(ترجمه)

رمضان، ماه نزول قرآن عظیم‌الشأن، این‌بار نیز درحالی فرا رسیده‌است که یک تن از خادمین باایمان الله سبحانه وتعالی؛ کسی‌که به حکم کردن آن‌چه او سبحانه وتعالی نازل کرده‌است، دعوت می‌کرد، تاهنوز در اختطاف به‌سر می‌برد. هفت سال از زمانی‌که نوید بت، سخنگوی رسمی حزب‌التحریر–ولایه پاکستان، در ۱۱ می ۲۰۱۲م توسط مأموران امنیتی پاکستان، پیش چشم اطفال و همسایه‌گانش ربوده شد، می‌گذرد. حکام پاکستان از این‌که نوید یکجا با فامیل‌اش روزۀ این رمضان را افطار کند، ممانعت می‌کنند و حتی نمی‌خواهند از زنده بودنش باخبر شوند؛ درحالی‌که از خلبان متجاوز و اسیر دولت هندو با چای پذیرایی و خیلی زود آزادش می‌کنند. آیا ترحم، شفقت و آمرزش تنها برای دشمنان مسلمانان است و نه برای کسی‌که به اسلام دعوت می‌کند؟!

ای مسلمانان پاکستان و مخصوصاً مأموران اطلاعاتی و استخباراتی‌! حکام پاکستان از رها کردن نوید بت در ماه رمضان خودداری می‌کنند؛ هرچند طبق حدیث رسول الله صلی الله علیه وسلم، کسی‌که خودش را از فضیلت این ماه محروم کند، واقعاً بدبخت است.

«إِنَّ هَذَا الشَّهْرَ قَدْ حَضَرَكُمْ وَفِيهِ لَيْلَةٌ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ مَنْ حُرِمَهَا فَقَدْ حُرِمَ الْخَيْرَ كُلَّهُ وَلاَ يُحْرَمُ خَيْرَهَا إِلاَّ مَحْرُومٌ»
(رواه ابن ماجه)

ترجمه: رمضان آمد و رسول الله(صلی الله علیه وسلم) فرمودند: این ماه برای‌تان فرا رسیده‌است و در آن شبی است که از هزار ماه بهتر است؛ کسی‌که از این شب محروم شود، از همۀ نیکی‌ها محروم است و هیچ‌کس از فضیلت‌اش بی‌بهره نیست؛ مگر کسی‌که واقعاً محروم باشد.

حکام پاکستان به گناهان‌شان پافشاری می‌کنند؛ هرچند الله سبحانه وتعالی ممانعت از گناه را در رمضان بی‌اندازه آسان کرده است. رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند:

«إِذَا جَاءَ رَمَضَانُ فُتِّحَتْ أَبْوَابُ الْجَنَّةِ وَغُلِّقَتْ أَبْوَابُ النَّارِ وَصُفِّدَتِ الشَّيَاطِينُ»
(رواه بخاری)

ترجمه: زمانی‌که رمضان فرا می‌رسد، دروازه‌های بهشت باز، دروازه‌های دوزخ بسته و شیاطین به زنجیر کشیده می‌شوند.

حکام پاکستان جسورانه به نوید بت ظلم می‌کنند؛ حالآن‌‌که الله سبحانه وتعالی دعای روزه‌دار و مظلوم را اجابت می‌کند. رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند:

«ثَلاَثَةٌ لاَ تُرَدُّ دَعْوَتُهُمُ الإِمَامُ الْعَادِلُ وَالصَّائِمُ حَتَّى يُفْطِرَ وَدَعْوَةُ الْمَظْلُومِ يَرْفَعُهَا اللَّهُ  دُونَ الْغَمَامِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَتُفْتَحُ لَهَا أَبْوَابُ السَّمَاءِ وَيَقُولُ بِعِزَّتِي لأَنْصُرَنَّكِ وَلَوْ بَعْدَ حِينٍ»
(رواه ابن ماجه)

ترجمه: سه شخص اند که درخواست‌شان رد نمی‌شود: حاکم عادل، روزه‌دار تا زمانی‌که روزه‌اش را افطار کند و درخواست شخص مظلومی‌که در روز رستاخیز به ارادۀ الله(سبحانه وتعالی) بالای ابرها می‌رود و دروازه‌های بهشت بر آن باز می‌شود و الله(سبحانه وتعالی) می‌گوید: به عزت و جلال‌ام تو را(در برابر ظالمان) کمک می‌کنم؛ حتی اگر اندکی بگذرد.

آیا دوام این ظلم و معصیت برای‌مان کافی نیست؟ اگر نمی‌توانیم رهایی نوید را تأمین کنیم، حداقل به طرفداری از آزادی او صدای‌مان را بلند کنیم. آیا نباید حکام پاکستان به‌منظور دفع خشم الله سبحانه وتعالی از خودشان، نوید بت را فوراً آزاد کنند؟! الله سبحانه وتعالی هشدار داده‌است:

﴿إِنَّ الَّذِينَ يُحَادُّونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ أُوْلَئِكَ فِي الأَذَلِّينَ﴾
[مجادله: ۲۰]

ترجمه: کسانی‌که با الله(سبحانه وتعالی) و رسول‌اش(صلی الله علیه وسلم) دشمنی می‌کنند، آن‌ها در زمرۀ ذلیل‌ترین افراد اند.

دفتر مطبوعاتی حزب‌التحریر–ولایه پاکستان