Yunanistan Başbakanı Kostas Karamanlis, 49 yıl aranın ardından Türkiye'ye gelen ilk Yunanistan Başbakanı oldu. Son kez gelen de Kostas'ın amcası Konstantin Karamanlis idi ve Adnan Menderes ile birlikte Kıbrıs sorununda Amerikan plânına göre ilerleme sağlamak için gelmişti. Yunanistan, Türkiye ile en çok sorunları bulunan düşman bir komşudur. Bu düşmanlık, Fâtih Sultân Mehmed Hân'ın İstanbul'u fethedip Bizans'ı tarihe gömmesinden beri süregelmiş (Megali İdea'nın doğuşu) ve Osmanlı Hilâfet Devleti'nin zayıflık döneminde devletten kopmasıyla patlak vermiştir. Bununla da yetinmemiş, itilaf devletleri ile birlikte Osmanlı topraklarına saldırmış, Ankara yakınlarına kadar gelmiştir. İngilizlerin baskısı sonucu geri çekilmek zorunda kalmış olsalar da, Ege Denizi'ndeki adaların neredeyse tamamını işgâl etmişlerdir. Kıbrıs'ta da İngilizler ile birlikte hareket edip kendilerini asırlarca koruyup kollayan Osmanlı'ya sırt çevirmişlerdir. Amerikan-İngiliz çatışmasına sebep olan sorunların alevlenmesine, biraz da bu düşmanca politikalar hizmet etmiş, buradan Kıbrıs sorunu, Ege sorunu, Azınlıklar sorunu, Patrikhane meselesi gibi pek çok problem çıkmıştır. Kıbrıs meselesi, Annan Plânı'nın işi bitince muallakta kalmıştır. Bu nedenle Cumhurbaşkanı Gül, Amerika'ya yaptığı ziyârette, Ban Ki Moon'dan Kıbrıs için yeni bir çözüm bulmasını talep etmiştir. İsteyen âciz, istenen âciz! Ege meselesi ise kıta sahanlığı ve FIR hattı gibi, "uluslararası hukuk" denilen sömürgeci mekânizmanın Yunanistan lehine tavır almasından dolayı daha çetrefil bir haldedir. Uzun süredir devam eden ve geçenlerde 37.si yapılan istikşâfî görüşmelerden, yani sorunun keşfine yönelik gizli görüşmelerden, Erdoğan ve Karamanlis'in beyânâtına göre, şimdiye kadar hiçbir sonuç alınamamıştır. Bunun yanında Genelkurmay, internet sitesinde Yunan askerî botlarının Ege Denizi'nde yaptıkları ihlâlleri açıklayıp durmaktadır. Oysa Büyükanıt, geçen yıl yaptığı Yunanistan ziyâretinde, Türk-Yunan ilişkilerini dostane ilişkiler diye tanımlamıştır. Azınlıklar sorunu, Türkiye'nin Avrupa Birliği'ne üyelik müzâkerelerinden bir parça olarak dayatılmaktadır. Patrikhane meselesi ise uzun vadede ciddi bir sorundur. Çünkü Yunanistan, Karamanlis'in bu ziyâretinde de tekrarladığı gibi, Fener Rum Patrikhanesi'ni ekümenik vasfıyla anmaktadır ve ekümeniklik, patrikhaneye İstanbul'da bağımsız bir toprak parçası verilmesini ve 1970'lerde kapatılan Ruhban Okulu'nun açılmasını gerektirir. Bütün bunlara ve Yunanistan'ın tarihsel düşmanlığına rağmen, AKP Hükümeti ekonomi, ticaret, turizm, enerji, Avrupa Birliği üyeliği gibi konular üzerinden Türk-Yunan ilişkilerini geliştirmeye, gerilimleri azaltmaya uğraşmaktadır. Çünkü Amerika böyle istemektedir. Amerika, bunu Türkiye için yada Türkiye halkının hayrına istememektedir. Aksine İngiltere'nin bu sorunları kurcalayıp plânlarını bozmasından endişe etmektedir. Bunun için hem AKP Hükümeti'ne, hem de uşağı olan Karamanlis Hükümeti'ne, ıvır zıvır konular üzerinde de olsa birliktelik sağlamalarını, sembolik anlamdan ibâret kalsa da birbirlerine gidip gelmelerini öğütlemektedir. Oysa Yunanistan, Kıbrıs ve Ege Adaları, İslâmî topraklardır ve bunlar üzerinde Küfrün egemenliği kabul edilemez. Yunanistan lehine olan uluslararası kararların ve kurumların, Müslümanlar nezdinde hiçbir geçerliliği olamaz. İslâm'da azınlıklar değil, zımmîler vardır ve egemenliğimiz altındaki tüm gayri-muslimlere zımmî muâmelesi yapılmalıdır. Bunlar, İslâmî hükümlerdir ve ancak İslâmî bir devletin uygulayabileceği köklü çözümlerdir. Dolayısıyla güdümlü mevcut yöneticilerden hiçbir sonuca varmaları beklenemez!

Anayasa komisyonu tarafından, seçim kanununa ilişkin anlaşmazlık noktalarındaki tutumlarını netleştirmeleri için tüm politik güçlere verilen süre bugün doldu. Peki, bu tasarı nedir? Hangi esâsa dayanmaktadır? Buna ilişkin İslâmî hüküm nedir? Tüm bunları açıklamamız kaçınılmazdır ki herkes hakkı bâtıldan ayırt etsin.

Birincisi: Seçimler kanunu tasarısının üzerine binâ edildiği esâs, -tasarının 1. maddesine göre- 2005 yılı geçiş anayasasıdır. Bilindiği gibi bu anayasa, İslâm esâsına dayanmamakta ve yasama hakkını, Vatanî Meclis'te, il meclislerinde ve il yasama meclislerinde çoğunluğa sahip olan beşere vermektedir. Ayrıca bu anayasa, Güney Sudan'ın ayrılmasını tesis etmekte ve diğer vilâyetlerin ayrılmasına da zemin teşkil etmektedir.

İkincisi: Gerek bu kanun, gerekse partiler kanunu, -geçiş anayasasında olduğu gibi- Güney Sudan'ın kuzeyden ayrılmasına odaklanırken; kanunun tüm fıkralarında bu hususa değindiğinde güneyi sanki özerk bir varlıkmış gibi ele alınmaktadır.

Üçüncüsü: Bu kanun, cumhurbaşkanlığı, il vâliliği, vatanî yada il yasama meclislerine adaylık şartları kapsamında sıklıkla "Sudanlılar" ifadesine vurgu yapmaktadır...

Seçim; belirli işleri yapmak üzere bir şahsı veya şahısları seçme üslubu olması bakımından, belirlenen işin şer'ân câiz olması şartıyla, şer'ân câizdir.

Bu kanun ise şer'î olmayan bir iş için kullanılmaktadır ki bu, Cumhurbaşkanlığı seçimidir. İslâm'da ise cumhurbaşkanlığı yoktur, tam aksine Müslümanlar için Hilâfet vardır. Rasûl [SallAllahu Aleyhi ve Sellem] şöyle buyurmuştur:  وَإنّهُ لاَ نَبِيّ بَعْدِي. وَسَتَكُونُ خُلَفَاءُ ... "Artık Benden sonra Nebî yoktur. Halîfeler olacak da çoğalacaklardır..." Ayrıca bu kanun, Allah'ın dışında yasama yapacak yasama kurulunun seçimi için de kullanılacaktır. Oysa İslâm'da yasama hakkı, yalnız Allah'a aittir, beşere ait değildir. Allah Azze ve Celle şöyle buyurmuştur:  إِنِ الْحُكْمُ إِلاَّ لِلّهِ أَمَرَ أَلاَّ تَعْبُدُواْ إِلاَّ إِيَّاهُ ذَلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَ يَعْلَمُونَ "Muhakkak ki hüküm ancak Allah'a aittir. O size Kendisinden başkasına asla kulluk etmemenizi emretmiştir. İşte dosdoğru dîn budur, velâkin insanların çoğu bilmezler." ^{[Yûsuf 40]} Ve şöyle buyurmuştur:  وَمَن لَّمْ يَحْكُم بِمَا أَنزَلَ اللّهُ فَأُوْلَـئِكَ هُمُ الْكَافِرُونَ "Her kim Allah'ın indirdikleri ile yönetmezse işte onlar kâfirlerin ta kendileridir." ^{[el-Mâ'ide 44]} Dahası Güney Sudan'ın kuzeyden ayrılması da haramdır, Rasûl [SallAllahu Aleyhi ve Sellem]'in şu kavlinden dolayı câiz değildir:  مَنْ أَتَاكُمْ، وَأَمْرُكُمْ جَمِيعٌ، عَلَىَ رَجُلٍ وَاحِدٍ، يُرِيدُ أَنْ يَشُقّ عَصَاكُمْ، أَوْ يُفَرّقَ جَمَاعَتَكُمْ، فَاقْتُلُوهُ "İşleriniz (yönetiminiz) bir adam üzerinde birleşmiş iken her kim gelir de asânızı parçalamak veya cemaatinizi (bütünlüğünüzü) bölmek isterse onu hemen öldürün."

"Sudanlılar" meselesine ve bunun şart koşulmasına gelince; bu bâtıl bir şarttır ve Sömürgeci Kâfirin türettiği, ajanlarının ardı sıra koruduğu vatancılık esâsı üzerine Müslümanların parçalanmışlığını pekiştirmektir. Oysa asıl olan; ülkeleri ve beldeleri birbirlerinden ne kadar uzak olurlarsa olsunlar, Müslümanların kardeş olmasıdır. Allahu Subhânehû ve Te'alâ şöyle buyurmuştur:   إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ "Mü'minler ancak kardeştirler." ^{[Hucurat 10]}

İlâveten bu kanun, -daha önce belirttiğimiz gibi-, İslâm esâsı üzerine değil, aksine Nifâşa Antlaşması esâsı üzerine inşâ edilmiştir. Oysa Allah [Subhânehu ve Te'alâ] şöyle buyurmuştur:  أَفَمَنْ أَسَّسَ بُنْيَانَهُ عَلَى تَقْوَى مِنَ اللّهِ وَرِضْوَانٍ خَيْرٌ أَم مَّنْ أَسَّسَ بُنْيَانَهُ عَلَىَ شَفَا جُرُفٍ هَارٍ فَانْهَارَ بِهِ فِي نَارِ جَهَنَّمَ وَاللّهُ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ "Binâsını Allah korkusu ve rızâsı üzerine kuran kimse mi daha hayırlıdır, yoksa binâsını yıkılacak bir uçurumun kenarına kurup onunla beraber kendisi de çöküp Cehennem ateşine giden kimse mi? Şüphesiz ki Allah zâlimler topluluğunu hidâyete erdirmez." ^{[et-Tevbe 109]}

Bütün bunlardan açığa çıkmaktadır ki bu kanun şer'ân bâtıldır:

Siyâsî partiler, toplum içerisindeki etkin güçler, daha da ötesi bu beldedeki tüm Müslümanlar, bu tasarıyı ve üzerine kurulu olduğu esâsı reddetmeli ve herkes, Nebî [SallAllahu Aleyhi ve Sellem]'in müjdelediği Hilâfet'i kurmaya çalışarak İslâm esâsı ve ahkâmı üzerine bir devletin ve toplumun inşâsı için çalışmalıdır ki hem üstünlüğümüzün, hem Rabbimizin rızâsını kazanmamızın, hem de düşmanlarımıza galebe çalmamızın tek yolu budur. Allahu Te'alâ şöyle buyurmuştur:  يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اسْتَجِيبُواْ لِلّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُم لِمَا يُحْيِيكُمْ وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ وَأَنَّهُ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ  "Ey imân edenler! Allah ve Rasûlü sizi, size hayat verene çağırdığında icâbet edin. Bilin ki Allah kişi ile kalbi arasına girer ve siz muhakkak O'nun huzurunda toplanacaksınız." ^{[el-Enfâl 24]}

Üst düzey Amerikalı askerî yetkililerce, Pakistan sınırları içerisine yerleştirilen Amerikan birliklerinin sayısındaki çarpıcı artış, Müşerref'in hıyânetine yeni bir diğer kanıttır. "Önce Pakistan" sloganıyla Amerika karşısında boyun büken Müşerref, tam altı yıldır Pakistan'a ağır hasar vermektedir. Müşerref, Pakistan'ı yalnızca sunî ve kaçınılmaz un, elektrik ve doğalgaz krizlerinin içine sürüklemekle kalmadı, aynı zamanda Amerikan birliklerinin Pakistan içerisinde yerleştirilmelerine de hazır göründü. Bu husus, Amerikan CENTCOM (Merkez Kuvvetler Komutanlığı) Komutanı Amiral William J. Fallen tarafından şu sözler ile ifşâ edildi: "Pakistan Ordusu, kabileler bölgesindeki isyanla başa çıkmak ve Sınır Muhâfızları'nı Amerikan eğitim merkezinde eğitmek üzere Amerikan Ordusu ile daha geniş tabanlı bir ilişkiye gönüllü görünüyor." Pakistan birliklerinin eğitimi gerekçesiyle Amerikan birliklerinin yerleştirilmesi, Pakistan'ın güvenliğini ciddi biçimde tehlikeye atacaktır. Zaten Amerikan basınında, Birleşik Devletler'in, Pakistan'ın nükleer varlıklarını çalmak yada yok etmek üzere Özel Kuvvetler operasyonu gerçekleştirme niyetine ilişkin pek çok rapor yer almıştır.

Böylesi koşullar altında, en büyük düşmanın birliklerinin ülkeye sokulması, hangi "ulusal çıkara" hizmet etmektedir?

Ümmet'i harekete geçmeye ve Müşerref'in Amerikalıların Pakistan içerisine birliklerini yerleştirmelerine izin vermesini engellemeye çağırıyoruz. Daha da ötesi silahlı kuvvetler içerisindeki samimi unsurlar, Müşerref'in bu hıyânetini durdurmalı ve Hilâfet'in yeniden kurulması için gerekli nusreti vermelidirler.

Akîdevî fırkaları denetlemekten sorumlu Eşgüdüm Komisyonu, 05.01.2008 Salı günü Başsavcının bürosunda yaptığı oturumun ardından Ahmediyye fırkasının yasaklanmamasına karar verdi. Bu karar, Ahmediyye / Endonezya Lideri olması itibariyle AbdulBasît tarafından cemaatin îtikâdî ve ictimâî usûlü hakkında yapılan Ahmediyye / Endonezya Merkez Yürütme Kurulu açıklamalarının 12 bendinin oturumda kabul edilmesinden sonra geldi.

Ahmediyye / Endonezya açıklamalarında, Muhammed [SallAllahu Aleyhi ve Sellem]'in  Nebîlerin sonuncusu ve Ahmediyye'nin kurucusu Mirza Gulam Ahmed'in ise Ahmedîlerin mürşidi, muallimi ve örneği olduğunu ifade ederek, (Ahmediyye'nin en önemli kitabı olan) Kitâb-ut Tezkira'nın ancak Mirza'nın mânevî birikiminin mecmuu olduğunu, mukaddes bir kitap olmadığını, mukaddes kitabının yalnızca Kur'ân-il Kerîm olduğunu ve bunun da Nebî [SallAllahu Aleyhi ve Sellem]'in Sünneti ile birlikte, bağlı kaldıkları İslâm'ın kaynakları olduğunu vurguladı. Yine Ahmediyye'nin kendileri dışındaki Müslümanları asla tekfir etmeyeceğini ve mescitlerinin tüm Müslümanlara açık olduğunu belirtti.

Komisyon, bu açıklamaların hakka dönüşe yönelik bir iyi niyet taşıdığı kanısına vardı ve ardından Ahmedîlere, açıklamalarında geçen bu 12 bendin uygulanması için 3 aylık bir süre tanıdı. Bu açıklamalarında ciddi olmadıklarının ve haklarındaki "sapık" değerlendirmelerini önlemek için sırf politik manipülasyon yaptıklarının açığa çıkması halinde, Komisyon -müdürü Vusno Suprata'nın belirttiği gibi- başka tedbirler alacaktır.

Bunlara binâen Hizb-ut Tahrir / Endonezya, aşağıdaki hususları beyân eder:

1.   Diğer Müslüman kardeşlerini hatadan ve dalâletten uzaklaştırmak üzere uyarılarda ve hatırlatmalarda bulunmaları, Müslümanların yükümlülüklerindendir. Yine hata ettiklerini yahut dalâlete düştüklerini fark ettikleri anda, onları hakka döndürmede acele etmeleri de yükümlülüklerindendir. Hakka dönüşe yönelik bu açıklamalarına binâen, bunu hüsn-ü zann olarak değerlendirerek kabul etmek kaçınılmazdır. Zîra İslâm, Müslüman bir kimsenin Müslüman kardeşi hakkında, gerçekte içinde ne olup olmadığına göre değil, zâhirine göre hükmetmesine karar kılmıştır. Zîra kalplerin içinde neler olduğunu bilen yalnızca Allah [Tebârake ve Te'alâ]'dır.

2.   Ancak önceki kâidenin, bu Ahmediyye meselesinde tahakkuku mümkün değildir. Zîra onun meselesi, Komisyon'un oturumunda, 12 bentlik açıklamasının ardından sapıklığından dönmüşçesine ele alındığı kadar basit bir mesele değildir. Nitekim Ahmediyye/Endonezya, küresel Ahmediyye'nin bir koludur ve Endonezya'da da -kitaplarında ve referans kaynaklarında geçtiği gibi- Merkezî Yürütme Kurulu tarafından kararlaştırılmış öğretilerinde, mefhumlarında ve inançlarında küresel Ahmediyye'ye bağlıdır. Hakkında farklı çevrelerce dalâlet (sapıklık) hükmü verilen hususlara göre sürdürülen bu inançlarından herhangi bir şekilde döndüğü vâki olmamıştır, ne 1980 tarihli Kurul kararında geçtiği gibi ülkeler bazında, ne de 1985 tarihli İslâm Konferansı Örgütü'nün kararında geçtiği gibi küresel bazda!

3.   Buna göre Hizb-ut Tahrir / Endonezya, Endonezya Âlimler Kurulu'nu, bu öğretilerini, mefhumlarını ve sapık inançlarını değiştirinceye dek Ahmediyye'nin sapıklığı hakkındaki fetvâlarını değiştirmemeye teşvik eder. Hükümet de Endonezya Âlimler Kurulu'nun bu fetvâlarını referans almalı, Ahmediyye'nin sapıklığı hakkındaki hükmü benimsemeli, faaliyetlerini men etmeli ve üyelerini mürted oldukları gerekçesiyle yakalamalıdır. Tamamen hakka dönmeleri halinde bu engellemeler kaldırılabilir olmalıdır.

4.   Bütün bunlara karşın, sapık bir grup olarak yayılması nedeniyle kendilerine karşı şiddetli bir öfke duyan fertlerin yaptığı gibi, Ahmediyye meselesinin şiddet eylemleri ile çözülmesi doğru değildir. 1980 senesinde Endonezya Âlimler Kurulu tarafından ve 1985'te Cidde'deki İslâmî Fıkıh Birliği'nde İslâm Konferansı Örgütü tarafından hakkında sapıklık fetvâsı verilmesine binâen Hükümet, bu grubun üyelerine karşı sert önlemler almalı, bürolarını kapatmalı, inançlarına çağırmaktan men edilmeli ve üyeleri yakalanmalıdır. Yani öncelikli olarak fertler veya topluluklar değil devlet harekete geçmelidir.

5.   Hizb-ut Tahrir / Endonezya, Endonezya Hükümeti de dâhil tüm Müslümanlara, Ahmediyye'ye ilişkin sapıklık hükmünü kaynak alan önceki fetvâları benimseme çağrısında bulunmaktadır. Çünkü bunlar haklıdır ve şer'î ehliyet ve mârifet sahibi âlimler tarafından yayınlanmıştır. Zaten İslâmî Akîde'nin sâfiyetini saptırmaya yahut ona ve Müslümanların mukaddesâtına saldırmaya yönelik girişimlerden korumak maksadıyla fetvâlar yayınlanması ve önlemler alınması gâyet doğaldır.

6.   Yine tüm Müslümanları, İslâm Şeriatı ile yönetimin ve Hilâfet'in geri getirilmesinde acele etmeleri çağrısında bulunmaktadır. Zîra artık Laik sistemin fesâdı ayyuka çıkmış, İslâm'ı ve inançlarının kudsiyetini savunmaktan uzak ve âciz olduğu ifşa olmuştur.

Allah'tan hepimize merhamet etmesini, hepimizi korumasını ve hepimizi, bilhassa ülkelerde İslâm'ın ikâme için ihlasla çalışan dosdoğru âlimleri hayra muvaffak kılmasını niyâz ediyoruz ki âlemlere rahmet İslâm'ın hedefleri tahakkuk edebilsin.