(ترجمه)

اکنون که دولت‌مردان انگلیس خودشان را کاملاً ابزار خندۀ جهان قرار داده‌اند، انگلیس به عنوان مرد مریض تازۀ اروپا و مسخره‌ای جدید شناخته می‌شود؛ حالآن‌که در گذشته آفتاب در امپراتوری‌اش غروب نمی‌کرد. اشتباه خواهد بود که این را فقط اشتباه یک حزب یا حزب دیگری بدانیم. این نمونه‌ای از ضعف نظام‌های دموکراتیک می‌باشد که قادر نیست بشریت را به‌خاطر منافع‌شان متحد کند و در مقابل، آنان را به ‌جز از یک عده اشخاص ممتاز، به سمت تجزیه و بدبختی ابدی سوق ‌دهد.

این موضوع برای آن‌عده مردم انگلیس که کم ‌امتیاز و محروم اند، شوخی نیست. نخبه‌گان ثروت‌مند انگلیس تمام این مدت نگران بوده‌اند که چی نصیب‌شان می‌شود؛ درحالی‌که عام مردم باید نگران آن‌چه که از دست می‌دهند، باشند. درواقع، به‌نظر نمی‌رسد که ثروت‌مندان به‌هیچ‌‌وجه چیزی را ازدست داده باشند، حالآن‌که به‌نظر نمی‌رسد باقی مردم حتی از یک راه چیزی را کسب کنند.

قبل از همه‌پرسی ۲۰۱۶م در دوران کامرون، حزب محافظه‌کارش بین دوست‌داران اروپا و مخالفان درحال افزایش اروپا، که با افکار بیگانه‌هراسی حزب استقلال تغذیه می‌شدند، دونیم شده‌ بود. همان حرکت غیرمسئولی‌که به‌منظور از میان برداشتن اختلافات بین احزاب داخلی آغاز به کار کرد، اکنون درزهای عمیقی را در جامعۀ انگلیس نمایان می‌کند؛ طوری‌که هیچ‌گونه توان و راه‌حلی برای متحد کردن مردم ندارد.

سرمایه‌داری مردم انگلیس را، همانند مردم فرانسه و امریکا، ناکام کرده‌است؛ قسمی‌که به‌منظور راضی‌کردن مردم برای تغییر، به حکام بی‌کفایت پوپولیست(عوام‌گرایانه) روی آورده‌اند. اینان رهبران دولت‌های سرمایه‌دار جهان استند؛ کسانی‌که پرچم دموکراسی را از هرکس دیگری بلندتر کرده‌اند؛ ولی نمی‌توانند خودشان را از گودالی‌که نظام‌شان ایجاد کرده ‌است، بیرون نمایند.

دموکراسی نظامی‌ست که گروه‌هایی هم‌چو ثروت‌مندان و فقراء، ممتازان و محرومان و قدرت‌مندان و تشنه‌گان قدرت را ایجاد می‌کند. حماقت گزینۀ دموکراسی این است که انتظارات گروه‌های کم‌امتیاز تا جای مطالبۀ چیزهایی بالا خواهد رفت که سیاسیون نمی‌توانند برآورده کنند؛ ولی به‌هرحال، به‌عنوان پوپولیست به فراهم‌کردن‌شان وعده می‌دهند.

دموکراسی عملاً این انگلیس را تجزیه کرده‌است و بریگزیت تنها زمان تجزیه را پیش انداخته است. اکثر مردم قبل و حتی بعد از این همه‌پرسی معلومات تحقیقی اندکی در مورد توافق‌نامه‌های تجارت جهانی و بازار مشترک اروپا داشتند؛ ولی بازهم از همۀ افراد در مورد موضوع مهم و تخصصی ادامۀ عضویت در اتحادیۀ اروپا نظرسنجی شد. گروه‌های ذی‌نفع نخبه‌گان قدرت‌مند نمی‌توانستند دست از دست‌کاری و سازمان‌دهی اوضاع بردارند؛ طوری‌که از ماشین رسانه‌ برای سوق دادن این موضوع از یک واقعیت تخصصی به مناقشات احساسی پوپولیستی، که هیچ اساس فکری یا شایسته‌گی نداشت، استفاده کردند.

بناءً این نظام دموکراتیک تفرقه‌انداز تنها آن‌چه را که مناسب‌اش می‌باشد، حمل می‌کند(تجزیۀ بیش‌تر). تلاش‌های سخت و بی‌نتیجه‌ای که برای بهبود اوضاع صورت می‌گیرد، الگوی دموکراتیک را به منظور رسیدن به این نتیجه که این نظام دیگر کارایی ندارد و باید یک بدیل بهتر معرفی شود، از اساس بررسی می‌کند.

نظام سیاسی اسلام دربارۀ مراجع تقنینی جزئیات می‌دهد که از آن‌ها برای ادارۀ امور زنده‌گی قوانین اخذ می‌شود. در ساحاتی‌که تقنین الهی به کار نمی‌رود، مانند موضوعات تخصصی، که نیاز به پژوهش دارد یا مواردی‌که نظریات مردم در نظر گرفته می‌شود، شارع مشوره بین حاکم و رعیت را جایز کرده‌است. این نوع مشوره، شوری نامیده می‌شود و شریعت در مورد چگونگی این روند جزئیات داده‌است؛ این‌که قضایای قابل مشوره کدام‌ها اند؟ به چه کسی مشاوره داده می‌شود؟ چه زمانی این قضاوت بر حکومت لازم است و چه زمانی نیست؟ شوری در مورد مسائل فنی و تخصصی به پژوهش‌گرانی در همان زمینه مربوط است و برای عام مردم لازم نیست که خود را دخیل کنند. مشورۀ اشخاص غیرمتخصص و اعضای پارلمان در موارد تخصصی برای این‌که به قضاوت‌شان محدود شوند، کاملاً غیرمسئولانه است و در جهت ادارۀ امور مردم به شکل عادلانه و باکفایت قرار ندارد و همان‌طوری‌که بریگزیت نیز نشان داده‌است، دروازه را برای دست‌کاری باز می‌کند.

دولت خلافت اسلامی، که به طریقۀ رسول الله صلی الله علیه وسلم برپا می‌شود، مردم را با وعده‌های دروغین اتحاد فریب نمی‌دهد و نه آنان را ازطریق دست‌اندازی یک سلسله نخبه‌گان قدرت‌مند منفعت‌طلب تجزیه و تخریب می‌کند.

﴿وَمَنْ أَعْرَضَ عَن ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنكًا وَنَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَعْمَى﴾

[طه: ۱۲۴]

ترجمه: و هرکس از یاد من روی‌گران شود، زند‌گی(سخت و) تنگی خواهد داشت و روز قیامت او را نابینا محشور می‌کنیم.

یحیی نسبت

نمایندۀ مطبوعاتی حزب‌التحریر-بریتانیا