از عباده بن صامت روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود:

«من تعار من الیل فقال لا اله الا الله وحده لا شریک له، له الملک وله الحمد وهو علی کل شیئ قدیر، الحمد لله وسبحان الله ولا اله الا الله والله اکبر ولا حول ولا قوة الا بالله، ثم قال: اللهم اغفر لی او دعا، استجیب له فان توضأ وصلی قبلت صلاته» (بخاری 1154)

ترجمه: هر کس که در شب بیدار شود و بگوید: "لا اله الا الله وحده لا شریک له، له الملک و له الحمد وهو علی کل شیئ قدیر الحمد لله وسبحان الله ولا اله الا الله والله اکبر ولا حول ولا قوة الا بالله" سپس بگوید پروردگارا! من را ببخش و یا دعای دیگری کند، الله آن را استجاب می‌کند و اگر وضو بگیرد و نماز بخواند، آن هم پذیرفته می‌شود.

پروردگارا تو ذات پاک و منزه هستی و حمد و ثنایت را می‌گویم، و عظمت و بزرگی تو والا و ارجمند است و هیچ معبود بر حقی جز تو نیست. پاک و منزه است آن ذاتی که ما را آفرید و راه و روش مستحکم و روشنی را به ما داد تا به بی راهه نرویم. پاک و منزه است ذاتی که ریسمان‌هایی به ما داده است تا توسط آن با تو ارتباط برقرار کنیم، پس تا وقتی که ما به ریسمان تسبیح و حمد خدا چنگ بزنیم ایمان در قلب‌های مان افزایش یافته و تا وقتی که به ریسمان ذکر و یاد خدا چنگ بزنیم تقوا در وجودمان زیاد می شود.خوشا به حال کسانی که آنچه را خدا برای شان داده پذیرفتند و بدا به حال کسانی که از طاعت و یاد خدا روی گردانند.

ای مسلمانان!

به واقعیت آنگونه ارتباطی که الله سبحانه و تعالی از ما می‌خواهد فعلا وجود ندارد؛ زیرا حکام پَست و فرومایه به امت خیانت کردند دوستی را به دشمنی تبدیل نمودند و زندگی را برای امت دشوار نمودند، بدبختانه بعد از اینکه نظام‌های غربی دست ساخت بشر را بالای امت تطبیق نمودند، دیگر هیچ عزتی برای امت و دین‌شان باقی نماند و در زیر چتر نظام سرمایه داری زندگی کردند و روش ذکر و یاد الله سبحانه و تعالی را با تکبیر و دعا بد در حق حکام تغییر دادند، اما در این نیز خیر است چون در هر دو حالت ارتباط با الله سبحانه و تعالی موجود میباشد.

پروردگارا ما را به زود ترین فرصت به خلافت راشده بر منهاج نبوت برسان تا درد مسلمانان را درمان نموده و ظلم و ستم را از سر شان بردارد. پروردگارا این زمین را با نور وجه کریمت منور بگردان.

خبر:

زلزله و پس لرزه‌های ترکیه و سوریه!

تبصره:

زلزلۀ فاجعه‌باری‌که بسیاری از شهرها و روستاها را ویران کرد، باعث شد حدود پنجاه هزار کشته، ده‏هاهزار زخمی و میلیون‏ها تن بی‌خانمان برجای بماند و حتی تأثیر آن به شام ​​و مصر برسد. این زلزله  هزاران پس‌لرزه به دنبال داشت که تا امروز ادامه دارد. هرگاه زلزله‏ای بوقوع می‏پیوست، مردم با گفتن الله اکبر و استغفار از خانه‏های شان با ترس از این‏که سقف‏های خانه‏های شان باعث زنده به گور شدن شان نشود،  به صحرا می‏شتافتند.

به این مصیبت می‌توان از دو جنبه نگریست:

اول) این‏که زلزله و آتشفشان و طوفان از نشانه‏های الله و قوانین کیهانی اوست که حکایت از عظمت این خالق و فرمانروا و نیز ضعف و سستی انسان و لاینفک بودن او به الله سبحانه تعالی و رحمت او دارد، و این زلزله نشان داد که مسلمان‏ها تا چه اندازه به این امر پی می‏برند؛ پس با این حادثه قوت ایمان و رابطۀ آنان با الله متعال و رضایت شان از حکم او سبحانه وتعالی نمایان شد. با این حال، میزان همکاری در بین مسلمانان نیز واضح گردید؛ زیرا بیشتر کمک‌ها و مساعدات از فرد فرد مسلمان جمع‌آوری و برای زلزله‌زده‌گان ارسال می‌شد؛ گویی که زلزله مرزهای خیالی غرب کافر استعمارگر را شکسته است.

و اما جنبه دوم) این زلزله بار دیگر بی‌تدبیریی رژیم‌ کشورهای زلزله‌زده را آشکار کرد، و این‏که فساد در این نظام‌ها ریشه‏ی عمیق دارد؛ زیرا نه نظارتی بر پیمانکاران ساخت و سازشده است و نه سازماندهی مدبرانه‌ای بر ساخت و ساز  مناطق خطوط زلزله‌خیز. این حادثه هم‌چنین فاصله‌ی امت مسلمه با این رژیم‏های فاسد و دست‌نشانده را نیز افشا کرد؛ به ویژه کشورهای ثروتمندی‌که ثروت  هنگفتی دارند! آنان به خود زحمت ندادند که برای مردم آسیب دیده قدمی بردارند! بزرگترین کمک‏شان این بوده که به مساجد اجازه جمع‌آوری کمک‏های مردمی را دادند! در این میان، خودشان از خزائن مملوی دست‌داشته خویش يك ذره هم نپرداختند. در حالی‌که به خاطر جلب توجه کشورهای بزرگ از ملیاردها دالر خویش برای‌شان می‌گذرند. با پی بردن به این مسئله واضح می‏شود که این حکام از جنس غرب هستند، نه از جنس امت اسلامی! آن‌ها از ما نیستند و نه هم ما از آن‌ها!

  این زلزله نهادهای بین‌المللی مدعی پاسدار حقوق بشر را نیز یک بار دیگر افشا کرد، مانند سازمان ملل که خود تبعیض نژادی را دامن می‌زند! می‌بینید که این نهادها با نگرانی و جدیت تمام با حوادث کشورهای غیر اسلامی برخورد نموده و از هیچ سعی و تلاشی نسبت به خسارت وارد شده دریغ نمی‏ورزند، در حالی‌که با کشورهای اسلامی توسط یک ابراز تأسفی -که گرسنه‌ای را سیر، بی‌جاه شده‌ای را سر پناه و مریضی را مداوا نمی‌کند- بسنده می‌کنند.

اين چند دلیل بطور نمونه مشتی از خروار بود که بیان گردید. اما مهم‌ترین دلیل نیاز مسلمانان به دولت خلافت راشده است؛ دولتی‌که تمام سرزمین‌های امت مسلمه را متحد ‏سازد، قدرت و ثروت‌شان را کنترول نموده و در راستای منافع‌شان استفاده ‌کند.

ای مسلمانان! باشد که این زلزله‌ها تذکری برای زلزلۀ بزرگ، یعنی زلزلۀ روز قیامت شود، آنجا که الله سبحانه وتعالی می‌فرماید:

(إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا (۱) وَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقَالَهَا) ]زلزال: 1-2]

ترجمه: هنگامی‌که زمین شدیداً به لرزه درآید و زمین بارهای سنگینش را خارج سازد!

ای مسلمانان! از شریعت الله سبحانه وتعالی پیروی کنید و در راستای تنفیذ اوامر آن توسط اقامه شریعت او سبحانه وتعالی و بالاکردن رایه رسول الله صلی علیه وسلم و هم‌چنین در راستای از سرگیری زنده‌گی اسلامی با تأسيس دولت خلافت راشده بر منهج نبوت تلاش نمایید! دولتی‌که بدون آن نه زنده‌گی اسلامی‌، نه حاکمیت شریعت، نه عدالت و نه هم بازپس‌گیری بیت المقدس، قبله اول مسلمانان امکان پذیر است! و گنهکار است کسی‌که شانه از بار این مسئولیت خالی کند! به زودی این دولت به اذن الله سبحانه وتعالی تأسيس خواهد شد، زیرا این وعده الله سبحانه وتعالی بوده و او سبحانه وتعالی هرگز خلاف وعده عمل نمی‌کند. پس ای مسلمانان با کسانی‌که در این راستا فعالیت می‌کنند، همگام شوید!

نویسنده: شیخ دکتر محمد ابراهیم

رئیس دفتر مطبوعاتی حزب التحریر-ولایة لبنان

مترجم: محمد یاسین سادات

اسلام جایگاه و مقام زن را عظیم قرار داده و در همه شئون زندگی نقش عمده‌ای دارد. یکی از مهم‌ترین نقش‌های آن، پخش و نشر دعوت اسلامی است؛ چون این امر بر زنان، همان قسمی‌که بر مردان واجب است، بر زنان نیز واجب می‌باشد. این تکلیف از زن بودن او را معاف نمی‌کند؛ زیرا ایجاد دولت اسلامی از بزرگ‌ترین واجبات است. آنچه امروزه مسلمانان از پراکندگی، ضعف، ذلت، تسلیم و تأخیر رنج می‌برند، چیزی جز از نتیجه عدم وجود خلیفۀ برای مسلمانان نیست که وی از امت اسلامی در زیر پرچم لا إله إلا الله محمد رسول الله سرپرستی می‌کند و آنان را متحد می‌گرداند. در حقیقت مسلمانان صدر اسلام این امر را درک کرده بودند، پس به آن ایمان آوردند و مرد و زن ملتزم به تکلیف حمل دعوت بودند.

زنان مسلمان در مکه و مدینه خیمه دعوت را همانند مردها حمل می‌کردند. از آن جایی‌که زنان از زمان نزول وحی بر رسول الله صلی الله علیه وسلم نقش بزرگ و مهمی در کامیابی دعوت و انتشار آن داشتند و زمانی‌که رسول الله صلی الله علیه وسلم به سوی همسرش، خدیجه بنت خویلد رضی الله عنها بازگشت و آنچه برایش اتفاق افتاده بود، به خدیجه گفت؛ در حالی‌که می‌لرزید؛ پس به او اطمینان داد و از ترس آرامَش کرد. خدیجه اولین کسی بود که به رسول الله صلی الله علیه وسلم ایمان آورد، او را تصدیق و در کنار‌ش ایستاد، با جان و پولش از رسول الله صلی الله علیه وسلم حمایت کرد و شدت سختگیری مردم و ظلم مردم را از وی دور می‌کرد. رسول الله صلی الله علیه وسلم در موردش فرمود:

«مَا أَبْدَلَنِي اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ خَيْراً مِنْهَا؛ قَدْ آمَنَتْ بِي إِذْ كَفَرَ بِي النَّاسُ، وَصَدَّقَتْنِي إِذْ كَذَّبَنِي النَّاسُ، وَوَاسَتْنِي بِمَالِهَا إِذْ حَرَمَنِي النَّاسُ، وَرَزَقَنِي اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ وَلَدَهَا إِذْ حَرَمَنِي أَوْلَادَ النِّسَاءِ»

ترجمه: الله (سبحانه وتعالی) خیری بهتر از آن به من اعطا نکرده است؛ وقتی‌که مردم به من کافر شدند، او به من ایمان آورد و هنگامی‌که مردم مرا تکذیب کردند، او مرا تصدیق نمود و و قتی مردم مرا محروم کردند؛ او با پولش از من حمایت کرد و الله متعال فرزندی به من اعطا کرد، آن گاه که از فرزندان زنان محروم شدم.  

پس او نمونه از زنی شگفت‌آوری می‌باشد که تبعات و مصاعب این رسالت را تحمل می‌کند.

این سودة بنت زمعة رضي الله عنها می‌باشد که دین خود را بر خانواده‌اش ترجیح داد؛ پس با شوهرش بیرون رفت و به حبشه هجرت کرد، شوهرش در دیار مهاجرت درگذشت و او به خانه پدر و برادر کافر خود در مکه بازگشت، او به دلیل مسلمان شدنش از جدایی شوهرش و آزار و اذیت خانواده‌اش رنج می‌برد؛ پس رسول الله صلی الله علیه وسلم با او ازدواج کرد تا شکستگی او را برطرف کند؛ پس سودة رسول الله و دخترانش را به بهترین وجه خدمت کرد تا این‌که به مدینه منوره هجرت کرد. هم‌چنین مادر مؤمنان، جویریه بنت الحارث بعد از اسلام آوردنش و ازدواج با رسول الله صلی الله علیه وسلم همه قوم آن نیز اسلام را پذیرفتند.

این سمیه، مادر عمار و همسر یاسر است؛ او اولین کسی بود که فی سبیل الله شهید شد؛ او بر عقیده خود ثابت ماند و بر اذیت و آزار کفار تحمل و صبر نمود تا این‌که به دست ابوجهل مشرک از دنیا رفت. ازین رو، رسول الله صلی الله علیه وسلم به او و خانواده‌اش وعده بهشت ​​را داد که به آن‌ها گفت:

«صَبْراً آلَ يَاسِرَ، إِنَّ مَوْعِدَكُمُ الْجَنَّةُ.»

ترجمه: آل یاسر صبر پیشه کنید، من به شما جنت را بشارت می‌دهم!

اسم آن در آیات جهاد و مبارزه و فداکاری در اسلام تجلی یافت. با وجود این‌که از نگاه سن و سال بزرگ بود، صبر و حوصله‌ی آن را مردها نداشتند، با وجود آن هم صبور بود؛ او خود و روحش را فدای دینش کرد؛ به عنوان یک مثال فوق العاده شگفت‌آور زنی‌که تبعات و مصاعب رسالت خود را تحمل می‌کند! لذا زن و مرد در حمل و رساندن این دین مساوی هستند؛ بناءً هرکدام به اندازه آنچه الله سبحانه وتعالی از نظر توانایی‌ها و قابلیت‌ها برای‌شان داده است، برابرند.

این اسماء بنت ابی بکر رضي الله عنها است؛ یکی دیگر از نمونه‌های درخشان زن مسلمان است که نقش خود را در دعوت به عهده می‌گیرد؛ وقتی از او خواسته می‌شود تأخیر نمی‌کند و وقتی‌که او را می‌خوانند، کوتاه نمی‌آید! با وجود شدت خطرها، غذا را درست می‌کند و خودش را به نزد رسول الله صلی الله علیه وسلم و پدرش می‌رساند؛ سپس او را در حال مراقبت از پشت دعوت می‌بینی و با آزار ابوجهل مواجه می‌شود که ابوجهل برای فهمیدن موقعیت رسول الله صلی الله علیه وسلم به صورتش سیلی زد؛ پس او ثابت‌قدم و صبور در راه اسلام بود.

و این فاطمه بنت الخطاب است که با برادرش عمر بن خطاب مناقشه و مجادله می‌کند و او را به خاطر اسلام آوردنش کتک می‌زند؛ سپس عمر از صلابت و ثبات آن بر دینش تعجب می‌کند! بناءً او به سرعت سوی رسول الله صلی الله علیه وسلم می‌رود و مسلمان شدنش را اعلام می‌کند؛ موقف محکم عمر در زمان آزار و شکنجه مسلمانان ظاهر شد، با وجود تندخویی‌که نسبت به فاطمه و سختگیری‌های معروفش داشت، استواری و مهربانی با او بود؛ راهی‌که الله سبحانه وتعالی فاروق را -که در گسترش اسلام و فتوحات آن تأثیر بسزایی داشت- هدایت کرد.

همان گونه که مردان از رسول الله صلی الله علیه وسلم حمایت کردند، زنان نیز او را یاری نمودند. در سال سیزدهم بعثت، هفتاد و سه مرد و دو زن نزد رسول الله صلی الله علیه وسلم آمدند؛ آن‌ها مادر عماره، نصیبه، دختر کعب المازنیه و مادر منیع اسماء، دختر عمرو بن عدی بودند؛ رسول الله صلی الله علیه وسلم به آن‌ها وعده داد که به عقبه بیایند؛ پس در تاریکی شب نزد او رفتند و همه مردم بالا رفتند؛ آن دو زن نیز با آنان بالا رفتند و با رسول صلی الله علیه وسلم بیعت کردند؛ چنانکه مردان بیعت کردند.

همه ما نقش قهرمانانه مادر عماره را در جنگ‌ها و افتخار دفاع از رسول الله صلی الله علیه وسلم در جنگ احد می‌دانیم؛ زمانی‌که ضرباتی را متحمل شد و از رسول الله دفاع کرد؛ بدون توجه به زخم‌هایی‌که بر او وارد شده بود، که به قول راویان دوازده زخم را متحمل شده بود! او نیز به وظیفه انسانی خود در پرستاری از مجاهدان و پانسمان زخم‌های آنان تا آغاز مجدد جهاد در راه الله عمل کرد.

هم‌چنان ام منیه نیز که بیعت خود را با رسول صلی الله علیه وسلم پنهان نکرد؛ بلکه او در جهاد علیه دشمنانش شرکت کرد؛ چنان‌که در سال هفتم هجرت همرایش بیست زن مسلمان بخاطر جهاد در خیبر بیرون رفتند؛ پس زخمی‌ها را تداوی کردند، مجاهدان را سیراب کردند و رزمندگان را تشویق می‌کردند!

و از نصیبه بنت الحارث غافل نشویم؛ او از جمله اصحاب بود که در جنگ‌ها و غزوه‌ها با رسول الله صلی الله علیه وسلم بیرون می‌رفت؛ از آن جایی‌که تعداد اشتراک او به غزوات نزدیک به 7 جنگ رسید؛ علاوه بر نقش آن در مداوای مجروحان و بیماران در میان مجاهدین!

این امثال و نمونه‌ای از زنان مسلمانِ نخستین است که با رسول الله صلی الله علیه وسلم دعوت را حمل کردند و در مسیر آن با اذیت‌ها مواجه شدند، به حبشه و سپس به مدینه مهاجرت کردند و جدایی پدر و مادر و وطن و سختی‌های زندگی را تحمل کردند؛ زیرا درک نمودند که بین آن‌ها و مردان در حمل دعوت و تکالیف‌شان فرق وجود ندارد. بنابراین، زنان مسلمان امروز باید بدانند که حمل دعوت برای تأسیس دولت همان قسمی‌که بر مردها فرض است، بر زن‌ها نیز فرض می‌باشد؛ همان گونه که الله متعال نماز، روزه، حج، زکات و التزام داشتن به احکام اسلام را بر آن‌ها فرض گردانیده است! همانا حمل دعوت و ازسرگیری زندگی اسلامی به خاطر قایم شدن خلافت اسلامی، زنان هم‌چون مردان مورد خطاب اند! چنانچه الله سبحانه وتعالی می‌فرماید:

﴿وَلْتَكُن مِّنكُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلَى الْخَيْرِ وَيَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُون﴾ [آل‌عمران: 104]

ترجمه: باید از میان شما گروهی باشند که به خیر دعوت دهند و امر به معروف و نهی از منکر نمایند و آنان رستگارند.

و رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند:

«مَنْ رَأَى مِنْكُمْ مُنْكَراً فَلْيُغَيِّرْهُ بِيَدِهِ، فَإِنْ لَمْ يَسْتَطِعْ فَبِلِسَانِهِ، فَإِنْ لَمْ يَسْتَطِعْ فَبِقَلْبِهِ، وَذَلِكَ أَضْعَفُ الْإِيمَانِ»

ترجمه: هرکس از شما عمل ناشایست و منکر را دید؛ پس با دستش آن را تغییر دهد و اگر نتوانست با زبانش جلو آن را بگیرد و اگر با زبانش نتوانست در قلب خویش آن را بد بشمارد و این پاین ترین درجه ایمان است.

و هم‌چنان رسول الله صلی الله علیه وسلم می‌فرمایند:

«وَمَنْ مَاتَ وَلَيْسَ فِيْ عُنُقِهِ بَيْعَةٌ مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّةً.»

ترجمه: کسی‌که بمیرد و در گردنش بیعت نباشد، به مرگ جاهلیت مُرده است.

پس دولت اسلامی، که ان‌شاء الله به زودی برپا خواهد شد، نیازمند هر کوششی از جانب ماست که خالصانه برای الله سبحانه وتعالی انجام دهیم تا این‌که از جمله کسانی باشیم که از اسلام حمایت کرده‌ایم و هرگز پیشمان نشویم!

برگرفته از شماره 430 جریده الرایه

نویسنده: استاذ مسلمة الشامي (أم صهیب)

مترجم: پارسا امیدی

خبرگزاری انسا که یکی از رسانه‌های ایتالیوی است گزارش داده است  که ۶۰ پناهجو که بسیاری از آنها شهروندان افغانستان، پاکستان و ایران استند، در پی غرق شدن یک کشتی در دریای ایتالیا جان باخته‌اند. این کشتی حامل ۲۵۰ پناهجو بود که پس از برخورد با صخره در دریای کروتون ایتالیا غرق شده است. این در حالیست که پولیس بلغاریا شنبه گذشته (۲۹ دلو) از پیدا شدن ۱۸ جسد شهروندان افغانستان در داخل یک موتر باربری خبر داد. گمان می‌رود این پناهجویان بنابر کمبود اکسیجن جان باخته‌اند.

دفتر مطبوعاتی حزب التحریر ولایه – افغانستان با اظهار تاسف فراوان تذکر می‌دهد که  این تنها مثال‌های کوچکی از رنج و بدبختی این امت برگزیده است که آنرا می‌چشد. امتی که از جانب الله متعال بسوی مردم جهان مسوولیت داده شده است: ﴿كُنتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَتَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَتُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ﴾ یعنی: شما (ای پیروان محمّد ص) بهترین امّتی هستید که به سود انسانها آفریده شده‌اید (مادام که) امر به معروف و نهی از منکر می‌نمائید و به الله سبحانه وتعالی ایمان دارید { آل‌عمران: ۱۱۰}.

 این امت برگزیده تا وقتی که بر اساس مسوولیت و مکلفیت خود زندگی می‌کرد و نظام و دولت اسلام را قایم نموده بود؛ چو فاتحین به سوی اروپا می‌شتافت و خود را تا دروازه های ویانا و مسکو می‌رساند. اما وقتی دولت و نظام اسلام را از دست داد و مسوولیت جهانی خود را فراموش کرد؛ امروز من‌حیث پناهنده‌گان رخ به سوی غرب نموده است. در حالیکه الله متعال انسان ها را خلق نموده تا بر او ایمان بیاورند، مطابق رسالت او زندگی کنند و دین الله متعال را از طریق دولت اسلام (خلافت بر منهج نبوت) در زمین قایم و ظاهر سازند.

با سقوط دولت خلافت بود که سرزمین های ما تجزیه، سپس اشغال و استعمار شد، حکام جابر و نظام‌های کفری بر ما مسلط گشت و منابع ما به غارت رفت. دیگر دارالاسلامی وجود نداشت؛ مکانی که در آنجا برای اتباعش احساس سلامتی ایجاد شود. در اثر همین اشغال و استعمار بود که جنگ، فقر مصنوعی و تفرقه مبتنی بر مرزهای ملی را بر ما تحمیل کردند؛ در قبال این همه حوادث، برخی به رسالت خود پرداختند و مبارزه کردند اما برخی‌ها میدان را خالی گذاشتند؛ جای اینکه برای بیداری امت اسلامی، آزادی از استعمار، ختم اشغال و تاسیس دولت خلافت تلاش می‌ورزیدند و رضایت الله متعال را یک فرصت می‌دانستند، فرهنگ و تمدن غربی را به حیث زندگی آرمانی تلقی نموده؛ سهولت، راحت‌طلبی و شتافتن به سوی غرب را غنیمت شمردند، اگرچه می‌دانستند که رهسپار شدن به سوی غرب و زندگی نمودن در میان کفار عواقب خطرناک دنیوی و اخروی دارد.

از جانبی دیگر حکام مسلمانان در سرزمین های اسلامی بر سر همین پناهندگان معامله می کنند و می‌خواهند که از باداران غربی خود امتیاز گیرند. از سوی دیگر حکومت‌ها و سازمان‌های غربی وحشی‌تر از دیگران عمل می‌کنند؛ ظاهراً از حقوق بشر و انسانیت شعار می‌دهند، اما از پناهندگان استفاده سیاسی و ابزاری می‌نمایند و یا هم تنها استعدادها و نیروی جوان شان را نشانه می‌گیرند و در رشد اقتصاد و تولید خود منحیث منابع کاری از آن استفاده می‌کنند.

فلهذا این مسوولیت حکام فعلی افغانستان است، تا از یک سو به تربیت فکری مسلمانان توجه جدی نموده و از جانب دیگر برای مردم سرپناه، غذا، لباس و همچنان در جامعه شرایط بهتری برای تامین امنیت، تعلیم و صحت را مهیا سازد، تا باشد که اتباع آن در فتنه قرار نگیرد، مجالی برای نفوذ دشمن و دولت های کفری ایجاد نشود و مردم فریفته‌ی وعده های دنیوی غرب نشوند. پس واقعاً ما به یک نظام راشده و برنامه‌ی جامع نیاز داریم تا یک جامعه‌ی ایمانی و با ثبات را تاسیس نماییم که زیر چتر آن دوباره من‌حیث امت فاتح ظهور کنیم و به سوی جهان کفر به شکل پناهندگان نه، بلکه به حیث فاتحین و حاملین خیر (دعوت به اسلام) حرکت کنیم و بس.

دفتر مطبوعاتی حزب‌التحریر-ولایه افغانستان