(ترجمه)

به‌تاریخ ۴ دسمبر۲۰۱۷م در هوتل "سکاندیک" واقع پایتخت سوئد "استاکهلم"، نشستی میان سفیر ازبکستان در اروپا و مهاجران ازبکستانی برگزار شد. در این نشست، نمایندۀ رژیم دیکتاتوری ازبکستان، عظیم جان آزادوف قونسول‌سفارت آن در آلمان و مهاجران ازبکستانی؛ از جمله: روزنامه‌نگاران، کارگران، دانشجویان و سیاست‌مداران به استثنای جاسوسان امنیت ملی ازبکستان، حضور داشتند.

از همان آغاز این نشست، "قونسول ازیمجون ازدوف" بر این تأکید داشت که وضعیت سیاسی کشور در حال تغییر بوده و فضای سیاسی بهتر، نیازمند بازگشت مهاجرین می‌باشد، زیرا در آن صورت برای همه‌گان این امکان خواهد بود تا از ازبکستان بازدید کنند؛ اما سفارت ازبکستان برای رسیدن به این هدف، برای اعطای گواهی‌نامه به مهاجرین به جمع آوری اسناد نیاز دارد. با توجه به بیانات قونسول "ازیمجون ازدوف" کسانی‌که گذرنامه ندارند و یا گذرنامه‌های منقضی شده و یا تابعیت‌های دوگانه دارند، می‌توانند مطابق با قوانین جاری جمهوری ازبکستان، گواهی‌نامه‌هایی را بدست آورند که به اساس آن بدون هیج مانع از ازبکستان بازدید کنند.

بسیاری از حاضرین، قدردانی عمیق خود را از برگزاری این نشست ابراز داشتند. برخی از مهاجران از قونسول ابراز سپاسگزارکرده، افراطانه به شخص ازیمجون ازدوف محبت می‌ورزیدند. یکی از حاضرین مکرراً تصمیم خویش را برای کمک به باز شدن دفتر سفارت ازبکستان در سوئد مطرح کرد، بلکه متعهد شد که برای تطبق این برنامه، امضاهای بسیاری را جمع آوری خواهد کرد، و نیز کسانی دیگری‌که به شدت رژیم دیکتاتوری ازبکستان را به دلیل سیاست پیش گرفته‌اش، می‌ستودند، آن شخص را همراهی می‌کردند.

اما از طرفی هیچ یک از مهاجرانی‌که به علت آزار و اذیت مقامات به دلیل اعتقادات مذهبی و سیاسی خود از کشور خارج شده بودند، در این نشت حضور نداشتند. با این حال، برخی از مخاطبان در مورد کسانی‌که کشور را به دلایل سیاسی و مذهبی ترک کرده اند، سوالات مطرح کردند-مثلاً من خودم که به عنوان عضوی از حزب التحریر و بقیه اعضای حزب حین آزادی زندانیان سیاسی و مذهبی، مورد آزار و اذیت قرار می‌گرفتیم و در مورد، از قونسول خواستار جواب شدیم؛ اما قونسول "ازیمجون ازدوف" به پرسش‌های ما پاسخ ارایه نکرد-.

یکی از برادران این سوال را مطرح کرد که آیا اطمینان وجود دارد، کسانی‌که می‌خواهند از خانه‌های خود بازدید کنند، دستگیر و محاکمه نخواهند شد؟ اخیراً گروهی از کارگران مهاجر که به خانه‌های خود بازگشته اند، به بهانۀ مشارکت در سازمان‌های ممنوعه دستگیر شده و علیه‌شان پرونده‌های جنایی ساخته شده اند. قونسول به این سؤالات نیز پاسخ نداد، حتی در برخی از موارد ابراز عصبانیت کرده و از پاسخ دادن به این سوالات اباء ورزید.

من معتقدم که این رویداد به هدف قدرت‌های غربی، به ویژه دولت سوئد بستگی داشته و می‌خواهند از این طریق نشان دهند که تغییر قدرت در ازبکستان، در حال باز گشت دادن فضای سیاسی به جهت مطلوب آن و به نفع همه می‌باشد، به‌گونه‌ای‌که حتی مهاجران ازبکستانی در کشورهای مختلف در چنین جلساتی گرد آمده و از تلاش‌ها و مساعدت‌هایی‌که باعث برگشت آن‌ها به وطن‌شان می‌شوند، قدر دان می‌باشند.

چنان‌چه نشست‌های مشابه در امریکا و سایر کشورها برای مهاجرین ازبکستانی در نظرگرفته شده بود؛ اما مثل  یک عرف عام، کسانی‌که به دلیل انگیزه‌های سیاسی و مذهبی مورد آزار و اذیت قرار گرفته و مجبور به ترک کشور شده بودند، در این نشست‌ها شرکت نکردند. این بدان معنی است که هیچ چیز در ازبکستان تغییر نکرده است، مگر این‌که ستم‌کار اول، کریموف، از بین رفته و ستم‌کار جدید در جایش قرار گرفت. ستم‌کاری میرزایوف یک موضوع تعجب آوری نیست، زیرا که رئیس جمهور جدید ازبکستان میرزایوف، بیش از ۱۵ سال در کنار کریموف ستمگر قرارداشته و شریک جنایاتش علیه مردم مسلمان ازبکستان بود. حال چگونه تغییر وضعیت در کشور ممکن است، در حالی‌که جنایت‌کاران هم‌دوش کریموف ستمگر مرتکب جنایات بی‌شماری شده‌اندُ هم‌چنان زمام امور را در دست داشته و به جنایات خود مستمر می باشند؟

اعمال سیاست تروریزم علیه اسلام و مسلمانان در ازبکستان هم‌چنان ادامه دارد و حتی هر بار بدتر از قبل می‌شود. این وضعیت تنها زمانی تغییر خواهد کرد که نظام حاکم در از بکستان تغییر کند، زمانی‌که مسلمانان این نظام را از میان بردارند، زمانی‌که مسلمانان بر جنایت‌کاران واقعی مسلط و آنان را بازداشت و روانۀ زندان نموده و در عوض زندانیان مسلمان را آزاد سازند. چنین کار  زمانی محقق می‌شود که مسلمانان ازبکستان برای اقامۀ خلافت راشدۀ دوم بر منهج نبوت به برادران خود در حزب التحریر، بپیوندند.

برگرفته از جریده الرایه

نویسنده: ایلدر خمزین