(ترجمه)

از ابن عباس رضی الله عنهما روايت است که گفت: شخص نابینایی بود و یک ام ولد(کنیزی‌که برای آقایش بچه زاییده باشد) داشت که رسول الله صلی الله علیه وسلم را دشنام و ناسزا می‌گفت؛ وی نصیحت‌اش می‌کرد؛ اما او منع نمی‌شد؛ یکی از شب‌ها هنگامی‌که او پیامبر صلی الله علیه وسلم را ناسزا می‌گفت، شخص نابینا کلنگ یا شمشیر کوچکی را برداشت و بر شکم ام ولدش گذاشت و بر آن فشار داد تا او را کشت و خونش ماحول وی را گرفت و طفل خوردش نیز پیش رویش بود؛ بعد شخص نابینا خود را پنهان کرد. وقتی این خبر به پیامبر صلی الله علیه وسلم رسید، مردم را جمع کرد و از ایشان خواست، هرکی این کار را انجام داده خود را آشکار نماید؛ سپس شخص نابینا از میان مردم بلند شد، نزد رسول الله صلی علیه وسلم نشست و گفت: من صاحب این کنیزک بودم و او شما را دشنام می‌داد، نصیحت‌اش کردم، منع نشد؛ در حالی‌که من از وی دو فرزندی داشتم، خیلی دوست داشتنی و رفتار؛ خودش نیز با من خیلی خوب بود؛ یعنی من ازش راضی بودم… اما هنگامی‌که شما را دشنام داد، من این را تحمل نتوانستم، شمشیر کوچک را در شکم‌اش فروبردم تا این‌که کشته شد؛ سپس رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود:

«أَلَا اشْهَدُوا فَإنَّ دمَهَا هَدَرٌ»

(رواه ابوداود و نسائی واحتج به احمد)

ترجمه: بدانيد و گواه باشيد که خونش هدر است.

امام شوکانی رحمه الله در نیل الاوتار فرموده: در این حدیث دلیل بر این است که کسی پیامبر صلی الله علیه وسلم را دشنام بدهد، باید کشته شود و ابن منذر نیز گفته اگر کسی صریحاً پیامبر صلی الله علیه وسلم را دشنام دهد، قتل وی واجب است.

ابوبکر فارسی یکی از أئمۀ شافعیه در کتاب الاجماع نقل کرده است: یقییناً اگر کسی پیامبر صلی الله علیه وسلم را دشنام دهد، به سبب آن‌که آن نوعی قذف صریحی است؛ لذا به اتفاق علماء قذف در شأن پیامبر صلی الله علیه وسلم کفر است؛ حتی اگر توبه کند؛ قتل از وی ساقط نمی‌شود، زیرا حد قذف قتل است و توبه ساقط نمی‌شود. خطابی فرموده: اگر مسلمان باشد، هیچ خلافی در وجوب قتل وی نیست.

اما در مورد دشنام دادن اهل ذمه و معاهد ابن قاسم از مالک نقل می‌کند: ایشان کشته می‌شوند؛ مگر این که اسلام بیاورند. هم‌چنان ابن منذر از لیث، شافعی، احمد، اسحاق و مثله نیز این را نقل کرده است.

و اما نکشتن پیامبر صلی الله علیه وسلم یهودانی را که در مقابل وی السام علیک می‌گفتند، بخاطر آن بود که در آن وقت برای آن‌ها دلیلی برای ممنوعیت این کار ارایه نکرده بود، حجت قائم نشده بود، آن‌ها نیز به این عمل خود ظاهراً اقرار نمی‌کردند و پیامبر صلی الله علیه وسلم مطابق به علم خود بر آن‌ها قضاوت نکرد؛ زیرا گفته شده که آن‌ها این کار خود را ظاهر نکرده و به زبان پیچیده‌گی یا کنار زبان "ولووه بألسنتهم" تلفظ می‌کردند؛ لذا وی صلی الله علیه وسلم آن‌ها را قتل نکرد. به هر حال، مفکورۀ کفری که یهودیان بر آن بودند، زشت‌تر و بدتر از الفاظی بود که علیه پیامبر صلی الله علیه وسلم استعمال می‌کردند. چیزی‌که در آن وقت مانع ریختن خون ایشان گردیده بود، عهد آن‌ها بود که در عهدنامه این موضوع درج و تائید نشده بود. لذا هرگاه کسی از آن‌ها و غیر آن‌ها مثل: نصاری و بقیه ملل کفر پیامبر صلی الله علیه وسلم را دشنام بدهند، بدون شک خود نوعی تعدی و عهدشکنی می‌باشد که این عهدشکنی و کفر دیگری‌ست که دیگر عهدی در کار نیست و خون‌های ایشان را هدر و قتل ایشان را واجب می‌گرداند.

ای مسلمانان! آنچه از هتک حرمت و بی‌ادبی که کفار امروز علیه پیامبر صلی الله علیه وسلم بر آن اقامه می‌کنند، چیزی جز تنفیذ معاهداتی نیست که خود سران دول کفری اروپا و امریکا آن را به هدف آرامش روحی و کینه‌توزی‌های ضد اسلامی، که گروهک‌های صلیبی ایشان دارند، ساخته و بافته اند. این کار زمانی صورت گرفت که آن‌ها متیقن شدند و احساس کردند که اسلام عزیز پرده‌های مکارانۀ ایشان را دریده تا آنکه بسا کسانی از ایشان اسلام را پذیرفته و مسلمان شدند. می‌دانند که تنها اسلام عزیز یگانه بدیل طبیعی و فطری است که جایگزین عقاید فاسد دموکراسی بوی‌ناک و گندیده و نظام رأسمالی وحشی آن‌ها می‌باشد.

دولت اسلامی که آمدن آن را إن شاء الله عنقریب استقبال می‌کنیم، دولتی است که حمل رسالت اسلام را به قوتش بسوی ایشان و تمام عالم و بشکل عملی آن به پیش خواهد برد؛ دولتی است که به زودترین فرصت کسانی را که در شان نبی کریم صلی الله علیه وسلم بی‌ادبی و بی‌حرمتی کنند، تحت نأثیر و قیمومیت خود درخواهد آورد.

﴿وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ﴾

[شعراء : 227]

 ترجمه: و كسانی‌كه ستم می‌كنند، زود خواهند دانست كه بازگشت‌شان به كجا و سرنوشت‌شان چگونه شد!

والسـلام علی من اتبع الهدی

(ترجمه)

در یک نوار ویدیویی‌که در طی چندین روز در شبکه‌های تلویزیونی و سایت‌های شبکه‌های اجتماعی مکرراً نشر می‌شد، گسترش و استقرار نیروهای امریکایی را در شهر فلوجۀ ولایت انبار و دیگر شهر‌ها؛ از قبیل ولایات صلاح الدين، نینوا و اربيل نشان می‌داد. سفارت امریکا در بغداد تنها حضور ۵۲۰۰ نیروی امریکایی را در عراق تأیید کرد. در تناقض با رد این مطلب که از سوی برخی از مقامات رسمی به عنوان شایعه(بیشتر از ارقام مذکور) محسوب می‌شد، قرار داشت. ‏سنخگوی نیروهای امریکایی برای عملیات نظامی بغداد چنین اظهار نمود: «سترجنرال جليل الربيعی فرمانده عملیات نظامی بغداد تمام این شایعات ویدیویی را که توسط بعضی رسانه‌ها در خصوص استقرار نیروهای تازه‌نفس امریکایی در شهرهای عراق در حال پخش شدن است، رد می‌کند.» ‏هم‌چنین وی افزود: «این اخبار حقیقت ندارد؛ کسانی‌که این تبلیغات را به راه می‌اندازند، لازم است مصداق حقیقی و ثبوت رسمی داشته باشند و شایعه‌افگنی نکنند.» اما از سوی دیگر، عيد عماش الكربولی، عضو شورای ولایت انبار به روز یک‌شنبه تصدیق نمود که حضور نیروهای امنیتی امریکا در خاک عراق بر مبنای توافق‌نامۀ امنیتی بوده که در نتیجه برای آموزش عساکر عراقی و تأمین خدمات لوژستیکی اعزام شده اند.

سایر گزارشات نیز بیان داشتند که دلیل بر افزایش نیروهای امریکایی و افزایش فعالیت‌شان، در واقع مقابله با نفوذ ایران و توقیف ۶۷ ملیشه‌های مشهور‌ش و ضبط سلاح آن‌ها و دستگیری رهبران نظامی ایران می‌باشد که موجی از ارعاب و تهدیدات و خشم رهبران این ملیشه‌ها را علیه هم‌چو تصمیم دریافت نموده اند؛ اما نیروهای سنی مذهب از این تصمیم استقبال نموده و این حرکت را یک مجرای خروج یعنی رهایی از شر هژمونی ایران و ملیشه‌های آن‌ها در چهاراطراف کشور و عساکر‌ش و پول‌های دزدی شدۀ عامۀ ایران دانستند. این امر باعث شد که حیدر عبادی، نخست‌وزیر اسبق-که در برنامۀ خبری شبکۀ تلویزیونی "روسیه امروز" پخش می‌شد- در مسئلۀ تهدیدات با جناح‌های مختلف در برابر حضور نظامیان امریکایی در عراق ابراز شگفتی و خوشحالی کند. او گفت: «آن‌ها در ظاهر تقبیح و  درخفا همدستی می‌کنند.»

به همین ملحوظ، ما باید در خصوص این استقرار نیروهای امریکایی نکات ذلیل را بیان نماییم:

1. حضور نیروهای امریکایی و ویرانی آن‌ها نه‌ تنها در عراق؛ بل در سراسر منطقه در واقع جنگی‌ست که در مناطق نفوذی مسلمانان به راه انداخته شده تا ظرفیت‌های این امت را تحت کنترول در آورده و به منابع وسیع نفتی آن‌ها غلبه حاصل نموده و از منافع امریکا دفاع کنند. ‏هنگامی‌که حرف از حفظ مشروعیت بین‌المللی و حفاظت ضعیف از قوی به میان می‌آید، بدانید که دروغ می‌گویند. ‏امریکا، مانند تمام کشورهای غربی، رویکرد ماکیاولی را به خود اختیار نموده و به همین ساده‌گی، خود را انسان مهربان، اخلاقی و منصف جلوه می‌دهد؛ مگر در واقعیت تنها نگران منافع خود است و حاضر است بخاطر آن انسانیت را زیر پای و قتل عام نموده و شمشیر استبدادش را از نیام برکشد.

۲. امریکا پس از حضور در عراق، گام‌های خاصی را برای دستیابی به استراتیژی خود در منطقه برداشت؛ مهم‌ترین آن‌ها ترسیم و ساختاربندی دوباره پروژۀ سیکس پیکوت(Sykes-Picot)  بوده که آن را انحلال و سرحدات خود را در این نقشه دوباره ترسیم و بازسازی نمود و از مرحلۀ دولت‌های ضعیف به مرحله دولت‌های ضعیف‌تر در جناح‌های در حال جنگ برد تا دولت‌ها یکدیگرخود را تضعیف کنند و امریکا بتواند منافع خود را تأمین کند. اما روش‌های مبارزۀ امریکا از یک زمان به زمان دیگر متفاوت بوده و ممکن است بر اساس رویداد‌های غیرقابل پیش‌بینی بر روی زمین شکست بخورند؛ مگر امریکا به خاطر رسیدن به هدف اصلی خود، هرگز منحرف نخواهد شد. جنبش‌های مقامات امریکا و سفر ناگهانی آن‌ها به عراق نمایانگر اینست که دولت‌های موفق عراق در توانایی خود برای اجرای برنامه‌های‌شان شکست خورده اند. آن‌ها توجیهات زیادی برای دخالت در امور داخلی عراق کردند؛ به طول مثال: فساد، شکست، فقر، خدمات ضعیف، محافل عیش، هدر بردن پول‌های عامه، گسترش سلاح، ملیشه‌ها و امنیت ضعیف.

3. روابط علنی خصومت‌آمیز امریکا و ایران هرگز روابط پنهانی واقعی آن‌ها را که بر اساس منافع حیاتی، این دو کشور را متحد می‌سازد، نشان نمی‌دهد. سیاست‌مداران عمومی معتقد اند که ایران دشمن امریکاست و فکر می‌کنند امریکا می‌خواهد به بهانۀ حمایت از شبه‌نظامیان، بر ایران قصد حمله نموده و آن کشور را ضعیف کند. اما بسیاری از حقایق سیاسی نشان‌دهندۀ روابط مستحکم میان این دو کشور است؛ همان‌گونه که تاریخ روابط بین آن‌ها را از زمان انقلاب خمینی تاکنون نشان داده است. مخالفت و تنش میان امریکا و ایران هرگز از سرحد بیانیه‌های میان‌تهی پیش نخواهد رفت. این کاملاً اشتباه است که بگوییم ایران نقش غیرقابل کنترول را در منطقه بازی می‌کند. ایران با رضایت امریکا در منطقه حرکت می‌کند و به خوبی معنی اصلی این روند و محدودیت‌های خود را می‌داند؛ حتی اگر لحن صدای سخنرانی خود را برای گمراه‌سازی و یا پوشانیدن حقایق بلند کند. بنابر این، امریکا رژیم ایران را من‌حیث خدمت‌گذار برای منافع‌اش در میزان بزرگ می‌بیند؛ به سانی‌که حلقات تصمیم‌گیری در امریکا معتقد اند که حفظ رژیم بهتر از تلاش برای تغییر آن خواهد بود.

در اخیر، ما به اهل خود در عراق خطاب می‌کنیم: هرگز توسط سخنان شرین اشغال‌گران و غلامان و پیروان‌ آن‌ها فریب نخورید؛ زیرا آن‌ها کسانی‌ اند که رضایت و قول الله سبحانه‌و‌تعالی را فراموش کرده اند. الله سبحانه‌و‌تعالی می‌فرماید:

﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَتَّخِذُواْ الْيَهُودَ وَالنَّصَارَى أَوْلِيَاء بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاء بَعْضٍ وَمَن يَتَوَلَّهُم مِّنكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ إِنَّ اللّهَ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ﴾

[مائده: ۵۱]

ترجمه: ای کسانی‌که ایمان آورده‌اید، یهود و نصاری را به دوستی نگیرید؛ چون بعضی آن‌ها دوستان بعضی دیگر اند؛ اگر کسی از میان شما با آن‌ها دوست باشد، پس از آن‌ها خواهد بود. حقیقتاً الله(سبحانه وتعالی) مردم ظالم را هدایت نمی‌کند.

اتخاذ رویکرد کفار و اختیار نمودن فکرۀ آن‌ها در زنده‌گی، کور کورانه راه رفتن در عقب‌شان، اعتقاد به آن‌ها، گرفتن به عنوان دوست و حمایت‌گر و متحد و امضای توافقنامه‌ها و قرارداد‌ها همرای‌شان، عواملی اند که عراق، حیثیت، شرافت و عزت‌اش را از بین بردن و در گودال انداختن و از جمله کشورهای درجه اول در فساد و عقب‌مانده‌گی، ناامنی و ناپاکی و در خدمات ناچیز قرار دادن است. وظیفۀ شرعی اینست که تمام پلان‌های کفار را منحل و محکوم و به تمام معنی برای خنثی‌سازی پلان‌هایش از شریعت کار گرفته و در نهایت امریکا و پیروانش را توسط تلاش سخت‌گیرانه و دعوت برای اعادۀ زنده‌گی اسلامی توسط تأسیس مجدد خلافت راشدۀ ثانی بر منهج نبوت اخراج نماییم؛ ‏زیرا خلافت اسلامی تمام رویا‌های کفار و نوکران آن را از بین خواهد برد و عدالت و خوبی را نه‌تنها برای مسلمانان؛ بلکه برای تمام جهانیان به ارمغان خواهد آورد و این امر ان‌شاءالله نزدیک است. الله سبحانه‌و‌تعالی می‌فرماید:

﴿الَّذِينَ إِنْ مَكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّكَاةَ وَأَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَوْا عَنِ الْمُنْكَرِ وَلِلَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ﴾

[حج: ۴۱]

ترجمه: ‏‏ (آن مؤمنانی‌كه الله سبحانه‌و‌تعالی) بديشان وعدۀ ياری و پيروزی داده است ) كسانی هستند كه هرگاه در زمين ايشان را قدرت بخشيم، نماز را برپا می‌دارند و زكات را می‌پردازند و امر به معروف و نهی از منكر می‌نمايند و سرانجام همه كارها به الله(سبحانه‌و‌تعالی)  برمی‌گردد(و بدان‌ها رسيدگی و دربارۀ آن‌ها داوری خواهد كرد؛ همان گونه كه آغاز همه كارها از ناحيۀ الله(سبحانه‌و‌تعالی) است.‏

دفتر مطبوعاتی حزب التحریر-ولایه عراق

تقدیم: شیخ ابو انس الحصریسرزمین مبارک (فلسطین)جمعه، 03 جمادی الثانی 1440هـ.ق / 08 فبروری 2019م

مهمان برنامه: استاد بلال القصراوی (ابو ابراهیم)
مجری برنامه: استاد هیثم الناصر (ابو عمر)شنبه، 27 جمادی الاولی 1440هـ.ق /02 فبروری 2019م