که څه هم الله سبحانه و تعالی پر موږ د خلافت تاسيس فرض کړی دی. هغه خلافت چې په نړۍ کې د ټولو مسلمانانو مشري کوي،چې اسلامي احکام پلي کړي او نړۍ ته اسلامي دعوت ورسوي. که څه هم شريعت موږ ته د خلافت د نشت وخت يوازې او يوازې درې ورځې ټاکلی دی، خو زموږ چارې نږدې له ۱۰۰ کلونو را په دې خوا د سيکولریزم تر چتر لاندې د انسان په لاس د جوړو شوو نظامونو په اډانه کې د فرانسوي او انګریزي قوانيونو او انساني عقل پر مټ سمبالېږي. په داسې حال کې چې د الله سبحانه و تعالی قوانين په عملي ژوند کې نه پلي کېږي.

اې مسلمانانو! د خلافت تاسيس د نړۍ په هر ګوټ کې پر ټولو مسلمانانو فرض دی. د هغه تاسيس يوه فريضه ده هيڅ بديل نه لري او پر سر يې هيڅ جوړجاړی هم نه شي کېدای. لکه څرنګه چې لمونځ، زکات او نور ارکان فرض دي، همدارنګه په دې تړاو لاس تر زنې کښېناستل ستره ګناه ده او د الله سبحانه و تعالی د سخت عذاب سبب ګرځي. د خلافت تاسيس فريضه د شام په پاڅون او د نورو اسلامي خاورو په پاڅونونو پورې تړاو نه لري، بلکې دا د پاڅونونو له پېښېدو مخکې او وروسته يوه فريضه ده چې بايد ترسره شي. دا ستره فریضه ده او د فرایضو تاج ګڼل کېږي. 

د خلافت تاسيس په قران، سنت او د صحابه وو په اجماع سره ثابت دی. الله سبحانه و تعالی په خپل کتاب کې رسول صلی الله عليه و سلم ته فرمايي:

﴿فَاحْكُم بَيْنَهُم بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ عَمَّا جَاءَكَ مِنَ الْحَقِّ﴾

[المائده: ۴۸]

ژباړه: ته ددوی تر منځ په هغه څه فیصله وکړه، چې الله سبحانه وتعالی درته لېږلي او د هغه حق په پرېښودلو سره چې تاته راغلی دی د دوى د غوښتنو پیروي مه كوه.

په يو بل ايت کې الله سبحانه و تعالی فرمايي:

﴿وَأَنِ احْكُمْ بَيْنَهُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ وَلا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ وَاحْذَرْهُمْ أَنْ يَفْتِنُوكَ عَنْ بَعْضِ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ إِلَيْكَ﴾

[المائده: ۴۹]

ژباړه: او ته د دوى په منځ كې په هغه څه سره چې الله درته نازل كړي دي فیصله كوه، ته د دوى د غوښتنو پیروي مه كوه او ته له دوى نه محتاط اوسه هسې نه چې دوى تا له ځینو (حكمونو) څخه واړوي، چې الله درته نازل كړي دي.

امام مسلم له نافي څخه روايت کوي، وايې عمر رضی الله عنه ما ته وويل چې د الله له رسول څخه مي واورېدل:

«مَنْ خَلَعَ يَدًا مِنْ طَاعَةٍ، لَقِيَ اللَّهَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ لَا حُجَّةَ لَهُ، وَمَنْ مَاتَ وَلَيْسَ فِي عُنُقِهِ بَيْعَةٌ، مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّةً»

   چا چې د امير له اطاعت څخه لاس واخيست، له الله سبحانه و تعالی سره به په داسې حال کې ليدنه وکړي چې د ځان لپاره به هيڅ دليل نه لري او هر هغه څوک چې د امير له بيعت پرته مړ شي، مرګ به يې د جاهليت وي.

رسول الله صلی عليه و سلم پر هر مسلمان ټينګار کوي، چې له امير سره بيعت وکړي او هغه صلی الله عليه و سلم د هغه چا مرګ چې د امير له بيعت پرته مړ شي، د جاهليت مرګ ګڼلی دی. د خلافت شتون پر هر مسلمان باندې بيعت واجبوي او بيعت يوازې له خليفه سره کېږي. امام مسلم له العرج او هغه له ابوهريره رضي الله عنه څخه روايت کوي، چې رسول الله صلی الله عليه و سلم وفرمايل:

 «إِنَّمَا الْإِمَامُ جُنَّةٌ، يُقَاتَلُ مِنْ وَرَائِهِ، وَيُتَّقَى بِهِ»

په رښتیا سره امام ډال دی، تر شا يې جګړه کېږي او ځان پرې ساتل کېږي.

د اصحابو کرامو اجماع چې الله سبحانه و تعالی د ترې راضي شي د رسول الله صلی الله عليه وسلم تر مړینې وروسته د خلافت تاسيس يوه جدي اړتيا وګڼله. یو په بل پسې یې د ابوبکر، عمر او د هغه ځای ناستي عثمان رضي الله عنهم سره بیعتونه وکړل. د الله د رسول د جنازې له ځنډولو څخه د صحابه کرامو اجماع له ورایه ښکاري، چې دوی د خليفه پر ټاکلو بوخت وو. له همدې څخه معلومېږي چې دوی د رسول الله صلی الله عليه وسلم مبارک جسد دوې شپې په بستر کې پرېښود؛ ځکه هغه یې ستره فریضه ګڼله.

ټول اصحاب په ژوند کې د خلافت پر تاسيس موافق وو، که څه هم کله ناکله یې د خلیفه په ټاکنه کې اختلاف درلود. خو د خلافت په تاسيس کې یې هيڅکله هم اختلاف نه دی کړی، نه د رسول الله صلی الله عليه و سلم تر وفات وروسته او نه هم د نورو خليفه ګانو تر وفات وروسته. کله چې عمر رضي الله عنه د چاقو په مټ سخت ټپي شو، نو ده شپږ تنه لوی صحابه عثمان، علي، طلحه، زبېر، عبدالرحمن بن عوف او سعد بن ابي وقاص رضي الله عنهم ونومول او سپارښتنه يې وکړه که دوی د دریو ورځو په ترڅ کې د خليفه پر ټاکلو هوکړه ونه کړه، نو نیوکه کوونکی کس به وژل کېږي. له همدې امله ده رضي الله عنه ۵۰ مسلمانانو ته چې مشري يې ابو طلحه الانصاري کوله لارښوونه وکړه، چې نیوکه کوونکی کس به وژني.

اې د شام مسلمانانو! د خلافت تر ړنګېدو وروسته موږ مسلمانان په ناوړه حالت کې د کفري ښکېلاګرو تر مستقيم نيواک لاندې ژوند کوو، د دوی د لاسپوڅو ظلم او وحشت د خپلو بادارانو په پرتله پر مسلمانانو باندې لا ډېر زيات دی او همدا رنګه د حزبونو مشران هم د خپلو مخکنیو پر پلو قدم ږدي. حقيقت دا دی که موږ خلافت لرلی، نو کرغېړن پانګوال نظام به د مسلمانانو او بشريت ژوند له يوې پيړۍ راهيسې دومره نه وای ګواښلی.

اې د شام مسلمانانو! د شام انقلاب به هغه وخت بریالی او د شام وحشي واکمن او متنفر رژيم به هغه وخت نسکور شي، چې موږ الله سبحانه و تعالی ته را وګرځو. له هغه سبحانه و تعالی څخه بری وغواړو او يوازې له هغه څخه د ملاتړ او مرستې غوښتنه کړو، د هغه د امرونو پيروي او له نواهيو یې ډډه وکړو. له هغې وروسته چې ټولې نړۍ پر موږ بريد وکړ، نو موږ وايو هغه څوک چې الله لري، د هغه پر وړاندې څوک درېدلی شي؟ او هغه څوک چې الله نه لري د هغه ملاتړ به څوک کوي؟ موږ د حزب التحرير ځوانان امت ته رښتینې سلا او مشورې ورکوو، موږ رښتیا وایو او له الله سبحانه و تعالی څخه یوازې وېره لرو. له همدې امله موږ هر مهال له مبارزو، ګڼو سوالونو، تورونو او شکونو سره مخ يو، ان د سيکولرو رژيمونو له بريدونو سره. د ادليب تر لاریونونو وروسته چې په راتلونکې کې به هم دوام ولري، دغو لاریونونو زموږ ځواک او د الله سبحانه و تعالی مهرباني په ډاګه کړه. زموږ اخلاص او د الله سبحانه و تعالی ژمنه زموږ د ځواکمنتيا او بري نښه ده. اې د شام خلکو! سره يوځای شئ او په خپلو منځونو کې دا پرېکړه وکړئ چې دنبوت پر طريقه به خلافت تاسيسوئ او ژمنه وکړئ چې يوازې د خپل رب عبادت به کوی، له ده پرته به د بل چا عبادت نه کوئ، د هغه سبحانه و تعالی قانون به پلی کوئ او له هغه سبحانه و تعالی پرته به له هيچا وېره نه لرئ. الله سبحانه و تعالی د واکمنۍ سرچينه ده، هغه سبحانه و تعالی هغه چا ته واکمني ورکوي چې خوښه يې وي او له هغه چا څخه يې اخلي چې خوښه يې وي. الله سبحانه و تعالی فرمايي:

﴿عَسَى رَبُّكُمْ أَنْ يُهْلِكَ عَدُوَّكُمْ وَيَسْتَخْلِفَكُمْ فِي الْأَرْضِ فَيَنْظُرَ كَيْفَ تَعْمَلُونَ﴾

[الاعراف: ۱۲۹]

ژباړه: ښايي ستاسو رب ستاسو دښمن هلاك كړي او تاسو به په ځمكه كې خلیفه ګان (ځاى  ناستي) جوړ كړي، بیا به هغه ګوري چې تاسو څنګه عمل كوی؟ 

حزب التحرير- ولايه سوريه

ژباړن: صديق احمدزی