چهارشنبه, ۲۵ جمادی الاول ۱۴۴۶هـ| ۲۰۲۴/۱۱/۲۷م
ساعت: مدینه منوره
دفتر مطبوعاتی حزب التحریر
Menu
القائمة الرئيسية
القائمة الرئيسية

19 کودک از قربانیان دیگری رژیم غیر انسانی ازبکستان! Featured

19 کودک از قربانیان دیگری رژیم غیر انسانی ازبکستان!

اجندای این روزها افتضاح شربت سرفه بنام Doc-1 Max  تولید یک شرکت هندی است که تاکنون جان 19 کودک را گرفته  است. رسانه‌های بزرگ جهانی این موضوع را نیز خبررسانی کرده اند. بدون‌شک، جای تعجب نیست که مراقبت‌های بهداشتی و داروسازی به یک تجارت بسیار سودآور مبدل گردیده و در حال حاضر اطفال دارند قیمت آن را پرداخت می‌کنند! اگر دولت بسیاری از مسئولان این بخش را از موقف‌‌شان به عنوان مقصر برطرف کرد، ما باورمند بر این استیم که مقصر صلی آن نه تنها که نظام نابکار صحت/بهداشت، بلکه نظام سرمایه‌داری است که زمینه را برای هم‌چو یک حالت مساعد ساخته است؛ زیرا این نظم امروزی که بالای گرده‌های ما تحمیل گردیده، تنها چیزی است که سکتور طبابت/پزشکی را به تجارتی تبدیل نموده که از صحت انسان سود می‌برد. این سکتور در گرداب فساد، رشوه، معامله بین دوکتوران/پزشکان و داروسازان، عدم کنترل داروهای ورودی به کشور و هم‌چنین عدم توجه دولت به مراقبت از سلامتی مردم که وظیفه اساسی دولت به شمار می‌رود، گیر کرده است. تنها عامل این همه همین نظام است، به این دلیل که در نتیجه تطبیق چنین یک نظامی ارزش‌ها یکی پی دیگری زیرپا می‌شوند و تنها حصول ارزش مادی هدف اصلی باقی می‌ماند و بس. سکتور طبابت/پزشکی هیچ ‌نوع مفادی را برای دولت به ارمغان نمی‌آورد؛ بلکه برعکس به دولت ضربه وارد می‌کند. از همین‌رو، در کشورهای دموکراتیک، این سکتور به شکل انحصاری برای قشرهای خاص داده می‌شود و دولت هم از مکلفیت‌های‌ خود شانه خالی می‌کند. در نتیجه، صحت و سلامتی مردم وابسته به ترحم کمپنی‌های بزرگ و کلینک‌های شخصی انگشت‌شمار می‌گردد.

مرگ این کودکان و پراخت هزینه مشکلات صحی به قیمت جان این بی‌گناهان، مردم این سرزمین را شوکه و خشم‌گین کرد. ژورنالیست‌ها، کارشناسان و فعالان در سراسر کشور می‌گویند که این امر به طور فزاینده‌ای غیرقابل تحمل شده و بایستی اصلاحاتی روی دست گرفته شود. دیگر نه تنها این‌که نمی‌توان این وضعیت را تحمل کرد؛ بلکه این حقیقت که در کشور مان سه بیمارستان/شفاخانه بزرگ امراض سرطانی نیز به فروش گذاشته شده است و این حقیقت، هنگامی‌که مردم با بیماری‌های جدی‌تری مواجه می‌شوند، برای کمک به مردم روی می‌آورند؛ چون به دلیلی سهل‌انگاری‌های دولت در انجام وظایف‌اش پولی برای درمان/تداوی ندارند. اما برای صاحبان  خرد لازمی‌ست تا درک کنند که تغییر واقعی نه تنها این‌که در یک مکان، بلکه در تغییر نظامی‌که تطبیق می‌گردد، اتفاق خواهد افتاد. آن‌ها باید بدانند که نظام سرمایه‌داری و دموکراسیِ بدترکیب‌اش چنین سیاه‌بختی را برای مردم به ارمغان می‌آورد. آن‌ها باید متوجه بشوند که نظام سرمایه‌داری منبع تمام بلاها و ناهنجاری‌هاست و آن‌ها باید که نظام بدیل را در نظر داشته باشند. آن‌ها باید پی‌ببرند که چنین یک نظام موجود است و آن نظام اسلام می‌باشد که مردم ما به آن عقیده دارند؛ زیرا‌ یگانه دولتی‌ است که با حاکمیت قوانین اسلامی حفظ و صیانت از سلامتی انسان را تضمین می‌کند. با توجه به نظام‌های غیر انسانی امروزی، آن‌ها صحت و سلامتی انسان را به یک منبع درآمد قرار می‌دهند. از این‌رو، احیای نظام اسلامی برای مسلمانان کشور ما امریست حیاتی و سرنوشت ساز که بایستی به آن اهتمام ورزند. 

﴿أَفَحُكْمَ الْجَاهِلِيَّةِ يَبْغُونَ وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ حُكْماً لِّقَوْمٍ يُوقِنُونَ﴾ [مائده:50]

ترجمه: پس آیا با وجودِ مشعل نبوّت و آیات روشن قرآن در میان‌شان داوری جاهلیت را می‌طلبند؟! و برای قومی‌که یقین دارند، چه کسی در داوری بهتر از الله (سبحانه‌و‌تعالی) است؟

دفتر مطبوعاتی حزب‌التحریر-ازبکستان

مترجم: ابو زید

ادامه مطلب...

بنیان‌گذاران و طراحان تروریزم برای مبارزه با پدیده‌ای‌که آن را تروریزم نامیده‌اند و خنثی نمودن انقلاب شام باهم ملاقات نمودند! Featured

  • نشر شده در سوریه
بنیان‌گذاران و طراحان تروریزم برای مبارزه با پدیده‌ای‌که آن را تروریزم نامیده‌اند و خنثی نمودن انقلاب شام باهم ملاقات نمودند!

مسکو و انقره اعلام کردند که وزرای دفاع و سران سرویس‌های اطلاعاتی روسیه، ترکیه و سوریه روز چهارشنبه مورخ 28 دسامبر 2022م در مسکو گفتگو نمودند. آژانس اطلاعات روسیه به نقل از وزارت دفاع روسیه اعلام کرد که «آن‌ها در مورد راه‌‌حل‌های بحران سوریه، مشکل پناهجویان و تلاش‌های مشترک برای مبارزه با گروه‌های افراطی در سوریه گفتگو کردند.»

ای مسلمانان سرزمین مبارک شام! ملاقات رژیم ترکیه با رژیم ظالم شام یک گام پیشرفته جهت خنثی کردن انقلاب شام است و ممکن این انقلابِ یتیم‌شده شاهد قسمت‌های نهایی خود باشد. ملاقاتی‌که میان وزرای دفاع سوریه، ترکیه و روسیه برگزار شد و به طوری همزمان گِرد هم جمع شدند، قابل مکث است.

تمامی رهبران سیستم جناحی نظامی مرتبط به نام‌های مختلف آن، که تصامیم خود را در گرو رژیم ترکیه قرار داده‌اند و آنان را مبنای رهبری سیاسی خود می‌دانند، بسیار دیر خواهند فهمید که تنها به مثابه ابزار موقتی اند و نقش موقتی آن‌ها بعد از پایان دوره‌ی غلامی از بین خواهد رفت. این بدان معناست که تمام اجزا مورد هدف قرار می‌گیرند؛ چون حیثیت ابزار را دارند که مورد معامله (داد وستد) قرار گرفته و وجود و یا عدم وجودشان به تصمیم حامیان آن‌ها ارتباط دارد. سخنان چاووش اوغلو، وزیر خارجه ترکیه، زمانی‌که وی آمادگی رژیم خود را برای واگذاری کنترل مناطقی‌که نیروهای ترکیه در آن حضور دارند، به ظالم شام اعلام کرد، نیز این موضوع را مورد تأیید قرار داد.

ای مسلمانان شام؛ منزل‌گه اسلام! نقش رژیم ترکیه و رهبری سیاسی آن در میان رهبران سیستم جناحی‌که به آن اعتماد داشتند، آشکار گردید و آن این‌که انقلاب شام را به سوی نابودی سوق می‌دهند. مردم انقلاب شام با اجزای گوناگون آن مستلزم تسریع روند نجات انقلاب یتیم‌شده‌ای خود اند و این تنها با رد رهبری سیاسی جاری، که رژیم ترکیه آن را ساخته و اتخاذ رهبری سیاسی جدیدی‌که انقلاب شام را به جهت نایل شدن به اهداف آن و پایبندی به ثوابت آن می‌کشاند، ممکن خواهد بود. همه علیه انقلاب ما مبارزه می‌کنند و خواهان خنثی کردن آن بوده و در پی تلف‌سازی قربانی‌های بزرگ مردم ما می‌باشند!

ای مردم صادق‌! این بالای شما فرض است که تلاش‌ و انرژی خود را در برابر غرب کافر، که برای شما دسیسه می‌چیند، یکجا کنید! بالخصوص با سقوط دادن رژیم ظالم شام، که در حال حاضر با بحران‌ها مواجه‌ است! رژیم روسیه که در باتلاق جنگ اوکراین غرق شده و رژیم ایران که در مشکلات داخلی خود مشغول است! اگر باهم حرکت نکنید و به پیش نروید، همه باهم قیمت آن را خواهید پرداخت! بناءً متحد شوید و گروه‌ها و شوراهای انقلابی تشکیل دهید و هر آن مسیری را تعقیب نمائید که باعث وحدت شما می‌شود و تلاش‌های شما را در عقب یک رهبری سیاسی آگاه و مخلص از برادران‌ و مردم‌تان منسجم کنید که دارای برنامه است! چون حرکت‌های فردی موثر نیست و هرگاه ما بدون هدایت و فاقد یک برنامه واضح به پیش رویم، در نتیجه تلاش‌ها و قربانی‌های مان به نفع پروژه‌ها/برنامه‌های دیگران خواهد انجامید! بیایید تصمیم خود را تجدید کنیم و با بینش و پیروی از هدایت و دین برادران مظلوم خود را حمایت کنیم! بیایید اولین هدف ما کار برای از میان برداشتن رژیم جنایتکار و تأسیس دولت اسلامی (خلافت راشده‌ی ثانی) بر منهج نبوت بالای مخروبه‌‌های آن باشد! پس برای نایل شدن به هم‌چو افتخار و عزت با حاملین این کاروان یکجا شوید! چنان‌چه الله سبحانه‌وتعالی می‌فرماید:

‌﴿وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَى وَلَا تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ﴾ [مائده: ۲]

ترجمه: و (همواره) در راه نیکی و تقوا باهم تعاون کنید! و (هرگز) در راه گناه و تعدّی همکاری ننمایید! و از (مخالفت فرمان) الله بپرهیزید که مجازات الله شدید است!

احمد عبدالوهاب

رئیس دفتر مطبوعاتی حزب التحریر-ولایه سوریه

مترجم: ابوبکر کابلی

 

ادامه مطلب...

شایعات راه‌اندازی ساختار تکنوکرات/فن‌سالار ثابت می‌نماید که نظام فعلی هیچ راه‌حلی برای مشکلات ندارد زمان آن فرا رسیده تا یک نظام و سیاست جدید به وسیلۀ خلافت تأسیس گردد! Featured

  • نشر شده در پاکستان
شایعات راه‌اندازی ساختار تکنوکرات/فن‌سالار ثابت می‌نماید که نظام فعلی هیچ راه‌حلی برای مشکلات ندارد زمان آن فرا رسیده تا یک نظام و سیاست جدید به وسیلۀ خلافت تأسیس گردد!

امید داشتن به این‌که مشکلات اقتصادی از طریق یک ساختار تکنوکراتیک حل گردد، یک رویای احمقانه است. اقتصاد پاکستان در طول تاریخ هموراه توسط تکنوکرات‌ها اداره شده که از سوی صندوق بین‌المللی پول، بانک جهانی و سایر نهادهای اقتصادی، غربی و استعماری وارد گردیده‌اند. حتی امروز هم افرادی‌که برای ساختار تکنوکرات نامزد می‌گردند، بارها و بارها آزمایش گردیده اند. آن‌ها به شکل مساویانه در غرق ساختن کشتی اقتصادی سهیم هستند. این یک اقدام هدف‌مندانه جهت تحمیل شرایط سخت‌گیرانۀ صندوق جهانی پول می‌باشد. از جمله، افزایش قیمت برق، نفت و گاز که به منظور احیای برنامه صندوق بین‌المللی پول می‌باشد که بعد از بررسی نهم صورت می‌گیرد. این ها شرایطی هستند که احزاب سیاسی از تحقق آن در هراس‌اند. آن‌ها نگران از دست دادن سرمایه سیاسی شان هستند؛ چون ممکن است عواقب آن‌ را در انتخابات آینده متقبل گردند. پس تهدید ساختار تکنوکرات این‌ است تا رژیم سیاسی را مجبور سازند که پای شان را بر گلوی مردم بیش‌تر فشار دهند. در غیر این صورت، کار به قاتل اقتصادی واگذار خواهد شد.

روشن‌فکران اقتصادی پاکستان برای مشکلاتی‌که بالای پاکستان فشار آورده، فرمول مشخصی دارند. هر دولت یکی پس از دیگری به شکل مستمرانه در تلاش تطبیق این امر بوده اند، که این شامل افزایش صادرات، حواله‌ها، سرمایه‌گذاری خارجی، شبکه مالیاتی، اسناد اقتصاد و در عین زمان کاهش واردات و کسر حساب‌های مالی و جاری می‌باشد. پس از ناکامی این تلاش‌ها، صندوق بین‌المللی پول دولت را مجبور می‌سازد تا اقدامات کوتاه مدتی را به کار گیرند، که قیمت‌های تیل، گاز، برق، نرخ‌های مالیات، خصوصی‌سازی املاک عمومی و دولتی را افزایش داده و در عین حال مصارف انکشافی را کاهش دهند. این امر سبب رکود اقتصادی، بی‌کاری مردم و افزایش تورم می‌گردد. سپس برای احیای اقتصاد با فشار دادن مردم برای دریافت مالیات و در عین زمان قرار دادن آن‌ها در دام قرض ربا خواران تلاش ناموفقی صورت می‌گیرد و گردش این چرخۀ معیوب همین‌طور ادامه دارد.

زمان آن فرا رسیده تا اقتصاددانان نظام سرمایه‌داری به شکست ایدیولوژی خویش اعتراف نمایند! آن‌ها باید بپذیرند که در دیموکراسی، طبقۀ سرمایه‌دار از طریق نفوذ قانون‌گذاری و تسخیر نظارتی سود می‌برد و عواقب آن از طریق مالیات مستقیم و غیر مستقیم بیش از حد بر عهدۀ مردم عادی می‌باشد! آن‌ها باید اعتراف نمایند که پاکستان به سبب سود (ربا) خواری و به دلیل پرداخت سود هنگفت دچار خون‌ریزی مالی گردیده است! آن‌ها باید اعتراف نمایند که برق، نفت و گاز به دلیل خصوصی‌سازی از دسترس مردم خارج می‌گردد! آن‌ها باید بپذیرند که ارز فیات طوفانی از تورم را به جود آورده است؛ در حالی‌که تجارت داخلی و بین‌المللی را ارز طلا و نقره تثبیت می‌نماید. بگذارید تا اعتراف نمایند که سرمایه‌داری شکست خورده و در عین حال زمان آن فرار رسیده تا مشکلات به وجود آمده توسط آن را با تأسیس دوباره خلافت در جهان اسلام حل نماییم.

ای اهل قدرت و استقامت! دیگر نه پاکستان و نه مردم آن توان انجام آزمایش‌های بیشتر را دارند! خلافت مشکلات اقتصادی پاکستان را توسط حاکمیت شریعت اسلامی حل خواهد کرد. خلافت این امت را با وحدت بخشیدن جهان اسلام و تطبیق مبدأ/ایدیولوژی اسلامی به اذن الله سبحانه و تعالی به سوی احیای‌آن رهبری خواهد کرد. بیرون شوید و برای تطبیق وحی الله سبحانه و تعالی ما را نصرت (حمایت مادی) نمایید.

﴿وَلَوْ أَنَّهُمْ أَقَامُوا التَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ وَمَا أُنْزِلَ إِلَيْهِمْ مِنْ رَبِّهِمْ لَأَكَلُوا مِنْ فَوْقِهِمْ وَمِنْ تَحْتِ أَرْجُلِهِمْ﴾ [مائده: 66]

ترجمه: اګر (اهل کتاب) تورات و انجیل را و آنچه که به آن ها نازل ګردیده است، اقامه (تطبیق) می‌نمودند، آن‌گاه از بالای سر و از زیر پاهای خویش روزی می خوردند.

دفتر مطبوعاتی حزب التحریر-ولایه پاکستان

 مترجم عبدالرحمن قاطع

 

ادامه مطلب...

خاطرۀ تقسیم شدن پاکستان و بنگله‌دیش یک خاطرۀ دردناک است، مسلمانان باید آن‌ها را دوباره وحدت دهند Featured

خاطرۀ تقسیم شدن پاکستان و بنگله‌دیش یک خاطرۀ دردناک است، مسلمانان باید آن‌ها را دوباره وحدت دهند

در چنین روزهایی در سال 1971 پاکستان به دو بخش تقسیم گردید که یکی پاکستان و دیگری بنگله دیش نامیده می‌شد، این در حالی بود که این دو سرزمین برای قرن‌ها به عنوان سرزمین واحد به هم گره خورده بودند. این تقسیم بندی بر اساس نقشۀ دردناک انگلیس بوده که خواهان تقسیم شبه قاره هند به ایالت‌های متعدد بود تا از این طریق بتواند به راحتی از راه دور، با هزینۀ کم آن‌ها را به وسیلۀ حکام دست نشاندۀ این ایالات که برای مزدوری به لندن دست به سینه ایستاد بودند کنترول نماید. این پس از آن بود که انگلیس در سال 1947  تصمیم خروج نظامی از منطقه را گرفت. بدین ترتیب انگلیس بدخواه میان اقوام و مذاهبی که برای قرن‌ها بدون اختلاف و درگیری همزیستی مسالمت آمیزی داشتند جنگ و کشمکش‌ها را بر انگیخت. این به منظور تحمیل پروژۀ تقسیم‌بندی انگلیس بر این اقوام و مذاهب مختلف بود. این نقشۀ تقسیم بندی توسط حکام و رهبرانی که به عنوان رهبران قهرمان شبه قاره در جامعه معرفی گردیده بودند به شکل محلی صورت گرفت. اما در واقع آن‌ها از نظر قلب و روح مخلوقات استعمارگر انگلیس بودند. اکثریت آن‌ها کسانی بودند که در مکاتب و پوهنتون‌های انگلیس تحصیل و پرورش یافته بودند. حامیان مالی این پروسۀ تقسیم بندی انگلیس، آمریکا و چین بود، سه گانه‌ای که مراقب امت اسلامی و وحدت آن‌ها بودند.

ای مسلمانان شبه قاره، هند، پاکستان و بنگله دیش! الله سبحانه و تعالی می‌فرماید: ﴿إِنَّ هَذِهِ أُمَّتُکُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّکُمْ فَاعْبُدُونِ﴾  (همانا این امت شما امت واحد است و من پروردگار شما هستم، پس مرا پرستش نمایید) [انبیاء -92] . الله سبحانه و تعالی می‌فرماید: ﴿إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَیْنَ أَخَوَیْکُمْ وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّکُمْ تُرحَمُونَ﴾  (به تحقیق مؤمنان برادر یک‌دیگر اند، پس در میان برادران تان مصالحه نمایید تا بالای تان رحم صورت گیرد) [حجرات – 49]  . شما از جملۀ بهترین امت هستید امتی که خالق ما آن را به خیر امت متصف نموده است، الله سبحانه و تعالی می‌فرماید: ﴿کُنْتُمْ خَیْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ﴾ (شما بهترین امت هستید که برای مردم بیرون آمده اید) [آل عمران – 110]  . اسلام عزیز موانع قومی و ملی گرایانه را از میان شما برداشته و شمارا در یک ظرف واحد ذوب ساخته و شما را و حدت بخشیده است. هیچ یک از شما بر دیگری برتری ندارد مگر به تقوا، که رسول الله صلی الله علیه و سلم برای تأیید این سخن می‌فرماید:

«يَا أَيُّهَا النَّاسُ أَلَا إِنَّ رَبَّكُمْ وَاحِدٌ وَإِنَّ أَبَاكُمْ وَاحِدٌ أَلَا لَا فَضْلَ لِعَرَبِيٍّ عَلَى أَعْجَمِيٍّ وَلَا لِعَجَمِيٍّ عَلَى عَرَبِيٍّ وَلَا لِأَحْمَرَ عَلَى أَسْوَدَ وَلَا أَسْوَدَ عَلَى أَحْمَرَ إِلَّا بِالتَّقْوَى»

(ای مردم، بدانید که پروردگار تان یکی است و این‌که پدرتان یکی است، آگاه باشید که هیچ برتری عرب بر عجم و عجم بر عرب و سفید بر سیاه و سیاه بر سفید نیست مگر به تقوا)   (احمد)  

ای مسلمانان شبه قارۀ هند! الله سبحانه و تعالی اسلام را برای تان ارزانی داشت و شما هؤیت آن را کسب نموده و برای قرن‌ها تحت حاکمیت آن وحدت داشته اید. امروز فریب غرب و مزدوران آن را نخورید، کسانی‌که صدای دلخراش تفرقه را در میان شما زمزمه نموده و کشمکش و جهل را دامن می‌زنند.

از ابو داود روایت است که رسول الله صلی الله علیه و سلم می‌فرماید:

«لَیْسَ مِنَّا مَنْ دَعَا إِلَی عَصَبِیَّةٍ، وَلَیْسَ مِنَّا مَنْ قَاتَلَ عَلَی عَصَبِیَّةٍ، وَلَیْسَ مِنَّا مَن مَاتَ عَلَی عَصَبِیَّةٍ»

(از ما نیست کسی‌که به تعصب دعوت می نماید و از ما نیست کسی‌که برای تعصب می‌جنگد و از ما نیست کسی که برای تعصب می‌میرد)

همچنان وی صلی الله علیه و سلم ما را در مورد نشنلیزم هشدار داده است طوری‌که می‌فرماید: «دَعُوهَا فَإِنَّهَا مُنْتِنَةٌ» (آن را رها نمایید که آن گندیده است) [بخاری و مسلم]  و همچنان وی صلی الله علیه و سلم می‌فرماید: «مَنْ تَعَزَّى بِعَزَاءِ الْجَاهِلِيَّةِ فَأَعِضُّوهُ وَلَا تَكْنُوا» (هر کسی‌که خود را به جاهلیت آراسته نماید، پس به وی بگویید که اندام خصوصی پدرش را دندان بگیرد، و این را به طور کنایه نگویید).

ای مسلمانان پاکستان و بنگله دیش! الله سبحانه و تعالی حقیقت را بیان نمود زمانی‌که فرمود: ﴿وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَى وَلَا تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ﴾ (در کارهای نیک با هم‌دیگر یاری رسانید و در کارهای بد و گناه هم‌دیگر را یاری نکنید، و از الله تقوا نمایید هر آیینه الله سخت ترین کیفر دهندگان است) [مائده – 2] . کدام تقوا بهتر از وحدت بخشیدن مسلمان با برادر مسلمان‌اش تحت حاکمیت ما أنزل الله است؟ بدون شک کسانی هستند که بهتر از همۀ ما هستند، کسانی‌که در این امر از همۀ ما پیشی گرفتند. بعد از این‌که قبیلۀ اوس و خزرج با هم وحدت پیدا کردند مهاجرین و انصار نیز با هم متحد گردیدند. این در حالی بود که دشمنی و جنگ بین آن‌ها غالب گردیده و همه چیز را سوختانده بود و چیزی را باقی نگذاشته بود که بسیاری از مردم در این راه کشته شده بودند. همکاری و معاونت در راه وحدت بخشیدن مسلمانان یکی از مقتضیات ترس (تقوا) از الله سبحانه و تعالی  می‌باشد. بناءً ما در حزب‌التحریر، شما را دعوت می‌نماییم تا زیر پرچم توحید "لا اله إلاالله محمد رسول الله" (هیچ معبودی به جز الله نیست و محمد فرستادۀ الله است) در پرتو خلافت راشدۀ ثانی بر منهج نبوت وحدت یابید، خلافتی‌که رسول الله صلی الله علیه و سلم به بازگشت آن بشارت داده است، از شما دعوت می نماییم تا دستان تان را بالای دستان ما بگذارید و همانند انصار چیزی‌را که آن‌ها از رسول الله صلی الله علیه و سلم شنیده بودند و گفتند، شما نیز بگویید «وَ لَا یَسبِقَنَّکُم إِلَیه» (و نگذارید کسی از شما در این امر پیشی گیرد...) پس اطمینان حاصل نمایید که شما در اقامۀ خلافت در کشور تان پیش‌قدم هستید، قبل از این‌که دیگران در برپایی آن در کشور خود از شما پیشی گیرند و تا زمانی‌که عزت دنیا و آخرت را به دست نیاورده‌اید از هیچ نوع همکاری با ما دریغ نورزید.

ای نیرو های نظامی پاکستان و بنگله دیش! شما اهل قدرت و حمایت امت تان هستید. طوری‌که مردم انصار الله سبحانه و تعالی و رسولش را حمایت مادی نمودند انصار الله نامیده شدند فقط بخاطر این‌که الله و رسول‌اش را در تأسیس دولت اسلامی در مدینه حمایت مادی نمودند، این وجیبۀ شما نیز است تا الله و کسانی‌را که در راستای تأسیس دولت اسلامی در کشور های‌تان کار و فعالیت می‌نمایند حمایت مادی نمایید. طوری‌که مسلمانان شبه قاره هند در هند، پاکستان و بنگله دیش مشتاق بازگشت به حاکمیت اسلام هستند مشتاق پیدا کردن وحدت در میان خود نیز هستند. آن‌ها با وحدت پیدا کردن تحت حاکمیت اسلام به رهبری حزب‌التحریر یک نقطۀ قوی را برای خلافت راشده شکل می‌دهد که یک بار دیگر تمام مسلمانان شبه قاره هند را وحدت خواهند بخشید. طوری‌که این منطقه یک نقطۀ حمایت برای وحدت بخشیدن تمام سرزمین‌های اسلامی نیز خواهد بود، سرزمین های‌که فعلا توسط حکام مضر حاکمیت می‌گردد، که از اندونیزیا در شرق شروع الی مراکش و اندلس در غرب را دربر می‌گیرد.

ای عساکر ارتش، ای اولاده‌ای محمد بن قاسم! بدانید که شما توانایی نصرت دادن (حمایت مادی) به حزب‌التحریر برای تأسیس دوباره خلافت را دارید. بدانید که شما توانایی مقابله با چالش‌های ممکن و احتمالی را دارید زیرا شما امت جهاد و مبارزه هستید. مردانی در میان مردان این امت وجود دارد. در میان این امت نعمت‌ها، ثروت‌ها و منابعی وجود دارد که این امت‌را در مدت چند سال محدود به یک دولت رهبر جهان تبدیل خواهد کرد. از فرصت کسب رضایت پروردگار تان خود را محروم نسازید تا یک جا با انصار (حامیان مادی) در گذشته به بهشت وی داخل شوید.

﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَجِيبُوا لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِيكُمْ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ وَأَنَّهُ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ﴾

[انفال – 24]

ترجمه: (ای مؤمنان ! الله و رسولش را اجابت نمایید زمانی‌که شما را به چیزی فرا می‌خوانند که به شما حیات می‌بخشد، و بدانید که الله در میان مرد و قلبش قرار می‌گیرد و این‌که به سوی او حشر خواهید گردید)

انجنیر صلاح‌الدین عضاضة

رئیس دفتر مرکزی مطبوعاتی حزب‌التحریر

مترجم عبدالرحمن قاطع

 

ادامه مطلب...

استراتجی جدید دفاعی جاپان

  • نشر شده در سیاسی
استراتجی جدید دفاعی جاپان

پرسش

جاپان چند روز قبل استراتجی دفاعی جدیدی را طرح و اعلان نمود. این استراتجی شامل افزایش چشم‌گیر بودجۀ نظامی می‌باشد. آیا این بدان معناست که جاپان سعی دارد قدرت نظامی خود را به‌سان پیش از جنگ جهانی دو بهبود بخشد؟ اهداف جاپان از این اقدام چیست؟ و این‌که آیا این‌ها تصامیم مستقلانه است و یا از جهت‌های بیرونی به خصوص امریکا متأثر می‌باشد؟

پاسخ

بلی، حکومت جاپان استراتجی جدید دفاعی را طرح نموده و تعدیلاتی را در قانون خویش به وجود آورد؛ چنان‌چه حکومت فومیوکیشیدا، نخست‌وزیر جاپان به تاریخ 16 دسمبر 2022م، سه سند دفاعی را تأیید نمود؛ نخست "استراتجی امنیت ملی جاپان" دوم "استراتجی دفاع ملی" و سوم "برنامۀ ساخت دفاع". کم‌ترین چیزی را که می‌توان در این خصوص گفت، اینست که جاپان می‌خواهد صفحۀ پس از جنگ جهانی دوم را بسته و به وضعیت احساس شکستی‌که برای هفت‌دهه گریبان‌گیر جاپان بود، پایان دهد. پس جاپان با قوت تمام تلاش دارد یک باردیگر به توانایی‌های نظامی خود جان دهد. برای درک بیش‌تر اهداف واقعی جاپان از این اقدام، به بررسی موارد زیر می‌پردازیم:

اول: برخی از بند‌های این استراتجی قرار ذیل است:

1. جاپان بر اساس استراتجی جدید خود اعلان نموده که دیگر به بندهایی از قانون اساسی، که در جریان اشغال جاپان توسط امریکا وضع گردیده بود و از سال 1947م بدین سو عملی می‌گردید، عمل نخواهد نمود. بر اساس قانون اساسی مذکور، جاپان از داشتن نیروی نظامی و هرنوع فعالیت نظامی بیرون از مرزهایش، محروم شده بود. هرچند استراتجی جدید جاپان از تهاجم "متقابل" و مشروط جاچان سخن گفته و جنگ رقابتی را استثناء می‌کند؛ اما بازهم این نخستین باری است که محدودیت فعالیت نظامی بیرونی‌اش را زیر پا می‌کند. استراتجی مذکور شامل دوبرابر شدن هزینۀ نظامی جاپان از 1% از مجموع درامد داخلی، که مرز قبلی آن بود، به 2%  می‌باشد و این فیصدی "شبیه هزینۀ دولت‌های پیمان ناتو" با فرا رسیدن سال 2027م است و این به معنای 10% از هزینۀ حکومتی خواهد بود. (منبع: الجزیره نت 16 دسمبر 2022م). به این ترتیب؛ جاپان از نظر بودجۀ نظامی، خودش را پس از امریکا و چین در جایگاه سوم جهانی قرار می‌دهد.

2. این استراتجی هم‌چنین خواستار آماده‌گی "برای بدترین سناریو" شده و آن را "شدیدترین و پیچیده‌ترین محیط امنیتی" از زمان پایان جنگ دوم جهانی و رویارویی با تهدیدهای بیرونی نامیده که بر اساس آن باید شمار زیادی از موشک‌های قاره‌پیمای "500" امریکایی نوع "توماهوک" و "اس.م-6" را خریداری نماید تا به این ترتیب جاپان بتواند آمادۀ پاسخ دادن به هر گونه تجاوزی باشد که از فاصله‌های دور به سراغ آن می‌آید.

3. بر اساس مادۀ نهم قانون اساسی جاپان، "مردم جاپان برای همیشه به عنوان حق حاکمیت برای دولت، دست از جنگ و پرداختن به هرگونه اقدام خصمانه یا تهدید خشونت‌آمیز به عنوان راه‌حل کشمکش‌های بین‌المللی، دست برمی‌دارد. برای تحقق این تصمیم، جاپان نیروی زمینی، بحری، هوایی و سایر نیروهای نظامی نخواهد داشت و دولت به خود حق نمی‌دهد در جنگ‌ها دخیل شود". اینک مادۀ مذکور ملغا گردید تا جاپان بتواند در برابر سیاست جنگی جدیدی قرار گیرد، سیاستی‌که مستلزم تحولات گستردۀ داخلی، اعم از هزینۀ جنگی، صنعت نظامی و ساختن اردو/لشکر واقعی، می‌باشد و قدرت عظیم نظامی جاپان در دورۀ ماقبل جنگ دوم جهانی را به اذهان بر می‌گرداند.

4. پایان دادن به سیاست هم‌زیستی مسالمت‌آمیزی‌که جاپان در برابر همسایه‌گانش و سایر قدرت‌های جهانی برگزیده بود، طوری‌که شامل تعدیلات جدیدی می‌شود که به نیروهای جاپان حق خواهد داد، پس از این اقدام به "حملات متقابل" علیه دولت‌هایی نماید که آن‌ها را خصمانه می‌شمارد و نیز شامل استراتجی جدیدی شبیه به قرار گرفتن در برابر "مثلث شر" می‌شود؛ هرچند جاپان آن را چنین نامی نمی‌دهد؛ مثلثی‌که در قدم نخست شامل چین می‌شود؛ چنان‌چه جاپان آن را "بزرگ‌ترین چالش برای جاپان" خوانده و در قدم دوم کوریای شمالی، چنان‌چه جاپان آن را "تهدید خطرناک و قریب‌الوقوع برای جاپان امروز" خواند و در قدم سوم روسیه، چنان‌چه انتقادهای تندی از آن نمود و دلیل انتقادهای مذکور این بود که «‌روسیه برای استفاده از زور برای تحقق اهداف امنیتی خاص مانند آن‌چه که در حال حاضر در اوکراین جریان دارد آماده‌گی می‌گیرد و نیز فعالیت نظامی آن در منطقه آسیا و بحر آرام و هم‌چنین همکاری استراتجی با چین که خود منبع بزرگ نگرانی در عرصۀ امنیت را تشکیل می‌دهد.» (منبع: فرانس 24،   16 دسمبر 2022م)

دوم: با درنظرداشت موقف‌گیری‌های بین‌المللی در قبال این استراتجی، موارد زیر روشن می‌گردد:

1. چین به شدت با آن مخالفت نموده و رسماً علیه آن اعتراض نمود: «استراتجی جدید جاپان حتی پیش از آن‌که رسماً اعلان گردد، خشم پکن را بر انگیخت. پکن همواره از تمایلات وحشیانۀ نظامی جاپان در نیمۀ نخست قرن بیست صحبت می‌کند، تمایلاتی‌که چین در گذشته قربانی آن بوده. وانگ وین بین، سخن‌گوی وزارت خارجۀ چین گفت: «جاپان واقعیت‌ها را نادیده می‌گیرد، از تفاهم مشترک و پایبندی به روابط خوب دوجانبه فاصله می‌گیرد و شهرت چین را خدشه‌دار می‌نماید. ما به شدت با این کار مخالفت می‌کنیم.» (منبع: فرانس 24،  16 دسمبر 2022م)

2. کوریای شمالی هشدار داد که این تصمیم، جاپان را منزوی خواهد نمود، «سخن‌گوی وزارت خارجۀ کوریای شمالی گفت: «جاپان دارد بحران امنیتی خطرناکی را خلق می‌کند و با اعتمادش به استراتجی جدید امنیتی، عملاً به داشتن توانایی‌هایش جهت‌ راه‌اندازی حملات دفاعی علیه سایر دولت‌ها، شکل رسمی می‌دهد. شکی نیست که دادن شکل رسمی به نقشۀ جدید تجاوز جاپان، محیط امنیتی شرق آسیا را به گونۀ بنیادین متغیر نموده است.» سخن‌گوی کوریای شمالی هشدار داد که توکیو به زودی پی خواهد برد که این "انتخاب بسیار خطرناک و بدی است.» (منبع: سکای نیوز عربی 20 دسمبر 2022م)

3. اما امریکا «از این استراتجی استقبال نمود. جیک سالیفان مشاور امنیت ملی قصر سفید گفت: «اقدام جاپان در افزایش عظیم سرمایه‌گذاری دفاعی، ائتلاف موجود میان امریکا و جاپان را تقویت و به روز خواهد نمود.» (منبع: فرانس 24، 16 دسمبر 2022م) لوین اوستن وزیر دفاع امریکا نیز از این که جاپان اسناد استراتجی مدرن خویش را منتشر نموده استقبال نمود و تأکید کرد که: «هم‌خوانی میان استراتجی دفاع ملی جاپان و چشم‌انداز و اولویت‌های مشخص شده در استراتجی دفاع ملی امریکا اهمیت دارد.» (منبع: شرق اوسط، 17 دسمبر 2022م) «جوبایدن رئیس‌جمهور امریکا گفت که کشورش در این لحظۀ حساس در کنار جاپان قرار داشته و ائتلاف ما در منطقۀ دو بحر هند و آرام اساسی است. قصر سفید طرح جدید دفاعی جاچان را به هدف تقویت ائتلاف نظامی با ایالات متحده خواند». (منبع: الجزیره نت، 16 دسمبر 2022م)

سوم: این بود طرح جدید استراتجی دفاعی جاپان که با دقت نمودن در آن به موارد زیر پی خواهیم برد:

3. بدون شک طرح استراتجی جدید دفاعی جاپان که به تاریخ 16 دسمبر 2022م اعلان گردید، هرچند حادثۀ بزرگی بوده و به بیش از هفت دهه ضعف نظامی جاپان پایان می‌دهد؛ اما باز هم غافل‌گیرانه نبود؛ زیرا وزارت دفاع جاپان به تاریخ 22 جولای 2022م آن‌چه را که "کتاب سفید" نامیده می‌شود، منتشر نمود و سیاست‌های دفاعی را که باید برای پاسخ دادن به چالش‌های بین‌المللی دنبال نماید، در آن توضیح داده بود. پس پیمان‌نامۀ موسوم به "کتاب سفید" با به نمایش گذاشتن چشم‌انداز جاپان به تهدیدهایی‌که با آن مواجه می‌باشد، به وضعیت مذکور پایان داد. تهدیدهایی‌که جاپان خود را با آن مواجه می‌داند، عبارت است از قدرت رو به افزایش نظامی چین و خطر احتمال راه‌اندازی جنگ چین علیه تایوان، خطر همکاری نظامی چین با روسیه و خطر راه‌اندازی جنگی توسط چین، روسیه و کوریای شمالی در آسیا. این‌که "کتاب سفید" وزارت دفاع جاپان بالای اهمیت افزایش بودجۀ نظامی برای رویارویی با تهدیدهای یاد شده و سرمایه‌گذاری در تکنالوژی نظامی و ضرورت ساخت قدرت نظامی چند بعدی به شمول فضا تأکید دارد، بیان‌گر اینست که آرزوهای جاپان بالا و بلند بوده و به جایی رسیده که می‌خواهد غبار ناشی از شکست در جنگ دوم جهانی را از خود بزداید و به رقابت‌های موجود در منطقۀ بحر آرام به شمول بحر جنوبی چین؛ جایی‌که جزایر مورد نزاع میان چین و جاپان قرار دارد، بپیوندد.

4. پیش از آن؛ شینزو آبی، نخست‌وزیر پیشین جاچان یکی از مهندسان اصلی طرح جاپان برای دست‌یابی به استراتجی مشترک میان جاپان و امریکا به هدف تمرکز بالای بحر هند و آرام برای رویارویی با رشد نفوذ چین، به شمار می‌رفت. طرح مذکور که توسط امریکا مورد قبول قرار گرفت، شامل همکاری امریکا و جاپان و نیز سایر هم‌پیمانان در تجارت، سرمایه‌گذاری‌ها و همکاری مشترک به هدف تأمین امنیت کشتی‌رانی در بحر آرام و هند و نیز شریک نمودن استرالیا و هند در آن می‌باشد. (منبع: العربیه، 8 نومبر 2017م)

5. به این ترتیب، از استراتجی جدید جاپان و نیز اقدامات پیش از آن واضح می‌شود که جاپان قبل از امروز تصمیم داشته قدرت نظامی خود را بازیافت نموده و غبار گذشته را از خود بزداید و برای جنگ در آسیا آماده شود؛ هرچند جاپان در گذشته همواره یک دولت بزرگ بوده و از جایگاه خاصی مخصوصاً در آسیا برخوردار بود و نیز در جریان سال‌های نخست جنگ دوم جهانی، دولت بر منطقه مسلط به شمار می‌رفت؛ چنان‌چه هر یک از چین، کوریا و جزایر موجود در بحر محیط و سایر جزایر در آسیا را  در می‌نورد؛ درست مانند لشکریان آلمان که پیش از شکست دو طرف، اروپا را در می‌نوردیدند و پیش از آن‌که جاپان شاهد حملۀ هسته‌ای باشد که تا امروز مانند نداشته، آنگاه که طیاره/هواپیماهای امریکا دو بمب هسته‌ای را در ماه آگست سال 1945م بالای شهرهای هیروشیما و ناکازاکی انداخته و بیش‌تر از دوصد هزار تن را درآنجا به قتل رسانید و جاپان در پی این حمله هسته‌ای به تاریخ 15 آگست 1945م و درست یک هفته پس از پرتاب آن بمب‌های هسته‌ای تسلیم شد و متفقین به رهبری امریکا وارد جاپان شده و آن را اشغال نمودند.

6. با توجه به تاریخ کهن امپراتوری جاپان، دیده می‌شود که بازیابی نظامی آن، احساس برتری‌جویی مردم جاپان را تحریک نموده و از این بازیابی به گسترده‌گی استقبال نموده اند. اما طولانی شدن مرحلۀ فاصلۀ جاپان از فعالیت نظامی و نیز وجود پایگاه‌های بزرگ نظامی امریکا در آن که پس از خروج متفقین در سال 1952م از جاپان تا امروز، تمام این موارد باعث شده انگیزه‌های جاپان برای بازیابی قدرت نظامی کاملاً مستقلانه نباشد.

7. شاید اظهارات فوری و موافق با طرح سیاست جدید جاپان برای اردو و ائتلاف‌های نظامی و دیدگاه آن نسبت به خطرهای منطقه‌ای، دیگر جای شکی باقی نمی‌گذارد که نظامی شدن جاپان در حقیقت به مثابۀ سنگ زیربنایی است که در استراتجی ایالات متحده برای قرار گرفتن در برابر خطرهای ناشی از جانب چین گذاشته شده است؛ چنان‌چه امریکا نظامیانش را به بحر چین انتقال داده و دست به اقدامات تحریک‌آمیز در ماحول تایوان زده و سعی دارد به نگرانی‌ها در این منطقه دامن زند. حتی امریکا خودش را برای جنگ در چین آماده می‌نماید؛ چنان‌چه وقتی از بایدن رئیس‌جمهور امریکا پرسیده شد در صورتی‌که چین به تایوان حمله کند، آیا امریکا مستقیماً وارد جنگ خواهد شد؟ وی در پاسخ گفت: بلی.

8. هم‌چنین در ادارۀ حکومت ترامپ نیز دیده شد که وی سعی دارد کوریای شمالی را تحریک نماید و نیز می‌کوشد نظامیان جاپان را مورد تشویق قرار دهد، آن‌جا که پیش از سفر به جاپان در سال 2017م، مردم جاپان را "ملت جنگجو" خواند: «ترامپ که قبل از شروع نخستین سفر طولانی و حساسش به صفت رئیس‌جمهور به آسیا آغاز نماید، این اظهارات را مطرح نمود. این سفر وی که شامل مخصوصاً جاپان و کوریای جنوبی می‌شود، شامل دوسیۀ تهدید هسته‌ای کوریای شمالی می‌باشد. ترامپ به شبکۀ فاکس نیوز گفت: «جاچان ملت جنگجویی است و خطاب به چین و هر کشور دیگری می‌گویم: بدانید که اگر کوریای شمالی را بگذارید این چنین ادامه دهد، در آیندۀ نزدیک با مشکلات بزرگی با جاپان مواجه خواهید شد.» (منبع: مرصد نیوز 3 نومبر 2017م) ترامپ در این اظهارات خویش چین را هشدار داد که ممکن است جاپان علیه کوریای شمالی اقدام نظامی نماید، انگار داشت به نماینده‌گی از جاپان سخن می‌گفت! هرچند جاپان در سایۀ شرایط جدیدی‌که در شرق آسیا به وجود آمده، نیاز دارد مجدداً خود را نظامی نماید؛ اما نظامی شدن جاپان نقشۀ همه‌جانبۀ امریکا نیز به شمار می‌رود؛ زیرا جاپان در چشم‌انداز امریکا برای رویارویی با چین، تبدیل به دولتی مرکزی شده.

چهارم: اینک می‌توانیم روی پاسخ به جزء اخیر پرسش روشنی اندازیم، آن‌جا که پرسیده شد: آیا این‌ها تصامیم مستقلانه است یا که از جهت‌های بیرونی به خصوص امریکا متأثر می‌باشد؟ با دقت نمودن به آن‌چه که تا کنون گفته شد، موارد زیر روشن خواهد شد:

9. جاپان در پیروزی بر چین تاریخ طولانی دارد، طوری‌که پیش از آن‌که امریکا و سایر دولت‌های استعمارگر اروپائی مانع استعمارچین توسط جاپان شوند، چین افق گستردۀ استعمار جاپان را تشکیل می‌داد، به این معنا که هنوز برخی از احساسات ته‌نشین شدۀ آن تاریخ مملو از پیروزی جاپان، در مردم این سرزمین زنده بوده که غرامت‌خواهی چین از جاپان و مطرح نمودن بحث معذرت‌خواهی جاپان از جنایت‌هایی‌که در طول تاریخ مرتکب گردیده، خود بیان‌گر این مدعاست. مسأله‌یی دیگری‌که در این خصوص اهمیت کمی ندارد، اینست که اقتصاد جاپان، که پس از امریکا و چین سومین اقتصاد جهانی به شمار می‌رود، توان این را دارد که سیاست رویارویی گسترده با چین را پشتیبانی نماید، از جمله می‌توان به توانای‌های عظیم جاپان در صنعت و تکنالوجی اشاره نمود که جاپان را قادر می‌سازد در صورت بازیابی قدرت نظامی، حتی به تنهایی در برابر چین قرار گیرد.

10. اما امریکا می‌خواهد جاپان در چهارچوب ائتلافی به رهبری امریکا در برابر چین قرار گیرد، طوری‌که این سیاست جاپان بخشی از نقشۀ گستردۀ امریکا باقی بماند و کشمکش قدرت در جاپان زنده نشود و آن را به خاطرات مرحلۀ دشمنی با امریکا، مخصوصاً زمان حملۀ هسته‌ای امریکا، برنگرداند؛ زیرا جاپان در کشمکش با امریکا تاریخی طولانی دارد. با توجه به تمام موارد فوق، امریکا می‌خواهد بالای تمام جزئیات استراتجی جدید جاپان مبنی بر اعادۀ قدرت نظامی‌اش مسلط باشد تا استراتجی مذکور منحصر در رویارویی با چین باقی بماند و تهاجم هسته‌ای امریکا را به یاد آن ندهد. این دیدگاه امریکا مبنی بر اعادۀ قدرت نظامی جاپان به عنوان سنگ اساس در رویارویی با چین در آسیا، شباهت دارد به استراتجی مشابهی‌که امریکا در اعادۀ توانای‌های نظامی آلمان برای رویارویی با روسیه در شرق اروپا روی دست گرفته است.

11. اما با وجود همه، باید گفت که جاپان در بازیابی توانای‌های نظامی خود تأخیر نموده، درست مانند آلمان. درست است که این ملت‌ها، ملت‌های زنده است، اما پس از آن که مفکورۀ تجارت و جمع‌آوری پول در اذهان آنان استقرار یافت و در نتیجۀ آن، احساس رفاه و آسایش در میان آنان به درازا کشید و نیز عزت و کرامت در آنان ضعیف شد و همت جنگ و نفوذ در رهبران آنان ناپدید گردید، اینک جاپان و نیز آلمان چنان با امریکا و اروپا تعامل می‌نمایند که تفاوت زیادی با تعامل یک دولت دنباله‌رو ندارد! این چنین شد که جاپان و هم‌چنین آلمان در زنده نمودن مجدد توانایی‌های نظامی خویش، هفت دهه و یا بیشتر از آن تأخیر نمودند تا آن که امریکا اینک سعی دارد آنان را به این جهت سوق دهد. اما از آن جایی که میزان قابل توجهی از زندگی در مردم این دو سرزمین وجود دارد، احیای مجدد قدرت نظامی آن‌ها که ممکن است به سرعت تبدیل به قدرت هسته‌ای گردد، احساس قدرت و بزرگی را در این دولت‌ها در آینده‌یی نه چندان دور زنده خواهد نمود؛ چیزی‌که باعث مشکلاتی حتی برای خود امریکا خواهد شد و آن‌گاه است که به جان یک دگر خواهند افتاد. بنابر این، امریکا استراتجی نظامی جاپان و آلمان را با چشم باز دنبال می‌نماید.

پنجم: با دنبال نمودن واقعیت دولت‌هایی‌که امروزه دولت‌های بزرگ نامیده می‌شوند، متوجه خواهیم شد که آنان هیچ‌گونه ارزشی به خیرخواهی و عدالت نمی‌دهند، زیرا خیر از نظر آنان چیزی است که خواهشات شان را تأمین نماید؛ حتی اگر به شر دیگران تمام شود و عدالت در نظر آنان چیزی است که زمینۀ  تسلط بر دیگران و جهت‌دهی قضایای آنان را برای شان فراهم آورد؛ حتی اگر در اصل یک ستم آشکار باشد. پس معیار ارزش‌های آنان از خیر و عدالت بدور است. انگار تاریخ دارد تکرار می‌شود؛ آنگاه که فارس و روم بدون هیچ‌گونه خیر و عدالت خواهی بر جهان مسلط بودند و اسلام در حالی‌که خیر و عدالت را حمل می‌نمود، از راه رسید و جهان را منور نمود و به این ترتیب بود که حق فرا رسید و باطل رخت بر بست. واقعیت امروز نیز به سان دیروز است؛ هیچ صلاح و بهبودی نخواهد داشت؛ مگر با همان‌چیزی‌که اوایل را اصلاح نمود که همانا برپائی مجدد خلافت بر منهج نبود است. انگار برپائی خلافت به خواست الله سبحانه و تعالی پس از این قدرت‌ها و حکومت‎های ستمگر دیگر تبدیل به واقعیتی محسوس گردیده، چنان‌که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود:

(ثمّ تکون ملکاً جبریة فتکون ما شاء الله أن تکون ثمّ یرفعها إذا شاء أن یرفعها ثمّ تکون خلافة علی منهاج النبوة)

ترجمه: سپس ملک "حکومت" ستمگر خواهد بود و تا زمانی‌که الله بخواهد ادامه خواهد داشت، سپس هرگاه الله خواست آن را از میان برخواهد داشت، سپس خلافت بر منهج نبوت خواهد بود.

راوی می‌گوید: رسول الله سپس سکوت نمود. حدیث را احمد و الطیالسی روایت نموده اند.

چه راست فرمود الله قوی و عزیز آنجا که فرمود:

(والله غالب علی أمره و لکنّ أکثر الناس لا یعلمون) [یوسف: 21]

ترجمه: و الله بر امر خود غالب است؛ اما بسیاری از مردم نمی‌دانند!

مترجم: عبدالله دانشجو

ادامه مطلب...

ابتلائات و بشارت‌ها پیشاهنگ تحقق نصرت

  • نشر شده در سیاسی
ابتلائات و بشارت‌ها پیشاهنگ تحقق نصرت

(قسمت پنجم)

الله سبحانه وتعالی برای بندگان مؤمن خود بشارت داده است که آنان را نصرت و تمکین می‌دهد، به شرط آن‌که به اوامرش پایبندی کنند و شروط وی را برای تحقق نصرت فراهم سازند. این بشارت‌ها خیلی واضح و آشکار است که برخی از آن‌ها توسط نصوص شرعی و برخی هم از حوادث و پیشامدهای واقعیتی‌که در آن بسر می‌بریم، به اثبات می‌رسد.

بشارت‌های تحقق نصرت برای امت از طریق وحی و نصوص شرعی:

1-   وعده به بزرگی منزلت امت و پیروزی بر دشمنان؛ الله سبحانه وتعالی فرموده است:

﴿وَ لَا تَهِنُوا وَ لَا تَحْزَنُوا وَ أَنتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ﴾ [آل عمران: 139]

ترجمه: و (از جهاد در راه الله به سبب آنچه بر سرتان می‌آید) سست و زبون نشوید و (برای کشتگان‌تان) غمگین و افسرده نگردید و شما (با تأییدات الهی و قوت ایمان راستین و نیروی حقی‌که از آن دفاع می‌کنید) برتر (از دیگران) هستید (و پیروزی و بهروزی از آن شماست)، اگر که به راستی مؤمن باشید (و بر ایمان دوام داشته باشید).

این بشارت برای بندگان مؤمن الله سبحانه وتعالی اطمینان‌بخش و تثبیت کننده بوده و نوید می‌دهد که پیروزی از آن آن‌هاست، هرچند که زمان طولانی یا کوتاه شود و بشارت می‌دهد که الله سبحانه وتعالی با نصرت خود همرای شان است. وی سبحانه و تعالی مؤمنان را از خضوع و کرنش، ذلت و خواری و تسلیمی در برابر دشمنان برحذر داشته و چنین فرموده است:

﴿فَلَا تَهِنُوا وَ تَدْعُوا إِلَى السَّلمِ وَ أَنتُمُ الْأَعْلَوْنَ وَ اللَّهُ مَعَكُمْ وَ لَن يَتِرَكُمْ أَعْمَٰلَكُمْ﴾ [محمد: 35]

ترجمه: سست مشوید و (کافران را) به صلح مخوانید، چرا که شما برترید و الله با شماست و هرگز از (اجر و ثواب) اعمال‌تان نمی‌کاهد.

امام إبن کثیر رحمه الله فرموده است: عبارت «وَاللهُ مَعَکُم» دلیل بر بشارت بزرگ به نصرت و پیروزی بر دشمنان است.»

2-   الله سبحانه وتعالی برای مسلمانان تأکید می‌کند که دین‌شان بزودی بر تمام ادیان جهان چیره خواهد گشت؛ چنانکه فرموده است:

﴿هُوَ الَّذِى أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَىٰ وَ دِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَ لَوْ کَرِهَ المُشرِکُون﴾ [التوبه: 33]

ترجمه: او (الله) کسی است که رسول خود (محمد صلی الله علیه وسلم) را همراه با هدایت و دین راستین (به میان مردم) فرستاده است تا این آئین (کامل و شامل) را بر همه آئین‌ها پیروز گرداند (و به منصه ظهورش رساند) هرچند که مشرکان نپسندند.

3-   رسول الله صلی الله علیه وسلم برای امت خود بشارت داده که سیطرۀ دین‌شان تا جائی‌که امکان شب و روز در آن باشد، خواهد رسید، چنانکه امام مسلم از طریق ثوبان روایت کرده که پیغمبر صلی الله علیه وسلم می‌فرمودند:

«إنَّ اللهَ زَوَی لِیَ الأرضَ فَرَأیتُ مَشَارِقِهَا وَ مَغَارِبِهَا وَ إِنَّ أُمَّتِی سَیَبلُغُ مُلکَهَا مَا زَوَی لِی مِنهَا»

ترجمه: الله (سبحانه وتعالی) زمین را برایم جمع کرد و من مشارق و مغارب آن را دیدم و بدون شک که مُلک و فرمانروائی امتم تا جائی‌که برایم جمع کرده شد (و من دیدم) بزودی خواهد رسید.

4-   الله سبحانه وتعالی برای بندگان خود وعده استخلاف، تمکین و امنیت را داده و این وعده تحقق یافته است و تا زمانی‌که مسلمانان به منهج وی پایبند باشند و به اوامر و نواهی‌اش مقید باشند، این وعده هم‌چنان تحقق خواهد یافت، چنانکه فرموده است:

﴿وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ ءَامَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَى لَهُمْ وَلَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً يَعْبُدُونَنِي لَا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئاً وَمَنْ كَفَرَ بَعْدَ ذَلِكَ فَأُولَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ﴾[نور: 55]

ترجمه: الله (سبحانه وتعالی) به کسانی از شما که ایمان آورده اند و کارهای شایسته انجام داده اند، وعده می­دهد که آنان را قطعاً جایگزین (پیشینیان و وارث فرماندهی و حکومت شان) در زمین خواهد کرد (تا آن را پس از ظلم ظالمان، در پرتو عدل و داد خود آبادان سازند) همان گونه که پیشینیان (دادگر و مؤمن ملت­های گذشته) را جایگزین (طاغیان و یاغیان ستمگر) قبل از ایشان (در ادوار و اعصار دور و دراز تاریخ) کرده است (و حکومت و قدرت را بدانان بخشیده است). هم‌چنین دین (اسلام نام) ایشان را که برای آنان می­پسندد، حتماً (در زمین) پابرجا و برقرار خواهد ساخت و نیز خوف و هراس آنان را به امنیت و آرامش مبدل می­سازد (آن چنان که بدون دغدغه و دلهره از دیگران، تنها) مرا می­پرستند و چیزی را شریک من نمی­گردانند. بعد از این (وعده راستین) کسانی‌که کافر شوند، آنان کاملاً بیرون شوندگان (از دائره ایمان و اسلام) بشمار رفته (مرتدان و متمردان حقیقی بشمار می­روند).

5-   الله سبحانه وتعالی برای مسلمانان اطمینان می‌بخشد که کفار شکست می‌خورند و از مجازات ما فرار کرده نمی‌توانند، هرچند که نیروی شان افزون شود، چنانکه فرموده است:

﴿لَا تَحسَبَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا مُعْجِزِينَ فِى الْأَرْضِ وَ مَأْوَىٰهُمُ النَّارُ وَ لَبِئْسَ الْمَصِيرُ﴾ [نور: 57]

ترجمه: گمان مبر که کافران درمانده کنندگان (الله) در زمین باشند (و بتوانند از چنگال مجازات الهی فرار کنند و از قلمرو قدرتش بیرون روند. نه تنها در این جهان از مجازات الله مصون نیستند)، بلکه در آخرت جایگاهشان دوزخ است و چه بد جایگاهی است!

6-   هرکس دین الله سبحانه وتعالی را نصرت دهد وی نیز نصرتش ‌می‌دهد، چنانکه فرموده است:

﴿يَٰأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا إِن تَنصُرُوا اللَّهَ یَنصُرکُم وَ يُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ﴾ [محمد: 7]

ترجمه:ای مؤمنان! اگر (دین) الله را یاری کنید، الله شما را یاری می‌کند (و بر دشمنان‌تان پیروز می‌گرداند) و گام‌های تان را استوار می‌دارد (و کار و بارتان را استقرار می‌بخشد).

7-   دعوت‌گرانی‌که برای نصرت دین الله سبحانه وتعالی فعالیت می‌کنند، هم‌چنان پابرجا و ثابت‌قدم بوده و کسانی‌که علیه شان فعالیت می‌کنند و تنهای شان گذاشته اند، برای شان هیچ ضرری رسانده نمی‌توانند. از معاویه روایت است که گفت: شنیدم از پیامبر صلی الله علیه وسلم که می‌گفت:

«لَا تَزَالُ طَائِفَةٌ مِنْ أُمَّتِي ظَاهِرِينَ عَلَى الْحَقِّ لَا يَضُرُّهُمْ مَنْ خَذَلَهُمْ حَتَّى يَأْتِيَ أَمْرُ اللَّهِ وَهُمْ كَذَلِكَ...»

ترجمه: همیشه و بطور مداورم در میان امتم، گروهی هستند که پشتیبان و حامی حق بوده و آنانی­که آنان را رها نموده اند و به شکست مواجه ساخته اند؛ نمی­توانند به آن­ها ضرری برسانند و آن­ها به همین منوال وجود خواهند داشت تا آنگاه که فرمان الله فرا رسد (تا روز قیامت).

8-   بشارت فتح شهرهای از سرزمین‌های کفری که تا به امروز فتح اسلامی بدان جا نرسیده است؛ از عبدالله بن عمرو بن العاص رضی الله عنه روایت است که گفت: در حالی‌که ما اطراف رسول الله صلی الله علیه وسلم در حال نوشتن بودیم، از ایشان پرسان شد که از قسطنطنیه و رومیه کدام یک اول‌تر فتح می‌شود؟ رسول الله صلی الله علیه وسلم پاسخ دادند: «اول شهر هِرَقل فتح می‌شود» یعنی قسطنطنیه. (مسند امام احمد) و رومیه (روما) تا امروز فتح نشده است.

بشارت‌هایی‌که از واقعیت موجود به اثبات می‌رسد:

1-   متمایز شدن صفوف حق و باطل: امروزه شاهد آنیم که صفوف پیروانان حق و باطل از هم متمایز شده اند و این واقعیت را آیات قرآن چنین تعبیر می‌کند:

﴿مَا كَانَ اللَّهُ لِيَذَرَ الْمُؤْمِنِينَ عَلَىٰ مَا أَنتُمْ عَلَيْهِ حَتَّىٰ يَمِيزَ الخَبِیثَ مِنَ الطَّيِّبِ﴾ [آل عمران: 179]

ترجمه:(ای مؤمنان! سنت) الله بر این نبوده که مؤمنان را به همان صورتی‌که شما هستید (و مؤمن با منافق آمیزه یکدیگر شده است و مسلمان از نامسلمان جدا نگشته است) به حال خود واگذارد؛ بلکه الله (با محک سختی‌ها، دشواری‌ها و فراز و نشیب‌های زندگی، منافق) ناپاک را از (مؤمن) پاک جدا می‌سازد.

دعوت‌گران سکولاریزم و آزادی‌خواهان غربی بسان شیر وارد میدان شدند، گروه‌های الحادی و کفری و سازمان‌های مربوط به زن بطور علنی ظهور کردند، رسانه‌ها در اختیارشان گذاشته شد، کینه و بغض شان را نسبت به اسلام اظهار کردند، امت همواره بیدار بوده و متوجه مکر دشمنان است و آنان را با دسائس شان إفشاء کرده و تشخیص می‌دهد و الله سبحانه وتعالی باطل را خوار وزبون کرده و بالای هم انبوه می‌کند.

2-   اظهارات ضد اسلام رهبران دولت‌های استعمارگر امت را بیدار کرده و از حقیقت جنگ بر ضد اسلام پرده برداشته است.

3-   برطرف شدن پرده ترس و نترسیدن از مجازات حکام و دستگاه‌های شان در سرزمین‌های اسلامی.

 شباب امت اسلامی بهترین الگوها و مثال‌ها در ثبات و استقامت در برابر مجازات در جریان انقلابات بهارعربی خوانده شده اند، با وجود آنکه برای آوردن تغییر ریشه‌ای و اساسی در برابر کفار، حکام و سیاسیون راه درستی را طی نمی‌کنند.

4-   إفشاء شدن مزدوری و غلامی حکام سرزمین‌های اسلامی و برملا شدن دسائس شان بر ضد امت؛ به ویژه بعد از انتشار وسائل ارتباطی الکترونیکی که مورد استفاده دعوتگران قرار گرفت؛ همان دعوتگرانی‌که برای اقامه خلافت راشده بر منهج نبوت فعالیت می‌کنند تا جائی‌که بر حکام و مزدوران شان تلوین حقائق و گمراه‌سازی مردم سخت گردیده است.

5-   علماء بین ثبات بر حق و یا سقوط: بسیاری از علماء در جریان جنگ‌های دولت‌های استعماری بر ضد اسلام و اهل آن ابتلاء و افشاء شدند؛ طوری‌که در کنار همکاران‌شان از حکام مسلمانان موقف گرفتند؛ واقعاً که بین علماء درباری و علماء ربانی تفکیک واضح و روشن صورت گرفته است. از الله سبحانه وتعالی برای این علماء ربانی ثبات و استقامت بیشتر خواهانیم.

6-   نظام دموکراسی سکولاریزم نتواسته که مشکلات بشریت راه‌ معالجه کند و شکست آن به وضوح دیده می‌شود.

7-   ضعیف شدن مفکوره میهن‌پرستی تا جائی‌که از سرزمین‌های شان محافظت کرده نمی‌توانند و در تنظیم امور مردم عاجز گشته اند. میهن‌پرستان سودان مثال واضحی بوده که ده‌ها بار به متلاشی کردن سرزمین شان دست برده اند.

8-   شکست حرکات و احزاب اسلامی میانه‌رو که برای بازی دموکراسی امنیت می‌بخشند: این احزاب در تقدیم راه‌حل‌ها برای معالجه مشاکل مردم شکست خوردند و برای مسلمانان یک اسلام بدمنظر که راضی به احکام کفری است، تقدیم نمودند. بلی، اسلامی که غرب را یاری می‌رساند و با ظالمان سازش و نرمی می‌کند، مانند حکومت البشیر، جنبش اسلامی در سودان، جنبش النهضه در تونس، جنبش حماس در نوار غزه و اخوان المسلمین در مصر... الخ.

9-   خواست مسلمانان مبنی بر تطبیق اسلام: این امر در شعارهای اسلامی که از سوی جوانان مسلمان در انقلابات بهار عربی سر داده شده، ثابت شده است.

10-         از بشارت‌های دیگر؛ پیداشدن احساس به وحدت امت و وحدت قضایای آن:  امت اسلام بعد از فروپاشی خلافت علیه ظلم نظام‌های میهن‌پرست استعمارگر انقلاب‌ها نموده اند، مثلاً در تونس، مصر، لیبیا، یمن، شام، سودان، المغرب و الجزائر...الخ، و به خواست الله سبحانه وتعالی این جنب‌وجوش امت هم‌چنان ادامه خواهد داشت تا آن‌که الله سبحانه وتعالی آن را به وسیله دولت اسلام (دولت خلافت راشده بر منهج نبوت) اکرام کند. ادامه دارد...

برگرفته از شماره 419 جریده الرایه

نویسنده: استاد محمد جامع (أبو أیمن)

مترجم: محمد مزمل

ادامه مطلب...

اهداف چین از نشست با سران دولت‌های عربی

  • نشر شده در سیاسی
اهداف چین از نشست با سران دولت‌های عربی

پرسش

سایت خبری الجزیره به تاریخ 9 دسمبر 2022م با انتشار خبری نوشت: «کار چهل‌وسومین دور نشست رهبران دولت‌های شورای همکاری خلیج و نشست خلیج با چین و هم‌چنین نشست عرب و چین با حضور شماری از رهبران عرب و شی‌جین پینگ، رئیس‌جمهور چین روز جمعه در ریاض، پایتخت عربستان سعودی آغاز گردید.» اهداف این نشست‌های چین با عربستان سعودی و دولت‌های خلیج و نیز دولت‌های عربی در ریاض چیست؟ می‌دانیم که چین برای گسترش نفوذ سیاسی خودش و نیز نشان دادن خود به عنوان یک قطب بزرگ جهانی پیوسته خواهان چندقطبی شدن جهان است، آیا این نشست‌ها بیان‌گر اسلوب چین برای چندقطبی کردن جهان در مقابل اسلوب خشن روسیه برای گسترش نفوذش و چندقطبی نمودن جهان می‌باشد؟ و این‌که آیا این اسلوب چین توسط حکام سرزمین‌های عربی استقبال خواهد شد؟ و نیز عکس‌العمل امریکا در این خصوص چیست؟

پاسخ

برای روشن شدن پاسخ به پرسش‌های مطرح شده به بررسی امور زیر باید پرداخت:

1. شی‌جین پینگ، رئیس‌جمهور چین به تاریخ 8 دسمبر 2022م وارد عربستان سعودی شد و با پادشاه سعودی و بن سلمان، ولیعهد آن دیدار نمود. از رئیس‌جمهور چین به گرمی استقبال صورت گرفت و دو طرف توافق‌نامۀ مشترک و فراگیر اقتصادی امضاء نمودند؛ از جمله توافق‌نامه‌هایی به ارزش 30 ملیارد دالر در عرصۀ انرژی و زیربنایی. این توافق‌نامه‌ها در تلاش برای هماهنگی میان پروژه‌های چین در چهارچوب استراتجی "کمربند و جاده" (راه ابریشم جدید) و پروژه‌های بن سلمان موسوم به "چشم‌انداز 2030" که سرگرمی عنوان برجستۀ آن را تشکیل می‌دهد، صورت می‌گیرد. در این نشست روی موقعیت بزرگ صنعتی چین در عربستان سعودی برای بازاریابی در منطقه نیز گفتگو صورت گرفت. سپس در روز دوم سفر شی‌جین پینگ، نشست چین با دولت‌های خلیج در ریاض برگزار گردید و سپس در همان روز نشست دیگری با دولت‌های عربی برگزار شد و شمار زیادی از "رهبران" عرب در آن شرکت نمودند؛ نشستی‌که وزارت خارجۀ چین در مورد آن گفت: «این نشست بیان‌گر گسترده‌ترین میزان فعالیت دیپلوماتیک میان چین و جهان عرب از زمان تأسیس جمهوری مردم چین می‌باشد.» (منبع: بی بی سی 8 دسمبر 2022م) در این دو نشست روی استحکام مشارکت و همکاری‌های دوجانبه میان سرزمین‌های عربی و چین تأکید صورت گرفت و در بیانیۀ پایانی روی مسائل عام مانند احترام به نظم جهانی موجود و احترام به حاکمیت دولت‌ها و عدم استفاده از زور و اصل حسن هم‌جواری و نیز مرکزیت قضیۀ فلسطین و تلاش برای جلوگیری از گسترش سلاح هسته‌ای تأکید صورت گرفت. چین در بیانیۀ پایانی نشست چین با کشورهای خلیج از ایران انتقاد نموده و از آن خواست به همسایه‌گانش احترام کند. «دولت‌های حاشیۀ خلیج و چین روز گذشته در پایان نشست خلیج و چین که در ریاض برگزار گردیده بود، بیانیۀ مشترکی را منتشر نمودند. در این بیانیه از تلاش‌ها و پیش‌قدم شدن دولت امارات برای دستیابی به راه‌حلی ناشی از گفتگو و صلح‌آمیز برای قضیۀ جزیره‌های سه‌گانه‌ای که ایران آن را بخشی از خاک خود می‌شمارد، حمایت صورت گرفت. هم‌چنین از ایران خواسته شد به گونۀ جدی وارد مذاکرات برای ازسرگیری توافق هسته‌ای ایران شود.» (منبع: میادین 10 دسمبر 2022م) لازم به ذکر است که سفیر چین در تهران در اعتراض به این موقف چین فرا خوانده شد.

2. استراتجی جدید امریکا، چین را بزرگ‌ترین خطر در برابر تسلط امریکا برجهان می‌داند و به این باور است که چین توان ساختن نفوذ عملی در گوشه و کنار جهان را دارد؛ زیرا چین دولتی است که پس از امریکا، دومین اقتصاد جهان را دارا می‌باشد و نیز دومین دولت در میزان اختصاص بودجۀ نظامی به شمار می‌رود. بنابراین، امریکا فعالیت‌های چین را با دقت زیر نظر دارد و برای جلوگیری از بالارفتن آن برنامه ریزی می‌نماید؛ بلکه حتی خودش را برای جنگ با چین آماده می‌کند؛ چنان‌چه اظهارات بایدن، رئیس‌جمهور امریکا در خصوص بحران اخیر تایوان بیانگر این ادعاست. امریکا سفر فوق‌الذکر رئیس‌جمهور چین را این گونه بررسی نمود: «قصر سفید روز چهارشنبه در بیانیه‌ای گفت: ما از سفر شی‌جین پینگ رئیس‌جمهور چین به کشور شاهی عربستان سعودی "شگفت‌زده نشدیم"؛ زیرا می‌دانیم پکن سعی دارد نفوذ خود را در خاورمیانه افزایش دهد. جان کری، مسئول هماهنگی ارتباطات استراتجی شورای امنیت ملی امریکا نیز گفت: «ما تأثیرگذاری را که چین سعی دارد در سراسر جهان استحکام بخشد، درک می‌کنیم.» وی افزود: «سفر رئیس‌جمهور چین غافل‌گیرانه نیست و قطعاً این نیز غافل‌گیرانه نیست که سفر به خاورمیانه را برگزیده.» (منبع: سی ان ان عربی 8 دسمبر 2022م)

3. از آن طرف، چین سعی دارد وانمود کند که با نظم جهانی امریکائی مخالفت ندارد؛ طوری‌که فراخوان‌های امریکا را تکرار می‌کند؛ چنان‌چه در همین سفر رئیس‌جمهور چین و مشخصاً در بیانیۀ پایانی نشست یادشده بالای حفاظت از نظام جهانی مبتنی بر قانون بین‌المللی و جلوگیری از گسترش سلاح هسته‌ای و مبارزه با تروریزم تأکید صورت گرفت؛ بلکه حتی بیانیۀ پایانی نشست چین با دولت‌های عرب در ریاض شامل انتقادهای غیر صریح از روسیه نیز بود؛ آنجا که روی احترام به حاکمیت دولت‌ها و جلوگیری از بکارگیری زور یا تهدید به استفاده از آن و احترام اصل حسن هم‌جواری تأکید شد؛ تأکیدی‌که اشاره به جنگ روسیه برعلیه اوکراین داشت. هم‌چنین انتقادی‌که چین در بیانیۀ پایانی مذکور از ایران داشت و از آن خواست به حسن هم‌جواری پایبند بوده و به امور دولت‌های خلیج مداخله ننماید، این انتقاد نیز از یک زاویه به نوعی هم‌سویی با دولت‌های غربی و امریکا به شمار می‌رود؛ غرب و امریکائی‌که همواره این انتقادها را متوجه ایران می‌نمایند. فراخوانی سفیر چین توسط ایران به نشانۀ اعتراض یک بار دیگر نشان می‌دهد که ادعای شکل گرفتن "پایگاه جدید جهانی" متشکل از روسیه، چین، ایران و کوریایی شمالی، ادعای خیالی و غیر واقعی می‌باشد.

4. و اما در خصوص روابط دولت‌های عربی با چین باید گفت که نشست‌های فوق در سعودی، هیچ‌گونه تغییری از نظر بین‌المللی در این روابط به وجود نیاورده. درست است که عربستان سعودی از رئیس‌جمهور چین به گرمی استقبال نمود؛ استقبال گرمی‌که بایدن رئیس‌جمهور امریکا در جریان سفرش در ماه جولای 2022م از آن بهره‌مند نشد، اما دلیل آن استقبال سرد از بایدن همانا مشارکت عربستان سعودی با جمهوری‌خواهان در رقابت با حزب دموکرات و شخص بایدن بود، به علاوۀ کم‌مهری و احترام اندکی که بایدن به بن سلمان، ولیعهد سعودی نشان داد. گذشته از آن؛ دولت‌های عربی توافق‌نامه‌های شراکت استراتجی را با هر یک از هند و آلمان نیز امضاء نمودند، بدون این‌که آن توافق‌نامه‌ها، وابسته‌گی و یا تغییر در وابسته‌گی سیاسی تعبیر شود.

5. از آن جایی‌که چین از مشکلات سیاسی بزرگی در ما حول خوداش رنج می‌برد، مانند مشکلی‌که با تایوان دارد؛ طوری‌که آن را بخشی از خاک خود می‌داند؛ اما تا هنوز توان این را ندارد که آن را به خود پیوند دهد و نیز مشکلی که با ویتنام دارد و یا مشکلات مربوط به جزیره‌هایی‌که با دولت‌های متعدد دارد. هم‌چنین با توجه به این‌که روابط نزدیک و دوستانۀ چین تقریباً با کوریای شمالی خلاصه می‌شود؛ با توجه به تمام این موارد باید گفت که چین مطمئناً در منطقۀ عربی نه آرزوی ایجاد وابسته‌گی سیاسی دارد و نه هم برنامه‌ای؛ مخصوصاً با توجه به این‌که از شدت روابط حکام عرب با امریکا و انگلیس به خوبی آگاه است. بناءً سفر رئیس‌جمهور چین و برگزاری این نشست‌ها و امضای توافق‌نامه‌های اقتصادی به هر قیمتی که باشد، به هیچ‌وجه بیانگر وابسته‌گی سیاسی نزدیک و یا دور نیست؛ بلکه این تنها روابط اقتصادی باز میان دولت‌هاست و درست نیست که از هیچ زاویه‌ای دیگری بجز زاویۀ اقتصادی به آن دیده شود. ممکن است این سفر برخی دلالت‌های سیاسی نیز داشته باشد؛ اما این دلالت‌ها هیچ ربطی به منطقه و یا وابسته‌گی سیاسی حکام آن ندارد. به طور مثال؛ انتقاد چین از ایران به معنای هم‌سویی با موقف غرب بوده و ثابت می‌کند که چین بیرون از موقف‌ انتقادآمیز جهانی از ایران حرکت نمی‌کند و هیچ‌گونه پیامدی مبنی بر مداخلۀ سیاسی چین با دولت‌های خلیج علیه ایران نخواهد داشت.

هم‌چنین این‌که بیانیۀ پایانی مذکور شامل انتقادهای غیر صریح از روسیه مانند احترام به حاکمیت دولت‌ها و عدم استفاده از زور و احترام به حسن‌همجواری می‌باشد، بخشی از گمانه‌زنی‌های در حال قوت‌گرفتن به شمار می‌رود، مبنی بر این‌که چین در جنگ علیه اوکراین با روسیه هم‌پیمان نمی‌شود و این‌که چین در روابط خویش با جهان راه دیپلوماتیک مسالمت‌آمیز را پیش گرفته است.

6. چین به این دلیل خود را از نظر اقتصادی به منطقۀ خلیج نزدیک می‌کند که به شدت نگران قطع شدن زنجیره‌های صنعتی خویش توسط امریکا و اروپا می‌باشد؛ به خصوص زنجیره‌های صادرات چین به بازارهای غرب. تعاملی‌که امروزه در خصوص اشتباه استراتجیک در اعتماد بیش از حد به منابع انرژی روسیه در اروپا صورت می‌گیرد، دقیقاً همان چیزی است که در آینده در خصوص اعتماد بیش از حد غرب به زنجیره‌های صنعت چین صورت خواهد گرفت و نشانه‌های این تعامل با قوت تمام عملاً ظاهر گردیده؛ چنان‌چه بربوک وزیر خارجۀ آلمان گفت: «ما دیگر به خود اجازه نخواهیم داد در خصوص قضایای حیاتی خویش به دولت‌هایی اعتماد نماییم که در ارزش‌های مان با ما شریک نیستند. بدون شک اعتماد کامل اقتصادی، بر مبنای اصل "امیدوار بودن"، ما را در معرض باج‌خواهی سیاسی قرار می‌دهد.» (منبع: میادین 2 نومبر 2022م) هم‌چنین شولتز صدر اعظم آلمان پیش از ترک پکن در مقاله‌ای به روزنامۀ "فرانکفورتر تزایتونگ" نوشت: «آلمان باید "نزدیک شدنش" به چین را که به سوی نزدیک شدن سیاسی بر اساس دیدگاه مارکس و لیلین در حرکت می‌باشد، تغییر دهد.» وی در ادامه افزود: «شرکت‌های آلمانی موظف اند گام‌هایی را برای "کاستن از اعتماد خطرآمیز خویش" به زنجیرۀ واردات از چین بردارند.» (منبع: روزنامۀ الشرق الاوسط 4 نومبر 2022م) در این خصوص و به هدف تلاش برای جلوگیری از این روند، چین یک سلسله اقدامات وقایه‌وی را  برای ممانعت از متضرر شدن زنجیره‌های وارداتش به غرب روی دست گرفته؛ ضررهایی‌که زنجیره‌های روسیه، به ویژه در موضوع انرژی در معرض آن قرار گرفته است. اقدامات وقایویی را که ظاهراً چین تا کنون روی دست گرفته، موارد زیر می‌باشد:

أ‌. فاصله گرفتن از روسیه: هرچند چین امیدوار بود پوتین رئیس‌جمهور روسیه در تحمیل یک عمل انجام شده در اوکراین موفق شود و در پی آن بتواند نقش بزرگ‌تر جهانی را برای روسیه به ارمغان آورد، اما موقف چین در شروع جنگ روسیه علیه اوکراین مبهم بود. پشتیبانی بیش از حد امریکا و اروپا از اوکراین به اوکراین قدرت بیش‌تری برای پایداری داد و اینجا بود که چین شروع به فاصله گرفتن و انتقادهای غیر صریح از روسیه نمود که پس از گردهمایی اخیر حزب کمونست چین در اوکتوبر 2022م مشاهده گردید؛ گردهمایی‌که شی‌جین پینگ رئیس‌جمهور چین امور کشور را در آن به صورت کامل در دست گرفت و رقبای خویش را از دفتر سیاسی حزب بیرون راند. پس از آن بود که روند فاصله گرفتن چین از روسیۀ نامتعادل سرعت بیشتری گرفت. چین نمی‌تواند قطع شدن زنجیره‌های صنعت خویش توسط امریکا و دولت‌های اروپائی را تحمل نماید؛ کاری‌که با زنجیره‌های انرژی روسیه نمودند و چین این احتمال را در محاسبات خود گنجانیده است.

ب‌. هم‌سویی با موقف‌گیری‌های غرب: چین پیوسته اعلان می‌کند که به نظم بین‌المللی "امریکایی" پایبند و وابسته می‌باشد و از هر آن‌چه غرب انتقاد می‌کند، چین نیز انتقاد می‌کند؛ مانند مداخلۀ ایران به امور دولت‌های خلیج. بناءً چین می‌خواهد به غرب بگوید که چین یکی از دولت‌های جهان "متمدنی" است که سیاست‌های وحشیانۀ بعضی از دولت‌ها را نمی‌پذیرد. ممکن است در روزهای آینده شاهد افزایش چنین موقف‌گیری‌هایی از جانب چین باشیم، از جمله این‌که از نظر نظامی از تایوان فاصله گرفته و از امریکا بخواهد تنش‌های آن را کاهش دهد و نیز در حل و فصل بحران هسته‌ای مربوط به کوریای شمالی همکاری نماید. چین تمام این کارها را به هدف متوقف نمودن سیاست امریکا و نیز اروپا برای قطع زنجیره‌های واردات صنعتی از چین انجام خواهد داد.

ت‌. افزایش توجه به بدیل‌های اقتصادی: چین بازارهای سرزمین‌های عربی را به چشم بدیل می‌بیند، هرچند هنوز برای بازارهای غرب مهم نیست؛ به این معنا که در صورت قطع شدن یا کاهش زنجیره‌های صادرات چین به امریکا و اروپا، ممکن است بازارهای عربی به نوعی بدیل تلقی شود؛ هرچند هنوز این بازارها در مقایسه با بازارهای امریکا و غرب، حاشیه‌وی و فرعی تلقی می‌گردد. اگر این مسئله با بازارهای افریقا و امریکای لاتین مقایسه شود، دیده خواهد شد که اقتصاد چین، در صورت اختناق به دلیل رویکردهای جدید امریکا و اروپا برای کاهش اعتماد به چین، بازهم فرصتی برای نفس کشیدن دارد.

7. در پیوند به اقتصاد دولت‌های عربی، می‌توان نشست‌های مذکور، اعم از نشست‌های چین با دولت‌های خلیج و دولت‌های عربی را به گونۀ زیر بررسی نمود:

أ‌. پس از چندین دهه حاکمیت ناکام در سرزمین‌های عربی، اینک این سرزمین‌ها به جنگل‌های خشکی می‌ماند که با هر جرقه‌ای کوچکی ممکن است آتش گرفته و شعله‌ور گردد؛ چنان‌چه برخی از این سرزمین‌ها بیش‌تر از نیمی از مالیاتی را که جمع‌آوری می‌نمایند برای اکمال سود قرضه‌های سودی‌که تا کنون دریافت کرده اند، می‌پردازند. واحدهای پولی این سرزمین‌ها نیز پیوسته ارزش خود را به سرعت از دست می‌دهد و بهای کالا نیز در این سرزمین‌ها به گونۀ سرسام‌آوری در حال افزایش است و این نتیجۀ سیاست‌های ناکام اقتصادی این حکام و نیز عمق وابسته‌گی‌شان به غرب می‌باشد، واقعیتی‌که هشدار بروز اعتراضات را جدی‌تر می‌نماید. تقریباً تمام سرزمین‌های عربی به استثنای دولت‌های خلیج، از مشکلات حاد اقتصادی رنج می‌برند و این واقعیت باعث شده حکام این سرزمین‌ها، چین را به عنوان ناجی احتمالی اقتصادی خویش بدانند؛ طوری‌که می‌توانند قرضه‌های بیش‌تری از آن دریافت نموده و از برخی از شرط‌های سخت صندوق بین‌المللی پول نجات یابند. چین نیز فرصت دارد از طریق پروژ‌ه‌های بزرگ خارجی خود، سرمایه‌گذاری‌های هنگفتی در این سرزمین‌ها داشته باشد که سود و منافع آن به دلیل فساد گستردۀ حکومتی موجود در این سرزمین‌ها، به دامن حکام عرب و پشتیبانان آنان بیفتد.

ب‌. در خصوص امریکا باید گفت که مشکلات اقتصادی امریکا آن را وادار نموده به پیمانۀ وسیع‌تری به مزدوران خود تکیه نماید، مانند پیمان‌های خیالی سلاح که ادارۀ ترامپ با عربستان سعودی بست و حتی برای تأمین منافع اقتصادی خویش بالای مزدوران رقیبان خود نیز فشار می‌آورد؛ چنان‌چه مزدوران امریکا بالای قطر، که مزدور انگلیس است، فشار آوردند تا آن که دارایی‌های سرمایه‌گذاری شده قطر در امریکا تبدیل به ریسمان نجاتی برای حکام آن شده که از طریق آن می‌توانند در حاکمیت باقی بمانند؛ در حدی‌که ترامپ در زمان حاکمیت خویش از حکام منطقه خواست در بدل حمایتی که امریکا از آنان می‌کند باید پول بپردازند. به دلیل مشکلات بزرگی‌که حکام عرب دارند، امریکا آنان را تشویق می‌کند و یا حد اقل مانع روی‌آوردن اقتصادی آنان به چین نمی‌شود. شاید هم در حال حاضر این جزء برنامه‌ریزی‌های امریکا باشد که اقتصاد چین را از طریق کمک‌های اقتصادی آن برای مزدوران امریکا در منطقه تضعیف نماید و این بخشی از سیاست امریکا برای جلوگیری از رشد چین به شمار رود. پس همکاری و مشارکت اقتصادی چین و دولت‌های عربی به هیچ وجه وابسته‌گی حکام عرب به امریکا را تهدید نمی‌کند.

8. به این ترتیب، اهداف چین از نشست‌های مذکور روشن می‌شود؛ طوری‌که در قدم نخست این‌ها اهداف اقتصادی می‌باشد و این‌که چین در سدد رقابت با امریکا و اروپا برسر نفوذ سیاسی در منطقۀ عرب نیست؛ زیرا توانایی‌ها و ارادۀ چین کم‌تر از از آن است که دست به چنین اقدامی بزند؛ در حدی‌که حتی نمی‌تواند نفوذ سیاسی منطقۀ ماحول خودش را در شرق آسیا به نفع خود یک‌طرفه نماید. بنابر این، هدف چین از این نشست‌ها و توافق‌نامه‌های مشترک اقتصادی‌ که امضاء می‌کند، اینست که منطقۀ عرب هم‌چنان به عنوان شریان اقتصاد آن باقی بماند، چه در خصوص منابع انرژی خلیج و یا بازارهای سرزمین‌های عربی برای تولیدات صنعتی چین. در عین حال، چین از این نشست‌ها و فرصت‌های امثال آن برای این‌که خودش را بخشی از جهان متمدن جلوه دهد و نیز بگوید که ما بخشی از دولت‌هایی نیستیم که غرب آنان را "دولت‌های سرکش" می‌نامد، استفاده می‌نماید؛ مانند کوریای شمالی و ایران. هم‌چنین چین نمی‌خواهد دچار عزلت بین‌المللی شود، عزلتی‌که در حال حاضر گلوی روسیه را می‌فشارد و نیز چین در پی آنست که روابط مستحکم اقتصادی با منطقۀ عرب، افریقا و امریکای لاتین داشته باشد تا تمام این‌ مناطق را به عنوان بدیل بازارهای غرب به کارگیرد، البته در صورتی‌که فشارهای غرب بالای چین شدت گرفته و دولت‌های غرب بخواهند زنجیره‌های واردات صنعتی خویش از چین را قطع نمایند، پس چین سعی دارد چنین اقدامی را از طریق سیاست‌ مماشات با غرب و سیاست در حال تشکل فاصله گرفتن از روسیه، تلافی نماید.

9. لازم به ذکر است که در جریان نشست‌های فوق‌الذکر و گفتگوهای "دوستانه" "حکام عرب" با رئیس‌جمهور چین، اقدامات وحشیانۀ چین علیه مسلمانان در اقلیم شینگیانگ "ترکستان شرقی"، حتی در ذهن آنان هم خطور نکرد؛ طوری‌که هیچ بحثی در خصوص آن مطرح نشد، انگار اصلاً چنین اقدامات وحشیانه‌ای صورت نگرفته! اگر این واقعیت شرم‌آور حکام عرب به چیزی دلالت کند، قطعاً به این دلالت می‌کند که حکام مذکور به شدت ناتوان بوده، دست از یاری امت اسلامی برداشته و امور مسلمانان هیچ اهمیتی برای آنان ندارد و نیز این‌که قضیۀ اساسی و سرنوشت‌ساز برای آنان در سایۀ بالاگرفتن میزان دشمنی مردم خودشان علیه آنان، همانا حفاظت از چوکی‌های قدرت‌شان می‌باشد و بس؛ زیرا می‌دانند که در تمام سیاست‌های خویش ناکام شده و توان تعامل با هیچ یک از قضایای مربوط به زندگی مردم را ندارند. تمام گفتگوها بالای روابط اقتصادی و تجارت بین‌المللی متمرکز بود، انگار جنایت‌های چین علیه مسلمانان ایغور در جهان دیگری رخ می‌دهد!

10. شکی نیست که حکام امروز عرب، بلکه حکام تمام مسلمانان، در بدترین وضعیت خویش از زمان سقوط خلافت به سر می‌برند؛ وضعیتی‌که نزدیک شدن نابودی آنان را هشدار می‌دهد؛ زیرا حجم عظیم ویرانی‌هایی را که آنان در هماهنگی با امریکا و اروپا و حتی چین به بار آورده اند، در حدی است که آنان را در خصوص جبران آن کاملاً سردرگم نموده و دیگر به هیچ وجه توان دست‌یابی به موفقیتی را ندارند که بقای آنان در حاکمیت را توجیه نماید. روشن است که این میزان ناکامی است که میان یک حاکم و حاکم بعد از او را مشخص می‌نماید. البته این به علاوۀ خشم و غضب الله سبحانه و تعالی است که دامن آنان را خواهد گرفت؛ زیرا آنان اسلام خویش را پشت سر انداخته و با کسانی‌که برای ازسر گیری زندگی اسلامی در زمین کار و تلاش می‌نمایند، در جنگ و ستیز قرار دارند و اوامر کفار استعمارگر را دنبال می‌نمایند؛ انگار دچار بلای ناگهانی شده اند که توان تفکیک راه درست و غلط را از آنان گرفته.

الله سبحانه و تعالی می‌فرماید:

(أمواتٌ غَیرُ أحیَاءٍ وَ مَا یَشعُرُونَ أَیّانَ یُبعَثُون) [نحل: 21]

ترجمه: مردگانند نه زندگان و نمی‌دانند کی برانگیخته خواهند شد.

ادامه مطلب...

توافق‌نامه همه‌جانبه در سودان

  • نشر شده در سیاسی
توافق‌نامه همه‌جانبه در سودان

پرسش:

در تلویزیون و مطبوعات سودان در روز 5/12/2022  برگذاری امضای توافق‌نامه‌ی همه‌جانبه در کاخ ریاست جمهوری به نشر رسید که میان ارتش به نمایندگی فرمانده ارتش، رئیس مجلس سنا و نائب آن و میان 52 حزب و کتله‌ی سیاسی انجام شد که بر مبنای آن راه را برای یک حکومت انتقالی به مدت دو سال هموار می‌کند تا بسوی انتخابات عمومی حرکت کند. این موضوع به حمایت بین‌المللی، مخصوصاً از سوی امریکا و بریتانیا و نماینده‌ی سازمان ملل متحد امضا شد که نقش صادر کنده‌ی این موافقت‌نامه را داشت؛ با این هم، مخالفت‌های به این توافق‌نامه و جود دارد؛ چنانچه در دو روز 8-9/12/2022م علیه این موافقت‌نامه تظاهراتی برگذار شد. مقصد این توافق‌نامه چیست؟ و چه کسی از آن سود می‌برد و برایش چه پیش خواهد آمد؟ آیا امید دوامش هست؟

پاسخ:

برای این‌که پاسخ این پرسش‌ها را خوب بیان کرده باشیم، امور زیر را پیش‌کش می‌کنیم:

نخست) از متن توافق‌نامه:

1-     در بخش نخست توافق‌نامه، تصریح شده که "سودان کشوری با فرهنگ‌ها، ارزش‌ها و ادیان متعدد است" در حالی‌که مردم سودان، بیش از 96% معتقد به دین اسلام هستند. در نتیجه دین و فرهنگ‌شان با تعدد قبایلی‌که دارند، واحد است. بنابراین، توافق‌نامه حیله و نیرنگی‌ست برای دور ساختن اسلام از زندگی و وجوب تطبیق آن در احکام اقتصادی، آموزش، نظام اجتماعی، سیستم جزا، سیاست داخلی، خارجی، جنگی، صنعت و تمام امور زندگی افراد و جامعه. به همین دلیل در توافق‌نامه آمده است: «سودان دولت مدنی، دیموکراسی، فدرالی و پارلمانی است که سروری در آن برای مردم است و مردم منبع قدرت اند.» این‌ها همه مخالف اسلام است؛ زیرا سودان را دولت مدنی، یعنی دولت سکولرستی که دین را از زندگی جدا کرده و دولت دیموکراسی که قانون‌گذاری را حق بشر می‌داند، پنداشته است؛ پس سیادت را از آن شریعت که منبع آن قرآن و سنت است، ندانسته، دولت را فدرالی اعلام نموده که این نیز نظام حکومت‌داری غیراسلامی‌ست، دولت را قابل تجزیه و مناطق آن را قابل انفصال می‌سازد؛ چنانچه نظیر آن در سودان جنوبی رخ داد! به نظر می‌رسد هدف ازین کار دور کردن هرگونه تأثیرگذاری از سوی اسلام برسودان است؛ چنانچه در آن آمده است: «دولت، دینی را بر هیچ‌کسی مقرر نمی‌کند و در امور مخصوص دینی و امور معتقدات و آنچه در اذهان است، موقف‌گیری نمی‌کند؛ از آزادی‌ها و پیمان‌های حقوق بشری مخصوصاً پیمان‌های حقوق زن پاسداری می‌کند.» یعنی عواملی‌که این توافق‌نامه را رقم زدند، قصداً می‌خواهند اسلام را از زندگی مسلمین این کشور اسلامی دور سازند.

2-     توافق‌نامه در بخش دوم تصریح نموده، بر این‌که «قدرت انتقالی باید به نهادهای مدنی کامل تسلیم شود؛ دولت رئیس تشریفاتی داشته، سپس برعلاوه‌ی مجلس قانون‌گذاری،  ارگان تنفیذی ایجاد شود که در رأس آن نخست‌وزیر مدنی قرار داشته باشد و از سوی امضاءکنندگان موافقت‌نامه انتخاب شود، ارگان دیگری نیز برای امنیت و دفاع تشکیل شود که ریاست آن نیز به دوش نخست‌وزیر است و به فرماندهی آمادگی‌های نظامی و حرکت‌های جنگی مسلحی بپیوندد که  صلح جوبا را امضاء کردند.» توافق‌نامه تصریح نموده که: «ارتش باید از سیاست و انجام فعالیت‌های اقتصادی، تجاری و استثماری دور باشد و این‌که نیروهای واکنش سریع و نیروهای حرکات مسلح، مطابق ترتیبی‌که در توافق‌نامه در کمیته‌ی ادغام، در ضمن یک نقشه‌ی اصلاحی امنیتی و نظامی در نظر گرفته خواهد شد، در ارتش ادغام شوند تا این‌که منجر به تشکیل یک ارتش خدمت‌گذار و مردمی واحد شود.» هم‌چنان تصریح نموده که «موافقت‌نامه‌ی صلح (جوبا) باید اجرایی شود و صلح با حرکات مسلحی‌که برای امضاء حاضر نشدند، نیز کامل شود.» هم‌چنان در آن آمده است: «راه‌کار همه شمول برای ساخت قانون، زیر نظر کمیته‌ی ساخت قانون طرح شود تا بر اساسات و قضایای قانونی با مشارکت تمام مناطق سودان، گفتگو و موافقت صورت گیرد.» هم‌چنان تصریح براین‌ نموده که «راه‌کار انتخاباتی شاملی تا پایان دوران انتقالی در مدت 24 ماه از تاریخ تعیین رئیس الوزراء تنظیم شود.»

دوم) موقف‌های محلی:

1-                         فرماندهی ارتش و رئیس شورای وزیران سودان، عبدالفتاح البرهان در اثنای مراسم امضای موافقت‌نامه، به این موضوع اشاره نمود که: «لازم است نهاد نظامی را از روند سیاسی، بشکل دائمی خارج کنیم. با پایان دوره‌ی حکومت انتقالی، انتخابات را اجرا کنیم. اموری‌ را که در موافقت‌نامه‌ همه‌جانبه مطرح گردیده تطبیق کنیم. کشور در شرایط خاصی قرار گرفته است. در حالتی قرار داریم که میان نیروهای سیاسی و نظامی، شگاف وجود دارد. این امر اثر منفی بر کشور گذاشته است. تلاش می‌کنیم تا ارتش را نهاد قانون‌مندی بسازیم که از هرگونه موقف‌گیری، برای حزب، گروه و یا ایدیولوژی، بدور باشد. نایبش محمد حمدان دقولو گفت: «بدون شک امضای موافقت‌نامه‌ی سیاسی شروع یک مرحله‌ی جدید و خوش‌آیندی را در تاریخ کشور سودان به نمایش می‌گذارد. امضای موافقت‌نامه، پایان بهران کنونی را نوید می‌دهد و راه را برای مرحله‌ی انتقالی جدیدی هموار می‌کند که در اثنای آن اشتباهات دوره‌ی گذشته جبران می‌شود؛ بدون شک، از زمان شروع دوره‌ی انتقالی در آگوست 2019م اختلافاتی میان عوامل انتقال و فعالیت‌های سیاسی اشتباه و جود داشت که منجر به روی‌داد 25 اکتبر شد. آن نیز یک اشتباه سیاسی بود که دروازه را به روی بازگشت نیروهای انقلاب مخالف گشود. بنابراین، لازم است تا اولویت حکومت آینده تنفیذ موافقت‌نامه‌ی جوبا، تکمیل کردن صلح با حرکات ناراضی، تلاش برای بازگشت بی‌جاشده‌گان و پناهندگان به قریه‌های اصلی شان و درمان مشکلات زمین و امور کوچ‌کننده‌گان باشد. (نمایندگی رسمی سونا،5/12/2022م) این توافق‌نامه فرماندهی نظامی به ریاست "البرهان"، نایبش و کسانی را ‌که با آن‌ها هستند، از سقوط نجات می‌دهد؛ زیرا مردم حکومت شان قبول ندارند؛ پس تکیه‌گاه داخلی ندارند، رهبری نظامی شان را ایمن ساخته، آن‌ها را از پیگرد قضایی، بنابر جنایاتی‌که مرتکب شدند، مصئون و محفوظ می‌سازد و از پیگرد قانونی نجات می‌دهد. آنان از اداره‌ی امور کشور عاجز شدند، در حل مشکلات آن شکست خوردند و تمام آنچه انجام دادند، حراست از نفوذ امریکا بعد از سقوط همتایی مزدورش عمرالبشیر بوده است؛ باوجود طرف مقابل که بنام نیروهای آزادی و تغییر نامیده می‌شود و احزابی‌که حکومت را تشکیل می‌دهند، نیز در اداره‌ی امور کشور درمان مشکلاتش و تأمین پایین‌ترین نیازهای زندگی مردم به شکست مواجه شدند. تمام آنچه که انجام دادند، به محافظت از نفوذ انگلیس در کشور و مانع شدن از تغییر نظام بشکل ریشه‌ای خلاصه شده است.

2-     مخالفت‌های با این توافق‌نامه نیز وجود دارد؛ چنانچه در دو روز 8و9 / 12/2022م برای رد این توافق‌نامه مظاهراتی انجام شد که از جمله‌ی آنان کسانی بودند که در مخالفت صادق نیستند و برای امت و مردم سودان مخلص نمی‌باشند؛ مانند حرکت عدل و مساوات به رهبری جبریل ابراهیم و حرکت تحریر سودان به فرماندهی "منا ارکو مناوی" و احزاب سیاسی که با نیروهای آزادی و تغییر همسو هستند و از بریتانیای استعمارگر پیروی می‌کنند. بریتانیا برای بازگشت خود، خط موازی و نیروی به عنوان مخالف ترسیم نموده است؛ پس زمانی‌که توافق‌نامه به شکست مواجه شود، این نیروها را به عنوان هسته‌های مخالفت به حرکت در آورده و بر مزدورانش پرده پوشاند تا بتوانند بر مردمی‌که از تسلط مزدوران امریکایی و انگلسی رهای نداشتند، رهبری کنند. زمانی‌که از یکی رها می‌شوند، به دام دیگری می‌افتند. این کار هم‌چنان از زمانی‌که به کشور استقلال شکلی داده شد و استعمار به شکل نظامی خارج شد؛ اما به اشکال سیاسی، فکری، اقتصادی وغیره استمرار یافته و ادامه دارد.

3-     برای برخی چنین بنظر می‌رسد که این توافق‌نامه، بحران حکومت عصیان‌گر را در مناطق حل می‌کند، که همانا اختلاف میان ارتش و نهادهای سیاسی، برای بدست گرفتن نیروهای سیاسی و قدرت و دور کردن ارتش از حکومت و سیاست است. این جز اختلافی میان مزدوران صاحب منصب نیست. در قدم اول مشکلات اقتصادی را که سودان از آن رنج می‌برد و انقلاب بخاطر آن انجام شده است، حل نمی‌کند و مشکل حکومت را نیز حل نخواهد کرد؛ زیرا کشمکش میان مزدوران و ابزار کشورهای بزرگی است که برسر سودان رقابت می‌کنند. حل این مشکلات غیرممکن به نظر می‌رسد؛ زیرا براساس فاسد و باطلی بنایافته که همانا جدایی دین از زندگی، دولت و جامعه است. این توافق‌نامه یک راه‌حل موقتی برای راضی ساختن ارتش و نیروهای سیاسی خائن و دنباله‌رو نیروی بیگانه است و این‌که قبلاً میان دوطرف در دوره‌ی انتقالی توافق انجام شده بود؛ اما در 25 اکتبر سقوط نمود و این‌که مسئله، تشکیل و یا عدم تشکیل حکومت مدنی نیست و چیزی بدست نمی‌دهد. پس ضمانتی بر تحقق آن وجود ندارد؛ زیرا هر گروه در کمین گروه دیگر بوده و از جانب کشورهای بزرگ رقابت کننده، مأموریت دارند.

سوم) موقف بین المللی:

امریکا توافق‌نامه را می‌ستاید؛ وزیر خارجه‌اش، انتونی بلنکن در تویترش روز 6/12/2022م گفت: «امضای توافق‌نامه‌ی همه‌جانبه‌ی سیاسی بنیادی در سودان، گام مهمی جهت تشکیل یک حکومت مدنی و آمادگی‌های قانونی، در دوره‌ی حکومت انتقالی، برای رفتن سودان بسوی انتخابات است.» وزارت خارجه‌ی امریکا در روز 7/12/2022م در سایت انترنتی خود بیانیه‌ای را صادر کرد که در آن آمده است: «امریکا طرف‌های مدنی و ارتش سودان را برای گفثگوهای همه‌جانبه پیرامون امور مربوط، پیش از امضای نهایی و انتقال قدرت به حکومت انتقالی برهبری جامعه‌ی مدنی کمک می‌کند.» و از تعیین جزا، برهرکسی‌که سبب نقض توافق شده است،  هشدار داده و گفته است: «این وزارت، امروز سیاست گسترش اعطای ویزا را علیه مسئولین فعلی و سابق سودان و یا غیرآن از کسانی‌که می‌پندارند مسئول هستند، یا موافق نقض تحول دیموکراتیک در سودان بودند، از طریق سرکوب کردن حقوق بشر و آزادی‌های اساسی، تثبیت نموده است.» پس این توافق گام مهی برای امریکا جهت حراست از نفوذش در سودان، محسوب می‌شود، تا از سقوط اقتدار نظامی، نظام وفادارش به رهبری مزدورانش عبدالفتاح البرهان، نائبش محمد اقلو و غیره را بگیرد؛ به ویژه این‌که آن دو قبل از یک سال واندی در روز 25/10/2021م علیه حکومت مدنی قیام کردند و مرحله‌ی انتقالی که میان طرفین در توافق‌نامه امضا شده بود را در 21/8/2019م متوقف کردند. این توافق بر ریاست نظامی شورای وزیران برای مدت 21ماه صراحت داشت. از همین رو جامعه‌ی مدنی 18 ماه ریاست کرد و این مدت بعد از توافق نامه‌ی جوبا در روز 3/10/2020م تا 53ماه تمدید شد تا این‌که انقلاب 25 اکتبر سال 2021م از راه رسید و فرصت را از مزدوران انگلس برای بدست گرفتن ریاست شورای حکومت سلب کرد. پس این توافق‌نامه مزدوران امریکا را از سقوط و پیگرد قضایی نجات می‌دهد و در نتیجه امریکا نفوذ خویش در سودان را حفظ نموده و از قدرت گرفتن مزدوران انگلس در مرکز سیاسی سودان پیش‌گیری می‌کند.

بریتانیا به زبان وزیر خود، در امور آفریقا و انکشاف بین‌المللی، خوشنودی خویش را از توافق‌نامه ابراز داشت، آنجا که گفت: «مجموعه چهارگانه، کشورهای ترویکا، ازین گام مهم بسوی توافق به رهبری جامعه مدنی در سودان استقبال می‌کند. ایالات متحده به گونه‌ی بااعتمادی با چنین حکومتی بعد از تشکیل آن کار خواهد کرد. تمام طرف های فعال را تشویق می‌کند تا هرچه عاجل‌تر برای رسیدن به توافق نهایی، یک دست شوند. (السودان الیوم 6/12/2022م) جیمز کاریوکی نماینده بریتانیا در شورای امنیت  "از پیامدهای وخیم تأخیر رسیدن به توافق نهای در سودان هشدار داد. «ازکمک بریتانیا برای حکومت مدنی آینده برهبری جامعه‌ی مدنی، با شرکای بین المللی خویش سخن گفت» و به وضعیت شکننده در تعدادی از نواحی سودان، مخصوصاً زون نیل الارزق و ولایت کردفان اشاره نمود.» (اخبارالسودان، 6/12/2022م) پس بریتانیا هم‌چون امریکا بگونه‌ی فعال در سودان مداخله می‌کند و موافقت خویش را برموافقت‌نامه ابراز می‌کند؛ زیرا در کنار امریکا به کمک فرستاده‌ی سازمان ملل از ناظرین بر روند آن بوده، حکومت مدنی آینده را به این امید مورد تأیید بریتانیا قراردارد که بیشتر اعضای آن از مزدوران انگلس باشد و از نفوذ آن در مرکز سیاسی محافظت کند و حکومت را بدست گرفته و تلاش کند تا نفوذ ارتش را در حکومت به لرزه در آورد.

چهارم: خلاصه این‌که با جریان حوادث جاری در سودان، آشکار می‌گردد که کشمکش‌های بین‌المللی هنوز در سودان تغییر نکرده است؛ بلکه مبارزه‌ی علنی میان امریکا حاکم بر "برهان" نایب و گروه آن، از یک سو و میان " الحریة و التغییر" و احزاب همسو با آن که از مزدوران بریتانیا و پیروانش هستند، از سوی دیگر جریان دارد. امریکا و بریتانیا نفوذ کاملی برهسته‌ی نظامی و هسته‌ی مدنی بطور همزمان دست نیافته اند. امریکا و بریتانیا توافق‌نامه را برای همین خواستند؛ چنانچه از زمان تغییر عمر البشیر اختلافات در 25 اکتبر با لاگرفت تا این‌که اکنون به توافق‌نامه برگشتند. این یک توافق موقتی خواهد بود تا این‌که هریک از طرفین توان نفوذ همه‌جانبه بر جامعه مدنی و نظامی را پیدا کند؛ چنانچه از شروع حکومت "البرهان" به این امر اشاره کردیم که انقلاب رخ می‌دهد؛ چنانچه در دو بیانیه، این موضوع را آگهی دادیم:

1-     در جواب قبلی که در 23/9/2019م یعنی در شروع اشتراک دو طرف در حکومت، صادر شد، پیرامون توافق نهاد نظامی با نهاد مدنی برای تقسیم قدرت گفتیم: «آنچه انتظار می‌رود اینست که امریکا و بریتانیا هرگیز باهم با آرامش زندگی نمی‌کنند، مصالح شان مختلف است و ابزار محلی نیز در خدمت شان است. بنابراین، هریک از دوطرف تلاش می‌کنند، آنان را برای منحرف کردن تحرکات طرف مقابل استفاده کند، از دنبال کردن حوادث جاری و بازنگری امور مرتبط به آن‌ها و دقت در اظهارات خارجی و محلی؛ مخصوصاً مسئولین امریکا و اروپا. به نظر می‌رسد، هریک از دوطر ممکن است استفاده ابزاری که رقیبش را در تنگنا قرار می‌دهد، ترجیح دهد، برآن دست یافته و رقیب را از حکومت دور کند ...» آنچه ما در آن موضوع بیان کردیم و آنچه بالفعل اتفاق می‌افتد یک داستان است. سپس در جواب بعدی در 25/10/2021م گفتیم: «... با آنچه که اوضاع در سودان بسوی آن در حرکت است، پنهان‌کاری‌های پلیدی‌که مزدوران امریکا به آن وادار شدند و پنهان‌کاری‌های پلید دیگری‌که مزدورا انگلسی و اروپایی تلاش می‌کنند، انجام دهند. همه‌ی آن‌ها خالی از ریختاندن خون‌ها، ظلم، گرسنگی و بهران‌ها نیست. بنابراین، برای مردم در سودان لازم است تا کار خویش را مشخص کنند و برتمام این حاکمان شکست خورده، مزدوران امریکا، انگلیس و اروپا، که خونهای ملت سودان وارزش‌های آنان را در خدمت کشورهای کفری قرار می‌دهند، پشت کنند، تصمیم قطعی گرفته و صف خویش را بر ضد تمام آنان یکی کنند...»

2-     اما از پرسش‌ها: این‌که آیا این توافق‌نامه تداوم یافته، تطبیق خواهد شد؟ یک امر احتمالی است، و آیا مناطق نجات خواهد یافت؟ این یک امر بعید است؛ زیرا راه‌حلی‌ست برمبنای باطل و این‌که از نیروهای استعماری رقیبی صادر گردیده که بگونه موقت توافق نموده اند. این یک امضایی میان طرف‌های مزدور است که غیر از موقف، منصب، حفاظت از دست‌آوردهای مالی و افزودن بر اموال، چیز دیگری برای‌شان مهم نیست؛ پس امور مناطق، مردم، بیداری و آزادی آنان از زیر یوغ استعمار و ستیز با استعمارگران برای شان مهم نیست و نه راه بیداری را بلدند. آنان برای جهت‌های استعماری و مستحکم ساختن نفوذ سیاسی و فکری استعمار کار می‌کنند و این طرف‌های استعماری، مخصوصاً امریکا و انگلس بر گسترش نفوذ خویش در سودان رقابت دارند. پس مداخله بیگانه بر همگان عیان است؛ زیرا در زمان امضای توافق‌نامه، بیگانگان در قصر ریاست جمهوری موجود بودند؛ بلکه آنکه موضوع را راه‌اندازی نموده است، بیگانه بود که همانا فرستاده سازمان ملل متحد، با نظارت مستقیم امریکا وانگلس طرف‌های بین المللی رقیب در سودان است که به نام رباعی و ترویکا می‌باشند. رباعی امریکا با مزدورش، سعودی و بریتانیا با مزدرش، امارات است. امریکا مزدورش، سعودی را برای تأثیر بر اطراف محلی و رشوه‌دهی استفاده می‌کند؛ چنانچه بریتانیا نیز امارات را هم‌چون امریکا، برای منافع خود استفاده می‌کند. ترویکا عبارت از امریکا با بریتانیا و نروژ است که جز در موارد ضروری و اجرای گفتگوهای مخفیانه که غالباً در مرکزش، اسلو برگذار می‌شود، نقشی ندارد. موافقت‌نامه‌های سری قبل از صدور در آن پخته می‌شود. امریکا کسانی را که سبب ناکامی توافق‌نامه شود، به پیگرد تهدید نموده است و بریتانیا از عواقب ناگوار بعد از شکست توافق‌نامه، می تر‌ساند. ...»

3-     فرستاده آلمانی ملل متحد، فولكر بيرتس كه دو رقيب، امریکا و بریتانیا را راضی نگه‌می‌دارد، از شکست توافق هشدار داده و در گردهم‌آیی، مقابل شورای امنیت بین‌المللی گفته است:  «با این‌که سودان به توافق‌نامه سیاسی نهایی نزدیک شده است؛ اما آنانی‌که  فکر نمی‌کنند از خلال برابری سیاسی به مصالح شان کمک می‌شود، بدون شک به تلاش‌های شکستن پروسه سیاسی جاری، سیر سعودی می‌بخشند». (الراکوبة السودانیة 8/12/2022م) پس این یک توافق میان دو طرف است و بسان استراحت یک جنگجو می‌ماند. از همین جا، هر زمانی‌که توانایی چیره شدن بر طرف مقابل پیدا کرد،   کشمکش از سر گرفته می‌شود و زمانی‌که طرفی بر طرف دیگر پیروز شد، طرف مقابل تسلیم نمی‌شود؛ بلکه مشکلاتی را در مناطق مختلف می‌آفریند، در شرق و در غرب، در شمال و در جنوب و در مرکز آن در پایتخت؛ زیرا برای این کار ابزار مزدورش را در اختیار دارد. تازمانی‌که مناطق از آن‌ها پاکسازی نشود، اوضاع روی آرامش نخواهد دید، مردم هرگز چشم امید نخواهند داشت، طعم زندگی خوش ایند و گوارا را نخواهند چشید و سعادت هردو دنیا را از دست خواهند داد. بنابراین، بر هر شخص مخلص صادقی، لازم است تا مسیر را به گونه عالی و باتمام تلاش و کوشش با کسانی پی بگیرند، که برای اقامه خلافت راشده بر منهج نبوت کار می‌کنند، آنکه رسول الله صلی الله علیه وسلم بدان مژده داده است، آنجا که فرموده است: «ثم تکون خلافة علی منهاج النبوة؛ سپس خلافت بر منهج نبوت است.» این حدیث را احمد و الطیالسی اخراج کردند.

﴿وَيَوْمَئِذٍ يَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ (4)بِنَصْرِ اللَّهِ يَنصُرُ مَن يَشَاءُ وَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ﴾ [روم: ٥-4]

ترجمه: در این روز مؤمنین خوشحال می‌شوند. به نصرت الله یاری می‌کند، آنکه را می‌خواهد و او غالب مهربان است.

 

ادامه مطلب...

آیا چین قدرت جدید در خاور میانه خواهد بود؟

  • نشر شده در سیاسی
آیا چین قدرت جدید در خاور میانه خواهد بود؟

سفر سه روزه "شی‌جین‌پینگ"، نخست وزیر چین به عربستان سعودی -که توجه منطقه و جهان را به خود جلب کرد- در 11 دسامبر به پایان رسید. شی‌جین‌پینگ این سفر خویش را "دوران جدیدی" در روابط عربستان و چین خواند. سفر شی‌جین‌پینگ در رسانه‌های جهانی بازتاب یافته و بسیاری بر این باور اند که چین قدرت جدید در خاور میانه است. این سفر در چارچوب تنش با آمریکا بر سر تایوان و هم‌چنان تنش‌های قابل ملاحظه‌ای بین (MBS) محمد بن سلمان، شاه عربستان سعودی و جوبایدن، رئیس جمهور آمریکا انجام شده است. بسیاری از رسانه‌های بین‌المللی سفر "شی‌‌جین پینگ" را نشانه و نمایش قدرت آمریکا و عربستان سعودی در حال انتقال از آمریکا به چین می‌دانستند. عربستان سعودی و چین با یک سلسله از قرارداد‌ها روابط عمیق‌تری را به نمایش گذاشتند. هردو طرف "توافقنامه مشارکت راهبردی جامع" را امضا کردند که شامل توافقات در مورد انرژی هایدروجن و افزایش هماهنگی بین چشم انداز پادشاهی 2030 و طرح کمر بند و جادۀ چین بود. هم‌چنان قراردادی در خصوص فناوری‌های شرکت "هووایی" راجع به محاسبۀ ابری، مراکز معلوماتی و ساخت مجتمع‌های با فناوری پیشرفته صورت گرفت. بیانیه مشترک حدود 4000 کلمه‌ای که توسط خبرگزاری رسمی عربستان سعودی (SPA) منتشر شد، توافقی را در مورد مجموعۀ از موضوعات گسترده از جمله انرژی، امنیت، برنامه هسته‌ای ایران، بحران یمن و جنگ روسیه با اوکراین بیان می‌کند.

در دوران پس از جنگ جهانی دوم این آمریکا بود که نظم جهانی را ساخت و اتحاد جماهیر شوروی برای تسلط بر جهان با آن رقابت کرد. چین تا حد زیادی از بسیاری از نقاط جهان از جمله خاورمیانه جدا شده بود. تنها با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و با تلاش برای به رسمیت شناختن بیشتر بین‌المللی به قیمت رقیب در تایوان بود که چین روابط خود را با برخی از کشورهای خاورمیانه آغاز کرد. در سال 1993 چین دیگر نتوانست نیازهای انرژی داخلی خود را از تولیدات داخلی تأمین نماید و برای واردات انرژی خود به خاورمیانه روی آورد. در سال 1995 خاورمیانه به منبع شماره یک نفت برای چین تبدیل شد. رشد سریع چین و هم‌چنان جمعیت زیاد به این معنی است که این کشور به خطوط عرضه برای مواد خام، کالاها و مهمتر از آن نفت نیاز دارد، و اینجاست که خاورمیانه به تصویر کشیده می‌شود. در سال 2021 چین 15،3 میلیون بشکه نفت مصرف کرد که کمتر از 5 میلیون بشکۀ آن از منابع داخلی است که باعث شد چین در سال 2017 به عنوان بزرگ‌ترین وارد کننده نفت جهان تبدیل شده و از آمریکا پیشی بگیرد. حدود 45 کشور است که تقاضای چین برای نفت را برآورده می‌نمایند. نزدیک به نیمی از این نفت از 9 کشور خاورمیانه تأمین می‌گردد که عربستان سعودی سهم شیر را از میان این اسهام به عهده دارد. مهم‌ترین دلیل حضور چین در خاورمیانه انرژی می‌باشد. خاور میانه بزرگ‌ترین منبع واردات نفت چین باقی خواهد ماند و این اهمیت استراتژیک خاور میانه و عربستان سعودی است که "بزرگ‌ترین تأمین کننده نفت چین" می‌باشد.

 تنش‌های اخیر میان آمریکا و عربستان توسط بسیاری به عنوان شکستگی در روابط میان این شرکای درازمدت تعبیر شده است. اجتناب اخیر عربستان از افزایش تولید نفت به منزلۀ ترسیم مسیر مستقل عربستان تلقی گردیده است. اما تنش در واقع تنش‌ها میان حزب دیموکراتیک و MBS است، نه عربستان سعودی. جوبایدن در مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری خویش به صراحت اعلام کرد که می‌خواهد از رابطه شخصی که ترامپ با MBS داشت دور شود و می‌خواهد MBS را به خاطر قتل جمال خاشقجی منزوی نماید. زمانی‌که بایدن به قدرت رسید با MBS برخورد سرد نموده و سعی می‌کرد تا وی را منزوی نماید.

MBS جواب آن را با حمایت از چشم‌انداز انتخاباتی حزب جمهوری‌خواه داد که بهترین امید بقای خود را در آن می‌دید. بروس ریدل یکی از اعضای ارشد مؤسسه بروکینگز به انترسپت گفت: «سعودی‌ها در تلاش این هستند تا دوباره ترامپ را انتخاب نمایند و جمهوری‌خواهان MAGA در انتخابات میان دوره‌ای پیروز گردند، قیمت‌های بلند نفت دیموکرات‌ها را تضعیف خواهد کرد."(1) "جونا شپ" از مجله نیویارک تأکید نمود که "البته دلیل واقعی سکوت جمهوری‌خواهان در مورد خیانت سعودی‌ها اینست که آن‌ها می‌خواهند از لحاظ سیاسی در یک مقیاس وسیع سود ببرند. افزایش جزئی قیمت گاز خود یک امر لزومی در تغییر بازی برای انتخابات میان دوره‌ای نیست؛ اما با وجود رقابت‌های بسیار فشرده در میدان‌های اصلی نبرد این خبر بدی برای حزب حاکم است".(2)

 بزرگ‌ترین چالش برای چین حضور آمریکا در خاورمیانه است. پس از جنگ جهانی دوم آمریکا وارد یک مبارزه شدید با بریتانیا برای حذف آن از خاورمیانه گردید. از کودتای نظامی و تهدید توسعه کمونستی برای دست یافتن به جای پا در منطقه استفاده نمود. این کشور برای ایجاد پایگاه نظامی در منطقه به عربستان سعودی و اسرائیل تضمین‌های امنیتی را پیشکش نمود. در دهه 1970 روابط خودرا با ایران و مصر از طریق فروش وسایل نظامی و کمک‌های اقتصادی تعمیق بخشید. آمریکا به یک عده از کشورها در منطقه ضمانت‌های امنیتی ارائه نموده تا در عوضِ وفاداری این رژیم‌های خودکامه پا به جای پای آن‌ها بگذارد. حضور آمریکا شامل طرح‌های سیاسی برای مسایل منطقه‌ای مانند راه‌حل دوکشوری بوده که تا کنون در حفظ حضور نظامی از قارۀ آمریکا و اجرای عملیات نظامی پیچیده و حفظ پایگاه نظامی در خارج از کشور تجربه دارد.

چالش‌ها با چالش‌های زیادی در خاورمیانه مواجه بودند. چین علاقه‌ای به داوری اختلافات محلی از طریق استفاده از زور ندارد. در واقع دخالت نظامی چین در منطقه تاکنون بسیار کم بوده است. ایجاد پایگاه دریایی در "جیبوتی" بارزترین نشانه حضور منطقه‌ای پکن است. هم‌چنان چین دارای نیروهای حافظ صلح سازمان ملل در لبنان و برخی مشوره‌دهندگان نظامی در سوریه می‌باشد. اما در حال حاضر چین از ادامه تجارت زیر چتر امنیت منطقه‌ای آمریکا خوشحال به نظر می‌رسد. پکن به طور سنتی رشد تجارت و سرمایه‌گذاری را ترجیح می‌دهد.

بر این اساس، گرچند مشارکت اقتصادی چین در خاورمیانه در دهه گذشته افزایش یافته، اما دخالت نظامی و امنیتی آن هم‌چنان حاشیه‌ای است. منافع رو به رشد چین و مشارکت فزاینده در خاورمیانه دست‌آوردهای آن را تا کنون برجسته می‌نماید. اما چین در حال حاضر فاقد توانایی‌های لازم برای اجرای این موارد است. این امر بر میزان تمایل پکن برای اختصاص دادن به منطقه تأثیر می‌گذارد. نتیجه اینست که حمله چین به خاورمیانه فاقد هرگونه ابعاد سیاسی یا نظامی است و محدود به ملاحظات اقتصادی و انرژی می‌باشد.

نویسنده: عدنان خان

برای دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب‌التحریر

 

 

ادامه مطلب...

ابتلائات و بشارت‌ها پیشاهنگ تحقق وعده الله سبحانه وتعالی به نصرت!

  • نشر شده در سیاسی
ابتلائات و بشارت‌ها پیشاهنگ تحقق وعده الله سبحانه وتعالی به نصرت!

 (قسمت چهارم)

تأثیر کثرت و قلت افراد در تحقق نصرت!

آیات قرآن همواره قلت آن عده از مؤمنان را که قائم به امر الله سبحانه وتعالی هستند، توصیف و کثرت باطل‌گرایان و کسانی‌که در مقابل باطل سکوت می‌کنند را تقبیح می‌کند؛ زیرا این اکثریت موقف شرعی را اتخاذ نمی‌کنند که با آن از حق دفاع بکنند و یا در کنار آن بایستند. بدترین حالت زمانی‌ست که این اکثریت به اقامه حق نمی‌پردازند، حاملان آن را یاری نمی‌کنند و برای شان مشکل‌ساز می‌شوند. الله سبحانه وتعالی در وصف اقلیت مؤمنان و قباحت اکثریت باطل‌گرایان فرموده است:

﴿يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ حَرِّضِ الْمُؤْمِنِينَ عَلَى الْقِتَالِ إِنْ يَكُنْ مِنْكُمْ عِشْرُونَ صَابِرُونَ يَغْلِبُوا مِائَتَيْنِ وَ إِنْ يَكُنْ مِنْكُمْ مِائَةٌ يَغْلِبُوا أَلْفًا مِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا يَفْقَهُونَ(65) الْآنَ خَفَّفَ اللَّهُ عَنْكُمْ وَ عَلِمَ أَنَّ فِيكُمْ ضَعْفًا فَإِنْ يَكُنْ مِنْكُمْ مِائَةٌ صَابِرَةٌ يَغْلِبُوا مِائَتَيْنِ وَ إِنْ يَكُنْ مِنْكُمْ أَلْفٌ يَغْلِبُوا أَلْفَيْنِ بِإِذْنِ اللَّهِ وَ اللَّهُ مَعَ الصَّابِرِينَ﴾ [الأنفال/ 65-66]

ترجمه: ای پیامبر! مؤمنان را به جنگ (با دشمن برای اعلاء فرمان الله) برانگیز. هرگاه بیست نفر شکیبا (و ورزیده و قوی‌الإیمان) از شما باشند، بر دویست نفر غلبه می‌کنند و اگر از شما صد نفر باشند، بر هزار نفر از کافران غلبه می‌کنند، به خاطر این‌که کافران گروهی هستند که نمی‌فهمند (برای چه چیزی و چه کسی می‌جنگند و اگر کشته شوند سرنوشت خانواده و سرانجام خودشان چه خواهد بود، لذا این تاریکی راه و ناآگاهی از هدف و ندانستن نتیجه دنیوی و اخروی مبارزه، تاب و توانی برای آنان باقی نمی‌گذارد)؛ هم اینک الله برای شما تخفیف قائل شد و دید در شما ضعفی است (و تازه‌کار و ناآزموده می‌باشید، در این حال) اگر از شما صد نفر شکیبا باشند، بر دویست نفر غلبه می‌کنند و اگر هزار نفر باشند، بر دوهزار نفر- با مدد و یاری الهی- پیروز می‌شوند و (در هر حال فراموش نکنید که) الله با شکیبایان است (و یاری و مدد او تنها شامل ایشان است).

و وی سبحانه وتعالی فرموده است:

﴿فَلَمَّا فَصَلَ طَالُوتُ بِالْجُنُودِ قَالَ إِنَّ اللَّهَ مُبْتَلِيكُمْ بِنَهَرٍ فَمَنْ شَرِبَ مِنْهُ فَلَيْسَ مِنِّي وَ مَنْ لَمْ يَطْعَمْهُ فَإِنَّهُ مِنِّي إِلَّا مَنِ اغْتَرَفَ غُرْفَةً بِيَدِهِ فَشَرِبُوا مِنْهُ إِلَّا قَلِيلًا مِنْهُمْ فَلَمَّا جَاوَزَهُ هُوَ وَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ قَالُوا لَا طَاقَةَ لَنَا الْيَوْمَ بِجَالُوتَ وَ جُنُودِهِ قَالَ الَّذِينَ يَظُنُّونَ أَنَّهُمْ مُلَاقُو اللَّهِ كَمْ مِنْ فِئَةٍ قَلِيلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً كَثِيرَةً بِإِذْنِ اللَّهِ وَ اللَّهُ مَعَ الصَّابِرِينَ﴾ [بقره: 249]

ترجمه: و هنگامی‌‌که طالوت (به فرماندهی لشکر بنی اسرائیل منصوب شد) و سپاهیان را با خود بیرون برد، بدی شان گفت: الله شما را به وسیله رودخانه‌ای آزمایش می‌کند. آنان که از آن بنوشند از (پیروانان) من نیستند و آنان که جز مشتی از آن ننوشند از (یاران) من هستند. همگی جز عده کمی از آن نوشیدند. پس وقتی‌که او و افرادی‌که ایمان آورده بودند (و از بوته آزمایش سالم به در آمده بودند) از آن رودخانه گذشتند (از کمی افراد خود ناراحت شدند و عده‌ای) گفتند: امروز ما توانائی مقابله با جالوت و سپاهیان او را نداریم. اما آنان که یقین داشتند که الله را ملاقات خواهند کرد (و در روز رستاخیز پاداش خود را دریافت خواهند کرد) گفتند: چه بسیارند گروه‌های اندکی که به فرمان الله (توفیق نصیب شان شده است و) بر گروه‌های فراوانی چیره شده اند. و الله با بردباران (و در صف استقامت کنندگان) است.

الله سبحانه وتعالی خبر داده است که فقط گروهی اندکی از مردم به اوامرش عمل می‌کنند، اما اکثریت مردم جز به حالت سختي و تحت فشار به إقامه حق نمی‌پردازند، چنانکه فرموده است:

﴿وَ لَوْ أَنَّا كَتَبْنَا عَلَيْهِمْ أَنِ اقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ أَوِ اخْرُجُوا مِنْ دِيَارِكُمْ مَا فَعَلُوهُ إِلَّا قَلِيلٌ مِنْهُمْ وَ لَوْ أَنَّهُمْ فَعَلُوا مَا يُوعَظُونَ بِهِ لَكَانَ خَيْرًا لَهُمْ وَ أَشَدَّ تثبیتا(66) وَ إِذًا لَآتَيْنَاهُمْ مِنْ لَدُنَّا أَجْرًا عَظِيمًا(67) وَ لَهَدَيْنَاهُمْ صِرَاطًا مُسْتَقِيمًا(68) وَ مَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَ الرَّسُولَ فَأُولَئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبِيِّينَ وَ الصِّدِّيقِينَ وَ الشُّهَدَاءِ وَ الصَّالِحِينَ وَ حَسُنَ أُولَئِكَ رَفِيقًا﴾ [نساء: 66-69]

ترجمه: و اگر ما (با تعیین تکلیفات طاقت‌فرسائی هم‌چون جهاد مستمر) بر آنان واجب می‌کردیم که (در راه الله، خود را در معرض تلف قرار داده و) خویشتن را بکشید و یا این‌که (برای جهاد ترک یار و دیارتان کنید و) از سرزمین تان بیرون روید، این کار را جز اندکی از آنان انجام نمی‌دادند. و اگر اندرزهائی را که به آنان داده می‌شد انجام می‌دادند (و دستور را به کار می‌بستند، در دنیا و آخرت) برای آنان بهتر بود و (ایمان) ایشان را پابرجاتر می‌کرد، و در این صورت، از سوی خود پاداش بزرگی برای شان می‌دادیم و هر آینه آنان را به راه راستی (که افراط و تفریطی در آن نمی‌باشد و به بهشت منتهی می‌شود) رهنمود می‌کردیم. و کسی‌که از الله و پیغمبر (با تسلیم در برابر فرمان آنان و رضا به حکم آنان) اطاعت کند، او (در روز رستاخیز به بهشت رود و همراه و) هم‌نشین کسانی خواهد بود که (مقربان درگاهند و) الله بدی شان نعمت (هدایت) داده است (و مشمول الطاف خود نموده است و بزرگواری خویش را بر آنان تمام کرده است. آن مقربانی‌که او همدم‌شان خواهد بود، عبارتند) از پیامبران، راستروان (و راستگویانی‌که پیامبران را تصدیق کردند و بر راه آنان رفتند) و شهیدان (یعنی آنان که خود را در راه الله فدا کردند) و شایستگان (یعنی سایر بندگانی‌که درون و بیرون شان به زیور طاعت و عبادت آراسته شد) و آنان چه اندازه دوستان خوبی هستند!

الله سبحانه وتعالی تأکید کرده است که تعداد مؤمنان همراه با پیامبر در مکه؛ قبل از اقامه دولت در مدینه زیاد نه، بلکه کم بود، با وجود این، الله سبحانه وتعالی برای شان نصرت را مقدر کرد و با لشکریان و توفیق خود یاری شان کرد، اسلام در گوشه و اکناف زمین منتشر شد و این بیانگر اینست که امت اسلام فقط به خواست و توفیق الله سبحانه وتعالی پیروز خواهد شد، با آنکه هر قدر توانمند شود و تعدادش افزایش یابد، الله سبحانه وتعالی فرموده است:

﴿وَ اذْكُرُوا إِذْ أَنْتُمْ قَلِيلٌ مُسْتَضْعَفُونَ فِي الْأَرْضِ تَخَافُونَ أَنْ يَتَخَطَّفَكُمُ النَّاسُ فَآوَاكُمْ وَ أَيَّدَكُمْ بِنَصْرِهِ وَ رَزَقَكُمْ مِنَ الطَّيِّبَاتِ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ﴾ [انفال: 26]

ترجمه: (ای مؤمنان)! به یاد آورید هنگامی را که شما گروه اندک و ضعیفی در سرزمین (مکه) بودید و می‌ترسیدید که مردم شما را بربایند، ولی الله شما را (در سرزمین مدینه) پناه و مأوی داد و با معونت و یاری خود شما را (در جنگ بدر پیروز گشتاند و) نیرو بخشید و غنائم پاکیزه‌ای بهره شما کرد تا این که سپاسگزاری بکنید (و در راه جهاد به جان و دل بکوشید).

وی سبحانه وتعالی از بنده‌اش نوح خبر داده است:

﴿حَتَّى إِذَا جَاءَ أَمْرُنَا وَ فَارَ التَنُّورُ قُلْنَا احْمِلْ فِيهَا مِنْ كُلٍّ زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ وَ أَهْلَكَ إِلَّا مَنْ سَبَقَ عَلَيْهِ الْقَوْلُ وَ مَنْ آمَنَ وَ مَا آمَنَ مَعَهُ إِلَّا قَلِيلٌ﴾ [هود: 40]

ترجمه: (نوح به دعوت خود مشغول بود و کافران به تمسخر خود ادامه دادند) تا آن گاه که فرمان ما (مبنی بر هلاک کافران) در رسید و آب از زمین جوشیدن گرفت (و خشم ما به غایت رسید. به نوح) گفتیم: سوار کشتی کن از هر صنفی نر و ماده‌ای را و خاندان خود را، مگر کسانی را که فرمان هلاکت آنان قبلاً صادر شده است (که همسر و یکی از پسران تو است)، و کسانی را (در آن بنشان) که ایمان آورده اند. و جز افراد اندکی بدو ایمان نیاورده بودند.

وی سبحانه وتعالی برای بنده‌اش داوود ; بیان نمود که اندکی از مردم شکرگزار هستند، اکثریت نه مطیع هستند و نه هم سپاسگزار و لازم هم نیست که اکثریت مردم همرای حق باشند، چنانکه فرموده است:

﴿اِعْمَلُوا آلَ دَاوُودَ شُکرًا وَ قَلِيلٌ مِنْ عِبَادِيَ الشَّكُورُ﴾ [سبأ: 13]

ترجمه:ای دودمان داوود! سپاس‌گزاری (این همه نعمت را) بکنید و (بدانید که) اندکی از بندگانم سپاس‌گزارند (و الله را به هنگام خوشی و نعمت یاد می‌آرند. پس کاری کنید که از زمره این گروه گزیده شکرگزار باشید).

 

برای حاملان حق قلت‌شان سبب فتنه نشود و کثرت‌شان سبب کبر و غرور نشود؛ زیرا نصرت و کامیابی در گرو این‌ها نیست و حاملان دعوت حق به این فکر نباشند که چقدر از مردم را به همراه دارند، تعدادشان به چقدر رسیده و چه کسی تأییدشان می‌کند...الخ. چیزی‌که باید تمام تمرکزشان را روی آن جلب کنند، اینست که چه مقدار سعی و کوشش بخرچ داده اند و چقدر تقدیم‌های نیک نموده اند؟! الله سبحانه وتعالی می‌فرماید:

﴿وَ أَنْ لَيْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَى(30) وَ أَنَّ سَعْيَهُ سَوْفَ يُرَى(40) ثُمَّ يُجْزَاهُ الْجَزَاءَ الْأَوْفَى(41) وَ أَنَّ إِلَى رَبِّكَ الْمُنْتَهَى﴾ [نجم: 39- 42]

ترجمه: و این که برای انسان پاداش و بهره‌ای نیست جز آنچه خود کرده است و برای آن تلاش نموده است و این که قطعاً سعی و کوشش او دیده خواهد شد. سپس (در برابر کارش) سزا و جزای کافی داده می‌شود و این که قطعاً پایان راه به پروردگار تو منتهی می‌شود (و بازگشت همگان در پایان جهان بدو است).

الله سبحانه وتعالی از بندگانش خواسته است تا سعی و تلاش کنند و تا می‌توانند احسان را در عملکرد و ارتباط خود با پروردگارشان مراعات کنند، دعوت شان را به خوبی به پیش ببرند، ثبات شان را حفظ کنند، اعتمادشان را نسبت به قضیۀ سرنوشت‌سازشان که روح‌بخش و مال‌آور است حفظ بکنند؛ زیرا قضیه ساده‌ای نه بل قضیه اقامه احکام اسلام در روی زمین با تأسیس دولت خلافت راشده بر منهج نبوت است. بنابر این، کسی که بدنبال قلت و کثرت مردم است، باید مسئولیت و تکلیفی را که الله سبحانه وتعالی بدوشش گذاشته دنبال کند، نه چیز دیگری را؛ زیرا رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «کسی‌که بمیرد و در گردنش بیعتی نباشد، به مرگ جاهلیت مرده است.» مؤمنان مخلص باید سعی نمایند و نیروهای شان را بسیج کنند تا خیر و خوبی از خود برای الله سبحانه وتعالی نشان دهند و این دین را با إقامه دولتش (خلافت راشده بر منهج نبوت) تمکین و قدرت دهند، وی سبحانه وتعالی فرموده است:

﴿وَ يَوْمَئِذٍ يَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ* بِنَصْرِ اللَّهِ يَنْصُرُ مَنْ يَشَاءُ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ﴾ [روم: 4-5]

ترجمه: در آن روز (روز نصرت) مؤمنان شادمان می‌شوند(آری! خوشحال می‌شوند) از نصرت الله. الله هرکسی را که بخواهد یاری می‌دهد و او بس چیره (بر دشمنان خود) و بسیار مهربان (در حق دوستان خویش) است.

ادامه دارد...

برگرفته از شماره 419 جریده الرایه

نویسنده: استاد محمد جامع (أبو أیمن)

مترجم: محمد مزمل

ادامه مطلب...
Subscribe to this RSS feed

تلویزیون الواقیه

سرزمین های اسلامی

سرزمین های اسلامی

کشورهای غربی

سائر لینک ها

بخش های از صفحه