(ترجمه)

یازدهمین انتخابات عمومی پاکستان، خشم شدید مسلمانان را در شرایط فعلی بر‌انگیخته است. آن‌ها بر فقر روز‌افزون جامعه، فساد ماهرانه‌ی طبقات سیاسیون و آشفتگی کشور قهر اند که همه از نتیجه‌ی دوستی با امریکا به وجود آمده است. با این حال، حکام جدید قادر به آوردن تغییرات و تحول نخواهند بود؛ چون آن‌ها بطور کامل به نظامی تکیه زده اند که  نفس خود این نظام از ابتداء مشکلات را به وجود آورده است و این نظام دموکراسی نام دارد. 

حاکمان جدید هرگز فساد را ریشه‌‌کن نخواهند کرد، زیرا دموکراسی خود زمنیه‌ی غارت ثروت را در سراسر جهان و به خصوص برای غرب مهیاء می‌سازد. پاکستان در این امر در استثناء قرار ندارد و ذاتاً دموکراسی طبقه‌ی از سیاست‌مداران را ایجاد کرده که صدها میلیون روپیه را در انتخابات سرمایه‌گذاری می‌کنند تا از طریق تأمین مالکیت صنایع بزرگ کشور و هم‌چنان از منابع طبیعی معادن و انرژی، دوباره با به قدرت رسیدن آن را دو برابر حاصل کنند. فساد بخشی از دموکراسی است، چون حتی حاکمان جدیدی‌که با آجندای مبارزه علیه تروریزم در اریکه‌ی قدرت آمدند، سیاست‌مداران فاسد را در صفوف تکت حزبی خود قرار دادند، به این منظور که قابل انتخاب باشند و برنده شوند.

به تاریخ ۴ جولای ۲۰۱۸م، عمران خان اعتراف کرد که او نمی‌توانست تقریباً برای هریک از هفت هزار کاندیدان ملی و ایالتی اطمینان بدهد که حزبش را در انتخابات سر پای ایستاده کرده و چنین اظهار داشت: «شما برای برنده شدن در انتخابات به رقابت می‌روید؛ مگر شما در انتخابات رقابت نمی‌کنید که یک فرد خوب شوید. من می‌خواهم برنده‌ی این انتخابات شوم و بس.» وی افزود: «در اینجا طبقه‌ی سیاسی چندان تغییری جدی نکرده؛ چون شما می‌توانید که بازیگران جدید را در سیاست دخیل کنید؛ اما نمی‌توانید که تمام بنیاد طبقه‌ی سیاسی را تغییر دهید.» بنابر این، پس چگونه می‌توانیم بر هر حاکمی امیدوار باشیم که می‌خواهد با تطبیق دموکراسی فساد را خاتمه دهد؟

حکام جدید فقر را از بین نخواهند برد، زیرا دموکراسی توسط پالیسی‌های استعمارگر و سرمایه‌داری‌اش باعث تخریب اقتصاد بنیادی پاکستان می‌شود. این نظام اقتصادی دموکراسی است که منابع بزرگ(نفت، گاز، طلا و...) کشور را خصوصی‌سازی می‌کند و بعداً برای این‌که به کسر بودجه مواجه نشود، به تمام ملت نظام مالیات تحمیلی را وضع می‌کند. آخر در آمد منابع کجا شد!؟ حاکمان جدید به مردم وعده‌های بیشتری می‌دهند، همان‌گونه که حکام قبل از آن کاملاً متعهد به نظام فعلی سرمایه‌داری بودند و با قوانین استعماری اقتصادی آن‌ها موافقت داشتند. عمران خان ضمن این‌که به نماینده‌گان ارشد برخی از مؤسسات مالی جهانی در کنفرانس لندن، که به تاریخ ۲۲ اپریل ۲۰۱۸م توسط بانک سرمایه‌گذاری جهانی برای بازار‌های مرزی Exotix Capital میزبانی شد، صدای کمک‌‌خواهی بلند کرد. وی در آن هنگام همکاری اقتصادی و کمک‌های صندوق بین‌المللی پول را نیز پذیرفت. بنابر این، چگونه می‌توان چشم امید ما بر این حکامی باشد که می‌خواهند دموکراسی را تطبیق کنند و به فقر خاتمه دهند؟

حاکمان جدید هرگز صلح و امنیت را تأمین کرده نمی‌توانند، زیرا دموکراسی ذاتاً پاکستان را توسط امریکا و دوستی با آن به تباهی می‌کشاند. امروزه دموکراسی در حال حاضر شبکه‌ی پیشتبانی گسترده‌‌ای را برای امریکا مهیاء و قوت بخشیده که این شبکه‌ شامل سفارت‌خانه‌ها در هرکشور، دفاتر قونسولگری جاسوسی، خطوط امن تدارکاتی برای نیروهای ناتو و املاک مجهز برای نیروهای نظامی، خصوصی و استخباراتی، که برای تنظیم جنگ‌های خانمان‌سوز بیرق دروغین بر مردم ما بلند می‌‍‌کنند،  می‌شوند. برقراری صلح و امنیت نیازمند قطع اتحاد با امریکا و با از بین رفتن حضور زهرآگین آنان در خاک ما است، که عمران خان قصد ندارد این دو نیازمندی را برآورده کند. به تاریخ ۲۶ جولای ۲۰۱۸م، عمران خان اظهار نمود: «با امریکا ما می‌خواهیم که یک روابط دوجانبه‌ای منافع المشترک داشته باشیم.» ‏با این حال، دقیقاً این همان اتحاد با امریکا است که مسلمانان منطقه را تهدید می‌کند.

امریکا می‌خواهد توسط ایجاد مذاکرات میان هند و پاکستان تحت عنوان "عادی سازی(Normalization)" مسئله‌ی کشمیر را برای همیشه دفن کند تا پروژه‌ی هند بزرگ(آخند بهارت) را  تسهیل داده و هند را منحیث یک قدرت بزرگ تبارز دهد. ‏بنابر این، عمران خان چگونه می‌تواند صلح و امنیت را به ارمغان بیاورد، حال‌ آن‌که او صراحتاً همکاری خود را  با ایجاد اتحاد با امریکا و حمایت از پلان‌های امریکا برای هند و افغانستان اعلام نمود؟

ای مسلمانان پاکستان! بعد از یازدهمین انتخابات عمومی پاکستان، دقیقاً دموکراسی همان چیزی را به ارمغان می‌آورد که قبلاً بعد از دهمین انتخابات عمومی به ارمغان آورده بود، که شامل فساد، فقر، ناامنی و تخریب گسترده‌ است. رسول الله صلی الله علیه وسلم برای مان تذکر داده است:

«لَا يُلْدَغُ الْمُؤْمِنُ مِنْ جُحْرٍ وَاحِدٍ مَرَّتَيْنِ»

(رواه بخاری و مسلم)

ترجمه: مؤمن از یک سوراخ دوبار گزیده نمی‌شود.

حال‌ آن‌که حکام جدید مورد امتحان مردم قرار نگرفتند و محاکمه نشده اند، اما نفس دموکراسی همین‌گونه است و ما همیشه زیر چتر هر حاکمی‌که دموکراسی زهرآگین را تطبیق کنند، نیش زده می‌شویم. در واقع، دموکراسی قدرتی است که با آنچه الله سبحانه‌و‌تعالی نازل کرده رهبری نمی‌شود و الله سبحانه‌و‌تعالی نه‌تنها ما را از حاکمیت در درون آن منع کرده، بلکه او سبحانه‌وتعالی به ما دستور داده تا به این نظام کافر شویم. الله سبحانه‌و‌تعالی می‌فرماید:

﴿أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ يَزْعُمُونَ أَنَّهُمْ آمَنُوا بِمَا أُنزِلَ إِلَيْكَ وَمَا أُنزِلَ مِن قَبْلِكَ يُرِيدُونَ أَن يَتَحَاكَمُوا إِلَى الطَّاغُوتِ وَقَدْ أُمِرُوا أَن يَكْفُرُوا بِهِ وَيُرِيدُ الشَّيْطَانُ أَن يُضِلَّهُمْ ضَلَالًا بَعِيدًا﴾

[نساء: ۶۰[

ترجمه: آیا ندیدی کسانی را که گمان می‌کنند به آنچه(از کتاب‌های آسمانی که) بر تو و بر پیشینیان نازل شده، ایمان آورده اند، ولی می‌خواهند برای داوری نزد طاغوت و حکام باطل بروند؟! با این‌که به آن‌ها دستور داده شده که به طاغوت کافر شوند؛ اما شیطان می‌خواهد آنان را گمرا ه کند و به بیراهه‌های دوردستی بیفگند.

ای مسلمانان پاکستان! به دموکراسی خط بطلان بکشید، زمان حاکمیت آنچه الله سبحانه‌و‌تعالی نازل کرده رسیده است. این تنها خلافت راشده‌ی ثانی برمنهج نبوت است که گروه و طبقه سیاسی را ایجاد خواهد کرد که عاری از فساد خواهند بود، زیرا سیاست‌مداران آن‌ها تحت رهبری قرآن و سنت حکومت می‌کنند. هر حاکمی‌که منصوب می‌شود، ثروتش مورد حساب قرار می‌گیرد و پس از پایان دوره حکومت‌اش، هر افزایش نابجا که در ثروتش اضافه شود، دوباره به بیت‌المال باز گردانیده می‌شود. ‏این تنها خلافت راشده‌ی ثانی برمنهج نبوت است که فقر را از طریق تأمین مالکیت عمومی منابع انرژی و معادن طبیعی از بین می‌برد و هم‌چنان صنایع بزرگ کشور را از خصوصی‌سازی به دولتی تبدیل می‌نماید. بنابر این، خلیفه بودجه‌ی کافی خواهد داشت تا نیازمندی‌های رعیت خود را فراهم کند. این خلافت راشده‌ی ثانی برمنهج نبوت خواهد بود که تمام روابط و اتحاد را به دشمنان علنی مسلمانان قطع خواهد کرد و برای همبستگی و اتحاد سرزمین‌های اسلامی فعالیت خواهد کرد تا منحیث پرقدرت‌ترین دولت در سراسر جهان به حساب آید.

 ‏بر ماست که دست به دست هم داده و همراه با حزب التحریر برای تأسیس مجدد خلافت راشده‌ی ثانی برمنهج نبوت فعالیت و دعوت نماییم، که جانشین حقیقی به نظام اسلامی است که رسول الله صلی الله علیه وسلم آن را قبلاً در مدینه تأسیس نموده بود. احمد به نقل قول از حذیفه بن الیمان رضی الله عنه روایت می‌کند که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند:

«تَكُونُ النُّبُوَّةُ فِيكُمْ مَا شَاءَ اللَّهُ أَنْ تَكُونَ ثُمَّ يَرْفَعُهَا إِذَا شَاءَ أَنْ يَرْفَعَهَا ثُمَّ تَكُونُ خِلَافَةٌ عَلَى مِنْهَاجِ النُّبُوَّةِ فَتَكُونُ مَا شَاءَ اللَّهُ أَنْ تَكُونَ ثُمَّ يَرْفَعُهَا إِذَا شَاءَ اللَّهُ أَنْ يَرْفَعَهَا ثُمَّ تَكُونُ مُلْكًا عَاضًّا فَيَكُونُ مَا شَاءَ اللَّهُ أَنْ يَكُونَ ثُمَّ يَرْفَعُهَا إِذَا شَاءَ أَنْ يَرْفَعَهَا ثُمَّ تَكُونُ مُلْكًا جَبْرِيَّةً فَتَكُونُ مَا شَاءَ اللَّهُ أَنْ تَكُونَ ثُمَّ يَرْفَعُهَا إِذَا شَاءَ أَنْ يَرْفَعَهَا ثُمَّ تَكُونُ خِلَافَةً عَلَى مِنْهَاجِ النُّبُوَّةِ ثُمَّ سَكَتَ»

(رواه احمد)

ترجمه: تا مدتی‌که الله(سبحانه‌و‌تعالی) بخواهد در ميان شما نبوت و پيامبری باقی خواهد ماند و هنگامی‌که الله(سبحانه‌و‌تعالی)  خواست آن را از ميان بر می‌دارد و بعد از آن خلافت بر طریقه و منهج نبوت خواهد بود و آن تا هنگامی الله(سبحانه‌و‌تعالی)  خواسته باشد، ادامه می‌یابد، سپس وقتی الله(سبحانه‌و‌تعالی) خواست آن را بر داشته پادشاهی توأم با گزندها می‌آيد و آن تا وقتی الله(سبحانه‌و‌تعالی) خواسته باشد، داوم می كند، سپس هنگامی الله(سبحانه‌و‌تعالی) خواست آن را بر داشته و پادشاهی جبر وستم خواهد آمد و تا وقتی الله(سبحانه‌و‌تعالی) خواست دوام می‌یابد، بعد از آن هنگامی‌كه الله(سبحانه‌و‌تعالی) خواست آن را دور كرده و بار ديگر خلافت بر طریقه‌ و منهج نبوت قائم خواهد شد؛ سپس  پیامبر(صلی الله علیه وسلم) سکوت اختیار نمودند.

حزب التحریر ولایه پاکستان

(ترجمه)

پس از این‌که نظام جنایتکار بشار اسد بر اکثریت مناطق تحت کنترل انقلابیون تسلط یافت-حال که تنها صحبت از نبرد ادلب باقی مانده- داغ‌ترین تبصره‌ای روز می‌باشد؛ قضیۀ اساسی‌ای که گویا برایش راه‌حل‌یابی می‌کنند. بعضی برای مردم اطمینان‌خاطر می‌دهند که ادلب مانند دیگر شهرها نیست، این شهر در حمایت دولت ترکیه قرار داشته و ترکیه در امتداد تمام جبهات نظام و انقلابیون، مراقبین را مستقر نموده است. در حالی‌که این مراقبین از جنایاتی‌که جنگنده‌های روسی در حق اهل شام مرتکب می‌شوند، هیچ ممانعت ندارند.

بعضی‌ها راه‌حل را در تشکیل یک نیروی نظامی وفاداری می‌دانند که پس از برکناری رهبران خائین، زمام امور را در دست گرفته و به عملیات خویش علیه نظام سرعت بخشد. اما ارائه کنندگان این راه‌حل‌ها از فعالیت‌های قورباغه‌ها، در "حمیمیم" که با روسیه در حال مذاکره بوده و تحت سردادن شعار "جلوگیری از ریختن خون‌ها" به گونۀ علنی خواستار تسلیمی کامل و به زمین گذاشتن سلاح می‌باشند، در حالی‌که مجاهدین، باالفعل مشغول دفع متجاوزان می‌باشند؛ اتفاقی‌که در بسیار از مناطق شام رونما گردیده است.

مطمئناً بحث و تبصره در مورد نبرد ادلب، حایز اهمت است، چون این نبرد آخرین قلعه‌های دفاعی انقلاب است و در حال حاضر همه به دنبال راه‌حل نجات انقلاب از باتلاقی می‌باشند که پول‌های کثیف سیاسی برایش ایجاد نموده است. همه به دنبال نجات انقلاب از چنگال رهبرانی می‌باشند که خود به نصرت برادران‌شان، کسانی‌که نصرت آن‌ها نصرت خودشان بود، نشتابیدند؛ رهبرانی‌که به قتل برادران خود پرداخته، صفوف مجاهدین را شکاف، کشتار داخلی  را راه‌اندازی نمودند، به دستگاه‌های استخباراتی جهانی و منطقه‌ای ارتباط برقرار کرده، به اجرای دستورات آن‌ها کمر بسته، جبهات را متوقف و به گودال‌های آتش‌بس‌ها و مزاکرات فرورفته اند.

 قبل از صحبت در مورد راه‌حل نجات انقلاب: ما باید بدانیم که جهان علیه انقلاب شام به این دلیل توطئه ننمودند که این انقلاب در طمع پارچه‌ای نانی و یا منصب وزارتی و اصلاحات کدام قانونی به راه افتدیده باشد، بلکه این انقلاب می‌خواهد نظام سرمایه‌داریی را که تنها حافظ منافع غرب می‌باشد، ریشه‌کن کرده و در جای آن نظام اسلام را قرار دهد. توطئه‌های جهانی به این دلیل است که اهل شام تبعیت جغرافیائی را رد، پستی را در دین خود نمی‌پزیرند و به صدای بلند فریاد زده و شعار می‌دهند که "سرور ما حضرت محمد صلی الله علیه وسلم تنها رهبر ما تا ابد، ما تنها در برابر الله سر خم می‌کنیم، مرگ می‌خواهیم نه ذلت"؛ بلی این دلیل کشتار، ویرانی و آوارگی اهل شام بود، این‌ها قربانی‌های عظیم الجثه‌ای اهل شام اند؛ قربانی‌هایی‌که سزاوار اسلام بزرگ می‌باشند.

باید دانست که در هر آنچه که امروز انقلاب شام قرار دارد، در آن خیر بزرگی نهفته است؛ زیرا الله سبحانه وتعالی بدین وسیله صفوف صادقین را از غیر آنان پاک و هرکسی را که وابستۀ پول‌های کثیف بود، سرنگون کرد. کسانی را که شعار‌های اسلامی سر داده و در خون مسلمانان فرو رفته بودند، بر آن‌ها مالیات وضع کرده آن‌ها را به پذیرش مزاکرات و به تسلیمی وادار نمودن و نیز بدین وسیله الله سبحانه وتعالی صف کسانی را جدا ساخت که خلافت فرضی و خیالی را اعلان نمودند؛ عملکردی‌که هدفش همان‌گونه که بر همگان واضح گردید، مخشوش ساختن چهره خلافت بود؛ چهره ای بشاشی‌که در اذهان مسلمانان از خلافت و خلفاء، مخصوصاً خلفای راشدین ایجاد شده بود. هدف از اعلان این خلافت بدنامی و ایجاد چهرۀ مانند این در جای چهرۀ خلافت اسلامی در اذهان مردم بود. تا جایی‌که امروزه هرگاه نامی از خلافت برده شود، بلا فاصله چهرۀ ناخوشایندی از آن در اذهان تجسم کرده، مردم از آن و از دعوت‌گران مخلص، فرار می‌کنند، دعوات‌گران مخلصی‌که مستمرانه در تلاش فاش‌ساختن توطئه‌های دشمنان بوده و از گرفتن پول‌های کثیف سیاسی و بیان خطراتش همواره هشدار می‌دادند؛ کسانی‌که نقش دولت‌های چون ترکیه، سعودی و مانند آن را که ادعای دوستی و راست گوی را می‌کنند، برملاء می‌سازند.  

هم‌چنین باید دانست که موضوع مهم‌تر از تمایز صفوف صادقین از کاذبین، تمایز برنامه‌ها می‌باشد، تمایز برنامه‌های غربی‌ای که تمام رهبران گروه‌ها و نیروهای سیاسی آن‌ها را حمل می‌کنند. از برنامۀ خلافت برمنهج نبوت-که حزب التحریر آن را حمل می کند- طوری‌که این حزب هیچگاه به دستگیری و یا به شکنجۀ مردم نپرداخته؛ بلکه جوانانش دستگیر و شکنجه می‌شوند، هیچگاه همراه با دستگاه‌های استخباراتی جهانی و منطقه‌ای چون دولت ترکیه، قطر و یا کدام کشور دیگری نشست‌وبرخواستی نداشته است، در نشت‌های عقب دروازه‌های بسته و در  توطئه‌های "الموک و الموم" هیچ سهمی نداشته است، هیچ آتش‌بس و مذاکره‌ای را نپذیرفته؛ بلکه در مورد آن‌ها هشدار داده است، در کنفرانس‌های بین‌المللی شرکت ننموده و در عوض، خطرات مشارکت در آن را بیان و از آن هشدار داده است  و هیچگاه باعث تحریک کشتار داخلی گروه‌ها نشده؛ بلکه با استفاده از هر وسیله‌ای مشروع، تلاش کرده تا از آن جلوگیری شود.

اگر بر تمام معایبی‌که بر انقلاب وارد شده است، نگاه کنیم، می‌بینیم که حزب التحریر در آن هیچ نقشی نداشته، بلکه می‌بینیم که در راستای از بین بردن این معایب با تمام زیرکی و اخلاص، از انجام هیچ کاری دریغ ننموده است، زیرکی که برگرفته از درک و شناخت آن در مورد طبیعت درگیری‌ها، اهداف، راهکارها و اسالیب اجراءکنندۀ این اهداف و ابزار اجرائی آن می‌باشد؛ اخلاصی‌که برگرفته از این می‌باشد که تنها محور عملکردهای حزب، عقیده و احکام است و بس. حزب التحریر یک حزب مبدئی بوده و در برابر تغییر واقعیت‌ها ثباتش را حفظ نموده است. به همین دلیل است که غرب همواره تلاش دارد تا کار حزب را ناچیز جلوه داه و مردم را از این طریق فریب دهد. به همین دلیل است که غرب تمام رسانه‌ها و سگ‌های غیررسمی‌اش را برای مبارزه علیه این حزب، برای مخشوش ساختن چهره، کاهش شأن، تحقیر و استهزای آن بسیج نموده است.

بلی، پیش از این‌که از راه نجات انقلاب صحبت به میان بیاوریم، باید موارد ذکر شده را از یاد نبریم، زیرا بسیاری در انتظار دخالت یک نیروی الهی می‌باشند که به دخالت مستقیم خود موازین کنونی را دیگرگون کرده و پیروزی را به یک‌باره‌گی برای مسلمانان تحقق نماید، در حالی‌که شکی بر آن نیست که الله سبحانه وتعالی اگر بخواهد، حتماً چنین دخالتی را می‌نماید؛ لکن این دخالت مشروط به شرایطی چون شرایط ویژۀ پیامبران علیهم السلام و صحابه رضی الله عنهم می‌باشد. به گونۀ خلاصه: امروزه مسلمانان باید سه شرط ذیل را برای چنین دخالتی از جانب الله سبحانه وتعالی، رعایت نمایند:

1- مسلمانانِ به شمول ریش‌دار و ریش‌تراشیده، آنان باید این نظام‌های مردمی و سیکولریستی را کنار گذاشته و از طریق شوراءها، نمایندگان و نیروی انسانی خویش به بنای خلافت برمنهج نبوت بپردازند؛ نظامی‌که الله سبحانه وتعالی تأسیس آن را بر ما واجب گردانیده و رسول الله صلی الله علیه وسلم تأسیس آن را بشارت داده است، امری‌که تحقق سریع آن مبارک بوده و کار بی‌نهایت بزرگی می‌باشد.

2- این‌که امت صدایش را با استفاده از هر وسیلۀ مشروعی برای حمایت از نظام خلافت بلند نمایند؛ کاری‌که در حقیقت پیمانی‌ست میان مردم و پروردگارشان. گویا بدین‌وسیله مردم به پر وردگار خویش می‌گویند: «ای پروردگار ما! از غیرتو هیچ ترسی نداریم؛ قدرت پاکت را همرای ما گردانده و ما را به نصرت خود نصرت بده!» حمایت از خلافت، خود به معنی بدست آوردن نصرت الله سبحانه وتعالی می‌باشد.

3- این‌که امت از طریق شوراءها، نمایندگان و نیروهای انسانی خود درخواست نماید تا رهبریی انقلاب به کسی سپاریده شود که توان رهبریی سیاسی آن را داشته باشد و این‌که نظامیان مخلص برای نصرت به این رهبریی سیاسی زیرک و مخلص بشتابند.

بلی، این شرط‌ها زمانی تحقق می‌یابد که به الله قادر و مطلق توکل نماییم، بر پروردگاری‌که هرگز وعدۀ خود را خلاف نمی‌کند و باید بر این ایمان داشته باشیم که عزت از آن الله سبحانه وتعالی، رسولش صلی الله علیه وسلم و مؤمنین می‌باشد، چیزی‌که ضامن استحقاق نصرت از جانب الله سبحانه وتعالی می‌باشد.

اما انتخاب موقف انتظار و یا نشستن در اتاق‌های عملیات و نقشه کشیدن برای اعمال دفاعی، باعث ایجاد رهبریی سیاسی زیرک و مخلص نمی‌شود، زیرا این موقف‌ها، تکرار سناریوی خیانت‌های متکرر و افتیدن در تله‌ای آشکار بوده و قربانی‌های بزرگ را ضایع می‌سازد؛ در حالی‌که مؤمن از یک سوراخ دو بار گزیده نمی‌شود.

درین شکی نیست که الله سبحانه وتعالی دینش را نصرت داده و به زودی به خواست او سبحانه وتعالی خلافت برمنهج نبوت تأسیس خواهد شد، همان‌گونه که رسول الله صلی الله علیه وسلم بشارتش را داده و در روایت احمد طیالسی و غیر آن چنین می‌فرماید:

«...ثُمَّ تَكُونُ خِلَافَةٌ عَلَى مِنْهَاجِ النُّبُوَّةِ»

ترجمه: ...پس از آن خلافت برمنهج نبوت خواهد آمد.

تلاش برای تأسیس این دولت با تمام امکانات و نیروهای دست داشتۀ ما، برای ما واجب می‌باشد. ما باید با تمام ابزار و اسباب در اختیار داشته‌ای خود مطابق طریقۀ رسول الله صلی الله علیه وسلم به تأسیس آن بپردازیم تا این‌که امت اسلام به گونۀ کامل آن از عصر ذلت و خواری، عصری‌که نتیجۀ تحمیل نظام‌های می‌باشد که جز قتل، فقر و آبروریزی برای امت چیزی دیگر به ارمغان نداشته است، نجات، به عصر عزت و کرامت، عصری‌که نتیجه پذیرش نظامی می‌باشد که برای انسان سعادت به بار می‌آورد، قرار گیرد؛ چیزی‌که فقط در سایۀ حکم الله سبحانه وتعالی تحقق می‌یابد. بلی، در چنین مواردی است که مشتاقان رحمت الهی باید از یک‌دیگر پیشی بگیرند.

برگرفته از جریدۀ الرایه

نویسنده: منیر ناصر