(ترجمه)

امت اسلامی سیزده قرن در سایۀ خلافت زندگی کرده است و هرگز تصور نمی‌کرد که با نبود خلافت، زندگی اسلامی‌اش از بین برود. علمای قبلی آن تحت سلطۀ خلیفه زندگی می‌کردند و این نعمت را از دست نداده بودند و تلخی نابودی آن را احساس نکرده بودند. با این وجود، ما ابن تیمیه و دیگران را می‌بینیم که آن را "یکی از بزرگ‌ترین وجایب دین می‌دانند؛ تا جائی‌که دین بدون آن قایم نخواهد شد." دلیل این امر آنست که آن‌ها اسلام را به روشی عمیق و جامع درک کرده بودند که از طریق آن توانستند اهمیت خلافت را درک کنند؛ بدون این‌که مستقیماً این اهمیت را احساس نمایند. به عبارت دیگر، بدون این‌که شاهد نابودی خلافت باشند.

برای پی بردن به اهمیت این فریضه نزد علمای قبلی امت، باید گذری در برخی از کتاب‌های ارزشمند آن‌ها داشته باشیم: رسول الله صلی الله علیه و سلم می‌فرمایند:

«إِنَّمَا الْإِمَامُ جُنَّةٌ یقَاتَلُ مِنْ وَرَائِهِ وَیتَّقَى بِهِ»

ترجمه: امام سپر است که در پشت آن جنگیده می‌شود و به او پناه برده می‌شود.

امام نووی در شرح صحیح مسلم هنگام توضیح این حدیث می‌گوید: این فرمودۀ پیامبر صلی الله علیه وسلم که امام سپر است، یعنی مانند مانعی است که دشمن را منع می‌کند که به مسلمانان اذیت برساند و مردم را از یکدیگر محافظت می‌نماید، حدود و محدودۀ اسلام را حمایت و محافظت می‌کند، مردم از او پروا می‌کنند و از قدرت او می‌ترسند(پشت سر او می‌جنگند) یعنی با او همراه کفار، خوارج و بقیه اهل فساد و ظلم به صورت مطلق جنگ می‌کنند.

امام ماوردی در کتاب الاحکام السلطانیة و الولایات الدینیة می‌گوید: "قطعا الله سبحانه وتعالی، امت را برای داشتن زعیم فراخوانده است تا جانشین نبوت باشد، مردم با او محافظت کردند و سیاست به او تفویض شود تا تدبیر امور توسط یک آیین مشروع صادر گردد و سخن بر یک نظر قابل پیروی جمع گردد. بنابراین، امامت یک اصل است که اساسات یک ملت بر آن استوار شده و مصالح امت با آن منظم می‌گردد... امامت برای جانشینی نبوت جهت حراست از دین و سیاست دنیا وضع گردیده و نگهداشتن آن برای کسی‌که آن‌ را در میان امت اقامه نموده به اجماع امت واجب است؛ اگر چه ناشنوایان با آن مخالفت کنند."

در کتاب "غایة البیان شرح زبد ابن رسلان" از فقیه شافعی شمس الدین محمد بن احمد الرملی الانصاری ملقب به الشافعی الصغیر (كه از علماء قرن نهم هجری می‌باشد) موارد زیر را بیان می‌کند: "بر مردم واجب است تا امامی را تعیین کنند که به مصالح شان رسیده گی کند، احکام شان را تنفیذ و حدودشان را اقامه نماید، مرزهای شان را حفاظت و ارتش آن‌ها را تجهیز کند، صدقۀ آن‌ها را بگیرد، اگر می‌پرداختند، بر زورمندان، دزدان، راهزنان چیره گردد، اختلافات بین مخالفان را قطع نماید، غنائم را تقسیم کند... زیرا اصحاب پس از وفات رسول الله صلی الله علیه وسلم بر نصب خلیفه اجماع کردند تا جایی‌که آن را از مهم‌ترین واجبات قرار دادند و آن را بر دفن پیامبر صلی الله علیه وسلم مقدم کردند و مردم در هر عصری چنین عمل نمودند."

خلاصه: نویسندۀ کتاب "الفقه علی المذاهب الاربعه" می‌گوید: "تمام امامان رحمهم الله تعالی اتفاق دارند بر این‌که امامت یک فرض است و مسلمانان باید دارای امامی باشند که شعایر دین را اقامه نماید، در میان ظالم و مظلوم عدالت نماید و این‌که بر مسلمانان جایز نیست تا در سراسر جهان همزمان دو امام داشته باشند، نه موافق و نه متفرق."

علمای امروزی امت این مصیبت دردناک را تجربه می‌کنند و هر لحظه تلخی آن را می‌چشند! چگونه، نه در حالی‌که همه دنیا آمده اند تا آن‌ها را به عنوان دولت‌های جهان سوم توصیف کنند، بعد از آن‌که دولت شکست‌ناپذیر بودند؟! چگونه نه وقتی کافر استعمارگر آن‌ها را به دولت‌های ضعیف تقسیم کرده و بر سر هر دولتی دزدی را ایستاد نموده که نفوذ کفر را حراست می‌نماید و آگاهی امت و مال‌هایش را سرقت می‌کند، این بعد از دولت اسلامی است که آفتاب تحت حاکمیت آن غروب نمی‌کرد؟ توقع می‌رفت که علمای امروز نسبت به پیشینیان خود تحت تأثیر بیشتر، با حماسه و اشتیاق بیشتر و با اهتمام زیادتر نگران این فرض بزرگ می‌بودند، زیرا این‌ها در دوران سقوط خلافت زندگی کردند و فاجعۀ آن‌را احساس کردند و این فکر اگر با احساس همراه باشد، قوی، صادق و آتشین خواهد بود. اما با وجود این، کسانی از ایشان را می‌بینیم که در مورد این فرض بزرگ سکوت می‌کنند و آن‌چه را که الله سبحانه وتعالی به تبلیغ آن دستور داده است، کتمان می‌نمایند و کاملاً آرام و آسوده هستند، گویا در جامعه‌ای زندگی می‌کنند که با افکار و عقیدۀ شان تناقض ندارد! شهید سید قطب رحمه الله می‎گوید: "الله سبحانه وتعالی می‌دانسته است که برخـی از محافظان و نگاهبانان کتاب الله سبحانه وتعالی و گواهان بر آن، گاه‌گاهی حرص و آز زندگی دنـیوی به دل‌ها و درون‌های‌شان سرک می‌کشد و می‌خزد. صاحبان سلطه و قدرت، و زورمداران دارائی و مکنت و دارندگان لذت و شهوت را پیرامون خود می‌بینند و می‌یابند. بالاخره کسانی را می‌بینند و می‌یابند که حکم الله سبحانه وتعالی را نمی‌خواهند و فرمان او را نمی‌پذیرند. چه بسا نگاهبانان کتاب الله سبحانه وتعالی، پای‌شان بلغزد و در برابر آرزوها و خواست‌های چنین نااهلانی چاپلوسی کنند و به امیدکالاهای زندگی دنیا به کرنش در آیند و به دام طمع در افتند؛ همان‌گونه کـه پیشوایان دینی حرفه‌ای و دین به دنـیا فروش در هرزمانی و در میان هرگروهی یـافته می‌شوند که چنین کنند! بدان سان که در میان علمای بنی اسرائیل بودند. از اینجاست که الله سبحانه وتعالی ایشان را فریاد می‌دارد که :

﴿وَ لاتَشتَروا بآیاتی ثَمَناً قَلیلاً﴾ [مائده: 44]

ترجمه: آیات مرا به بهای ناچـیز (دنیا، هم‌چـون رشوه و جاه و مقام) نفروشید.

فروش آیات به بهای: سکوت کردن یـا تحریف روا داشتن و یا فتاواهای نادرست دادن... چیزی زشت‌تر از خیانت کسی نیست کـه او را امـین دانسته اند. چیزی بدتر ازکوتاهی کردن کسی نیست که او را نگاهبان و نگاهدار شمرده اند و چیزی پست‌تر از نیرنگ کسی نیست که او را به گواهی طلبیده اند. کسانی‌که خویشتن را «پیشوایان دین» می‌شمارند، القاب و عناوین «علماء دین» را دارند و خیانت می‌ورزند، کوتاهی می‌کنند و نیرنگ می‌بازند، برای حکومت دادن و حکـمیت بخشیدن به آنچه الله سبحانه وتعالی نازل کرده است به تلاش نمی‌ایستند و ساکت می‌مانند، سخنان را از موارد اصلی بدور می‌دارند و به تحریف آن‌ها می‌پردازند تا با هواها و هوس‌های حاکـمان و زورمداران -به حساب کتاب الله سبحانه وتعالی- هم‌آهنگی و همنوائی داشته باشند."

#أقیموا_الخلافة
#ReturnTheKhilafah
#YenidenHilafet
#خلافت_کو_قائم_کرو

نویسنده: فاطمة علیان – سرزمین مبارک فلسطین

مترجم: احمد صادق امین

﴿كُلَّمَا أَوْقَدُوا نَاراً لِّلْحَرْبِ أَطْفَأَهَا اللَّهُ﴾

(ترجمه)

خطبه اول

الحمد لله رب العالمين؛ نحمده، و نستعينه و نستغفره ونتوب إليه و أشهد أن لا إله إلا الله وحده لا شريك له القائل: ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الْيَهُودَ والنصارى أَوْلِيَاءَ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ وَمَن يَتَوَلَّهُم مِّنكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ﴾ [مائدة: 51]... و أشهد أن محمداً عبده و رسوله... وصفيه من خلقه وخليله... بلغ الرسالة، وأدى الأمانة، ونصح أمة الإسلام... ولم يزل حتى تركها على المحجة البيضاء؛ ليلها كنهارها لا يزيغ عنها إلا هالك... القائل: «مِثْل أُمَّتِي كَمَثَلِ الْغَيْث لَا يَدْرِي أَوَّله خَيْر أَوْ آخِره» (رواه الإمام أحمد في مسنده)... والقائل: «لَا تَزَالُ طَائِفَةٌ مِنْ أُمَّتِي ظَاهِرِينَ عَلَى الْحَقِّ، لَا يَضُرُّهُمْ مَنْ خَذَلَهُمْ حَتَّى يَأْتِيَ أَمْرُ اللَّهِ وَهُمْ كَذَلِكَ» (رواه الإمام مسلم في صحيحه)... صلى الله عليه وعلى آله وصحابته، ومن سار على دربه، واستن بسنته إلى يوم الدين.. وبعد: برادران مؤمن الله سبحانه وتعالی در کتاب محکم و عزیز خود در وصف یهود می‌فرماید:

﴿كُلَّمَا أَوْقَدُوا نَاراً لِّلْحَرْبِ أَطْفَأَهَا اللَّهُ وَيَسْعَوْنَ فِي الْأَرْضِ فَسَاداً وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُفْسِدِينَ﴾ [مائده: 64]

ترجمه: هرگاه آتشی را برای جنگ می افروختند، الله آن را خاموش می‌ساخت. آن‌ها درزمین فساد می‌کنند والله فساد کننده گان را دوست ندارد.

ای مسلمانها! الله رب العزت شهادت داده می‌فرماید:

﴿إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ لِيَصُدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللهِ﴾ [انفال: 36]

ترجمه: بدون شک کسانی‌که کفر ورزیدند، اموال خود را خرچ تا مانع راه الله شوند!

وفرموده: ﴿إِنَّ الْكَافِرِينَ كَانُوا لَكُمْ عَدُوّاً مُبِيناً﴾ [نساء: 101]

ترجمه: بدون شک کفار دشمن آشکار شماست.

واکثر آن‌ها با امت در جنگ اند؛ از جمله یهود که الله سبحانه وتعالی در بارۀشان فرموده است:

﴿لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَةً لِّلَّذِينَ آمَنُوا الْيَهُودَ وَالَّذِينَ أَشْرَكُوا﴾ [مائدة: 82]

ترجمه: یهود و مشرکین را دشمن سرسخت مؤمنین خواهی یافت.

یهود، دین، سرزمین و مقدسات مان را هدف قرار داده، فرزندان و تاریخ مان را متهم به فساد و قباحت می‌کند. ای مسلمانان! در چنین شرایط مصیبت بار که چندی قبل پیش آمده است، یهود تهدید و می‌ترساند که سرزمین بیت المقدس و اطراف آن را با خاک کیان یهود(اسرائیل) یکجا می‌سازد. تعبیر یهود غاصب این است که یکجا شدن خاک فسلطین با اسرائیل از آرمان‌های یهود و عهد تورات و تطبیق دولت یهود (اسرائیل بزرگ) می‌باشد. نخست وزیر یهود در برابر کنیسه گفت: بدون شک تاریخ تازه‌ای را برای دولت یهود با یکجا کردن کرانه غربی، گسترش سیادت یهود و تهدید و ترساندن کسانی را که امنیت یهود را تهدید کند، خواهد نوشت. این چیزی است که رهبر یهود ما مسلمان‌ها را به آن تهدید می‌نماید. این را به صورت آشکارا و علنی و بدون کدام ترس، حیا و حساب به کسی انجام می‌‌‌دهد. قبلاً نیز تهدید به یکجاسازی قدس و جولان نموده و به نام قدس بزرگ منطقه‌یی را توسعه و مسمی کرده بود. آنچه را که تهدید کرده بود، نافذ کرد؛ اما حکام مسلمان‌ها ازجاکارتا تا  کجا و کجا کاری نکردند. برخی از آن‌ها تنها در مقابل، تهدید یهود به الغای برخی از پیمان‌ها با یهود اظهار نظر کردند؛ البته پیمانهایی‌که دربین شان محترم بود و یهود از زمان‌های دور آماده الغای پیمان‌ها نبود. تهدید دیگر این بود که به مؤسسه‌های بین المللی که از سرمایه اروپا و امریکا تغذیه می‌کنند، کیان یهود را همیشه تقویه و شکایت های‌شان را بالا نمودند.

ای مسلمانان! زمانی‌که صلیبی‌ها این سرزمین مبارک را قبلاً غصب کرده بودند، مسجد اقصی را نیز غصب کردند، بعضی از حکام فاطمی‌ها همراه صلیبی‌ها هم‌پیمان شدند؛ از جمله شاور وزیر فاطمی با فرانسوی‌های صلیبی هم‌پیمان شد، به سبب آن مصر به لشکر صلیبی جزیه پرداخت، آن‌ها از قاهره محفافظ می‌نمودند و صالح اسمعیل از بازارهای دمشق برای‌شان سلاح می‌خرید. در غرناطه و قرطبه در اندلس بعضی حکام ممالک نیز با آن‌ها پیمان بستند. شریف حسین و مصطفی کمال در معامله استعماری سایکس پیکو ضد خلافت اسلامی به امت اسلامی خیانت بزرگی را مرتکب شدند. اما امت، علما و رهبران امت از پیمان‌ها با کفار اشغالگر ابا ورزیدند، در اطراف بزرگانش چون صلاح الدین ایوبی، یوسف بن تاشفین و عمر مختار جمع شدند، در صدد آزادسازی سرزمین های‌شان و رد دشمن گردند و لکه ننگ را از خود پاک نمودند؛ ننگی‌که فاطمی‌ها با صلیبی‌ها انجام دادند.

بدون شک، امتی‌که همیشه صلیبی‌ها و استعمارگرها را عقب رانده اند، وجود دارند؛ چنانچه رسول اکرم صلی الله علیه  درمدح‌شان چنین ارشاد فرموده است: «مَثَلُ أُمَّتِي مَثَلُ الْمَطَرِ لَا يُدْرَى أَوَّلُهُ خَيْرٌ أَمْ آخِرُهُ» وقال: «بَشِّرْ هَذِهِ الْأُمَّةَ بِالسَّنَاءِ وَالرِّفْعَةِ وَالنَّصْرِ وَالتَّمْكِينِ فِي الْأَرْضِ» ترجمه: امت من مانند باران است که معلوم نیست که اول آن خیر است یا آخرش، و گفته است این امت را به سر بلندی، پیروزی و قدرت در زمین مژده بده.

قبلاً الله سبحانه وتعالی درموردش فرموده بود:

﴿كُنْتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ﴾ [آل عمران: 110]

ترجمه: شما بهترین امت هستید که برای مردم خارج ساخته شده اید. تمام پیمان ها از بین خواهد رفت.

ای مسلمانان! ما را الله و رسولش وعده و بشارت داده است که بالای یهود پیروز خواهید شد. الله تعالی فرموده است: ﴿وَإِنْ عُدْتُمْ عُدْنَا وَجَعَلْنَا جَهَنَّمَ لِلْكَافِرِينَ حَصِيراً﴾ [اسراء: 8] ترجمه: اگرشما بازگشتید ما نیز باز خواهیم گشت وجهنم را برای کافران بازداشتگاها قرار داده ایم.یعنی اگر شما به فساد تان مراجعه کردید ما نیز به عذاب دادن و خارج ساختن شما از سرزمین مبارک اقدام خواهیم کرد. رسول الله ص در شأن یهود فرموده است:

«لَا تَقُومُ السَّاعَةُ حَتَّى تُقَاتِلُوا الْيَهُودَ فَتَقْتُلُوهُمْ» ترجمه: قیامت برپا نخواهد شد تا که با یهود جنگ نکنید و آن‌ها را قتل  خواهید کرد. این خود بشارت به بازگشت خلافت برمنهاج بنوت است. أقول قولي هذا وأستغفر الله لي ولكم.. فيا فوز المستغفرين استغفروا الله...

خطبه دوم

الحمد لله رب العالمين.. والصلاة والسلام على المبعوث رحمة للعالمين

ای مومنین! بدانید که دنیا خانه گذرا و آخرت خانه دایمی است. از خانه گذرا به اقامتگاه واقعی با خود توشه فراهم کنید. بدون شک، در پیشگاه الله متعال عرضه خواهید شد و از اعمال و کارکردهای خویش حساب خواهید داد. ستمکاران خواهند دانست که به چه بازگشتگاهی باز می‌گردند.

ای بار الها! اسلام و مسلمین را نصرت کن! یا الله به عزت و قدرتت بیرق دین و حق را بلند نما! یا الله کفر و کفار را متزلزل بساز، عقاید وشرهای شان را نابود کن، یا رب العالمین! یا الله کسانی را که با الله، رسول الله و امت اسلام می‌جنگند، علیه ما و سرزمین اقصی توطئه نموده، با یهود و حکام مضر پیمان می‌ بندند، به ما نشان بده! ای الله این ویروس وبلاء را از سر مسلمان‌ها در مشرق و مغرب دور بساز! یا الله ما را از شر و بلاء حکام و ظلم شان دورنما! ای الله! به ما حاکمی را مقرر کن که از الله خوف داشته و به امت مهربان باشد و قدر مساجد را دانسته؛ مخصوصاً مسجد اقصی را و احترام آن و احکام شرعی مربوط به آن را بدانند. به مانند ابوبکر، عمر، عثمان و علی رضی الله عنهم بالای امت مشقت نکنند. یا الله ما را از شر این حکام، اعمال بدشان، عدم توجه شان به مساجد و احکام الله عزوجل رهایی ببخش! یا الله امت اسلامی را با تأسیس خلافت برمنهج نبوت که بشر را به اساس هدایت، رحمت و استقامت در راه الله رعایت نموده، عزت ببخش و ما را از شر مبادی فاسد نجات داده، مسجد اقصی و تمام سرزمین‌های اسلامی را از پلیدی یهود، نصاری و مشرکین در امن داشته باش!

اللهم صل على محمد وعلى آل محمد كما  صليت على إبراهيم وعلى آل إبراهيم، وبارك على محمد وعلى آل محمد.. كما باركت على إبراهيم وعلى آل إبراهيم.. في العالمين إنك حميد مجيد... وأقم الصلاة إن الصلاة تنهى عن الفحشاء والمنكر ولذكر الله أكبر والله يعلم ما تصنعون...!!

مترجم: بدر الدین"حسینی"

(ترجمه)

الله سبحانه وتعالی در آیه 78 سورۀ حج می‌فرماید:

﴿وَجَاهِدُوا فِي اللَّهِ حَقَّ جِهَادِهِ هُوَ اجْتَبَاكُمْ وَمَا جَعَلَ عَلَيْكُمْ فِي الدِّينِ مِنْ حَرَجٍ مِّلَّةَ أَبِيكُم ْ إِبْرَاهِيمَ هُوَ سَمَّاكُمُ الْمُسْلِمينَ مِن قَبْلُ وَفِي هَذَا لِيَكُونَ الرَّسُولُ شَهِيداً عَلَيْكُمْ وَتَكُونُوا شُهَدَاء عَلَى النَّاسِ فَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَاعْتَصِمُوا بِاللَّهِ هُوَ مَوْلَاكُمْ فَنِعْمَ الْمَوْلَى وَنِعْمَ النَّصِيرُ﴾

ترجمه: در راه الله چنان که شایسته‌ای جهاد در راه اوست، جهاد کنید. او شما را برگزید و در دینتان هیچ سختی و تنگنایی برای شما نگذاشت. آیین پدرتان ابراهیم را (در پیش بگیرید). او پیشتر و در این قرآن شما را «مسلمان» نامیده است تا پیامبر بر شما گواه باشد و شما بر مردم گواه باشید؛ پس نماز را برپا دارید و زکات دهید و به دین الله تمسسک جویید؛ او حافظ و یاور شماست؛ پس چه حافظ و کارساز نیکی و چه یاور خوبی است.

ابن کثیر در تفسیر این آیه می‌گوید: "﴿اجْتَبَاكُمْ﴾ یعنی ای امت! الله سبحانه وتعالی شما را بر سائر ملت‌های دیگر و برای نصرت دین و آئین خود برگزیده و انتخاب کرده است و شما را با بهترین فرستاده و کامل‌ترین شریعت فضیلت و عزت داده است؛ سپس منت خود را بر این امت ذکر کرد که از دوران قدیم پاپ‌ها و راهبان در کتاب‌های انبیاء احوال امت برگزیده را می‌خواندند.

سبحان الله! چه جایگاه و افتخار را الله سبحانه وتعالی نصیب این امت کرده است؛ اما این مقام و برکات بزرگ با مسئولیت سنگین پیوند خورده که الله سبحانه وتعالی در این آیه ذکر کرده است:﴿شُهَدَاء عَلَى النَّاسِ﴾ یعنی شما هم (با شهادت عملی خود) گواه بر مردمان باشید (و رفتار و کردارتان به عنوان امت نمونه، محک سنجش اعمال سایرین و الگوی راستین بارز الله پرستان راستین گردد). هم‌چنان الله سبحانه وتعالی در آیه دیگر این تعهد بزرگ مسلمانان را تکرار می‌کند و می‌فرماید: ﴿شُهَدَاء عَلَى النَّاسِ﴾ و در آیه دیگری الله سبحانه وتعالی می‌فرماید:

﴿وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطاً لِّتَكُونُواْ شُهَدَاء عَلَى النَّاسِ﴾ [بقره: 143]

ترجمه: و هم‌چنان شما را امت میانه [برگزیده] گردانده‌ایم تا بر مردم گواه باشید.

ابن کثیر می‌گوید: "امت الوسط" یعنی بهترین و شریف‌ترین امت. بخاطر این‌که این امت در روز قیامت به همه امت‌های دیگر جهان چه گذشته، چه حال و آینده؛ شهادت می‌دهند که رسول الله ﷺ رسالت و پیام الله سبحانه وتعالی را به مردم رسانیده و هم‌چنان او قانون کامل و بهترین روش و منهج واضح را در قرآن و سنت به ما مسلمانان سپرد است.

از این جهت الله سبحانه وتعالی دین اسلام را به این امت سپرده تا ﴿شُهَدَاء عَلَى النَّاسِ﴾، باشند و پیام الله را به بشریت برسانند. این به معنای صرف انتقال آن نیست، بلکه منظور این است که تلاش کنیم تا این دین را به بهترین طریقه معرفی کنیم و این مذهب با معیار حق و باطل در این جهان تبدیل شود و از طریق آن امور بشریت را سازمان می‌دهد؛ وسیله‌ای که از طریق آن عدالت در جهان تطبیق می‌شود که این امر مستلزم آن است که اسلام در این زمین قدرت و سیطره داشته باشد.

وقتی امروز شاهد مقیاس هرج و مرج، بی‌عدالتی و رنج در این جهان هستیم، از فقر گسترده، آوارگی، شکنجه و کشتار غیرنظامیان، کودکان بی‌گناه، وباه و نژاد پرستی، اذیت و سوء استفاده از زنان، شکست خانواده‌ها، خلاء اخلاقی داخل دولت‌ها وغیره کاملاً واضح می‌گردد که عدالت و نور دین اسلام بیش از هر زمانی دیگر در این جهان لازم است. بنابراین، این آیات قرآنی تأکید می‌کند که این امت برای نقش رهبری و قیمومیت بشریت انتخاب شده است و باید در این جهان جایگاه اصلی و مرکزی را داشته باشد؛ زیرا آفریدگار براساس دین مبین اسلام به آن نقش بزرگی در توسعه بشریت اختصاص داده است. در واقع این نقش برای رساندن اسلام به بشریت، هدف اصلی امت اسلامی می‌باشد. چنانچه الله سبحانه وتعالی در سوره آل عمران می‌فرماید:

﴿كُنتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ اخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَتَنْهَوْنَ عَنِ المنكر﴾ [آل عمران: 110]

ترجمه: شما (ای پیروان محمد) بهترین امتی هستید که به سود انسانها آفریده شده‌اید (مادام که) امر به معروف و نهی از منکر می‌نمائید.

 بنابراین، الله سبحانه وتعالی به ما خبر داد که این امت را به مقام رهبری بر بشریت می‌رساند تا نور و عدالت اسلام را به بشریت انتقال دهند. در روز قیامت ما باید شواهد و مدارکی را به الله سبحانه وتعالی ارائه دهیم که ما قولاً و عملاً برای تحقق این هدف که ما مسلمانیم تلاش کردیم. اما چگونه ممکن است اسلام زمام امور را یک بار دیگر به امر الله سبحانه وتعالی به دست گیرد و چگونه می‌توان آن را به طریقه‌ای ‌که الله سبحانه وتعالی می‌خواهد، به بشریت برساند؟

این امر به سادگی با گسترش دعوت به اسلام در جوامع به صورت فردی و گروهی محقق نمی‌شود، بلکه دولتی را می‌طلبد که قوانین کامل اسلامی را که الله سبحانه وتعالی به این امت داده است را به طوری کامل اجراء کند و سپس از همه ابزارها برای گسترش دین حق برای هدایت بشر استفاده کند. ما این را در زندگی رسول الله ﷺ قبل از تأسیس اولین دولت اسلامی در مدینه مشاهده کردیم، قسمی‌که رسول ﷺ و اصحاب سعی در انتقال پیام اسلام به افراد داخل مکه و قبایل عرب اطراف آن داشتند. با این حال، هنگامی‌که او رئیس دولت شد و وقتی که الگوی حکومت او بعداً توسط خلفاء دنبال شد، دیدیم که چگونه همه‌ ملت‌ها در عرض چند دهه به آغوش اسلام وارد شدند و از اسپانیا تا به چین گسترش یافت. هم‌چون روزی را همه مسلمانان می‌خواهد و هدف همه محقق نمودن و بازگرداندن قیادت و رهبری اسلام است و این به معنی کار و تلاش برای تأسیس دولت است؛ دولتی‌که اسلام را طبق دولت خلافت برمنهج نبوت حکم می‌کند.

این رسالت برای برقراری حاکمیت اسلام و گسترش آن به بشریت می‌باشد و این میراث پیامبرعزیزمان ﷺ بود که او برای ما به یادگار گذاشت. تلاش برای اسقرار نظام الله سبحانه وتعالی در زمین یک مسؤلیت و وظیفه‌ای بزرگی است که پروردگار متعال در اختیار مان قرار داده است. در واقع این یک فرصت طلایی است؛ فرصتی‌که در گذشته به نسل‌های قبلی مسلمانان داده نشده بود؛ به استثنای نسل پیامبر برای اقامت دولت که اسلام را حکم کند. بنابراین، فرصتی‌ست برای مان که محبوب رسول الله ﷺ باشیم و در جنت با او باشیم؛ زیرا ما از جمله کسانی بودیم که پیام الله سبحانه وتعالی را برای تنفیذ احکام در این زمین -که ما خلیفه آن هستیم- حمل کردیم.

اما برای بدست آوردن این افتخار بزرگ از ما می‌طلبد که کوشش کنیم؛ چنانچه الله سبحانه وتعالی در اول کلمات سوره حج آیه 78 فوق فرموده است. برما لازم است که برای دفاع از ارزش‌های مان در هر سطحی کار کنیم که شایسته افتخار است که این وظیفه به ما داده شده و از ما می‌خواهد که به وقت و تلاش خود اهمیت زیادی بدهیم که هدف ما واقعاً شایسته افتخار است و این در اولویت زندگی ما باشد.

این بدان معنی است که ما درک می‌کنیم که زندگی مسلمانان نمی‌تواند مثل زندگی کفار یک زندگی عادی باشد؛ زندگی که فقط به دنبال وسوسه‌های این دنیا و تمرکز بر منافع موقت این جهان خواه تحصیل، شغل، فرزندان، خانواده، یا تأمین منزل خوب، زندگی اجتماعی، سرگرمی، یا جایگاه بلند برای خود در جامعه یا پیگیری آرزوهای شخصی ما می‌باشد. ما نمی‌توانیم این موارد را در اولویت‌های اصلی زندگی خود قرار دهیم که انرژی و تفکر مان را استهلاک کند. این موارد هدف یک کافر است نه هدف یک مسلمان؛ چون الله به ما ارزش بالاتری داده و وعده کرده است.

پس هدف گواه بودن بر بشریت می‌باشد و این به معنی قدم گذاشتن در ردیف یاران رسول الله ﷺ است؛ مانند مصعب بن عمیر رضی الله عنه که با قبولی اسلام زندگی راحت، پول و تجمل را فدا کرد و در صف اول مبارزات دعوت اسلامی قرار گرفت و او افتخار گسترش دین اسلام را در میان مردم مدینه و آماده‌سازی جامعه برای اولین دولت تحت حاکمیت اسلام را بدست آورد؛ افتخاری‌که در هنگام وفات مصعب ابن عمیر(رض) رسول الله ﷺ آیه زیر را تلاوت کرد.

﴿مِنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ﴾ [احزاب: 23]

ترجمه: در میان مؤمنان مردانی هستند که با الله راست بوده اند، در پیمانی‌که با او بسته‌اند.

به همین اساس، ما باید این مسؤلیت سنگین را به عنوان شاهد بشریت و حاکم ساختن نظام الله (خلافت) در روی زمین را به دوش بگیریم و پاداش کسانی‌که این وظیفه شریف را انجام می‌دهند، بیان شده است. هم‌چنین ما ملزم هستیم که آماده‌گی این را داشته باشیم که از وقت خود و ثروت خود در راه دعوت استفاده کنیم. الله سبحانه وتعالی می‌فرماید:

﴿إِنَّ اللّهَ اشْتَرَى مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُم بِأَنَّ لَهُمُ الجَنَّةَ﴾[توبة: 111]

ترجمه: الله از مؤمنان جان‌های‌شان و اموال‌شان را به بهای آن‌‌که بهشت آنان را باشد خریده است.

در همین آیه الله سبحانه وتعالی می‌فرماید:

﴿وَمَنْ أَوْفَى بِعَهْدِهِ مِنَ اللّهِ فَاسْتَبْشِرُواْ بِبَيْعِكُمُ الَّذِي بَايَعْتُم بِهِ وَذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ﴾ [توبة: 111]

ترجمه: و چه کسی از الله به وعده‌اش وفادارتر است؟ پس به معامله‌ای که به آن دست زده‌اید شاد باشید و این همان کامیابی بزرگ است.

اگر چه ما منحیث امت اسلامی در غیاب خلافت در عصر تاریکی زندگی می‌کنیم، اما از نگاه فرصت برای کسب پاداش و ثواب  و اداء مکلفیت حمل دعوت برای حاکمیت دین الله سبحانه وتعالی در روی این زمین در عصر و شرایط طلایی زندگی ‌می‌کنیم. بنابراین، بگذارید این فرصت طلایی را که الله سبحانه وتعالی در دست ما قرار داده است، از دست ندهیم. قال النبي ﷺ: «إِذَا جَاءَ الْمَوْتُ طَالِبَ الْعِلْمِ وَهُوَ عَلَى هَذِهِ الْحَالِ مَاتَ وَهُوَ شَهِيدٌ». (ترمذي)    

#أقيموا_الخلافة
#ReturnTheKhilafah
#YenidenHilafet
#خلافت_کو_قائم
نویسنده: د. نسرين نواز

رئیس بخش زنان دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب التحریر

مترجم: پارسا «امیدی»

(ترجمه)

از انَسِ بْنِ مَالِك رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ روایت است که گفت:

«لَمْ يَكُنْ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ سَبَّابًا وَلَا فَحَّاشًا وَلَا لَعَّانًا، كَانَ يَقُولُ لِأَحَدِنَا عِنْدَ الْمَعْتِبَةِ: مَا لَهُ تَرِبَ جَبِينُهُ» (رواه بخاري في الادب)

ترجمه: رسول الله صلى الله عليه وسلم فردی دشنام‌دهنده، بد گوی و نفرين كننده نبود، بلكه هرگاه می‏خواست يكی از ما را سرزنش كند، می‏فرمود: او را چه شده است؟ پيشانی‌اش به خاك ماليده شود.

توضیح حدیث

این است صفات پیامبر گرامی شما؛ صفاتی‌که رب العلمین آن را از شما می‏خواهد! صفاتی‌که وقتی مسلمان به آن التزام و پابندی داشته باشد، مفهوم انسانیت به وی تحقق می‏یابد و انسان اخلاق و افکار نیکو را دارا می‏شود. لذا هرگاه انسان ملتزم به چنین صفاتی شود، قلب‏های بندگان به پذیرش وی باز می‏شود.

ای مسلمانان عزیز!

امروزه چقدر مسلمانان به این اخلاق پاک و عظیم‌الشأن نیازمند و محتاج اند؟ نه تنها مسلمین حتی غربی‏ها و بقیه مردم به آن محتاج اند. کجاستند غربی‏ها و علمای شان؟ کجاست مفکرین و سیاسیون، علمای نفس و اجتماع شان! چرا صداها خاموش اند؟ تاریخ ما مملو از امور تربیتی، اخلاقی، فقهی، فکری و فرهنگی زخیره شده‌ای می‏باشد که تاریخ نظیر آن را ندارد؟ فرهنگ و تمدن کاملی‌که نتیجه قربانی‏ها می‏باشد. ای کسانی‌که لاف ابتکارات اغیار را می‏زنید و اهتمام و توجه به زمانی دارید که در آن جز فرهنگ ایدز و امراضی‌که تاریخ بشریت قبل از آن سراغش را ندارد. تاریخ و فرهنگ ما مملو از عبارات نیک و سلامتی است، مانند: «بارك الله فيك، جزاك الله خيرا، السلام عليكم، و عليكم السلام، بسم الله، على بركة الله، رضي الله عنك، سامحك الله، سلمك الله، عافاك الله، ماشاء الله، رعاك الله، وغيرها الكثير الكثير»

اینست ارزش‏های دین ما و اینست فرهنگ اسلامی که مایه فخر امت اسلامی است که در قالب چنین الفاظ مبارکی آمده اند. لذا برادران مسلمان، به طریقه این دین و بخاطر اعاده حیات دوباره این دین از خلال دولت خلافت ثانیه راشده موعود و بشارت پیامبر بزرگوار اسلام بشتابید! یا الله! زمین را به نور تطبیق اسلام از طریق خلافت منور گردان! اللهم آمین آمین آمین!