Geçen ayın sonunda Malaysiakini, Amerika Birleşik Devletleri’nin Malezya Büyükelçisi Edgard D. Kagan ile yaptığı ve diğer konuların yanı sıra Amerika’nın Batı Asya’daki, özellikle de Filistin konusundaki tutum ve politikalarını ele aldığı röportajı yayınladı. Bir yandan Filistin’de ateşkes ve gerilimi düşürme çağrısında bulunmalarının diğer yandan ‘İsrail’e silah sevkiyatı yapmalarının bir çelişki olup olmadığı sorulunca Kagan, Washington’ın kan dökülmesini sona erdirmeye kararlı olduğunu, ancak ‘İsrail’in güvenliğine yönelik uzun vadeli taahhütlerinden vazgeçmeyeceğini söyledi. Büyükelçi ayrıca, Amerika’nın ‘İsrail’ ile olan ilişkisi ve taahhüdünün, bölgedeki barış sürecinde arabuluculuk yapma konusunda kendisine güvenilirlik kazandırdığını ileri sürdü.

Amerikan büyükelçisinin sözleri, “Filistin’de barış istiyoruz ve ‘İsrail’e Filistinlileri ortadan kaldırmak ve tüm Filistin topraklarını harap etmek için ihtiyaç duyduğu kadar silah ve bomba sağlayarak Filistinlilerin öldürülmesini durdurmak istiyoruz!” şeklinde yorumlanabilir. Amerika’nın duruşunun gerçekliği budur. Batı Asya’da izlediği politikalarında artık açıkça sergilediği ikiyüzlülüğünü gizlemiyor. ‘İsrail’in en yakın müttefiki, Yahudi varlığının en büyük silah tedarikçisi, şimdi ateşkesten, barıştan ve Filistin’deki ölümlerin sona ermesinden bahsediyor! Bundan daha büyük bir yalan ya da ikiyüzlülük olabilir mi? Gerçekten de, Amerika, Filistin konusunda utanma ve akıl sağlığını tamamen yitirmiştir!

Malaysiakini, Kagan’ın Petaling Jaya’daki ofislerine yaptığı ziyaret sırasında kendisiyle röportaj yapıldığını bildirdi. Özellikle Malaysiakini’nin bir devlet kanalı olduğu göz önüne alındığında Kagan gibi birinin, ofislerine gidip röportaj vermesi oldukça merak uyandırıcıdır. Malaysiakini’nin, dünyanın en büyük sömürgeci güçlerinden birinin temsilcisinin Malezya halkına mesaj vermek için bir platform olarak kullanmayı uygun gördüğü “özel” bir yanı olmalı!

Görüşme sırasında Amerikan Büyükelçisi Malezya’da demokrasinin elde ettiği başarılardan övgüyle söz etti ve ASEAN’ın ABD için ne kadar önem taşıdığını bilen Malezyalı liderleri takdir etti. Amerika’nın Malezya’daki çıkarlarını temsil eden bir elçinin bu övgüleri, sıradan nezaket ifadelerinden çok daha derin anlam taşır. Bu övgülerin Enver İbrahim’in başbakanlığı sırasında dile getirilmesi oldukça dikkat çekici. Eski Amerikan Başkan Yardımcısı Al Gore’un 1998 yılında Malezya’ya yaptığı ziyaret sırasında Enver’in liderliğindeki reform hareketini açıkça övdüğünü ve demokratik değişiklikleri savunmadaki cesaretlerini takdir ettiğini ve bunun da Mahathir’in o zamanki yönetimine önemli bir darbe indirdiğini hatırlamakta fayda var. Görünüşe göre Enver, Amerika’nın gözünde “özel bir konuma” sahip.

Müslümanların, Amerika’nın Malezya’daki demokrasiyi övmesinin ve desteklemesinin ardındaki bağlamı anlaması elzemdir. Demokrasinin küresel çapta en önde gelen savunucusu olan ABD’nin, özellikle Müslüman dünyasında demokrasiyi benimseyen liderleri ve ülkeleri desteklediği, demokrasiyi reddedenleri, özellikle de demokratik çerçevelerin dışında bir devlet kurmayı hedefleyenleri, radikal, aşırılıkçı hatta terörist olarak yaftaladığı çok iyi biliniyor. Bunun sonucu Amerika, kurulduğu takdirde ABD’nin çıkarları için önemli bir tehdit oluşturacak Hilafeti kurma çabalarına karşı düşmanca bir tutum sergilemektedir. Dolayısıyla demokrasi, Amerika’nın Hilafet’in kurulmasını engellemek için kullandığı stratejik bir araçtır. Amerika, Müslümanlar demokrasiyi benimsediği sürece İslam’ın tam anlamıyla uygulanamayacağını, İslam’ın eksiksiz bir şekilde uygulanmasının yolunun Hilafetten geçtiğini çok iyi biliyor.

Amerika Birleşik Devletleri, demokrasiyi savunanları destekleyecektir ve Müslümanların demokrasiye bağlı kalmalarını sağlamak için her türlü önlemi almaya hazırdır. Malezya’daki demokrasiye yapılan basit bir övgü bile Amerika’nın şu mesajı iletmesi için yeterlidir: (Ey Müslümanlar) Eğer benim onayımı istiyorsanız, benim sizin için uygun gördüğüm tek doğru yol budur.” Gerçekten de Allah Subhânehu ve Teâlâ doğru söylemiştir:

وَلَن تَرْضَى عَنكَ الْيَهُودُ وَلَا النَّصَارَى حَتَّىٰ تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ  “Sen dinlerine uymadıkça, ne Yahudiler ve ne de Hristiyanlar Ve asla senden razı olmazlar.” ^{[Bakara 120]}

Bu nedenle, uyanın Ey Müslümanlar! Demokrasiyi terk edin, çünkü demokrasi, özellikle Amerika olmak üzere Allah Subhânehu ve Teâlâ düşmanlarının bir yoludur. Amerika’nın bariz suçları ve ikiyüzlülüğü ortadayken, Malezya’nın bu emperyalist güçle diplomatik ve ticari ilişkilerini sürdürmesi ve dostane bağlar geliştirmesi talihsiz bir durumdur. Malezya’nın sözde “bağımsızlığını” kazanmasından ve Mübarek Toprak Filistin’in işgalinden bu yana dokuz Malezya Başbakanı iktidara gelmiştir. Ancak hiçbiri, mevcut 10. Başbakan da dahil olmak üzere, Amerika’nın Filistin’deki suçlarına karşılık olarak Amerikan büyükelçisini sınır dışı etme ve bu ülkedeki büyükelçiliğini kapatma cesaretini gösterememiştir.

Hem mevcut gerçekler hem de İlahi hükümler ışığında, bizim (Müslümanlar) güvenilir ve cesur bir Halife’ye sahip olmamız zorunludur. Halife, düşman büyükelçilerini ve elçiliklerini ülkemizden sınır dışı edeceği gibi aynı zamanda Allah Subhânehu ve Teâlâ’nın emrini yerine getirerek düşmanları mağlup edecek ve ülkelerini Hilafete dahil ederek İslam’a boyun eğmelerini ve Cizye vermelerini sağlayacaktır. Nitekim Allah Subhânehu ve Teâlâ şöyle buyurmuştur:

قَاتِلُوا الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَلَا بِالْيَوْمِ الْآخِرِ وَلَا يُحَرِّمُونَ مَا حَرَّمَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَلَا يَدِينُونَ دِينَ الْحَقِّ مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ حَتَّىٰ يُعْطُوا الْجِزْيَةَ عَنْ يَدٍ وَهُمْ صَاغِرُونَ“Kendilerine kitap verilenlerden Allah’a ve ahiret gününe iman etmeyen, Allah’ın ve Rasûlü’nün haram kıldığını haram saymayan ve hak din İslâm’ı din edinmeyen kimselerle, küçülerek (boyun eğerek) kendi elleriyle cizyeyi verinceye kadar savaşın.” ^{[Tevbe 29]}

Malezya’nın 67. Bağımsızlık Günü’nde yaptığı konuşmada Başbakan Datuk Seri Enver İbrahim, birçok konuya değinerek, kendisini adeta bir “kahraman” gibi lanse etti. Enver, hükümet içindeki yolsuzluğu ve güç istismarını ortadan kaldırma konusundaki kararlılığını açıkça dile getirdi. Ancak, bizzat Enver’in kendisi tarafından atanan yardımcısının birçok yolsuzluk davasına karıştığı ve tartışmalı bir şekilde beraat ettiği göz önüne alındığında doğal olarak bazı sorular gündeme geliyor. Kamuoyu, özellikle ilk bakışta ortada yeterli delil varken yolsuzluğa karışan yardımcısının bu kadar kolay beraat edip edemeyeceğini merak ediyor?

Konuşmasında Enver, başbakanlığa geldiğinden beri süregelen yolsuzluk ve güç istismarı uygulamalarını sona erdirme konusundaki kararlılığını vurguladı. Yeni bir kültür yaratma konusundaki niyetini dile getirdi. Bu sayede liderlerin hesap verebilir olacağını ve ülkenin zenginliklerinin kişisel kazanç için kullanılmasının önüne geçileceğini kaydetti. Ancak, Enver gerçekten durumdan habersiz mi yoksa kasıtlı olarak bazı şeylere göz mü yumuyor? Geçmiş hükümetlerden kendi hükümetine kadar ulusun zenginliğinin hiçbir zaman halkın yararı için kullanmadığını bilmiyor mu? Ülkenin zengin kaynaklarının- petrol, doğal gaz, kereste, boksit ve diğer birçok kaynak- halkın yararına kullanılmadığı açıkça ortada. Peki, bu kaynakların kazançları halkın değilse, kimin cebine gidiyor? İktidardakilerin ve onların yakın çevresinin mi?

Enver ayrıca sömürge döneminde yabancı güçlerin Malezya’nın zenginliklerini kendi çıkarları için nasıl sömürdüklerinden yakındı. Bu ifade doğru olmakla birlikte, peki soruyoruz, “Bağımsızlık” elde edildikten sonra sömürgecilerin rolünü kimler üstlendi? Malezyalı liderler ve yandaşları değil mi? Malezya’daki acı gerçek şu ki, iktidardakiler genellikle aşırı derecede zenginleşirken, vatandaşlar acı çekmeye devam ediyor. Bu liderler servetlerini ülkenin kaynaklarından elde etmiyorlarsa, peki nereden kazanıyorlar? Enver bu gerçeği görmezden mi geliyor, yoksa halkı kandırmaya mı çalışıyor?

Başbakan ayrıca Singapur’a “bırakılan” Batu Puteh Adası konusunu da gündeme getirdi. “Dünyada sadece birkaç ülke bir karış toprağını ya da bir taş tanesini bile başka bir ülkeye bırakabilir UAD’nin (Uluslararası Adalet Divanı) Batu Puteh ile ilgili kararını kabul ediyoruz... Ancak ülkemize yapılan bu ihanetin kendi ihmalkârlığımızdan kaynaklandığını da bilmemiz gerekir. Hiçbir ülke toprağını bu kadar kolay teslim etmez. Ülkeler, en küçük toprak parçalarını bile korumak için savaşa giriyorlar, canlar kaybediyorlar” dedi. Enver, Malezya’nın Batu Puteh Adası’nı kimlerin peşkeş çektiğini açıkça söylemese de o dönemde başbakanın Dr. Mahathir Muhammed olduğu herkes biliyor.

Ülkemizin bir karış toprağını bile savunmak kritik öneme sahiptir. Eğer Enver’in duruşu bu yöndeyse, o zaman Malezya, 1965’te Malezya’nın ilk başbakanı tarafından Singapur’a “bırakılan” Singapur adasını da geri almak için çaba göstermek zorunda. Ayrıca, Enver, İngiltere ve Tayland arasında imzalanan ve “geçersiz” olan 1909 Bangkok Anlaşması uyarınca Tayland’a bırakılan dört kuzey bölgemiz olan Songkhla, Narathiwat, Yala ve Pattani’nin iadesini de savunmalıdır. Bu bölgeler ülkemizin kayıp parçalarıdır ve Enver, sözlerinde gerçekten samimi ise, o zaman bunların iadesi için de ciddi çaba göstermelidir.

Ayrıca, Enver, bizim mescidimiz olan Mescid-i Aksa’nın ve bizim toprağımız olan ve şu anda Yahudi işgali altında bulunan Mübarek Toprak Filistin’in kurtarılması için de güçlü bir şekilde mücadele etmelidir. Enver’in söylediği gibi, ülkeler işgal altındaki topraklarının küçük bir parçasını bile geri almak için savaşa girmezler mi? Peki, o halde neden Enver, Mescid-i Aksa’yı ve Filistin’i geri almak için böyle bir adım atmadı? Dahası, Enver’in Filistin için iki devletli çözümü desteklemesi daha da şaşırtıcı. Bu çözümün, bizim toprağımız olan Filistin’in büyük bir kısmının işgalci Yahudilere peşkeş çekilmesi anlamına geldiğinin farkında değil mi? Topraklarımızın en küçük parçasını geri almak farz değil mi? O halde Enver, topraklarımızın en büyük bölümünü (Filistin) iki devletli çözüm yoluyla gaspçılara bırakılmasını nasıl meşru sayabilir?

Enver, Malezya’yı hem Asya’da hem de küresel ölçekte büyük bir ulus haline getirme arzusunu da dile getirdi. Bu hedefler takdire şayan olsa da, İslami Akide ve Şeriat çerçevesinde yürütülmediği sürece sadece retorik olarak kalacağı bilinmelidir. Malezya, Batı etkilerine boyun eğen küçük bir ulus-devlet olarak kaldığı sürece, büyük bir devlet olması ya da büyük devlet mertebesine ulaşması imkansızdır. Malezya, imparatorlukların ideolojilerini, sistemlerini, yasalarını, kültürlerini ve hatta zihniyetlerini benimsemeye devam ettiği sürece gerçek büyüklüğe erişmesi olanaksızdır. Ülkenin akidesi seküler kaldığı, dini hayattan ve yönetimden ayırdığı sürece gerçek bir büyüklük elde etmek mümkün değildir. Malezya, gerçek anlamda hiç “bağımsızlık” kazanmamışken, ne tür bir büyüklüğe ulaşabiliriz?

Bu ülke ve halkı için gerçek bağımsızlık, itaat ve teslimiyetin emperyalistlerin dayattığı ideolojilere, sistemlere ve yasalara değil de yalnızca Allah’a ait olmasıyla gerçekleşebilir. Hükümet, sömürgecilerden miras alınan ideolojilere, sistemlere ve yasalara göre yönetmeye devam ettiği sürece, gerçek bağımsızlığa erişilmesi hayal olacaktır. Aslında, bu sömürgeci çerçevelere göre yöneten iktidardakiler, ülkeye ve ümmete ihanet etmişlerdir, çünkü Allah’ın kendilerine emanet ettiği Şeriatı tam anlamıyla uygulama görevini yerine getirmemişlerdir.

Bu ülke için gerçek bağımsızlık, akidesinin sekülerizmden İslam’a kaymasıyla ve ardından sisteminin ve yasalarının tamamen sekülerden Şeriata dönüştürülmesiyle elde edilebilir. Bu dönüşüm, Hilafetin kurulmasını gerektirir. Hilafet yalnızca İlahi Yasaları bütünüyle uygulamakla kalmayacak aynı zamanda ümmeti ve topraklarını tek bir çatı altında birleştirecektir. Yalnızca bu yol -Hilafetin yeniden tesisi- Allah’ın izniyle ümmeti ve Devleti her açıdan büyüklüğe ve ihtişama ulaştıracak, dünyanın her köşesine merhamet götüren, saygı gören küresel bir süper güç haline getirecektir.

Kırgızistan Gerçekten Bağımsız Bir Ülke Mi?

Kırgızistan 1991 yılından bu yana her yıl 31 Ağustos’u bağımsızlık günü olarak kutlamaktadır. Peki Kırgızistan gerçekten bağımsız bir ülke midir? Onun bağımsızlığını belirleyen kriterler nedir? Tarihi gerçeklere başvurarak bu sorunun cevabını arayacağız.

Hiç şüphe yok ki gerçek anlamdaki bağımsız bir devletin temel şartı, siyasi, askeri ve ekonomik bağımsızlıktır. Sömürge yönetiminden kurtulmak anlamına gelen “bağımsızlık” terimini, aslında kâfirler, İslam topraklarını zayıf Osmanlı Hilafetinden ayırmak için kullandılar. İngiltere ve Fransa, Arap ve Afrika ülkelerini Osmanlı Hilafetinden ayırmak ve sömürgeleştirmek için “bağımsızlık” sloganlarını yükselttiler. Ardından I. Dünya Savaşı başladı ve Hilafet kaldırıldı. Sömürgeci ülkeler işgal ettikleri topraklardan memnun kalmadılar ve İkinci Dünya Savaşı patlak verdi. Nitekim dünya liderliğini arzulayan Amerika, “bağımsızlık” girişimini ortaya atmış ve “Atlantik Bildirisi” “bağımsızlık” sürecine doğru ilk adım olmuştur.

Atlantik Bildirisi, Hitler karşıtı koalisyonun temel program belgelerinden biri olup Atlantik Konferansı’nda İngiltere Başbakanı ve Amerikan Başkanı tarafından kabul edilerek 14 Ağustos 1941 tarihinde ilan edilmiştir. 24 Eylül'de Sovyetler Birliği de buna katıldı. Bu bildiri, müttefiklerin İkinci Dünya Savaşı’ndaki zaferinin ardından dünya düzenini belirlemek için çıkarılmıştır. Daha sonra, 'Birleşmiş Milletler' terimi Hitler karşıtı koalisyonla eşanlamlı olarak kullanılmaya başlandı ve sonra da bu, Birleşmiş Milletler Örgütü’nün temeli haline geldi.

Bu konferansta Amerika, müttefiklerin yanında savaşa girmeleri karşılığında diğer ülkelerin sömürgeleştirilmesine erişimin yolunun açılmasını talep etti ve bu, resmen bildirinin maddelerine dahil edildi. Örneğin bildiride, “zorla ellerinden alınan halkların egemenlik ve özyönetim haklarının yeniden tesis edilmesi” başlıklı bir madde vardır. Bu da Amerika’nın, sömürgeleştirilmiş ülkeleri bağımsızlık sloganıyla eski sömürgeci güçlere karşı kışkırtması ve onları yeniden sömürgeleştirmek için bir fırsat oluşturması anlamına gelmektedir.

Aynı şekilde dekolonizasyon (bir devletin, bir başka ülke halkı ve kurumları üzerindeki kontrolünü sona erdirmesi) süreci 1947 yılında bağımsızlığını elde eden Hindistan ile başlamıştır. Ama aslında Amerika bu ülkeyi “bağımsızlık” için kışkırtmaya başlayınca İngiltere, Hindistan ve Pakistan’a sahte bir bağımsızlık verdi ve onları kendi pençesinde tuttu. Nitekim bu tür gösteriler daha sonra ayrılan ülkelerde de tekrarlandı. Böylece Hindistan’daki Amerika ve İngiltere arasındaki çatışma bugüne kadar devam etmektedir; zira Hindistan’da iktidarda olan Hindistan Halk Partisi (BJP) Amerika’nın, Hindistan Ulusal Kongre Partisi de İngiltere’nin ajanıyken Pakistan ise tamamen Amerika tarafından ele geçirilmiş durumdadır.

Dekolonizasyon (sömürgeciliğin sona erme) süreci 1960’lı yıllara kadar ağırlıklı olarak Asya ülkelerinde devam etmiştir. Dekolonizasyon o dönemde Birleşmiş Milletler tarafından güçlü bir destek almıştı. Nitekim 1960’lı yıllarda Birleşmiş Milletler, "sömürgecilik altındaki ülke ve halklara bağımsızlık verilmesi" bildirgesini kabul etti. 1961 yılında ABD Başkanı Kennedy ve Sovyet Başkanı Kruşçev Viyana’da, sömürgelerin kendi aralarında paylaşılması konusunda anlaştılar. Daha sonra özellikle Afrika’da olmak üzere “bağımsızlık” için güçlü hareketler ortaya çıktı.

Yukarıda görüldüğü gibi, ABD ve Sovyetler Birliği, bağımsızlık mücadeleleri yoluyla İngiltere ve Fransa'nın sömürgelerinin (ve İtalya ve İspanya gibi diğer küçük sömürge devletlerinin) girmeleri için kendi yollarını açtılar. Buna karşılık eski sömürgeciler de kendi sömürgelerini korumak için bölgesel örgütler kurmaya çalıştılar. Örneğin İngiltere, İngiliz Milletler Topluluğu (Commonwealth of Nations) örgütü aracılığıyla kendi sömürgelerini korumaya çalıştı. Ayrıca Fransa da Frankofoni Örgütü aracılığıyla kendi sömürgelerini korumaya çalıştı. Böylece bu sömürgecilerin sömürge çatışmaları, siyasi, ekonomik, askeri ve kültürel anlaşmalar yoluyla tamamlanmış oldu.

Bundan sonra Amerika Birleşik Devletleri ile rakibi Sovyetler Birliği arasında soğuk savaş başladı ve Sovyetler Birliği bu savaşta yenilip çökene kadar bu rekabet devam etti. Nitekim Sovyetler Birliği içindeki müttefik devletlere sahte bağımsızlık verildi. Bunun üzerine Rusya, kendi sömürgelerini korumak için Bağımsız Devletler Topluluğu’nu (BDT) kurdu. Ancak sömürgelerini tam olarak pençesinde tutmayı başaramadı. Başlangıçta Baltık devletleri Avrupa’ya intikal ederek Rusya’nın nüfuzunun azalmasına yol açtı. Nitekim kendi sömürgesi altındaki ülkelerin diğer uluslararası örgütlere üye olmaları ve diğer sömürgecilerin buralara erişim yollarının açılmasıyla etkisi daha da zayıfladı.

Şimdi gelin Kırgızistan’ın, siyasi, askeri ve ekonomik açıdan (bağımsızlığı) üzerinde duralım:

Siyasi olarak Kırgızistan, Orta Asya'daki diğer müttefik ülkeler gibi sahte bir bağımsızlık kazanmıştır. Başlangıçta iktidarı, Rusya’ya kayıtsız şartsız hizmet eden Akayev ele geçirmiştir. Rusya, 2005 darbesinde Batılı kadroların iktidara gelmesini engellemiş ve kendisine iyi bir hizmet veren Akayev’i Moskova’ya almış ve onun yerine Bakiyev’i getirmiştir. Daha sonra Bakiyev, Amerika ve Çin ile işbirliği yapması ve “çok vektörlü-yönlü” politikalara meyletmesi nedeniyle isyanla devrilmiş, Batı yanlısı kadrolar uzaklaştırılmış ve geçici bir hükümetin kurulmasına “izin verilmiştir.” Ayrıca ondan sonra gelen Atambayev de Putin karşıtı davranışlarından dolayı tutuklanmıştır. Nitekim Ceenbekov da görevini yapmakta başarısız olunca, Rusya’nın izniyle mevcut hükümet iktidara gelmiştir...

Ekonomik açıdan Kırgızistan’ın derin bir borç içinde olduğu bir sır değildir. Ayrıca o, Rusya’nın isteği üzerine Avrasya Ekonomik Birliği’ne girmiş olup şu anda onun şiddetinin acısını çekmektedir. Örneğin Avrasya Ekonomik Birliği ülkelerine otomobil ithal etme ve yerli malları ihracat etme konusunda bir dizi engellerle karşılaşmaktadır.

Öte yandan Çin’in ekonomik büyümesi Kırgızistan’ı borç batağına sürüklemiştir; zira Çin, “yatırım” bahanesiyle Kırgızistan’ın madenlerine ve topraklarına el koymuştur. Buna ek olarak mevcut hükümet, ekonomik olarak Çin’e yönelmiştir; bu nedenle büyük proje sözleşmelerinin çoğunu Çin ile imzalamıştır. Cumhurbaşkanı Caparov, madenlerin ham olarak Çin’e nakledilmesini yasaklayan kararnameyi zaten iptal etmiştir. Ayrıca Batı’dan alınan krediler ve hibeler de Kırgızistan üzerinde her yönden baskı oluşturmaktadır.

Askeri açıdan olana gelince; Rusya, kendi nüfuzu altında olan Kırgızistan'ı kontrol ediyor. Zira “aşırılık ve terörizm” bahanesiyle Kırgızistan’da askeri bir üs inşa etmiştir; oysa gerçekte bunun amacı, Amerikan ve Çin askeri müdahalesini önlemektir. Nitekim bu askeri üs ve topraklarının genişletilmesine ilişkin anlaşmalar yenileniyor.

Böylece siyasi, ekonomik ve askeri bağımlılık, küresel ve yerel sömürgeci örgütler aracılığıyla gerçekleşmektedir. Dolayısıyla şayet bağımsızlığın temel özellikleri olan siyasi, ekonomik ve askeri egemenlik devletin elinde değilse, o zaman arma sadece bir görüntü, milli marş bir şarkı, bayrak da bir paçavra olur!

Ey Müslümanlar: Sahte bağımsızlık gibi yalanlara aldanmayalım; gelin demokrasinin karanlığından ve sömürgecilerin zorbalığından kurtulmanın tek yolu olan Hilafetin adaletini yeniden tesis etmek için çalışalım! Çünkü ülkemiz uzun bir dönem İslam topraklarıydı ve atalarımız İslam’larına sıkı sıkıya bağlıydılar. Ayrıca Müslümanlar, sömürgeci kâfirlerin İslam beldelerindeki servetlerimizi yağmalanmasını durdurmak için tek bir Halife etrafında birleşmelidirler! Çünkü Müslümanların zulüm ve zillet altında yaşamaları caiz değildir. Zira Allahu Teala şöyle buyurmuştur: وَلَن يَجْعَلَ اللَّهُ لِلْكَافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلًا  “Allah, müminlerin aleyhine kâfirlere hiçbir yol vermez.” [Nisa 141]

Hizb-ut Tahrir Merkezi Medya Ofisi İçin Yazan
Mümtaz Maveraünnehrî

Haber-Yorum

لَأَنتُمْ أَشَدُّ رَهْبَةً فِي صُدُورِهِم مِّنَ اللهِ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَّا يَفْقَهُونَ

“Onların içlerinde size karşı duydukları korku, Allah’a olan korkularından daha şiddetlidir. Böyledir, çünkü onlar anlamayan bir topluluktur.” ^{[Haşr 13]}

Haber:

Mısır Silahlı Kuvvetleri Genelkurmay Başkanı Korgeneral Ahmed Halife, Gazze Şeridi sınırına sürpriz bir ziyaret gerçekleştirdi; ordunun askeri sözcüsünün yaptığı açıklamaya göre Halife, sınırı denetledikten sonra “silahlı kuvvetlerin mensuplarının vatanın sınırlarını nesilden nesile savunmaya muktedir olduğunu” söyledi; aynı haberde Arabi21, askerden dönen ve sorgulanma ve tutuklanma korkusuyla ismini açıklamak istemeyen bir askerle yaptığı görüşmeden de bahsetti; bu kişi, son günlerde Mısır ordusundaki bazı meslektaşlarının, Filistin'in Refah kentine sızan işgal ordusu tarafından açılan ateş sonucu şehit olmasının ciddi bir tırmanışa yol açtığını söyledi ve bu olaylarla ilgili büyük bir gizlilik bulunduğunu ve ateşin kaynağına yanıt verilmemesi yönünde kesin emirlerin olduğunu vurguladı. (Arap21’den uyarlanmıştır, 05/09/2024)

Yorum:

Eski bir şair şöyle demiştir: Bu kalabalığın içinde erkekler olsaydı *** bu güzel kadın peçesini kaldırmazdı! Bugün diyoruz ki; şayet Yahudiler, Müslümanların başındaki yöneticilerin arasından, kendilerine misilleme yapacak ve Filistin’de işledikleri suçlardan dolayı genel seferberlik çağrısında bulunacak birinin olduğunu hissetmiş olsalardı, küstahlıklarını, kibirlerini ve caniliklerini artıramazlardı; ama ajan yöneticiler nasıl böyle eylemde bulunacaklar ki?!

Suçlu Yahudilerin korkaklıklarına ve sayılarının azlığına rağmen sözlerinde ve eylemlerinde gösterdikleri inatçılığın, ahlaksızlığın ve kayıtsızlığın nedeni, kendilerini çevreleyen aşağılık ve utanç verici rejimlerin ajanlıklarının farkında olmaları ve sömürgeci kâfir efendilerinin gaspçı varlıklarını koruma ve onun ihtiyaç duyduğu tüm hayatta kalma nedenlerini sağlama konusundaki emirlerini uygulamayı hiç ihmal etmeyen, aksine onları korumak için gecelerini gündüzlerine katan bu Ruvaybida yöneticilerden emin olmalarıdır.Bu sebeplerden en önemlisi ise, subay ve askerlerin, mübarek Filistin topraklarındaki kardeşlerine destek olmalarını engelleyen aşağılık ve utanç verici prangalarından kurtulmalarını, dahası Mısır rejiminin yaptığı gibi necis Yahudilerin elleriyle ölen arkadaşlarına cevap vermelerini ve intikamlarını almalarını engellemektir.

Ürdün, Suriye ve Lübnan’da olduğu gibi Mısır’daki rejimin de gerçek misyonu şudur; İslam ümmetinin evlatlarının ve ordularının, zayıflığı ve kırılganlığı bir grup mümin mücahit tarafından ortaya çıkarılan ve ancak Haçlı kafirlerin ipiyle hayatta kalabilen ve ajan ve komplocu rejimler tarafından korunan bir varlık olduğu ortaya çıkan mutant Yahudi varlığına yönelik her türlü hareket ve yürüyüşünü engellemektir.

Ey Mısır Kenane askerleri: Mübarek Filistin topraklarının halkı, ümmetin diğer evlatları gibi sizin de kendilerinin durumundan ve başlarına gelen felaketlerden dolayı acı duyduğunuzu biliyorlar ancak bu acı sizi, Allah’a karşı olan sorumluluğunuzdan kurtarmayacaktır. Zira sizler onlara destek vermeye ve yardım etmeye muktedirsiniz. Sizin bunu yapmanızı engelleyen tek şey, Yahudilerle aynı siperde duran hain ve alçak yöneticilerinizin size vurduğu hayali zillet ve aşağılanma zinciridir. O halde Allah Azze ve Celle’nin şu kavlini hatırlayın: لَأَنتُمْ أَشَدُّ رَهْبَةً فِي صُدُورِهِم مِّنَ اللهِ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَّا يَفْقَهُونَ “Onların içlerinde size karşı duydukları korku, Allah’a olan korkularından daha şiddetlidir. Böyledir, çünkü onlar anlamayan bir topluluktur.” [Haşr 13] Dolayısıyla sizlerin yöneticilerinizin prangalarından kurtulmanız, onların yok olması anlamına geldiği gibi aynı zamanda gaspçı işgalci varlığın da yok olması anlamına gelmektedir. O halde bu prangaları kırın ki Allah sizlere merhamet etsin; Allah ve Rasulü’nün olmanızı istediği yerde olun ki dünyanın izzetini ve ahiretin en hayırlı ödülünü kazananlardan olasınız.

Hizb-ut Tahrir Merkezi Medya Ofisi İçin Yazan
Velid Belibel