قانون اساسی مملکت به قانونی گفته می شود که ساختار دولت، نظام حکومتی و صلاحیت های هر یک از قوای دولت را بیان می کند. همچنین قانون اساسی روابط مردم را با حکومت تنظیم وحقوق و وجایب مردم را در برابر حکومت و ازحکومت را در برابر مردم بیان میدارد.
تا قبل از سال 2001 میلادی بسیاری از قوانین، حد اقل، در قوه قضائیه افغانستان به اساس اسلام تطبیق می گردید. البته بعد از حمله امریکا بالای افغانستان، تغيرقوانین به قوانین عرفی یا مدنی یکی از اساسی ترین اهداف غرب قرار گرفت که جهت تحقق آن، نخست از همه به ساختن مادر قوانین (یعنی قانون اساسی) مبادرت ورزیدند.
برای تسوید و تصویب این قانون اساسی، از نهاد نامشروعی همچون لویه جرگه استفاده کردند و این عمل نا مشروع را توسط نماينده های نام نهاد مردم مشروعیت بخشیدند. انجام کار، قانون اساسی را که از قانون اساسی آمریکا نسخه برداری شده بود بالای نماینده های مردم افغانستان تحمیل نمودند.
این در حالیست که پدیده جرگه در تاریخ افغانستان هیچ ریشۀ اسلامی نداشته، قبل از اسلام در زمان پادشاه کنشکا به حیث ارگان تقنینی و مشورتی موجود بود. پس جرگه هیچ ارتباطی با اسلام ندارد، نه در اساس و نه هم در فرع.
قانون اساسی افغانستان بر اصول دیموکراسی استوار و آشکارا در تناقض با اسلام است. این در حالیست که در ":دستور یا قانون اسلامی" احکام اسلامی ازماخذ شرعی (قرآن، سنت، اجماع صحابه و قیاس شرعی) بر مبنای عقیده اسلامی به منظور تنظیم و اداره امور امت استنباط میگردد. اما بدبختانه، عدۀ از خاینان و مزدوران غرب به این امر یعنی ساختن قانون بر اصل دموکراسی لبیک گفته و در عوض حاکمیت الله جله جلاله، حاکمیت فرعون زمان (بوش) را قبول کردند و به جای شریعت الهی، برای حل مشاکل، قانون اساسی وضع شده بشر را که از آمریکا نسخه برداری گردیده بود تصویب کردند. آنان از یاد بردند فرمان الهی را که به جز شریعت الله، قبول هر قانون دیگری را حرام قطعی گردانیده است. الله جله جلاله در کتاب مبین می فرماید:-
وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ وَلاَ مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْرًا أَن يَكُونَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ وَمَن يَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلاَلاً مُّبِينًا
36 الاحزاب
یعنی: هیچ مرد و زن مؤمنی را نسزد، زمانی که الله و رسول او امری را فیصله کرده باشند، آن ها را اختیاری در این امر باشد و هر که نافرمانی الله و رسول وی را کند، به گمراهی آشکاری گمراه گردیده است.
پس پرسش این است که آیا ما نسبت به قوانین اسلامی بی باوریم که قوانین وضعی بشر را از غرب وارد نموده تطبیق می نمائیم؟ آیا انسان حق تقنین را دارد؟ آیا کتاب الله و سنت رسولش برای حل مشاکل ما عاجز است که مااز شریعت الله سبحانه وتعالی روی گردانیده به نظام غربی روی آورده ایم؟ آیا ما به برخی از کتاب ایمان می آوریم و برخی دیگر آن را تکذیب می نمایم؟ این مسئله ایست که الله سبحانه و تعالی ما را نسبت به آن هشدار داده است:-
أَفَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْكِتَابِ وَتَكْفُرُونَ بِبَعْضٍ فَمَا جَزَاء مَن يَفْعَلُ ذَلِكَ مِنكُمْ إِلاَّ خِزْيٌ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ يُرَدُّونَ إِلَى أَشَدِّ الْعَذَابِ وَمَا اللّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ
٨٥ البقره
یعنی: آیا به بعضی (قسمت های از) کتاب ایمان می آورید و به بعضی (قسمت های دیگر) کفر می ورزید، پس چیست جزای کسی که چنین کند از شما مگر خواری در زندگانی دنیا و در آخرت به عذاب شدید برگردانیده می شود و الله سبحانه وتعالی از آن چه می کنید غافل نیست.
قوانین اساسی در نظام های دیموکراسی بر دو اصل اساسی استوار است.اصل اول این است که حاکمیت از آن مردم است. یعنی، مردم حق دارند قوانینی را بسازند که دولت توسط آن امورشان را اداره کند. دوم، مردم مصدر قدرت اند. یعنی، مردم حق دارند رئیس دولت را تعین و عزل نمایند و از امور دولت نظارت نمایند. اما، چون همۀ مردم نمی توانند به طور مستقیم در وضع قوانین -جز در تعیین رئیس دولت- سهیم گردند، برای حفظ سلطه و حق تقنین؛ نماینده های خود را به صفت وکلأ به پارلمان یا قوه مقننه می فرستند. نماینده ها از تطبیق قوانینی که در پارلمان به اساس اکثریت تصویب میگردد نظارت و با حکام در مورد تطبیق و یا عدم تطبیق آن محاسبه می نمایند.
(أَفَغَيْرَ اللَّهِ أَبْتَغِي حَكَمًا وَهُوَ الَّذِي أَنزَلَ إِلَيْكُمْ الْكِتَابَ مُفَصَّلًا وَالَّذِينَ آتَيْنَاهُمْ الْكِتَابَ يَعْلَمُونَ أَنَّهُ مُنَزَّلٌ مِنْ رَبِّكَ بِالْحَقِّ فَلَا تَكُونَنَّ مِنْ الْمُمْتَرِينَ)
114 الانعام
یعنی، آيا بغیر از الله جل جلاله را (ميان خود و شما) قاضي كنم؟ و حال آن كه او است كه كتاب (آسماني قرآن) را برای شما نازل كرده است و (حلال و حرام و حق و باطل و هدايت و ضلالت، در آن) تفصيل و توضيح شده است. كساني كه كتاب (های آسماني را پيشتر) برای آنان فرستاده‌ايم می‌دانند كه اين (قرآن) حقيقتا از سوی الله جل جلا له نازل گردیده است حاوی حق است. پس تو از ترديدكنندگان مباش.
به همین ترتیب الله جل جلاله می فرماید:
وَلاَ تَقُولُواْ لِمَا تَصِفُ أَلْسِنَتُكُمُ الْكَذِبَ هَـذَا حَلاَلٌ وَهَـذَا حَرَامٌ لِّتَفْتَرُواْ عَلَى اللّهِ الْكَذِبَ إِنَّ الَّذِينَ يَفْتَرُونَ عَلَى اللّهِ الْكَذِبَ لاَ يُفْلِحُونَ
١١٦ النحل
یعنی، (خداوند حلال و حرام را برايتان مشخّص كرده است) و به خاطر چيزي كه تنها (از مغز شما تراوش كرده و) بر زبانتان می رود، به دروغ مگوئيد: اين حلال است و آن حرام، و در نتيجه بر الله جل جلاله دروغ بنديد. كساني كه بر خدا دروغ می بندند، رستگار نمی‌گردند.
ای حکام سرزمینهای اسلامی، شمایید که به استعمار گران ظالم زمینۀ به غارت بردن منابع امت، قتل اطفال شان، تجاوز به عزت و ناموس شان را فراهم ساخته اید. شما به کفار اجازه داده اید تا اماکن مسلمانان را به خاک یکسان سازند، و خون شان را بی محابا و بدون هیچ نوع دلهره ای بریزند. مگراین شما نیستید که زمینه سلطه و حاکمیت کفار بر سرزمینهای اسلامی را فراهم نموده اید؟ این همه خیانت و جفا در حق امت برای چه؟ از الله بترسید ای اهل قدرت و از عذاب او سبحانه و تعالی انفس خویش را وقایه کنید. تا به کی به پر نمودن جیب های خویش مبادرت می ورزید؟ تا به کی حفظ قدرت تنها دغدغۀ تان خواهد بود؟ ای حکام، عبرت بگیرید ازهمردیفان تان، آنانیکه قبل از شما گذشتند. مگر جمال عبدالناصر، این دشمن الله و رسول صدها و هزارها فرزند مخلص امت را به شهادت نرسانید تا فقط 22 سال به قدرت باقی بماند. پس چه شد سرنوشت او زمانیکه غضب خداوند او را احاطه کرد و با ذلت و رسوایی راهی جنهم "بئس المصیر" گشت. عبدالعزیز، السعود، شاه فیصل، شاه فهد عربستان سعودی، حافظ الاسد سوریه، ملک عبدالله اردن، تره کی، حفیظ الله امین، کارمل و سائر رهبران کشورهای بلاد اسلام یکی پی دیگر به امت خیانت و غدر ورزیدند وسرنگون و شرمسار از دار فنا برفتند. این در حالیست که متصدیان قدرت بعد از آنان نیز سنت شوم خیانت با مسلمین و دوستی با کفار را ادامه میدهند. اما درنهایت با همه آنچه از قدرت، ثروت و متاع دنیا که برای حصول آن با دین خداوند ستیزه می کنند در همین دیار فانی گذاشته و با اعمال شوم خویش راهی دارالبقا خواهند شد.
ای حکام و رهبران، اتقی الله. وقایه کنید انفس خویش را قبل از اینکه عذاب الله شمارا نیز فراگیرد. از هشدار پیامبر گرامی صلی الله علیه وسلم عبرت بگیرید، که می فرماید.
انما اخاف على امتي الائمة المضلين
احمد و ترمذی
یعنی، من در مورد امتم از امامان (حکام) گمراه نگرانم
و می فرماید
انکم ستحرصون على الامارة و انها ستکون يوم القيامة حسرة و ندامة
البخاری
یعنی، شما برای به دست آوردن امارت حرص می ورزید اما در روز آخرت آن مایۀ حسرت و ندامت شما خواهد بود.
عمال همچون شما اید که باعث ذلت و خواری امت در دنیا گردیده اید، و به سبب تطبیق، تنفیذ و ترویج قوانین کفری و ایجاد فضای فاسد آخرت مسلمانان را نیز به مخاطره انداخته اید.
پس وعید پیامبر صلی الله علیه وسلم را در حق شما بیان میداریم تا باشد که تقوی اختیار کنید ای حکام و از آنچه که انجام داده اید پشیمان گردید.
"لكل غادر لواء يوم القيامة يرفع له بقدر غدره، ألا ولا غادر أعظم غدرا من أمير عامة."بخاری و مسلم
برای هر خاین در روز قیامت یک بیرق خواهد بود، که به اندازه خیانت آن ها بزرگ می باشد، مگر با خبر باشید که از همه بزرگ تر خیانت حکمران مردم عامه می باشد.
ای مردم مسلمان، مجاهد و آزاده افغانستان! مشکل شما جدا از مشکل امت اسلامی نیست، بلکه همه امت امروز در تنگنا قرار دارد. تمام امت همانند شما زیر یوغ دست نشانده های کفار، زیر استبداد حکام غدار و زیرظلم و ستم دکتاتوران جابر رنج میکشند، تعذیب و شکنجه می شوند و تحقیر و توهین میگردند. بناأ مسؤلیت شرعی شما نیز همان فرضیست که که بر گردن همۀ امت است. و آن جز بر انداختن نظام های کفری و دست نشانده های غرب، و تاسیس خلافت اسلامی نیست.
پس ای مسلمانان! برای عزت دین و احیای دوباره خلافت اسلامی – فریضۀ که از۹۳ سال بدینسو نسبت به آن غفلت صورت گرفته است، بپا خیزید. بر پای خلافتی که یگانه راه حل مشاکل بشر و یگانه راه برون رفت آن از بدترین وضعیت موجود، نیازمند بیداری امت و تلاش شبانه روز فرزندان آن است. ای مومنین نسبت به اقامه مجدد خلافت راشده مطمئن باشید و در راه برپایی آن کوشا باشید زیرا پیامبر اسلام به بازگشت خلافت بعد از سقوطش بشارت داده است. چنانکه آن حضرت صلی الله علیه وسلم می فرماید:
... ثم تکون خلافة علي منهاج النبوة. احمد
وخلافت دوباره به منهج نبوت قایم خواهد شد
سيف الله مستنیر
رییس دفتر مطبوعاتی حزب التحریر ولایه افغانستان
