(ترجمه)

دولت دنمارک توانست تا به کمک احزاب سوسیال – دموکرات و دیگر احزاب، اکثریت آراء را در حمایت از طرح حکومت برای منع نقاب، به دست‌آورد و به این ترتیب سیاست‌های ظالمانه‌اش را مبنی بر محدود کردن حقوق مسلمانان در این کشور ادامه دهد. لذا اولین بحث در مورد این قانون در ۱۹ اپریل سال ۲۰۱۸م برگزار شد، که برعلاوۀ این گفتگوها یک تعداد مباحثه‌های عجیب و زشتی را مبنی بر تعیین نام این قانون و چگونگی تطبیق آن به همراه داشت، بعد از قوانینی که در خصوص امام‌ها و محدود کردن مکتب‌های اسلامی خصوصی، قانون منع نقاب نیز در سلسلۀ این محدودیت‌ها بر علیه مسلمانان به تصویب‌رسید. به این ترتیب، قانون منع نقاب بخشی از دشمنی حکومت صلیبی دنمارک علیه اسلام و مسلمانان است، که به هدفی در حاشیه قرار دادن نظرات عامه با مفکوره‌های غلط و ترسیم یک چهرۀ وحشتناک از اسلام و مسلمانان، ایجاد شده‌است. بناً این از تعداد حملات و اتهام‌هایی که مقامات سیاسی پیوسته به اسلام و مسلمانان وارد کرده‌اند، واضح و هویدا می‌شود.

هرچند قانون منع نقاب، سرشت و ارزش‌های لیبرالیزم را به صورت کاملاً واضح نشان می‌دهد؛ آن سرشت و ارزش‌های لیبرالی که از مسلمانان می‌خواهند تا در وفاداری‌شان نسبت به آنان قسم بخورند. با این وجود، سیاست‌مداران‌شان بر جنگ فرهنگی‌ پافشاری می‌کنند، از این‌رو این سیاست‌مداران به عنوان هشداری بر احتمال نقص فرهنگ‌شان، تصمیم گرفتند تا یک رژیم پولیسی را ایجاد کنند، و زنان را بدون در نظر گرفتن خواست‌های شان وادار به پوشیدنِ لباس‌هایی نمایند که خودشان نمی‌خواهند. پس قانون فعلی، به بهانۀ "نظارت اجتماعی"، وادار کردن مردم را از پوشیدن لباس به یک روش معین منع می‌کند، در واقع این یک دروغ بزرگ است. برعلاوۀ این، کمیتۀ نقاب که حکومت قبلی در سال ۲۰۰۹م آن را ایجاد کرد، به این نتیجه رسیدند، زنانی که در دنمارک نقاب می‌پوشند، این کار را با رضایت و حتی حداکثر بدون موافقت والدین‌شان، انجام می‌دهند. بنابر این، دلایلِ قانع کننده‌یی نسبت به پوشیدن نقاب به شکل اجباری از سوی زنان وجود ندارد؛ اما حکومت صلیبی دنمارک به بهانۀ "نظارت اجتماعی" از نیرو‌هایش استفاده می‌نماید تا زنان مسلمان را از پوشیدن لباس‌هایی که به خاطر دین‌شان به آن‌ها میل دارند، منع کند.

پس تنها دلیلی که به عقب این قانون "منع نقاب" وجود دارد، سیاست‌هایی است که نقاب را به عنوان یک سمبول اسلامی معرفی می‌نمایند. بنابر این، ایجاد این قانون بالای تمام جوامع اسلامی یک حمله را شکل می‌دهد؛ چنان‌چه ‌که در قانون امام‌ها هویدا شد. این بود که سیاسیون بعد از عملی کردن قانون منع حجاب، مستقیماً برای یک قانون و یک ممنوعیت دیگر بسیج شدند؛ مثلاً: این‌که ادای نماز را در انستیتیوت‌های تعلیمی، مکاتب اسلامی و یا هم حجاب را منع کردند، و حتی حزب مردم دنمارک طرحی را مبنی بر منع حجاب برای کارکنان در سکتور‌های عامه و شاگران در مکاتب ارائه کردند، پیش از اینکه رنگ قلم در هنگام نوشتن قانون ممنوعیت منع حجاب، خشک شود.

پس ای مسلمانان!

کمپاین صلیبی دنمارک برای ممنوع ساختن، و با آماج قرار دادن اسلام و مسلمانان به راه افتاده‌است که با تمام اروپا هم مسیر می‌باشد. در واقع محاکم اروپایی(در فرانسه و بلجیم) نه‌تنها به رفع قانون منع نقاب راضی نشدند؛ بلکه آن را به عنوان یک قانون ضروری برشمردند!

محکمۀ حقوق بشر اروپا در سال ۲۰۱۷م، در مورد قانون منع حجاب در بلجیم، اعلام کرد که قانون منع نقاب در یک جامعۀ دموکراتیک به عنوان یک نیاز پنداشته می‌شود. در حالی‌که این چنین قوانین، کشورهای اورپایی را تشویق می‌کند تا حملات‌شان را از طریق وضع قوانین بر مشخصه‌های اسلامی بیشتر کنند.

نام‌گذاری قانون منع حجاب به عنوان "منع پوشیدن صورت" و قانون امام‌ها به " قانون واعظین"، به حقیقت پشت پردۀ این قوانین و مقاصد پنهان‌شان، مبنی بر این‌که آن‌ قوانین علیه مسلمانان است، تغییر ایجاد نمی‌کند، هرچند این قوانین مخالف قانون اساسی و قوانین حقوق بشر باشد که آنان بدان افتخار می‌کنند. پیچ و تاب‌های قانونی و تغییر نام‌ها، چیزی را جز عدم اعتماد سیاست‌مداران به ارزش‌های آزادی لیبرال و قانون اساسی‌شان نشان نمی‌دهد. آنان دو رویی و نفاق شان را زمانی تبارز می‌دهند که از مسلمانان می‌خواهند تا به قوانین اساسی و ارزش‌های آزادی وفادار باشند، همان قانون اساسی را که خودشان آن را از بین می‌برند و همان ارزش‌های آزادی را که خود به دیوار می‌زنند.

پس ای مسلمانان، چنان‌چه الله سبحانه و تعالی به ما دستور داده تا جسم واحد باشیم که یکدیگر را حمایت می‌کنند. بدانید که تصمیم گیرنده‌گان در غرب با تکیه بر ممنوعیت‌ها، یکی بعد از دیگری، ناکامی و ترس‌شان را از این‌که اسلام به عنوان یک بخش بزرگی از جامعۀ غرب تبارز کند، نشان می‌دهند. آن‌ها اسلام را به تنهایی خودش یک تهدید تلقی می‌کنند و به همین دلیل نماینده‌گان شان را بر علیه مسلمانان تحریک می‌نمایند. بعد از این‌که تصمیم گیرنده‌گان غربی در جریان دهه‌ها کوشش از ذوب مسلمانان در جوامع‌شان، و قانع کردن آنان برای بیرون رفتن از خصوصیات اسلامی شان ناکام شدند، دیده‌ می‌شود که چگونه راه ممنوعیت و اجبار را اتخاذ می‌نمایند. پس این آماج گیری نشان‌دهندۀ سقوط فرهنگ غربی است که به عدم اعتماد بر اصل جوامع غربی منتج می‌شود؛ طوری‌که تصمیم گیرنده‌گان به صورت مداوم در حال تغییر ارزش‌ها و اساسات‌شان هستند.

بناءً به‌عنوان یک مسلمان، این وظیفۀ ما است تا از اصول سست و فریبندۀ آزادی غرب روی گشتانده و به اسلام خود چنگ بزنیم. ما باید قیام جوامع اسلامی را بخاطر رد قانون منع حجاب که علیه اسلام جریان دارد، متحد کنیم. ما به هیچ وجه نباید از هر گونه اقدام بزرگی که بخاطر هدف قرار دادن جامعۀ مسلمانان صورت می‌گیرد، متأثر شویم.

ما تمام مسلمانان جهان را و بخصوص سازمان‌های اسلامی، نماینده‌های مسلمان‌ها و مساجد را به حمل همه‌گونۀ اسلام و اظهار امتناع از قوانین ضد اسلام و جوامع اسلامی، به حزب‌التحریر دعوت می‌کنیم. برعلاوه، ما بر این‌که امکان ندارد با سیاست‌مدارانی یکجا شویم که جنگ علیه اسلام را به راه می‌اندازند موافقیم و به همین ترتیب، هیچ زمین مشترک و هیچ نقطۀ مشترک بین ما و آن‌ها وجود ندارد. از این‌رو اعتراض، رد و کار در برابر این سیاست وظیفۀ ماست. پس ای مسلمانان، به ارزش‌های صحیح خودتان و به قوانین شریعت بزرگ‌تان استوار باشید و مردم را با حکمت و دانایی به راه پروردگارتان دعوت کنید. چنان‌چه الله سبحانه و تعالی می‌فرماید:

﴿يُثَبِّتُ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا بِالْقَوْلِ الثَّابِتِ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَفِي الْآخِرَةِ وَيُضِلُّ اللَّهُ الظَّالِمِينَ وَيَفْعَلُ اللَّهُ مَا يَشَاءُ﴾
[ابراهیم: ۱۷]

ترجمه: الله(سبحانه‎‌ و تعالی) کسانی را که ایمان آورده‌اند، با گفتار ثابت(کلمۀ توحید) در زنده‌گی دنیا و آخرت پایدار(و ثابت قدم) می‌دارد، و ستم‌کاران را گمراه می‌کند، و الله(سبحانه ‎‌و تعالی) هرچه بخواهد انجام می‌دهد.

حزب‌التحریر - اسکاندیناویا