(ترجمه)

سه شنبه ۱۴ مارچ سال ۲۰۱۷م، دادگاه عدالت اروپا(ECJ) حکم صادر نمود که کارفرمایان می توانند کارکنان خود را از پوشیدن نمادهای اسلامی؛ از جمله: حجاب پوشیده شده توسط زنان مسلمان منع کنند. این دادگاه در بیانیه ای اظهار داشت: «وضع قانون منع پوشیدن لباس هایی که نماد مذهبی باشد، از جمله حجاب در داخل شرکت های کار، تبعیض مستقیم تلقی نمی شود.» این قضاوت در پاسخ به دو مورد از زنان مسلمانی وارد شده که در فرانسه و بلژیک به دلیل امتنا ورزیدن از کشیدن حجاب در محل کار، وظیفه ی خود را از دست دادند.

با صدور این حکم تبعیض آمیز، در برابر خارجی ها، دادگاه عدالت اروپا یک بار دیگر ثابت کرد که نظام سیکولر، برای حمایت از حقوق اقلیت های مذهبی مناسب نمی باشد. در واقع چنین تبعیض مذهبی و غیر قابل تحمل در ترکیب ژنیتیکی قانون گذاری ایدیولوژی نظام سیکولریستی، در ممنوعیت حجاب، نقاب، مناره مسجد و دیگر اعتقادات اسلامی در بسیاری از کشورهای سیکولر در سراسر جهان آشکار ریشه دوانده است.

این قضاوت ظالما نه در عرصه ی کاری زنان مسلمان در اروپا، دارای پیامد گسترده بوده و یک پیام روشن و واضح دارد که اگر تمایل به حفظ ارزش های مذهبی خود دارید و به این تعهدات پابند می باشید، پس کارکردن تان در این ممالک ممنوع می باشد. پس واضح می گردد که این اسلام نیست که زنان مسلمان را از داشتن نقش فعال در جامعه منع می کند؛ بلکه نظام حاکم سیکولر است، زنان مسلمان را به ناحق مجبور می سازد که از بین اعتقادات عمیق مذهبی و حق کار در بیرون، یکی را انتخاب کنند.

دولت و موسسات غربی به عوض مبارزه با تعصبات مذهبی، آن را قبول نموده و به یک قانون بدل کردند. این موضوع نمایانگر خطرات ذاتی نظام سیکولر است؛ زیرا کسانی که در رأس این نظام هستند حق و حقوق اقلیت های مذهبی را پایمال می کنند. علاوه بر این، نظام اجتماعی سیکولر به نحوی طراحی شده که زنان مسلمان را مجبور به ترک اعتقادات اسلامی و پذیرش هویت سیکولریستی نماید. این آخرین تلاش های دولت های غربی و نهادهای آنست تا به اعتقادات قوی مسلمانان در غرب نقطه پایان بگذارند.

در واقع چنین احکام افترا و ممنوعیت اعمال مذهبی نمایانگر ضعف فکری نظام ناقص سیکولریزم است که این نظام نتوانسته مسلمانان را از طریق قدرت استدلال، از عقایدشان دور بسازد؛ بلکه با توسل به زور می خواهد، مسلمانان را متقاعد به ترک عقایدشان کند. این قضاوت دادگاه عدالت اروپا تنها برای بد نام کردن زنان مسلمان است، می خواهد بگوید که این زنان مرتکب جنایات نفرت آمیز جهانی شده و تعدادشان در سراسر اروپا در حال گسترش است.

چگونه می توان نظامی را که از نظر قانونی تبعیض علیه اقلیت های مذهبی را می پذیرد، زنان را از جامعه به دلیل اعتقادات مذهبی شان دور می سازد و خواهان روند بیگانه هراسی می باشد، به عنوان یک نظام با اعتماد در روند پیشبرد امور یک جامعه شناخت؟ این نظام کاملاً در تضاد با نظام اسلامی(خلافت) می باشد. در نظام اسلامی تعیین حقوق اقلیت های مذهبی به دست انسان نبوده و از طرف خالق جهان ۱۰۰ درصد تضمین شده است. اقلیت های مذهبی از همان حقوقی که مسلمانان دارند، برخوردار بوده و بدون کدام آزار و اذیت از طرف دولت و یا مسلمانان در ابراز عقاید خود آزاد می باشند.

در واقع دولت خلافت به طریقه رسول الله صلی الله علیه وسلم، مکلف به حفاظت از شهروندان غیر مسلمان خود بوده تا آن ها به خاطر عقایدشان مورد آزار و رفتار تبعیض آمیز قرار نگیرند. عدالت حکومت اسلامی و واقعیت پیمان اسلامی در عصر خلافت بود که مردم را قناعت می داد و باعث می شد که تعداد زیادی اسلام را بپذیرند.

پس کدام نظام می تواند، حافظ حقوق اقلیت های مذهبی باشد، نظام ساخته شده ی دست بشر یا نظام ساخته شده توسط خالق بشر؟ و چه نوع نظام، ظرفیت حکمرانی با عدالت را بر انسان ها دارد؟ تنها نظامی شایسته است که از طرف پروردگار عالمیان می باشد.

در این موقعیت دشوار و طاقت فرسا، ما از خواهران مسلمان و عزیز خود در اروپا و سراسر غرب خواهشمندیم که به حجاب و مسوولیت های اسلامی خود پابند بوده و به این بیندیشند که چقدر پاداش از کشیدن این همه رنج و مصیبت در راه دین مقدس اسلام، در جنت از آن خود خواهند کرد.

داکتر نسرین نواز

رئیس بخش زنان دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب التحریر

(ترجمه)

ولادمیر پوتین رییس جمهور روسیه در ۲۸ فبروری ۲۰۱۷م از کشورهای آسیای مرکزی دیدن نمود. وی با روسای جمهور کشورهای تاجکستان، قزاقستان و قرغیزستان طی گفتگوهای ویژه ای در مورد موضوعات کشورداری و مشکلات فرا راه آن ها دیدار و گفتگو نمود. بناً جهت دانستن اهداف و نتایج این دید و بازدیدها لازم است تا عمیق تر به مشکلات این کشورها پرداخته و چگونگی روابط شان را مورد مطالعه قرار دهیم.

قزاقستان یکی از وفادارترین کشورها در سطح منطقه به روسیه بوده که از لحاظ اقتصادی و سیاسی وابسته به آن می باشد. از آن جایی که تعداد کثیری از روسی زبانان در این کشور حیات به سر می برند، تحکیم پروژه های روسی در این کشور نسبت به دیگر کشورهای آسیای مرکزی خیلی آسان به نظر می رسد. از جانب دیگر، قزاقستان یکی از کشورهای عضو سازمان های SCO,CSTO وEAEC  بوده و وجود بیشتر از هزار کارخانه روسی در این کشور نشان دهنده ی روابط مستحکم میان این دو کشور می باشد.

هرچند ملاقات میان پوتین و نظربایوف به منظور پلان های روسیه مبنی بر تقویت سهم قزاقستان در EAEC  صورت گرفت؛ ولی با این حال، تنزیل قیمت تیل و پایین آمدن ارزش ربل(واحد پولی روسیه) تاثیر به سزایی بالای واحد پولی قزاقستان بر جای گذاشته است. از جانب دیگر مردم قزاقستان از آینده ی وخیم عضویت این کشور درEAEC  خبر داده اند که در نتیجه خشم عده ای را در مورد این اتحادیه بر انگیخته است. این در حالیست که پوتین رییس جمهور روسیه در طی این ملاقات گفت: « بانک EAEC پذیرفته است که ارزش این پروژه ها به میلیون ها دالر می رسد که روابط روسیه را با این کشور نسبت به قبل مستحکم تر خواهد ساخت.» در همین حال، نظر بایوف رییس جمهور قزاقستان گفت که: نه تنها آن ها هیچ گونه ادعا و انتقادی از دولت روسیه ندارند؛ بلکه با این کشور وفادار خواهند بود.

تاجیکستان یکی دیگر از کشورهای وابسته به روسیه از لحاظ سیاسی و اقتصادی می باشد. از این که تعداد اندک روسی زبانان در این کشور زنده گی می کنند، تمرکز روسیه در این کشور نسبت به قزاقستان کمتر است. ایتلاف و یک پارچه گی در میان مردم این کشور نسبت به مردم قزاقستان کم رنگ بوده و به این اساس، امداد روسیه به تاجیکستان در زمینه های نظامی و اقتصادی خلاصه می گردد. هرچند نصف درامد تولیدات ناخالص تاجیکستان از درامد پول مهاجرین کارگر مقیم روسیه می باشد که برای خانواده های شان می فرستند که با این حال، پوتین در یک نشستی با رحمانوف رییس جمهور تاجیکستان روی این موضوع تاکید کرد. از جانب دیگر مشکلات مهاجرین این کشور در روسیه در حال بحرانی شدن قرار داشته، به گونه ی که مقامات روسی این کارگران را به عنوان تقویه ی علایق استفاده می کنند. روسیه تلاش دارد تاجیکستان عضویت EAEC را به دست آورد، ولی با این حال، تاجیکستان تا هنوز چیزی در این زمینه به دست نیاورده است. بناً تا حال به عنوان اعضایCSTO  و SCO باقی مانده است.

قرغیزستان با وجود این که از جمله متحدین سرسخت روسیه است، با این حال، در عرصه های سیاسی یکی از کشورهای اساس آسیای مرکزی به شمار می رود. اکنون اوضاع یک بار دیگر در این کشور در حال دگرگونی است. اخیراً یکی از اعضای گروه مخالف در این کشور دستگیر می گردد، شکی نیست که روسیه در این کشور چالش ها را بیشتر نموده و می خواهد با افزایش ناامنی های بیشتر، از انقلاب نو پای تولیپ جلوگیری نماید. 

قرار است در اواخر سال ۲۰۱۷م انتخابات ریاست جمهوری در قرغیزستان برگزار گردد که در این انتخابات اتمبایوف حضور نخواهد داشت و روسیه پیوسته می کوشد تا شخصی را همانند اتمبایوف به اریکه ی قدرت در این کشور دست نشان کند. این در حالیست که اتمبایوف یکی از غلامان حلقه به گوش روسیه در تمام عمر حکومتش می باشد که تمام نیازهای روسیه را از آدرس این سرزمین فراهم نموده است. به طور مثال: افزایش نظامیان روسی در کنت، قرار دادن قرغیزستان به عنوان عضو EAEC وغیره از این قبیل را می توان برشمرد؛ حتی امروز قزغیزستان یکی از کشورهای وابسته به پروژه های نظامی، سیاسی و تعلیمی روسیه می باشد که بدبختانه پروژه های تعلیمی برای گمراه سازی مردم مسلمان این سرزمین به وجه عالی در این کشور عملی می گردد.

پوتین از ازبکستان و ترکمنستان بازدید نکرد؛ ولی در طی یک تماس تلیفونی به رییس جمهور ترکمنستان وعده نموده است که از نزدیک باهم دیدار و گفتگو خواهند نمود. در زمان حکومت کریموف ازبکستان توازنی را میان امریکا و روسیه برقرار نگهداشته، به گونه ای که نه عضویتCSTO  را داشته و نه هم عضویت EAEC را داشت. با این حال ازبکستان نه تنها که از جمله کشورهای کلیدی در سطح منطقه محسوب می شود؛ بلکه در جهت طرح پالیسی های خارجی به عنوان یکی از کشورهای مهم و اساسی در سطح آسیای مرکزی می باشد که با مرگ کریموف و به قدرت رسیدن شخص با وفای روسیه چون میرزایوف شرایط بیشتر به سود روسیه تغییر یافت.

به صورت عموم کشورهای آسیای مرکزی مشمول پنج کشور؛ مانند: ازبکستان، تاجیکستان، قزاقستان، قرغیزستان و ترکمنستان اند که این کشورها از جمله کشورهای اساسی و حیاتی برای روسیه می باشد. بناً روسیه به خوبی درک کرده است که هرگاه یکی از این کشورهای آسیای مرکزی را از دست دهد، به سرنوشت اسفبار سیاسی در منطقه مواجه خواهد شد. در همین حال، امریکا بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی همواره تلاش نموده تا یکی از این کشورها را مطیع علایق خود بسازد.

بناً ما از الله سبحانه وتعالی می خواهیم که در جهت بیداری امت اسلامی در آسیای مرکزی و تمام جهان ما را توفیق و نصرت ارزانی نماید تا به کمک هم دسیسه های استعمارگران را خنثی نموده و با تاسیس خلافت بر منهج نبوت دست کشورهای کفری و بیگانه را از سرزمین های مان قطع نماییم.

نويسنده: مبين ابوداوود

روزنامه الرياح-شماره