(ترجمه)

وَ عن عَدِيُّ بْنُ ثَابِتٍ قَالَ سَمِعْتُ سُلَيْمَانَ بْنَ صُرَدٍ رَجُلًا مِنْ أَصْحَابِ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «اسْتَبَّ رَجُلاَنِ عِنْدَ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَغَضِبَ أَحَدُهُمَا، فَاشْتَدَّ غَضَبُهُ حَتَّى انْتَفَخَ وَجْهُهُ وَتَغَيَّرَ: فَقَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: إِنِّي لَأَعْلَمُ كَلِمَةً، لَوْ قَالَهَا لَذَهَبَ عَنْهُ الَّذِي يَجِدُ، فَانْطَلَقَ إِلَيْهِ الرَّجُلُ فَأَخْبَرَهُ بِقَوْلِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَقَالَ: تَعَوَّذْ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ، فَقَالَ: أَتُرَى بِي بَأْسٌ، أَمَجْنُونٌ أَنَا، اذْهَبْ»

 (رواه بخاری)

ترجمه: از عدی بن ثابت روایت است که گفت: از سلیمان بن صرد شنیدم که مردی از اصحاب رسول الله صلی الله علیه وسلم گفت: دو مرد در حضور رسول الله صلی الله علیه وسلم یک‌دیگر را دشنام دادند؛ یکی از آن‌ها خشمگین شده و در خشم خود شدت نمود تا این‌که چهره‌اش تغییر نمود. رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: من کلمه‌ای را می‌دانم، اگر آن شخص آن را بگوید، آن چه برایش پیش آمده است، دور خواهد شد؛ آن شخص نزد دیگرش رفت و او را از سخن رسول الله صلی الله علیه وسلم آگاه نموده و برایش گفت: از شر شیطان به الله سبحانه وتعالی پناه ببر؛ آن شخص گفت: آیا در من بدی را می‌بینی؟ آیا من دیوانه هستم؟ برو از من دور شو!

شریح حدیث

یقیناً خشم عادت بد و دردی است که برای انسان سرایت می‌کند و آن مَیلی از تمایلات شیطان است که اسلام از واقع شدن در آن برحذر داشته است. خشم چنان صفتی است که تعادل انسان را برهم زده و او را از حالت عادی‌اش بیرون می‌سازد و نمی‌داند چی می‌گوید و چی می‌کند؛ بنابر این، اسلام آن را بد دانسته و در اکثر احکامش از آن منع نموده است؛ بلکه برای کسی‌که در آن قرار می‌گیرد، راه علاجی را نشان داده است که آن عبارت از استعاذه(پناه خواستن از الله سبحانه وتعالی از شر شیطان) می‌باشد. چنانچه در حدیث وارد گردیده است و این کفایت می‌کند که بگویی: "أعَوذْ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرجيم" و باید از تهِ دل همه امورت را به الله سبحانه وتعالی بسپاری، که در این صورت الله متعال انسان را کمک می‌کند، از ترس و بیم رهایی می‌بخشد و از او راضی می‌گردد. بلی، اینست تداوی کسی‌که خشمگین می‌گردد.

ای مسلمانان! آیا می‌توان کلمات استعاذه را چنین گفت: "اعوذ بالله من روبیضات الحکام(پناه می‌برم به الله متعال از شر حکام دروغ گو)" اعوذ بالله من الحکام الشیاطین(پناه می‌برم به الله متعال از شر حاکمان شیاطین)" بلی، چنین چیزی‌ست که پیش آمده، چنانچه یک مسلمان از شر شیطان به الله سبحانه وتعالی پناه می‌برد؛ هم‌چنان می‌تواند به الله سبحانه وتعالی از شر حکام مسلمین پناه ببرد. امروزه هرنوع مصیبتی‌که در زندگی روزمرۀ مردم سرایت می‌کند، سببش همین حکام گماشته شده است. هرنوع خشم و غضبی‌که برای یک مسلمان در این دنیا می‌رسد، این حکام سبب آن می‌باشند و این حقیقتی است که در نزد چشمان ما ثابت گردیده و این را جز شخص خاین و منفعت‌گرا کسی دیگری انکار نمی‌کند.

وقتی به نقشۀ سیاسی امت مسلمه نظر می‌کنیم، آن را چنان می‌یابیم که از هر طرف همواره بالایش مغلوبیت و غم و اندوه جریان دارد و در حالت گرسنگی، زندان، دل‌شکسته‌گی و مغلوبیت می‌میرد. حکام با پول ناچیز قبایل این امت را فروختند؛ شهرها و مردمش را برای کافر استعمارگر گرو نمودند... امتی‌که در وقت حاکمیتش گوسفند از گرگ در امان بود و صداقت را در حمایت خود به جا گذاشت.

یا الله! مارا با آمدن خلافت راشده بر منهاج نبوت، که در آن وحدت مسلمانان نهفته باشد، مستفید بگردان و از امت مصایب و بلاها را دور نما! یا الله! زمین را به نور و جه کریمت منور گردان. اللهم آمین آمین!