(قسمت اول)

(ترجمه)

امت اسلامی روزهای ماه مبارک رمضان را در حالتی می‌گذراند که یک صد و یک سال است از نظام‌های اسلام و احکام اسلامی بدور بوده، تمدن غربی گمراه و گمراه گر بالای آن تطبیق می‌شود. گمراه‌سازی خطرناک‌ترین سلاحی است که تمدن غربی آن را به کار می‌گمارد. این تمدن حق را باطل، باطل را حق، خوب را بد، بد را خوب جلوه می‌دهد!!

یک صد و یک سال است، امت در حالی ‌زندگی‌اش را به سر می‌برد که قدرت آن غصب شده است. منظور از غصب شدن قدرت امت چیست؟ چنین چیزی چگونه می‌باشد، در حالی‌که در بسیاری از سرزمین‌های اسلامی، انتخابات برگزار می‌شود، ملیون‌ها مسلمان در جاده‌ها بیرون شده و از حکام خویش استقبال به عمل می‌آورند؟ از طرفی برخی از حکام با جعل و دست‌کاری ارادۀ مردم، چیزی برای شان می‌سازند ‌که آن را حل و عقد، اهل شوری، رهبری‌های دینی، قبایلی، مذهبی و غیره می‌نامند؛ چیزی‌که آن را وسیله‌ای برای نشستن شان بر کرسی حکومت قرار داده اند. این رهبر‌های ساختگی، رهبران نظامی و ارتش، بدین وسیله، ادعای قیمومیت بر مردم را می‌نمایند!

قدرت امت عبارت از حق انتخاب حاکم  و تعیین آن به مسند حکومت است. حال پرسش این است که آیا در واقع حکام کنونی نیز به وسیلۀ امت انتخاب شده و به مسند حکومت قرار داده شده اند و بنا براین امت به آنان راضی بوده و خواستار بدیل برای شان نیستند؟ و یا این‌که این حکام به زور شمشیر و پول به کرسی حکومت نشستند؟ اگر اینان به وسیلۀ عامۀ امت انتخاب شده اند، پس زمانی‌که علیه حکام شان انقلاب می‌شود، چرا دود شده و هیچ نشانی از آنان به چشم نمی‌خورد؟ علاوه براین، ما اکنون شاهد کشمکش‌های سیاسی در سرزمین‌ خویش می‌باشیم. بحران سیاسی بزرگی در میان طرف‌های  متناقض از مهره‌های استعمار در جریان است، هر یک ادعا می‌کند که وی صاحب قدرت و حاکمیت است!

رهبران ارتش و حکام کنونی سرزمین‌ مان (سودان) ادعای قیمومیت بر مردم را دارند؛ طوری‌که بر مقتضای این قیمومیت بر تمام حقوق مردم دست به تصرف می‌زنند، از جمله بر قدرت امت و به این طریق قدرت امت را غصب می‌نمایند. اما نیروهای سیاسی و مدنی، که طرف درگیری دیگر را شکل می‌دهند، هزارها بلکه ده‌ها هزار، از جمله بیشتر از چهل ملیون از مردم سودان را برای تظاهرات به جاده بیرو می‌سازند، نیز ادعای می‌کنند که از جاده‌ها، یعنی از مردم نمایندگی کرده و به حکومت در این سرزمین حق بیشتری دارند، در حالی‌که آنان بسان رهبران نظامی بدون هیچ تفاوتی از یکدیگر، دروغ گویان گمراه گر اند.

برای این‌که برای بیرون رفتن از این حلقه بسته، و از این گمراه‌گری کثیف، تلاش کرده و گوشه و اطراف را برسی نموده باشیم، می‌بایست به تاریخ مراجه نماییم تا برای ما واضح شود که از چه زمانی این انحرافاتی‌که گمراه‌گری را به ارمغان آورده اند، آغاز شد است.

پس از این‌که خلافت در 28 رجب 1342ه.ق سرنگون شد و کفار استعمارگر غربی سرزمین‌های اسلامی را برای خویش غنیمت قرار داد، سرزمین‌های اسلامی را بر پایۀ ملیت گرایی تقسیم نمود و بر هر قسمت از آن حاکم مزدوری قرار داد، مزدورانی‌که تمدن غرب را در آن سرزمین‌ها تطبیق و امت را از بازگشتند به سیرت اول خویش باز دارند، کفار استعمارگر را بالای سرمایه‌های امت و مقدسات آن مسلطت سازند، بدون شک غرب کافر برای بقای و تداوم پیروزی خویش بر امت اسلامی، ناچار باید همیشه قدرت امت را در غصب خویش نگهدارد.

اما ابزاری‌که غصب قدرت امت را برای غرب ثابت نگهداشته و حرکت‌های دسته جمعی امت را به ناکامی مواجه ساخته است، موارد زیر می‌باشد:

1-       رهبری‌های ارتش‌ها که در بسیاری از سرزمین‌های اسلامی وسیله‌ای به دستگیری زمام امور می‌باشند، ارتش‌هایی‌که کفار استعمارگر برای همین هدف آنان را ساخته و از طریق پرورش و رام‌سازی آنان در مسیر خیانت، آنان را برای حاکمیت اهلی ساختن، هیچ چیزی بیشتر از عادی‌سازی روابط بایهود، و اصرار برهان و آل دقلو بر سیر در آن، آن هم به نادیده گرفتن و زیر پای گذاشتن عقیده و شعارهای مردم شان، بر این امر دلالت ندارد.

2-      سیاسیون، جریان‌ها و محیط‌های سیاسی وابسته به سفارت خانه‌ها، که در ماحول پیمان‌ها، اعلان‌ها و بیانیه‌ها و یا هر نام دیگری‌ چون(آزادی – دیموکراس – پیمان‌های بین المللی- آزادی زنان و غیره) گرد آمده اند، ماحول چیزی‌که جوهر آن را تمدن غربی شکل می‌دهد.

3-      رسانه‌های مزدور و گمراه‌گر؛ رسانه‌هایی‌که سقف خاسته‌های مردم را مشخص ساخته، برای مردم رهبر تعیین نموده و آنان را گمراه می‌سازند.

4-     فشارهای بین المللی از طریق کار گماری مؤسسات بین المللی، تصامیم شوری امنیت و کیفرهای تعیین شده به وسیله آن، فشارهای صندوق بین المللی پول و بانک جهانی و دیگر سازمان‌ها و موارد استعماری که در رام‌سازی حکام و تداوم سیطرۀ خویش بر آنان، به کار گمارده می‌شوند.

ای سروران! ما هنوز در زیر یوغ استعمار به سرمی‌بریم. قدرت ما اکنون غصب شده است. تسلیم ادعاهای ملیت گرایانه، استقلال، حاکمیت و غیره، نشوید! هیچ راهی برای آزادی و جود ندارد، مگر به باز گشتاندن قدرت غصب شدۀ امت، در سرزمینی‌از سرزمین‌های اسلامی تا این‌که هستۀ برای اقامۀ خلافت راشده بر منهج نبوة باشد؛ دولتی‌که ریشۀ استعمار را خشکانده، اسلام را تطبیق و حق را به اهل آن باز گرداند.

چون اسلام تنها مفکورۀ سیاسی توانا در گردهم آوردن مردم است، در حالی‌که سکولاریزم؛ جدای دین از زندگی من جمله جدای دین از سیاست، چه به لباس نظامی باشد و چه به لباس مدنی، اصل و اساس مرض و بلا می‌باشد. سکولاریزم مردم را تقسیم و متفرق ساخته و سرزمین را به حاشیه رانده است. سکولاریزم ریشۀ استعمار را در کشور فروبرده است. تنها وسیله‌ و ابزار موفقیت سکولران به مشرب‌های گوناگون غصب قدرت امت است، اما سخنان سکولران از رهبران نظامی، قوای سیاسی و مدنی در مورد حاکمیت ملی، دروغ محض بیش نیست. تمام اینان در خدمت استعمار و حفظ منافع استعماری و مسلط‌سازی آن بر سرمایه‌های امت، باهم رقابت دارند. تنها چیزی‌که می‌تواند مانع این وضعیت قرار گیرد، اسلام بزرگ است.

اسلام قدرت را به امت داده است، چون امت است که حاکم را انتخاب نموده و از طریق بیعت با آن  به مسند حاکمیت قرار می‌دهد. شریعت تعیین خلیفه را حق امت قرار داده و خلیفه را وا داشته که قدرت خویش را از بیعت امت با آن به دست آورد. این‌که شریعت تعین خلیفه را بدوش امت گذاشته است، در احادیث بیعت واضح می‌باشد، چنانچه: عن عبادة بن الصامت قال: 

«بَايَعْنَا رَسُولَ اللَّهِ r عَلَى السَّمْعِ وَالطَّاعَةِ فِي الْمَنْشَطِ وَالْمَكْرَهِ» 

(متفق عليه)

ترجمه: از عبادة بن صامت روایت است که گفت: با رسول الله صلی الله بر گوش فرا دادن و فرمان بردن در مواردی‌که برای ما پسنده و یا ناپسند است بیعت نمودیم.

وعن جرير بن عبد الله قال: «بَايَعْتُ النَّبِيَّ r عَلَى السَّمْعِ وَالطَّاعَةِ»

(متفق عليه)

ترجمه: از جریر بن عبدالله روایت است که گفت: با رسول الله صلی الله علیه وسلم بر گوش فرا دادن و فرمان بردن بیعت نمودیم.

وعن أبي هريرة قال: قال رسول الله: «ثَلاثَةٌ لا يُكَلِّمُهُمُ اللَّهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَلا يُزَكِّيهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ: رَجُلٌ عَلَى فَضْلِ مَاءٍ بِالطَّرِيقِ يَمْنَعُ مِنْهُ ابْنَ السَّبِيلِ، وَرَجُلٌ بَايَعَ إِمَاماً لا يُبَايِعُهُ إِلاَّ لِدُنْيَاهُ إِنْ أَعْطَاهُ مَا يُرِيدُ وَفَى لَهُ وَإِلاَّ لَمْ يَفِ لَهُ، وَرَجُلٌ يُبَايِعُ رَجُلاً بِسِلْعَةٍ بَعْدَ الْعَصْرِ فَحَلَفَ بِاللَّهِ لَقَدْ أُعْطِيَ بِهَا كَذَا وَكَذَا فَصَدَّقَهُ فَأَخَذَهَا وَلَمْ يُعْطَ بِهَا»

(متفق عليه)

ترجمه:در روایتی ابوهریره رضی الله عنه رسول الله صلی الله علیه وسلم می‌فرمایند: سه گروه اند که الله (سبحانه و تعالی) در روز رستاخیز با آنان سخن نمی‌گوید، آنان را تزکیه نمی‌کند، بلکه برای آنان عذاب دردناک وجود دارد: مردی‌که مسافری (ابن السبیل) را از آب اضافی که در راه دارد، منع می‌نماید؛ مردی‌که با امامی به خاطر دنیای وی بیعت می‌کند، اگر آن‍چه را خواست امام به وی داد، با امام وفادار می‌ماند و اگر نداد با امام وفادار نمی‌ماند؛ مردی‌که کالایی را برای کسی می‌فروشد، به الله قسم می‌خورد که فلان و فلان وقت کالا را برایش می‌دهد، آن شخص وی را تصدیق کرده وی (بدل کالا را) گرفته و آن کالا را به آن شخص نمی‌دهد.

بیعت از جانب مسلمانان برای خلیفه است؛ از جانب خلیفه برای مسلمانان نیست. این مسلمانان اند که با خلیفه بیعت نموده و آن را حاکم قرار می‌دهند. تعاملی‌که با خلافای راشدین شده است، این بوده که ایشان بیعت را از امت گرفته اند، و آنان بدون بیعت امت با آنان هرگز خلیفه قرار نگرفتند.

اما این مسئله که خلیفه قدرت خویش را از بیعت می‌گیرد، نیز در احادیث طاعت (فرمان‌برداری) و در احادیث وحدت خلافت، واضح می‌باشد: عن عبد الله بن عمرو بن العاص يقول: أنه سمع رسول الله صلی الله علیه وسلم يقول:

«وَمَنْ بَايَعَ إِمَاماً فَأَعْطَاهُ صَفْقَةَ يَدِهِ وَثَمَرَةَ قَلْبِهِ فَلْيُطِعْهُ إِنِ اسْتَطَاعَ، فَإِنْ جَاءَ آخَرُ يُنَازِعُهُ، فَاضْرِبُوا عُنُقَ الآخَرِ»

(أخرجه مسلم)

ترجمه:از عبدالله بن عمرو بن عاص روایت است که وی از رسول الله شنیده بود که ایشان می‌فرمودند: کسی‌که با امامی بیعت می‌نماید، دست و قلب‌اش را به وی داده، باید از وی به اندازه استطاعت خویش اطاعت کند، اگر کسی‌دیگری آمد که با وی سرمنازعه برداشته بود، گردن آن را به زند.

وعن نافع قال: قال لي عبد الله بن عمر سمعت رسول الله صلی الله علیه وسلم يقول: «مَنْ خَلَعَ يَداً مِنْ طَاعَةٍ لَقِيَ اللَّهَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ لا حُجَّةَ لَهُ، وَمَنْ مَاتَ وَلَيْسَ فِي عُنُقِهِ بَيْعَةٌ مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّةً»

(أخرجه مسلم)

ترجمه:از نافع روایت است که گفت: عبدالله ابن عمر برایم گفت که از رسول الله شنیده ام که می‌فرمودند: کسی‌که دست از طاعت به کشد، الله را در روز رستاخیز به گونۀ ملاقات خواهد کرد که هیچ دلیلی برای آن وجود ندارد واگر کسی بمیرد و در گردن آن بیعتی نباشد، وی با مرگ جاهلیت مرده است.

وعن ابن عباس عن رسول الله صلی الله علیه وسلم: «مَنْ كَرِهَ مِنْ أَمِيرِهِ شَيْئاً فَلْيَصْبِرْ عَلَيْهِ، فَإِنَّهُ لَيْسَ أَحَدٌ مِنَ النَّاسِ خَرَجَ مِنْ السُّلْطَانِ شِبْراً فَمَاتَ عَلَيْهِ إِلاَّ مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّةً»

(متفق عليه)

ترجمه:در روایتی از ابن عباس رسول الله صلی الله علیه وسلم می‌فرمایند: کسی‌که از امیر خویش چیزی را بد می‌برد، باید بر آن صبر کند، در واقع هیچ کسی نیست که یک شبر از زیر حاکمیت سلطان بیرون شده و بمیرد مگر این‌که وی با مرگ جاهلیت می‌میرد.

وعن أبي هريرة عن النبي صلی الله علیه وسلم قال: «كَانَتْ بَنُو إِسْرَائِيلَ تَسُوسُهُمُ الأَنْبِيَاءُ، كُلَّمَا هَلَكَ نَبِيٌّ خَلَفَهُ نَبِيٌّ، وَإِنَّهُ لا نَبِيَّ بَعْدِي، وَسَيَكُونُ خُلَفَاءُ فَيَكْثُرُونَ»، قَالُوا: فَمَا تَأْمُرُنَا؟ قَالَ: «فُوا بِبَيْعَةِ الأَوَّلِ فَالأَوَّلِ، أَعْطُوهُمْ حَقَّهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ سَائِلُهُمْ عَمَّا اسْتَرْعَاهُمْ»

(متفق عليه)

ترجمه:در روایتی از ابوهریره رسول الله صلی الله علیه وسم فرمودند: امور بنی اسرائیل را پیامبران رهبری و تنظیم و رعایت می‌نمود، هرگاه پیامبری وفات می‌نمود پیامبر دیگری پس از آن می‌آمد، در واقع پس از من پیامبری نیست، پس از من خلفاء زیادی خواهد بود. گفتند، (در مورد شان) ما را به چه فرمان می‌دهید، فرمودند: به بیعت اولین شان وفا کنید، حق شان را اداء کنید، و الله از ایشان در مورد رعیت شان بازخواست می‌کند.

 این احادیث دلالت بر این دارد که خلیفه قدرت خویش را از طریق بیعت می‌گیرد، چون الله سبحانه وتعالی فرمان برداری از خلیفه را به سبب بیعت واجب ساخته است. «و من باع اماما ...فلیطعه.»؛ کسی‌که با امامی بعیت می‌کنند... باید از آن فرمان به برد.) خلیفه منصب خلافت را از طریق بیعت می‌گیرد، و فرمان‌برداری از آن واجب است، چون وی خلیفۀ می‌باشد که با وی بیعت صورت گرفته است، وی قدرت خویش را از بیعت امت گرفته و فرمان برداری آن بر کسانی‌واجب است که با وی بیعت نموده اند، یعنی برای کسی واجب است که در گردن‌اش بیعتی وجود دارد؛ این به این دلیل است که قدرت از آن امت است. بلی، رسول الله صلی الله علیه وسلام با وجودی‌که رسول الله سبحانه وتعالی بود، از مردم بیعت گرفت، آن بیعت حکومت و قدرت بود، بیعت نبوت نبود. رسول الله صلی الله علیه وسلم از زنان و مردان بیعت گرفت، از اطفالی‌که هنوز به سن بلوغ نرسیده بودند، بیعت نگرفت. این مسلمانان بودند که با خلیفه بر عمل بر اساس کتاب الله و سنت رسول الله بیعت نمودند. این موضوع که خلیفه قدرت خویش را از بیعت می‌گیرد، دلیل واضح می‌باشد، بر این‌که قدرت از آن امت بوده به هرکس که بخواهد می‌دهد.

 ای برادران! ما شما را به سوی دعوت حزب التحریر فرا می‌خوانیم؛ برای این‌که خلافت را اقامه کنید تا این‌که اسلام به طور ناب و خالص به مسند حکومت بنشیند، چون این اسلام و دولت خلافت است که شما را از سیطرۀ کفار استعمارگر آزاد می‌سازد و به وسیلۀ خلافت است که اسلام رسالت هدایت نور را به سوی جهانیان حمل می‌کند!

﴿وَاللّهُ غَالِبٌ عَلَى أَمْرِهِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَ يَعْلَمُونَ﴾

‏[یوسف: 21]

ترجمه: ‏ الله بر كار خود چيره و مسلّط است، ولي بيشتر مردم ( خفاياي حكمت و لطف تدبيرش را ) نمي‌دانند.

سخرانی‌که مهندس باسل مصطفی عضو حزب التحریر-ولایه سودان در 25 رمضان مبارک 1443ه در صالون منتجع (دوسة السیاحی) در جریان فعالیت‌های سالانۀ افطاری رمضانی‌که به وسیله حزب التحریر-ولایه سودان ترتیب داده شده بود، ارائه نمود؛ در افطاری‌که به علاوه‌ای شباب حزب التحریر، مع بزرگی از سیاسیون، اهل رسانه، علماء، مسئولین ادارات محلی و غیره از کسانی‌که بر وضعیت عمومی اهمیت می‌دهند، در آن حضور پیدا کرده بودند.

ارائه شده توسط: مهندس/انجنیر باسل مصطفی

مترجم: علی مطمئن

 (ترجمه)

به جواب امیر تورمن

پرسش:

السلام علیکم و رحمت الله و برکاته!

از صمیم قلب درود بر شما شیخ و امیر بزرگوار ما! گفته می‌شود وقتی انسان وفات یافت عمل‌اش قطع می‌شود، مگر سه چیز؛ صدقۀ جاریه، علم نافع یا فرزند صالح که برای وی دعا کند. حالا سوال این است که آیا شرط است تا صدقۀ جاریه را متوفی قبل از فوت از مالش به عنوان وصیت بیرون کرده باشد و یا این‌که فرزندانش به حساب آن صدقه بدهد نیز در تحت این حدیث شامل می‌شود؟ الله سبحانه و تعالی گام‌های شما را محکم گردانیده و برای ايجاد آن‌چه باعث عزت امت می‌شود قوت بخشد.

پاسخ :

و علیکم السلام و رحمت الله و برکاته!

حدیث وجود دارد که با پدیدۀ مرگ اعمال میت قطع می‌شود به جز سه چیز، که این سه چیز عبارت اند از صدقۀ جاریه، علم نافع و فرزند صالح که در حق پدرش دعا می‌کند؛ اما این‌که ثواب عمل غیر برای میت می‌رسد و یا خیر باید گفت که ثواب بعضی از اعمال  برای میت می‌رسد که از جملۀ این اعمال صدقه فرزند میت می‌باشد، اگر فرزند نیت ثواب را برای متوفی بنماید.

１-    شوکانی در نیل الاوطار گفته است:

۱۴۸۸ و از ابوهریره روایت شده است:

«أَنَّ رَجُلاً قَالَ لِلنَّبِيِّ ﷺ: إنَّ أَبِي مَاتَ وَلَمْ يُوصِ، أَفَيَنْفَعُهُ أَنْ أَتَصَدَّقَ عَنْهُ؟ قَالَ: نَعَمْ»

ترجمه: مردی برای رسول الله صلی الله علیه و سلم گفت، پدرم وفات شده و وصیت نکرده است، اگر من از جانب آن صدقه بدهم آیا برایش کدام نفع می‌رساند؟ رسول الله صلی الله علیه و سلم فرمود بلی. (این حدیث را احمد، مسلم، نسائی و ابن ماجه روایت کرده است)

۱۴۸۹ از عائشه رضی الله عنها روایت شده است:

«أَنَّ رَجُلاً قَالَ لِلنَّبیﷺ: إنَّ أُمِّي اُفْتُلِتَتْ نَفْسُهَا، وَأُرَاهَا لَوْ تَكَلَّمَتْ تَصَدَّقَتْ، فَهَلْ لَهَا أَجْرٌ إنْ تَصَدَّقْتُ عَنْهَا؟ قَالَ نَعَمْ»

ترجمه: مردی برای رسول الله صلی الله علیه و سلم گفت مادرم به صورت ناگهانی فوت شده است، گمان می‌کنم که اگر صحبت می‌کرد، وصیت به صدقه می‌نمود، پس اگر من از جانب آن صدقه بدهم آیا مزد آن برایش می‌رسد؟ رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود بلی.

۱۴۹۱ از حسن روایت شده است:

«عَنْ سَعْدِ بْنِ عُبَادَةَ أَنَّ أُمَّهُ مَاتَتْ فَقَالَ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، إنَّ أُمِّي مَاتَتْ أَفَأَتَصَدَّقُ عَنْهَا؟ قَالَ: نَعَمْ قُلْتُ: فَأَيُّ الصَّدَقَةِ أَفْضَلُ؟ قَالَ: سَقْيُ الْمَاءِ»

ترجمه:  از سعد ابن عباده روایت شده که مادرش وفات یافت و گفت یا رسول الله مادرم وفات شده است آیا می‌توانم از جانب آن صدقه بدهم؟ گفت بلی گفتم کدام صدقه بهتر است؟ گفت آب دادن.

حسن گفته است آن همان آب دادن اولاد سعید در مدینه بوده است. این حدیث را احمد و نسائی روایت نموده اند.

باب رسیدن ثواب نوافل بخشیده شده به مردگان: و این قول (ونفعه ذالک) در این گفته دلیل بر این است آنچه که اولاد برای پدرش انجام می‌دهد، از قبیل روزه و صدقه، ثواب آن به پدر متوفی می‌رسد و این گفته‌اش افتلتت به ضم تاء مثنی بعد از فاء ساکنه که مابعد آن مکسور است به صیغه مجهول به معنی ماتت فجأة یعنی ناگهان مرده است؛ چنانچه به این معنی در قاموس ذکر شده است و این گفته‌اش که (نفس) به ضم سین گفته بنابر معنی مشهور قایم مقام فاعل است (و اراها) به ضم همزه به معنی گمان می‌کنم و این گفته‌اش (و سقی المآء) در این گفته دلیل بر این است که آب دادن بهترین صدقه است. و لفظ ابوداود: "فَأَيُّ الصَّدَقَةِ أَفْضَلُ؟ قَالَ: الْمَاءُ، فَحَفَرَ بِئْراً وَقَالَ: هَذِهِ لِأُمِّ سَعْدٍ" یعنی کدام صدقه بهتر است، گفت آب سپس چاه حفر کرد و گفت این برای ام سعد است. این حدیث را دار قطنی در غرائب مالک تخریج نموده و موطا از حدیث سعید ابن سعد ابن عباده روایت کرده است:

«خَرَجَ سَعْدٌ مَعَ النَّبِيِّ ﷺ فِي بَعْضِ مَغَازِيهِ وَحَضَرَتْ أُمَّهُ الْوَفَاةُ بِالْمَدِينَةِ، فَقَالَ لَهَا: أَوْصِي، فَقَالَتْ: فِيمَ أُوصِي وَالْمَالُ مَالُ سَعْدٍ؟ فَتُوُفِّيَتْ قَبْلَ أَنْ يَقْدَمَ سَعْدٌ»

ترجمه:  سعد همرای رسول الله صلی الله علیه و سلم در بعضی از غزوات‌اش بیرون شد و مادرش در مدینه نزدیک به مرگ شد پس او برایش گفت وصیت کن، مادرش گفت من در چی وصیت کنم، در حالی‌که مال، مال سعد است و به همان حالت وفات یافت قبل از آن‌که سعد بیاید.

و این حدیث را ذکر کرده است و گفته شده مردی‌که در حدیث عائشه رضی الله عنها و حدیث ابن عباس مبهم ذکر شده سعد ابن عباده است و این‌که بخاری بعد از ذکر حدیث عائشه حدیث ابن عباس را به همان لفظ ذکر کرده نیز دلالت بر این دارد چنانچه وی به این لفظ ذکر کرده است:

«إنَّ سَعْدَ بْنَ عُبَادَةَ قَالَ: إنَّ أُمِّيَ مَاتَتْ وَعَلَيْهَا نَذْرٌ»

ترجمه:  سعد ابن عباده گفته است مادرم وفات یافت در حالی‌که بر ذمۀ وی نذر بود.

گویا که این اشاره بر این است که شخص مبهم در حدیث عائشه سعد است و احادیث این باب بر این دلالت دارد که ثواب صدقه فرزند به والدین بعد از مرگ شان بدون این‌که وصیت کرده باشند، می‌رسد؛ پس این احادیث عمومیت این قول الله سبحانه و تعالی را

﴿وَأَنْ لَيْسَ لِلإِنْسَانِ إِلا مَا سَعَى﴾

[نجم: 39]

ترجمه: و این‌که برای انسان جز تلاش او نخواهد بود.

خاص می‌سازد؛ اما در احادیث این باب این ثابت شده که ثواب صدقۀ فرزند به والدین می‌رسد و ثابت شده که فرزند انسان در حقیقت سعی آن است پس نیازی بر توجیه تخصیص نیست.

２-    در شرح نووی مسلم جلد ۳ صفحه ۴۴۴ آمده است:

{۱۶۷۲} محمد بن عبدالله بن نمیر برای ما حدیث گفت که محمدبن بشر برای ما حدیث گفت که هشام از پدرش از عائشه رضی الله عنها حدیث گفته که مردی در نزد رسول الله صلی الله علیه و سلم آمد و گفت:

«يَا رَسُولَ اللَّهِ، إِنَّ أُمِّيَ افْتُلِتَتْ نَفْسَهَا وَلَمْ تُوصِ وَأَظُنُّهَا لَوْ تَكَلَّمَتْ تَصَدَّقَتْ أَفَلَهَا أَجْرٌ إِنْ تَصَدَّقْتُ عَنْهَا؟ قَالَ: نَعَمْ»

ترجمه: یا رسول الله مادرم وفات یافت و وصیت نکرد و گمان کردم که اگر حرف می‌زد وصیت به صدقه می‌نمود، اگر من از جانب آن صدقه بدهم آیا مزد آن برایش می‌رسد؟ گفت بلی.

و زهیر بن حرب برایم همین سخن را گفت که یحی بن سعید برای ما گفت و ابوکریب برای ما گفت که ابو اسامه برای ما گفت که علی ابن حجر برای ما گفت که علی ابن مسهر برای ما خبر داد که حکم ابن موسی برای ما گفت شعیب بن اسحاق برای ما گفت و تمام ایشان از هشام به همین اسناد روایت کرده و در حدیث ابواسامه آمده است که وصیت نکرده است، چنان‌چه ابن بشر گفته است و دیگران این را نگفته اند.

-          ۱۶۷۲ این گفته‌اش: (يَا رَسُول اللَّه إِنَّ أُمِّي اِفْتَلَتَتْ نَفْسهَا) یا رسول الله مادرم نفس آن فوت شده است، به نصب سین و رفع سین مفعول مالم یسم فاعله است و یا مفعول دوم است، قاضی گفته است اکثر روایات به نصب آمده و این قول‌اش (اِفْتَلَتَتْ) به فاء درست است که اهل حدیث و غیر شان آن‌را روایت کرده است، و ابن قتیبه (اِقْتَتَلَتْ نَفْسهَا) به قاف روایت کرده و گفته است، این کلمه به کسی گفته می‌شود که به صورت ناگهانی فوت شده باشد و هم‌چنان این کلمه برای کسی اطلاق می‌شود که توسط جنیات و یا عشق به قتل برسد و درست به فاء است؛ گفتند معنی آن به این معنی است که به صورت ناگهانی مرده باشد و هر آن‌چیزی‌که بدون درنگ انجام شود، افتلت به آن اطلاق می‌شود گفته می‌شود (اُفْتُلِتَ الْكَلَام وَاقْتَرَحَهُ وَاقْتَضَبَهُ إِذَا اِرْتَجَلَهُ)؛ یعنی کلام به وجود آمد و کلام را پیشنهاد کرد و سخن را بدون سنجش گفت.

و این گفته‌اش: «اگر از جانب آن صدقه بدهم آیا برایش مزدی می‌رسد؟» گفت بلی و (إِنَّ تَصَدَّقَتْ) که گفته به کسر همزه هیچ اختلافی در آن نیست قاضی گفته است چنین روایتی در آن آمده است گفته است غیر از این به شکل دیگری درست نیست، زیرا او از چیزی سوال کرده که بعدا آن‌را انجام نداده است.

و در این حدیث که صدقه توسط فرزند از جانب میت به میت نفع می‌رساند و ثواب آن برایش می‌رسد به این مسئله اجماع علماء است و هم‌چنان در خصوص رسیدن دعاء و پرداخت دین نیز اجماع کردند، به دلیل نصوص که در این زمینه وارد شده و هم‌چنان حج از جانب میت درست است وقتی‌که حج اسلام باشد و هم‌چنان وقتی به نفلی وصیت کرده باشد. بنابر دیدگاه صحیح‌تر در نزد ما؛ اما علماء در خصوص روزه اختلاف کردند قول راجح بر این است که روزه نیز جواز دارد، به دلیل احادیث صحیحی‌که در این خصوص وارد شده است، مشهور در مذهب ما این است که ثواب قرائت قرآن برای میت نمی‌رسد و جماعتی از اصحاب ما گفته است که ثواب قرائت قرآن نیز می‌رسد و احمد بن حنبل نیز همین نظر را گفته است؛ اما نماز و سایر طاعات در نزد ما و جمهور علماء ثواب آن به میت نمی رسد، ولی احمد گفته است که ثواب تمام طاعات مانند حج برایش می‌رسد.

به این ترتیب صدقه از جانب پدرت که نیت ثواب آن‌را برای آن داشته باشی، انشاء الله می‌رسد و الله سبحانه و تعالی از همه عالم‌تر و با حکمت‌تر است.

برادرتان عطاء ابن خلیل ابوالرشته

مترجم: مصطفی اسلام  

(قسمت سوم و پایانی)

(ترجمه)

در قسمت گذشته در مورد پیمان‌ها و شراکت‌ فی مابین روسیه و چین صحبتی داشتیم؛ حال خواهیم پرداخت به این‌که چگونه این تقارب میان روسیه و چین آغاز شده و اهدافی‌که در پشت آن نهفته است چیست؟ و این‌که آیا این دو کشور توان این را دارند که به سمت رویاروی و مقابله با سلطه‌طلبی امریکا و پایان دادن به استیلای آن بر جهان، گامی بردارند؟!

چیزی‌که روسیه و چین را در این شراکت دورهم جمع نموده است، دشمن مشترک هردوی شان، به‌طور ویژه امریکا و به طورعام پیمان ناتو می‌باشد، اما هم‌زمان با این تقارب و این‌نگاه نسبت به امریکا، این دو کشور با امریکا و اروپا روابط تجاری، سیاسی و دیپلوماسی نیز دارند؛ علی رغم خلل‌های وارده در این روابط، به دلیل برخی برهم‌خوردگی‌ها و کیفرهای عایده در نواحی معین، مخصوصاً کیفرهای وارده بعد از سال 2014م بر روسیه و بعد از سال 2018م بر چین، پس از این‌که چین از روسیه اسلحۀ پیش‌رفته خریداری نمود. امریکا در دورۀ رئیس جمهور بایدن، بیشتر از 50 شرکت چینی را در اتهام به روابط مشکوک با ارتش چین، درج لیست سیاه نموده، جرایم و کیفرهای اقتصادی بر آن وضع نموده است! علی‌رغم اقداماتی‌که امریکا برای قلاده نمودن چین، نیز روی دست گرفته است، یعنی از طریق پیمان‌های مشترک با امریکا و یا با چندین دولتی‌که تابع سیاست‌های اقتصادی و سیاسی امریکا می‌باشند، مانند پیمان چهار ضلعی نظامی (کواد) در سال 2007م و تقویت این پیمان در سال 2020م پس از مانورهای (مالابار)؛ که شامل امریکا، هند، استرالیا و جاپان می‌شود، همان‌طور پیمان سه ضلعی نظامی (اوکوس) در سال 2021م بین امریکا، انگلیس و استرالیا.

نیاز روسیه به چین پس از وضع کیفرهای سال 2014م بلافاصله بعداز ضم کریمیه در اکراین، بیشتر شد، هم‌چنان امریکا عرصه را بر روسیه در دورۀ بایدن تنگ نموده و رسانه‌های امریکای پوتین را قاتل عنوان نمود، پیش از نشست بایدن و پوتین، در سال 2021م امریکا در صورت عدم همکاری روسیه با امریکا، تهدید به ضم اکراین به پیمان ناتو نمود، بعد از این نشست و بعد از این‌که روسیه در خواست امریکا را برای دوری از چین، رد نمود، شگاف میان امریکا و روسیه زیاد شد، امریکا به کیفرهای خویش علیه روسیه شدت بخشیده، تلاش نمود تا برخی از دولت‌های اروپای مانند آلمان را قناعت دهد که جلو صادرات گاز از روسیه را بگیرند و در عوض از امریکا گاز بگیرند، به استثنای آلمان که این موضوع را رد نمود.

از مهم‌ترین اموری‌که چین و روسیه، برای نجات از استیلا و سلطه طلبی امریکا، در آیندۀ نزدیک، مد نظر دارد، امور زیادی است که بارزترین شان عبارت است از:

1-       تلاش‌های روسیه و چین برای نجات و آزادی از استیلای جهانی دالر؛ ارزی‌که پشتبانۀ تمام ارزهای جهان بوده، ارز اساسی و اصلی برای تبادلات تجاری کالای حیاتی و پترول است. در واقع این دو کشور گام‌های به این سمت بر داشتند، از جمله اقدام روسیه به همکاری باچین در این اواخر از طریق امضای بزرگترین قراردادهای تجاری با چین به ارز محلی به جای دالر، همان‌طور چین نیز ارز دیجیتالی یوان را استخراج نموده و کمیت معاملات انجام شده با این ارز در داخل چین سالانه به 42 تریلیون دالر می‌رسد. علاوه بر این، چین اقدام به تبدیل دالر به طلا در مقدارهای هنگفتی نموده است؛ طوری‌که بانک ملی چین، به قیمت 100ملیار دالر طلا خریداری نموده است.

2-      پیمان‌ها و شراکت‌های استراتیژیک در حال حاضر برای روسیه و چین این امکان را مهیاء کرده است که توافقاتی مانند این را شکل دهند، از پیمان‌ها فی مابین شان گرفته تا توافقاتی‌که با دولت‌های نزدیک خویش انجام می‌دهد، به طور مثال از جمله است پیمان‌های روسیه با دولت‌های عضو جماهیر شوروی سابق، مانند سازمان معاهدات امنیت جمعی سال 2002م و پیمان رابطۀ دولت‌های مستقل در سال 1991م. همان‌طور چین نیز پیمان‌های را با روسیه و کوریای شمالی شکل داده است، بطور مثال تجدید پیمان شراکت استراتیژیک در بیست سال آینده، در سال 2001م و تجدید دوبارۀ آن در سال 2022م در این دوره از بازی‌های المپیک. در واقع موقف روسیه در پیمان‌های تقارب، از موقف چین در این زمینه به مراتب قوی تر است، این به دلیل میراث قدیم شوروی می‌باشد. بنابراین، چین زیاد بر این پیمان‌ها خاطرجمع نمی‌باشد، مخصوصاً این‌که امریکا با محیط و اطراف نزدیک چین پیمان‌های بسیاری بسته است، از جمله محیط بحر چین جنوبی، محیط اقیانوس آرام و تایوان.

3-      ایستادگی در برابر توسعۀ نظامی و اقتصادی امریکا: این موضوع در قضیۀ اکراین به شکل واضحی متبارز می‌باشد، چنانچه یکی از اسبابی‌که روسیه را وادار به ورود در جنگ نمود، جلوگیری از تأسیس پایگاه‌های نظامی امریکا در داخل اکراین و تهدید روسیه از نزدیک بود، همان‌طور که به همین منظور روسیه در قضیۀ تغییر نظام در قزاقستان موقف قطعی گرفت، در اکراین نیز نگذاشت که امریکا مانند گذشته مزدوران خویش را حاکم نموده و در آینده در این منطقه پایگاهای جدید نظامی تأسیس کند.

4-     تأثیرگذاری در تقارب و همکاری دائر بین امریکا و اتحادیۀ اروپا؛ منظور همکاری‌های دائر در امتداد تاریخی وقایع پیش آمده پس از جنگ جهانی دوم می‌باشد، از تشکیل پیمان نظامی در قالب پیمان ناتو، همکاری اقتصادی دائر بر تجارت و پیمان‌های تجاری امریکا پس از جنگ جهانی دوم. حتی امریکا پیوسته اروپا را از اردوگاه‌های نظامی و ارتش‌های شرقی، در رأس آن روسیه، ترسانده و پیمان ناتو را به عنوان پناهگاه به اروپا که آویختۀ پیمان ناتو می‌باشد، عرضه می‌دارد. چیزی‌که به خاطر حمایت باعث وابستگی اروپا به امریکا می‌شود، مخصوصاً پس از این‌که اروپا در تشکلیل قوای نظامی دولت‌های اروپای ناکام مانده، هم‌چنان نیازمند پیمان ناتو زیر چتر امریکا می‌باشد. تلاش‌های روسیه و چین بر این است که دولت‌های اروپایی را به تمرد در برابر امریکا تشویق نمایند، از طریق تشویق به تشکیل همکاری اقتصادی در میان شان، تا این‌که در قدم اول از استیلای دالر نجات پیدا کنند، تلاش می‌کنند تا به اروپا نسبت به تجاوز امریکا اطمینان خاطر داده و آن را به توسعۀ در برابر امریکا تشویق نمایند.

5-      تقویت همکاری های استراتیژیک میان هردو کشور، جلب برخی از کشورهای ستم دیده از سیطرۀ امریکا، به سمت خود، از طریق پیمان‌های اقتصادی با آنان و از طریق ارائۀ کمک‌های بسان امریکا بوده، چنان‌چه چین در سال‌های اخیر چندین مورد به دولت‌های فقیر کمک نموده است و به قیمت 842 ملیاردار هزینه‌ها و قرضه‌های 165 دولت را پرداخت نموده است.

6-     تلاش برای جلوگیری از یکه‌تازی امریکا در تصمیم‌گیرهای بین‌المللی و کشاندن جهان در عقب‌اش، تا این‌که امریکا احساس تنهایی نموده و نتواند مشارکت بین‌المللی را برای سلطه‌طلبی خویش ایجاد کند، این امر در چندین مناسبت در جریان رأی‌دهی در شورای امنیت متبارز گشته است، آخرین آن علیه اکراین بوده است.

این تلاش‌ها اگرچه روسیه و چین را به شکل سریع به اهداف مد نظرشان نمی‌رساند، اما در قضیۀ تک‌قطبی امریکا در جهان، در استیلا و سلطه‌طلبی امریکا تأثیر گذار خواهد بود و در عین زمان باعث ضعف اقتصادی و سیاسی امریکا نیز می‌شود، حتی باعث بر ملاء شدن عمل‌کردهای شرم‌آور امریکا در برابر هم‌پیمانان و دوستان اروپایی آن نیز می‌شود، و در آینده این دولت‌ها را به شکل تأثیرگزاری وارد سازمان‌های بین‌المللی نموده، در نهایت امریکا را مجبور می‌کند که در برابر سازمان‌های بین‌المللی سر تعظیم فرود آورد، چون در آن صورت هر واقعیتی غیر از این  از امریکا قیمت زیادی گرفته و آن را صدمه خواهد زد و به زودی بسیاری از دولت‌های عضو پیمان ناتو از آن دور شده، باعث می‌شود که از لحاظ بین‌المللی منزوی شده و از این جایگاه اش به زیر آید. بنا براین، امور چگونه ادامه خواهد داشت و تحوالات پیش آمده در جهان، در مسیر تحقق این هدف مشترک و مطلوب، چه خواهد بود؟ طبیعت حوادث و سرعت وقوع آن‌ها، خروج و یا بقای دولت‌ها در پیمان با امریکا و همان‌طور پیش آمدها و امور دیگری‌که در میزان بین‌المللی تأثیر گذار است، این پرسش را پاسخ خواهد داد.

اما نباید نادیده گرفت که امریکا هنوز یک غول اقتصادی و نظامی می‌باشد، طبق گزارشات بانک جهانی، اقتصاد آن حدود یک ربع از تولیدات جهانی را شکل می‌دهد. از 89 تریلیون دالر حجم تولیدات جهانی، 21 تریلیون دالر حجم تولیدات امریکا است.

بدلیل قدرتی‌که امریکا هنوز از آن بر خوردار است، برای مجبورسازی آن به پذیرش واقعیت امر پایاندادن حالت استیلای جهانی آن، موجودیت دولت تأثیرگزار جهانی را می‌طلبد. از الله سبحانه و تعالی می‌طلبیم که کینه و دشمنی را میان این دولت‌ها نهادینه سازد تا واقعیت‌های شرم‌آور مبادی‌ در حال سرنگون شان، برای ملت‌های خودشان و تمام ملت‌های جهان، بر ملاء شود؛ از الله سبحانه وتعالی می‌خواهیم که هرچند زودتر به شرارت‌آنان پایان داده و امنیت و عدالت را زیر چتر خلافت راشده بر منهج نبوت، بر پا بدارد.

پایان.

برگرفته از شمارۀ 384 جریدۀ الرایه

نویسنده: استاد حمد طیب –بیت المقدس-

مترجم: علی مطمئن