Bu hafta İngiltere’de gerçekleşen NATO zirvesinde sözde dünya liderlerinin çocukça maskaralıkları medyada çok fazla yer buldu. Bu boş politikacıların küçük anlaşmazlıkları ve kırılgan egoları çok fazla gündeme geldi. Gerçek hikâye ise NATO’nun yersizliğidir. Gerçekte zirve, sömürgeciler ve onların dünya halklarından kopuk ajanlarının buluşmasından ibaretti.

Hasta örgütleri, dünyanın güvenliğini sağlamak için harekete geçilmesi gerektiğini iddia ediyor. Ancak daha bir strateji bile belirleyemiyor ya da insicam arz etmiyor. Bir sırtlan gibi ortak çıkarlar onları bir araya getiriyor. Dünyanın dört bir yanında farklı ülkelerin ve halkların sefaletinden besleniyorlar. İster Afganistan isterse Libya’da olsun son 20 yılda NATO’nun aktif olduğu her yerde yıkım ve sefalet izine rastlamak mümkün.

Kapitalist ideolojiyi benimsemeleri nedeniyle bu müttefikler, dünyanın ıstırap kaynağıdır. Kapitalist ideoloji, tüm kararlarını maddi faydalar etrafında döndürür ve toplumdaki insanları ya yırtıcı bir hayvan ya da bir av haline dönüştürür. Ekonomileri can çekişmeye ve dünyanın farklı bölgelerinde pozisyonları zayıflamaya başladıktan sonra şimdi sırtlan sürüsü gibi birbirlerini yemeye başladılar. Bazı NATO ülkeleri, aralarındaki çatışmaların ve ticaret anlaşmazlıklarının giderek artmasının yanı sıra yeni dış ortaklıklar ve ilişkiler kurmanın peşindeler. Bu nedenle yarı feshedilmiş örgütlerini bir kenara itiyorlar.

ABD, NATO’ya destek verilmesini sağlamak ve Avrupa’yı ABD’nin liderliği altında toplamak için “terörizm” in yayılmasını, Çin’in yükselişini veya Rusya tehdidini zaman zaman bir sopa gibi kullanıyor. Başkan Donald Trump’ın dengesiz davranışı, Avrupalıları ittifaka daha fazla katkıda bulunmaya teşvik etmeyi amaçlıyor. Fakat aynı zamanda Avrupa’nın farklı güçleri, yeni pazarlar açmak ve ittifaklar kurmak için dünyanın diğer güçleriyle anlaşmalar yapmak istiyorlar. Siyasi istikrarsızlık ve durgun ekonomileriyle birlikte bu soluk güçler, siyasi rakiplerine karşı daha umutsuz hale geliyorlar.

NATO yıllardır Amerika’nın uşaklığını yapıyor. Savaş sonrası Avrupa’da askeri endüstrinin gelişmesini, sonuçta Avrupa’nın dünyaya rakip olmasını engelledi. SSCB’nin çöküşünden sonra Rusya’nın nüfuzunun genişletmesinin önüne geçti. 21. yüzyılın Marshall planı olmuştur. Eski Amerikan Dışişleri Bakanı Warren Christopher 1994 yılında yaptığı açıklamada, “NATO ittifakı, Amerika’nın Avrupa’daki payandası ve transatlantik güvenliğinin temel taşı olarak kalacaktır. Bu yüzden onu güçlü, hayati ve amacına uygun tutmalıyız. ABD ve müttefikleri için NATO, geçici tehdide geçici yanıttan çok daha fazla bir şey ifade ediyor. Avrupa’da demokrasinin garantörü ve istikrarın gücü olmuştur. Soğuk Savaş geçmişte kalmasına rağmen NATO’nun misyonunun devam etmesinin nedeni işte budur.”dedi.

Zaman zaman Trump’ın yaptığı dengesiz açıklamalarına rağmen NATO’yu Amerikan hegemonyasının bir enstrümanı olarak kullanma taahhüdü hiçbir zaman değişmemiştir. Dahası bugün Rusya’nın askeri ve ekonomik zayıflığına rağmen ABD, NATO’nun varlığını korumak, özellikle de güvenlik alanında Avrupa’nın entegrasyon arzusunu baltalamak için Avrupa’ya yönelik tehdidini aşırı şekilde abartmaktadır.

Bunu liberal ideolojileri için yaptıklarını iddia etseler de kapitalist güçler arasındaki rekabetin, insanlık tarihindeki en kanlı iki savaşa yol açtığı tarihsel bir gerçektir. 20. Yüzyıl, kapitalist devletlerin birbirleriyle ve Komünistlerle olan rekabetlerinde vekâlet savaşlarına tanıklık etmiştir.

Bu nedenle dünyanın, insan hayatını kirleten, çıkarını tüm değerlerin üstünde gören bu zehirli ideolojiden uzaklaşmasının zamanı gelmiştir.

Aynı zamanda yeni siyasi bir liderliğin ortaya çıkmasının da tam zamanıdır. Bu liderlik maddi ilerlemenin yanı sıra ahlaki, manevi ve insani değerlerin yayılması ile birlikte küresel etkisini genişletmek için çalışacaktır. Bugün dünya, bu liderliğe erişmek için Nübüvvet metodu üzere Raşidi Hilafet Devletine müthiş muhtaçtır.