(ترجمه)

خبر:
شی جینگ پینگ رئیس جمهور چین به روز پنجشنبه ۳۱ جنوری سال ۲۰۱۹م با شیخ تمیم بن احمد آل ثانی رئیس جمهور قطر در پکینگ دیدار نمود؛ آن‌ها بر عمیق شدن مشارکت استراتیژیک دوجانبه مبتنی بر احترام متقابل، مساوات، منافع دوجانبه و انکشاف مشترک با همدیگر توافق نمودند.
شی جینگ پینگ در این دیدار گفت: «او احترام متقابل، تبادل معلومات و افزایش همکاری رادر امر مبارزه با "تروریزم" و "تندروی" بالای هردو جانب حتمی می‌داند.» هم‌چنان، تمیم بن احمد در هنگام ستایش از موقف سازندۀ چین در امور مختلف و قضایای خاورمیانه و خلیج گفت: «جانب قطر آمادۀ تقویۀ روابط، هم‌سویی و عمیق ساختن همکاری با جانب چین در امر مبارزه با تروریزم و تندروی می‌باشد.» (منبع: روزنامۀ آنلاین نسل امروز)
تبصره:
در جریان جنگی‌که نظام ملحد چین بر ضد اسلام در ترکستان شرقی و با انجام جرائم وحشیانه‌اش علیه برادران و خواهران مسلمان اویغور ما فقط بخاطر این‌که آن‌ها می‌گویند، رب ما الله سبحانه وتعالی است، در اوج بی‌پردگی و تحریک احساسات مسلمانانی‌که قلب‌های‌شان از درد و به سبب آنچه که از اعمال وحشیانه، ستم، شکنجه و پاکسازی نژادی، که به دست ملحدین مجرم چینی به آن‌ها رسیده است، می‌سوزد. مزدور انگلیس در قطر، که تحت حمایت آن می‌باشد، اقدام به دیدار از چین نموده است. او در عین حال بر تعهدش مبنی بر تقویۀ روابط فرهنگی، سیاحتی، رسانه‌ای و تقویۀ روابط دیپلوماسی و اقتصادی استوار بر احترام متقابل با این نظام ملحد و مجرم تأکید ورزید.
بدون شک، این خادم انگلیس فریب بزرگی را توسط اعلان عمیق ساختن همکاری در امر مبارزه با تروریزم و تندروی با کسی‌که مسلمانان را شکنجه نموده و با اسلام زیر نام مبارزه با تروریزم و تندروی می‌جنگد، انجام داده است تا توسط این کار ثابت نماید که او یک شریک پایدار و نیرومند در جنگ جهانی صلیبی، که امریکا آن را بخاطر مبارزه با دین الله سبحانه وتعالی و نابودسازی مسلمانان رهبری می‌کند، می‌باشد. او توسط همکاری‌اش با مجرمینی‌که جنگ تروریزم را علیه مسلمانان به راه انداخته اند، در ارتکاب جرم از آن‌ها کمتر نیست.
قطعاً واضح گردیده است، هر زمانی‌که مصیبت‌ها بالای مسلمانان شدت یافته و آزمایش و شکنجه از سوی دشمنان آن‌ها و دشمنان اسلام بالای‌شان افزایش یافته است، رذالت و جرائم حکام رویبضۀ آن‌ها نیز آشکار گردیده است؛ حکامی‌که از امت خارج شده و از خیانت و یاری نرساندن در هنگام هر مصیبت و فاجعه‌ای که بالای امت می آید، احساس بدی نمی‌داشته باشند. این آشکار شدن و رسوایی سریع از مزدور بودن حکام و دوستی و خدمت‌گذاری آنان به دشمنان الله سبحانه وتعالی و رسولش صلی الله علیه وسلم و محبت‌شان با سرسخت‌ترین دشمنان اسلام و مسلمانان، هیچ دلیلی به جز آواز فریادخواهی، که یقیناً هیچ راهی برای رهایی مسلمانان از ظلم و اهانتی‌که آن‌ها در آن قرار دارند، بدون دور انداختن این حکامی‌که با الله و رسولش در جنگ بوده و با کفار دوستی می‌کنند و نیز دادن دست‌شان به دست کسانی‌که بخاطر برپایی خلافت راشده بر منهاج نبوت، که ریشۀ کافران را قطع، نفوذشان را پایان و تسلط‌شان را بالای گردن بندگان خاتمه خواهد داد، کار می‌کنند، ندارد.

نویسنده: فاطمه بنت محمد
برای رادیوی دفتر مرکزی مطبوعاتی حزب التحریر

مردم بی‌دفاع افغانستان از چهل سال بدینسو از تجاوز قشون سرخ گرفته تا جنگ‌های داخلی و بالآخره اشغال افغانستان توسط امریکا و ناتو، قربانی اصلی جنگ‌های خانمان‌سوز، نفاق و ناامنی بوده‌اند. تا جائی‌که پس از 11 سپتامبر 2001م، امریکا و هم‌پیمانان ناتو اش زیر عنوان "مبارزه با تروریزم" تا آخرین سرحد جنایات خود را علیه افغانان روا داشته‌اند. امریکا در راه کشتار مسلمانان افغانستان و تحکیم نظام دست نشانده‌اش براساس ارزیابی مجلۀ فوربس بیش از 1.07 تریلیون دالر را مصرف نموده‌است. همچنان برپایه آمار پنتاگون، امریکا سالانه 45 میلیارد دالر را برای پیش‌برد جنگ در افغانستان مصرف می‌کند؛ که کمترین رقم نسبت به سال‌های قبل می‌باشد.

ازین‌که امریکا به شدت با بحران‌های داخلی(ایالتی و درون سازمانی) مواجه گردیده‌است و نیز براساس گزارش اخیر سی‌ان‌ان، امریکا مقروض‌ترین دولت در سال 2019 در جهان شناخته شده‌است که میزان وام آن به 22 تریلیون دالر رسیده‌است و این رقم در حال افزایش نیز می‌باشد.

 از طرف دیگر، امریکا پس از 18 سال جنگ با طالبان به این نتیجه رسیده‌است که از راه نظامی نمی‌تواند برندۀ میدان باشد، و گروه طالبان را در جنگ مغلوب سازند. بناء یکی از عمده‌ترین دلایلی که امریکا به صلح با طالبان رو آورده همین مورد می‌باشد تا از طریق گفت‌وگوهای صلح به هدفی دست یابد که توسط رویکردهای نظامی دست نیافته بود. علاوتاً در آستانۀ پروسۀ صلح، شاهد بوده‌ایم که امریکا از دو گزینۀ بالقوه(فشارهای سیاسی و نظامی) بمنظور پایین آوردن طالبان از موقف قبلی شان بطور جدی استفاده نموده‌است. طوریکه، فشارهای سیاسی علیه طالبان از سوی پاکستان، عربستان سعودی، قطر و امارات متحده عرب بطور جدی آن ادامه دارد تا طالبان را آماده به مذاکره مستقیم با دولت افغانستان و ذوب شدن در پروسۀ صلح نمایند. از سوی دیگر، حملات هوائی نیروهای ناتو تحت نام ماموریت حمایت قاطع بالای مراکز و لانه‌های نظامی گروه طالبان در سراسر افغانستان جریان داشته که عمدتاً چهره‌های مخالف به پروسۀ صلح را هدف اصلی این آماج قرار می‌دهند.

همچنان قرار است دور پنجم مذاکرات میان نماینده‌گان طالبان، نماینده‌گان احزاب افغانستان و امریکائیان بتاریخ 25 فبروری 2019 در پایتخت قطر در شهر دوحه برگذار گردد؛ این به آن معنی‌ست که هم جناح طالبان و هم امریکائیان بطور جدی حاضر هستند تا موضوع صلح را یک‌طرفه بسازند. ولی پرسش اساسی اینجاست که آیا با گرویدن طالبان(احتمالاً اکثریت آنان) به پروسۀ صلح، جنگ امریکائی در افغانستان خاتمه پیدا خواهد کرد؟

هرگز نه! زیرا اهداف ستراتیژیک امریکا ایجاب می‌کند که جنگ در افغانستان به شکلی از اشکال ادامه داشته باشد تا دلیل حضور نظامی، استخباراتی و سیاسی آن درین سرزمین قابل توجیه باشد. زیرا، اساسی ترین دورنمای امریکا دست یافتن به آسیای میانه، بحیرۀ کسپین و نیز تسلط یافتن بر مناطق محوری اروآسیا می‌باشد. و امریکا بدون رسیدن به اهداف ستراتیژیک خود نمی‌تواند موقعیت جغرافیایی افغانستان را به این سادگی از دست بدهد.

از همین‌رو، در بحبوحه گفتگوهای صلح امریکا با طالبان، مقامات نظامی امریکا به تازه‌گی از وجود ظرفیت بالقوه داعش شاخۀ خراسان(ISIS-K) خبر می‌دهند. براساس گزارش سی‌ان‌ان، جنرال جوزف وتِل، رئیس فرماندهی نیروهای مرکزی ارتش امریکا، به تازه‌گی اعلام داشته‌است که: "دولت خود خواندۀ داعش، شاخۀ خراسان، منحیث ظرفیت بالقوه در افغانستان عرض اندام نموده که قادر به انجام حملات مستقیم بالای ایالات متحده امریکا می‌باشد." همچو اظهارات از سوی یک مقام ارشد نظامی امریکائی در چنین مقطع زمانی، کمپاینی پیش از پیش برای یک گروۀ دیگر منحیث بدیل برای طالبان بمنطور پیش‌برد جنگ در افغانستان عنوان می‌گردد.

به اصطلاح عام می‌توان گفت که گروه‌ها چهره عوض می‌کنند اما سریال بی‌پایان کشتن و دریدن همچنان پا برجا می‌ماند. زیرا، با توافق احتمالی صلح، تمام عساکر و فرماندهان گروۀ طالبان به پروسۀ صلح امریکائی متوسل نگردید و به جنگ ادامه خواهند داد. بناء، ظرفیت تداوم جنگ در افغانستان وجود دارد زیرا از یک سوء مقامات امریکائی برای ادامه جنگ در حال صحنه‌سازی می‌کنند و از سوی دیگر بقایای بی‌رهبر طالبان مجبور خواهند شد تا تحت چتر یک گروۀ دیگر و یا یک گروۀ تازه ظهور به پیکار نظامی خویش یعنی جنگ علیه امریکا و حکومت افغانستان ادامه دهند.

با بررسی و تحلیل پالیسی و استراتیژی امریکا در افغانستان به این نتیجه می‌رسیم که جنگ در افغانستان خاتمه پیدا نمی‌کند ولو اگر طالبان وارد پروسۀ صلح گردند و موقف‌ها و کرسی‌های حکومتی را هم تصاحب کنند؛ چنانکه، با گرویدن گلبدین حکتمیار آب هم از جایش تکان نخورد. ممکن پس از ورود طالبان، برای مطقع زمانی محدودی امنیت نسبی در افغانستان تأمین شود، ولی این به معنی پایان جنگ نیست.

آنچه دردآور است اینست که جنگ امریکائی با تغییر جغرافیای جنگ، لقب و پرچم جنگجویان پیش برده خواهد شد. زیرا، جنگ منحیث موثرترین حربه برای پیش‌برد پالیسی‌های امریکا در منطقه به کار انداخته می‌شود. و امکان این نیز می‌رود که درین فصل، بار دوش جنگ بیشتر بر شانه‌های کشورهای منطقه از قبیل پاکستان، هند و روسیه انداخته خواهد شد و یا بالای آنان تحمیل خواهد گردید که به نحوی ماشین جنگی امریکا در افغانستان متحرک ساخته شود.

اما بدانیم صلحی که ابتکار عمل آن بدست امریکا باشد، تداوم همان جنگ چهل ساله بوده و تنها شعارها و گروه‌ها عوض می‌شوند نه ستراتیژی‌های بزرگ. پس نباید فریب پروسه صلح را خورد.

مسلم بغلانی

(ترجمه)

دیدار عمران خان با رئیس صندوق بین‌المللی پول(IMF) به‌تاریخ ۱۰ فبروری ۲۰۱۹م در دبی خبر از خطرات تازه‌ای می‌دهد که به دستان استعمارگران به پاکستان وارد خواهد شد. صندوق بین‌المللی پول یک منبع خسارت‌بار است، چنان‌که در "رهنمود بخش 3-05.130 نیروهای عملیات ویژه جنگ‌های غیر متعارف امریکا که در سپتمبر ۲۰۰۸م نوشته شده‌است: «ارتش ایالات متحده از سازمان‌های مالی استعمارگر، هم‌چون صندوق بین‌المللی پول، بانک جهانی و OECD، به مثابۀ "تسلیحات مالی و آزاد در موقع جنگ و نبردهای عمومی به مقیاس عظیم استفاده می‌کند.»

واقعیت این است که صندوق بین‌المللی پول یک وسیلۀ استعماری‌ست که به هیچ کشوری اجازه نمی‌دهد تا با دریافت قرضه به پا ایستاد شود و قدرت‌های استعمارگر را به چالش بکشد. این حقیقت برای عمران خان قبل از رسیدن به قدرت واضح شده‌بود. عمران خان در مصاحبه‌ای‌که در روزنامۀ انگلیسی گاردین به‌تاریخ ۱۸ سپتمبر ۲۰۱۱م به نشر رسیده بود، هشدار داد: «کشوری‌که به کمک تکیه کند، مرگ از این بهتر است. این کار سبب می‌شود به ظرفیت‌های‌تان دست نیابید؛ همان کاری‌که استعمار می‌کند. کمک تحقیر است. هر کشوری را که برنامه‌های صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی را دنبال کرده‌است، فقط فقرا را فقیرتر و ثروت‌مندان را ثروت‌مندتر کرده‌است.» اما به تاریخ ۱۰ فبروری ۲۰۱۹م عمران خان با خوشحالی توییت کرد: «در ملاقات امروزم با کریستین لاگارد مدیر عامل صندوق بین‌المللی پول بر سر ضرورت اجرای اصلاحات عمیق ساختاری برای قرار دادن کشور در یک مسیر انکشافی قابل تحمل، که از آسیب‌پذیرترین بخش‌های جامعه حفاظت می‌کند، بین ما همگرایی و تقارب دیدگاه وجود داشت.» اصلاحات عمیق ساختاری دورتر از آن است که سبب جشن و خوشحالی شود. این برنامه‌ها مبنی بر اصل و فرمول استعمار، یعنی توافق واشنگتن می‌باشد و طوری طراحی شده‌است که هژمونی دالر را در تجارت بین‌المللی به قیمت ارز رایج محلی، صنعت و زراعت یک کشور، حفظ می‌کند.

ای مسلمانان پاکستان! عمران خان، به‌طور قطع ثابت کرده‌است که تنها تغییر در چهره‌ها نمی‌تواند در پاکستان تغییر بیاورد. از زمانی‌که این نظام بشری و این قوانین بشری بر پاکستان تحمیل شده‌است، این کشور مدام در رنج و عذاب است. حکام پیشین از حکام کنونی بهتر به نظر می‌رسند، تنها به این دلیل که پاکستان مدام بیشتر در دام استعمار فرو می‌رود. افزایش مالیات، کاهش کمک‌های مالی، سقوط ارزش روپیه و افزایش سرسام‌آور قیمت‌ها به مردم ضربه زده‌است. تا زمانی‌که پاکستان عضو صندوق بین‌المللی پول باشد، این معضل فقط عمیق‌تر می‌شود. اکنون همه مکلف هستیم تا از مدافعان خلافت در برابر خواست‌شان که پاکستان باید تمام سازمان‌های استعماری، خواه صندوق بین‌المللی پول یا سازمان ملل را ترک کند، حمایت کنیم، چون این ابزار به کفار اجازه می‌دهند تا بر امور ما تسلط داشته باشند و آن‌ها حقیقتاً آسیب‌رسان اند. الله سبحانه‌وتعالی فرموده‌است:‌

﴿وَلَن يَجْعَلَ اللَّهُ لِلْكَافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلًا﴾
[نساء: ۱۴۱]

ترجمه: و الله(سبحانه و تعالی) هرگز کافران را بر مؤمنان تسلطی نداده‌است.

رسول الله صلی الله علیه و سلم فرمودند:

«لاَ ضَرَرَ وَلاَ ضِرَارَ»
(موطا ابن مالک و ابن ماجه)

ترجمه: باید نه خسارتی باشد و نه به کسی خسارت وارد شود.

و بر ما لازم است تا شب و روزمان را برای تنها نظامی‌که پاکستان را برای دست‌یابی به ظرفیت حقیقی‌اش، یعنی خلافت به طریقۀ رسول الله صلی الله علیه و سلم، قادر خواهد ساخت، یکی کنیم.

دفتر مطبوعاتی حزب‌التحریر-ولایه پاکستان