داروینیزم اجتماعی زشت­ترین و فاسدترین چهره سرمایه­داری!

داروینیزم اجتماعی بر اساس قانون انتخاب‌طبیعی توسط چارلز داروین، زیست‌شناس انگلیسی در تفسیر اسطوره‌ی تکامل موجودات زنده و توانایی انطباق و زنده ماندن در درگیری به وجود آمد. داروینست­های اجتماعی از همه مهم­تر هربرت اسپ‌نسر و والتر باغوت، بر اساس نظریه داروین و قانون انتخاب طبیعی؛ ایده برتری نخبگان منتخب نژاد بشر‌ را در ازای عقب‌ماندگی انواع دیگر آن، نظریه‌پردازی کردند. اسپنسر که مسیر استاد خود داروین و مسیر استاد خود، مالتوس‌را پیموده است، به این نظر است؛ گروهایی هستند که در مقایسه به گروهای عقب‌مانده؛ قادر به انطباق و پییشرفت اقتصادی و علمی خود می­باشند. بنابر این، بهره­برداری و به بردگی کشیدن گروه­های عقب‌مانده از سوی گروه­ها و افراد پیشرفته از نظر وی یک امر عادی بوده و حتی یک امر طبیعی است که قابل اعتراض نیست.

اصطلاح «داروینیزم اجتماعی» برای اولین بار در سال 1879م. در مقاله‌ای توسط "اسکار اشمیت" ظاهر شد؛ سپس این اصطلاح در اواخر سال در جهان انگلیسی زبان گنجانده شد؛ سپس "ریچارد هافستادتر" مؤرخ آمریکایی کتاب خود "داروینیزم اجتماعی در اندیشه آمریکایی" را در جریان جنگ جهانی دوم در سال 1944م. به‌نشر رساند. و این همگام با شیوع و پخش نظریات پیرامون ارتقاء و پیشرفت اجتماعی و تمدنی در اروپا بود، آن‌هم در جریان عصر "پیشرفت و روشنگری" قبل از داروین. ویژه­گی و مشخصه داروینیزم اجتماعی، اخذ نظریات داروین از زمینه زیست­شناسی در تکامل، درگیری و بقاء می­باشد، علی الخصوص بکارگیری آن­ها در مطالعات اجتماعی و عرصه­های سیاسی.

فساد و زشتی نظریه اجتماعی داروین نسبت به زندگی بسان روشنی آفتاب واضح است، حتی برای خود سرمایه­داران. آن‌ها این نظریه را یک نژادپرستی غیر‌انسانی می­دانند که مردم را بر اساس، نژاد، رنگ و ظاهر متفاوت تقسیم می­کند، و به جنگ‌ها و در گیری­ها دامن زده و منجر به استثمار، استعمار و نسل‌کشی انسان­ها می­شود. تمام شرها و بدی­ها در آن تجسم یافته است. بنابرین آن‌ها سعی و تلاش دارند تا از آن بگریزند و ادعا دارند که که بی­ وقفه با آن مبارزه می­کنند!!

خطرات تاریخی نظریه داروین

به دلیل پیامدهای خطرناک داروینیزم سیاسی در قرن نوزدهم و بیستم، که در جنگ جهانی دوم به اوج خود رسید، سرمایه‌داران با یک‌دیگر وارد جنگ شدند، که در نتیجه کشورهای حامل عقاید نظریه اجتماعی داروین مثل: نازی آلمان، فاشیسم ایتالیایی، و نژادپرستی راستگرا که در تمام نقاط جهان گسترش یافته بودند، به شکست مواجه شدند و بدنبال آن، غرب خطرات افکار مکتب اجتماعی و سیاسی داروینیسم را نه‌تنها به دست خود بل با خون خود لمس کرد و بلافاصله در راستای مبارزه نمودن و ریشه­کن نمودن آن دست بکار شد.

اما غرب سرمایه­دار پس از دیدن خطرات موجود در این نظریه داروینی برای خود غرب، ادعا کرد که آن ‌را رها کرده و دست از مبارزه آن کشیده است؛ اما وی نتواست که این فساد‌را با شناسایی اصول و اسباب این نظریه معالجه کند و از آن نجات یابد، بلکه به خلاصه کردن نتایج این نظریه، که وحشتناک­ترین آسیب‌را به آن وارد کرد، اکتفاء نمود و اساسات و ریشه­های تولیدکننده داروینیسم را به همان حالتی که بود باقی گذاشت. این نشانگر وجود یک نقص ذاتی‌است که هنوز در تمدن سرمایه­داری و طرز تفکر آن وجود دارد، به ویژه طرز تفکر فاسد آن که از علیت و خاتمیت قطع شده است.

 هنگام بررسی بسیار از افکار و نظام­های برخاسته از تمدن سرمایه‌داری مانند: اقتصاد، سیاست، جامعه و سایر موارد در می‌یابیم که روح نظریه داروین هنوز آن ‌را تحت فشار قرار داده و آن ‌را به حرکت می­آورد. غرب هنوز هم از نظام اقتصادی سرمایه­داری استفاده می­کند و با بررسی واقعی متوجه می­شویم که نظریه اقتصادی سرمایه­داری مبتنی بر همان نظریه داروینی در مورد زندگی است که در نتایج خود، خطرش کم­تر از نتایج داروینیسم سیاسی نیست.

این شمه­ای از دریای خطرات ناشی از –در طول تاریخ- نظریه داروینی نسبت به زندگی است و از جمله می­توان به‌جنایات، بی‌عدالتی­ها و فسادی‌که خود غرب و جهان متحمل شده اند، اشاره نموده است. اما مردم این تمدن سرمایه­داری، نمی‌خواهند با واقعیت فساد اساساتی‌که تمدن‌شان بر آن بنا شده است، مواجه شوند و با آن مبارزه کنند؛ زیرا آن­ها در تطبیق این تمدن و تحمیل آن به جهان با زور، استعمار، رسانه­های جعلی و ارتش مزدوران فکری و سیاسی خود گام­های دور و بلندی  برداشته اند. بنابر این، آن­ها بخاطر حکمرانی یک مشت­ افراد سرمایه­دار فاسد و سودجویی‌که از این اوضاع به نفع خود استفاده می­کنند، نمی­خواهند دست از فساد بکشند و سرمایه­داران عادی هم تمایل به ایجاد تغییر از داخل به دلیل تداوم قدرت و بقاء نظام­های زندگی ندارند...

بنابر این، با وجود این­که غرب نظریه داروینیزم اجتماعی ‌را پس از آن‌که در جریان هر دو جنگ جهانی با خطرات آن مواجه شد رد کرد، باز هم تاثیر زنده ماندن آن در اشکالی مانند: لیبرالیسم فردی و سرمایه­داری که قدرت در دست قوی­ترین شرکت‌ها متمرکز است، به چشم می­خورد. هم‌چنین تأثیر آن در هویت ملی که اساس آن برتری دانستن خود نسبت به دیگران و نظایر آن است، هویداست. این تأثیرات و نظایر آن راه نجات و بیرون رفت از این نظریه را دشوار ساخته است. بنابر این، آن­ها به تمدن دیگری احتیاج دارند که یک بدیل مناسبی برای برکندن تمدن‌شان از ریشه و پاک‌سازی زمین از فساد آن باشد و تا آن زمان، روند وصله زدن لباس فرسودۀ این تمدن سرمایه­داری ادامه خواهد یافت و سپس تلاش خواهد شد تا به نام روند توسعه با شرایطی‌که در جهان روبرو است، تحت نام پیشرفت سازگار شود و احتمال می­رود که این روند خرابی بیشتری را بار آورده و آن را متعفن­تر سازد.

داروینیزم سیاسی و ناسیونالیسم نژادی: ایدۀ داروینیزم سیاسی برخواسته از ایدۀ داروینیزم اجتماعی می‌باشد که منجر به ظهور مفهوم دولت-ملت و عقاید نژادپرستانه در اروپا گردید. بناءً احساس ملی بر اساس ایدۀ برتری‌جوئی (یک قومیت یا گروه مذهبی) بر گروه‌های دیگر و سایر ادیان استوار است که بذر نژادپرستی را بر دوش دارند. ظهور این ایدۀ ملی‌گرایانه منجر به جنگ‌های زیادی بین کشورهای اروپایی در طول قرن نوزدهم و بیستم و احزاب ناسیونالیست در حال رشد تا به امروز شده است.

با تجزیه و تحلیل نقدی عمیق و بنیادی از آغاز جنبش‌های ملی‌گرا مانند نازیزم یا صهیونیسم، به نظر می‌رسد که "سوس" داروینی اجتماعی با روشنی و صراحت آن‌را خواه در عقاید یا در شیوه‌های شان پوسانیده است. مثلاً هتلر رهبر حزب نازی اقدام به سوختاندن موانع دائمی، مریضان، ضعیفان و تمام جنسیت‌های غیر اروپائی نمود، زیرا آن‌ها نمی‌توانستند با پیشرفت و کیفیت با محیط برابر باشند و هم‌چون آلودگی‌های جامعۀ برتر آلمان محسوب می‌شدند. هم‌چنین این موضوع‌ را در اندیشۀ جنبش صهیونیستی نیز می‌بینیم، که بر این عقیده بود یهودیان مردم برگزیدۀ الله هستند و آن‌ها مستحق آن چیزی اند که مردمان دیگر از آن برخوردار نمی‌باشند؛ زیرا الله مردمان دیگر را "هم‌چون الاغی برای خدمت آن‌ها" آفریده است.

تا هنوز هم غرب ایدۀ ملی‌گرایی تولید شده توسط دیدگاه داروین‌را بر می‌گزیند و با وجود بحران آن و بحران دولت-ملت، هنوز از آن دفاع می‌کند و به سوی آن فرا می‌خواند. غرب در حل مسئلۀ قومی ناکام ماند و اروپایی‌ها برای تحمیل مرزهای بین ملیت‌ها با نبردها و جنگ های خونین درگیر شدند. ملی‌گرایی و وطن‌پرستی سبب شد تا اروپا را به دولت‌های کوچک و کشورهای جدا جدا تقسیم کند. این پیوندهای ملی و قومی از تجلی نژادپرستی و احساس برتری برخی نژادهای انسانی نسبت به دیگران است.

چنان‌که از اقدامات کشورهای اروپایی و آمریکا در هنگام شیوع ویروس کرونا آشکار شد که هر کشوری با سایر کشورها برای به دست آوردن داکتران و تجهیزات طبی مانند ماسک و دستگاه تنفس بدون تلاش برای همکاری با یکدیگر برای مقابله با این ویروس تلاش و مبارزه می‌نمود و این ناشی از خودخواهی عمیق و تلاش جهت دنبال کردن منفعت خاص برای هر کشور است که این نتیجه ایدۀ مبارزه بقاء داروینی است.

مرکزیت و برتری اروپا و رابطۀ آن با استعمار: با توجه به احساس انسان اروپایی به طور كلی - به ویژه سیاستمداران و اندیشمندان آن‌ها - از برتری و برتری‌جوئی نسبت به سایر مردم، تا جائی‌که سرمایه‌داران غربی شروع به دیدن خود به عنوان موجوداتی با پیشرفت و ترقی بیشتر می‌كنند؛ به عنوان مثال، ماکس وبر، متفکر دائرةالمعارف آلمانی، در کتاب معروف خود تحت عنوان "اخلاق پروتستان و روح سرمایه‌داری"، کسی است که سرمایه‌داری را در جوامع غیر پروتستان مسیحی غیرممکن می‌دانست.

از این مفهوم تقسیم جهان به جهانی متمدن غربی و دیگر مردمان عقب‌مانده پدید آمد و این مفهوم حق استعمار مردم غیراروپایی جهان را به بهانۀ تعلق آن‌ها به نژادهای پایین انسانی که باید توسعه یافته باشد تا بتواند خود را اداره کند و تمدن غرب باید به بهانۀ ارتقا، توسعه و متمدن ساختن به آن‌ها اختصاص یابد، برای آن‌ها توجیه کرد. نه تنها این، بلکه در یک مرحلۀ آینده، نژادهای متمدن انسانی به احتمال زیاد نژادهای نادان ‌را در تمام نقاط جهان از بین ببرند.

ریشه‌های عمیق داروینیزم در اندیشۀ سرمایه‌داری: هنگامی‌که به کتاب بزرگ‌ترین اندیشمندان بنیان‌گذار ایده‌ها و نظام‌های سرمایه‌داری نگاه می‌کنیم، در می‌یابیم که آن‌ها در اصول و نقطه‌های آغازین با هم مشترک اند که دیدگاه آن‌ها را نسبت به زندگی تثبیت و شکل می‌دهد. خاطرنشان می‌کنیم که ارکان این دیدگاه به زندگی توسط"چارلز داروین" زیست‌شناس انگلیسی تکمیل شده است. بنابر این، برای درک حقیقت دیدگاه داروینیان در مورد زندگی، خوب خواهد بود که نظریۀ داروین‌ را وضاحت بخشیم.

نظریۀ داروین تلاش می‌کند تا ایجاد و تنوع اشکال مختلف موجودات زنده را ناشی از قانون تکامل خود به خود و تصادفی تفسیر کند که بهترین افراد‌را برای انتقال صفات‌شان به نسل‌های آینده از طریق میکانیزم طبیعی به نام مبارزه برای بقا و بقای اصلح انتخاب می‌کند. نظریۀ داروین از ایدۀ تضاد بین موجودات زنده اعم از اعضای یک گونه یا انواع مختلف موجودات ناشی می‌شود.

نظریۀ داروین ادعا می‌کند که سبب یا سِرَّ درگیری، افزایش تعداد موجودات زنده و مقادیر محدود غذایی است که توسط طبیعت فراهم می‌شود، گونه‌های زنده مطابق قانون توالی هندسی تولید مثل می‌کنند، در حالی‌که تولید مثل مواد غذایی طبق قانون توالی‌های عددی صورت می‌گیرد. به این معنی که تعداد افراد به روشی بالاتر از مقدار مقادیر غذایی موجود افزایش می‌یابد. بنابراین مسئله، محدودیت منابع طبیعی و تضاد بین بسیاری از گونه‌های زنده بر سر آن‌ها سبب مشکل شده است که یک مبارزه برای بقا در شرایط دشوار است؛ کسی‌که در این مبارزه پیروز می‌شود، بهترین است. بنابر این، بقا برای بهترین است و برترین فرد کسی است که قدرت داشتن ثروت‌ را دارد و می‌تواند از آن دفاع کند. او کسی است که سزاوار بوده و از جانب طبیعت انتخاب می‌شود تا صفاتش را به نسل‌های آینده انتقال دهد و این قانون است که منجر به رشد موجودات زنده می‌شود، بدون این‌که نیازی به مداخلۀ یک فاعل از نیروی خارجی (خالق) باشد؛ بلکه هر آنچه اتفاق می‌افتد، به موجب قوانین طبیعی داخلی اتفاق می‌افتد.

عقاید و نظریه‌های بعدی، که از اروپا نشأت گرفتند، به نظریۀ داروین بستگی داشتند و این نظریه‌را به عنوان یک نظریۀ علم طبیعی توصیف می‌کردند که برای نظریه‌ها و عقایدی‌که بر اساس این نظریه بناء شدند، قابل اطمینان، قانونی و علمی است، مانند داروینیزم اجتماعی، استعمار و نظریه‌های نژادپرستانه مانند نازیزم، فاشیسم و ​​ملی‌گرایی افراطی وغیره. به همین ترتیب، نوعی مشروعیت علمی برای اندیشه‌های پیش از نظریۀ داروین، مانند نظریۀ مالتوسی دربارۀ جمعیت، نظریۀ اقتصاد سیاسی آدام اسمیت و دیگران بخشید.

در این مقاله، ما اقدام به اطلاق یک اسم معین به تمام بنیادهایی‌که مکتب سکولار سرمایه‌داری بر آن بناء شده، نظریه‌های بعدی در اقتصاد، سیاست و جامعه، همه نظام های نشأت گرفته از آن نمودیم و آن عبارت از دیدگاه داروینی برای زندگی است، منظور ما از این کار این نیست که داروین کسی است که آن‌ را ایجاد کرده یا آن را تأسیس کرده است؛ بلکه نظریه‌ای است ریشه‌دار و اصیل در اصل سرمایه‌داری که اولین بذر آن در قرن شانزدهم میلادی است که داروین از پیشینیان خود گرفته است؛ اما وی با نظریۀ خود ارکان آن‌ را کامل کرد؛ سپس آن را نشر نمود و به‌سوی آن تحت پوشش علم طبیعی فراخواند و این دیدگاه داروینی به زندگی همان نگاه سرمایه‌داری به زندگی است.

پس از آن‌که غربی‌ها نظریۀ داروین‌ را پذیرفتند و قلب شان ‌را با روح آن آغشته کردند، داروینیزم اجتماعی عادی شد و در علوم اجتماعی مورد پذیرش قرار گرفت؛ زیرا با اتکا به یک نظریۀ علمی (داروین) و قوانین طبیعت مشروعیت پیدا کرد و بسیاری از عقاید نژادپرستانه مانند نازیزم و ​​فاشیسم از این دیدگاه داروینی نشأت گرفت و فلسفه‌های سوسیالیستی و وجودی، فلسفۀ نیچه و هم‌چنین فروید در علم روانشناسی، برخی گرایش‌های ادبی از آن متأثر شد. این دیدگاه هم‌چنین در خدمت اقتصاد سرمایه‌داری بود و آن را پشتوانۀ علوم طبیعی و قوانین آن قرار داد؛ همان علومی‌که سرمایه‌داران آن را به عنوان مرجع طبیعی حقیقت تقدیس می‌کنند.

داروین و متفکران سرمایه داری

دیده می‌شود که دیدگاه "تکامل" که تکامل زندگی‌را تفسیر می‌کند، بدون این‌که تصمیم خالق حکیم در آن مداخله کند تا حد زیادی به روش تکاملی، که اقتصاد بازار آزاد به آن باور دارد، شبیه‌است؛ چنان‌که هر فرد و هر شرکت برای تحقق شکوفایی در آن (بازار) بدون نیاز به طرح مرکزی یعنی مداخلۀ دولت تلاش می‌کند.

تأثیر اقتصاددانان و سیاسیون بر داروین کاملاً واضح‌است، چون چارلز داروین سال‌های زیادی ‌را از لحاظ فکری بین افکار "دیوید هوم"، "آدام اسمیت"، "روبرت فیرگوسون" و "هشینسون" قرار داشت. وقتی داروین در سال 1829م در کامبریج به‌سر می‌بُرد، در رساله‌ای نوشت: «پژوهش‌های من در مورد آدام اسمیت و ژان لاک تدوین یافته است.» چارلز داروین در زندگی‌نامۀ خود نوشته است: «در سال 1838م پس از آن‌که شروع به بحث سیستماتیک خود نمودم، کتاب "مالسوس" در مورد جمیعت را خواندم و آماده بودم تا ارزش نبرد به‌خاطر بقاء را قدر کنم... از خلال ملاحظات متداوم و طولانی خود در مورد عادات حیوانات و نباتات، مرا به شگفت انداخت که در سایۀ این‌شرایط، تغییرات مناسب سبب حفظ‌نوع می‌شود و تغییرات غیرمناسب منجر به نابودی و نتیجۀ عملیه ظهور جنس‌های جدید می‌شود و این‌جا بود که به‌این نتیجه رسیدم که دیدگاه بقاء، بهترین تئوری است.»

"مات ریدلی" در این مورد می‌گوید: «نسبت به تغییر، افکار هم تکامل می‌یابند، مانند این‌که اجسام نیز تغییر می‌کنند و داروین حداقل این ایده‌ را از اقتصاددانان گرفته است؛ کسانی‌که از فلاسفۀ تجربی به آن دست یافته بودند؛ از "لوک" و "نیوتن" گرفته تا هیوم و فولتیر تا هتشینسون و آدام اسمیت تا مالتوس و ریکاردو و تا داروین و والاس. قبل از داروین یگانه نظام اقتصادی غیر برنامه‌ریزی شده اقتصاد آدام اسمیت بود، کسی‌که به این عقیده بود که تکامل اقتصاد به شکل خود به‌خودی و خودجوش از خلال عمل‌کرد مردم صورت می‌گیرد؛ بدون این‌که کدام شاه و یا پارلمان به آن تصرف داشته باشد... مثل این‌که داروین به عدم مداخلۀ حکم خالق در مورد انسان‌ها باورمند بود، اسمیت نیز به عدم حاکمیت حکومت در بازار عقیده داشت.»

ریشه‌های دیدگاه داروین برای زندگی

کاملاً واضح است که دیدگاه داروین به زندگی عین دیدگاه سرمایه‌داری نسبت به زندگی‌ست و این دیدگاه مووسسه‌ای‌ست که فکر سرمایه‌داری بر‌آن استوار است و این فکری‌ست که ریشه‌های آن نزد فلاسفۀ سرمایه‌داری قبل از دیدگاه داروین وجود داشت و خود داروین نیز این دیدگاه را نسبت به زندگی به‌وجود نیاورد. در واقع، مبانی دیدگاه سرمایه‌داری مثل مبارزه برای بقاء، حق طبیعی، کمبود نسبی و تکامل طبیعی و آن‌ها‌را در عمل به ایدۀ ظهور و تکامل کائنات زنده تطبیق نموده و سپس از آن دیدگاه خود را مطرح کرد.

با دقت در دیدگاه داروین نسبت به زندگی، در می‌یابیم که دیدگاه وی از وجود و زندگی، ریشه در افکار موسسه سرمایه‌داری داشته و قبل از این‌که نوشتۀ داروین در سال 1860م به میان آید(این دیدگاه در بین افکار سرمایه داری وجود داشته است).

قبل از داروین، کشیش مسیحی که به آن توماس مالتوس (1789م) گفته می‌شد، ریشه‌های این افکار نزد وی دیده می‌شد و قبل از آن آدام اسمیت (1776م) که موسس پایه‌های اقتصاد سرمایه‌داری سنتی تلقی می‌گردد، در نوشتۀ خود به‌نام ثروت ملت‌ها، حامل این دیدگاه بود و پیش از آن نیز، این دیدگاه نزد ژان ژاک روسو (1770م) در نظریۀ "قرار داد اجتماعی" موجود بود. فکری‌که توسط ژان لوک (1680م) تبلور یافت و ریشه‌های اساسی‌آن در دیدگاه توماس هابس (1651م) در انگلیس دیده می‌شد.

هم‌چنان داروین از مکتب "تکامل طبیعی فرانسه" نیز متأثر شد که آن‌را جورج دی بوفون فرانسوی در سال 1780م ایجاد کرد و در آن دیدگاه تکامل کائنات زنده را تأیید کرد.

جون لامارک از دانشمندان علوم طبیعی بود که از "دی فون" متأثر شد؛ کسی‌که دیدگاه تکامل "لامارکی" به‌نام وی مسمی شده است و وی دارای کتابی به‌نام "تاریخ طبیعی حیوانات بی مهره" است که در سال 1820م منتشر شد.

دیدگاه مبارزه و تکامل مارکس، متفکر اروپایی که با داروین از یک محیط بود

دیدگاه مبارزه و تکامل طبیعی بار دیگر هم‌زمان با داروین توسط بزرگ‌ترین متفکر سوسیالیستی "کارل مارکس" و معلم آن "هیگل" در قرن 19 میلادی و هم‌زمان با داروین، ظهور کرد. چنان‌که داروین دیدگاه داروینی خود را نسبت به زندگی در زمینۀ زیست شناسی در سال 1860م ارائه نمود، مارکس نیز به تطبیق عین دیدگاه و افکار پرداخت؛ یعنی در عصر وی همین افکار رهبری انسان و تاریخ را به دست گرفت و دیدگاه خود را در جریان تاریخ، مبارزۀ طبقاتی و تکامل جوامع آن بنا نمود؛ چیزی‌که به نام "ماتریالیزم تاریخ" نامیده شد (1848م).

بنابر این، ناگزیر باید به مسیر تکامل جریان فکر سرمایه‌داری در اروپا توجه نمود. باید به ماتریالیزم تاریخی مارکس به عنوان بخشی از این مسیر تاریخی دید، نه چیزی جدا از آن. مارکس طرح‌های فکری خود را در قالب اروپا آورد و افکار آن بخشی از آن بود. می‌خواهیم کسانی‌‌را متوجه کنیم که پرچم این افکار را حمل کرده و به این افکار مردم‌را فرا می‌خوانند و آن‌را علمی می‌دانند که حرکت تاریخ‌ را تفسیر می‌کند. می‌خواهیم ایشان ‌را متوجه حقیقت و ریشه‌های افکار کمونیستی کنیم، افکاری‌که به عنوان یکی از تراوش‌های تکامل فکر سرمایه‌داری اروپایی، که مبنی بر دیدگاه فاسد داروینی نسبت به زندگی‌ست، بوده و هر آن‌چه‌را که بر آن بناء یافته‌را فاسد نموده است. 

فروپاشی دیدگاه تکامل داروینی

عجیب نخواهد بود که سرمایه‌داران و برادران کمونیستی‌شان مایوسانه از دفاع از دیدگاه داروین نسبت به زندگی و از اساسات‌ علمی داروین دست کشیدند. وجود ناامیدی در پیوند زدن دیدگاه داروین تحت نام "تکامل و نوسازی" دیده می‌شود و نیز از تلاش برای انطباق آن با پیشرفت‌های علمی نو در علوم بیولوژی/زیست‌شناسی ناامید شده‌اند، خصوصاً پس از آن‌که اسرار وراثت در زیست‌شناسی کشف شد، فساد دیدگاه سنتی و سقوط علمی داروین ظاهر شد.

برای دانشمندان واضح شد که ویژه‌گی‌های موجودات زنده به هیچ‌وجه مربوط به ادعاهای داروین در مورد مبارزه برای بقاء، بقای اصلح و انتخاب طبیعی نیست و نیز واضح شد که قوانین داخلی اصلی در اصل کائنات وجود داشته که صفات وراثتی کائنات را رهبری می‌کند که آن ‌را "کروموزوم‌ها" گویند و مسئول تشکیل اعضاء در اجسام و تمام صفات موجودات زنده، این‌ها اند و اصلاً این ویژه‌گی‌ها هیچ‌ ربطی به شرایط خارجی ندارد؛ چنان‌که داروین ادعا نموده است.

بنا براین، به دانشمندان شرق و غرب واضح گردیده که این دیدگاه ‌را خود علم بیولوژی به چالش کشانده‌است؛ علمی‌که در اروپا توسعه یافته و به آن‌چه که اساسات فکری‌را که این دیدگاه فاسد بر آن استوار بود، از دید علمی ازهم فروپاشید. پس تمام نظریات و افکاری‌که بر آن بنا یافته -نیز از نظر علمی شان فاسد- است، خصوصاً این‌که سرمایه‌داران قوانین طبیعی را تنها مرجع دانسته و هر آن‌چه که مخالف این قوانین باشد، صالح نه بل فاسد می‌دانند و در نتیجه باید تمام علوم اجتماعی که بر افکار داروینی استوار است‌ را از بین ببرند و هم‌چنان برای شان لازم است تا اقتصاد سرمایه‌داری که اساسات آن بر عین خواست‌گاه و اساسات داروینی استوار است ‌را نیز محو کنند. آیا این کار را کردند؟

نخیر این‌کار را نکردند! بلکه به تمسک بر تمدن و تمام افکار، نظریات و نظام‌های فاسد خود اصرار ورزیدند؛ حتی پس از این‌که فساد و اشتباه آن ثابت شد و تمام تلاش‌شان این است که این (پاره‌گی) را تحت نام تکامل و توسعه وصله بزنند!!          

بعد از قتل و سوزاندن یک غیر‌مسلمان در سیالکوت، فاصله میان مردم مسلمان پاکستان و دولت سیکولار آشکار شد. گرچه رویداد سیالکوت فوراً توسط مسلمانان و علمای آن‌ها تقبیح شد؛ اما حاکمان سیکولار آن‌را ناشی از غیرت و احساسات‌اسلامی برای دفاع از عزت و جایگاه پیامبر اسلام صلی‌الله علیه و سلم عنوان کردند. آنانی‌که توسط مفکوره‌های غربی مسموم شده اند، حتی ادعا کردند که مسلمانان بنا به‌احساسات و علاقه شدیدی‌که به‌دین و تطبیق شریعت دارند، از مرز چنین حادثات نیز فراتر می‌روند. در واقع، حاکمان سیکولار کنونی، هماهنگ با باداران غربی خود، با تحقیر و اهانت به‌حفظ مقدسات دین و احیای دولت به‌اساس هر آن‌چه که الله سبحانه و تعالی نازل کرده است، می‌نگرند. آنان علاقه مسلمانان به‌تأسیس خلافت و تطبیق همه‌جانبه اسلام را متهم و افراط‌گرایی می‌نامند. به‌همین دلیل، بعد از حادثه سیالکوت، حاکمان پاکستان موضوع تجدید National Action Plan (پلان ملی عملیاتی) را مطرح ساختند تا افراط‌گرایی را از بین ببرند. فاصله موجود میان مردم و دولت به دلیل سیکولار بودن نظام فعلی و سرچشمه گرفتن آن از مفکور و ایدیولوژی غربی پابرجاست؛ در حالی‌که احزاب و کتله‌ها به دین و مفکوره اسلامی مخلص هستند. برعلاوه، طبقه حاکم می‌خواهد تا از طریق پلان ملی عملیاتی دعوت به‌سوی اسلام را سرکوب نموده و مسلمانان را وادار نماید تا مفکوره‌های لیبرال غربی را به‌عوض مفکوره‌های اسلامی بپذیرند.

این‌جا سوال ایجاد می‌شود: آیا مردم باید مشخص سازند تا کدام مفکوره و ایدیولوژی بر آن‌ها حکومت کنند یا دولت باید مردم را وادار به اطاعت از ایدیولوژی و مفکوره خود نماید؟ چگونه چنین وضعیتی زمینه ایجاد جامعه با ثبات، امن و در حال رشد را فراهم خواهد ساخت؟ فاصله موجود میان مردم و دولت، دلیل اساسی بروز واقعات مانند سیال‌کوت می‌باشد؛ جایی‌که بی اعتمادی میان مردم، دولت و ساختارهای آن به اوج خود رسیده است. در حقیقت دولت لیبرال-سیکولار فعلی پاکستان دولت تحمیلی می‌باشد که به اساس قوانین غربی از استعمار انگلیس در شبه قاره (هند، پاکستان، بنگله دیش) بجا مانده است و با احساسات‌اسلامی که مسلمانان را وادار به مبارزه برای دولت‌اسلامی می‌کند، در تعارض می‌باشد. بناءً، ایدیولوژی و طرز تفکر حاکمان در تعارض دایمی با دین و طرزتفکر‌اسلامی مسلمانان قراردارد. این دولت از مفاهیم و ارزش‌های غربی سیکولار دفاع و حراست می‌نماید، در حالی‌که مسلمانان خواهان تطبیق شریعت و تأسیس دوباره خلافت می‌باشند.

تنها خلافت امنیت غیر مسلمانان را تأمین می‌تواند که در مقابل تنها از مردان توانا جزیه اخذ می‌شود پیامبر صلی‌الله علیه و سلم می‌فرماید:

«مَنْ قَتَلَ مُعَاهَدًا لَمْ يَرِحْ رَائِحَةَ الْجَنَّةِ وَإِنَّ رِيحَهَا تُوجَدُ مِنْ مَسِيرَةِ أَرْبَعِينَ عَامًا» [صحیح بخاری [

ترجمه: کسی‌که کافر معاهد را به قتل برساند، بوی جنت برایش نمی‌رسد، در حالی‌‌که خوشبویی آن از مسافه چهل سال به مشام می‌رسد.

محکمه‌شرعی تمام قضایا علیه شهروندان مسلمان و غیرمسلمان را در روشنایی قرآن و سنت فیصله می‌نماید. این در حالی‌ست که خلیفه بشمول حفاظت و حراست از جایگاه و عزت پیامبر صلی‌الله علیه و سلم، مسوول حفاظت از شعایر اسلامی می‌باشد. در عصر باشکوه اسلامی، خلافت نه تنها حقوق و امنیت را به‌شهروندان ذمی خود فراهم ساخته بود؛ بلکه با بسیج نیروی‌های‌مسلح خود از عزت و شرف پیامبر صلی‌الله علیه و سلم نیز دفاع کرده بود؛ حتی حالا، تنها خلافت می‌تواند برعلاوه حفظ حرمت پیامبر صلی‌الله علیه و سلم، امنیت شهروندان غیرمسلمان خویش را نیز تضمین نماید و این کار را با از بین بردن فاصله ایجاد شده میان مردم و دولت در جامعه انجام می‌دهد.

پاکستان منتظر تصمیم در مورد پلان عملیاتی ملی نیست؛ بلکه منتظر یک‌تصمیم قاطع از سوی اهل نصرت خود هست تا این نظام فاسد سیکولار را ریشه‌کن نماید و این‌کار با نصرت دادن به حزب التحریر برای تأسیس دوباره خلافت به‌منهج نبوت امکان‌پذیر است.

دفتر مطبوعاتی حزب التحریر -ولایه پاکستان

مترجم: خالد "سیف الله"

جان‌کری، فرستاده‌ی ویژه‌ی رئیس جمهور امریکا برای اقلیم به‌تاریخ ۴ دسامبر ۲۰۲۱م، دیدارهای جداگانه‌ای را با داکتر بِشر الخصاونه نخست‌وزیر اردن، معاون نخست‌وزیر، و ایمن صفدی وزیر امور خارجه و مهاجرین اردن انجام داد. آنان بر نیاز فوری برای دست‌یافتن به‌یک راه‌حل پایدار و مؤثر بر تغییر اقلیم در منطقه، مخصوصاً در مورد منبع آب اردن، موافقت کردند و بر ماندگاری قوت هم‌کاری و دوستی استراتیژیک امریکا و اردن تأکید بیشتری داشتند.

همین کری بود که در دوران اوباما موقف وزیر خارجه‌ی ایالات متحده را داشت، و نقش گسترده‌ای را در مذاکرات دشوار با دولت یهود ایفا کرد؛ چنان‌که در آخرین سال حاکمیت اوباما ۹ مرتبه با مقامات آن دولت دیدار کرد، و این‌که نقش بزرگی را در برپایی توافق‌نامه‌ی اقلیمی پاریس بازی کرد؛ توافق‌نامه‌ای‌که ترامپ او را از آن خارج کرد، اما بایدن وی را با سِمتی جدید من‌حیث فرستاده‌ی ویژه‌ی رئیس جمهور امریکا برای امور اقلیمی بازگرداند. در حقیقت، او سایه‌ی مؤثری برای وزیر خارجه کنونی، بلینکن که معاونش بود، به‌شمار می‌رود تا استراتیژی‌هایی را که در دوران وزارت خارجه‌ی خودش به‌راه انداخته‌بود، ادامه دهد؛ از جمله برقراری مجدد روابط با شرکای اروپایی، که وی عده‌ی زیادی از سیاسیون‌شان را زیر چتر امور اقلیمی، توافق‌نامه‌ی ایران و توافق قضیه‌ی فلسطین ملاقات کرده‌بود.

هیچ جزئیاتی نه از رسانه‌ی رسمی رژیم اردن و نه از حکومت‌اش درباره‌ی این ملاقات منتشر نشد – امری‌که در خصوص توافق با دولت یهود معمول است – برخلاف آن‌چه در اعلامیه‌ی مطبوعاتی سفارت امریکا گفته شد: «این توافق‌نامه در مورد نیاز فوری برای دست‌یافتن به‌یک راه‌حل پایدار مؤثر بر تغییر اقلیم در منطقه، مخصوصاً در مورد منبع آب اردن است، و بر قوت ماندگار همکاری و دوستی استراتیژیک ایالات متحده و اردن تأکید بیشتری دارد»؛ موضوعی‌که در رسانه‌های محلی طنین انداخت.

دیدار جان کری از اردن نه به‌ارتباط اقلیم، بل علیه پس‌زمینه‌ی توافق‌نامه‌ی اکسپو است، زیرا او نقش مهمی را در وساطت برای مرام‌نامه‌ی ماه گذشته در خصوص معامله‌ی آب و برق میان دولت یهود، اردن و امارات متحده‌ی عربی بازی کرد؛ توافق‌نامه‌ای‌که شامل احداث یک‌کارخانه‌ی بزرگ برق خورشیدی در اردن برای تولید برق به‌دولت یهود می‌باشد، به‌علاوه‌ی یک کارخانه‌ی تبدیل آب شور به‌شیرین که آب‌را به‌اردن می‌فرستد. شاه تاکنون دو مرتبه کری را ملاقات کرده‌است؛ نخست از طریق یک کانفرانس ویدیویی آنلاین در ماه مه گذشته، و ثانیاً به‌تاریخ ۲۰ جولای ۲۰۲۱ در حاشیه‌های دیدار شاه در واشنگتن صورت گرفت. بعید است که محور اصلی این ملاقات‌های مکرر صحبت در مورد تأثیرات تغییر اقلیمیِ باشد که نگرانی کشورهای صنعتی بزرگ را در مورد آلوده‌گی اقلیمی شکل می‌دهد؛ چنان‌که کری با حیله‌گری تمام گفت: «جهت دست‌یافتن به راه‌حل‌های پایدار و مؤثر بر تغییر اقلیم در منطقه.» اما شواهد نشان می‌دهد که این توافق‌نامه در رابطه با قضیۀ تطبیق پیش‌نویس توافقات دولت یهود در روشنایی یافتن راه‌حل‌هایی است که به‌قضیه‌ی فلسطین نقطه‌ی پایان می‌گذارد. قبل از این مسئله، روی پروژه‌ی گسترش خط‌آهن حیفا – ایربد و خلیج توافق صورت گرفته‌بود، و توافق‌نامه‌ی گاز تحقیرآمیزی‌که پدرخوانده‌اش، یعنی خود شخص جان‌کری از جانب شرکت امریکایی نوبل انرژی به امضاء رساند.

باوجود نارضایتی شدید مردم علیه این توافق‌نامه و هدف سیاسی‌اش جهت قدرت‌مندسازی ستون‌های دولت یهود و بینش امریکایی برای حل قضیۀ فلسطین، خواه آن راه‌حل یک‌دولت یا راه‌حل دو‌دولت باشد که در میدان‌عمل امکان تطبیق ندارد، و خواه آن اصطلاحاً معامله‌ی قرن یا هر چیز دیگر، به‌علاوه‌ی حرمت شرعی و خیانت‌اش به‌مردم اردن و فلسطین، درکنار آب فراوان موجود در زمین‌اش. بنابر گفته‌ی متخصصین آب اردن، و علیه پیشینه‌ی پروژه‌ی تبدیل آب شور به‌شیرین عقبه که می‌تواند آب مورد نیاز اردن را بدون عقد موافقت‌نامه با ملت‌های دشمن مسلمانان – ازجمله یهودیان و امریکای حریص استعمارگر – تأمین کند، به‌ویژه داستان خشکی امسال سدها نزد عام مردم افشاء شده‌است، داستانی‌که جز مقدمه‌ی چنین توافقی نیست.

بناءً، این دیدارها و ملاقات‌های کری با نخست وزیر و وزیر خارجه در حضور سفیر فوق‌العاده و تام‌الاختیار امریکا که اجازه‌ی امضای هر توافق‌نامه‌ای را از جانب اداره‌ی ایالات متحده در این خصوص دارد، به‌منظور شروع امکان‌سنجی مطالعاتی برای این پروژه خواهد بود که از ۲۰۲۲ شروع می‌شود و با تطبیق این پروژه‌ی خائِنانه، تحت‌پوشش تعامل با چالش‌های تغییر اقلیمی به‌پیش می‌رود.

پاسخ حقیقی و مؤَثر به توطئه‌ی بریتانیا، نیروهای امریکایی استعمارگر غرب‌کافر، غارت ثروت امت، حیله‌گری سیاسی‌شان که اکنون برای مردم اردن افشاء شده‌است، تصویب طرح‌های سیاسی‌شان و تقویت دولت ضعیف یهود، با یک پروژه‌ی‌ملی نحیف یا یک کشور ضعیف داده نخواهد شد. امریکای استعمارگر این پروژه را ایجاد کرده‌است تا امت را از پروژه‌ی عظیم‌اش، یعنی پروژه‌ی تأسیس دولت‌اسلامی دور نگهدارد؛ دولت خلافتی‌که امت را تحت سایه‌ی تطبیق اسلام وحدت می‌بخشد؛ دولتی‌که فاخرانه، عزت‌مندانه و قدرت‌مندانه در برابر دولت یهود می‌ایستد و آن‌را ریشه‌کن می‌کند؛ در برابر امریکا و بریتانیا می‌ایستد و آنان‌را به اذن الله قادر و متعال از صفحه‌ی روزگار محو می‌کند چنان‌که دیگر بازگشتی برای‌شان نیابند.

﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ وَيُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ﴾ [محمد: ۷]

ترجمه: ای مؤمنان! اگر (دین) الله (سبحانه و تعالی) را یاری دهید، الله (سبحانه و تعالی نیز) شما را یاری می‌دهد و گام‌های‌تان را استوار می‌دارد.

دفتر مطبوعاتی حزب‌التحریر – ولایه اردن

مترجم: محمد حارث پویا

به‌تاریخ 25/10/2021 در سودان جنرال عبدالفتاح البرهان، رئیس مجلس رهبری، کودتایی را علیه بخش غیرنظامی رهبری نمود که عبدالله حمدوک نخست وزیر و تعدادی از وزیران غیرنظامی دستگیر شدند و جنرال عبدالفتاح مجلس رهبری را برگزار نمود و اعلام کرد که قانون‌اساسی را لغو نکرده است؛ بلکه چند‌ماده را لغو کرده است؛ قسمی‌که در سخنانش گفته بود، می‌خواهد جریان انقلاب را اصلاح کند، نه این‌که انقلاب را لغو کند.

با توجه به‌این اتفاقات و ناکامی دولت انتقالی در دستیابی به‌آرزوهای مردم سودان در استقرار امنیت و ثبات، تضمین حقوق بازنشستگی، تحصیل و بهداشت، هیچ‌کدام اتفاق نیفتاد؛ بلکه اوضاع بدتر از دوره حکومت عمرالبشیر شد. همه این‌ها یک احساس‌عمومی را شکل داد که باید تغییری ایجاد شود.

آیا تغییر و برکناری دولت غیرنظامی این آرزوهای مردم سودان را محقق می‌کند یا حقیقتی غیر از این است؟

هنگامی‌که تغییر دولت‌ها را در سودان مطالعه کنیم، دیده می‌شود که دست‌های خارجی در صحنه سیاسی دخلیل است. از آنجایی‌که نیروی نظامی پشتیبان و طرف‌دارشان امریکا و نیروی‌غیرنظامی را اروپا و به ‌ویژه انگلیس حمایت و پشتیبانی می‌کند، بنابراین، کشمکش‌های سیاسی باعث شده که به‌امور مردم و بهبود زندگی رسیدگی نکنند.

تغییر مطلوب تغییری نیست که مردم بارها و بارها فریب آن‌را بخورند؛ بلکه تغییری است که از این‌کار جلوگیری می‌کند؛ در حالی‌که احساس نمی‌کنند و توسط آن ذلیل نمی‌شوند؛ تحولی‌که اثر آن خودکفایی در گندم و تهیه نان آسان و سهولت در زندگی و سایر کالاهای استراتژیک است؛ تغییری‌که باعث می‌شود مردم حضور واقعی خود را احساس و به‌هویت خود دست یابند؛ تغییری‌که باعث می‌شود ما بتوانیم سلاح هسته‌ای داشته باشیم؛ همان‌طور‌که دشمنان ما دارند؛ تغییری‌که باعث می‌شود سلاح‌های ما ساخته دست خودمان باشد و نه سلاحی‌که از طریق به‌اصطلاح کمک‌های امریکا به‌ما تحویل داده شود؛ تغییری‌که ثروت را ملک مردم می‌داند و به نفع‌شان است. به‌طور خلاصه، تغییری‌که سلطه و شکوه غرب را از سرزمین‌های مان بیرون می‌کند، و هر تغییری‌که باعث سرنگونی سلطه بیگانگان از سرزمین‌های مان نشود، تغییر و تحولی ساختگی و سخنان فریبنده است.

بنابراین، تغییراتی‌که در سودان در دوره‌های مختلف رخ داده، تغییری است در داخل صندوق و تحت نظارت غربی. لذا، همه‌چیز برای مردم این سرزمین در همه ابعاد زندگی باز نشد. آن‌چه از تغییر این‌جا و آن‌جا اتفاق می‌افتد، یک‌تغییر واهی و غیرواقعی است. همه تا آخرین ساعات منتظر سفیر امریکا با عبدالفتاح البرهان، همدی و حمدوک بودند که از کودتا و تغییر صحبت کنند که بلآخره سفیر انگلیس در مقابل سفارت در خارطوم حضور یافت و به‌زبان عربی این کودتا را محکوم کرد، و از مردم سودان دعوت نمود که به‌همایت دولت غیرنظامی راهپیمایی میلیونی کنند.

همه این‌ها نشان می‌دهد؛ تغییراتی‌که تحت‌حمایت غرب و برای دستیابی به‌منافع طرف‌های متخاصم در سرزمین ما رخ داده، جزء از دخالت‌های قدرت‌های بین‌المللی است. آن‌ها نمی‌خواهند ما اسباب‌قدرت را در قالب ایمان و ثروت داشته باشیم.

گلاستون، نخست وزیر اسبق بریتانیا می‌گوید: «تا زمانی‌که قرآن وجود داشته باشد، اروپا نمی‌تواند بر شرق مسلط شود و نه هم خودش در امان خواهد بود.»

کرزون، وزیر خارجه بریتانیا در مجلس عوام بریتانیا می‌گوید: «ما حاکمیت ترکیه  را نابود کردیم که بعد از امروز هرگز دیگر به آن لیست قرار نخواهد داشت؛ زیرا ما قدرت آن‌را که دو چیز بود حذف کرده‌ایم: اسلام و خلافت.»

ریچارد دانات، مشاور دفاعی دیوید کامرون، نخست وزیر بریتانیا، در تاریخ 17/5/2010م به‌روزنامه نیشن گفت: «صادقانه بگویم، اگر مسلمانان اندیشه‌های سیاسی‌اسلام و نظام خلافت را بپذیرند، غیرقابل قبول است و با پاسخ نظامی بریتانیا موجه خواهند شد.» هم‌چنان افزود: «ما با مسلمانان در نماز و برپایی شعایر دینی تا زمانی‌که تسلیم و تابع زندگی و ارزش‌های غربی باشند، مشکلی نداریم.»

توماس بارنت، استراتیژیست امریکایی و کارمند سابق وزارت دفاع امریکا، برنامه استراتیژیک امریکا در قبال سرزمین‌های‌اسلامی را با عنوان «نقشه جدید پنتاگون در قرن بیست و یکم، جنگ و صلح» خلاصه کرد. یعنی منفعت امریکا این است که دنیا به دو قسمت غیرمساوی تقسیم شود، از یک‌طرف هسته باثبات و مستقر که شامل امریکا و تعدادی از کشورهای همکار که شامل کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه است و از طرف‌دیگر بقیه جهان وجود دارد که چیزی شبیه به‌یک منطقه سایه اختصاص داده شده است. یعنی مناطقی‌که از نظر اقتصادی توسعه نیافته و از نظر سیاسی ناپایدار هستند. نقش نیروی نظامی امریکا در این طرح در تضمین دسترسی به‌منابع طبیعی از نیمه دوم به‌نیمه اول جهان خلاصه می شود؛ زیرا کشورهای نیمه اول به این منابع بیشتر نیاز دارند، در حالی‌که کشورهای نیمه دوم به‌این منابع اجازه بهره‌مندی از آن‌ها را ندارد.

بنابراین، مردم سودان آگاه باشند؛ تغییری‌که آرزوهای آن‌ها و همه امت اسلامی را محقق کند، ایجاد نظام واحد خلافت اسلامی است که مردم حاکم خود را با میل و اختیار انتخاب می کنند، نه این‌که با کودتای نظامی به‌دستور امریکا و کشورهای استعمارگر و یا با معرفی سفارت‌خانه‌های اروپایی خود را تحمیل کند؛ بلکه نظامی می‌باشد که در آن حاکمیت در اختیار شرع است، نه شعب و مجالس دموکراتیک.

هم‌چنان مردم سودان نیاز دارند که نظام استعماری را تغییر دهند؛ نظامی‌که مدت‌هاست وزنش بر شانه‌های مردم است؛ یک‌بار با نسخه انگلیسی و یک‌بار هم با نسخه امریکایی و ما از نظام خلافت راشده که نظام الله سبحانه وتعالی و بر اساس وحی است غافل هستیم! لذا مردم سودان شایستگی آن‌را دارند و می‌توانند با نگاه کردن به آن‌چه برادران و پسران‌شان در حزب التحریر دارند، این‌کار را انجام دهند. حزب یک قانون‌اساسی 191 ماده‌ای آماده اجرا دارد که گرفته شده از عقیده اسلامی است و اهل‌قدرت و متنفذین سرزمین‌های اسلامی ایجاد این نظام در میدان واقعی امت را کمک کنند تا این‌که خود را از سلطه امریکای غربی و اروپا آزاد کنیم و این به‌الله سبحانه وتعالی آسان است. الله سبحانه وتعالی می‌فرماید:

﴿نَصْرٌ مِنَ اللهِ وَفَتْحٌ قَرِيبٌ﴾ [الصف: 13]

ترجمه: پیروزی‌ و کامیبابی از سوی الله (سبحانه وتعالی) و فتح نزدیک است.

نویسنده: استاد عبدالله حسین

مترجم: پارسا «امیدی»