(ترجمه)

از حضرت عایشه صدیقه رضی الله عنها روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود:

«مَنْ أَنْظَرَ مُعْسِرًا أَظَلَّهُ اللَّهُ فِي ظِلِّهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ، وَكُلُّ مَعْرُوفٍ صَدَقَةٌ»

                                                                                                (رواه ترمذی)                                             

ترجمه: هرکه تنگ دست و محتاجی را در ادای دینش مهلت دهد، الله سبحانه وتعالی در روز قیامت سایه(عرش خودش را) نصیبش می‌گرداند و هرکار نیک صدقه است.

شرح حدیث:

شکی نیست که دین اسلام بهترین ادیان آسمانی و کامل‌ترین آن‌هاست، برای فطرت سلیمه نزدیک است، نزد عقل سلیم صحیح است و این‌همه خوبائی‌ها شامل می‌شود؛ محاسن و فضائلی را که هرگز در غیر این دین جمع نشده است. این دینی است که ضامن حفظ حیات انسان‌ها می‌باشد؛ دینی‌که بر حفظ پیروان خود ثابت است و تضمین‌کنندۀ حیات مملو از سعادت و آرامش برای بشریت است.

بنابر این، از حدیث فوق واضح می‌شود که دین اسلام علاقۀ مسلمان را با برادرش محافظت می‌کند، که آن مهلت دادن به فقیر و تنگ‌دستی است که قادر به پرداخت دینش نمی‌باشد و پاداش وی در آخرت اینست که در روز هولناک محشر تحت سایۀ عرش الله سبحانه وتعالی قرار می‌گیرد. این سایه از بزرگ‌ترین نعمت‌های آن روز می‌باشد؛ نعمتی‌که از لحاظ راحتی، آرامش و قربت الله سبحانه وتعالی در آن روز کافی و قناعت‌بخش می‌باشد.

هم‌چنان مهلت دادن مسلمان، برادر مسلمانش را هنگام ناتوانی از پرداخت دینش یکی از احکام شرعی است که باید مراعات شود؛ لیکن تطبیق احکام اسلام بعد از زمانی بین امت معطل قرار گرفت که حکام و عاملین ما از فضای ثروت‌اندوزی کفار استعمارگر متأثر شده‌اند و امت در یک فقر شدیدی بسر می‌برد.