تصمیم تبادل سُفرا میان ترکیه و دولت غاصب یهود در سال گذشته به‌عنوان گامی برای عادی‌سازی روابط‌شان برداشته شد. طوری‌که چاووش‌اوغلو، وزیر خارجۀ ترکیه گفت: «تصمیم گرفتیم به تل آویو سفیر بفرستیم. درحقیقت، تعیین سُفرا در انتقال مستقیم پیام‌مان درخصوص فلسطین و قدس به اسرائیل نیز بسیار حائز اهمیت است.» او حتی بیان این مسئله را لازم دانست که عادی‌سازی روابط با دولت یهود به معنی دست کشیدن از قضیۀ فلسطین نیست!

وقتی به روابط ترکیه و دولت یهود از زمان تأسیس‌اش نگاه می‌کنیم، حوادثی را می‌بینیم که توصیف‌شان حتی در پست‌ترین کلمات موجود در فرهنگ‌های لغات نیز ناممکن است. تنها حوادث یک دهۀ گذشته برای بیان این ذلت و حقارت کفایت می‌کند؛ مثلاً امتیازاتی‌که رئیس جمهور اردوغان پس از صحبت‌های "یک دقیقه" خود اعطا کرد، کرسی پایین سفیر ترکیه، رفتار بی‌شرمانۀ ترکیه با اوباش‌های شهرک‌نشین یهودی، بستن مسجدالاقصی بر روی مسلمانان، اعلام قدس منحیث پایتخت دولت یهود، و محکومیت‌های ریاکارانه علیه این دولت. قرار بر این شد که در عوض دست کشیدن از قضیه ماوی مرمره، از ترکیه معذرت خواسته شود، خسارت‌های وارده بر خانواده‌های آسیب‌دیده جبران شود و محاصرۀ نوار غزه برداشته شود. هرچند گفته می‌شود اوباما، رئیس جمهور ایالات متحده وقت، نخست وزیر نتانیاهو را به معذرت‌خواهی شفاهی مجبور و این‌گونه قضیه را ماست‌مالی کرد؛ او گفت که دولت غاصب یهود در بدل خون شهیدانی‌که ریختانده، از جیب خودش به‌عنوان تحفه غرامت می‌پردازد، اما این پول‌ها نه از طریق دولت بلکه از طریق انجوها به خانواده‌های مستحق پرداخت خواهد شد. بدین‌گونه خون شهدای مرمره به قیمت چند دالری‌که این دولت غاصب منحیث پول امدادی می‌فرستد، به فروش رسید.

مقامات ترکیه به‌عوض این‌که درخصوص برداشتن محاصرۀ غزه و ویرانی نوار غزه در اثر بمباردمان صحبت کنند، دربارۀ منافع حاصل از عادی‌سازی روابط با دولت یهود سخن می‌گفتند. هم‌چنین روابطی در سطح سفیران در پاسخ به کشتار مسلمانان پس از اعلام امریکا مبنی بر انتقال سفارت‌اش به قدس منحیث پایتخت دولت یهود در سال ۲۰۱۸ م به حالت تعلیق درآمده بود، اکنون دوباره به حالت اول برگشته و ترکیه تصمیم دارد به تل آویو سفیر بفرستد. چگونه یک‌بار دیگر روابط خود را به حالت عادی برمی‌گردانند، حال‌آن‌که دولت یهود هنوز یک قدم هم از موضع خود عقب‌نشینی نکرده‌است؟! برعکس، به رذالت و تکبرش می‌افزاید! ترکیه‌ای که از فروپاشی سیاسی، رکود اقتصادی ضعف دیپلوماتیک و نبود روحیه رنج می‌برد، یک‌بار دیگر تحقیر و رسوا شده‌، چون امیدوار است از دولت یهود کمک بگیرد؛ حال‌آن‌که چهره و آبرویش را در نزد مسلمانان ضربه زده‌است.

حتی اگر یک تار موی مردم فلسطین هم از سرشان کم نمی‌شد، دولت یهود به محرمات‌مان دست نمی‌زد و این سرزمین را به باشکوه‌ترین منطقۀ جهان تبدیل می‌کرد، بازهم عادی‌سازی روابط به همراهش قابل‌قبول نبود. ارتش مسلمانان باید تا حدی درمقابلش بجنگند که از نقشۀ روزگار حذف شود. اصلاً باید به تمام روابط با این دولت غرب‌ساخته که هم‌چون خنجری در قلب‌های مسلمانان است پایان داده شود و برای براندازی‌اش هرچه سریع‌تر ارتش‌ها/اردوها به راه بیفتند. شاید امروزه امتیازاتی تحت نام عادی‌سازی برای حکام ترکیه مشروعیت بخشد، ولی این گام‌ها هیچ مشروعیتی به دولت غاصب یهود نخواهد داد. تصامیم و اقدامات این حکام هیچ تغییری در این واقعیت نمی‌آورد و آنان تنها حقارت و ناکامی دنیا و عذاب آخرت را نصیب می‌شوند!

﴿قُلْ هَلْ نُنَبِّئُكُمْ بِالْأَخْسَرِينَ أَعْمَالًا (103) الَّذِينَ ضَلَّ سَعْيُهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَهُمْ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعاً﴾ [کهف: ۱۰۳ – ۱۰۴]

ترجمه: بگو: آیا به شما خبر دهیم که زیان‌کارترین (مردم) در کارها، چه کسانی هستند؟ آن‌ها که تلاش‌های‌شان در زندگی دنیا گم (و نابود) شده‌است؛ با این حال می‌پندارند کار نیک انجام می‌دهند!

دفتر مطبوعاتی حزب‌التحریر-ولایه ترکیه

مترجم: محمد حارث پویا