Bu hafta Danimarka hükümeti, Finans Yasası’nı destekleyen partilerle ırkçılığa karşı bir eylem planı üzerinde anlaşmaya vardığını duyurdu. Irkçılık, milliyetçilik ve vatanseverlik gibi fanatik ve dar görüşlü fikirler, iğrenç gayri İslami fikirlerdir. Mutlaka mücadele edilmesi gerekir.

Ancak birçok partinin safça yaptığı gibi bu siyasi anlaşmaya sevinmeden ve böyle bir plana dâhil olmadan önce kişi kendine çok temel ve önemli şu soruyu sormalıdır: Sistematik ayrımcılığa ve nefret suçuna yol açan toplumdaki yaygın yabancı düşmanlığının ve Müslüman nefretinin sebebi nedir, daha doğrusu kimdir?

Bu bağlamda son yirmi yıldır Müslüman topluluğun Danimarkalı politikacılar ve yerleşik medyanın nefret suçuna maruz kaldığı bir sır değil. Son 20 yıl Müslümanlara yönelik sayısız özel yasa çıkarıldı, meclise karalama tasarısı sunuldu. Meclis çoğunluğunun ve hükümetlerin değişmesine rağmen göçmen ve mültecilere, özellikle Müslümanlara karşı takınılan sert tavır, hiçbir zaman değişmedi. Onun için bu, değişmez siyasi bir süreçtir.

Getto kanunu, İmam kanunu, Burka kanunu ve “MENAPT ülkeleri” gibi kavramlar, Danimarka’daki Müslümanlara yönelik devlet onaylı resmi ayrımcılığın sadece birkaç örneğidir. “Paralel toplumlar” ile ilgili yasa, otomatik olarak “Batılı olmayan orijinleri” olumsuz istatistiklere dâhil ediyor. İyi eğitimli olmalarının veya yüksek ücret almalarının hiçbir önemi yok. Bu, en saf ve en açık biçimiyle ırkçılıktır.

Danimarka hükümeti, Müslümanlara ırkçılık ve ayrımcılığın tek suçlusudur. Politikalarının temelidir. Bu tasarlanmış eylem planı, hükümetin sorumluluktan kaçma girişimi, sorumluluğunu örtbas etme çabasıdır. Hükümet, bir başka büyük yangın çıkarmak isteyen seri kundakçının arkasındaki külleri süpürmektedir.

Hükümet bir yandan Müslümanlara karşı hoşgörüsüzlüğü ve kültürel mücadeleyi kışkırtırken, politikacılar da, okullarda Müslüman çocukların inançlarıyla alay edilip edilemeyeceğini tartışırken, öte yandan hükümet, kendisini aklamak ve kendisini ırkçılık karşıtlığının öncüsü olarak lanse etmek istemektedir. Dolayısıyla bu girişim, en ufak bir güvenilirlik ve samimiyetten yoksundur. Zira bir başka “anti-Semitizm” eylem planının ardından gelmiştir. Bu arada Ulusal Polis’in yıllık nefret suçları sicili, saldırı ve nefrete maruz kalan “dini grubun” Müslümanlar olduğunu gösteriyor.

Aralık 2021’de yapılan bir araştırmaya göre, yirmi yıllık yoğun propaganda ve Müslümanları şeytanlaştırmanın bir sonucu olarak Danimarkalıların büyük bölümü Müslümanlara olumsuz bakmaktadır ya da bakışları manipülasyona uğramıştır.

Danimarka hükümeti, Müslümanlara karşı nefretin yanı sıra toplumdaki sistematik ayrımcılık ve ayrımcılığın da sorumlusudur. Bu eylem planı, siyasi bir sis perdesinden başka bir şey değil. Toplumun polarizasyon ve hoşgörüsüzlüğe doğru sürüklenmesinden gerçekten endişe duyan insanlar ve Müslümanların akıllarıyla alay etmektir.