18 Mayıs’ta Çin’in Xi’an kentinde ilk “Orta Asya-Çin” zirvesi düzenlendi. Zirveye Türkmenistan, Kazakistan, Kırgızistan, Tacikistan ve Özbekistan liderleri katıldı. Zirvede Çin Devlet Başkanı Şi Cinping, altyapının inşası ve ticari genişleme gibi Orta Asya için devasa stratejik kalkınma planlarını açıkladı. Özellikle, Orta Asya’daki işbirliğini ve kalkınmayı artırmak için Çin’in bu ülkelere 26 milyar yuan (3.8 milyar dolar) mali yardım ve hibe tahsis edeceğini söyledi.

Bu zirve 5+1 formatı olarak adlandırılabilir. Özbekistan’a gelince, Cumhurbaşkanı Mirziyoyev resmi ziyareti sırasında 2023-2027 dönemi için Özbekistan ile Çin arasında stratejik bir ortaklık geliştirilmesine yönelik kapsamlı bir programı kabul etti. Bu program çerçevesinde iki taraf arasında karşılıklı ticaret, gümrük, eğitim, enerji, tarım, ulaşım ve diğer alanlarda onlarca belge imzalandı. Ortak ticari faaliyetler çerçevesinde enerji, kimya, metalürji, jeoloji, otomotiv, elektrik mühendisliği, inşaat ve diğer sektörlerde (alanlarda) yeni yüksek teknolojili endüstriyel, ticari ve yatırım projelerinde toplam değeri 25 milyar doları aşan anlaşmalar imzalandı. Ayrıca 2017’den bu yana Özbekistan’daki Çin yatırımlarının 11 milyar doları bulduğu belirtildi.

Orta Asya devlet başkanları, Çin’in vaat ettiği milyarlarca kirli parayı sonuçlarını düşünmeden alıyorlar, ardından da Çin’in taleplerinin çoğunu yerine getirmek zorunda kalıyor. İş, borçları ödemeye gelince, sadece doğal kaynaklardan değil, topraktan bile vazgeçecek kadar ileri gidiyorlar. Örneğin Tacikistan Cumhurbaşkanı İmamali Rahman, borçlarının çoğundan vazgeçmesi için doğal kaynaklar açısından zengin dağlık Badakhshan’da 1.158 kilometrekarelik araziyi Çin’e verdi. Çin’e olan borçlarını ödeyemeyen Kırgızistan da, stratejik öneme sahip Uzungu-Kuş Boğazı’ndan vazgeçmek zorunda kaldı, büyük madenlerinin ve fabrikalarının bir kısmını da kaybetmek üzeredir ve bu sadece bir başlangıçtır. Siyasi bilinci ve halkına sadakati olan aklı başında bir insan, böylesine doyumsuz bir ejderhayla ilişki kurup, ona ülkenin kapılarını açabilir mi? Tabii ki hayır. Koltuklarını korumayı halklarının ve ülkelerinin kaderinden üstün tutan liderler ancak bu alçaklığı yapabilir. Ayrıca tüm dünya, Çin’in Uygur Müslümanlarına yaptığı acımasız baskılara tanık oluyor. Bununla birlikte Mirziyoyev de dahil olmak üzere Müslümanların çoğunlukta olduğu Orta Asya ülkeleri liderleri, Çin ile çeşitli ortaklıkları güçlendirmeye çalışıyorlar. Elleri Müslüman Uygurların kanına bulanmış Şi Cinping ve ateist hükümeti ile el sıkışarak Çin’in kirli parasına bel bağlıyorlar. Özbekistan da büyüyen ekonomik sorunlarını çözmek ve halkın hoşnutsuzluğunu azaltmak için Çin’in yardımını bekliyor. Çin gibi dış politikası tamamen ekonomik sömürgecilik üzerine kurulu bir ülkeden bunu beklemek, büyük bir siyasi ve ekonomik engeldir. Buna ikna olmak için Çin’in Tacikistan ve Kırgızistan komşularımıza yönelik izlediği kurnazca borç politikasına bakmak yeterli değil mi? Onların başına gelenlerin bizim başımıza gelmeyeceğini kim garanti edebilir? Hiç kimse! Bununla birlikte Mirziyoyev rejimi bundan hiçbir ders almıyor!

Bu nedenle, İslam’ın ve Müslümanların baş düşmanı Çin ile herhangi bir ilişki kurulması yanlıştır. Düşmandan iyilik ummak intihardır. Allah Subhânehu ve Teâlâ şöyle buyuruyor:

الَّذِينَ يَتَّخِذُونَ الْكَافِرِينَ أَوْلِيَاءَ مِن دُونِ الْمُؤْمِنِينَ أَيَبْتَغُونَ عِندَهُمُ الْعِزَّةَ فَإِنَّ الْعِزَّةَ للهِ جَمِيعاً“Müminleri bırakıp da kâfirleri dost edinenler, onların yanında izzet mi arıyorlar? Bilsinler ki bütün izzet yalnızca Allah’a aittir.” ^{[Nisa 139]}

Ey izzetli Müslümanlar! Bu zillet ve geri kalmışlık için İslam’a dönmekten ve işlerimizi İslami hükümlere göre yürütecek olan İslam Devletini kurmaktan başka çare ve kurtuluş yoktur. Diğer yollar bize parlak ve mutlu bir hayat getirmeyecektir.