو الله به پر تاسو خواري او ذلت مسلط کړي او دا تر هغه له منځه نه ځي چې څو بېرته خپل دین ته راونه ګرځئ.» (ابن تیمیه ابو داود)

نو مسلمان پوځي افسر پیاوړی او جنګیالی زړه لري. د هغه کمزوري انسان زړه ورسره نشته چې په دنیا پورې تړلی. تل په داسې فرصتونو پسې وي چې قرباني ورکړي. له راحتۍ، هوساینې، د دنیا مال او شتمنۍ سره یې نه ده جوړه. هره ورځ یې ځان له پروردګار سره لیدو ته تیاروي؛ که څه هم له دښمن سره د مخ کېدو غوښتنه نه کوي خو د شهادت لپاره له زړه او په اخلاص دعا کوي! دغه ډول جنګیالي د ځان په رهبرۍ دغه بدلون راولي. که څوک داسې نه وي، نو د دې کار تمه نه ترې کېږي.

اې د پاکستان وسله‌والو ځواکونو! لا هم ناوخته نه دی؛ د کفارو له ملګرتیا لاس واخلئ! اسلام پلی کړی او د الله سبحانه و تعالی په لار کې جهاد وکړئ! همدا اوس حزب التحریر ته نصرت ورکړئ چې د ریښتیني بدلون لپاره پلان جوړ کړئ او اقدام وکړئ!

لیکوال: مصعب عمیر – ولایه پاکستان

۱۴۴۴هـ.ق کال د ذولحجې ۱۰مه

۲۰۲۳م کال د جون ۲۸مه