27 Nisan 2019 Cumartesi günü Sidi Bouzid’deki Sabala bölgesinde meydana gelen olayın ardından Hizb-ut Tahrir / Tunus Vilayeti Kadın Kolları’ndan bir heyet, mağdurların ailelerine başsağlığı dilemek için 28 Nisan 2019 Pazar günü olay yerine gitti.

Olay yerine gittiğimizde halka taziye dileklerini sunan ve teselli eden hiçbir kimseyi göremediğimiz için dehşete kapıldık. Olayın büyüklüğünden ötürü bir taziye konvoyunun olacağını bekliyorduk. Ancak sadece kurbanların aileleri vardı. Mağdur evleri arasında mekik dokuyorlar, birbirlerini teselli ediyorlardı. Hepsinin yüreği yaralıydı, her evden ya ölen ya yaralanan ya da ölen ve yaralanan olmuştu.

Umarız Allah, sevaplarını kat be kat artırır da kayıplarından ötürü kendilerine sabrı cemil niyaz eyler.

Taziye için mağdurların evleri arasında dolaştık durduk. Bazı kadınlarla oturduk. Dertlerini dinledik, derdimizi dinlediler. Bizi hoş karşıladılar. Bize aileleriyle günlük yaşadıkları sıkıntıları anlattılar, ki bu sıkıntıları ölüm felaketinden geri kalmaz, hatta ölümden bile beter.

Onları teselli etmeye ve acılarını anlamaya çalıştık. Misafir olduğumuz ilk evden iki erkek hayatını kaybetmişti. Bir kardeş de Sousse Hastanesinde yaralı olarak yatıyordu. Babanın ölümünden ve hapse giren anneden sonra üç erkek kardeş, küçük kardeşlerine bakmak için çalışıyordu... Küçüklere bakan kişi hayatını kaybetmişti. Peki, bu olaydan sonra onlara kim bakacak?

Ardından başka bir eve geçtik. Yaslı anne yoksulluk, muhtaçlık ve fakirlikten yakınıyordu. Fakirlik, ciğer paresi iki kız evladını vurmuştu. Biri hayatını kaybetmiş, diğeri de iyileşmeye sürecine doğru gidiyordu. Eli kırıktı.

Aynı evde 60 yaşını aşkın yaşlı annesine ağlayan bir kadınla karşılaştık. Yaşlı yaralı anne Sidi Bouzid hastanesinde yatıyordu. Kızı, yoksulluktan ötürü yaşlı annesini ziyarete gidemiyordu. Köyde toplu taşıma aracı olmadığı gibi özel araç kiralamak için parası da yoktu.

Oradan 14 yaşındaki evin direğini kaybeden bir sonraki eve geçtik. Yaşlı annesi, kız kardeşi ve nöroloji hastası erkek kardeşi için o tek yaşam umuduydu. Bize ölen kişinin kız kardeşi, yaralı bir kalple olay yerine büyük zorlukla gittiğini, kız kardeşinin cesedini kanlar içinde bulduğunu, yanında da bir el olduğunu, kız kardeşini taşıdığı için o elle pek ilgilenemediğini söyledi. Ama hastanede yatan kuzenlerinden birinin eli olduğunu öğrendikten sonra yüreğinin sızladığını belirtti.

Bize hükümetin ihmalinden ve yardımsız bıraktığından, Yusuf Şahit’in ziyaretinin boşuna olduğundan bahsettiler. Güç gösterisinde bulunan başbakanın gelişinin hiçbir şeyi değiştirmeyeceğini ifade ettiler.

Seçimler arifesinde kendilerine önem veren politikacılara ve siyasilere artık güvenmediklerini, sadece koltuk sevdasında olduklarını anlattılar.

Biz kendimizi Hizb-ut Tahrir kadınları olarak tanıttık ve onlara projemizden bahsettik. Sadeliklerine, fakirliklerine, yoksulluklarına rağmen Allah’a hamdı sena ettiler ve Allah’tan başka kimsemiz yok dediler.

“Sabala” halkına karşı sorumluluğunu yerine getirmeyen hükümet, bu kişilerin başına gelen bu iki büyük felaketin: yoksulluk ve ölümün doğrudan nedenidir. Zira hükümet, bölgeyi kasten marjinalleştirmiş, yollar yapmamış, yaşamın en temel gereksinimlerinde bile insanlara yardım el uzatmamıştır. Onları savunanlar ise, bu suça ortak olanlardır. Felaketin asıl nedenlerini öğrenmek isteyenler, gerçeği yakından gözlemleyebilirler. Gördükleri gerçeklikten ötürü şok olacaklardır. Sözcükler kifayetsiz kalır.

Hizb-ut Tahrir / Tunus Vilayeti Kadın Kolları olarak biz, taziyenin farz ve Müslümanların kaygı taşımasının vacip olduğunu düşünüyoruz. Biz onlara gitmekle haklarını yerine getirmiş olmuyoruz. Allah’ın vaadini, Peygamber SallAllahu Aleyhi ve Sellem’in müjdesi olan Nübüvvet metodu üzere Hilafet Devleti kurulduğunda ancak hakları yerine getirilmiş olur. Çünkü Hilafet, Müslümanların işlerini güdecek, kollayıp gözetecek, mevcut devletin baskısından, zulmünden, teröründen ve sıkıntılar karşısındaki umursamazlığından onları kurtaracaktır.