(ترجمه)

 منی آرکو مناوی رئیس حرکت آزادی‌بخش سودان در تویتی نوشت: «گفتگو در شبکه‌های اجتماعی از حضور زنان در گارد که در واقع  این روز 25 نوامبر 2020 (روز صلح جهانی تبعیض علیه زنان) که این ظاهر سمبولک 25 نوامبر است. در حقیقت این روز برای تبعیض علیه زنان بوده و آن قشر کارهای که انجام می‌دهند، آگاه هستند؛ پس چی عیب و اشکال دارد که در گارد شرکت کنند؟» (منبع: سکای نیوز 27 نوامبر 2020 م)

آن‌چه منی آرکو مناوی رئیس جنبش آزادی‌بخش سودان انجام می‌دهد، راه معمر قذافی بوده که با ارزش‌های و باورهای مردم سودان در مغایرت قرار دارد. این روش، زنان را به گونه‌ای پیوند می‌دهد که با طبیعت آن‌ها به عنوان مادر و مربی خانه منافی داشته باشد؛ زیرا این تلاش برای تغییر مفاهیم جامعه می‌باشد. پس اسلام زنان را با موقف ممتاز که در جامعه دارند محافظت و با احکام شرع ایشان را حمایت می‌کند؛ اما باید از چنین کارگران مزدگیر دوری کرد و نباید با دشمنان امت که در تلاش بحران تمدنی و رفتاری زنان هستند کمک کنیم؛ بحرانی‌که زنان را از روح، اساسات فرهنگی و تمدنی اسلام منحرف کند. نتیجه‌ای که یک زن متحمل می‌شود؛ همانا او در فکر، اندیشه، رفتار و واقعیت خود دچار بحران می‌شود، همه این‌ها به سبب مزدوران جنگی و سیاست‌مداران پیرو غرب است، سیاست‌مدارانی‌که به طور مستقیم در آواره کردن زنان در سودان و شعله‌ورکردن جنگ مصنوعی نیز سهم داشتند و زنان را مجبور به کار در چنین پالیسی‌های برای فرار از فقر و گرسنگی نمودند.

استفاده از زنان در این اقدامات به عنوان نمادی از روز جهانی خشونت علیه زنان و واقعیتی‌که زنان در «دارفور» متحمل هستند هم‌خوانی نمی‌کند؛ چون هنوز در اردوگاه‌ها آواره هستند، در قلب پایتخت، گرانی‌ها و بحران سوخت بر اهل آن‌جا سنگینی می‌کند، نیمی از روز را در صفوف توزیع نان سپری می‌کنند، بدون فرصتِ دریافت داروی مورد نیازشان از بیماری رنج می‌برند و از این قبیل رنج‌ها و مصیبت‌ها به وفور دیده می‌شود و جدول طولانی‌ای را می‌سازد. به درستی کار زنان مانند سرباز نگهبان این فرصت را برایش نمی‌دهد که خود و ارزش‌هایش را ثابت کند و به اهدف خود در رسیدن به زندگی کریمانه و مناسب برسند، بلکه این کارها متناسب به طبیعت زنانۀ آن‌ها نیست؛ اما آن‌هایی‌که سعی در تقلید از ارزش‌های غربی دارند مورد حمایت قرار می‌گیرند؛ ولی حقوق زنانی‌که در اعمال‌شان از ارزش‌های غربی تقلید نمی‌کنند چه می‌شود؟

به باور غرب مشکل زنان عبارت از عدم فرصت‌های شغلی برابر بین مرد و زن و عدم برخورداری زنان از آزادی مطلق است؛ زیرا نظام سرمایه‌داری خواستار این است که فرصت استقلال را از مرد بگیرد و این برخورد هرگز به هماهنگی منجر نمی‌‌شود.

نتیجۀ آزادی و استقلال زنان، سوق دادن جامعه به سمت تباهی و هلاک شدن است. بنابراین جامعه‌ای خواهد بود که افراد آن جمع نمی‌شوند، زنان بی‌امان و به دور از اخلاق و به سوی ارزش‌های ناشناخته پیش می‌رود. زن را تبدیل به یک ماشین می‌کنند و احساس امنیت و خوشی را از وی می‌گیرند. تحقق آرزوها بعید است و زندگی سالم را برایش تضمین و برآورده نمی‌کند. زنان را در رسانه‌های جمعی استخدام ‌نموده و مورد استفاده قرار می‌دهند که توسط مردانی بدون هیچ احساسی هدایت می‌شوند. هرچند یک زن ذکی و نجیب باشد، فقط از آن به خاطر رسیدن به اهداف دنیوی و مادی استفاده صورت می‌گیرد.

تلاش برای ایجاد فرصت‌ها برای استقلال زنان و ممکن شدیدتر از آن که در جوامع غربی است وجود دارد و به دلیل انواع مختلف فشارها و وسوسه‌ها و باورهای غلط برای زنان و سلب حریم خصوصی از آن‌ها می‌باشد. به تصویرکشیدن مفاهیم غرب به عنوان منجی آن‌ها و آن‌چه در آن وجود دارد، باوجود نتایج ورشکسته‌ای که مردم عاقل غرب شاهد آن بوده‌اند که جامعۀشان را به سمت تباهی سوق می‌دهد. ناچار در واقعیتی‌که زندگی می‌‌نماییم، باید کاملاً تغییر کند؛ نه این‌که ما را به ابزار برای تقدیسی سوی استفاده از زنان تبدیل کند. پذیرفتن تمام مسئولیت‌ها بر دوش زنان جوان که واقعیت متردی و متازم دارند قابل قبول نیست.

اِنَّ اللّه لا یُغّیِّرُ مَا بِقَوّمٍ حَتّی یُغّیِّرُا مَا بِانّفُسهم [رعد: 11]

ترجمه: خداوند حال و وضع هیچ قوم و ملتی را تغییر نمی‌دهد (و ایشان را از بدبختی به خوش‌بختی، از نادانی به دانایی، از ذلت به عزت، از نوکری به سروری و ... و بلعکس نمی‌کشاند) مگر این‌که آنان احوال خود را تغییر دهند.

ضرور است که برای بازگردانیدن اقتدار حاکمیت اسلام که ارزش‌های خاصی را به زنان می‌بخشد، سخت تلاش کنیم که مایۀ حیاتی باعزت و باعظمت به همه است، که ب‌اش

ا تطبیق اسلام  به وجود انسانی زنان حق داشتن زندگی شایسته و برجسه را می‌دهد.

نویسنده: استاذ غادة عبدالجبار (ام اواب) – ولایت سودان)

مترجم: پارسا "امیدی"