(ترجمه)

چند سال قبل، دست یافتن به مقالات و عناوینی در بارۀ ضعف‌های امریکا خیلی دشوار بود، اما امروزه این چنین عناوین زبان‌زد خاص و عام است. عناوینی همانند: "آیا امریکا رو به‌زوال است؟، امریکای به سرعت رو به‌زوال، آینده در قلمرو چین قدرت‌مند و امریکای ضعیف و زوال تحمیلی امریکا امید خوبی برای دموکراسی است"، فضای مجازی را پر کرده و همواره تکرار شده و بسیاری‌ها نیز به هم‌چو عناوین تن داده‌اند. ورود دونالد ترامپ به کاخ سفید و شعار او با عنوان "امریکا در اولویت" شکست فاحشی خورده و نه تنها که نتوانسته است این ذهنیت را از بین ببرد، بلکه حتی آن را تقویت بخشیده است.

در سال ۲۰۱۸م نهاد تحقیقی"گلوپ" سرویی را تحت عنوان نقش امریکا در جهان، در ۱۳۴ کشور دنیا راه‌اندازی نمود. نظر به آرای این تحقیق، نقش امریکا در یک سال حکمرانی ترامپ از ۴۸در صد دورۀ اوباما به ۳۰در صد تنزیل نموده است. این آمار پایین‌ترین آمار این نهاد را در مدیریت جهانی نشان می‌دهد. امریکا تنها چند دهه قبل از پیروزی‌هایش علیه اتحاد جماهیر شوروی، حتی بدون فیر یک مرمی به طمطراق می‌پرداخت. آن روز‌ها عناوینی از قبیل: "لحظۀ‌ جهانی یک قطبی امریکا" و "قدرت بی‌حریف امریکا" سرخط رسانه‌ها بود. اما امریکای آن روز فرق زیادی با امریکای امروز دارد. این ابرقدرت دنیا حتی با وجود این همه تجهیزات نظامی نتوانسته است طالبان را در افغانستان شکست دهد. این جنگ که به طویل‌ترین جنگ تاریخ امریکا مبدل شده است، روحیۀ مردم این سرزمین را ضعیف و کمر عساکر آن را شکسته است.

بعد از گذشت شانزده‌سال و مصرف میلیون‌ها دالر، سیاست افغانستان هنوز‌هم شکل گریزان دارد و  این حالت حتی باعث شده تا امریکا در این کشور تمایل زیادی به رهایی حکومت اشرف غنی داشته باشد تا ادامۀ جنگ با طالبان. گزارش جدید بی‌بی‌سی با تحقیر دولت طرف‌دار امریکا در کابل، واضحاً بیان داشته است که نفوذ طالبان در ۷۰ درصد نقاط افغانستان دیده می‌شود. جای تعجب نیست که دولت امریکا مانع نشر فیصدی قلمرو طالبان در این منطقه شده است، که قرار بود توسط نهاد سیگار  به نشر برسد.

از ناتوانایی و ضعف دیگری امریکا دیده می‌شود که این کشور در امر جلوگیری از اهداف اتومی کوریای شمالی کوتاه آمده است. از سال ۱۹۹۴م امریکا در تلاش جلوگیری از دست یافتن کوریای شمالی به اسلحۀ اتومی بوده است، اما وقتی این کشور در سال ۲۰۰۶م اولین بمب اتومی خود را آزمایش نمود، امریکا‌ را شوکه ساخته و به جمع کشور‌های دارای اسلحۀ اتومی پیوست. کشمکش‌های فعلی امریکا با کوریای شمالی نیز ظاهراً به سوی همین مقصد روان اند. این در حالی‌ست که امریکا به تحریم‌ها درگیر بوده و خود را با خطر جنگ اتومی تمام‌عیار با چین روبه‌رو ساحته است که جای کمی برای حرکت دارد. کوریای شمالی از این ضعف‌های امریکا استفاده نموده و تلاش‌های امریکا برای دست یافتن به راه‌حل سیاسی برای حل کشمکش‌ها بین کوریایی شمالی و کوریایی جنوبی را از طریق دعوت کوریایی جنوبی به پیونگ‌یانگ برای مذاکرات دو جانبه نقش به آب کرد.

چنان‌که همواره اهداف سیاسی از طریق جنگ و یا هم از طریق زورگویی‌ها و نمایش‌های توان نیروی نظامی به دست آمده اند، امریکا در کشور‌های کوریای شمالی و افغانستان در هردویی این راهکارها ناکام بوده است. وقتی یگانه ابرقدرت نظامی دنیا نمی‌تواند این مسایل را در این همه سال حل نماید، ابرقدرت بودن نظامی مفهوم خود را از دست می‌دهد. این دو مسئلۀ لاینحل دراین همه سال، نمایندگی از ضعف و ناتوانی شدید امریکا می‌نماید. وقتی امریکا نمی‌تواند به افغانستان راه‌حل دریاید و یا نمی‌تواند کوریای شمالی را از دست یافتن و ذخیره‌سازی بمب‌های اتومی جلوگیری نماید، پس چگونه خواهد توانست قدرت‌های بزرگ از قبیل روسیه و چین و قدرت‌های دیگری از قبیل پاکستان و ترکیه را باز دارد تا به منافع‌اش ضربه‌های بزرگ نزنند؟

پاکستان چالش بزرگی سد راه تسلط امریکا است. هویدا است مقاومت در افغانستان که شامل طالبان افغان، شبکۀ حقانی و دیگر گروه‌ها می‌شود، دورادور ارتش پاکستان می‌چرخند و هر وقتی‌که امریکا بخواهد با این مقاومت به مذاکرات بپردازد، به کمک اسلام آباد نیاز  پیدا می‌کند. این‌که پاکستان در بین مقاومت افغانستان این همه نفوذ دارد، بیان‌گر آن است که با وجود از دست دادن عمق استراتیژی خود، هنوز هم این کشور می‌تواند تا حدی به امریکا ضربۀ مهلک بزند.

 مسئلۀ مهم دیگر، ذخیره‌های بمب‌های اتومی پاکستان است. تخمین‌های اخیر نمایان‌گر این است که این ذخیره‌ها به زودی به ۲۴۰زراد خانه افزایش خواهد یافت. وقتی کوریایی شمالی می‌تواند با چند بمب اتومی محدود تا این حد واشنگتن را به لرزه در آورد، پس پاکستان با داشتن این همه بمب‌های اتومی تا چه حدی خواهد توانست به امریکا ضربه بزند؟ با داشتن رهبری سالم، پاکستان می‌تواند به زودی و با اتحاد با افغانستان، امریکا را از منطقه بیرون رانده و با داشتن این همه اسلحۀ اتومی، بر هرنوع تحدیدی از سوی هند نیز فایق آید.

برعلاوه، ترکیه قدرت دیگری است که می‌تواند به شدت سد راه امریکا قرار گیرد و این کشور منحیث یک قدرت غیر اتومی، چالش بزرگی سد راه استعمار امریکا در قارۀ اروپا قرار دارد. ترکیه قدرت‌مند‌ترین عضو ناتو در بین کشور‌های اروپایی است که توانایی‌هایش می‌تواند چالش بزرگی برای امریکا و نفوذش در منطقه باشد. قرار گفتۀ جورج فریدمن رئیس نهاد ارزیابی جغرافیایی استراتفور، نیروهای ارتش ترکیه می‌توانند با از بین بردن هر نوع موانع، در نصف‌روز به فرانسه و در یک ساعت به جرمنی برسند. این کشور بدون امریکا تنها عضو ناتو است که می‌تواند به سمت غربی و به طرف انگلیس پیشرفت نماید.

متأسفانه، تنها چیزی‌که باعث می‌شود این دو کشور برای امریکا چالش آفرین نباشند، رهبری فریبکارانۀ این دو کشور است. اما رهبری مخلصی‌که زیر سایۀ بیرق اسلام و خلافت واقعی اسلامی فعالیت نماید، تسلط امریکا و پلان‌های شومش را در اروپا و شبه‌قاره نقش به آب کرده و به جهانیان زندگی اسلامی را توأم با اوامر اسلام بار خواهد آورد. پس آیا در میان نیرو‌های مسلح امت کسی است که آن روز جلال را برای امت بار آورد؟! الله سبحانه وتعالی می‌فرماید:

﴿یا أَیهَا الَّذِین آمَنُواْ اسْتَجِیبُواْ لِلّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُم لِمَا یحْییكُمْ وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ یحُولُ بَینَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ وَأَنَّهُ إِلَیهِ تُحْشَرُونَ﴾

[انفال: ۲۴]

ترجمه: ای مؤمنان! فرمان الل(سبحانه وتعالی) را بپذیرید، و دستور پیامبر او(سبحانه وتعالی)  را قبول كنید؛ هنگامی‌كه شما را به چیزی فرا می‌خواند که شمارا  زند‌گی(مادی و معنوی و دنیوی و اخروی) بخشد، و بدانید كه او(سبحانه وتعالی) میان انسان و دل او جدائی می‌اندازد(و می‌تواند انسان را از رسیدن به خواست‌ها و آرزوهای دل باز دارد و او را بمیراند و نگذارد عمر طولانی داشته باشد كه مهم‌ترین آرزویدل هر انسانی است)، و بدانید كه همگان در پیشگاه الله(سبحانه وتعالی) گرد آورده می‌شوید(و به حساب و كتابتان رسید‌گی می‌گردد).

نویسنده:عبدالمجید بهاتی

برای دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب التحریر