(ترجمه)

السلام‌علیکم و رحمت‌الله و برکاته!

برادر محترم، شما در مقالۀ خویش در مجلۀ‌الجریده به تاریخ 10 اکتوبر 2019م تحت عنوان فوق چنین گفتید: «ما با سخنان برادر عثمان موافق نیستیم.» وقتی که او می‌گوید: «چیزی‌که سودان نیامند آن است تنها افراد شایسته نه، بلکه سودان به مفکورۀ سیاسی نیازد دارد که توانمندی حل مشکلات را داشته و با هرنوع بحران مقابله نماید. ضمناً انرژی را واحد ساخته و امور مردم را تنظیم نماید. بر علاوه؛ شرایط زنده‌گی مطمئنانه و مملو از آرامش را برای رعیت‌خویش فراهم‌سازد. این کار ممکن نخواهد بود، مگر زیر چطر نظام اسلام که قوانین‌اش بر اساس تنظیم‌امور مردم شکل گرفته است.»

ما چنین می‌گوییم که فضای‌ فعلی در جستجوی یک تجربۀ جدید است و شاید وی چنین پنداشته باشد که هدف ما اصلاح فرد فرد جامعه و یا هم شعار‌های محکوم کننده‌ای‌ست که تجربه ‌اسلامی را در سودان به سمت ناکامی کشاند. از طرفی؛ عاقلانه نیست که در شرایط‌فعلی به هرنوع نظام، برچسب اسلامی زده، سپس بعد از اندکی آن را ترک و دفن تاریخ کنیم، ختم.

یکم: برادر عزیز، ابتدا تشکر از این که وقت خود را وقف افکار ما، راجع به اسلام و خلافت نمودید و آن هم در زمانی‌که صحبت در مورد اسلام و دولت‌اش در رسانه‌های ضد اسلامی، جرم محسوب شده و چنان فرض می‌شود که با رژیم سابق در تضاد است.

دوم: تجربۀ نظام‌فعلی "حکومت‌انتقالی" چیزی جدیدی نیست؛ این بقایای رژیم‌قبلی با چهرۀ جدید و بعضی تفاوت‌هایی‌که هیچ تغییری در اساسات این نظام "نظام دموکراتیک سرمایه‌داری-ساختۀ بشر" نمی آورد، می‌باشد. هر کسی که انتظار نتایجِ متفاوتی از نظام‌فعلی دارد؛ در حقیقت توقع رفع تشنه‌گی از سراب و توقع آب از ابر بدون باران می‌نماید.  

سوم: اصلاح فرد فرد جامعه، خود روش سیکولری‌ست. در واقع رژیم‌قبلی، رژیم سیکولر بود؛ اما نه به تمام معنی؛ اما رژیم حاکم فعلی رژیم کاملاً سیکولر می‌باشد. اما اگر اصلاح فرد که در حقیقت برای فریب مردم‌ساده‌لوح صورت می گیرد، به معنی مخالفت با نظامیان باشد؛ پس دیده می‌شود که رژیم‌فعلی دارای افراد نظامی بیشتری نسبت به نظام می‌باشد.

چهارم: به همه هوایداست که رژیم‌قبلی حتی برای یک روز هم، اسلام را تطبیق نکرده است؛ بلکه شعار‌های اسلامی را سر می‌دادند؛ ولی بر خلاف عمل می‌کردند؛ فلهذا هرگز گفته نمی‌توانیم که آن نظام، اسلامی بود. چیزی‌که ناکام شد، نظام اسلام نبود؛ بلکه اسلام گرا‌های بودند که با شعار‌های اسلامی، سیکولریزم را تطبیق و به اصلاح افراد پرداخته بودند.

نتیجه: نظام اسلام، نظام واحد است نه تجربه‌های بشر؛ زیرا تجربیات همواره در نظام‌های ساخته بشر موجود اند و از مغز‌های پوچ و ناقص‌جامعه تولید می‌گردند. به همین دلیل معلوم نیست که فردا چی کسب می‌کنند و در کدام سرزمین منهدم می‌شوند.

نظام‌اسلام جز "خلافت" چیزی دیگری نیست؛ قوانین و احکام آن از مرجع وحی‌الهی نازل شده است که تطبیق آن بالای تمام مسلمان فرض می‌باشد؛ حتی برای یک روز حق انتخاب عدم‌تطبیق آن را نداریم. پس چگونه می‌توان برای مدت طولانی سه سال دیگر منتظر ماند؟ الله سبحانه‌و‌تعالی می‌فرماید:

﴿ وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ وَلا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْراً أَنْ يَكُونَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ وَمَنْ يَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلالا مُبِيناً ﴾ [احزاب: 36[

ترجمه: هیچ مرد و زن با ایمانی حق ندارد هنگامی که الله و پیامبرش امری را لازم بدانند، اختیاری (در برابر فرمان الله) داشته باشد و هر کس نافرمانی الله و رسولش را کند، به گمراهی آشکاری گرفتار شده است.

و پیامبر صلی الله علیه‌و‌سلم چنین می‌فرماید:

«وَمَنْ مَاتَ وَلَيْسَ فِي عُنُقِهِ بَيْعَةٌ مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّةً»

ترجمه: هرکس در حالی بمیرد که بر گردن وی بیعتی نباشد، به مرگ جاهلیت مرده است.

ابراهیم عثمان ابوخلیل

سخنگوی رسمی حزب‌التحریر-ولایه سودان

مترجم: عبدالله صالحی