(ترجمه)

با اوج‌گیری اخیر جنگ میان مسلمانان و جهان کافر سیکولار و فروپاشی سریع "خرافۀ سیکولاریزم" در کشورهای اروپایی، خصوصاً در زادگاهش، "فرانسه،" حکومت حسینه نیز با مشاهدۀ شکست سیکولاریزم در بنگله‌دیش مملو از نگرانی شده‌است. اخیراً شیخ حسینه به همراه وزراء و مشاورانش از هیچ تلاشی دریغ نکرده‌اند تا ثابت کنند که مسلمانان بنگله‌دیش از سال ۱۹۷۱ م تا کنون سیکولاریزم را پذیرفته‌اند. برعلاوۀ تعهد شیخ حسینه به حفظ و تطبیق سیاست‌های پدرش شیخ مجیب برای ایجاد یک بنگله‌دیش سیکولار، پسر و مشاورش ساجد واجد جوی نیز هنگام اعلام "جایزۀ جوان جوی بنگله" از طرف ایالات متحده، یک‌بار دیگر تکرار کرد که مردم بنگله‌دیش هرگز اصول بنیادین سکولری‌شان را فراموش نخواهند کرد. اساساً ریشۀ این اظهارات عجولانه و خطرناک حسینه، وزرا و مشاوران‌اش از امیدهای واهی‌یی آب می‌خورد که گمان می‌کنند سکولاریزم در این بخش از سرزمین‌های مسلمانان در حال رشد است. اما حقیقت موضوع چنین است که مسلمانان این سرزمین نه هرگز سکولاریزم را آگاهانه پذیرفته و نه هرگز رویای یک بنگله‌دیش سکولار را داشته‌اند، بلکه این حکام خائن‌شان استند که مکرراً با سوءاستفاده از احساسات اسلامی مردم و پنهان کردن چهره‌های سکولارشان مردم را فریفته‌اند.

زمانی‌که مردم بنگله‌دیش می‌خواستند خود را از ظلم ظالمین زمان‌شان برهانند، مزدوران فکری و سیاسی غرب و به‌اصطلاح آزادبخش‌های بنگله‌دیش به‌شکل مکارانه و بدون تأیید آگاهانۀ مردم یک قانون اساسی سکولاری را بر آنان تحمیل کردند. اما مردم با رهایی یافتن از حاکمیت سکولار عوامی – بکسال یک نفس راحت کشیدند. در حقیقت، همۀ رژیم‌ها و سیاسیون سکولار ذات حقیقی‌شان را با حیله‌گری پنهان کرده و کوشیده‌اند در هنگام ضرورت از احساسات و اشتیاق مسلمانان مسلمانان بهره‌گیری کنند. به‌طور مثال؛ ضیاءالرحمن، بنیان‌گذار حزب ملی‌گرای بنگله‌دیش، پس از آمدن بر سر قدرت به‌منظور اخفای چهرۀ سکولارش "بسم الله" را در قانون اساسی کفری افزود، ارشاد در تلاش‌اش برای حفظ قدرت در سال ۱۹۸۸ م اسلام را منحیث "دین دولت" اعلام کرد، خالده ضیا در دوران نخست وزیری‌اش عمره رفتن در هر رمضان را به یک رسم مبدل کرد و به همین ترتیب شیخ حسینه، قبل از آن‌که در سال ۱۹۹۶ م برای اولین‌بار به قدرت برسد، خود را با پوشاندن سرش به‌عنوان یک زن متقی جلوه داد و از طریق بیانیۀ انتخاباتی‌اش به مردم اطمینان داد که حکومت‌اش هرگز هیچ قانون غیراسلامی را تطبیق نخواهد کرد. حتی شرکای حکومت فعلی و رهبران احزاب سیاسی چپ‌گرای متحد حزب حاکم عوامی لیگ نیز از این قافلۀ حیله‌گر مستثنی نیستند. به‌طور نمونه، راشد خان منون، رهبر چپ‌گراها و وزیر اتحاد حاکم، برای نماز جمعه در مسجد مکرم (مسجد مرکزی) شرکت کرد و هم‌چنین در سال ۲۰۱۴ م به همراه همتایش از حزب چپ‌گرای دیگر، حسن‌الحق انو، به حج رفت.

در واقع، این حکام دورو رهروان عقیدۀ کفری سیکولاریزم اند، عقیده‌ای که می‌گوید بایستی شریعت الله سبحانه وتعالی از جامعه و دولت جدا و تنها در بعضی مراسم انفرادی مقید شود تا این حکام بتوانند مطابق میل خود حاکمیت کنند و لذت ببرند. آنان به‌درستی می‌دانند که درصورت نمایان شدن چهره‌های واقعی سیکولارشان، مردم از آنان روی‌گردان خواهند شد و حمایتی را که برای ماندن در قدرت ضرورت دارند از دست خواهند داد. بناءً آنان همیشه کوشیده‌اند مردم را با گذاشتن نقاب تقوا بر چهرۀشان بفریبند و وانمود کنند که هیچ ارتباطی با هیچ "دینی" ندارند. اما در حقیقت، آنان همیشه از احساسات اسلامی مسلمانان تنها برای خدمت به خودشان و حفظ سلطه و اقتدارشان بر سایر مردم بهره جسته‌اند تا بتوانند هوس‌های خودشان و منافع استعمارگران کافر را برآورده کنند. بنابرین تا زمانی‌که رژیم سکولار فعلی حمایت مردم را برای بقایش در قدرت لازم نپندارد، باید شاهد باشیم که چگونه با جسارت کامل به حمایت از سکولاریزم در این بخش از سرزمین‌های مسلمانان خواهد پرداخت!

ای مسلمانان!

اکنون وقت آن است که این حکام سیکولار و سیکولاریزم مکار و فاسد را به آشغال‌دان تاریخ پرت کنیم. اینان با شدت گرفتن تنش میان اسلام و کفر لحظه‌ای درنگ نکرده‌اند تا هویت واقعی سیکولار خود و نفرت‌شان نسبت به اسلام و ایدیولوژی سیاسی‌اش را نمایان کنند. اکنون همه می‌دانید ایدیولوژی سیکولار یک طرح جهانی ناکام است؛ طرحی‌که نه می‌تواند در سرزمین‌های کفری برای مسلمانان عدالت بیاورد و نه می‌تواند غیرمسلمانان را در این کشور سیکولار بنگله‌دیش حفاظت کند. پس با حزب عادل و درست‌کار حزب‌التحریر برای ریشه‌کن کردن این نظام کفری، برچیدن حکام حیله‌گر و تأسیس دولت خلافت راشدۀ موعود بر منهج نبوت کار کنید، دولتی‌که عدالت را برای تمام مردم تأمین و از حقوق همۀ شهروندان‌اش، اعم از مسلمانان و غیرمسلمانان (هندوها، بودایی‌ها، مسیحی‌ها و حتی دهری‌ها،) مراقبت خواهد کرد.

رسول الله صلی الله علیه و سلم فرمودند:

«مَنْ قَتَلَ مُعَاهَدًا لَمْ يَرَحْ رَائِحَةَ الْجَنَّةِ، وَإِنَّ رِيحَهَا لَيُوجَدُ مِنْ مَسِيرَةِ أَرْبَعِينَ عَامًا» [بخاری]

ترجمه: کسی‌که یک معاهد (شخصی‌که مسلمانان برای حفاظت از او تعهد کرده‌اند) را بکُشد، بوی خوش بهشت به مشام‌اش نخواهد رسید؛ و تنها عطرش از فاصلۀ چهل سال قابل استشمام خواهد بود.

دفتر مطبوعاتی حزب‌التحریر – ولایه بنگله‌دیش

مترجم: محمد حارث پویا