خبر:

بتاريخ 6 دسمبر 2016م، آنگلا مرکل صدر اعظم آلمان صراحتاً در مجلس عمومی حزب اش خواهان ممنوع قرار گرفتن برقع و نقاب در حجاب زنان مسلمان، در این کشور موافقت کرد. او به اشتراک کننده گان در گردهمایی اتحادیه حزب دموکرات مسیحی(CDU) در شهر اسن اظهار داشته، گفت: «جلوگیری از پوشانیدن چهره عمل نامناسب و در هر زمانی که از لحاظ قانونی امکان پذیر باشد، حتمی ممنوع قرار گیرد و باید همگی این مسئله را به وضوح پی ببرند، که قوانین ما از قاعده های فامیلی و عزت و آبرو و حتی نسبت به شریعت ادیان، مقدم تر است.» و این نخستین بیانه ای از آدرس حزب اش بود، بعد از آن که اعلام نمود به چهارمین دور به عنوان صدر اعظم در انتخابات سال آینده فدرال، کاندید و ایستاده خواهد شد.

 در حال حاضر حزب اش (CDU)تلاش می ورزد حرکتی به منظور ممنوع قرار گرفتند کامل حجاب-چهره همراه برقع- در محکمه، مکاتب، پوهنتون، جریان بازرسی پولیس و در ادارات دولتی به راه بیندازد. در ماه سپتمبر 2016م، مرکل در انتخابات محلی دقیقاً در میان ملت خودش در برابر حزب (right anti-Islam populist)به سمت پوست "صدراعظم" آلمان، شکست قابل توجهی خورد. اکثریت اتباع پالیسی مهاجرت وی را دلیل گرفتند که اجازه می دهد صدها هزار پناهنده خصوصاً مسلمانان داخل خاک آلمان شوند.

این احساسات ضد مهاجرت در میان رای دهنده گان زمانی مطرح شد، که اکثریت آن ها ادعا کردند این عمل ضربه و تهدید بزرگی ی برای فرهنگ و مبانی سیکولار آلمان است. و حال اظهارات اش بر علیه برقع و حجاب، به منظور نمایان کردن سیاست ضد اسلامی وی برای مردم، احزاب مخالفش و رای دهندگان آلمانی بود که نشان دهد اگر او برنده شود می تواند بر ضد مسلمانان آلمانی باشد. پافشاری مرکل علیه منع برقع و حجاب دقیقاً در همان هفته ای به میان آمد که دولت هالند در ماه نومبر خواستار ممنوعیت جزئی برقع در شفاخانه ها ،مکاتب، نهادهای شهری و در تکسی و ملی بس ها شد، و هم چنان مسئله در لیست قوانین اجرایوی در انتخابات پارلمانی سال آینده هالند قرار گرفت.

تبصره:

شما همیشه فرق را زمانی احساس خواهی کرد هرگاه که در کشورهای غربی فصل انتخابات پیشرو باشد، چون سلاح سیاست مداران پر از مرمی و بر علیه لباس زنان مسلمان استفاده خواهد شد؛ و سیاست مداران پیشنهاد ممنوعیت را می دهند و یا در دیگر جنبه های اسلام چیزی را محدود می سازند که سرمقالۀ خبرها می شوند. در واقع حمله بر لباس زنان مسلمان یک ابراز دلخواه در کمپاین های انتخاباتی آن عده سیاست مداران و احزاب سیکولار شده که در عقب آن برای جمع ‌آوری رای تلاش می ورزند و یا آرای شخص منتخب خود را در میان احزاب بیگانه تر در انتخابات بالا می برند.

فرانسه یک نمونه ی ازین قضیه است. این تابستان، سیاست مداران فرانسوی در کمپاین نامزدی انتخابات ریاست جمهوری، در برابر همدیگر رقابت بر مخالفت بر این که کی بهترین بیانیه موهن و توهین آمیز علیه حجاب ارائه می کند، سبقت نمودند. و قسم خوردن که سخت ترین محدودیت ها را علیه حجاب زنان مسلمان خواهیم گرفت. در کل هدف شان طوری به نظر می رسد که برای مجموع مردم عام می خواهند ضد اسلامیت و یا اسلام هراسی خود را نشان دهند، بجای این که همراه مخالفان سیاسی خود رقابت بر این که کی بهترین رهبر سیکولار افراطی فرانسه در ضد اسلامیت شهرت پیدا خواهد کرد، شهرت یابد. یقیناً در جهان امروزی، ضربه زدن بر مسلمانان از لحاظ سیاسی به یک راه و روش برجسته ای برای سیاست مداران سیکولار غربی تبدیل شده که چگونه ازین ترفند برای پیروزی در انتخابات  استفاده کنیم.

آنگلا مرکل همیشه خود را به عنوان طرفدار مهاجرین، زن بردبار و صدر اعظم که به مردم همه پذیر خود را نمایان ساخته بود، مگر واضحاً دیده می شود زمانی که در شرایط سخت و باخت در انتخابات روبرو شد، شروع به ضد اسلامی بودن را نشان داد. این حالت نشان دهنده ماهیت بی ثبات بودن دموکراسی سیکولاریزاسیون است که در آن شما می بینید، بخاطر ارزش های اخلاقی، تعهدات، اصول و قواعد سیکولاری تغییر فکر می کند و این عمل در ذات و بنیاد سیاستش است.

اما این عمل هم چنان به ما خطر بزرگی را از نحوه نظام سیاسی این ها بازگو می کند، که در آن حتی به اصطلاح عام احزاب کلیدی و رهبران بمنظور جلب توجه و برنده شدن در انتخابات بدون در نظر داشت عواقب ناگوار تفرقه افگنی آن، می خواهند بر ضد اسلام برای پیشتبانی مردم در عضویت به حزب افراطی شان این عمل را انجام می دهند. و این نسبتاً از بی اعتنایی در جمع آوری رای نیست که بر اصول و قواعدی که پر از نفرت و کینه ی نژاد پرستی و ضد اسلامی آن ها خود را پایبند گرفته اند، بلکه بخاطر اهداف شان است که چه چیز درست معلوم می شود وبس.

علاوه بر این، استراتیژی غیر منطقوی احزاب کلیدی سیاسی و سیاست مداران بر اینست که از ورد احزاب افراطی نشنلست در صحنه قدرت مانع شوند که از آن ها در بازی های تعصبات سیاسی شان استفاده کنند، و از جمعیت مسلمان و اقلیت مهاجرین برای کسب رای در انتخابات بحیث توب فوتبال در بازی های سیاسی استفاده می کنند. چنین یک نظام غیر قابل پیش بینی شده، قابل تغییر در هر مقطع و غیر اخلاقی درب را برای حضور حکام فاشیست همیشه باز می کند.

قوانین در نظام های سیکولر دموکراتیک همیشه نقش بازیچه را داشته و از آن منحیث ابزار بخاطر در قدرت ماندن استفاده می گردد. سیاسیون سیکولر حتی قوانین لیبرالیزم خود را پامال می نمایند. ازین آزادی ها عقاید مذهبی خویش را بخاطر بدست آورد یک مشت رای، مورد استفاده قرار می دهند. به اندازه کافی خود شان را وفادار به ارزش های لیبرالیزم می دانند. از جمله ارزش های لیبرالیزم را که بخاطر اقدامات سیاسی مخالفت می ورزند، همانا سرزنش های خصمانه ی مسلمانان بخاطر رد کردن آزادی های آنان می باشد. آنان از مسلمانان توقع دارند تا منحیث شهروندان در ارزش های لیبرالیزم با سایر شهروندان مشترک باشند.

 استفاده از شعارهای ضد مسلمانان مهاجر نشان می دهد که سیاست گذاران غربی و سیکولر، از قناعت دادن برنامه های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی خویش برای مردم عاجز مانده اند. آنان سیاست سگ مانند را به پیش گرفته اند که گاهی خودشان را به دیوانگی زده، گاهی معذرت خواهی و گاهی هم دیگران را قربانی اهداف خویش می نمایند تا ناکامی های ایدیولوژی فاسد سیکولر خویش را که در حل مشکلات زنده گی مردم ناکام است، پنهان نمایند. نظام های دموکراتیک نظامی است که ناکامی اش در ریشه کن سازی تعصبات نژادی و ارزش های ضد اجتماعی کاملاً آشکار است. در حقیقت سیاست مدارن آنان نقش مخالفت را بخاطر بدست آوردن افکار عامه بازی می نمایند. این جای تعجب نیست زیرا قوانین آنان ساخته شده دست بشر بوده که همیشه در حل مشکلات انسان عاجز بوده است. اما جای که مقاصد سیاسی و بدست آوردن قدرت باشد، از آن استفاده می نمایند.  

به همین خاطر تمام جهان انتظار بدیل سیاسی را دارند تا مشکل بشر را حل نماید. سیاست که بطور واقعی و مخلصانه زمام امور مردم را بدوش گیرند نه این که دنبال قدرت و زدوبندهای درونی جهت بدست آوردن قدرت باشند. نقش احزاب نیز بدست آوردن قدرت و بدست آوردن رهبریت نبوده، بلکه هدف آنان باید ادای مسئولیت در برابر شهروندان مسلمان و غیر مسلمان و تمام جهان باشد. این مدل نظام حکومت داری جز خلافت به منهج نبوت نظام دیگری نیست. 

أَفَمَنۡ أَسَّسَ بُنۡيَـٰنَهُ ۥعَلَىٰ تَقۡوَىٰ مِنَ ٱللَّهِ وَرِضۡوَٲنٍ خَيۡرٌ أَم مَّنۡ أَسَّسَ بُنۡيَـٰنَهُ ۥعَلَىٰ شَفَا جُرُفٍ هَارٍ فَٱنۡہَارَ بِهِۦ فِى نَارِ جَهَنَّمَۗ وَٱللَّهُ لَا يَہۡدِى ٱلۡقَوۡمَ ٱلظَّـٰلِمِينَ

]توبه: 109[

‏آيا كسی كه شالوده آن(مسجد) را بر پايه تقوا و پرهيز از(مخالفت فرمان) الله و(جلب) خوشنودی(او) بنياد نهاده است،(كارش) بهتر است يا كسی كه شالوده آن را بر لبه پرتگاه شكافته و فرو تپيده ای بنياد نهاده است و(هر آن با فرو ريختن خود) او را به آتش دوزخ فرو می اندازد؟ الله مردمان ستم پيشه را(به چيزی كه خير و صلاح ايشان در آن باشد) هدايت نمی كند.

داکتر نسرین نواز

مسئول بخش زنان در دفتر مطبوعات مرکزی حزب التحریر