Soru-1: 30.03.2009 Pazartesi günü, Arap Zirvesi Konferansı'nın 21.'si düzenlendi. Kararlaştırıldığı üzere iki gün sürmesi yerine konferans, aynı gün tamamlandı. O halde bu konferansın arkasında ne vardır ve kararlarının etkinlik boyutu nedir?

Cevap-1: Bu konferansın arkasında bir şey yoktur ve etkinlik boyutu sorulacak derecede önemli kararlar çıkmamıştır. Görüntünün daha netleşmesi için aşağıdaki hususları zikredeceğiz:

1. Zirve konferansları, her senenin Mart ayında "rutin" olarak düzenlenmektedir.

2. Büyük devletler, "Ortadoğu Meselesi" olarak isimlendirdikleri Filistin meselesine ilişkin projeleri uğrunda, Arap zirvesi konferanslarını istismar etmeyi alışkanlık haline getirdiler. Bu zirvelerin başladığı atmışlı yıllarda etkin devletler, Amerika ile İngiltere idi. Daha sonraları İngiltere'nin etkisi zayıflayınca bu konferanslardaki etkin kuvvet ve onu yönlendiren Amerika oldu.

3. Son dönemde Amerika'nın koşulları, sarsıntılı ve çalkantılı bir hal alınca, kendi öncelikleri Ortadoğu meselesinin önüne geçti. Özellikle de ekonomik kriz ile kasıp kavrulmasının yanı sıra Irak ile Afganistan'daki çıkmazından beri dikkatlerini bu öncelikler üzerine yoğunlaştırdı.

4. Bundan dolayı Netanyahu, hem Amerika'nın çağırdığı iki devletli projeyi istemediğini alenî bir şekilde açıklamasına hem de daha önce yaptığı gibi Amerika'nın seçimlerde onu düşürmeye muktedir olmasına rağmen işleri kendi haline bırakarak bunlarla meşgul olmamış ve yüzsuyunu korumak için Barak'ın ona ortak olması ile yetinmiştir. Böylece Netanyahu, otoritede tamamen tek başına kalmamıştır. Bilakis onunla birlikte Amerika'nın projesine çağrıda bulunan Barak vardır! Diğer taraftan ise Amerika, Barak'ın aldığı oyların yetersiz olmasının, Netanyahu'nun görüşleri doğrultusunda hareket etmesini engelleyemeyeceğinin de farkındadır.

Bütün bunlar, basit dahi olsa Amerika'nın herhangi bir meselenin çözümünü, çalışma takvimine almadığını göstermektedir. Yani o, önceliklerinden boşa çıkıncaya veya bunlarda mesafe kat edinceye kadar bölgedeki işleri oluruna bırakmıştır. Daha sonra "Ortadoğu Meselesine" yönelecek ve o zaman Yahudi varlığından ne Netanyahu ne de bir başkası ona güç yetirebilecektir. Özellikle de Yahudi varlığının hayatı ve ölümü Amerika'nın elinde iken. Önceliklerinde mesafe kat edinceye kadar, Filistin meselesindeki hareketi, gerektiği şekilde boşluğu doldurması için sadık uşağı Hüsnü Mübarek'e bırakmıştır ve şu anda bir konferans ile meşgul olmak istememektedir... Bu sırada Amerika, önceliklerinde mesafe kat edip Ortadoğu meselesi "rolünün" zamanı gelinceye kadar mevcut vakıayı izlemesi ve malumatlar toplaması için konferansa bir delege veya temsilci göndermektedir.

5. Bundan dolayı Amerika, bu konferansı rutin bir şekilde oluruna bırakmıştır. Yani Arap yöneticileri, bir araya geldiler, yediler, içtiler, birbirlerine tebessüm ettiler, birbirlerini "kızdırdılar" ve hummalı bakışlarla uzlaşma hakkında lak lakı yaptılar...

Bunun içindir ki Amerika önceliklerini tamamlayıncaya veya bunlarda mesafe kat edinceye kadar... Bu konferansı olsa olsa Arap yöneticiler arasındaki genel ilişkiler konferansı şeklinde tanımlamak mümkündür. Bundan sonra kendi çıkarlarına hizmet edecek kararlar alınması için Amerika'nın hareket ettireceği küçük ve büyük konferanslar düzenlenecektir.

Soru-2: Türkiye Cumhurbaşkanı Abdullah Gül, 23.03.2009'da, Irak'a iki günlük bir ziyarette bulundu. Bu ziyaret, otuz üç yıldan bu yana bir Türk Cumhurbaşkanı'nın ilk ziyaretidir. Abdullah Gül, Cumhurbaşkanı Celal Talabani ve Başbakan Maliki'nin yanı sıra Bölgesel Kürt Hükümeti'nin Başbakanı Neçirvan Barzani ile bir araya geldi. Neçirvan Barzani, Türkiye Cumhurbaşkanı'nın kendisi ile bir araya gelmesinin, Türkiye tarafından Kürdistan Bölgesi'nin tanınmasıdır şeklinde bir açıklama yaptı. [Habertürk Kanalı / 25.03.2009] Ayrıca Talabani, Türkiye Cumhurbaşkanı ile düzenlediği basın toplantısında şöyle dedi: "PKK, ya silahı bırakmalı yada çekip gitmelidir." [Radyo Sava / 23.03.2009] O halde bu, Türkiye'nin Irak Devleti'nin içerisinde olmak üzere Irak Kürdistan Bölgesi'ni tanıması karşılığında Türkiye'deki PKK'nın Irak'taki varlığının sona erdiği anlamına mı gelmektedir? Dolayısıyla Irak Kürtleri, Amerika'nın kendilerine verdiği Irak'tan bağımsız bir devlet sözünden ümit mi kestiler? Ayrıca bu, devletlerarası boyutlu bir ziyaret midir, yoksa Irak ile Türkiye arası ilişkilerle mi sınırlıdır?

Cevap-2: 1. Evet, Amerika'nın Irak Kürtlerine yönelik bir devletin kurulması sözü, hiçbir zaman ciddi bir söz olmamıştır. Bilakis, Irak işgalinin kolaylaşması amacıyla Irak'taki kardeşlerini vurmada onları istismar etmek için bu sözü vermiştir. Nitekim İngiltere de 1919 yılında Osmanlı korumasındaki Süleymaniye'ye saldırması karşılığında Mahmut Hafid'e bir Kürt devleti sözü vermişti. Bunun üzerine o, oraya saldırarak Osmanlılı kardeşlerini katletti ve onlardan kurtulanları da sürgün etti. Ardından İngiltere, sözünden döndü, dahası Mahmut Hafid'i sömürgesi Hindistan'a sürgün etti. Aynı şekilde İngiltere, Osmanlı Devleti ile yapılan ve Halîfenin heyetinin müzakereci durumunda olduğu 1920 yılındaki Sevr Anlaşması'nda, Halîfe Muhammed Vahdettin'i tedirgin etmek için bir Kürt devletinin kurulmasına ilişkin bir maddenin konulmasında ısrar etmiştir. Daha sonra Mustafa Kemal'in cumhurbaşkanı olarak atanmasını, Hilâfetin sona erdirilmesini ve Mustafa Kemal'in cumhuriyeti ile 1924'de Lozan Anlaşması'nın imzalanmasını başarınca İngiltere, Kürt devleti maddesinin konmasını reddetmiştir. Çünkü o, artık hedefini gerçekleştirmişti ki o, Hilâfet'in yıkılmasıdır. Dolayısıyla böyle bir şeyin istismar edilmesine gerek kalmamıştı. Nitekim İngiltere, amaçlarına ulaşıncaya kadar hem Kürt milliyetçiliği homurtularını hem de bölgedeki tüm milliyetçilik homurtularını tahrik etmiş ve tahrik ettiklerini istismar ederek Osmanlı Devleti'ne karşı isyana ve başkaldırmaya teşvik etmişti. Ardından da kendisi ile işbirliği yapanları kaldırıp atmış veya sözde yöneticiler ve liderler olarak atamasıyla onları birer ajan olarak kullanmıştır. Ardından da Amerika geldi, aynı rolü üstlendi, aynı oyunu oynadı ve kendisi ile işbirliği yapanlara aynı şeyi yaptı. Yani kendi çıkarları için istismar ettiği mücerret vaatler verdi. Çıkarlarına ulaşınca da sanki hiçbir şey vermemiş gibi sözleri uçup gitti!

2. Türkiye'nin, PKK'nın kovulması şartıyla, kendilerine özgü bir devlet olmaksızın Irak devletinin içerisinde olmak üzere resmî olarak Kürdistan bölgesini tanıması muhtemeldir. Nitekim Abdullah Gül, Neçirvan Barzani ile görüşmesinin ardından gazetecilere yaptığı açıklamasında, "Neçirvan Barzani'ye, terör unsurları, PKK kampları sizin bölgenizde, o nedenle bu örgüte karşı daha açık tavır almanız gerekir. Bu örgüt bitirilirse bizim ile sizin aranızda her şey mümkündür. Zira sizler bizim komşumuz ve akrabalarımızsınız dedim." diye konuştu. [Reuters / 25.03.2009] Yine Abdullah Gül, 17.03.2009 günü İstanbul'da yapılan Beşinci Dünya Su Formu görüşmeleri sırasında Talabani ile bir araya geldi ve orada bir Kürt devletinin kurulmasının imkansız olup Kürt devletinin ancak bir Kürt sloganı olduğunu açıkladı ve PKK'dan silah bırakmasını talep etti.

Görünen o ki Kürdistan bölgesi yöneticileri, kendilerini tanıması karşılığında Türkiye'nin taleplerine icabet etmek istemektedirler. Nitekim Neçirvan Barzani şöyle demiştir: "Türkiye ile ilişkilerimizin iyi olmasını istiyoruz. Türkiye'nin de kaygılarını anlıyoruz." [CNN Amerikan / 25.03.2009] Ve şöyle ekledi: "Biz, Irak ve Kürdistan Bölgesi'nden komşu ülkelere saldırılmasını kabul etmiyoruz." [CNN Amerikan / 25.03.2009] Yine son olarak Türk Dışişleri kaynakları tarafından Türkiye'nin, Kürdistan Bölgesi Başkanı Mesut Barzani'nin Ankara'yı ziyaret etmesini kabul ettiği açıklanmıştır. [CNN / 26.03.2009] Bu ziyaret ise aynı konuya ilişkindir. O da Türkiye'nin Irak Devleti'nin kapsamı içerisinde bölgeyi tanıması karşılığında PKK'nın Kürdistan Bölgesi'nden kovulmasıdır. Bununla birlikte PKK'nın Kuzey Irak'taki varlığı, Barzani'nin partisi "Kürdistan Demokratik Partisi" kılıfı altındadır!!

3. Bunun yanı sıra Gül ziyaretinde, Kerkük meselesinin alt zeminine de değinmiştir; Türkiye, Kerkük'ün Kürdistan Bölgesi'ne ilhak edilmesini reddetmektedir. Nitekim Abdullah Gül, iki Türkmen temsilcisi ile bir araya gelerek onlara, Kerkük'ün herhangi bir yöne ilhak edilmesini reddettiğini teyit etti ve bu, Türkiye açısından ikincil derecede olmasından dolayı buna odaklanmadı. Diğer taraftan Türkiye, orada Kerkük'ün Kürdistan'da ilhak edilmesini engelleyen büyük engellerin olduğunu bilmektedir ve Türkiye de bu engellerden biridir.

Ayrıca petrolün Türkiye üzerinden taşınması, ticaret ve su miktarının arttırılması gibi ele alınan ve tarafların üzerinde ittifak ettiklerini gösterdikleri diğer meseleler de vardır.

4. Ziyaretin devletlerarası boyutu olup olmamasına gelince; evet vardır ve en önemli olan da budur. Zira Türkiye Cumhurbaşkanı'nın Irak ziyareti, Amerikalıların kuvvetlerini hassas noktalar dışında kademeli olarak Irak'tan çekmelerine ilişkin kararlarından sonra gerçekleşmiştir. Amerika ise kendi yerini kendi yanlısı olan devletlerin doldurmasını istemektedir. Böylece diğer büyük devletler gelip bu durumu istismar ederek Amerika'nın yerini doldurmasın veya nüfuzuna yönelik karışıklık çıkarmak için çalışmasın.

Buradan İran'ın Amerika ile koordinasyon rolü devreye girmiş, bu konuda anlaşmış ve geçen sene İran Cumhurbaşkanı'nın Bağdat'ı ziyaret etmesi ile bu taçlandırılmıştır. Ancak Amerika, tek bir devlete bel bağlamak istememektedir. Zira tek bir devlet, herhangi bir rolü oynayabilir, fakat Amerika'nın kendisinden talep ettiği her şeyi yerine getiremez. Bunun içindir ki Amerika, Türkiye ile Suriye için de bir rol istemektedir... Buradan da Gül'ün Irak'a yönelik ziyareti gerçekleşmiştir. Gül'ün ziyaretinin akabinde de Suriye Dışişleri Bakanı, Irak'ı ziyaret ederek Talabani ile bir araya gelmiştir. Kaldı ki mücavir devletlerden izole olmuş bir şekilde Amerika'nın her istediğini gerçekleştirmesi imkânsızdır ve bu her ülke için geçerlidir. Mesela Afganistan'daki hedeflerini gerçekleştirmek için bu ülkeye komşu olan Pakistan ile İran'dan yardım aldığını görmekteyiz. Hatta müzakereleri kabul etmeleri noktasında oradaki mücahitleri etkilemek amacıyla Suudi Arabistan gibi kendi nüfuzu ile İngiliz nüfuzunun karışık olduğu ülkelerden bile yardım almaktadır. Nitekim dün, 31.03.2009'da Afganistan'ın durumu hakkında düzenlenen Lahey Konferansı, bunun en belirgin örneğidir. Zira 70 devletin katıldığı bu konferanstaki en dikkat çekici katılım, heyet başkanının Afganistan'dan sorumlu Amerikan temsilcileri ile bir araya geldiği İran'dı ve dostane bir toplantı olarak tanımlandı..!

Amerika, Irak'taki direnişçiler tarafından tatmış olduğu acı hezimetlerin ve neredeyse devletlerarası konumundan düşerek dünyadaki birinci devlet konumundan silinecek hale gelmesinin üzerine, Irak'taki nüfuzunun yanı sıra dünyadaki birinci büyük devlet olarak konumunu da korumayı istemektedir. Buna rağmen dilediği şekilde liderliğini yaptığı dünyanın birinci büyük devleti olarak ona olan güven sarsılmıştır!

Bundan dolayı Obama, Türkiye'ye Amerika'nın kendisinden yardım istediği şeklinde bir mesaj vermiştir. Zira Amerika'nın, Türkiye'den yardım istemesi veya daha doğrusu Amerika'nın Türkiye'yi kullanması, sadece Irak'ın durumuna ilişkin değildir. Bilakis Kafkas ülkeleri, Rusya ve Ortadoğu meselesi gibi Amerika'nın Türkiye'yi kullanmak istediği pek çok mesele vardır. Bu sebepten dolayı yeni Amerika Başkanı Obama, yakında Türkiye'yi ziyaret edeceğini ilan etmiştir. Yine Obama, Afganistan'ın yanı sıra Irak meselesinde de kendisinden yardım almak, dahası kullanmak için de İran'a da bir mesaj göndermiştir.

Soru-3: Şeyh Şerîf Ahmed, Somali Devlet Başkanı oldu. O halde bu, iki sene önce olduğu gibi İslâmî Mahkemeleri'nin Somali'ye geri döndüğü anlamına mı gelmektedir? Eğer durum bu şekilde ise İslâmî Mahkemelerden olduğu veya ona yakın olduğu halde ne diye Mücahit Gençler Hareketi, ona karşı durmaktadır? Eğer Şeyh Şerîf, inhirafa uğramış ve Mücahit Gençler Hareketi de bu değişiminden dolayı ona karşı duruyorsa bu Mücahit Gençler Hareketi'nin sadık ve muhlis bir hareket olduğu anlamına mı gelmektedir?

Cevap-3: Evet, bugün Şeyh Şerîf Ahmed, dünkü gibi değildir. Zira geçmişte İslâmî Mahkemeleri'nin başkanı olduğu ve Somali'de iktidara geldiği sıralarda Somali'deki Sömürgeci kâfirlerin harici tamahları ile savaşıyor ve İslâmî Şeriat'ın tatbik edilmesini dile getiriyordu. Ancak silahlı İslâmî hareketlerin genelinin durumunda olduğu gibi onun siyasî uyanıklığı zayıftı. Bunun içindir ki "muhlisler", hem Amerika'nın uşağı olan Abdullah Yûsuf Hükümeti ile hem de doğrudan ve -ajanları yoluyla veya Birleşmiş Milletler, Arap Birliği ve Afrika Birliği gölgesinde- dolaylı şekilde Amerika ile müzakere etmemesi noktasında ona nasihat etmesi için bir heyet gönderdi... İşte tüm bunlar, ondaki abesliği ve onun hareketinde Amerika'nın parmaklarının, dahası ellerinin olduğunu göstermektedir. Aynı şekilde heyet ona, Sömürgeci kâfirlere olan adavetine devam etmesi nasihatinde bulundu... Ancak o, hiçbir şekilde nasihat almadı. Bilakis Birleşmiş Milletler, Arap Birliği ve Afrika Birliği gölgesinde Hartum'da Abdullah Yûsuf Hükümeti ile müzakerelere girdi...

Bunlar, o iktidarda iken olmuştur. Ancak Etiyopya'nın saldırması, Şerîf'in Somali'den çıkarak Kenya'ya gitmesi, daha sonra Cibuti'ye ulaşması ile İslâmi Mahkemeler'in kendi arasında parçalanmasının üzerine Cibuti Kanadı Somali Kurtuluş Cephesi'nin başkanı oldu. Bu iki grup, Batı yanlısı olmalarına rağmen Asmara ile Cibuti'de yerleştiler...! Bu sırada Şeyh Şerîf, doğrudan ve dolaylı müzakerelerin içinde boğuldu. Nihayet işler, Amerika'nın, Batının ve ajanların memnuniyeti ile Abdullah Yûsuf Hükümeti'nden pek de farklı olmayan Somali'de hükümet başkanı olmasına dayandı.... Ve işler aşağıdaki şekilde gelişti:

1. 2006 yılı sonunda İslâmî Mahkemeler'in, kendisine vekâleten Amerika'nın Somali'ye saldırmaya sevk ettiği Etiyopya kuvvetlerinin karşısında hezimete uğramasının üzerine Şeyh Şerîf, Kenya'ya gittiğinde orada Amerikan İstihbarat Ajansı'ndan iki yetkilinin huzurunda Amerikan Büyükelçisi ile görüştü.

2. Mahkemeler, kendi arasında parçalanıp iki kanada ayrıldıktan sonra Şeyh Şerîf Ahmed, Cibuti Kanadı'nın başkanı oldu ki böylece 26.10.2008 tarihinde Cibuti Anlaşması imzalanana kadar kendisi, Abdullah Yûsuf Hükümeti ve Etiyopya arasında müzakereler başladı.

3. Bu anlaşma, Amerika'nın gözetimi ve Etiyopya'nın muvafakati ile oldu. Çünkü Etiyopya ordusu, pek çok kayıplar veriyor ve Somali'den çıkmak istiyordu. Ancak yüzsuyunu koruyarak, yani buna işaret eden bir anlaşma ile çıkmak istiyordu. Bundan dolayı anlaşmanın imzalanmasından sonra Etiyopya, kuvvetlerini çekeceğine dair açıklamalarda bulunmaya başladı.

France Press Ajansı [A.F.P], 28.11.2008'de, Etiyopya'nın yıl sonunda Somali'den çekileceğini ve bunun da Afrika Birliği ile Birleşmiş Milletlere yönelik resmî iki mesaj olduğunu aktardı. Nitekim bu haber ajansı, Etiyopya Dışişleri Bakanı Resmî Sözcüsü Wahidi Bella'nın kendisine şöyle dediğini ifade etmiştir: "Biz sonuca ulaştık. Etiyopya'nın kuvvetlerini Somali'de bırakması uygun değildir. Biz görevimizi yaptık ve bu yüzden gurur duyuyoruz. Ancak devletlerarası toplumdan beklediğimiz ümitler, boşa çıktı." Yine Etiyopyalı bu sözcü, daha önce de 24.11.2008'de aynı haber ajansına Cibuti'deki anlaşmaya ilişkin yatığı değerlendirmede şöyle demiştir: "Bu anlaşma, Etiyopya'nın konumu ve kuvvetlerini düzenli olarak çekmesi lehinedir."

Etiyopya, Somali'nin durumuna önem vermektedir. Bu da sadece Amerika lehine vekaleten bir muharip olarak değildir. Bilakis o, ona komşudur ve Somali'nin geri almak için 1977 ile 1978 olmak üzere iki defa Etiyopya ile savaşa girdiği ve başarısız olduğu Ogaden bölgesini işgal etmektedir. Dolayısıyla Etiyopya, Somali'de kendisini tehdit etmeyen ve kendisinden Ogaden'i istemeyen bir yönetimin olmasını istemektedir. Etiyopya'nın, Amerika'nın Afrika boynuzundaki çıkarlarına hizmet etmesinin yanı sıra Etiyopya'yı Somali'ye gönderen, Şeyh Şerîf'i saptırdığını görmesi ile 26.10.2008'deki Cibuti Anlaşması'ndan sonra oradan geri çekilmesini isteyen de bizzat Amerika'nın kendisidir.

4. Amerika, İslâmî kökeni olmasından dolayı Şerîf Ahmed'in mücahitlere karşı koymaya muktedir olduğunu ve bir Afrika devleti olması vasfıyla da Etiyopya'nın, İslâmcılarla çarpışmayı sürdüremeyeceğini gördü. Dolayısıyla Amerika açısından en ideal olanı bu rolü üstlenmesi için İslâmcılardan birini kullanmak oldu. Amerika, onu cezp etmeleri için Kenya, Sudan ve özellikle Sudan'daki ajanlarını Şerîf'e musallat etti. Nitekim Siyaset Uzmanı Hasan Mekkî şöyle demiştir: "Sudan Hükümeti, Etiyopyalılarla baş edemeyeceği ve devletlerarası topluma yokmuş gibi muamele etmesinin imkansız olduğu noktasında Şerîf'i bilgilendirdi. Bu nedenle özellikle Sudan eğitim kurumlarından mezun olduğundan bu nasihatlere kulak vermeye başladı." Ve şöyle eklemiştir: "Sudan ortamı, bu müzakerelerde büyük bir rol oynamıştır." Yani Cibuti görüşmelerini kastetmektedir.

Böylece Amerika, kendisini övecek derecede Şeyh Şerîf'i cezp etmeyi başardı. Zira "Amerika'nın Sesi Somali Bürosu" ile yaptığı 20.02.2009 tarihli röportajında, Somali'ye yönelik Amerikan politikasını, müzakerelerin başladığı günden şu ana kadar olumlu olarak niteleyerek şöyle demiştir: "Bu çabalarını sürdürmesini ümit ediyoruz."!

5. Şeyh Şerîf'in, Abdullah Yûsuf dönemindeki parlamentonun oy çoğunluğu ile devlet başkanı seçilmesinden bir sonraki adım başbakanın seçilmesi oldu! Burada da Amerika'nın rolü devreye girdi. Zira Birleşik Devletler'de ikamet eden ve Birleşik Devletler'in ölçülerine göre mutedil biri olarak tanımlanan Ömer Abdurrâşid Şarmarkî seçildi ki o, Birleşmiş Milletler'de birçok görevde bulunmuş, Abdullah Yûsuf'un Hükümeti döneminde Somali'nin Washington Büyükelçisi ve eski Somali Devlet Başkanının oğlu idi.

Amerika, onun daha önce Amerika'da ikamet etmesinin yanı sıra iç savaştan ve ülkesinden uzak kalmasıyla iç savaşa bulaşmamış olmasından dolayı başbakanlığı almasında hırs gösterdi. Bunun içindir ki Somali'deki insanların geneli tarafından kabul görecek bir yönü vardı.

Kayda değerdir ki Sömürgeci devletlerin adeti olduğu üzere halihazırda kendisine hizmet eden kişi dışında çıkarlarının bir başka kişide olduğunu gördüklerinde onu çekirdek gibi çitleyip atarlar ve daha güçlü bir şekilde çıkarlarını gerçekleştiren diğer kişiyi getirirler. Mesela Amerika, Somali'ye yönelik ihanetleri ile bitmiş, nefret edilen ve ifşa olmuş biri haline gelmiş olan Abdullah Yûsuf'u terk edince 29.12.2008'de istifa etmek ve Mogadişu'dan Somali devlet başkanı olarak ilan edildiği 1998'den 2004 yılına kadar yönettiği bir bölge olan Pundland'ın merkezi Maskat'a göç etmek zorunda kalmıştır. Daha sonra da Yemen'e sığınmıştır...

7. Amerika, yönetimi sırasında kamuoyuna sahip olan Mahkemeler içersinde İslâmî bir kökeni olan Şeyh Şerîf'i devlet başkanlığına getirmesinin yan sıra insanların geneli tarafından kabul görmesini sağlayan iç savaştan uzak birisini başbakanlığa getirmeyi başarması ile Somali'yi eline geçirdiği zehabına kapıldı. Ancak Somali'deki yeni yönetimin durumunun ifşa olması ile bu zehabı heba oldu. Zira daha önceki hükümetin büründüğü elbiseden daha cicili bicili bir elbiseye bürünmesi dışında bu hükümetin de öncekinden pek farklı olmadığı ortaya çıktı. Hüsnü zan ile düşündüğümüzde iki yönetimin arasındaki fark, Abdullah Yûsuf, Amerika'ya bilinçli bir şekilde hizmet ederken, Şeyh Şerîf Ahmed, Somali'ye iyilik yaptığını sanarak bilinçsizce Amerika'ya hizmet etmektedir! Doğrusu Şeyh Şerîf'in, Sömürgeci kâfirlerin komplolarından uzak bir şekilde başladığı gibi kalmasını isterdik. Umulur ki o, Allah'ın izniyle ilk sîretine geri döner.

8. Bu hükümetin durumunun ifşa olmasına binaen Müslümanların direnişi daha çetin bir şekilde sürmüş ve bunların en barizi Mücahit Gençler Hareketi'dir.

Mücahit Gençler Hareketi, İslâmî Mahkemelerin 2007 Eylül ayında Asmara Anlaşması'nı imzalamalarından sonra Asmara Kolu ve Cibuti Kolu olmak üzere ikiye ayrılmasıyla onları, laiklerle ittifak kurmak ve Allah yolunda cihadı terk etmekle itham ederek İslâmi Mahkemeler'den ayrılmıştır.

O, Afrika Boynuzu'nun tamamının kurtarılması için Etiyopya ve Amerika'ya karşı cihat etmeyi istemesinin yanı sıra dar vatancılık sınırlarını aşan İslâmî bir yönetim kurmak istediğini de ilan etmektedir... Nitekim Amerikan Dışişleri Bakanlığı, Gençler Hareketi'nin bazı üyelerinin el-Kaide örgütüne üye olan radikal ve şiddet yanlısı bir grup olduğunu ilan ettiği bir beyan yayınlamıştır. [Çin Haber Sitesi / 18.03.2008] Yine Birleşik Devletler, 2007 yılı ortalarında, onun eski lideri İsmaîl Aralî'yi Cibuti'de tutuklamış ve Guantanama Tutukevi'ne koymuştur. Bunun üzerine hareket, Muhtâr Adurrahman "Ebû Zübeyyir'i" lider olarak ve Muhtâr Rebû "Ebû Mansûr'u" da resmî sözcü olarak seçmiştir. [el-Arabiyye / 22.12.2007] Bu resmî sözcü, Amerikan Dışişleri Bakanlığı'na şöyle diyerek cevap vermiştir: "el-Kaide ile alakamız, Müslüman kardeş ilişkisidir. Müslümanın akîdesinin özü, ‘Velâ ve Berâ' ile ‘kâfirlerden uzaklaşmamız, tüm Müslümanlara ulaşmamız ve onları sevmemizdir.'" Ayrıca hareket, "Birleşik Devletler'in kendisini terör listesine koyması kararı ile mutluluk ve gurur duyduğunu" ifade etmiştir. Yine 05.04.2008'de hareket tarafından yapılan açıklamada şöyle geçmiştir: "Yakinî bir ilim ile biliyoruz ki bizler, Somalili olduğumuz için hedef alınmıyoruz. Bilakis ne suni sınırları, ne de sözde "devletlerarası meşruiyeti" tanıyan genel mefhumu ile cihat fikrini taşıdığımız için hedef alınıyoruz."

Mücahit Gençler Hareketi, hükümetin kontrolünü bir hayli aşan şekilde pek çok Somali şehirlerini ele geçirmeyi başarmıştır. Görünen o ki bu hareket, sadık ve muhlis bir şekilde Sömürgeci kâfirlerle savaşmaktadır... Ancak belirttiğimiz gibi silahlı İslâmî hareketlerin zayıf noktası, siyasî uyanıklığın zayıf olmasıdır. Allahu Subhânehu'dan bu hareketin, Sömürgeci kâfirler karşısındaki güçlü tutumlarını sürdürmesini temenni ediyoruz.

Bununla birlikte o, Şeyh Şerîf hükümetine karşı çıkan bir diğer hareket olan İslâmî Parti'den daha fazla uyanıktır. O şu dört hareketten oluşmaktadır ve en barizleri Hasan Tâhir Uveys liderliğindeki Asmara Kanadı olan Somali Kurtuluş Cephesi'dir. İslâmî Parti içerisindeki diğer üç hareket ise, Kambuni Askeri Kampı, İslamî Cephe ve Faruk Askeri Kampı'dır. Mücahit Gençler Hareketi'ne yakın bir site olan "Gring Sitesi", 24.01.2009 tarihinde, Hasan Tâhir Uveys'e Eritre'nin başkenti Asmara'da bulunmasının sebebini sordu. Bunun üzerine bu kişiler, onun kendileri için ilk Müslümanların Necaşisi gibi olduğunu söylediler!! Böyle dediler!!

Allahu Subhânehu'dan İslâmî hareketlerin, Allahu Subhânehu'ya muhlis, Rasulü [SallAllahu Aleyhi ve Sellem]'e sadık, kâfirlerin planlarına ve komplolarına karşı tamamen uyanık olmalarını temenni ederiz. Zira onlar, açığa vurduklarından daha çok İslâm'a tuzak kurmaktalar ve İslam için şer gizlemektedirler.

قَدْ بَدَتِ الْبَغْضَاء مِنْ أَفْوَاهِهِمْ وَمَا تُخْفِي صُدُورُهُمْ أَكْبَ "Gerçekten, kin ve düşmanlıkları ağızlarından (dökülen sözlerinden) belli olmaktadır. Kalplerinde sakladıkları (düşmanlıkları) ise daha büyüktür." ^{[Âl-i İmrân 118]}

Her kim onlara bel bağlarsa, hem dünyasını hem de âhiretini kaybetmiş olur ki bu da apaçık bir hüsrandır ve bunun örnekleri oldukça çoktur.

Ergenekon Davasında ikinci iddianame İstanbul 13. Ağır Ceza Mahkemesinde 25 Mart 2009 Çarşamba günü kabul edildikten sonra bazı medya organları Hizb-ut Tahrir'in Ergenekonla ilişkili olarak iddianamede yer aldığı haberini yaptılar. İddianamede, bu olmayan "ilişki"nin nasıl tarif edilip ispatlanmaya çalışıldığına hiç değinilmeden "Hizb-ut Tahrir-Ergenekon ilişkisi ikinci iddianamede yer aldı" şeklinde yapılan haberler, ciddiyetsiz habercilik anlayışının ürünü olduğu gibi haberin veriliş tarzı itibariyle Hizb-ut Tahrir'i kamuoyu nazarında şaibeli duruma düşürmeye yöneliktir.

Ancak dünyanın değişik yerlerinde defalarca maruz kalmasına rağmen ne izzetini ne de İslami hayatı başlatma azmini zedeleyemeyen bu tür menfur girişimler beş kıtada faaliyet yürüten Hizb-ut Tahrir'in saygınlığını bu sefer de gölgeleyemeyecektir bilakis her saldırı, her iftira, her komplo onun Ümmet nezdindeki yerini daha da sabitleyip pekiştirecektir.

Bu açık hakikatlerle birlikte iddianamede yer alan hususlar hakkında Hizb-ut Tahrir / Türkiye Vilayeti olarak söyleyeceklerimiz şunlardır:

1- İddianamede geçtiği üzere; Teğmen M. Ali Çelebi, Süleyman Solmaz'a kendini muhasebeci olarak tanıtmış, İslami konulara ilgisinin olduğunu söyleyerek ondan  kitap istemiş, Süleyman Solmaz da ona  bazı kitaplar vermiş ve sohbetler düzenleyerek onu daha fazla bilgilendirmek istemiştir;

Bu davranış, Hizb-ut Tahrir'e özgü değildir. Her Müslüman kitle, İslami konularda yardım isteyen kişiye yardım etmek için elinden geleni yapar. Solmaz'ın yaptığı da İslami bir reflekstir. Karşısındaki kişinin karaktersiz, İslam düşmanı olduğunu tespit edememesi, onun amelini iptal etmez. Üstelik bu, tüm İslami grupların başına gelebilecek bir durumdur.

2- Teğmen M. Ali Çelebi'yle irtibatlı olduğu söylenen Süleyman Solmaz;

Hizb-ut Tahrir üyesi değildir, hiç de olmamıştır. Hizb-ut Tahrir Türkiye Vilayeti Resmi Sözcülük bürosu 28 Eylül 2008 tarihli basın açıklamasında Hizb-ut Tahrir'e üyelik konusunu açıklamıştır. Hizb-ut Tahrir'in fiillerini yönlendirmek için Hizb-ut Tahrir üyesi olmak kafi değildir. Hatta Hizb-ut Tahrir'in Türkiye Vilayetindeki Mesulü dahi tek başına Hizb-ut Tahrir'in fiillerini belirleyemez, yönlendiremez. Hizb-ut Tahrir tek adamlı cemaat yada partiler gibi değildir. Hal böyleyken Hizb-ut Tahrir üyesi olmayan, sadece Hizb-ut Tahrir'in tüm Müslümanlara açık olan sohbetlerine katılmış bir kişiyle birkaç görüşme yapılarak Hizb-ut Tahrir'e sızıldığını, onun yönlendirilmeye çalışıldığını söylemek gülünçten de öte hastalıklı bir beynin vehmidir.

3- Fatih Camii'nde 02 Eylül 2005 tarihinde yaptığımız "Hizb-ut Tahrir'den İslam Ümmeti'ne ve Bilhassa Kuvvet Sahibi Olanlarına Bir Nida" başlıklı nidanın tarihine dikkat çekilerek sanki Ergenekon tarafından tertiplendiği imajı verilmiştir;

Halbuki bu amel Türkiye'ye has olmayıp dünya çapında Hizb-ut Tahrir'in sorumluları o günkü Cumâ Namazı'ndan sonra Hizb-ut Tahrir'in çalışmakta olduğu tüm Müslüman beldelerde, Endonezya ve Malezya'nın bulunduğu Büyük Okyanus çevresindeki Uzak Doğu'dan başlayıp Hindistan, Bangladeş, Pakistan, Afganistan, Orta Asya ve Anadolu ile, Irak, eş-Şâm beldeleri, Arap Yarımadası, Sudan, Mısır ve Kuzey Afrika'dan geçip Fas beldelerinin bulunduğu Atlas Okyanusu kıyılarındaki Uzak Batı'ya kadar ulaşan bir coğrafya üzerinde bu nîda ile haykırışta bulunmuşlardır. Bu nidanın yalan iddialara konu edilmesi Hizb-ut Tahrir'i bağlamadığı gibi Hizb-ut Tahrir ile cani gruplar arasında bir hedef birliği olduğunu asla göstermez.

4- Fatih Camii'ndeki nidaya katıldığı tespit edilen birkaç kişinin telefon numaralarının Ergenekoncu bir kişinin bilgisayarında çıktığı belirtilerek Ergenekon ile Hizb-ut Tahrir arasında bağ kurulmuştur;

İddianameyi hazırlayan savcılar 21. Yüzyılda yaşadığımızı unutup artık pek çok bilgiye ulaşmanın kolay olduğunu dikkate almamışlardır. Yüzlerce Hizb-ut Tahrir üyesinin bilgileri haklarındaki davalardan ötürü zaten açıktır. Bir avukat vasıtasıyla birkaç değil yüzlerce Hizb-ut Tahrir üyesinin adresleri, telefonları, nüfus bilgileri kolaylıkla elde edilebilir. O halde mesele, bu bilgilere ulaşma meselesi değil bahsedilen kişiler ile telefon numaralarını bulunduran kişi arasında bir iletişim olup olmadığı meselesidir ki hem böyle bir iletişim yoktur hem de bahsedilen sabit telefon numaraları Hizb-ut Tahrir üyelerine ait değildir. Üstelik Ergenekon çetesinin neredeyse tüm Türkiye hakkında bilgi topladığı, fişleme yaptığı bilinmektedir. Dolayısıyla herkesin kolayca ulaşabileceği bilgilerin Ergenekon çetesinden çıkmış olmasını Ergenekon-Hizb-ut Tahrir bağlantısına delil göstermek, yüzeyselliktir, art niyetliliktir.

5- Ergenekon Davasından ötürü gözaltına alınan daha sonra Hizb-ut Tahrir'e üye olmaktan dolayı tutuklanan, Kurtça Bektaş, Rıza Demir, Rıfat Yıldırım ve Mahmut Oğuz'un dosyası Ergenekon dosyasından ayrılmıştır;

Tek başına bu karar dahi Ergenekon ile Hizb-ut Tahrir arasında hiçbir bağlantının olmadığını açık bir şekilde göstermektedir.

Bu hakikatler ışığında art niyetli olmayan her akıl sahibi Hizb-ut Tahrir ile Ergenekon arasında hiçbir bağlantının yada ilişkinin olmadığını açıkça görecektir. Üstelik İngiliz beslemesi Ergenekoncu taifenin yada aynı zihniyetteki kişilerin zulmüne en çok maruz kalan kesimlerden biri de Hizb-ut Tahrir'dir. Özellikle 2000 yılından bu güne kadar yüzlerce Hizb-ut Tahrir Şebabı gözaltına alınarak insanlık dışı işkencelere maruz edilmiş, gayri hukuki kararlarla tutuklanıp cezaevlerine konulmuştur. Bugün dahi onlarca Hizb-ut Tahrir üyesi bu Ergenekoncu zihniyetten ötürü cezaevindedir.

Ümmetin hizmetçisi olmaya kendini adayan Hizb-ut Tahrir'in, Ümmeti her fırsatta ezen ve aşağılayan Ergenekoncu zihniyetle hiçbir ilişkisi olmamıştır ve olmayacaktır. Bizim onlarla ilişkimiz ancak Nübüvvet Minhâcı üzere Râşidî Hilâfet Devleti'ni Allah'ın izniyle kurduğumuzda Müslüman Türkiye halkına yaptıkları zulümlerin hesabı sormak şeklinde olacaktır!

وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنقَلَبٍ يَنقَلِبُونَ Zulmedenler yakında nasıl bir inkılapla devrileceklerini bileceklerdir.^{[Şuarâ 227]}

www.hizb-ut-tahrir.org | www.hizb-ut-tahrir.info | www.turkiyevilayeti.org

H. 05 Rebi-ul Ahir 1430 el- muvafık M. 30 Mart 2009 günü, Hizb-ut Tahrir/Türkiye Vilayeti'nden bir heyet, Afganistan Cumhuriyeti yöneticilerinin Hizb-ut Tahrir'in Afganistan'daki Şebabına yönelik cürümlerini ifşa eden açık bir mektup iletmek üzere, Afganistan'ın Ankara'daki Büyükelçiliği'ne gitti. Büyükelçilik'te yetkililerin bulunmaması nedeniyle, sekreterlikteki görevli ile görüştüler. Kendisine Hizb-ut Tahrir hakkında bilgi verildi, söz konusu mektubun içeriğinden bahsedildi, Afganistan Devlet Başkanı Hamit Karzai ile Amerika arasındaki kirli ilişkilere dikkat çekilerek, bunun Karzai'ye, Afganistan'a ve halkına yüzkarası ve zillet olarak döneceği ifade edildi. Daha sonra yetkililere iletmesi için açık mektup görevliye verildi.

Söz konusu mektupta; "Afganistan Devleti, İslami olduğunu göstermek adına kendini İslâm Cumhuriyeti olarak isimlendirmesine rağmen(!) İslâmî Hilâfet farizasını eda eden Hizb-ut Tahrir'in aktivitesi ve Afgan vatandaşları arasında kazandığı popülaritesi, devleti, yetkilileri, özellikle de Vatanî Güvenlik İdaresini, Hizb'in şebâbına karşı İslâmî usullerle, hatta insanlıkla bağdaşmayan şiddet ve zorba eylemler uygulamaya sevk etmiştir." denildi. Afganistan yöneticilerine şu uyarıda bulunuldu: "Hizb-ut Tahrir / Afganistan, Hilâfet için çalışanları tutuklayıp onlara işkence yaparak Allah'ın dinine karşı cüret eden Güvenlik İdaresi'ni dizginlemesi, tutuklu şahısları derhal serbest bırakması, bunun sorumlularını muhasebe etmesi ve Hizb-ut Tahrir'den resmî olarak özür dilemesi hususunda Afganistan Devleti'ni uyarır."

Açık mektubunun sonunda ise; Hizb-ut Tahrir üyelerinin, Afganistan Devleti yetkilileri tarafından maruz kaldıkları ceza ve işkenceye rağmen İslâmî Hilâfeti ikame edinceye kadar İslâmî âlemin dört bir tarafındaki faaliyetlerinin sebatında, devamında ve yoğun uğraşısında asla tereddüt etmeyeceği gibi bu uğurda fedakârlık yapmaktan da asla kaçınmayacakları belirtildi.

إِنَّ فِي ذَلِكَ لَذِكْرَى لِمَنْ كَانَ لَهُ قَلْبٌ أَوْ أَلْقَى السَّمْعَ وَهُوَ شَهِيدٌ "Şüphesiz bunda, aklı olan veya hazır bulunup kulak veren kimseler için bir öğüt vardır." ^{[el-Kâf 37]}

حزب التحرير

Hizb-ut Tahrir
Resmî Sözcü Yardımcısı
Türkiye Vilâyeti

Hürriyet Gazetesi Genel Yayın Yönetmeni'ne,

es-Selâmu Âlâ Men İttaba'l Hudâ,

Gazetenizin 29 Mart 2009 tarihli nüshasında, Enis Berberoğlu'na ait "Hizb-ut Tahrir Kimin Örgütüdür" başlıklı yazıyı okuduk. Yazar, makalesine Ergenekon davasının 2. İddianamesine ilişkin bir yazı görüntüsü vermiş ama gerçekte Hizb-ut Tahrir'i hedef almıştır. Hizb'e karşı beslediği ön yargı aklını örtmüş olacak ki 20 Eylül 2008 tarihli basın açıklamamızdan alıntı yaparak makalesine taşıdığı "(Hizb-ut Tahrir) Sadece Ergenekon gibi İngiliz güdümlü terör şebekelerini reddetmek ve Ümmet içerisinde kök salmasını engellemek üzere çalışmakla kalmaz, aynı zamanda AKP Hükümeti gibi Amerikan güdümlü fitne şebekelerini de reddeder ve Ümmet içerisinde kök salmasını engellemek üzere çalışır." şeklindeki ifademizi "İngiliz Gizli Servisi'nin yan kuruluşu" şeklinde akıl dışı bir söze mesnet yapmaya çalışmıştır. Ayrıca yazar makalesinde kapalı tutmuş olsa da "İslami hareketleri izleyenler" diye belirttiği kesimin, başta Amerika ve İngiltere gibi kâfir sömürgeci devletler olmak üzere, 3 Mart 1924'te İngilizler'in desteği ile Hilafet'i yıkmayı başaran Arap ve Türk hainler gibi bugün de İslami Ümmetin başına çöreklenip yine kâfir sömürgeci devletler adına yeniden Hilafet'in ikame edilmemesi için çalışan yöneticiler, bunların istihbarat kuruluşları ve Hizb'i kötülemek ve karalamak adına bunların ortaya attığı aşağılık iftiraları servis etmek üzere kalemşörlüğe soyunan bazı insaftan yoksun yazarlardan oluştuğunu İslami Ümmet ve bizler bilmekteyiz. Fakat yazar, bu tür iftiralardan medet umup saldıranların ne kadar gülünç duruma düştüklerini bilmemektedir.

Hizb-ut Tahrir İslam Ümmeti'nin bağrından çıkmış, İslami, ideolojik, küresel ve bağımsız bir siyasi partidir. Hizb'in varlık nedeni ise, Allah [Subhânehu ve Te'alâ]'nın وَلْتَكُنْ مِنْكُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلَى الْخَيْرِ وَيَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنْ الْمُنْكَرِ وَأُوْلَئِكَ هُمْ الْمُفْلِحُونَ "Sizden hayra davet eden, marufu emreden, münkerden nehyeden bir ümmet (topluluk) bulunsun. İşte onlar kurtuluşa erenlerin ta kendileridir." şeklindeki kavlidir.

Sayın Genel Yayın Yönetmeni, her ne kadar hakkımızdaki söz konusu saldırgan yazı, yazarınız Enis Bey tarafından kaleme alınmış olsa da bizler fertleri değil, bir siyasi parti olarak fertlerin bağlı bulunduğu kurumları muhatap alırız. Bu nedenle erdem ve basın etiği ilkelerine uygun hareket edip bu reddiyemizi yayınlamanızı talep ediyoruz.