ملاحظات و دروسی پیرامون حمله وحشیانه به منطقه شیخ جراح، اقصی و نوار غزه:

اول: مقاومت در غزه بدون شک که پیروز گردید. تنها مقاومت و جواب رد دادن به یهود و پیروان آن خودش یک پیروزی­ست. پس چه فکر می­کنی آنگاه که این مقاومت توسط موشک­ها منجر به متزلزل شدن رژیم اسرائیل می­شد و نظرت چیست نسبت به غزۀ محاصر شده که لشکریان را به ترس انداخته؛ همان لشکریانی‌که حکام گمراه، ما را نسبت به آنان فریب داده و چنین وانمود کرده اند که ارتش خشمگین نمی­شود و احساساتش برانگیخته نخواهد شد؟! قسم به پروردگار که عزت از آن اوست. با یقین که او صابران را نصرت می­دهد! قسم به الله که مردم ما در غزه با مقاومت‌شان قلوب مؤمنان را شفا بخشیده اند. الله سبحانه وتعالی شهداء را مشمول رحمت خود بگرداند و اهل و کسان­شان را صبر جزیل عنایت فرماید و از طرف ما برایشان پاداش خیر نصیب فرماید!

دوم: شکی نیست که یهودیان از این مقاومت و صلابت فلسطینی­ها بسیار حیرت زده شده‌اند. آن­ها فکر نمودند که غزه را می‌توانند ریشه­کن نمایند و سپس جلو مردم‌شان با دست­آوردهای خود شادی کنند، و فکر نمودند که از نصرت‌شان در سیاست داخلی بهره­مند می­شوند و همه چیز طبق میل‌شان پیش خواهد رفت!

﴿فَأَتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ حَيْثُ لَمْ يَحْتَسِبُوا وَقَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ﴾ [حشر: 2]

ترجمه: و الله از جانبی به سراغ‌شان رفت که فکرش را نمی‌کردند(که از آن جانب بر آنان بتازند). به دل­های شان رعب و هراس انداخت!

تصاویر ذلت­بار و خوار خودشان و از ارتش‌شان بعد از آتش‌بس چقدر زیباست! چه زیباست شرم‌ساری و ذلتی‌که بر سر حکام و اهل اقتدار -که در انتظار سرکوب نمودن مقاومت و متلاشی ساختن آن بودند- باریدن گرفت! ترفندها و کیدشان برای نابودساختن به سوی خودشان روانه شد! لعنت بر یهود! لعنت به حکام مزدور و لعنت به حکام غافل و سهل انگار!

سوم: حکام سرزمین­های اسلامی بطور کل اعم از؛ مزدور یا غیرمزدور، روباه صفتان و سکوت کنندگان در برابر قدس، فلسطین و تمام قضایای مسلمانان بر خواری و ذلت خود بار دیگر افزودند و این خسران مسلسل‌شان در حال تزاید است. آری، آن­ها می‌توانند لشکرها و ارتش را برای قتل مسلمانان در یمن منتقل کنند؛ چنان­که عربستان سعودی و امارات متحده عربی این کار را کردند و فرستادن ارتش در لیبیا را نیز نمی­توان فراموش کرد که از سوی ترکیه و مصر مجهز و فرستاده شده بودند. خلاصه این­که هرگاه ارتشی از سوی حکام سرزمین­های اسلامی به مکانی از اماکن جهان فرستاده شده اند، هیچ‌گاه به خاطر نصرت و قضایای مسلمانان حتی بخاطر قضیه قدس نبوده است؛ بل هدف آن حمایت از کفار و شعله­ور ساختن جنگ بین مسلمانان بوده است.

چهارم: لشکریان و ارتش­های مسلمانان همواره از حکام سوء بطور کورکورانه اطاعت می­کنند. لشکریان سمت حکام را برگزیده و مخلص آنان شده اند؛ این درحالی­ست که امت مجدد کفش تغافل و بی‌کفائتی را به شدت بسوی دیوار زده اند. الله سبحانه وتعالی می­فرماید:

﴿قَاتِلُوهُمْ يُعَذِّبْهُمُ اللّهُ بِأَيْدِيكُمْ وَيُخْزِهِمْ وَيَنصُرْكُمْ عَلَيْهِمْ وَيَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُّؤْمِنِينَ﴾ [توبه: 14]

ترجمه: ای (مؤمنان)! با آن کافران بجنگید تا الله آنان را با دست شما عذاب کند و خوارشان دارد و شما را بر ایشان پیروز گرداند و (با فتح و پیروزی مؤمنان بر کافران) سینه­های اهل ایمان را شفا بخشد (و بر دل­های زخمی ایشان مرهم نهد و درد دیرینه أذیت و آزار کفار را از درون آنان بزداید).

و فرموده:

﴿انْفِرُواْ خِفَافاً وَثِقَالاً وَجَاهِدُواْ بِأَمْوَالِكُمْ وَأَنفُسِكُمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ﴾ [توبه: 41]

ترجمه: (ای مؤمنان! هرگاه منادی جهاد، شما را به جهاد ندا درداد فورًا) بسوی جهاد حرکت کنید! سبک­بار یا سنگین­بار، (جوان یا پیر، مجرد یا متأهل، کم عائله یا پر عائله، غنی یا فقیر، فارغ البال یا گرفتار، مسلح به اسلحه سبک یا سنگین، پیاده یا سواره و... در هر صورت و در هر حال) و با مال و جان در راه الله جهاد و پیکار کنید!

و فرموده:

﴿وَلاَ تَرْكَنُواْ إِلَى الَّذِينَ ظَلَمُواْ فَتَمَسَّكُمُ النَّارُ﴾ [هود: 113]

ترجمه: و به کافران و مشرکان تکیه مکنید (که اگر چنین کنید) آتش دوزخ شما را فرو می­گیرد.

و رسول الله صلی الله علیه و سلم فرموده اند:

«لَا طَاعَةَ لِمَخْلُوقٍ فِي مَعْصِيَةِ الْخَالِق»

ترجمه: هیچ طاعت و فرمانبرداریی از مخلوق در معصیت خالق در کار نیست.

و نیر فرموده است:

«الْمُسْلِمُ أَخُو الْمُسْلِمِ؛ لَا يَظْلِمُهُ وَلَا يَخْذُلُهُ وَلَا يَحْقِرُهُ»

ترجمه: مسلمان برادر مسلمان است؛ به آن ظلم روا نمی­دارد، آن را خوار نکرده و تحقیرش نمی­کند!

گذشته از این آیات و احادیث، آیات و احادیث زیاد دیگری نیز وجود که آن عده از کسانی را که در وجودشان ذرۀ ایمان وجود داشته باشد را بسوی تحرک و حرکت بسوی اقصی فرا می­خواند همان‌که الله در وصفش چنین فرمود:

﴿سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَى بِعَبْدِهِ لَيْلاً مِّنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الأَقْصَى الَّذِي بَارَكْنَا حَوْلَهُ﴾ [اسراء: 1]

ترجمه: تسبیح و تقدیس الله را سزاست که بنده خود (محمد پسر عبدالله) را در شبی از مسجدالحرام(مکه) به مسجدالاقصی (بیت المقدس) برد، آنجا که دور و بر آن را پربرکت (از اقوات مادی و معنوی) ساخته ایم.

پنجم: مردم مسلمان طبق معمول در خشم، انقلاب، شعله­ور و جوشش‌شان به ردیف زیباترین آیات برادری، ایمان، وحدت، حب الله و رسولش و حب امت و مقدسات آن از جمله اقصی، موقف‌شان را حفظ نموده و به راه خود ادامه داده اند و چقدر زیباست لحظات عبور مردم اردن  از مرز اردن و چقدر زیباست تحرک و حرکت برادران ما با کاروان‌شان در عراق برای وصول به مرزها و گسترش دادن زمین بر سر مرزهای اردن! الله آنان را جزایی خیر بدهد! قسم به الله که آن­ها قومی هستند که متمثل این سخن الله سبحانه وتعالی می­باشند:

﴿كُنتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ﴾

ترجمه: شما (ای امت اسلامی) بهترین امتی هستید که به سود انسان­ها آفریده شده اید.

و متمثل این سخن رسول الله صلی الله علیه وسلم:

«مَثَلُ الْمُؤْمِنِينَ فِي تَوَادِّهِمْ وَتَرَاحُمِهِمْ وَتَعَاطُفِهِمْ مَثَلُ الْجَسَدِ إِذَا اشْتَكَى مِنْهُ عُضْوٌ تَدَاعَى لَهُ سَائِرُ الْجَسَدِ بِالسَّهَرِ وَالْحُمَّى»

ترجمه: مثال مؤمنان در دوستی، مرحمت و مهربانی با یکدیگر، مانند یک پیکر است که اگر عضوی از آن شکایت کند(برنجد) سایر اعضاء آن را در بیداری و تب همرای می­کنند!

ششم: مشکل و خلل در کجاست؟ چرا نمی­توانیم که اقصی و تمام فلسطین را آزاد سازیم؟ آیا امت اسلامی بهترین امت نیست؟

جواب اینجاست که اهل قوت و شوکت -لشکریان و ارتش امروزی- هنوز در قبال امت اسلامی مخلص هستند؛ اما نمی­توانند از زیر سیطره حکامی‌که مزدور غرب هستند، خود را آزاد سازند. مشکل همین جاست. لذا امت اسلامی باید فشار و فعالیت را افزایش داده و فرزندان خود را اعم از آنانی­که در صفوف لشکریان و ارتش قرار دارند و اعم از متنفذین در لشکریان را باید متذکر سازند که از متابعت نمودن حکام دست‌بردار شوند و باید پیوسته برایشان متذکر شوند که انتخاب درست و بجا -که ناجی خود، امت و مقدسات شان است- اینست که باید در کنار الله و در کنار مخلصین با هوش بایستند. لشکریان باید بدانند که اگر آنان جان­های خود را به الله بفروشند و بسوی امت خود متمایل شوند و به حکام مزدور و دولت­های غرب پشت کنند، الله همراه شان خواهد بود. و این حزب التحریر از شما انتظار دارد که با آن ملحق شوید تا که امت را با اخلاص و بیداری رهبری کند و آنان را توسط اقامه خلافت راشده بر منهج نبوت به خیر دارین برساند؛ همان خلافتی‌که بزودی فلسطین را آزاد ساخته، تخت­های سلطنتی و فرمانروایی ظالمان را منهدم نموده و مسلمانان را در دار عدالت و عزت­مندی و طمأنینه وحدت خواهد بخشید. به اذن الله سبحانه وتعالی که غالب و مقتدر است.

-اقصی، لشکریان و ارتش­ها را به کمک می­طلبد-

#Aqsa_calls_armies

AqsaCallsArmies#

#OrdularAksaya

نویسنده: دکتور فرج ممدوح

برای رادیوی دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب التحریر

مترجم: محمد مزمل

(قسمت دوم)

(ترجمه)

2- سخنی‌که ما آزادی را باید قبل از طبیق شریعت مطالبه کنیم: «آزادی مقدم‌تر از تطبیق شریعت است.» این سخن توسط بعضی از افراد منسوب به حرکت‌های اسلامی -که در حقیقت آن‌ها سیکولارهای ریش‌دار هستند- گفته می‌شود و اگر از این افراد بپرسیم که آیا آزادی از اسلام است یا چیزی غیر از اسلام؛ می‌گویند که آزادی در اسلام است. به آن‌ها گفتیم که اگر آزادی بخشی از اسلام است، بر شما لازم است که دعوت به سوی تطبیق اسلام را مطالبه کنید و اگر چیزی غیر از اسلام است؛ پس چگونه صدای خود را برای دعوت به سوی غیر از اسلام بلند می‌کنید؟ لذا دعوت به سوی تطبیق و حاکمیت اسلام را خواستار باشید، اگر شما خود را دعوت‌گر می‌خوانید!

به همین اساس، آزادی باید توسط صاحبان عقل اداره شود و هنگامی‌که تحت کنترول افراد غیر عاقل باشد، تفسیر آزادی بر مفهوم سکولاری‌که  بر دین حد و مرز تعین می‌کنند و دین را به یک طرف گذاشته و دین را مورد توجه قرار نداده و هیچ اثر معتبر از شریعت در آن نمی باشد که این مفهوم مغایر با اصول و قواعد شریعت است. چگونه این مفهوم سیکولاری می‌تواند نظر شرعی اسلامی باشد؟ و چگونه یک نظر شرعی اسلامی است که از تاریخ مسلمانان، فقه و مذاهب‌شان کاملاً مفقود شده و هر قدر انسان تاریخ را مطالعه کند، چنین گفته‌های در تاریخ فقهی یافت نمی‌شود؟ این سخنی نیست که بتوانند آن را حق جلوه دهند؛ پس مفهوم آزادی در شریعت خلاف برده‌داری آمده است و اسلام احکامی را وضع کرده که این موضوع را با آن معالجه می‌کند؛ اما آزادی به مفهوم غربی به معنای انحلال هرگونه تعهد شرعی و اخلاقی را می‌رساند.

اما آنچه برخی استنباط می‌کردند که رسول الله ﷺ به کفار می‌گفت: «مَاذَا عَلَيْهِمْ لَوْ خَلَّوْا بَيْنِي وَبَيْنَ سَائِرِ النَّاسِ» بنابراین، ما به آن‌ها می‌گویم که وجه‌مشترک این بحث چیست؟ این چه ارتباط به این گفته دارد که ما باید اول سعی و تلاش برای آزادی و رفع استبداد و برکناری طواغیت را داشته باشیم و سپس حاکمیت اسلام را مطالبه کنیم. بناءً کار برای نابودی طواغیت و منع نمودن ظلم و رفع تسلط و انقیاد امت از حکام مزدور غرب ارتباط تنگاتنگی با ارائه بدیلی دارد که  زندگی اسلامی را برگرداند و آن عبارت از برپا کردن خلافت بر منهج نبوت است؛ نظام بدیل و اصیلی‌که به زودترین فرصت ریشۀ تسلط کفار را از ثروت و دارائی‌های امت قطع می‌کند و این همان چیزی است که ربیعی بن عامر گفته بود: «الله سبحانه وتعالی ما را فرستاده است تا انسان‌ها را از بندگی بندگان به پرستش الله و از تنگنای دنیا به وسعت آن و از جور و ستم ادیان دیگر به عدالت اسلام برسانیم.»

دولت‌ها به این شکل تأسیس می‌شوند و رسول الله ﷺ دولت را این گونه تأسیس نمود که نظام قدیم را بر طرف و نظام اسلام را قائم ساخت. لذا با تأسیس نظام اسلام عدالت برپا می‌شود و حاکمیت به امت بر می‌گردد و نیز حاکمیت شریعت بر قرار می‌شود.

3- صبر(مبارزه شرعی) در مقابل حکام امروزی و اطاعت از ولی الأمر: در تفسیر قرطبی آمده است که ابن خویز منداد می‌گوید: در مورد اطاعت از سلطان لازم است که سلطان از الله سبحانه وتعالی اطاعت کند. وقتی اطاعت الله را نمی‌کند، اطاعت آن واجب نیست و به همین دلیل گفتیم که حاکمان زمان ما اطاعت، احترام و همکاری با ایشان جواز ندارد و جنگ با آن‌ها زمانی لازم است که همراه‌تان جنگ کنند.

در حالی‌که حاکمان زمان آن‌ها در زیر سایۀ دولت خلافت، اسلام را تطبیق می‌کردند؛ ولی آن‌ها در عرصه تطبیق کوتاهی و ظلم می‌کردند و با آن هم می‌گفتند که اطاعت، احترام و همکاری با این حاکمان جواز ندارد. بنابراین حاکمان امروزی که احکام کفری را تطبیق می‌کنند و علی الرغم آن برخی شیوخ در مورد ضرورت اطاعت و عدم خروج علیه‌شان صحبت می‌کنند، نظر شما در رابطه به ایشان چیست؟ پس مسئله اصلی این است که اطاعت از حاکم توسط همین کسانی که به باور دینی تبدیل کرده اند، نادیده گرفته می‌شود؛ درحالی‌که خروج بر حاکم جائر روش تعداد از صحابه و بعد از ایشان فقهاء در قرون سوم هجری اول بود و علمای فقه به حاکمان جابر کشتن کسانی را که به حق علیه‌شان ایستادگی و خروج کرده، حرام دانسته و همکاری با ایشان را گناه دانسته اند و مصداق این گفته الله سبحانه وتعالی است که می‌فرماید:

﴿وَلَا تَرْكَنُوا إِلَى الَّذِينَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّكُمُ النَّارُ﴾ [هود: 113]

ترجمه: و به کافران و مشرکان تکیه مکنید (که اگر چنین کنید) آتش دوزخ شما را فرو می‌گیرد.

ما نمی‌گویم که خروج مسلحانه علیه‌شان جواز ندارد؛ چون حکام امروزی اصلاً اسلام را تطبیق نمی‌کنند و کفر بواح آشکارا شده است، بلکه ما باید مطابق به طریقه رسول الله ﷺ در تغییر جامعه باشیم؛ چون در عدم وجود دولت اسلامی و تطبیق اسلام واقعیت مکه مشابه به واقعیت امروزی است.

با این حال، ما می‌گویم که این‌ها هرگز حاکمان قانونی و شرعی ما نیستند و هم‌چنان اطاعت از آن‌ها هم لازم نیست. در عصر اولی اسلام برای بیعت، شروط دقیق گذاشته شده بود که بر دو قسم استوار بود.

اول: جنگ و منازعه با ولی الأمر حرام بود.

دوم: مسلمانان ملزم بر این بودند که سخن حق بگویند و متوجع حاکم (خلیفه) باشند که اسلام را تطبیق کند و مسلمانان از سرزنش هیچ سرزنش کننده‌ای نترسند.

اما قسمت دوم مربوط به مقابله و اصلاح حاکمان بود که در دوره و عصر خلفای راشدین وجود داشت. برخی از گروه‌ها -که در این وقت و زمان  به دنبال استبداد هستند- مفهوم "ولی الأمر" را به خدمت حاکمان جهت استمرار ظلم‌شان قرار می‌دهند.

همانا غلوگرایان با نام‌های (الجامية أو المداخلة...) افشا شده و مؤظف اند که نصوص شرعی را در خدمت حکام مسلمانان قرار دهند؛ مسلمانانی‌که خواستار تطبیق اسلام هستند و این حاکمان با احکام شرعی موافق نیستند. براین اساس، اقدامات آن‌ها در طول تاریخ مغایر و مخالف با اسلام بوده و حاکمان امروزی اسلام را حاکم نمی سازند. چنانچه آن‌ها با تفسیر خودسرانه از اعلام حق و نهی از ظلم دست کشیده و نصوص را پنهان کردند و هم‌چنان فریضۀ امر بالمعروف و نهی از منکر را تعطیل قرار دادند و رسول الله ﷺ می‌فرماید:

«سَيِّدُ الشُّهَدَاءِ حَمْزَةُ بْنُ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ، وَرَجُلٌ قَامَ إِلَى إِمَامٍ جَائِرٍ فَأَمَرَهُ وَنَهَاهُ فَقَتَلَهُ»

ترجمه: سرور و سالار شهیدان حمزه بن عبدالمطلب است و هم‌چنین مردی‌که در مقابل فرمانروای ستمگر قیام کند و او را امر و نهی نماید و فرمانروا او را بکشد.

و نیز رسول الله ﷺَ می‌فرماید: 

«والَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ، لَتَأْمُرُنَّ بالْمَعْرُوفِ، ولَتَنْهَوُنَّ عَنِ المُنْكَرِ، أَوْ لَيُوشِكَنَّ اللَّه أَنْ يَبْعَثَ عَلَيْكُمْ عِقَاباً مِنْهُ، ثُمَّ تَدْعُونَهُ فَلا يُسْتَجابُ لَكُمْ»

ترجمه: سوگند به ذاتی‌که جانم در دست اوست، یا امر به معروف و نهی از منکر می‌کنید، یا بیم آن می‌رود که به زودی الله عذابی از سوی خود بر شما فرود آورد و آنگاه او را فریاد می‌خوانید، اما دعای تان قبول نمی‌شود.

و نیز رسول الله ﷺ می‌فرماید: 

«أَفْضَلُ الْجِهَادِ كَلِمَةُ عَدْلٍ عندَ سُلْطَانٍ جائِرٍ»

ترجمه: بهترین جهاد سخن گفتن حق در مقابل حاکم ظالم است.

بناً باید نقابی را که علمائ دربار در زیر آن خود را پوشانیده‌اند، کشف شود؛ علمائی‌که ظلم و بداخلاقی حکام را توجیه کردند و اعتبار خود را از دست داده اند.

نویسنده: حامد عبد العزيز

برای رادیوی دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب التحریر

مترجم: پارسا امیدی