- مطابق
فروپاشی نظم بینالمللی!
(ترجمه)
خبر:
جوش روگین، نویسنده روزنامه واشنگتن پست میگوید: «جهان در حال حاضر به همه دیکتاتورها درباره نحوه ارتکاب جنایت علیه بشریت، فرار از پاسخگویی و در نهایت پذیرفتن توسط سازمان ملل را میآموزد. (منبع: سایت الجزیره)
تبصره:
از زمان آغاز انقلاب سوریه در سال 2011 رژیم جنایتکار اسد مرتکب جنایتهای زیادی علیه مردم سوریه شده است که در حقیقت اگر جامعه جهانی در این باره سکوت کرده بود مایه ننگ است؛ اما جامعه بینالمللی خود پشت این جنایات مستمر و آنچه پیش از آن رخ داده بود و در این روند جنایتکارانه مشارکت داشت و به صفت یک حومت و قدرت از عقب آن جنگ را رهبری میکرد.
اگر نویسنده دیر نوشته باشد این نوع فهم تائید میکند که هنوز کسانی هستند که میبینند و یا تلاش میکنند که ببینند و کسانیکه بر جهان حکومت میکنند، چیزی جز باندهای تبهکار نیستند که اصلاً به فکر بشریت نمیباشند. بلکه دغدغه آنها غارت اموال مردم، کشتن مردم و اجرای نقشههای شان است که اصلاً به نفع بشریت نیستند، بلکه به دنبال محقق کردن اهداف کاملاً غیر انسانی خود هستند.
این حاکمان در سرتاسر دنیا که تابع این نظام سرمایه داری هستند، چیزی جز ابزاری بازی نیستند و وقتی نقششان تمام میشود شخصی دیگری برای ادامه پیش بردن پلانها میآید. تأخیر آزادگان جهان در افشای حقایق و خاموش بودنشان سبب شده تا این گروه ظالم به اقدامات نادرست خود در غزه سوریه و جاهای دیگر ادامه دهند، زیرا میدانند که جامعه جهانی پشت سر آنها ایستاده است.
آنها میدانند که اسد مهمتر از آنها نیست و او کاری را که باید میکرد، انجام داده است، بلکه در حال عادی سازی روابط خود است او ممکن است مانند گذشته به صدارت دولت بازگردانده شود و جایگزین نشود و این به دلایل مختلفی است که احتمالاً شامل رد شدن پروژه محبوب در سوریه باشد. آنچه در این موضوع مهم است رفتن یا ماندن او نیست، بلکه مهم این است که او را به عرصه های بینالمللی بازگردانند و این نکته کلیدی است، زیرا بازگرداندن او به معنای پاکسازی ساحه از جنایاتی است که مرتکب شده است.
امروز ما تماسهای را از نخست وزیر رژیم یهودی میشنویم که از جامعه بینالمللی و دولتهایش خواسته است در صورتیکه امضای قرار داد آتشبست مؤقت یا دائم صورت گیرد، دولت او را از هرگونه مجازات معاف کنند. صرف نظر از مفاد آن، تنها شنیدن این صدا در سطح قانون بینالمللی و چشمپوشی از هر دیکتاتور مستکبر، خود بیانگر فروپاشی استاندردهای بینالمللی است که برای حفاظت از بشریت طراحی شده است.
قوانین سازمان ملل با همه ابزارهای دولتی و غیر دولتی که دارد امروز فروپاشیده است، حتا اگر به شکل منسجم هم به نظر برسد، فرو ریخته است و فروپاشی آن از داخل است نه از بیرون و نیروی خارجی، بر علاوه اینکه این مبداء ایجاد آن صحیح است یا نیست، در حقیقت در پیش چشمهای آنهای که آن را نوشتند و به آن ایمان آوردهاند مرده است. بدون شک امروز در مرحله سقوط تمدن و اساسات نظام سرمایهداری قرار داریم، تنها چیزیکه میماند ظهور نظام اصلی غیر از سرمایهداری است که بشریت را از این حالت نجات دهد. این وضعیت در قوانین جنگل هم اصلاً وجود ندارد چه به رسد به اینکه در مورد انسانها اعمال شود.
راهحل واقعی که إن شاء الله به زودی خواهد آمد، یک اصل الهی است که از سوی پروردگار این جهان و خالق انسانها نازل شده که عالم به احوال انسانهاست. این منهج تنها راهحل است که فساد نظامهای ساخته شده توسط بشر را که به فساد کشیدهاند و انسانها را به سمت کشتارگاهای نابودی سوق دادهاند تغییر میدهد.
اسلام تنها راهحل است و تنها چیزی که باقی میماند، اینست که با تلاش و کوشش عاملین مخلص به الله سبحانه وتعالی که شبانه روز در حال تلاش هستند و مهمتر از آن از رسیدن مصیبتها نا امید نمیشوند و آنها از منهج و سیره رسول اکرمشان صلی الله علیه وسلم می گذرند که او حکومتی را ترسیم کرد که سیزده قرن با آن بر جهان حکومت کرد.
امروز به همت دعوتگران تلاش میکنیم که بشارت رسول الله صلی اله علیه وسلم و زنده ساختن زندگی اسلامی را با اقامه خلافت راشده بر منهج نبوت به إذن الله سبحانه وتعالی محقق سازیم و این نزدیک است؛ اما به تلاش همه مخلصین جهان نیاز دارد و هر مسلمانیکه در روی زمین است، ملزم به انجام آن است. الله سبحانه وتعالی میفرماید:
﴿لَا یُکَلِّفُ اللّهُ نَفساً إِلَّا مَا آتَاهَا﴾ [طلاق:7]
ترجمه: الله (سبحانه وتعالی) هیچ کسی را جز بدان اندازه که بدو داده است مکلف نمیسازد.
ای صاحبان قدرت! از مستضعفان خود در همه مکانهای زمین حمایت کنید و آن قدرتی که دارید فی سبیل الله اعلان کنید که او پشتیبان شماست و الله خلف وعده نمیکند، چنانچه الله سبحانه وتعالی میفرماید:
﴿وَکَانَ حَقّاً عَلَینَا نَصرُ المُؤمِنِینَ﴾ [روم: 47]
ترجمه: پس ما از بزهکاران انتقام گرفتهایم (و مؤمنان را یاری کردهایم) و همواره یاری مؤمنان بر ما واجب بوده است.
نویسنده: دارین الشنطی
مترجم: پارسا امیدی