15 Nisan 2019 Pazartesi günü Hizb ut Tahrir / Tunus Vilayeti Siyasi Büro Başkanı Abdürrauf El Amiri’nin Askeri Mahkeme’deki yargılanmasına başlanacak. Yargılanmaya konu teşkil eden basın açıklamaları şunlardır:

- 27 Mayıs 2016 tarihli şu başlıklı basın açıklaması “Siyonistler Filistinli Müslümanları Katlederken Mescidi Aksa’yı da Yahudileştiriyorlar, “Devrimci” Tunus Hükümeti de Her Yıl Yahudi Hacıları Korumak ve Haclarını Kolaylaştırmak İçin Ordu ve Subayları Seferber Ediyor”

- 11 Mayıs 2017 tarihli şu başlıklı basın açıklaması “El-Baci Kaid es-Sebsi Hükümeti, Adları Yolsuzluğa Karışan Yönetici ve İşadamları Hakkında Af Yasası Çıkarıyor!”

- 13 Temmuz 2017 tarihli şu başlıklı basın açıklaması “Sömürgecilerin Çıkarlarını Korumak için Çıkarılan Yeni Cumhurbaşkanlığı Kararnamesi”

- 18 Temmuz 2017 tarihli şu başlıklı basın açıklaması “Normalleşme Cürmüne Sessiz Kalan Askeri Mahkeme, Yahudi Varlığı İle Normalleşme Politikasını Kınayıcı Açıklamasından Ötürü Hizb-ut Tahrir’i Yargılıyor”

- 13 Ekim 2017 tarihli şu başlıklı basın açıklaması “Rejim Çocuklarımızı Öldürüyor”

Yöneltilen suçlamalara gelince, “askerlikten nefret etmeye teşvik etmek, askerlerin morallerini çökertmek ve Genelkurmay Başkanlığının eylemlerini eleştirmek”

Bilindiği üzere yargılanmanın nedeni olan basın açıklamaları, Tunus hükümetinin işlediği suçları deşifre eden bildirilerdir. Bazıları onlarca Tunuslunun ölümüyle, bazıları Tunuslu askerler ve subayların sömürgeci ülkeler ve şirketlerinin çıkarlarını korumaya tahsis edilmesiyle bazıları askerler ve subayların Batı Gerba’da Siyonist hacıların güvenliğini sağlayan “askerlere” dönüştürülmesiyle ilgiliydi.

Yönetim, neden 3 yıl sonra tam da bu günlerde Hizbe karşı bu dosyaları raftan indirmiştir? Bu, seçimler öncesinde denizaşırı efendilerine bir kurban olarak sunulan bir hesabın açığa çıkması mı? Yoksa (seçimlerdeki zaferi nedeniyle) “Netanyahu’ya” gönderilen gizli bir sevgi mesajı mı?

Sonuç olarak biz, davayı izlemek üzere onurlu gazetecilere bir çağrıda bulunuyoruz. Bu dava Hizb-ut Tahrir davası değildir (zira parti ve gençleri haksız davalara alışıktır), aksine ülkenin güvenliği ve egemenliği davasıdır. Sömürülen bir ülkenin kurtuluş davasıdır.