هدف این حزب اعاده و بازگردانیدن زنده گی اسلامی و ابلاغ و رسانیدن دعوت اسلامی به جهان میباشد. مفهوم این هدف همانا بازگردانیدن مسلمانان ازلحاظ زنده گی و معیشت، به زندگی اسلامی در دار اسلام و جامعۀ اسلامی است. طوری که تمام امور زنده گی در آن مطابق احکام شرعی به پیش برود و دیدگاه و طرز دید در آن همانا حلال و حرام-تحت سایه دولت اسلامی که همان دولت خلافت است- می باشد. آن دولتی که مسلمانان درآن خلیفه را تعیین کرده با وی به سمع و طاعت-بر حاکم ساختن کتاب الله و سنت رسولش و برحمل اسلام منحیث رسالت جهانی توسط دعوت و جهاد به سوی جهانیان- بیعت میکنند.
حزب میخواهد که امت را به طور درست و با فکر روشن سرپا ساخته و میکوشد تا عزت و شوکت سابقش را بر وی اعاده نماید، به گونه ای که زمام پیشقدمی را از چنگ دولتها، ملت ها واقوام دیگر بدست گرفته، دولت ابر قدرت جهان راچنانچه درگذشته بود، اعاده نماید و سیاست اش را مطابق احکام اسلام به پیش برد.چنانچه هدف اش هدایت بشر و رهبری مسلمانانبرای مقابله با کفر و نظامها و افکارش میباشد تا اسلام همه کرۀ زمین را فرا گیرد.
حزب التحریر یک حزب سیاسی است که اساس و مبدء آن اسلام می باشد، لذا کارش سیاست و مبدء اش اسلام بوده؛ در میان امت و با امت کار و فعالیت می کند تا اسلام را قضیه مهم امت گردانیده و مسلمانان را به سوی برپایی خلافت به صفحۀ هستی و حکم به آن چه الله سبحانه وتعالی نازل کرده است، سوق داده رهبری کند.
حزب التحریر یک ساختار سیاسی بوده، تشکیل روحی، علمی، تعلیمی و یا هم یک تشکیل خیریه نیست؛ مفکوره اسلامی روح جسمش بوده همین مفکوره هستۀ و راز زندگیش می باشد.
با آن که اسلام مبدء وایدیولوژی جهانی هست، لیکن طریقه اش این نیست که از آغاز به صورت جهانی برایش کار و فعالیت کرده شود. بلکه ضرور است که به صورت جهانی به جانبش فرا خوانده شود، ولی ساحه کار و فعالیت برایش در یک یا چند قطر تعیین گردد تا در آن منطقه تمرکز یافته ودولت اسلامی درآنجا برپا گردد.
بدون شک که همه جهان شايسته ی دعوت اسلامی است. مگر مردم سرزمینهای اسلامی منقاد به دین اسلام میباشند، ضرورت است که دعوت از آنجا آغاز گردد و چون سرزمینهای عربی که بخشی ازسرزمینهای اسلامی اند و به زبان عربی سخن میگویند و آن زبان قرآن وحدیث و جزء جوهری اسلام و عنصر اساسی ازعناصر فرهنگ و ثقافت اسلامی میباشد، پس بهترین سرزمینها به آغاز حمل وابلاغ این دعوت، همانا سرزمینهای عربی اند.البته حزب دربخشی از سرزمینهای عربی ایجاد گردیده آغاز به حمل وپیشبرد دعوت کرد. سپس به گسترش دادن دعوت به شکل طبیعی آن پرداخت تا حدی که در بسیاری از سرزمینهای عربی و در عده یی ازاقطار اسلامی غیرعربی به کار وفعالیت ادامه داد.
فکره ای که حزب التحریر بر آن استوار بوده و در افرادش نیز تجسم نموده و کار میکنند تا امت در آن ذوب شده آنرا قضیه مهم خویش گرداند، همانا فکرۀ اسلامی است. یعنی عقیدۀ اسلامی و آن چه که از آن نشئت کرده ازاحکام وهمچنان افکاری که بر آن بنا گردیده است.
البته حزب از این مفکوره به قدری که برایش منحیث یک حزب سیاسی لازم می باشد، برگزیده است. منحیث حزبی که برای آوردن اسلام در جامعه فعالیت میکند، یعنی برای مجسم ساختن اسلام در حاکمیت، روابط و سائر امور زندگی. همچنان حزب هرآنچه را که بر گزیده است به طور تفصیلی در کتب و نشریات خود توضیح و بیان نموده و دلیل تفصیلی هر حکم، رأی، فکر و هر مفهوم را ذکر و بیان کرده است.
عمل حزب التحریرهمانا بدوش کشیدن دعوت اسلامی برای تغییر دادن وضع جامعۀ فاسد و تبدیل کردن آن به جامعۀ اسلامی توسط تغییر دادن افکار موجوده در آن به افکار اسلامی است تا آنکه افکار اسلامی رأی عام را نزد مردم تشکیل داده به مفاهیم و ارزشهایی تبدیل شود که مردم را به تطبیق آن، عمل به مقتضیاتش و به تغییر مشاعر و احساسات جامعه وادار سازد تا آنکه مشاعر و احساسات، همه احساسات اسلامی شده از آنچه الله سبحانه وتعالی راضی میگردد راضی شود و در مقابل آنچه الله سبحانه وتعالی ناراضی میشود ناراض گردد و به حرکت آید و روابط در آن تغییر کرده به روابط اسلامی تبدیل شود که مطابق احکام و فیصله های اسلام حرکت نماید.
این عملکردهای که حزب بدان اقدام میکند، اعمال سیاسی اند، چون حزب در اعمال مذکور شئون مردم را مطابق احکام و فیصله های شریعت به پیش میبرد و سیاست نیست مگر پیشبرد شئون و امور مردم مطابق احکام ومعالجات اسلام. در این اعمال سیاسی همانا تعلیم و تثقیف امت به ثقافت اسلامی آشکارمیگردد که بمنظور ذوب شدن امت دراسلام و نجات یافتنش ازعقاید فاسد، افکار نادرست، مفاهیم غلط و متأثربودن از افکار و نظریات کفری به پیش برده می شود. چنانچه در میان اعمال سیاسی مذکور مقابله فکری و مبارزۀ سیاسی تبارز میکند.
اما مقابلۀ فکری همانا در مقابله کردن با افکار و نظامهای کفری ظاهر میشود. همانطوریکه در میدان مقابله با افکار نادرست، عقاید فاسده و مفاهیم غلط و در بیان فساد و ظاهر ساختن نادرستی آنها و بیان حکم اسلام در مورد آنها تجلی می یابد. مبارزهٔ سیاسی همانا در میدان مقابله با کافران استعمارگرمتجلی است که بمنظور نجات امت از سیطرۀ ایشان و رهائی اش از نفوذ آنها و برای برکندن ریشه های فکری، ثقافتی، سیاسی، اقتصادی و نظامی آنان از همه سرزمین های اسلامی صورت میگیرد.همچنان درمقابله با حاکمان و آشکارسازی خیانت و دسیسه های شان در برابر امت و در محاسبه و انکار و انتقاد بر ایشان هنگامی که حق امت را تلف کنند و یا در ادای حقوق شان تقصیر نمایند، یا امری از امور شان را فروگذاشته توجه نکنند و یا از احکام اسلام مخالفت ورزند،متجلی است.
پس عمل حزب همه اش سیاسی میباشد، برابر است که خارج از حکومت باشد یا داخل حکومت. لذا کارش تعلیمی نیست، چون مدرسه نمیباشد همانطور که وظیفه و کارش وعظ و ارشاد نیست، بلکه عملش سیاسی است که افکار و احکام اسلام را اعطا میکند تا به آن عمل کرده شود و برای پیاده ساختن آن در برنامه زنده گی و در دولت فعالیت صورت گیرد.حزب اسلام را حمل میکند تا تنها آن تطبیق گردد و عقیده اش اساس دولت و اصل قانون اساسی و سائر قوانین در دولت گردد، زیرا عقیده اسلام عقیدهٔ عقلی بوده و همچنان عقیدهٔ سیاسی میباشد که از آن نظامی نشئت کرده که تمام مشاکل انسان را معالجه می کند. چه مشاکل سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و غیره باشد.
حزب مردان و زنان مسلمان را به عضویت خود میپذیرد، قطع نظر از اینکه عرب باشند یا غیر عرب، سفید پوست باشند یا سیاه پوست؛ چون این حزب، حزبِ است برای همه مسلمانان و همه مسلمانان را به سوی بدوش گرفتن اسلام و پذیرفتن نظامهایش فرا میخواند، صرف نظر از قومیت ها، رنگها و مذاهب شان، چون به سوی همه ازدیدگاه اسلام توجه دارد.
طریقه ربط و جذب افراد در آن توسط پذیرفتن عقیدۀ اسلامی، پخته شدن در ثقافت حزبی و برگزیدن افکار و آرای حزب میباشد، و خود شخص هست که هنگامی در حزب ذوب میشود و آنگاه که دعوت باوی برخورد میکند و او افکار و مفاهیم دعوت را بر میگزیند، پذیرش خود را بر حزب لازم میگرداند. بنابر آن رابطی که افراد حزب را با هم یکجا میسازد همانا عقیدۀ اسلامی و ثقافت حزبی نشئت کرده از این عقیده میباشد. هم چنین حلقات زنان در حزب جدا از حلقات مردان بوده و سرپرست حلقات زنان همانا شوهران یا محارم ایشان و یا خود زنان میباشند
